Με την, προαναγγελθείσα από καιρό, διαγραφή του κ. Τατούλη από την κοινοβουλευτική ομάδα της Νέας Δημοκρατίας ολοκληρώθηκε ένας ακόμη κύκλος του πολιτικού βίου του παρόντος κυβερνητικού σχήματος. Ένας καινούριος κύκλος αρχίζει με τα δημοσκοπικά και άλλα δεδομένα όμως να εμφανίζονται εξαιρετικά δυσμενή για το κυβερνών κόμμα.
Μια ολόκληρη σειρά πολιτικών γεγονότων μας καταδεικνύει με τον πλέον σαφή τρόπο ότι ο κ. Καραμανλής βρίσκεται σε σαφή αδυναμία να ανακτήσει τον έλεγχο και την πρωτοβουλία των κινήσεων τόσο στο πολιτικό σκηνικό όσο και στο πολιτικό παρασκήνιο. Επεδίωξε συστηματικά να κερδίσει πολιτικό χρόνο, προκειμένου να εμπεδώσει η κοινή γνώμη το μέγεθος της οικονομικής κρίσης, να το εσωτερικεύσει πολιτικά και στη συνέχεια να κάνει τις πολιτικές της επιλογές - εκ νέου - μέσα από αυτό το κριτήριο. Ήλπιζε ο Πρωθυπουργός ότι η δυναμική του επικοινωνιακή παρουσία σε συνδυασμό με την δυσμενή συγκυρία θα οδηγούσε το κυβερνών κόμμα και πάλι στην κορυφή. Δεν έχουμε δει βεβαίως να ξεδιπλώνεται το σύνολο αυτής της στρατηγικής -η οποία είχε αρχίσει να γίνεται ορατή από το Μάιο ακόμη - και αναμένεται να ολοκληρωθεί με τον επερχόμενο ανασχηματισμό. Σε κάθε περίπτωση όμως δεν φαίνεται ότι το σχέδιο αυτό επιτυγχάνει τους στόχους του.
Είναι φανερό ότι το χάσμα με το ΠΑΣΟΚ διευρύνεται, οι ποιοτικοί δείκτες τείνουν ολοένα και πιο θετικοί για την αξιωματική αντιπολίτευση ενώ γίνεται ορατός ο κίνδυνος να μετατραπεί η ψήφος "διαμαρτυρίας" - ευμετάβλητη και ρευστή - σε ψήφο "τιμωρίας" του κυβερνώντος κόμματος. Δυστυχώς για τη Νέα Δημοκρατία, ο παράγοντας χρόνος δεν την βοήθησε ή δεν είχε υπολογισθεί ορθά εξ' αρχής. Η κοινή γνώμη απαιτούσε και απαιτεί ταχύτερα και σαφέστερα βήματα οικονομικής κατεύθυνσης, διαμαρτύρετο εδώ και αρκετό καιρό -διοχετεύοντας αρχικά εκλογικό δυναμικό προς τους "αναποφάσιστους" - αλλά δεν εισακούετο. Δεν είναι κατανοητό από το επικοινωνιακό επιτελείο της κυβέρνησης το γεγονός του πολιτικού κινδύνου που ενέχεται στην ψήφο "διαμαρτυρίας" να μην επιστρέψει στον "καταλληλότερο" αλλά να στραφεί προς ολιγότερο επιθυμητές λύσεις ώστε να "τιμωρήσει". Απλούστερα, η κοινή γνώμη δεν θεωρεί ότι ξαφνικά το ΠΑΣΟΚ διήλθε όλων των εσωκομματικών και άλλων προβλημάτων του. Εξάλλου ο κ. Σημίτης φροντίζει να υπενθυμίζει αυτήν την πλευρά της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Η κοινή γνώμη επιλέγει ΠΑΣΟΚ διότι έτσι "τιμωρεί" πλέον εκείνον τον φορέα που θεωρεί ότι μπορεί να διαχειριστεί ένα μέρος των προβλήματων αλλά δεν το κάνει και αυτός είναι ο κ. Καραμανλής.
Μια ολόκληρη σειρά πολιτικών γεγονότων μας καταδεικνύει με τον πλέον σαφή τρόπο ότι ο κ. Καραμανλής βρίσκεται σε σαφή αδυναμία να ανακτήσει τον έλεγχο και την πρωτοβουλία των κινήσεων τόσο στο πολιτικό σκηνικό όσο και στο πολιτικό παρασκήνιο. Επεδίωξε συστηματικά να κερδίσει πολιτικό χρόνο, προκειμένου να εμπεδώσει η κοινή γνώμη το μέγεθος της οικονομικής κρίσης, να το εσωτερικεύσει πολιτικά και στη συνέχεια να κάνει τις πολιτικές της επιλογές - εκ νέου - μέσα από αυτό το κριτήριο. Ήλπιζε ο Πρωθυπουργός ότι η δυναμική του επικοινωνιακή παρουσία σε συνδυασμό με την δυσμενή συγκυρία θα οδηγούσε το κυβερνών κόμμα και πάλι στην κορυφή. Δεν έχουμε δει βεβαίως να ξεδιπλώνεται το σύνολο αυτής της στρατηγικής -η οποία είχε αρχίσει να γίνεται ορατή από το Μάιο ακόμη - και αναμένεται να ολοκληρωθεί με τον επερχόμενο ανασχηματισμό. Σε κάθε περίπτωση όμως δεν φαίνεται ότι το σχέδιο αυτό επιτυγχάνει τους στόχους του.
Είναι φανερό ότι το χάσμα με το ΠΑΣΟΚ διευρύνεται, οι ποιοτικοί δείκτες τείνουν ολοένα και πιο θετικοί για την αξιωματική αντιπολίτευση ενώ γίνεται ορατός ο κίνδυνος να μετατραπεί η ψήφος "διαμαρτυρίας" - ευμετάβλητη και ρευστή - σε ψήφο "τιμωρίας" του κυβερνώντος κόμματος. Δυστυχώς για τη Νέα Δημοκρατία, ο παράγοντας χρόνος δεν την βοήθησε ή δεν είχε υπολογισθεί ορθά εξ' αρχής. Η κοινή γνώμη απαιτούσε και απαιτεί ταχύτερα και σαφέστερα βήματα οικονομικής κατεύθυνσης, διαμαρτύρετο εδώ και αρκετό καιρό -διοχετεύοντας αρχικά εκλογικό δυναμικό προς τους "αναποφάσιστους" - αλλά δεν εισακούετο. Δεν είναι κατανοητό από το επικοινωνιακό επιτελείο της κυβέρνησης το γεγονός του πολιτικού κινδύνου που ενέχεται στην ψήφο "διαμαρτυρίας" να μην επιστρέψει στον "καταλληλότερο" αλλά να στραφεί προς ολιγότερο επιθυμητές λύσεις ώστε να "τιμωρήσει". Απλούστερα, η κοινή γνώμη δεν θεωρεί ότι ξαφνικά το ΠΑΣΟΚ διήλθε όλων των εσωκομματικών και άλλων προβλημάτων του. Εξάλλου ο κ. Σημίτης φροντίζει να υπενθυμίζει αυτήν την πλευρά της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Η κοινή γνώμη επιλέγει ΠΑΣΟΚ διότι έτσι "τιμωρεί" πλέον εκείνον τον φορέα που θεωρεί ότι μπορεί να διαχειριστεί ένα μέρος των προβλήματων αλλά δεν το κάνει και αυτός είναι ο κ. Καραμανλής.
Η ακολουθούμενη τακτική - εκ μέρους της κυβέρνησης- της "προσωποποίησης" των λανθασμένων επιλογών και ύστερα από ισχυρά αρνητική πολιτική και συναισθηματική φόρτιση, απομάκρυνσή τους (αναφερόμαστε σε διοικητές και διευθύνοντες δημοσίων οργανισμών), αποδίδει μόνο σε χρόνο και όχι σε εκλογική δύναμη στην παρούσα συγκυρία. Αυτό σημαίνει ότι δεν αναμένεται βραχυπρόθεσμα αντιστροφή των εκλογικών συσχετισμών. Ταυτόχρονα και εξαιτίας της οικονομικής κρίσης, η κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να αντιμετωπίσει τον πλέον δύσκολο πολιτικό εχθρό: τον "συστημικό" αντίπαλο. Δεν έχει απέναντί της πρόσωπα με αδυναμίες ή επικοινωνιακές αστοχίες. Έχει οργανισμούς. Τράπεζες, εταιρείες με "συστημική", ομαδική και συγκροτημένη δράση. Απρόσωπη και πολιτικά επιζήμια για το κυβερνών κόμμα. Ο συνδυασμός των παραπάνω παραγόντων, η "προσωποποίηση" των κυβερνητικών λαθών και η "απρόσωπη" σύγκρουση με οικονομικούς οργανισμούς, μόνο ζημίες θα προκαλέσει στην εικόνα της Νέας Δημοκρατίας.
Εφόσον οι εκτιμήσεις μας αποδειχθούν ορθές, τότε οι απώλειες για το κυβερνών κόμμα μάλλον θα σταθεροποιηθούν στο 3-3,5% -σε αυτά τα επίπεδα αποτιμάμε την ψήφο "τιμωρίας" - ικανό ποσοστό ώστε να θέσει σε κίνηση εναλλακτικά σενάρια εκλογικών αναμετρήσεων. Αναμένουμε δημοσκοπικά δεδομένα μετά τη συζήτηση και την ψήφιση του Προϋπολογισμού, ώστε να εκτιμήσουμε περί των πρόωρων εκλογών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου