Ο Θεόδωρος Κολoκοτρώνης είπε μίαν φοράν εις τον Κυβερνήτην (Καποδίστρια):
― Μου χάλασες την Ελλάδα.― Γιατί; του απεκρίθη εκείνος.
― Γιατί έπρεπε να το κάμης 5 φράγκικο και 15 να το αφήσης τούρκικο, μετά είκοσι χρόνους να το κάμης 10 φράγκικο και να το αφήσης 10 τούρκικο, και πάλιν μετά είκοσι έτη να το κάμης 15 φράγκικο και να το αφήσης 5 τούρκικο, ώστε μετά είκοσι άλλους τόσους χρόνους να γίνη όλο φράγκικο.
Διήγησις συμβάντων της ελληνικής φυλής από τα 1770 έως τα 1836. 1846. Γιάννης Bλαχογιάννης, Iστορική Aνθολογία, 1927. 211.
Κάποτε έγινε υπουργική μεταβολή. Ο Βασιλεύς Όθωνας τονε ρώτησε (τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη) τη γνώμη του.
― Οι βιολιτζήδες άλλαξαν, ο χαβάς μένει ο ίδιος! είπε.
― Οι βιολιτζήδες άλλαξαν, ο χαβάς μένει ο ίδιος! είπε.
Γιάννης Bλαχογιάννης, Iστορική Aνθολογία, 1927. 224.
Για τα τρέχοντα δημοσκοπικά δεδομένα δεν θα πούμε κάτι παραπάνω από αυτά που εκτιμούσαμε ήδη από τις 12 Ιουνίου εδώ, αγαπητοί αναγνώστες. Η τελευταία δημοσκόπηση της ALCO στο αποψινό δελτίο του ALTER σήμανε και την ολική αντιστροφή της εικόνας, που ήθελε τον κ. Καραμανλή να κατισχύει ολοκληρωτικά και επί ικανό χρονικό διάστημα επί του κ. Παπανδρέου. Μια πραγματικά "Μαύρη Πέμπτη" για το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, που οδηγείται πλέον σε ένα καθοδικό επικοινωνιακό "σπιράλ" χωρίς ορατή δυνατότητα ανάκαμψης. Σε ανάλογες καταστάσεις λειτουργεί ο αυτοτροφοδοτούμενος κύκλος της θετικής ενίσχυσης -του ΠΑΣΟΚ εν προκειμένω - οπότε και θα βρισκόμαστε - εκτός απροόπτου - τουλάχιστον για τρεις μήνες μπροστά σε αυτήν την εικόνα.
Ο Πρωθυπουργός είχε άποψη - όπως δήλωσε και στη ΔΕΘ - για την επερχόμενη δημοσκοπική φθορά, την οποία και θεωρούσε μάλλον πρόσκαιρη, βασιζόμενος προφανώς στην καταγεγραμμένη υπεροχή του σε όλες τις προηγούμενες έρευνες. Το σενάριο που επεξεργάστηκε προέβλεπε, μάλλον, ότι θα υπάρξει εξαιτίας των οικονομικών μέτρων καθώς και της συνολικής μεταρρυθμιστικής πολιτικής, φθορά για τη Νέα Δημοκρατία, αντιστρέψιμη όμως με την -συνήθη κατά την περίοδο διακυβέρνησης του κ. Καραμανλή-ανάλωση του πρωθυπουργικού επικοινωνιακού κεφαλαίου.
Λάθος εκτίμηση. Αποδεικνύεται επίσης, από την εξέλιξη των γεγονότων, ότι δεν είχε και εναλλακτικό σχέδιο. Ο πολιτικός χρόνος τρέχει - ο κ. Παπανδρέου ήδη εφαρμόζει την δοκιμασμένη συνταγή της επίσκεψης στα, μονίμως προβληματικά, νοσοκομειακά ιδρύματα -και ο Πρωθυπουργός δεν αναλαμβάνει καμιά πρωτοβουλία στο επικοινωνιακό πεδίο. Ασφαλώς και θα λάβει στις επόμενες ημέρες. Δεν γνωρίζουμε το είδος και την ένταση. Αλλά είναι βέβαιον ότι οι πιθανές επιλογές "καίγονται". Ήδη αναλύθηκε επαρκώς ο ανασχηματισμός που δεν έγινε ακόμη και αρχίζει να αναλύεται στα ΜΜΕ το ενδεχόμενο να ζητηθεί από την Κυβέρνηση ψήφος εμπιστοσύνης στη Βουλή. Το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού αντιπολίτευσης και κοινής γνώμης χάνεται και μαζί με αυτό η πρωτοβουλία και η διαμόρφωση της ατζέντας.
Η "μηχανιστική" αντίληψη για τα κοινωνικά φαινόμενα -όπως είναι οι εκλογικές και πολιτικές διαδικασίες-αποτελεί κλασσικό σφάλμα στην πολιτική επικοινωνία. Η απλοϊκή σκέψη "θα ακολουθήσω σκληρή αλλά αναγκαία πολιτική στη συνέχεια θα χάσω λίγο σε δημοφιλία αλλά σε βάθος χρόνου οι πολίτες θα κατανοήσουν τη χρησιμότητα της πολιτικής μου και θα θριαμβεύσω" μολονότι ακούγεται λογική, στην πραγματικότητα πάσχει στο εξής απλό: οι πολίτες δεν ψηφίζουν με βάση το πρόγραμμα των κομμάτων! Επιλέγουν τον υποψήφιο που τους προκαλεί τα πλέον θετικά συναισθήματα. Ασφάλεια, σταθερότητα, αξιοπιστία, ακεραιότητα, ικανότητα. Ως οντότητα, το εκλογικό σώμα αναζητά αενάως τον αρχετυπικό "ηγέτη-πατέρα" και όχι τους τεχνοκράτες "golden boys", οι οποίοι μπορούν να παράγουν ιδέες και λύσεις όχι όμως και πολιτική. Η συλλήβδην μεταρρύθμιση των πάντων καθώς η σώρευση σε περιορισμένο χρόνο σημαντικών ζητημάτων (φορολογικά μέτρα, ιδιωτικοποίση Ολυμπιακής, Βατοπαίδι, Βουλγαράκης κλπ) δημιουργεί φοβικά σύνδρομα που δύσκολα απαλύνονται.
Όχι ότι η απλοϊκή σκέψη δεν μπορεί να γίνει και σοφή και ορθή. Αρκεί να συνοδεύεται από εμπειρία ζωής και κοφτερό νου. Εδώ έρχεται ο Κολοκοτρώνης -δυο ψήγματα από την ατόφια καρδιακή του κοσμαντίληψη έχουμε στον πρόλογό μας απόψε - να συμπυκνώσει σε λίγες γραμμές ό,τι θα έπρεπε να πράξει η Κυβέρνηση αλλά και ό,τι δεν μπορεί πλέον.
Ο Πρωθυπουργός είχε άποψη - όπως δήλωσε και στη ΔΕΘ - για την επερχόμενη δημοσκοπική φθορά, την οποία και θεωρούσε μάλλον πρόσκαιρη, βασιζόμενος προφανώς στην καταγεγραμμένη υπεροχή του σε όλες τις προηγούμενες έρευνες. Το σενάριο που επεξεργάστηκε προέβλεπε, μάλλον, ότι θα υπάρξει εξαιτίας των οικονομικών μέτρων καθώς και της συνολικής μεταρρυθμιστικής πολιτικής, φθορά για τη Νέα Δημοκρατία, αντιστρέψιμη όμως με την -συνήθη κατά την περίοδο διακυβέρνησης του κ. Καραμανλή-ανάλωση του πρωθυπουργικού επικοινωνιακού κεφαλαίου.
Λάθος εκτίμηση. Αποδεικνύεται επίσης, από την εξέλιξη των γεγονότων, ότι δεν είχε και εναλλακτικό σχέδιο. Ο πολιτικός χρόνος τρέχει - ο κ. Παπανδρέου ήδη εφαρμόζει την δοκιμασμένη συνταγή της επίσκεψης στα, μονίμως προβληματικά, νοσοκομειακά ιδρύματα -και ο Πρωθυπουργός δεν αναλαμβάνει καμιά πρωτοβουλία στο επικοινωνιακό πεδίο. Ασφαλώς και θα λάβει στις επόμενες ημέρες. Δεν γνωρίζουμε το είδος και την ένταση. Αλλά είναι βέβαιον ότι οι πιθανές επιλογές "καίγονται". Ήδη αναλύθηκε επαρκώς ο ανασχηματισμός που δεν έγινε ακόμη και αρχίζει να αναλύεται στα ΜΜΕ το ενδεχόμενο να ζητηθεί από την Κυβέρνηση ψήφος εμπιστοσύνης στη Βουλή. Το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού αντιπολίτευσης και κοινής γνώμης χάνεται και μαζί με αυτό η πρωτοβουλία και η διαμόρφωση της ατζέντας.
Η "μηχανιστική" αντίληψη για τα κοινωνικά φαινόμενα -όπως είναι οι εκλογικές και πολιτικές διαδικασίες-αποτελεί κλασσικό σφάλμα στην πολιτική επικοινωνία. Η απλοϊκή σκέψη "θα ακολουθήσω σκληρή αλλά αναγκαία πολιτική στη συνέχεια θα χάσω λίγο σε δημοφιλία αλλά σε βάθος χρόνου οι πολίτες θα κατανοήσουν τη χρησιμότητα της πολιτικής μου και θα θριαμβεύσω" μολονότι ακούγεται λογική, στην πραγματικότητα πάσχει στο εξής απλό: οι πολίτες δεν ψηφίζουν με βάση το πρόγραμμα των κομμάτων! Επιλέγουν τον υποψήφιο που τους προκαλεί τα πλέον θετικά συναισθήματα. Ασφάλεια, σταθερότητα, αξιοπιστία, ακεραιότητα, ικανότητα. Ως οντότητα, το εκλογικό σώμα αναζητά αενάως τον αρχετυπικό "ηγέτη-πατέρα" και όχι τους τεχνοκράτες "golden boys", οι οποίοι μπορούν να παράγουν ιδέες και λύσεις όχι όμως και πολιτική. Η συλλήβδην μεταρρύθμιση των πάντων καθώς η σώρευση σε περιορισμένο χρόνο σημαντικών ζητημάτων (φορολογικά μέτρα, ιδιωτικοποίση Ολυμπιακής, Βατοπαίδι, Βουλγαράκης κλπ) δημιουργεί φοβικά σύνδρομα που δύσκολα απαλύνονται.
Όχι ότι η απλοϊκή σκέψη δεν μπορεί να γίνει και σοφή και ορθή. Αρκεί να συνοδεύεται από εμπειρία ζωής και κοφτερό νου. Εδώ έρχεται ο Κολοκοτρώνης -δυο ψήγματα από την ατόφια καρδιακή του κοσμαντίληψη έχουμε στον πρόλογό μας απόψε - να συμπυκνώσει σε λίγες γραμμές ό,τι θα έπρεπε να πράξει η Κυβέρνηση αλλά και ό,τι δεν μπορεί πλέον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου