31 Αυγ 2013

Ναι! Οι ΗΠΑ Διδάσκουν Νομιμότητα και Διακυβέρνηση. Εμείς;

Με επικείμενη την λελογισμένη επιβολή του Διεθνούς Δικαίου εναντίον όχι της Συρίας -όπως ανοήτως αναπαράγεται - αλλά εναντίον ενός καθεστώτος και με σκοπό της παραδειγματικής τιμωρία μιας ειδεχθούς πράξης και των υπευθύνων για την διάπραξή της, ας επωφεληθούμε αντλώντας διδάγματα για τη χώρα μας.

Οι ηγεσίες των κρατών δεν βρίσκονται στην εξουσία ούτε για να διορίζουν οπαδούς κομματικών παρατάξεων, ούτε για να εξυπηρετούν ιδιοτελή μικροσυμφέροντα με σκοπό την επανεκλογή τους.

Ασκούν εξουσία με σκοπό την υπηρέτηση των συμφερόντων των χωρών τους αλλά με γνώμονα τη νομιμότητα και την ορθή διακυβέρνηση. Και γι' αυτές τις επιλογές τους βεβαίως κρίνονται και  επιδοκιμάζονται ή όχι.

Με απλά λόγια, οι ηγεσίες αισθάνονται την υποχρέωση να παίρνουν αποφάσεις. Περισσότερο ή λιγότερο ορθές, ευχάριστες ή επώδυνες αλλά πάντοτε με κυρίαρχο κριτήριο το εθνικό συμφέρον και τις ευρύτερες επιδιώξεις τους.

Αντίθετα, οι ελληνικές πολιτικές ηγεσίες, κοντόφθαλμες και τυχοδιωκτικές -υπό την έννοια της υπηρέτησης πρωτίστως του κομματικού συμφέροντος και της διατήρησης στην εξουσία - προτιμούν να παραπλανούν, να αποφεύγουν τις αποφασιστικές επιλογές, να κινούνται στον εύκολο δρόμο των ανοησιών του τύπου "η Ελλάδα είναι παράγοντας σταθερότητας" ή "στηρίζουμε το Διεθνές Δίκαιο αλλά δεν μετέχουμε".

Με περισσή ευκολία οι Έλληνες πολιτικοί μπορούν να υποστηρίξουν μέχρι τελικής πτώσεως τη διατήρηση του "Οργανισμού για την Αποξήρανση της Κωπαΐδας", αρνούνται όμως πεισματικά να συντάξουν, να εφαρμόσουν και να παρακολουθήσουν μια σοβαρή πολιτική επιλογή, ένα εθνικό σχέδιο ή μια επώδυνη αλλά χρήσιμη λύση.

Οι ΗΠΑ και οι ηγεσίες εκεί, παίρνουν αποφάσεις. Σχεδιάζουν, υλοποιούν, κινητοποιούν τους εθνικούς τους πόρους, υπερασπίζονται τις θέσεις τους και επωφελούνται.

Δεν φοβούνται ούτε πολιτικό κόστος, ούτε δημοσκοπήσεις, ούτε τυχάρπαστες πολιτικές προσωπικότητες. Μελετούν, συναποφασίζουν και δρουν.

Με λύπη διαπιστώνουμε το ασύντακτο συρφετό που απαρτίζει το ελληνικό πολιτικό σύστημα: Η επίσημη Κυβέρνηση πρακτικά δεν παίρνει ουσιαστική θέση σε κανένα ζήτημα, η αντιπολίτευση μιλά γενικώς και αορίστως για "ανθρώπινα δικαιώματα" και "κακούς Αμερικανούς", ο ΥΠΕΞ κ. Βενιζέλος προτρέχει να επικροτήσει.

Κι ο λαός; Αχ, αυτός ο λαός! Εκπαιδεύεται να διακρίνει σιωνιστικές συνωμοσίες, να υιοθετήσει άκριτα μπαρούφες περί "ξανθού γένους", να πιστέψει προφητείες από "γέροντες", να συνταχθεί με καθεστώτα που ούτε γνωρίζει τη σκληρότητα και την τυραννία τους, να ενθουσιαστεί με σαχλαμάρες περί "διατάραξης σχέσεων με τους Άραβες" (λες και τα τελευταία χρόνια πνιγήκαμε στη ρευστότητα από τα περίφημα "πετροδόλλαρα"!)

Μια Κυβέρνηση και μια κοινωνία κι ένα πολιτικό σύστημα που με την ίδια ευκολία που τη μια επιζητεί την "Αμερικάνικη Βοήθεια" - ακόμη δε στέγνωσε το μελάνι από την πρόσφατη επίσκεψη του Πρωθυπουργού στο Λευκό Οίκο- ταυτόχρονα δε διστάζει να επαινέσει σκληρούς δικτάτορες και με βεβαιότητα πολύπειρου διπλωμάτη να αναλύσει στα καφενεία και στις αυλές πόσο "στυγνή" είναι η αμερικανική επικυριαρχία.

Δυστυχώς όμως για εμάς, ο κόσμος αποτελείται και από κράτη που είναι σοβαρά. Και παίρνουν αποφάσεις. Και δεν κυβερνώνται από "ανδρεοπαπανδρεϊκές" ηγεσίες που παραμυθιάζουν τον κόσμο με ανοησίες και τεχνάσματα προκειμένου να εξασφαλίσουν προνόμια και θέσεις.

Ναι, η Δύση έχει αξίες, για να μην τρελαθούμε κιόλας με τις δικές μας πολιτικές ηγεσίες που το κύμα της οικονομικής κρίσης τις ανέδειξε από το βούρκο της πολιτικής ενώ διαφορετικά θα αποτελούσαν απλώς καρικατούρες. Και είναι αποφασισμένη να υπερασπιστεί και να επιβάλλει τις αξίες της -ευτυχώς!- σε πείσμα όλων των θαυμαστών των Καντάφι, των Κάστρο, των Σαντάμ και των Άσαντ αυτού του κόσμου.

Όχι, σε κανένα μέρος του κόσμου δε θα συναντήσετε κοινωνίες αγγέλων. Και βέβαια, ο κόσμος αυτός είναι πολύπλοκος κι όχι ασπρόμαυρος όπως θα ήθελε να μας τον παρουσιάσει το εγχώριο πολιτικό προσωπικό που αρέσκεται σε απλουστεύσεις και δίπολα "εχθρών-φίλων". Όχι, δε ζούμε σε έναν κόσμο που "οι από δω" είναι οι "καλοί" ό,τι κι αν πουν ό,τι κι αν κάνουν. Αυτός ο κόσμος υπάρχει μόνο στη φαντασία της Αριστεράς και των ψευτο-δεξιών υπηκόων της. Το Δόγμα πως "ο Αριστερός είναι άγιος εξ' ορισμού" απλώς είναι ένα φληνάφημα.

Κι αν ξύπνησε μέσα τους ο "συντροφικός πόνος" για τον Σοσιαλιστή-Μπααθιστή Άσαντ, όπως προηγουμένως για τον Καντάφι ή πιο πριν για τον Σαντάμ (εξέχοντα μέλη της Σοσιαλιστικής Διεθνούς παλιότερα) ας το πάρουν απόφαση.

Η Διεθνής Κοινότητα ανέχεται. Κι αυτό δε σημαίνει ότι αδιαφορεί ή ότι έχει δώσει μόνιμη ασυλία σε κανέναν τύραννο. Όταν υπερβαίνονται τα εσκαμμένα, υπάρχουν ηγεσίες, υπάρχουν δυνάμεις ώστε το Διεθνές Δίκαιο - που δεν είναι μια ιδέα υπερασπιζόμενη από καναπέδες, κρεβάτια και γραφεία - να επικρατήσει.

Κι αν οι Έλληνες πολιτικοί, μέσα στον μικρόκοσμό τους που υπάρχουν μόνο ρουσφέτια και "δουλίτσες", θεωρούν ότι κι ο υπόλοιπος κόσμος λειτουργεί παρομοίως, τόσο το χειρότερο γι' αυτούς: η Δυτική Κοινότητα υπάρχει, εξελίσσεται, προοδεύει και δεν έχει καμία σχέση με τους πλαδαρούς, ανεύθυνους και αδιάφορους ημεδαπούς πολιτικάντηδες.

Και βεβαίως αν νομίζουν πως και το σύνολο του Ελληνικού λαού έχει ξεχάσει πως ανήκει στη Δύση, των αξιών, της οικονομικής και πολιτικής ελευθερίας και της προόδου, τόσο το χειρότερο γι' αυτούς. Υπάρχει ακόμα μια ήρεμη μειοψηφία που στηρίζει τη νομιμότητα, το Δυτικό τρόπο ζωής και σκέψης και δεν τρέφεται ούτε με νεο-ναζιστικά δηλητήρια ούτε με αριστερές σκουριές.

Όχι, δεν ντρεπόμαστε να φωνάξουμε για άλλη μια φορά:Ναι, ανήκουμε στη Δύση!

6 Αυγ 2013

Μη Σώζεις Όποιον Δε Θέλει να Σωθεί!

Καλοκαίρι και η εποχή επιβάλλει τα πράγματα να περιγράφονται απλά. Όχι απλοϊκά! Απλά.
Τρίτος χρόνος της κρίσης, κατά την άποψη του γράφοντος διανύσαμε μόνο τον προθάλαμο, την "εισαγωγή" στα κρίσιμα που έπονται, και ακόμη στο συλλογικό νου των Ελλήνων δεν είναι ξεκάθαρος ο δρόμος που πρέπει να ακολουθήσουν.

Η ελληνική πολιτική, κοινωνική και οικονομική σκέψη δεν έχει ακόμη κατορθώσει να διαμορφώσει τις δικές της απαντήσεις στις σύγχρονες προκλήσεις. Αποφεύγει να αντικρίσει την πραγματικότητα, αναβάλλει, φαντασιώνεται ουτοπίες, δύσκολα όμως αρθρώνει λόγο ουσίας.

Το αμείλικτο ερώτημα εξακολουθεί να παραμένει: θέλει να σωθεί ο Έλλην; Να βγει όντως από την κρίση που  τον μαστίζει;

Μια ματιά τριγύρω, θα δείξει την πραγματική εικόνα:
Μόλις μέσα σε τρία χρόνια, ο "απόγονος του Περικλέους" αποφάσισε να αντιδράσει στην κρίση όχι με ορθολογικές επιλογές, ούτε με "νοικοκυραίικες" λογικές.
Στράφηκε σε καταστροφικές, αποκρουστικές ή ουτοπικές ιδεολογίες δείχνοντας το πραγματικό του πρόσωπο.
Έδωσε σε ανιστόρητες και ανήθικες πολιτικές δυνάμεις το έρεισμα της Δημοκρατίας, προκαλώντας την Ιστορία:"Δώστε χρήμα ή γίνομαι Ναζιστής" είναι το συμπέρασμα. Γιατί να μην το πούμε απλά; Και γιατί να μην το καταδείξουμε; Αφού αυτή είναι η σκληρή κι ωμή πραγματικότητα.

Μη φανταστεί κανείς ότι πρόκειται και για καμιά σπουδαία κοινωνική διεργασία! Στο βάθος, πρόκειται για επιλογή που εδράζεται στην "ευκολία" του τσαμπουκά: Όχι, δε θα δουλέψω. Όχι, δε θα προσαρμοστώ. Και βέβαια όχι, δε θέλω να πληρώσω. Θα σου δείξω τα "μπράτσα" μου, θα σταθώ με θράσος απέναντί σου και θα σε τρομάξω! Απλώς για να μην πληρώσω.

Κι αν μερικούς τους τρομάζει η ναζιστική ιδεολογία, προστρέχουν σε εναλλακτικές "εύκολες" επιλογές, με κατά βάση το ίδιο ζητούμενο:
Από την φαντασία των 600δις που θα έσωζαν τη χώρα(!) μέχρι την ονείρωξη της άρνησης πληρωμής του χρέους κι από την επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου, μέχρι τα απιθανικομμύρια των υδρογονανθράκων, όλες οι εναλλακτικές περιορίζονται στην εξής μία: Γίνεται να βγούμε από την κρίση με κάποιο "μαγικό" τρόπο;
Ναι, για κάποιους -πολλούς!- γίνεται! Για πολλούς είναι εφικτή η σύνταξη των 1500 ευρώ στα 45 και η τροφοδότησή της από έναν μισθό των 500 ευρώ όταν και όπου υπάρχει! Ή από μια ανεργία του 27%!

Και πάλι έρχεται το ερώτημα: Θέλει πράγματι να σωθεί ο Έλλην;
Κι αν θέλει πραγματικά, πως γίνεται να γεμίζει τα παράνομα διασκεδαστήρια και ταυτόχρονα να ωρύεται που το κράτος δεν έχει έσοδα; Πως γίνεται να στερεύει το κράτος από ρευστότητα και να μην έχει ακόμη ξεκαθαρίσει τις φορολογικές δηλώσεις των πολιτών; Είναι λογικό για μια οικονομία που φυτοζωεί με δανεικά να συζητά ακόμη - με...θρησκευτικά επιχειρήματα!- αν πρέπει να ανοίγουν καταστήματα την Κυριακή; Κι αν ο "φίλος του επιχειρηματία" Σαμαράς δεν επιτρέπει να αγοράσει κανείς αύριο μια άδεια ταξί, ή να πουλήσει βρεφικό γάλα στο ψιλικατζίδικο φαντάσου τι θα κάνει ο νέος "λαϊκός ήρωας" Τσίπρας!

Ο κατάλογος ατέλειωτος!

Το συμπέρασμα ένα: Όχι! Δε θέλει!

Και πως νομιμοποιείται ηθικά εκείνος που θέλει να σε σώσει όταν εσύ δε θέλεις; Απλώς δε νομιμοποιείται!

Άφησέ τον λοιπόν στη μοίρα που εκείνος επέλεξε για τον εαυτό του. Στην αντίφασή του και στην διπολικού τύπου προσωπικότητά του, που ταυτόχρονα θεωρεί το δανειστή του υπεύθυνο και για τα υπερβολικά δανεικά και για τα καθόλου δανεικά.

Και πως θα τον αφήσεις στη μοίρα του;
Κατ' αρχήν μην τον κοροϊδεύεις, αφήνοντας να εννοηθεί πως μπορεί να σωθεί με τον τρόπο που ο ίδιος προτιμά. Φύγε κι άστον να κάνει αυτό που επιθυμεί!
Τόσες χώρες υπάρχουν να σε υποδεχτούν να εργαστείς, να επιχειρήσεις ή να ζήσεις.

Μην αγοράζεις τα προϊόντα του. Μην παίζεις το παιχνίδι του με τις ανόητες αυξομειώσεις ΦΠΑ. Αστεία πράγματα στην εποχή του παγκόσμιου εμπορίου. Κάνε αγορές από όπου μπορείς από το εξωτερικό. Αν πράγματι θέλει να σωθεί θα πρέπει να παράγει κάτι αξιόλογο και ανταγωνιστικό. Και θα το κάνει. Αν δε θέλει δεν μπορεί να τον σώσει κανείς. Μην στερείς από τον εαυτό σου την ποιότητα και τη σωστή τιμή, επειδή κάποιος σου καμώνεται τον κακομοίρη!

Δε βαρέθηκες ακόμη τον μουτρωμένο και άξεστο ταβερνιάρη ή ξενοδόχο των παμβρώμικων δωματίων-κλουβιών ενός νησιού που δεν έχει ούτε γιατρό; Αποδείξεις δεν είχε ούτε πριν την κρίση, οπότε δεν το αναφέρω! Ψάξε για αξιοπρεπή και φτηνά καταλύματα διακοπών στο εξωτερικό. Μην πέφτεις θύμα της τουριστικής αφίσας και τελικά καταλήγεις να τρως πανάκριβη σάπια ντομάτα στην "χωριάτικη" και μάλιστα στη "μαύρη αγορά" και βαφτισμένη στο μηχανόλαδο! Άστον αυτόν! Θα σωθεί μόνος του με τον τρόπο που προτιμά.

Εσύ, μην ξεχνάς, είσαι Ευρωπαίος πολίτης. Τα συμφέροντά σου είναι στην Ευρώπη. Εκμεταλλεύσου το και μην αφήσεις ούτε λεπτό να σε παρασύρει η Ελλάδα του Ναζισμού, της μιζέριας των "ανοικτών διαγωνισμών" για την ΕΡΤ(!), των προφάσεων πως "δεν πρέπει να κοπούν άλλο μισθοί και συντάξεις" (ας μην κοπούν, αρκεί να τις πληρώνει όποιος το ισχυρίζεται!) και της λοιπής μπουρδολογίας.

Ο Έλλην δε θέλει να σωθεί κι ας τον αφήσουμε στην ησυχία του.
Αλλά κυριολεκτικά όμως!