ΕΛΛΑΔΑ, ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ. ΑΝΑΛΥΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΟΨΕΙΣ

ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΘΑ ΕΠΙΧΕΙΡΕΙΤΑΙ ΜΙΑ ΓΕΝΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΤΕΚΤΑΙΝΟΜΕΝΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΚΗ ΤΟΥΣ ΠΛΕΥΡΑ, ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΒΗΜΑ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΔΙΑΛΟΓΟΥ. e-mail επικοινωνιας: tyxaios@gmail.com

13 Νοε 2008

Η Κυβέρνηση σε Απώλεια Στήριξης! Ετοιμαστείτε για Αναγκαστική Προσγείωση!

Με την, προαναγγελθείσα από καιρό, διαγραφή του κ. Τατούλη από την κοινοβουλευτική ομάδα της Νέας Δημοκρατίας ολοκληρώθηκε ένας ακόμη κύκλος του πολιτικού βίου του παρόντος κυβερνητικού σχήματος. Ένας καινούριος κύκλος αρχίζει με τα δημοσκοπικά και άλλα δεδομένα όμως να εμφανίζονται εξαιρετικά δυσμενή για το κυβερνών κόμμα.

Μια ολόκληρη σειρά πολιτικών γεγονότων μας καταδεικνύει με τον πλέον σαφή τρόπο ότι ο κ. Καραμανλής βρίσκεται σε σαφή αδυναμία να ανακτήσει τον έλεγχο και την πρωτοβουλία των κινήσεων τόσο στο πολιτικό σκηνικό όσο και στο πολιτικό παρασκήνιο. Επεδίωξε συστηματικά να κερδίσει πολιτικό χρόνο, προκειμένου να εμπεδώσει η κοινή γνώμη το μέγεθος της οικονομικής κρίσης, να το εσωτερικεύσει πολιτικά και στη συνέχεια να κάνει τις πολιτικές της επιλογές - εκ νέου - μέσα από αυτό το κριτήριο. Ήλπιζε ο Πρωθυπουργός ότι η δυναμική του επικοινωνιακή παρουσία σε συνδυασμό με την δυσμενή συγκυρία θα οδηγούσε το κυβερνών κόμμα και πάλι στην κορυφή. Δεν έχουμε δει βεβαίως να ξεδιπλώνεται το σύνολο αυτής της στρατηγικής -η οποία είχε αρχίσει να γίνεται ορατή από το Μάιο ακόμη - και αναμένεται να ολοκληρωθεί με τον επερχόμενο ανασχηματισμό. Σε κάθε περίπτωση όμως δεν φαίνεται ότι το σχέδιο αυτό επιτυγχάνει τους στόχους του.

Είναι φανερό ότι το χάσμα με το ΠΑΣΟΚ διευρύνεται, οι ποιοτικοί δείκτες τείνουν ολοένα και πιο θετικοί για την αξιωματική αντιπολίτευση ενώ γίνεται ορατός ο κίνδυνος να μετατραπεί η ψήφος "διαμαρτυρίας" - ευμετάβλητη και ρευστή - σε ψήφο "τιμωρίας" του κυβερνώντος κόμματος. Δυστυχώς για τη Νέα Δημοκρατία, ο παράγοντας χρόνος δεν την βοήθησε ή δεν είχε υπολογισθεί ορθά εξ' αρχής. Η κοινή γνώμη απαιτούσε και απαιτεί ταχύτερα και σαφέστερα βήματα οικονομικής κατεύθυνσης, διαμαρτύρετο εδώ και αρκετό καιρό -διοχετεύοντας αρχικά εκλογικό δυναμικό προς τους "αναποφάσιστους" - αλλά δεν εισακούετο. Δεν είναι κατανοητό από το επικοινωνιακό επιτελείο της κυβέρνησης το γεγονός του πολιτικού κινδύνου που ενέχεται στην ψήφο "διαμαρτυρίας" να μην επιστρέψει στον "καταλληλότερο" αλλά να στραφεί προς ολιγότερο επιθυμητές λύσεις ώστε να "τιμωρήσει". Απλούστερα, η κοινή γνώμη δεν θεωρεί ότι ξαφνικά το ΠΑΣΟΚ διήλθε όλων των εσωκομματικών και άλλων προβλημάτων του. Εξάλλου ο κ. Σημίτης φροντίζει να υπενθυμίζει αυτήν την πλευρά της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Η κοινή γνώμη επιλέγει ΠΑΣΟΚ διότι έτσι "τιμωρεί" πλέον εκείνον τον φορέα που θεωρεί ότι μπορεί να διαχειριστεί ένα μέρος των προβλήματων αλλά δεν το κάνει και αυτός είναι ο κ. Καραμανλής.

Η ακολουθούμενη τακτική - εκ μέρους της κυβέρνησης- της "προσωποποίησης" των λανθασμένων επιλογών και ύστερα από ισχυρά αρνητική πολιτική και συναισθηματική φόρτιση, απομάκρυνσή τους (αναφερόμαστε σε διοικητές και διευθύνοντες δημοσίων οργανισμών), αποδίδει μόνο σε χρόνο και όχι σε εκλογική δύναμη στην παρούσα συγκυρία. Αυτό σημαίνει ότι δεν αναμένεται βραχυπρόθεσμα αντιστροφή των εκλογικών συσχετισμών. Ταυτόχρονα και εξαιτίας της οικονομικής κρίσης, η κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να αντιμετωπίσει τον πλέον δύσκολο πολιτικό εχθρό: τον "συστημικό" αντίπαλο. Δεν έχει απέναντί της πρόσωπα με αδυναμίες ή επικοινωνιακές αστοχίες. Έχει οργανισμούς. Τράπεζες, εταιρείες με "συστημική", ομαδική και συγκροτημένη δράση. Απρόσωπη και πολιτικά επιζήμια για το κυβερνών κόμμα. Ο συνδυασμός των παραπάνω παραγόντων, η "προσωποποίηση" των κυβερνητικών λαθών και η "απρόσωπη" σύγκρουση με οικονομικούς οργανισμούς, μόνο ζημίες θα προκαλέσει στην εικόνα της Νέας Δημοκρατίας.

Εφόσον οι εκτιμήσεις μας αποδειχθούν ορθές, τότε οι απώλειες για το κυβερνών κόμμα μάλλον θα σταθεροποιηθούν στο 3-3,5% -σε αυτά τα επίπεδα αποτιμάμε την ψήφο "τιμωρίας" - ικανό ποσοστό ώστε να θέσει σε κίνηση εναλλακτικά σενάρια εκλογικών αναμετρήσεων. Αναμένουμε δημοσκοπικά δεδομένα μετά τη συζήτηση και την ψήφιση του Προϋπολογισμού, ώστε να εκτιμήσουμε περί των πρόωρων εκλογών.

29 Οκτ 2008

Για το Γιώργο...(όχι τον κ. Παπανδρέου! Τον Αναγνώστη του Ιστολογίου μας!)

Τα ενδιαφέροντα ερωτήματα ίσως παράγουν ενδιαφέρουσες θεωρήσεις ενός τόσο πολύπλοκου και συναρπαστικού αντικειμένου, όπως η πολιτική επικοινωνία. Προσπαθούμε λοιπόν να απαντήσουμε στα σχόλια - τα βλέπετε παρακάτω με έντονη γραμματοσειρά-ενός αναγνώστη, σχετικά με το ΣΥΡΙΖΑ και την κατά την άποψή μας, προοπτική του.

"Η διατήρηση των ποσοστών του σε διψήφια νούμερα κάθε άλλο παρά απογοητευτική είναι και ούτε τίθεται πιστεύω θέμα ηγεσίας".

Η πρόταση ακούγεται ορθή. Τα δημοσκοπικά ποσοστά του πολιτικού σχήματος εμφανίζονται υψηλότερα από ποτέ και συνεπώς δεν νοείται να τεθεί ευθέως θέμα ηγεσίας. Εγώ θα προσθέσω ότι και η παρούσα συγκυρία, συνοψιζόμενη στην κρίση αξιοπιστίας, σε δημοσκοπικό επίπεδο πάντοτε, του λεγόμενου δικομματισμού καθώς και η προβληματική ενατένιση της κοινωνίας σε ζητήματα όπως η οικολογία ή η ιδιωτική ανώτατη παιδεία, τοποθετούν τα κατ' εξοχήν θέματα της πολιτικής ατζέντας του ΣΥΡΙΖΑ στο επίκεντρο. Ανακύπτουν όμως δύο θέματα -σοβαρά κατά τη γνώμη μας επί των ανωτέρω:

Πρώτον: Η συσχέτιση μέσα στην ίδια πρόταση, φίλε Γιώργο, των εννοιών "ποσοστό" -προφανώς εκλογικό- και "ηγεσίας" είναι όντως ο πυρήνας του ζητήματος. Η εκρηκτική άνοδος των αριθμών προέκυψε -ή τουλάχιστον συνέπεσε χρονικά - όταν στην ηγεσία του "Συνασπισμού της Αριστεράς, των Κινημάτων και της Οικολογίας" αναδείχθηκε ο κ. Τσίπρας. Είναι σαφές ότι οι ευρύτερες εξελίξεις και συγκυρίες στο χώρο της κεντροαριστεράς , αλλά και στην ευρύτερη πολιτική σκηνή, τροφοδότησαν με δυναμική αυτό το πολιτικό σχήμα. Όμως, η επικοινωνιακή δύναμη ενός νέου προσώπου οδήγησε στην αποτύπωση και σε επίπεδο αριθμών αυτής της δυναμικής. Για να γίνει κατανοητή η θέση μας, αρκεί να αντιστρέψουμε - με ολίγη δόση σοφιστείας! - την ουσία του σχολίου σου: Άλλο πρόσωπο στην ηγεσία θα οδηγούσε στα ίδια ποσοστά και με την ίδια ταχύτητα ανόδου; Το ίδιο πρόσωπο υπό διαφορετική συγκυρία θα προσέλκυε την ίδια δυναμική;
Εκτίμησή μας είναι πως όχι. Ο κ. Τσίπρας αποδείχθηκε, πραγματικά, ο "κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση ΑΛΛΑ την κατάλληλη στιγμή". Το τελευταίο σκέλος της φράσης είναι που τον κάνει πολιτικά ευάλωτο. Βεβαίως, σε καμιά περίπτωση δεν επιθυμούμε εδώ να υποβαθμίσουμε την ιδεολογικοπολιτική βαρύτητα του Συνασπισμού. Επικοινωνιακά όμως, ο κ. Τσίπρας-ως πρόσωπο και lifestyle αλλά όχι ως πολιτική προσωπικότητα- έπαιξε το ρόλο booster για τα εκλογικά ποσοστά του πολιτικού του φορέα και όχι η απήχηση των προτάσεων του ΣΥΡΙΖΑ στο εκλογικό σώμα. Διαβάζοντας όμως "ανάποδα" τα δεδομένα και τις εκτιμήσεις μας, πτώση των ποσοστών οδηγεί σε κρίση ηγεσίας, επειδή ακριβώς η "θεαματική" άνοδος του κ. Τσίπρα στην ηγεσία του Συνασπισμού δεν συνοδεύτηκε από τις αναγκαίες ζυμώσεις στο πολιτικό πεδίο. αλλά μόνο στο δημοσκοπικό. Δεν συγκρούστηκε ο κ. Τσίπρας, δεν συμμάχησε, δεν απέκτησε "πολιτικό εκτόπισμα" στο εσωτερικό του δικού του πολιτικού σχήματος. Σαφώς όλα αυτά είναι σε εξέλιξη. Όμως, βραχυχρόνια, δεν μπορούν να κατατεθούν -εφόσον δεν υφίστανται εισέτι- ως πολιτικό κεφάλαιο σε μια ενδεχόμενη κρίση. Στηρίζεται ο Πρόεδρος του Συνασπισμού από τα "διψήφια νούμερα" αλλά όχι και από τον "συμψηφισμό πολιτικών βιωμάτων".

Δεύτερον: Ποιοι απαρτίζουν τα "διψήφια νούμερα"; Είπαμε παραπάνω ότι ο κ. Τσίπρας "απογείωσε" τα δημοσκοπικά εκλογικά ποσοστά του Συνασπισμού. Αν εξετάσουμε από μια άλλη οπτική αυτούς τους "νεο -Συνασπιστές" (!) και αναρωτηθούμε αν προτιμούν "Τσίπρα οπουδήποτε", "Τσίπρα με Συνασπισμό" ή "Συνασπισμό ακόμη και άνευ Τσίπρα", ομολογώ ότι δεν είμαι απολύτως σίγουρος για τα ποσοστά των απαντήσεων. Η επιλογή των ψηφοφόρων, με άλλα λόγια, καθορίζεται από τις λύσεις που παρέχει ο ΣΥΡΙΖΑ ή απλώς από τα ζητήματα που προβάλλει; Η έντονη διαμαρτυρία για την κατάσταση επί παραδείγματι στην Παιδεία ελκύει, ή η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για την Παιδεία; Αν επιχειρήσω μια εκτίμηση, θα έλεγα ότι μάλλον το "συνολικό πακέτο" είναι εκείνο που εμφανίζεται ως ελκυστικότερο στο εκλογικό σώμα. Οι λόγοι έχουν να κάνουν κυρίως με προσλαμβάνουσες και κοινωνικά στερεότυπα (νέος αρχηγός/νέες ιδέες/διαμαρτυρόμενη αριστερά κλπ). Πρακτικά και εάν η εκτίμησή μου έχει βάση -δεν έχω υπόψη μου σχετικά δημοσκοπικά δεδομένα- αυτό σημαίνει ότι ούτε ο κ. Τσίπρας αποτελεί από μόνος του αυτόνομη πολιτική παρουσία ( όπως αποτελούν ο κ. Παπανδρέου, ο κ. Καραμανλής ή και ακόμη ο κ. Καρατζαφέρης ή ο κ. Αλαβάνος) ούτε ο Συνασπισμός αποτελεί - χωρίς τον κ. Τσίπρα - το κόμμα του 10+%. Αλληλοσυμπληρώνεται η εικόνα ώστε να παρουσιασθεί και να "καταναλωθεί" ένα πολύ ελκυστικό πολιτικό προϊόν. Εδώ όμως έρχεται ο -ισοπεδωτικός- νόμος της "οριακής χρησιμότητας" για τα προϊόντα, των πολιτικών συμπεριλαμβανομένων!

"Η υπάρχουσα δυαρχία Αλαβάνου/Τσίπρα μάλλον αποτελεί μέρος της στρατηγικής ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ με την προβολή λίγο περισσότερο ή λίγο λιγότερο του ενός ή του άλλου, ανάλογα με τις περιστάσεις"

Εδώ τα πράγματα δεν είναι απολύτως ξεκάθαρα, πάντοτε κατά την άποψή μου. Η δυαρχία προϋποθέτει ισοδύναμους συνεργάτες. Αντιμετωπίζουμε όμως όντως περίπτωση δυαρχίας; Επικοινωνιακά, οι δύο πολιτικοί άνδρες απευθύνονται σε διαφορετικά target group. Τόσο λόγω διαφορετικού παρουσιαστικού και διαφορετικής ηλικιακής ομάδας, όσο και λόγω πολιτικής διαδρομής. Επιπλέον, η ενεργός -και ενίοτε επιτυχημένη γενικά - παρουσία του κ. Αλαβάνου στα δρώμενα, εφόσον δεν αποστασιοποιήθηκε μετά την εκλογή του κ. Τσίπρα, επικοινωνιακά λειτουργεί σε δύο επίπεδα: Εν πρώτοις, δεν επιτρέπει στο νέο αρχηγό να ασκήσει την πολιτική που ο ίδιος θα ήθελε να επικοινωνήσει σε ολόκληρο το εύρος της παρουσίας του Συνασπισμού, εντός (διά πληθώρας στελεχών και όχι μόνο δια του κ. Αλαβάνου) και εκτός Βουλής (από τον ίδιο τον κ. Τσίπρα φυσικά). Δεν λέμε ότι δεν υπάρχει ομοθυμία ως προς τις επιλογές. Όμως το μήνυμα πολύ συχνά "επικοινωνείται" μόνο από τον κ. Αλαβάνο, ο οποίος δεν έχει περάσει στο ρόλο του "πρώην", στερώντας επικοινωνιακό χώρο - αναγκαστικά αφού το επικοινωνιακό πεδίο δεν είναι απεριόριστο -από τον κ. Τσίπρα. Εναλλακτικά, θα μπορούσε να λειτουργεί ο ΣΥΡΙΖΑ και με άλλα πρόσωπα, ενισχύοντας έτσι το αρχηγικό προφίλ του κ. Τσίπρα, υλοποιώντας το επικοινωνιακό δίπολο "Αρχηγός-Στελέχη" αντί του ισχυρά αντιθετικού "Αρχηγός-Πρώην Αρχηγός". Κατά δεύτερον και σε συνάφεια με τα παραπάνω, η εικόνα - όχι η πολιτική φυσικά αλλά η επικοινωνιακή - που παράγεται, τείνει στο αρχετυπικό πρότυπο του διπόλου "πατέρα-υιού", γεγονός που βαρύνει μάλλον υπέρ του κ. Αλαβάνου και όντας πράγμα παράδοξο για ένα κόμμα, με ένα νέο αρχηγό ,που λογικά θα ήθελε να "απο-επικοινωνήσει" των "πρώην" εις όφελος του "νυν".
Αν πρόκειται περί στρατηγικής, κινείται σε λάθος κατέυθυνση. Το ερώτημα θα προκύψει από τη στιγμή που θα υποψιαστεί κανείς ότι πρόκειται περί αναγκαιότητος.

"Πέρα όμως από τέτοιους προβληματισμούς, για να εκφράσουμε κάποιες απόψεις με περισσότερη αυτοπεποίθηση ίσως θα έπρεπε να περιμένουμε την καταγραφή των δυνάμεων του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ σε μία εκλογική αναμέτρηση, είτε στις ευρωεκλογές, είτε στις βουλευτικές όποτε και αν προκύψουν πρόωρα"

Η καταγραφή δυνάμεων σε εκλογικές αναμετρήσεις οπωσδήποτε αποτελεί σημαντικό πολιτικό κεφάλαιο για κάθε νέο αρχηγό. Όχι όμως και αποφασιστικό παράγοντα πολιτικής βιωσιμότητας (τετριμμένα τα παραδείγματα των παλαιότερων ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος υπάρχει και εξελλίσεται, του ΔΗΚΚΙ, της ΔΗΑΝΑ και της Πολιτικής Άνοιξης, που έχουν εξαφανισθεί από τον πολιτικό χάρτη αλλά και του ΚΕΠ του κ. Αβραμόπουλου, με τον τελευταίο να επιβιώνει έναντι του κόμματος που ίδρυσε). Στα τρέχοντα δεδομένα, το εκλογικό διακύβευμα για το ΣΥΡΙΖΑ δεν εντοπίζεται τόσο στο εσωτερικό του - μολονότι κατά την άποψή μου πηγάζει από αυτό - αλλά στη σχέση του με το συγγενή του πολιτικό χώρο, το ΠΑΣΟΚ. Ο πολίτης προ της κάλπης θα πρέπει να απαντήσει στο ερώτημα αν επιθυμεί τον κ. Τσίπρα σε υπουργικό θώκο, εφόσον έτσι θα μεταφραστεί πρακτικά η εικαζόμενη συνεργασία ΠΑΣΟΚ/ΣΥΡΙΖΑ. Πιεστικό το δίλλημα, όχι όμως και το μοναδικό. Οι εκλογές καταγράφουν μεν δυνάμεις, εκ των πραγμάτων όμως η κύρια λειτουργία τους είναι η απάντηση διλλημάτων, τα οποία τίθενται -από τα κόμματα εξουσίας κυρίως - πιεστικά και αμείλικτα προς τους πολίτες. Κυβέρνηση ή ακυβερνησία; Καραμανλής ή Παπανδρέου-Τσίπρας; Δεξιά ή κυβέρνηση Κεντρο-αριστεράς; Η οικονομική κρίση διαχειρίζεται αποτελεσματικά-όπως ο πολίτης/εκλογέας το αντιλαμβάνεται-με την πολιτική πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ; Με ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ μήπως; Δεν πρόκειται περί ερωτημάτων αλλά περί εκλογικών διλλημάτων! Ως προς τους όρους διαχείρησης των διλλημάτων που ανέφερα, να υπενθυμίσω την πρόταση έξι σημείων για τη συνεργασία ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ που κατέθεσε ο κ. Αλαβάνος, χωρίς όμως να πάρει απάντηση. Το ενδιαφέρον σημείο είναι ότι ούτε ο κ. Τσίπρας τοποθετήθηκε επ' αυτών! Επικοινωνιακή στρατηγική; Δεν αναμένει κανείς από το εκλογικό σώμα να αποφανθεί αναλύοντας περίπλοκα επικοινωνιακά σχήματα. Αντίθετα, το εκλογικό σώμα αναμένει απλές, κατανοητές και ξεκάθαρες προτάσεις. Δυστυχώς, διότι όντως τα δυσεπίλυτα προβλήματα απαιτούν σύνθετες λύσεις. Όμως αυτό είναι ζήτημα της πραγματικής πολιτικής και εδώ αναλύουμε την πολιτική επικοινωνία!

Φιλικά, tyxaios.

28 Οκτ 2008

Οι ... "Μικροί" της Ελληνικής Πολιτικής Σκηνής

Σε εκλογική δύναμη βεβαίως. Ποια η ανάλυσή μας για την πορεία των μικρότερων κομμάτων, την τρέχουσα περίοδο;
Ας τα δούμε ένα-ένα:

ΚΚΕ

              Γενικά, όπως θα έχετε παρατηρήσει, δεν αναφερόμαστε συχνά στο κόμμα της παραδοσιακής Αριστεράς. Πολιτικά αποτελεί ενδιαφέρουσα περίπτωση - εξάλλου είναι το μοναδικό ελληνικό κόμμα προσηλωμένο σε άκαμπτες ιδεολογικές αρχές - όμως επικοινωνιακά δεν παρουσιάζει ενδιαφέρον. Το ΚΚΕ κρατά "δεσμευμένες" σταθερές εκλογικές δυνάμεις (μην παρεξηγήσετε τον όρο) εφόσον δεν διήλθε μεταβολών σε κανένα δομικό του στοιχείο. Πιθανή αλλαγή της Γ.Γ. κ. Παπαρήγα καθώς και η διαχείρηση από μέρους του της χρηματοπιστωτικής κρίσης, όταν αυτή περάσει στην πραγματική οικονομία ίσως είναι τα γεγονότα που θα καθορίσουν την εκλογική του εξέλιξη, χωρίς παρ' όλα αυτά να αναμένονται θεαματικές μεταβολές.

ΣΥΡΙΖΑ

              Έχουμε αναφερθεί και πάλι στην ιδιόμορφη επιλογή να διαχωρίσει τη θέση του Προέδρου από εκείνη του αρχηγού της κοινοβουλευτικής ομάδας. Εκ των πραγμάτων η διαφορετικότητα αποτελεί μεν ευελιξία, δεν παύει όμως να θολώνει το μήνυμα προς το εκλογικό σώμα. Κόμμα εξουσίας ή κόμμα διαμαρτυρίας; Όταν δηλώνει κάτι ο κ. Τσίπρας, συμφωνεί ο κ. Αλαβάνος; Αυθόρμητα οι συνειρμοί παράγουν ερωτήματα και με τη σειρά τους αυτά αποδυναμώνουν την ένταση της εικόνας του κόμματος. Συνδυάζονται ή αποκλίνουν; Τα υπόλοιπα στελέχη πως ανταποκρίνονται; Το αιωρούμενο ερώτημα της συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ απαιτεί μεν το κατάλληλο timing αλλά οι εκλογές δεν αναβάλλονται για την αιωνιότητα. Ερωτηματικά που όσο δεν απαντώνται συγκεντρώνουν τη συμπάθεια πιστών οπαδών ή ευκαιριακών φίλων; Αναμένεται αντίστοιχα ταλάντωση των εκλογικών ποσοστών με καθοδική τάση, τόσο επιταχυνόμενη όσο θα διευρύνεται η εκ δεξιών πόλωση, θα εντείνεται η οικονομική κρίση και θα διατηρείται η "διπλή προσωπικότητα" του Συνασπισμού.

ΛΑΟΣ

Ήδη αφιερώσαμε ένα ολόκληρο άρθρο μας στην πορεία καθώς και στην αναμενόμενη κατάληξη του ΛΑΟΣ, την πορεία του οποίου πασχίζει να διορθώσει ο χαρισματικός -επικοινωνιακά πάντοτε - αρχηγός του. Ενδιαφέρον πείραμα, χωρίς προοπτικές. Δημοσκοπικά έχει φθάσει στα όριά του και αναμένεται η κάθοδος.

Υ.Γ. Δεν μας απασχόλησε η παραίτηση του Υπουργού Επικρατείας, ως ήδη προεξοφληθείσα σε επικοινωνιακό επίπεδο από το εκλογικό σώμα. Η όποια ζημία ή κέρδος των κομμάτων ήδη αποτυπώθηκε μετά τη ΔΕΘ στις μετρήσεις. Στο επόμενο άρθρο θα επιχειρήσουμε μια συνολική πρόβλεψη επί των αποτελεσμάτων που έρχονται, μετά το "πακέτο" εξελίξεων που διατρέξαμε πρόσφατα.

21 Οκτ 2008

Εξεταστική VS Προανακριτική: Ένα Στοίχημα Αντιστροφής Τάσης.

              Είχαμε εγκαίρως προδιαγράψει από το παρόν ιστολόγιο τις "χειμερινές" επικοινωνιακές επιλογές της Κυβέρνησης, αναφορικά με το κλίμα πόλωσης καθώς και το "σκληρό προφίλ" που είχε ήδη αρχίσει να διαμορφώνει ο Πρωθυπουργός, από τις αρχές του καλοκαιριού. Ένας κύκλος λοιπόν ολοκληρώθηκε -μετά τη διαγραφή Δαϊλάκη και τις "αυστηρές" εμφανίσεις του κ. Καραμανλή σε κομματικά fora - ενώ υπενθυμίζουμε την επισήμανσή μας περί διατήρησης του ΠΑΣΟΚ στην πρώτη θέση των δημοσκοπήσεων, τουλάχιστον για ένα τρίμηνο, από πρώτης καταγραφής τους, στις αρχές Σεπτεμβρίου.
               Ας δούμε λοιπόν αναλυτικά τις στοχεύσεις και τη στρατηγική εκάστου κοινοβουλευτικού κόμματος, στην τρέχουσα - και κρίσιμη για τις επόμενες εξελίξεις - περίοδο:

                Νέα Δημοκρατία

                Θα επιδιώξει να συσπειρώσει και να επαναφέρει σε ισορροπία το κομματικό της ακροατήριο. Αυτό είναι το μείζον ζήτημα που ταλανίζει το κυβερνών κόμμα. Η οικονομική δυσπραγία και η προβληματική καθημερινότητα καθοδηγούν "κύματα" ψηφοφόρων εκτός εκλογικής βάσης της ΝΔ, γεγονός που δίνει την πρωτοκαθεδρία στο ΠΑΣΟΚ, το οποίο όμως δεν εισπράττει σε πολιτική ισχύ από τη φθορά του κυρίου αντιπάλου της. Η κατάσταση επιταχύνεται στο περιβάλλον που διαμορφώνουν -χωρίς όμως να αποτελούν αποφασιστικό παράγοντα -σειρά ατυχών χειρισμών και φημολογίας σκανδάλων. Η απάντηση στο πρόβλημα, όπως συγκροτείται από το επικοινωνιακό επιτελείο της Κυβέρνησης, δεν είναι άλλη από προβολή της διεθνούς οικονομικής κρίσης, την -επίσης -προβολή σε αυτή της επικοινωνιακής εικόνας του ισχυρού "ηγέτη-πατέρα" Καραμανλή, η πόλωση, η εξαντλητική και επίμονη δηλαδή αντιπαράθεση με τις εναλλακτικές εικόνες ηγεσίας, του κ. Παπανδρέου εν προκειμένω, καθώς και η διάχυση των "σκανδάλων" στο σύνολο της πολιτικής σκηνής ώστε να απαλυνθεί η στόχευση επί των κυβερνητικών χειρισμών.

               Στο βραχυχρόνιο επίπεδο θα επιδιώξει την εντατικότερη πρόκληση του κ. Παπανδρέου, ώστε να προβληθούν δύο ζητήματα: η αδύναμη επικοινωνιακή εικόνα του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ σε συνδυασμό με ενδεχόμενα ρήγματα στο εσωτερικό του κόμματός του, τα οποία στην παρούσα φάση δεν γίνονται ορατά λόγω της θετικής δημοσκοπικής συγκυρίας όπου αυτό βρίσκεται.

                ΠΑΣΟΚ

                Είναι προφανές, αν και όχι ορατό, ότι τα εσωκομματικά προβλήματα του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν εξαφανίστηκαν. Απλώς δεν είναι διακριτά τώρα. Ο κ. Παπανδρέου, στρατηγικά, έχει να αντιμετωπίσει δύο προβλήματα: την ενίσχυση της εκλογικής δύναμης του ΠΑΣΟΚ, ώστε να ελέγχει τις εξελίξεις στο κόμμα του και ταυτόχρονα να διατηρεί την ετοιμότητα διαχείρισης εσωκομματικών ζητημάτων. Η "σκανδαλολογία" αποτελεί ένα "ουδέτερο" γήπεδο στο οποίο μπορεί να ελιχθεί χωρίς να υποχρεώνεται σε εσωκομματική αντιπαράθεση, εξ' ου και "σύρεται" σε αυτού του είδους την πολιτική αντιπαράθεση. Γράφουμε "σύρεται" γιατί είναι εμφανής η προσπάθεια του κ. Παπανδρέου να υπερβεί τα κομματικά όρια -παράγοντας πολιτικές προτάσεις - ώστε να κεφαλαιοποιήσει την επιρροή του στον ευρύτερο Κεντροαριστερό χώρο.

   Χωρίς αμφιβολία, η επόμενη περίοδος θα διαμορφώσει εξελίξεις και για τα δύο μεγάλα κόμματα, επηρεάζοντας κυρίως τους εσωκομματικούς συσχετισμούς ισχύος και λιγότερο τις μεταξύ τους αποστάσεις. Βεβαίως η όλη πολιτική αντιμετώπιση των ζητημάτων και των υποθέσεων που προέκυψαν δια της μεθόδου του κοινοβουλευτικού ελέγχου και τοποθετώντας το δίλημμα "εξεταστική ή προανακριτική" δεν αποσκοπεί στην διαλεύκανση αυτών. Αντιθέτως, οι διαδικασίες που δρομολογήθηκαν μάλλον θα λειτουργήσουν ως οχήματα επιτάχυνσης της αποκρυστάλλωσης των εσωκομματικών ισορροπιών, παρά ως "καθαρτήρια". Το στοίχημα και για τα δύο κόμματα εξουσίας δεν είναι άλλο από την αντιστροφή ή μη της τάσης που διαμορφώθηκε με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις. Η αντιστροφή ή μη αυτής της τάσης, μάλλον θα πραγματοποιηθεί δια της μεθόδου των εσωκομματικών διεργασιών παρά δια της αλληλεπίδρασης και αντιπαράθεσης μεταξύ ΝΔ και ΠΑΣΟΚ.

Συνεχίζεται με τα κόμματα της ελάσσονος αντιπολίτευσης...

29 Σεπ 2008

ΛΑΟΣ Τέλος;;;

Η περίπτωση του κ. Καρατζαφέρη και του κόμματός του είναι αξιοσημείωτη αλλά όχι μοναδική στη νεώτερη πολιτική ιστορία. Το ΛΑΟΣ, παράγωγο και απότοκο της συγκυρίας αλλά και της αναμφισβήτης επικοινωνιακής ικανότητας του προέδρου του, είναι καταδικασμένο να ακολουθήσει τη μοίρα όλων των παρόμοιων εγχειρημάτων.
Η ιδιότυπη φαινόμενη ιδεολογική του πλατφόρμα κατόρθωσε να προσελκύσει μεμονωμένους ψηφοφόρους από όλο το πολιτικό φάσμα. Διαμαρτυρόμενοι Νεοδημοκράτες αλλά και πρώην οπαδοί του ΠΑΣΟΚ, που δεν καλύπτονται από την πατριωτική πτέρυγα των κομμάτων τους, αντι-νεοταξίτες αριστεροί, λάτρεις της ελληνοκεντρικής παρα-ιστορίας. Χωρίς κοινή συνισταμένη ιδεών, απόψεων και προτάσεων το νεοφώτιστο κόμμα της ελάσσονος αντιπολίτευσης καθίσταται ακόμη πιο ευάλωτο σε εποχές πόλωσης αλλά και οικονομικής δυσπραγίας.
Η κοινή μοίρα των κομμάτων-διαττόντων αστέρων της πολιτικής μας σκηνής αργά ή γρήγορα θα χτυπούσε και την πόρτα του ΛΑΟΣ. Το μήνυμα αυτής της διαφαινόμενης κατάληξης έλαβε ο κ. Καρατζαφέρης όταν ο Πρωθυπουργός - αρκετά νωρίς είναι αλήθεια- απέκλεισε κάθε συνεργασία με το εκ δεξιών του πολιτικό σχήμα, προσδίδοντάς του το χαρακτηρισμό του άκρου.
Οψίμως και διαισθανόμενος το αβέβαιο μέλλον του κόμματός του, ο κ. Καρατζαφέρης επαναλαμβάνει την έννοια περί κοινης παραταξιακής προέλευσης του ΛΑΟΣ με τη Νέα Δημοκρατία, υποδυόμενος τον "δεξιό ΣΥΡΙΖΑ" του κ. Καραμανλή και στοχεύοντας σε μια επίπλαστη ομοιοτυπία της κεντροαριστεράς με την κεντροδεξιά. Ορθή τακτική επιλογή, εντούτοις εκτός τόπου και χρόνου, αφού είναι προφανές ότι ο Πρωθυπουργός έχει υιοθετήσει ως στρατηγική επιλογή την προβολή της ισχυρής -παρά τις πρόσφατες δημοσκοπικές ρωγμές-του επικοινωνιακής εικόνας. Ο κ. Καραμανλής δεν προβάλλει ούτε παραταξιακές ούτε ιδεολογικές πολτικές προτάσεις. Συνεπώς κάθε συζήτηση περί συγκρότησης κοινού κεντροδεξιού μετώπου δεν θα ήταν μόνο ανακόλουθη αλλά και επιζήμια για τη Νέα Δημοκρατία.
Είναι εξαιρετικά ισχυρή η έλξη που ασκεί το εκάστοτε κόμμα εξουσίας στα περιφερειακά και συγγενή κομματικά μορφώματα. Η αδυσώπητη αυτή πολιτική αλήθεια είναι βέβαιο ότι θα ισχύσει και για το ΛΑΟΣ ενώ ο κ. Καρατζαφέρης θα πρέπει να ακολουθήσει μια μάλλον διαφορετική στρατηγική, προσφέροντας πολύ περισσότερα από αυτά που, επικοινωνιακά τουλάχιστον, προσφέρει σήμερα στη Νέα Δημοκρατία. Πιθανόν μια πλήρη προσχώρηση σε αυτήν, πριν μέρος της εκλογικής αλλά και - γιατί όχι - και της κοινοβουλευτικής του δύναμης οδηγηθεί προς το κυβερνών κόμμα χωρίς να του αφήσει περιθώρια ελιγμών.

28 Σεπ 2008

Παρακαλούνται οι κ.κ Αναποφάσιστοι να Επιστρέψουν στα Κόμματά τους!

Το σύνολο του δυναμικού της πολιτικής ανάλυσης και των media ασχολήθηκε ενδελεχώς με την ομιλία του κ. Καραμανλή στην Κεντρική Επιτροπή της Νέας Δημοκρατίας. Το ίδιο κι εμείς από αυτό το ιστολόγιο, εγκαίρως, είχαμε επισημάνει τα βασικά σημεία της στρατηγικής του Πρωθυπουργού, όπως αυτή εκφράσθηκε στην εσωκομματική εκδήλωση του κυβερνώντος κόμματος. Και η "αγορά πολιτικού χρόνου" διατυπώθηκε και το "σιωπητήριο" προς τους διαφωνούντες βουλευτές και όλα τα σχετικά.
Ωστόσο, η καταγραφείσα ταχεία μετακίνηση μεγάλου αριθμού ψηφοφόρων από τα "μητρικά" κόμματα και κυρίως από τη Νέα Δημοκρατία, προς την εκλογική δεξαμενή των αναποφάσιστων είναι εκείνη που προκαλεί τριγμούς στο οικοδόμημα της κεντρικής πολιτικής σκηνής και πολλαπλασιάζει των αριθμό των δημοσκοπήσεων που βλέπουν το φως της δημοσιότητας.
Αυτοί λοιπόν προκαλούν νευρικότητα στη Νέα Δημοκρατία και στον αρχηγό της; Βεβαίως, η προτίμηση του εκλογέα να δηλώσει στη δημοσκόπηση αναποφάσιστος αποτελεί το αιτιατόν και όχι το αίτιο, εντούτοις η επιστροφή των πρώην δεδηλωμένων οπαδών, φίλων ή συμπαθούντων στην κομματική μάντρα δεν αποτελεί από μόνη της αυτοσκοπό ενός πολιτικού οργανισμού; Προφανώς!
Μια όχι επαρκώς αναλυθείσα παράμετρος της τρέχουσας πολιτικής συγκυρίας είναι η "παραγωγή" κλίματος αναποφασιστικότητας. Οπωσδήποτε δεν πρόκειται για κεντρικό πολιτικό φαινόμενο, αλλά απλά για ένα ενδιαφέρον ζήτημα πολιτικής επικοινωνίας.
Το σώμα των αναποφάσιστων ψηφοφόρων, ιδιαίτερα όταν αυτό διογκώνεται σε βραχύ χρονικό διάστημα, γεγονός που προσδίδει ρευστότητα στο σύστημα, "μολύνει" τα δημοσκοπικά δεδομένα με τον ιό της αυξημένης αβεβαιότητας. Ο νικητής δεν μπορεί να χαρεί τη νίκη του και ο ηττημένος διατηρεί ελπίδες. Τα μοντέλα πρόβλεψης της ποσοστιαίας κατανομής ψήφου των αναποφάσιστων -δηλαδή πρόβλεψης της εκλογικής συμπεριφοράς τους όταν εκφρασθεί η προτίμησή τους - δεν λειτουργούν με επαρκή ακρίβεια σε μεγάλο όγκο αδιευκρίνηστης ψήφου. Προερχόμενοι από διάφορα κοινωνικά και πολιτικά πεδία - από δυσαρεστημένους πρώην φανατικούς ψηφοφόρους μέχρι αυτοαποκαλούμενους ψηφοφόρους της τελευταίας στιγμής - οι αναποφάσιστοι δεν συγκροτούν μια εκλογική ομάδα που μπορεί να αναλυθεί και να κατανοηθεί εύκολα. Εξ' ου και ο σημερινός τίτλος του άρθρου μας, όπου προτρέπουμε - διασκεδάζοντας!- τους ψηφοφόρους να μην προκαλούν πονοκέφαλο στους δημοσκόπους!
Στην παρούσα φάση, ο εκλογικός όγκος των αναποφάσιστων ψηφοφόρων διογκώνεται ραγδαία. Ενδεχόμενη πόλωση της πολιτικής ατμόσφαιρας θα προκαλέσει συμπιεστικά φαινόμενα αλλά δεν αναμένεται να απομειώσει σημαντικά το πλήθος των αναποφάσιστων, εξαιτίας των πολλαπλών και αντικρουόμενων μηνυμάτων που προέρχονται από ολόκληρο το πολιτικό φάσμα και απευθύνονται σε επίσης ολόκληρο το πολιτικό φάσμα.
Μολονότι δεν μπορεί να προβλέψει κανείς τη χρονική εξέλιξη του φαινομένου, θα είχε αξιοσημείωτο ενδιαφέρον να δούμε σε επόμενες δημοσκοπήσεις περαιτέρω μετακίνηση προς την αδιευκρίνηστη ψήφο και άλλων ψηφοφόρων.

21 Σεπ 2008

Ο ΣΥΡΙΖΑ τι θα Κάνει με τον Τσίπρα;

              Το πολιτικό σκηνικό φαινόταν πάνω-κάτω δεδομένο. Ο κ. Καραμανλής κυριαρχούσε, ο κ. Παπανδρέου εσωστρέφετο και ο κ. Αλαβάνος δεν έχανε ευκαιρία για διαμαρτυρία. Ο ΣΥΡΙΖΑ ανέπτυξε και εξέλιξε ένα πολύ ιδιαίτερο μοντέλο πολιτικού κόμματος. Χωρίς ένα σαφές και συγκεκριμένο ιδεολογικό και προγραμματικό πλαίσιο, χωρίς να οριοθετεί στόχους άσκησης συγκεκριμένης πολιτικής, ολικός αρνητής των πάντων κατόρθωσε να συγκεντρώσει σχετικά μεγάλα τμήματα του εκλογικού σώματος, πολύ ευρύτερα από εκείνα της λεγόμενης ανανεωτικής αριστεράς.

              Η προσέλκυση εκλογικής δύναμης βασίσθηκε στη δυναμική παρουσία ενός πρωτότυπου πολιτικού lifestyle, όπου υπό την ίδια κομματική στέγη συνωστίζονταν πολίτες διαμαρτυρόμενοι για ένα σύνολο ετερόκλητων ζητημάτων, από τη δημιουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων μέχρι την έλλειψη περιβαλλοντικής πολιτικής.

               Κάπου εκεί έκανε την εμφάνισή του ένας νέος πολιτικός ο κ. Τσίπρας ως αρχηγός του κόμματος, εφόσον αξιολογήθηκε από την προηγούμενη ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ πως ένα καινούριο, δυναμικό πρόσωπο, άγνωστο στο ευρύ κοινό θα μπορούσε να κεφαλαιοποιήσει τα επικοινωνιακά οφέλη και να παγιώσει μια συμπαγή πολιτική δύναμη στην σύγχρονη ελληνική κεντροαριστερά.

                Το αποτέλεσμα ήταν θεαματικό και τα δημοσκοπικά αποτελέσματα γνωστά. Ο ΣΥΡΙΖΑ κατέβηκε με την ίδια περίπου ταχύτητα που εκτοξεύθηκε, σε ποσοστά προτίμησης. Αξίζει να θυμηθούμε ότι μέρος της κοινής γνώμης θεώρησε προς στιγμήν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, υπό τον κ. Τσίπρα, θα μπορούσε να αποτελέσει ρυθμιστή και ουσιαστικό παράγοντα ενός μελλοντικού σχήματος εξουσίας, το πιθανότερο μαζί με το ΠΑΣΟΚ του κ. Παπανδρέου.

                Είναι φανερό ότι η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία και ουσιαστικά προώθησε την άνοδο Τσίπρα στην ηγεσία του κόμματος, υποτίμησε δύο πράγματα:
                 -Πρώτον, την αδυναμία του κ. Τσίπρα να εμφανισθεί ως εν δυνάμει ηγέτης και διεκδικητής μεριδίου της εξουσίας ενός μελλοντικού κυβερνητικού σχήματος. Σε αυτό το επίπεδο, δύσκολα η κοινή γνώμη θα μπορούσε να τον φανταστεί ως ισοδύναμο πολιτικό συνομιλητή του κ. Παπανδρέου. Χωρίς υπερκομματικά γνωστή πολιτική διαδρομή και χωρίς το αντίστοιχο φορτίο, οι πολιτικές δυνατότητες του κ. Τσίπρα περιορίζονται σε ένα μικρό μέρος της κοινής γνώμης, με ό,τι αυτό συνεπάγεται αντίστοιχα για την πολιτική του ισχύ. Στην προσπάθειά του ο κ. Αλαβάνος να προσελκύσει ακροατήριο από ευρύτερους πολιτικούς χώρους, προώθησε τον κ. Τσίπρα υποτιμώντας τη σημασία της αριστερής πτέρυγας του ΠΑΣΟΚ ως κύριας δεξαμενής ψήφων. Με απλά λόγια, στόχευσε σε όλο το πολιτικό φάσμα, ρισκάροντας να απολέσει τον κεντρικό του -φυσικό- στόχο, που είναι το "αριστερό" ΠΑΣΟΚ και το οποίο με έναν ισχυρό Παπανδρέου θα συσπειρωνόταν γύρω από αυτόν, αγνοώντας την "πρόκληση" Τσίπρα.

                  -Δεύτερον, ο κ. Αλαβάνος μάλλον δεν διέγνωσε ορθά την ταχύτητα ροής του πολιτικού χρόνου εις βάρος της Νέας Δημοκρατίας. Η επανεκλογή του κ. Καραμανλή το 2007 και υπό τις δυσμενείς συνθήκες υπό τις οποίες έλαβε χώρα, οδήγησε τον κ. Αλαβάνο στο συμπέρασμα ότι η καλύτερη στρατηγική για το ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν να επενδύσει ακόμη περισσότερο στην ψήφο διαμαρτυρίας, διευρύνοντας αυτήν την επικοινωνιακή επιλογή στο μέγιστο του φάσματος και για αρκετό χρόνο. Θεώρησε ότι το ΠΑΣΟΚ θα αδυνατούσε για αρκετό καιρό να ανασυγκροτηθεί και να αμφισβητήσει την απόλυτη κυριαρχία Καραμανλή και κατά συνέπεια ο ΣΥΡΙΖΑ θα είχε όλον τον καιρό να επενδύσει σε μια λύσει τύπου Τσίπρα, η οποία σε βάθος χρόνου θα αποδεικνυόταν ως η εναλλακτική λύση σε ένα γηρασμένο και -ίσως και διασπασμένο- κεντροαριστερό χώρο.

                Οπωσδήποτε η λύση Τσίπρα στις συνθήκες πόλωσης, που εκ των πραγμάτων αναμένεται να επανακάμψουν, προκειμένου να δημιουργηθούν εκ νέου προϋποθέσεις ευθείας αντιπαράθεσης των δύο διεκδικητών της εξουσίας -Καραμανλή/Παπανδρέου- δεν αποτελεί την ορθότερη επιλογή. Είναι σαφές ότι θα βλέπουμε όλο και περισσότερο τον κ. Αλαβάνο έναντι του κ. Τσίπρα να διαχειρίζεται την εικόνα του ΣΥΡΙΖΑ, με ορατή συνέπεια την σταδιακή πολιτική αποδυνάμωση ή και απομόνωση του νεαρού αρχηγού του. Δεν γνωρίζουμε αν θα εγερθεί ζήτημα αρχηγού στο κόμμα της ανανεωτικής αριστεράς. Βεβαίως, η κοινωνία, δια των δημοσκοπήσεων, το έχει ήδη θέσει και θα ήταν σφάλμα πρώτου μεγέθους ένα κόμμα με την ιστορική διαδρομή του ΣΥΡΙΖΑ δε συλλάβει το μήνυμα της κοινωνίας. Αναμένονται οι εξελίξεις με ενδιαφέρον!

18 Σεπ 2008

Ο Κολοκοτρώνης, τα Golden Boys και η "Μαύρη Πέμπτη" της Νέας Δημοκρατίας!

Ο Θεόδωρος Κολoκοτρώνης είπε μίαν φοράν εις τον Κυβερνήτην (Καποδίστρια):

― Μου χάλασες την Ελλάδα.
― Γιατί; του απεκρίθη εκείνος.

― Γιατί έπρεπε να το κάμης 5 φράγκικο και 15 να το αφήσης τούρκικο, μετά είκοσι χρόνους να το κάμης 10 φράγκικο και να το αφήσης 10 τούρκικο, και πάλιν μετά είκοσι έτη να το κάμης 15 φράγκικο και να το αφήσης 5 τούρκικο, ώστε μετά είκοσι άλλους τόσους χρόνους να γίνη όλο φράγκικο.

Διήγησις συμβάντων της ελληνικής φυλής από τα 1770 έως τα 1836. 1846. Γιάννης Bλαχογιάννης, Iστορική Aνθολογία, 1927. 211.

Κάποτε έγινε υπουργική μεταβολή. Ο Βασιλεύς Όθωνας τονε ρώτησε (τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη) τη γνώμη του.
― Οι βιολιτζήδες άλλαξαν, ο χαβάς μένει ο ίδιος! είπε.

Γιάννης Bλαχογιάννης, Iστορική Aνθολογία, 1927. 224.

             Για τα τρέχοντα δημοσκοπικά δεδομένα δεν θα πούμε κάτι παραπάνω από αυτά που εκτιμούσαμε ήδη από τις 12 Ιουνίου εδώ, αγαπητοί αναγνώστες. Η τελευταία δημοσκόπηση της ALCO στο αποψινό δελτίο του ALTER σήμανε και την ολική αντιστροφή της εικόνας, που ήθελε τον κ. Καραμανλή να κατισχύει ολοκληρωτικά και επί ικανό χρονικό διάστημα επί του κ. Παπανδρέου. Μια πραγματικά "Μαύρη Πέμπτη" για το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, που οδηγείται πλέον σε ένα καθοδικό επικοινωνιακό "σπιράλ" χωρίς ορατή δυνατότητα ανάκαμψης. Σε ανάλογες καταστάσεις λειτουργεί ο αυτοτροφοδοτούμενος κύκλος της θετικής ενίσχυσης -του ΠΑΣΟΚ εν προκειμένω - οπότε και θα βρισκόμαστε - εκτός απροόπτου - τουλάχιστον για τρεις μήνες μπροστά σε αυτήν την εικόνα.

             Ο Πρωθυπουργός είχε άποψη - όπως δήλωσε και στη ΔΕΘ - για την επερχόμενη δημοσκοπική φθορά, την οποία και θεωρούσε μάλλον πρόσκαιρη, βασιζόμενος προφανώς στην καταγεγραμμένη υπεροχή του σε όλες τις προηγούμενες έρευνες. Το σενάριο που επεξεργάστηκε προέβλεπε, μάλλον, ότι θα υπάρξει εξαιτίας των οικονομικών μέτρων καθώς και της συνολικής μεταρρυθμιστικής πολιτικής, φθορά για τη Νέα Δημοκρατία, αντιστρέψιμη όμως με την -συνήθη κατά την περίοδο διακυβέρνησης του κ. Καραμανλή-ανάλωση του πρωθυπουργικού επικοινωνιακού κεφαλαίου.

    Λάθος εκτίμηση. Αποδεικνύεται επίσης, από την εξέλιξη των γεγονότων, ότι δεν είχε και εναλλακτικό σχέδιο. Ο πολιτικός χρόνος τρέχει - ο κ. Παπανδρέου ήδη εφαρμόζει την δοκιμασμένη συνταγή της επίσκεψης στα, μονίμως προβληματικά, νοσοκομειακά ιδρύματα -και ο Πρωθυπουργός δεν αναλαμβάνει καμιά πρωτοβουλία στο επικοινωνιακό πεδίο. Ασφαλώς και θα λάβει στις επόμενες ημέρες. Δεν γνωρίζουμε το είδος και την ένταση. Αλλά είναι βέβαιον ότι οι πιθανές επιλογές "καίγονται". Ήδη αναλύθηκε επαρκώς ο ανασχηματισμός που δεν έγινε ακόμη και αρχίζει να αναλύεται στα ΜΜΕ το ενδεχόμενο να ζητηθεί από την Κυβέρνηση ψήφος εμπιστοσύνης στη Βουλή. Το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού αντιπολίτευσης και κοινής γνώμης χάνεται και μαζί με αυτό η πρωτοβουλία και η διαμόρφωση της ατζέντας.

            Η "μηχανιστική" αντίληψη για τα κοινωνικά φαινόμενα -όπως είναι οι εκλογικές και πολιτικές διαδικασίες-αποτελεί κλασσικό σφάλμα στην πολιτική επικοινωνία. Η απλοϊκή σκέψη "θα ακολουθήσω σκληρή αλλά αναγκαία πολιτική στη συνέχεια θα χάσω λίγο σε δημοφιλία αλλά σε βάθος χρόνου οι πολίτες θα κατανοήσουν τη χρησιμότητα της πολιτικής μου και θα θριαμβεύσω" μολονότι ακούγεται λογική, στην πραγματικότητα πάσχει στο εξής απλό: οι πολίτες δεν ψηφίζουν με βάση το πρόγραμμα των κομμάτων! Επιλέγουν τον υποψήφιο που τους προκαλεί τα πλέον θετικά συναισθήματα. Ασφάλεια, σταθερότητα, αξιοπιστία, ακεραιότητα, ικανότητα. Ως οντότητα, το εκλογικό σώμα αναζητά αενάως τον αρχετυπικό "ηγέτη-πατέρα" και όχι τους τεχνοκράτες "golden boys", οι οποίοι μπορούν να παράγουν ιδέες και λύσεις όχι όμως και πολιτική. Η συλλήβδην μεταρρύθμιση των πάντων καθώς η σώρευση σε περιορισμένο χρόνο σημαντικών ζητημάτων (φορολογικά μέτρα, ιδιωτικοποίση Ολυμπιακής, Βατοπαίδι, Βουλγαράκης κλπ) δημιουργεί φοβικά σύνδρομα που δύσκολα απαλύνονται.

            Όχι ότι η απλοϊκή σκέψη δεν μπορεί να γίνει και σοφή και ορθή. Αρκεί να συνοδεύεται από εμπειρία ζωής και κοφτερό νου. Εδώ έρχεται ο Κολοκοτρώνης -δυο ψήγματα από την ατόφια καρδιακή του κοσμαντίληψη έχουμε στον πρόλογό μας απόψε - να συμπυκνώσει σε λίγες γραμμές ό,τι θα έπρεπε να πράξει η Κυβέρνηση αλλά και ό,τι δεν μπορεί πλέον.

17 Σεπ 2008

Πως Πρέπει να Κερδίσετε στις Εκλογές κ. Παπανδρέου

Κύριε Πρόεδρε,

Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις αλλά και το κοινό αίσθημα σας θέλουν να προηγείσθε στην προτίμηση των ψηφοφόρων. Η πρόταση εξουσίας σας, τίθεται πλέον στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος των πολιτών αλλά ταυτόχρονα και στο μικροσκόπιο των πολιτικών σας αντιπάλων, εντός και εκτός ΠΑΣΟΚ.

Αναμφισβήτητα, η τρέχουσα δυσμενής για την Κυβέρνηση συγκυρία, συνέβαλλε καθοριστικά στη διαμόρφωση μιας νέας κατάστασης. Βρίσκεστε, κατά συνέπεια, στην αφετηρία ενός πολιτικού αγώνα που μπορεί να σας οδηγήσει στην ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας.

Έχει σημασία κύριε Πρόεδρε και ιδιαιτέρως για την δική σας πολιτική ιστορία, ο δρόμος που θα επιλέξετε για να διεξάγετε αυτόν τον αγώνα. Το ΠΑΣΟΚ κατηγορήθηκε συλλήβδην στο παρελθόν, για διαμόρφωση συνθηκών που εξέθρεψαν τη διαφθορά και τη διαπλοκή. Δεν αντιμετώπισε ιδεολογικό αντίπαλο, ούτε αντιπαρατέθηκε με ουσιαστικούς πολιτικούς όρους αλλά με όρους πολιτικής ηθικολογίας. Βεβαίως, η εικόνα που καλλιεργήθηκε δεν υπήρξε το αίτιο αλλά το υπόστρωμα της ήττας του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του 2004 αλλά και των επόμενων. Όπως αποδεικνύεται, η "σημαία ευκαιρίας" των καταγγελιών, της δημόσιας διαπόμπευσης προσώπων και της σωρηδόν ανάδειξης "σκανδάλων" ή και σκανδάλων, υπονομεύει μεν την εκάστοτε Κυβέρνηση, δεν παράγει όμως πολιτική και λύσεις για τα θεμελιώδη προβλήματα της χώρας μας και του λαού μας. Τα διαιωνίζει, εις βάρος των πολιτών και, το κυριότερο, εγκλωβίζει το μέλλον και την προοπτική των νέων ανθρώπων.

Έχετε τη μοναδική ευκαιρία να ανατρέψετε μια κατάσταση που δεν ταιριάζει ούτε στη χώρα μας, ούτε στην ιστορία του ΠΑΣΟΚ αλλά ούτε και στη δική σας πολιτική διαδρομή. Οι σειρήνες των ΜΜΕ και ο κυβερνητισμός που διακρίνει μέρος των στελεχών του κόμματός σας, σας εφελκύουν προς την κατεύθυνση της αντιπαράθεσης στο σκοτεινό δρόμο της σκανδαλολογίας. Μην την ακολουθήσετε. Είναι πιθανό να αναλάβετε την εξουσία μέσα από αυτό το σκοτεινό δρόμο. Η νομοτέλεια των πραγμάτων όμως, σύντομα θα σας επαναφέρει στην αντιπολίτευση, όπως τείνει να επαναφέρει σε αυτή τη θέση σήμερα, την παρούσα Κυβέρνηση.

Η εναλλαγή των κομμάτων στην εξουσία είναι συστατικό στοιχείο της Δημοκρατίας, όταν πραγματοποιείται με πολιτικούς όρους, μετά από ουσιαστική πολιτική αντιπαράθεση και όχι από άχαρη σύγκριση εισοδημάτων πολιτικών προσώπων και συζύγων. Η οικογένεια από την οποία προέρχεστε συνέβαλε τα μέγιστα στην πολιτική χειραφέτηση της ελληνικής κοινωνίας. Όταν ο λαός εκχωρούσε την εντολή διακυβέρνησης στον παππού σας και αργότερα στον πατέρα σας, το έκανε διότι πίστευε στην πολιτική τους ικανότητα και στον πατριωτισμό τους. Αυτήν την παράδοση και αυτό το σπάνιο πολιτικό κεφάλαιο μην το αναλώσετε για να γίνετε ευκαιριακός διαχειριστής μιας διακυβέρνησης που θα εκλεγεί ως "εκ των δύο κακών το μη χείρον".

Κύριε Πρόεδρε,
Το πραγματικό ύψος του- περίφημου-πήχη δεν το ορίζετε ούτε εσείς, ούτε ο Πρωθυπουργός αλλά ούτε και οι παροικούντες της εξουσίας και της πολιτικής. Το ορίζει η ιστορία και η ελπίδα για το μέλλον. Μην υποκύψετε σε όσους σας υπόσχονται ότι θα πνίξουν τη χώρα σε έναν επικοινωνιακό ορυμαγδό "κίτρινων" και "γκρίζων" μηνυμάτων, προκειμένου να σας λειάνουν το δρόμο προς τον Πρωθυπουργικό θώκο. Παρουσιάστε το πρόγραμμά σας και τις πολιτικές σας θέσεις, αντικρίζοντας με ειλικρίνεια τους πολίτες αυτής της χώρας. Αγνοήστε κάθε τι που δεν αρμόζει στον πολιτικό σας πολιτισμό. Κάποτε, ο πατέρας σας έδωσε πίσω "την Ελλάδα στους Έλληνες". Κάντε το ίδιο. Μην τη χαρίσετε στους τυχοδιώκτες της ιστορίας.

Με Σεβασμό και εκτίμηση,

tyxaios

15 Σεπ 2008

Πως θα Κερδίσετε τις Εκλογές κ. Καραμανλή (ή Οδηγός Νίκης για Προβληματισμένους Πρωθυπουργούς!)

Κύριε Πρόεδρε,

Είναι πασίδηλο ότι η Κυβέρνησή σας δεν απολαμβάνει πλέον της προτίμησης της πλειοψηφίας του εκλογικού σώματος, για λόγους που δεν εκκινούν από τη λεγόμενη "πραγματική πολιτική" αλλά από ατυχείς επικοινωνιακές επιλογές.

Επειδή ο Ελληνικός Λαός σας εξέλεξε για να διαχειριστείτε την ελπίδα του και όχι το φόβο ή την οργή του, επιτρέψτε μας να συνεισφέρουμε στον πολιτικό διάλογο με μια σειρά προτάσεων. Εκτιμούμε ότι οι προτάσεις αυτές έχουν το δυναμικό να άρουν τη δυσαρμονία μεταξύ των τελευταίων επιλογών της Κυβέρνησή σας και του κοινού λαϊκού αισθήματος.

Γνωρίζουμε την εξαιρετικά δυσμενή παγκόσμια οικονομική συγκυρία κύριε Πρωθυπουργέ. Επίσης γνωρίζουμε ότι άκριτες παροχές είναι έξω από την πολιτική σας κουλτούρα. Υπάρχουν όμως μέτρα που είστε σε θέση να λάβετε -χωρίς ιδιαίτερο οικονομικό κόστος- ώστε να ενισχύσετε το δυναμικό κομμάτι της παραγωγικής βάσης της χώρας μας, καλλιεργώντας και επενδύοντας στη σχέση εμπιστοσύνης Κράτους/πολίτη. Μην ξεχνάτε την ευρεία ανταπόκριση που γνώρισαν ανάλογες κινήσεις σας στη δυσάρεστη εμπειρία των περσινών πυραγιών.

Ακόμη, αναγνωρίζουμε τις αντικειμενικές δυσκολίες εφαρμογής ρηξικέλευθων μέτρων, όταν αυτά προσκρούουν σε μικρά ή μεγάλα, προσωπικά ή συντεχνιακά συμφέροντα, όπου τελικά η αναταραχή που προκαλούν είναι πολύ μεγαλύτερη από το αντικειμενικό όφελος που ενδεχομένως προκύπτει.

Ενδεικτικά όμως και με τις παραπάνω παραδοχές, είναι χρήσιμο κατά την άποψή μας να αξιολογήσετε τις παρακάτω προτάσεις:

α. Ορίστε δια νόμου το χρόνο αδειοδότησης μικρών επιχειρήσεων νέων επαγγελματιών τις τέσσερις ημέρες, αυστηρά. Μην δώσετε σημασία στις αρνητικές εισηγήσεις των καρεκλοκενταύρων. Εκείνοι που έχουν πρόθεση να καταστρατηγήσουν το νόμο θα το κάνουν ούτως ή άλλως. Ακόμη και δια του "λαδώματος" των αρμοδίων. Εκείνοι όμως που θα ωφεληθούν θα είναι αναμφίβολα πολλοί περισσότεροι.

β. Απαλλάξετε από το φόρο για τα τρία πρώτα χρόνια λειτουργίας όλες τις επιχειρήσεις που λειτουργούν πλήρως ως ηλεκτρονικά καταστήματα. Θέστε ως αυστηρή προϋπόθεση την αποκλειστική χρήση του διαδικτύου για όλες τις συναλλαγές με τους πελάτες τους και το Δημόσιο (ΔΟΥ, ΟΑΕΕ κλπ).

γ. Δεν μπορείτε να πατάξετε άμεσα τη φοροδιαφυγή. Επιβραβεύστε όμως τον συστηματικά συνεπή φορολογικά πολίτη. Θα μπορούσε το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων -ή ενδεχομένως και άλλες κρατικά πιστωτικά ιδρύματα -να χορηγούν άμεσα και σε όλα τα φυσικά πρόσωπα με συνεπή φορολογική συμπεριφορά κατά την τελευταία τριετία και με ένα μέτριο ή χαμηλό εισόδημα, μικρά -μέχρι 3.000 Ευρώ- άτοκα δάνεια χωρίς πολλές εγγυήσεις ή με την εγγύηση του Κράτους. Θα ανακουφίσει αρκετές οικογένειες και δεν θα τις ρίξει στα "δίχτυα" των Τραπεζών.

δ. Θεσπίστε το θεσμό του αλληλέγγυου (ή οικογενειακού) λογαριασμού κοινωνικής ασφάλισης. Είναι κρίμα σύζυγοι που έζησαν 30 και 40 χρόνια μαζί, εργάστηκαν για 20 χρόνια ο ένας και 20 ο άλλος, να μην παίρνουν τελικά έστω και τη μια σύνταξη για να επιβιώσουν. Σε πολλές περιπτώσεις αυτοί οι άνθρωποι είναι μακροχρόνια άνεργοι ή εργαζόντουσαν σε εταιρείες που έκλεισαν αιφνιδίως. Επίσης, προσμετρήστε "διπλά" τα συντάξιμα έτη των μονογονοεϊκών οικογενειών. Τα μέτρα αυτά αφορούν μικρές και ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες αλλά δείχνουν μεγάλη κοινωνική ευαισθησία.

ε. Ορίστε ένα σαφές χρονοδιάγραμμα για το ζήτημα του συνόλου των συμβασιούχων του Δημοσίου. Ανακοινώστε το ξεκάθαρα και δώστε εναλλακτικές λύσεις και επαρκή χρόνο σε εκείνους που πρόκειται να λύσουν τη σχέση εργασίας τους με το Δημόσιο. Δώστε τους κίνητρα και κατεύθυνση ώστε να έχουν τη δυνατότητα να αξιοποιηθούν σε άλλες θέσεις εργασίας. Προσφέρετε δωρεάν κατάρτιση στους πιο νέους και προσλάβετε τους πιο μεγάλους σε ηλικία. Οι συμβασιούχοι αποτελούν κρίσιμη εκλογική μάζα, ευμετάβλητη σε υποσχέσεις. Μην ξεχνάτε ότι το ΠΑΣΟΚ κυβέρνησε για είκοσι χρόνια διότι -μεταξύ άλλων - διοχέτευσε σε ολόκληρο το δημόσιο τομέα χιλιάδες οπαδών του. Δυστυχώς, αν δεν διαχειριστείτε το κρίσιμο αυτό ζήτημα δεν έχετε μεγάλες πιθανότητες επιτυχούς εκλογικής αναμέτρησης.

στ. Μην συσσωρεύετε χρήσιμα αλλά επώδυνα μέτρα σε μικρό χρονικό διάστημα. Δώστε χρόνο στην κοινή γνώμη να κρίνει τις επιλογές σας και διορθώστε άμεσα όπου χρειάζεται. Μην παρασύρεστε από την πεποίθηση ότι πράττετε το ορθό. Ορθό είναι το χρήσιμο, αλλά χρήσιμο είναι το εφικτό. Σκληρά μέτρα στην σωστή κατεύθυνση, χωρίς τη συναίνεση των ενδιαφερομένων θα καταλήξουν "βασικός μέτοχος". Δεν είναι ρεαλιστικό να λύσετε τα μεγάλα και χρονίζοντα προβλήματα δια μιας. Αποφύγετε τις μεγαλόστομες εκφράσεις. Οριοθετείστε τις επιδιώξεις και τους στόχους σας, μετρήστε και κοστολογήστε τους και δώστε απολογισμό με ποσοστό επιτυχίας. Κάντε το όμως συχνά και συστηματικά. Παγιώστε την αντίληψη στους πολίτες περί σοβαρότητας και αξιοπιστίας. Είναι η μοναδική μέθοδος να κλείσει για πάντα η πόρτα - και τα αυτιά- σε εκφράσεις του τύπου "....δώστα όλα!"

η. Ενισχύστε τη λειτουργία της Δικαιοσύνης στα θέματα που απασχολούν την κοινή γνώμη. Εφοδιάστε τους εισαγγελείς και τους ανακριτές των "μεγάλων" υποθέσεων (SIEMENS, Βατοπαίδι) με ειδικούς και μέσα ώστε να είναι σε θέση να φέρουν σε πέρας το έργο τους. Επικοινωνήστε αυτήν την εικόνα των ας πούμε ad hoc δικαστικών οργάνων. Νομοθετήστε όπου χρειάζεται ώστε να επιταχυνθεί η διαλεύκανση των υποθέσεων.

θ. Εφαρμόστε συστηματικά την τακτική της αιφνίδιας προσωπικής σας επίσκεψης σε απομακρυσμένες προβληματικές περιοχές και δώστε άμεσες λύσεις σε μικρά θέματα που απασχολούν τους κατοίκους. Προτρέψτε και τους Υπουργούς σας να κάνουν περιοδικά το ίδιο. Δεν κοστίζει πολύ, πατάσσει τη γραφειοκρατία, παράγει άμεσα αποτελέσματα και εν τέλει γίνεται και η δουλειά των ανθρώπων. Και μόνο η παρουσία σας, όπως ασφαλώς γνωρίζετε, θα επιταχύνει το συνήθως εξαιρετικά αργό ρυθμό των τοπικών αρχών και υπηρεσιών.

Κύριε Πρωθυπουργέ,

αντιλαμβάνεστε ότι δεν θα χάσετε τις εκλογές επειδή εργάζεται η κ. Ζαχαρέα ή επειδή έχει σκάφος ο κ. Βουλγαράκης. Η κ. Ζαχαρέα θα εργάζεται -και μπράβο της!- ακόμη και όταν θα έλθει το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, ενώ ο κ. Βουλγαράκης θα εξακολουθήσει να κάνει τις διακοπές του ακόμη και όταν ο κ. Παπουτσής θα επανέλθει στο ΥΠΑΝ. Θα χάσετε τις εκλογές γιατί πολύ απλά ο πολίτης που σας ψήφισε δεν βλέπει να βελτιώνεται σύντομα η καθημερινότητά του. Την απογοήτευσή του αυτή την ενισχύουν, την παγιώνουν και την μετατρέπουν σε εκλογική έκφραση οι αλαζονικές συμπεριφορές. Υπό αυτές τις προϋποθέσεις, ανεύθυνες αλλά ελκυστικές υποσχέσεις θα καθορίσουν τη λαϊκή εντολή.

Οι πολίτες, δυστυχώς, δεν σας ψήφισαν για να είστε μόνον χρήσιμος. Πρέπει να γίνετε και ευχάριστα χρήσιμος, ειδάλλως το πρόγραμμά σας θα μείνει στα χαρτιά. Δείξτε στον πολίτη ότι όχι μόνο μπορείτε να αντεπεξέλθετε στη δύσκολη οικονομική συγκυρία αλλά ότι έχετε την πρόθεση και τη δυνατότητα να τον ενισχύσετε πραγματικά στους τομείς που πάσχει. Στην ανεργία, στη γραφειοκρατία, στην ενίσχυση του εισοδήματός του, στη διαφθορά που του αφαιρεί χρήμα, χρόνο και πολύτιμη ενέργεια.

Μην ξεχνάτε ότι το κεντρικό επικοινωνιακό εργαλείο σας σε αυτήν την προσπάθεια δεν είναι άλλο από το σύνολο των οπαδών του κόμματός σας. Αυτοί είναι οι πολλαπλασιαστές του μηνύματος που επιθυμείτε να περάσετε. Μην τους αγνοείτε, μην τους γυρίζετε την πλάτη και κυρίως μην τους ακούτε από "χαλασμένο τηλέφωνο" αλλά ελάτε σε άμεση επαφή μαζί τους. Αφουγκραστείτε τις προσδοκίες τους. Μοιραστείτε τις αγωνίες τους. Έζησαν είκοσι χρόνια σχεδόν σε διωγμό. Θα είναι άδικο γι΄αυτούς αλλά και για τη χώρα να ξαναβυθιστούν στη σκληρή κομματική πραγματικότητα που επιφυλάσσει η επόμενη μέρα μιας εκλογικής ήττας. Έχετε τη δύναμη ηθική και πολιτική. Χρησιμοποιήστε την.
Με Σεβασμό και Εκτίμηση,
tyxaios

14 Σεπ 2008

Ο Παράδοξος Κόσμος του κ. Γιώργου Παπανδρέου

"tertium non datur-Non tantum tertium sed quartum et quintum"
"Δεν υπάρχει τρίτη (επιλογή)-Κι όχι μόνο τρίτη, ούτε τέταρτη, ούτε πέμπτη "

Μέτρια χαρακτηρίζεται η εμφάνιση του κ. Παπανδρέου στη ΔΕΘ. Αν και στο τεχνικό της μέρος-έκφραση, κίνηση, λεξιλόγιο-αξιολογείται ως θετική, η συνολική επικοινωνιακή εικόνα ήταν εκτός τόπου και χρόνου.

Οι προϋποθέσεις που είχαν δημιουργηθεί καθ' όλη την προηγούμενη περίοδο, συνηγορούσαν προς μια εντελώς διαφορετικού τύπου παρουσία. Η κοινή γνώμη ανέμενε από τον κ. Παπανδρέου να προχωρήσει σε επιλογές ρήξης, να αξιοποιήσει την ευκαιρία της ΔΕΘ - και ιδιαίτερα την συνέντευξη τύπου - ώστε να ξεκινήσει μια "εκστρατεία" κεφαλαιοποίησης των επικοινωνιακών κερδών που αποκόμισε, τόσο από τη βελτιωμένη δημοσκοπική εικόνα του ΠΑΣΟΚ όσο και από τη δυσμενή συγκυρία στην οποία περιήλθε ο κ. Καραμανλής και το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας.

Αντίθετα, ο κ. Παπανδρέου παρουσίασε μια "χλιαρή" και θολή εικόνα, με γενικόλογα επιχειρήματα και τοποθετήσεις. Δέσμιος προηγούμενων δηλώσεων και τοποθετήσεών του, όπου σε ορισμένες περιπτώσεις εμφανίσθηκε έως και αντιφατικός, ασαφής σε τομείς που μπορούσε και έπρεπε να δώσει ακριβή στοιχεία, εγκλωβισμένος σε επιλογές του κομματικού παρελθόντος απέτυχε να προβάλλει έναν φρέσκο, συγκροτημένο και πειστικό λόγο.

Πιστός στη στρατηγική του "ηγέτη της ευρύτερης κεντροαριστεράς", μίλησε για συνεργασίες, χωρίς όμως να αναφερθεί σε συγκεκριμένες διαδικασίες σύγκλισης, γεγονός που τον οδηγεί σε μια ακόμη αντίφαση, αυτήν του διπόλου αυτοδυναμίας/συνεργασίας. Έθιξε "κλασικά" θέματα της ατζέντας της αριστεράς, όπως τις σχέσεις Εκκλησίας-Κράτους και των αμυντικών εξοπλισμών.

Βεβαίως, στην πολιτική η ρευστότητα των θέσεων αποτελεί συστατικό στοιχείο της, οπότε όλα τα σενάρια είναι ανοικτά. Στο επικοινωνιακό πεδίο όμως, η ασάφεια των στόχων και των στρατηγικών επιδίωξής τους αδυνατίζει σημαντικά τη θέση των φορέων που δεν κατορθώνουν να αρθρώσουν ξεκάθαρα την πολιτική τους.

Τα ήθελε όλα ο κ. Παπανδρέου. Να αποσπάσει την αυτοδυναμία για τό κόμμα του αλλά και να συνεργαστεί ευρύτερα. Να γίνει καλύτερος από τον Καραμανλή, ενώ ταυτόχρονα αυτόν προσπαθεί να απαξιώσει. Να συγκροτήσει ένα καλύτερο κοινωνικό κράτος και ταυτόχρονα - χωρίς να ξεκαθαρίζει πως-να ενισχύσει την ανταγωνιστικότητα. Να πολεμήσει τη διαφθορά, χωρίς να απολογείται για τις εσωκομματικές του "ατασθαλίες".

Ταυτόχρονα, διέπραξε και ένα βασικό επικοινωνιακό σφάλμα. Σε μια περίοδο όπου η σκανδαλολογία αγγίζει εκκλησιαστικούς κύκλους και ενώ μέχρι τώρα δεν έχει προσωρήσει η συζήτηση στο ευρύτερο πεδίο του εξόχως "ευαίσθητου" θέματος της εκκλησιαστικής περιουσίας, ο κ. Παπανδρέου άνοιξε το ζήτημα. Νομοτελειακά, η συζήτηση το επόμενο διάστημα θα επικεντρωθεί σε αυτόν τον τομέα. Πιθανόν να λειτουργήσει και αρνητικά, ως προς τα όποια επικοινωνιακά οφέλη θα μπορούσε να αποκομίσει ο κ. Παπανδρέου από τη ΔΕΘ συνολικά, εφόσον ένα τόσο "δυνατό" θέμα -με μεγάλο κοινωνικό ενδιαφέρον-είναι δυνατό να "καλύψει" τις λοιπές του θέσεις. Αρκεί να θυμηθεί κανείς πόσο ταλαιπώρησε το ζήτημα των ταυτοτήτων την κυβέρνηση Σημίτη, καλύπτοντας κάθε άλλο θέμα της τότε ατζέντας.

Συμπερασματικά, το ΠΑΣΟΚ εργάστηκε -στο επικοινωνιακό κομμάτι-εξαιρετικά καλά μέχρι να οδηγηθεί ο κ. Παπανδρέου στη ΔΕΘ. Το κόμμα σε αυτή τη φάση υποστήριξε τον Πρόεδρό του και του δημιούργησε ένα πολιτικό περιβάλλον εξαιρετικά πλούσιο σε ευκαιρίες και δυνατότητες. Ο ίδιος δεν τις αξιοποίησε επαρκώς. Αναμένουμε τις μετρήσεις των δημοσκοπήσεων, ώστε να έχουμε και την ποσοτική αποτίμηση των πεπραγμένων της Θεσαλλονίκης.

13 Σεπ 2008

Το Μονή CERNει Καράβι!

Καλή και άγια -Βατοπαιδινή!- η πολιτική ανάλυση, αλλά κομματάκι μας κούρασε θεοσεβούμενοι αναγνώστες και αποφασίσαμε να ελαφρύνουμε για τούτο το άρθρο το υφάκι μας, γιατί από τη μια το βάρος των αναλύσεων από την άλλη το βάρος από τα κιλά που πήραμε καλοκαιριάτικα, το blogακι ήρθε κι έγινε ασήκωτο!

Πολλή σκόνη φάγαμε νεοέλληνά μου σε πατάρια, κελάρια, αποθήκες και χαμοκέλες αυτόν τον καιρό. Ψάχναμε μπας και κανένας παππούς ή καμιά γιαγιά είχε παραχώσει τίποτα χρυσόβουλα, βουλοκέρια, φιρμάνια, φετφάδες κι άλλα τέτοια μήπως πάρουμε κι εμείς ένα κομματάκι γης τώρα που τρέχει και το κτηματολόγιο. Κατά προτίμηση καμμένης γης, ώστε να διευκολύνουμε και την επόμενη Κυβέρνηση. Μην την παραλάβει εκείνη ολόκληρη και μπουκώσει με τη μια. Ας σηκώσουμε όλοι μαζί το βάρος!

Όσο λοιπόν εμείς ψάχναμε για τα χρυσόβουλα των Αυτοκρατόρων του Βυζαντίου και τα φιρμάνια του Μωάμεθ-χρήσιμα πράματα δηλαδή - οι κουτόφραγκοι ψαχούλευαν λέει να βρούνε το "σωματίδιο του Θεού" στο CERN. Η διασύνδεση των ζητημάτων είναι πλέον προφανής. Θα στην αποκαλύψω εδώ, τυχεράκια, για να πουλήσεις και μούρη στους αγράμματους!

Μόλις βρεθεί λοιπόν το ιερό σωματίδιο, θα μεταφερθεί στο Άγιο Όρος, με την πρέπουσα μεγαλοπρέπεια και με τιμές Αρχηγού Κράτους, ώστε να εκτεθεί σε προσκύνημα. Φυσικά, υπάρχει το αντίστοιχο χρυσόβουλο που παραχωρεί τη δικαιόχρηση όλων των συναφών σωματιδίων στη Μονή, ώστε να κλείσει κι αυτός ο ιστορικός κύκλος. Μη με ρωτάς σε ποια Μονή. Δεν ξέρω.

Ξέρω όμως ότι η ιστορία κάνει κύκλους, όχι γιατί οι ιστορικοί αντιγράφουν ο ένας τον άλλον - κι όλοι μαζί τη Ρεπούση!- αλλά γιατί οι κύκλοι στην πραγματικότητα είναι αυτοί που γράφουν την ιστορία. Κύκλοι έκαναν λόγο για την παραίτηση του Βουλγαράκη, κύκλοι έκαναν λόγο για δυσαρέσκεια του Μαξίμου, κύκλοι παντού. Μέχρι και νέος κύκλος ξεκινά για το ΠΑΣΟΚ λένε -ποιοι άλλοι;- κύκλοι!

Γύρω-γύρω όλοι δηλαδή και στη μέση το καράβι της Νέας Δημοκρατίας να παλεύει με τη φουρτούνα που σηκώθηκε στη θάλασσα των δημοσκοπήσεων. Τα κατάλευκα, άσπιλα και αμόλυντα πανιά της παράταξης με το ηθικό πλεονέκτημα σκούρηναν μέσα στην καλογερική μαυρίλα. Κι όταν χάνεις και τον κατ΄ εξοχήν αρμόδιο, τον Υπουργό της Ναυτιλίας ντεε!, τότε μεγαλόσχημε αναγνώστη μου, κλάφ' τα. Που πάει το καράβι; Πως θα σωθεί;

Μην ανησυχείς όμως εσύ, σοφέ καταδείκτη του "καταλληλότερου"! Και πάλι ο Ελληνο-Χριστιανικός Πολιτισμός, εκπληρώνοντας το ιστορικό του καθήκον, θα δώσει τη λύση, ως άλλος από μηχανής θεός. Άγγελος εξ' αυρανού με τη μορφή ανασφάλιστου εργαζόμενου σε αναψυκτήριο του Κορωπίου θα σου φωνάξει με φωνή μεγάλη: "Το Μονή CERNει Καράβι!". Μπας και σε ξυπνήσει από το λήθαργο. Ή μήπως καλύτερα όχι;

10 Σεπ 2008

Ήρθε και Πέρασε η Ώρα του Καραμανλή;

"Sine timidum pro cauto, tardum pro considerato, imbellem pro perito
belli uocent. Malo te sapiens hostis metuat quam stulti ciues laudent."

Titus Livius (59 πΧ. – 17μΧ.) AB VRBE CONDITA ΧΧΙΙ, 39

"Μην νοιάζεστε αν χαρακτηρίζουν την επιφυλακτικότητά σας δειλία, τη σοφία σας νωθρότητα, τη στρατηγική σας αδυναμία. Είναι καλύτερα να σας φοβάται ένας σοφός εχθρός παρά να σας επαινούν ανόητοι φίλοι."

Δεν βρήκα φράση, η οποία να ταιριάζει καλύτερα στις επικοινωνιακές επιλογές του Πρωθυπουργού μετά τη ΔΕΘ, απο αυτή που ο Τίτος Λίβιος αναφέρει παραθέτοντας το Ρωμαίο Στρατηγό Φάβιο Μάξιμο.

Από την Κυριακή το μεσημέρι το ερώτημα που απασχολεί πολιτικούς αναλυτές και επικοινωνιολόγους δεν είναι άλλο από ένα τεράστιο "γιατί". Γιατί ο Πρωθυπουργός προσέφερε πολιτικό καταφύγιο στο σύνολο των προσώπων που απασχόλησαν έντονα την επικαιρότητα και σχετίζονται με το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας και την Κυβέρνησή του;

Κατ' αρχάς και προκειμένου να εκτιμήσουμε ορθά την κατάσταση, θα πρέπει να επισημάνουμε ορισμένα ενδιαφέροντα σημεία σχετικά με το σκηνικό παρουσίασης της συνέντευξης Καραμανλή. Ο Πρωθυπουργός διάβαζε αρκετά στοιχεία από τις τοποθετήσεις του, ήταν εξαιρετικά φειδωλός σε περαιτέρω διευκρινήσεις ή σε επαναλήψεις των ερωτημάτων και δεν έδειχνε ιδιαίτερα άνετος σε σχέση με προηγούμενες ανάλογες περιστάσεις.

Οι ανωτέρω επισημάνσεις μας οδηγούν με σχετική βεβαιότητα στο πρώτο συμπέρασμά μας: η επικοινωνιακές επιλογές της Θεσσαλονίκης ήταν έντονα προσχεδιασμένες, απαιτούσαν ακρίβεια στο χειρισμό και δεν έτυχαν της απολύτου επιδοκιμασίας του Πρωθυπουργού, ο οποίος μάλλον δεν αισθάνεται άνετα με αυτού του είδους της στρατηγικής.

Που στοχεύουν όμως αυτές οι κινήσεις, εφόσον είναι προφανές ότι θα προκαλούσαν -όπερ και εγένετο - αναταράξεις τόσο στο εσωτερικό της Νέας Δημοκρατίας, από τα πιο υψηλόβαθμα στελέχη μέχρι και τη βάση, όσο και στην εικόνα του κόμματος;

Κατά τη δική μας εκτίμηση, ο κ. Καραμανλής γνωρίζει πολύ καλά δύο πράγματα:

Πρώτον δεν πρόκειται να απολέσει την εξουσία, εξαιτίας ζητημάτων που δεν σχετίζονται με την καθημερινότητα και την οικονομική κατάσταση των πολιτών. Ο κεντρικός πυρήνας που καθορίζει τις επιλογές του εκλογικού σώματος εξακολουθεί να βρίσκεται εκεί. Όμως γνωρίζει επίσης ο Πρωθυπουργός, ότι τα ζητήματα αυτά -διαφθοράς, διαπλοκής, συζύγων κλπ- διαμορφώνουν το περιβάλλον, το υπόστρωμα πάνω στο οποίο ο πολίτης επιλέγει τον καταλληλότερο για την ανάληψη της εξουσίας. Υπό την παρούσα συγκυρία, τόσο η αποπομπή όσο και η παροχή πολιτικής "κάλυψης" στα στελέχη του - και μάλιστα σε στελέχη πολύ κοντά στον ίδιο- μικρό όφελος ή ζημία θα επέφεραν. Πολιτικά, αμφότερες οι κινήσεις θα ήταν αδιάφορες. Μεσοπρόθεσμα, πρόκειται για επικοινωνιακά ανατάξιμες καταστάσεις, εφόσον -πολύ απλά- ως γεγονότα προϋπήρχαν και είχαν προφανώς "μετρηθεί" δημοσκοπικά και βεβαίως έχουν "ενσωματωθεί" στο εκλογικό "ισοζύγιο"(όλοι γνώριζαν για σύζυγο Υπουργού που εργάζεται σε τηλεοπτικό δίαυλο, ενώ το σκάφος άλλου Υπουργού κοσμούσε τις σχετικές σελίδες του τύπου όλο τον Αύγουστο). Συνεπώς ο Πρωθυπουργός απλούστατα παρείχε "something for nothing"!

Δεύτερον γνωρίζει ότι το "κυνήγι σκανδάλων" δεν πρόκειται να σταματήσει, να περιορισθεί ή να οριοθετηθεί. Ο ίδιος όμως πέτυχε να λειτουργήσει ως θεματοφύλακας της πολιτικής ηθικής, εκτονώνοντας τη λαϊκή δυσαρέσκεια κατά καιρούς, αποπέμποντας στελέχη που προσέλκυσαν τα φώτα της δημοσιότητας. Αντί λοιπόν να παράξει και τώρα ανάλογα πολιτικά γεγονότα (ανασχηματισμό, αποπομπή Υπουργών, διαγραφή Τατούλη) προτίμησε να "παγώσει" τον πολιτικό χρόνο ώστε να αντιμετωπίσει συνολικότερα επερχόμενες δυσμενείς -πολιτικά και επικοινωνιακά -καταστάσεις. Σε αυτό το πλαίσιο, είναι πιθανό να αναμένει ευρύτερες βραχυπρόθεσμες εξελίξεις σε κάποια από τα ανοικτά θέματα, αποφεύγοντας περιτές κινήσεις.

Εξακολουθούμε να εκτιμάμε βεβαίως ότι η διαγραφή Τατούλη είναι επικείμενη, απλά θα κάλυπτε στη συγκυρία της ΔΕΘ τα μηνύματα που ο κ. Καραμανλής επιθυμούσε να επικοινωνήσει με τη μεγαλύτερη δυνατή σαφήνεια. Το νέο προφίλ του Πρωθυπουργού (που έχουμε ενδελεχώς αναλύσει εδώ) σαφώς έχει υψηλότερη επικοινωνιακή προτεραιότητα. Δεν αποκλείται η διαγραφή του διαφωνούντος βουλευτή να "συνδυαστεί" με την άνοδο Παπανδρέου στη Θεσσαλονίκη, για λόγους ευνοήτους. Είδομεν!

5 Σεπ 2008

Σε Αναμονή της Ισχυρής Παρέμβασης Καραμανλή

Αν είναι κάτι που χαρακτηρίζει αυτήν την περίοδο την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας και της Κυβέρνησης είναι η απόλυτη σιωπή. Η απόλυτη απουσία από το επικοινωνιακό πεδίο στο οποίο κυριάρχησαν οι δραστηριότητες Βουλγαράκη, η απόψεις Τατούλη, η φορολογική πολιτική Αλογοσκούφη και το βίντεο του ΠΑΣΟΚ, μαζί με δευτερεύοντα επικοινωνιακά ζητήματα, κτήματα Μονών κ.ά, τα οποία για διάφορους λόγους δεν απολαμβάνουν ευρείας απήχησης.

Ο Γιώργος Παπανδρέου -κατά την άποψή μας σοφά ποιών-επέλεξε να ενεργοποιήσει πολλά θέματα ταυτόχρονα και το αποτέλεσμα ήταν θεαματικό: Πρόσωπα με μικρή ή μεγαλύτερη σχέση με την Κυβέρνηση και λίγο πριν την παρουσία του Πρωθυπουργού στη ΔΕΘ, εμφανίσθηκαν σωρηδόν "απολογούμενα" σε τηλεοπτικές οθόνες και ραδιόφωνα. Μάλλον το ΠΑΣΟΚ κατάλαβε ότι οι μονοθεματικές επικοινωνιακές επιλογές -όπως είχαμε επισημάνει και στο ζήτημα με τα ομόλογα-δεν αποδίδουν. Αντίθετα, η πολλαπλή επικοινωνιακή πρεσέγγιση δεν κουράζει, μεταφέρει σε όλη την κοινωνική διαστρωμάτωση ποικιλία μηνυμάτων και παράγει πολλαπλασιαστικά, αλληλοσυντονιζόμενα αποτελέσματα.

Αντίθετα, καμμία αντίδραση δεν καταγράφηκε από την πλευρά του κ. Καραμανλή. Βεβαίως το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας παρενέβη, ομοίως και στο βαθμό που επέλεξε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος. Αλλά ο κ. Καραμανλής ήταν μάλλον απών. Το προφίλ που έχει διαμορφώσει δεν ταιριάζει με αυτού του είδους την επικοινωνιακή "συμπεριφορά" και ως εκ τούτου αναμένουμε μια μάλλον "ηχηρή" παρέμβαση; Είναι πιθανό, όμως τα περιθώρια ελιγμών μειώνονται. Ένας ανσχηματισμός στην παρούσα φάση -μολονότι το είχαμε καταγράψει ως ενδεχόμενη κίνηση - μάλλον "κάηκε" επικοινωνιακά, εξαιτίας της παρέμβασης Τατούλη. Δεν είναι δυνατό να "συγχρονίσει" ο Πρωθυπουργός το "πολιτικό ρολόι" του με το βουλευτή που χαραξτηρίζεται ως "αντάρτης".

Το επικοινωνιακό παιχνίδι μοιάζει με ιστό αράχνης. Αν δεν κατορθώσεις να απεμπλακείς τάχιστα, κάθε επόμενη κίνηση σε εμπλέκει όλο και περισσότερο. Εάν δεν κατορθώσει ο Καραμανλής να αλλάξει την ατζέντα στη ΔΕΘ, μέσω μιας "θεαματικής" παρέμβασης, αναγκαστικά θα τεθεί ο ίδιος σε θέση συνολικά απολογούμενου για όλες τα δυσάρεστα ζητήματα που απασχόλησαν τα ΜΜΕ όλη την εβδομάδα. Αυτή η κατάσταση βεβαίως θα έχει δύο συνέπειες:

Πρώτον, θα δαπανήσει και ίδιος επικοινωνιακή "ενέργεια" και πολιτικό κεφάλαιο ώστε να δικαιολογήσει καταστάσεις, αντί να προωθεί το δικό του σχεδιασμό.

Δεύτερον, για όσο χρόνο δεν αντιδρά θα υφίσταται πλήγμα η δική του εικόνα, η οποία ναι μεν εμφανίζεται συγκριτικά - και όχι απόλυτα όπως στο παρελθόν -ισχυρότερη, όμως με μεγάλες αυξομειώσεις, γεγονός που δείχνει ότι τα δημοσκοπικά ποσοστά του "καταλληλότερου Πρωθυπουργού" παρακολουθούν τις εξελίξεις και εφόσον αυτές αποδειχθούν δυσμενείς τα ποσοστά θα ακολουθήσουν ανάλογη πορεία.

3 Σεπ 2008

Η Ώρα της Διαγραφής για τον κ. Πέτρο Τατούλη

"τὰ δυνατὰ δ' ἐξ ὧν ἑκάτεροι ἀληθῶς φρονοῦμεν διαπράσσεσθαι, ἐπισταμένους πρὸς εἰδότας ὅτι δίκαια μὲν ἐν τῷ ἀνθρωπείῳ λόγῳ ἀπὸ τῆς ἴσης ἀνάγκης κρίνεται, δυνατὰ δὲ οἱ προύχοντες πράσσουσι καὶ οἱ ἀσθενεῖς ξυγχωροῦσιν."

"Έχουμε την απαίτηση να επιδιώξουμε πιο πολύ να επιτύχουμε τα δυνατά από όσα κι οι δυο μας αληθινά έχουμε στο νου μας, αφού ξέρετε και ξέρουμε ότι κατά την κρίση των ανθρώπων το δίκαιο λογαριάζεται όταν υπάρχει ίση δύναμη για την επιβολή του κι ότι, όταν αυτό δε συμβαίνει, οι δυνατοί κάνουν ό,τι τους επιτρέπει η δύναμή τους κι οι αδύναμοι υποχωρούν κι αποδέχονται."

Θουκυδίδης Διάλογος Μηλίων και Αθηναίων, Μάρτιος 416 π.Χ.

Όταν η πολιτική αντιπαράθεση λαμβάνει τη μορφή ευθείας σύγκρουσης, όπως εκτιμούμε ότι συμβαίνει στην περίπτωση του τελευταίου άρθρου του κ. Τατούλη, τότε είναι χρήσιμο να καταφεύγουμε, προκειμένου να προβλέπουμε ορθά τα γεγονότα, σε εργαλεία ανάλυσης συγκρούσεων.

Ο μέγιστος -κατά την άποψη πολλών - στρατηγικός αναλυτής όλων των εποχών, ο Θουκυδίδης, εξιστορώντας το διάλογο μεταξύ Αθηναίων και Μηλίων, όπου οι πανίσχυροι Αθηναίοι διαλέγονται με τους αδύναμους Μηλίους, προκειμένου οι δεύτεροι να παραδώσουν το νησί τους στους πρώτους, μας προσφέρει ένα αξεπέραστο εργαλείο για να κατανοούμε τη φύση των συγκρούσεων ισχύος και συμφερόντων, εξ' ου και το εισαγωγικό του άρθρου μας.

Μια συγκρουσιακή κατάσταση έχει δημιουργηθεί στο εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος, κλιμακούμενη και διογκούμενη σταδιακά, μεταξύ του κ. Πέτρου Τατούλη και του Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας. Είναι προφανές ότι ο κ. Τατούλης στρέφει την έντονη κριτική του κατά κεντρικών επιλογών του Πρωθυπουργού, αφού οι Υπουργοί αποτελούν διαρκείς επιλογές του, μέχρις ότου αυτοί παυθούν. Συνεπώς η σύγκρουση είναι μπροστά μας. Αποκαλύφθηκε.

Για να ξαναγυρίσουμε στο Θουκυδίδη, οι Αθηναίοι δεν προσπαθούν να ωραιοποιήσουν την κατάσταση. Προβάλουν τις απαιτήσεις τους, απεκδυόμενοι κάθε δικαιολογίας. Δεν ήρθαμε για διπλωματικό διάλογο, λένε. Ήρθαμε για να επιβάλλουμε τη θέλησή μας, γιατί απλά είμαστε οι ισχυροί κι εσείς οι αδύναμοι.

Νομοτελειακά, τείνει προς διαγραφή λοιπόν ο κ. Τατούλης διότι πολύ απλά "οι δυνατοί κάνουν ό,τι τους επιτρέπει η δύναμή τους κι οι αδύναμοι υποχωρούν κι αποδέχονται". Σε αντίθετη περίπτωση, συμπληρώνουμε εμείς, οι δυνατοί παραιτούνται από τη δύναμή τους, οι ρόλοι αντιστρέφονται και τα πράγματα τοποθετούνται σε νέα προοπτική.

Τα αίτια που οδήγησαν στην παρούσα κατάσταση, τουλάχιστον επικοινωνιακά, έχουν αναλυθεί επαρκώς σε προηγούμενα άρθρα μας.