"tertium non datur-Non tantum tertium sed quartum et quintum"
"Δεν υπάρχει τρίτη (επιλογή)-Κι όχι μόνο τρίτη, ούτε τέταρτη, ούτε πέμπτη "
Μέτρια χαρακτηρίζεται η εμφάνιση του κ. Παπανδρέου στη ΔΕΘ. Αν και στο τεχνικό της μέρος-έκφραση, κίνηση, λεξιλόγιο-αξιολογείται ως θετική, η συνολική επικοινωνιακή εικόνα ήταν εκτός τόπου και χρόνου.
Οι προϋποθέσεις που είχαν δημιουργηθεί καθ' όλη την προηγούμενη περίοδο, συνηγορούσαν προς μια εντελώς διαφορετικού τύπου παρουσία. Η κοινή γνώμη ανέμενε από τον κ. Παπανδρέου να προχωρήσει σε επιλογές ρήξης, να αξιοποιήσει την ευκαιρία της ΔΕΘ - και ιδιαίτερα την συνέντευξη τύπου - ώστε να ξεκινήσει μια "εκστρατεία" κεφαλαιοποίησης των επικοινωνιακών κερδών που αποκόμισε, τόσο από τη βελτιωμένη δημοσκοπική εικόνα του ΠΑΣΟΚ όσο και από τη δυσμενή συγκυρία στην οποία περιήλθε ο κ. Καραμανλής και το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας.
Αντίθετα, ο κ. Παπανδρέου παρουσίασε μια "χλιαρή" και θολή εικόνα, με γενικόλογα επιχειρήματα και τοποθετήσεις. Δέσμιος προηγούμενων δηλώσεων και τοποθετήσεών του, όπου σε ορισμένες περιπτώσεις εμφανίσθηκε έως και αντιφατικός, ασαφής σε τομείς που μπορούσε και έπρεπε να δώσει ακριβή στοιχεία, εγκλωβισμένος σε επιλογές του κομματικού παρελθόντος απέτυχε να προβάλλει έναν φρέσκο, συγκροτημένο και πειστικό λόγο.
Πιστός στη στρατηγική του "ηγέτη της ευρύτερης κεντροαριστεράς", μίλησε για συνεργασίες, χωρίς όμως να αναφερθεί σε συγκεκριμένες διαδικασίες σύγκλισης, γεγονός που τον οδηγεί σε μια ακόμη αντίφαση, αυτήν του διπόλου αυτοδυναμίας/συνεργασίας. Έθιξε "κλασικά" θέματα της ατζέντας της αριστεράς, όπως τις σχέσεις Εκκλησίας-Κράτους και των αμυντικών εξοπλισμών.
Βεβαίως, στην πολιτική η ρευστότητα των θέσεων αποτελεί συστατικό στοιχείο της, οπότε όλα τα σενάρια είναι ανοικτά. Στο επικοινωνιακό πεδίο όμως, η ασάφεια των στόχων και των στρατηγικών επιδίωξής τους αδυνατίζει σημαντικά τη θέση των φορέων που δεν κατορθώνουν να αρθρώσουν ξεκάθαρα την πολιτική τους.
Τα ήθελε όλα ο κ. Παπανδρέου. Να αποσπάσει την αυτοδυναμία για τό κόμμα του αλλά και να συνεργαστεί ευρύτερα. Να γίνει καλύτερος από τον Καραμανλή, ενώ ταυτόχρονα αυτόν προσπαθεί να απαξιώσει. Να συγκροτήσει ένα καλύτερο κοινωνικό κράτος και ταυτόχρονα - χωρίς να ξεκαθαρίζει πως-να ενισχύσει την ανταγωνιστικότητα. Να πολεμήσει τη διαφθορά, χωρίς να απολογείται για τις εσωκομματικές του "ατασθαλίες".
Ταυτόχρονα, διέπραξε και ένα βασικό επικοινωνιακό σφάλμα. Σε μια περίοδο όπου η σκανδαλολογία αγγίζει εκκλησιαστικούς κύκλους και ενώ μέχρι τώρα δεν έχει προσωρήσει η συζήτηση στο ευρύτερο πεδίο του εξόχως "ευαίσθητου" θέματος της εκκλησιαστικής περιουσίας, ο κ. Παπανδρέου άνοιξε το ζήτημα. Νομοτελειακά, η συζήτηση το επόμενο διάστημα θα επικεντρωθεί σε αυτόν τον τομέα. Πιθανόν να λειτουργήσει και αρνητικά, ως προς τα όποια επικοινωνιακά οφέλη θα μπορούσε να αποκομίσει ο κ. Παπανδρέου από τη ΔΕΘ συνολικά, εφόσον ένα τόσο "δυνατό" θέμα -με μεγάλο κοινωνικό ενδιαφέρον-είναι δυνατό να "καλύψει" τις λοιπές του θέσεις. Αρκεί να θυμηθεί κανείς πόσο ταλαιπώρησε το ζήτημα των ταυτοτήτων την κυβέρνηση Σημίτη, καλύπτοντας κάθε άλλο θέμα της τότε ατζέντας.
Συμπερασματικά, το ΠΑΣΟΚ εργάστηκε -στο επικοινωνιακό κομμάτι-εξαιρετικά καλά μέχρι να οδηγηθεί ο κ. Παπανδρέου στη ΔΕΘ. Το κόμμα σε αυτή τη φάση υποστήριξε τον Πρόεδρό του και του δημιούργησε ένα πολιτικό περιβάλλον εξαιρετικά πλούσιο σε ευκαιρίες και δυνατότητες. Ο ίδιος δεν τις αξιοποίησε επαρκώς. Αναμένουμε τις μετρήσεις των δημοσκοπήσεων, ώστε να έχουμε και την ποσοτική αποτίμηση των πεπραγμένων της Θεσαλλονίκης.
"Δεν υπάρχει τρίτη (επιλογή)-Κι όχι μόνο τρίτη, ούτε τέταρτη, ούτε πέμπτη "
Μέτρια χαρακτηρίζεται η εμφάνιση του κ. Παπανδρέου στη ΔΕΘ. Αν και στο τεχνικό της μέρος-έκφραση, κίνηση, λεξιλόγιο-αξιολογείται ως θετική, η συνολική επικοινωνιακή εικόνα ήταν εκτός τόπου και χρόνου.
Οι προϋποθέσεις που είχαν δημιουργηθεί καθ' όλη την προηγούμενη περίοδο, συνηγορούσαν προς μια εντελώς διαφορετικού τύπου παρουσία. Η κοινή γνώμη ανέμενε από τον κ. Παπανδρέου να προχωρήσει σε επιλογές ρήξης, να αξιοποιήσει την ευκαιρία της ΔΕΘ - και ιδιαίτερα την συνέντευξη τύπου - ώστε να ξεκινήσει μια "εκστρατεία" κεφαλαιοποίησης των επικοινωνιακών κερδών που αποκόμισε, τόσο από τη βελτιωμένη δημοσκοπική εικόνα του ΠΑΣΟΚ όσο και από τη δυσμενή συγκυρία στην οποία περιήλθε ο κ. Καραμανλής και το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας.
Αντίθετα, ο κ. Παπανδρέου παρουσίασε μια "χλιαρή" και θολή εικόνα, με γενικόλογα επιχειρήματα και τοποθετήσεις. Δέσμιος προηγούμενων δηλώσεων και τοποθετήσεών του, όπου σε ορισμένες περιπτώσεις εμφανίσθηκε έως και αντιφατικός, ασαφής σε τομείς που μπορούσε και έπρεπε να δώσει ακριβή στοιχεία, εγκλωβισμένος σε επιλογές του κομματικού παρελθόντος απέτυχε να προβάλλει έναν φρέσκο, συγκροτημένο και πειστικό λόγο.
Πιστός στη στρατηγική του "ηγέτη της ευρύτερης κεντροαριστεράς", μίλησε για συνεργασίες, χωρίς όμως να αναφερθεί σε συγκεκριμένες διαδικασίες σύγκλισης, γεγονός που τον οδηγεί σε μια ακόμη αντίφαση, αυτήν του διπόλου αυτοδυναμίας/συνεργασίας. Έθιξε "κλασικά" θέματα της ατζέντας της αριστεράς, όπως τις σχέσεις Εκκλησίας-Κράτους και των αμυντικών εξοπλισμών.
Βεβαίως, στην πολιτική η ρευστότητα των θέσεων αποτελεί συστατικό στοιχείο της, οπότε όλα τα σενάρια είναι ανοικτά. Στο επικοινωνιακό πεδίο όμως, η ασάφεια των στόχων και των στρατηγικών επιδίωξής τους αδυνατίζει σημαντικά τη θέση των φορέων που δεν κατορθώνουν να αρθρώσουν ξεκάθαρα την πολιτική τους.
Τα ήθελε όλα ο κ. Παπανδρέου. Να αποσπάσει την αυτοδυναμία για τό κόμμα του αλλά και να συνεργαστεί ευρύτερα. Να γίνει καλύτερος από τον Καραμανλή, ενώ ταυτόχρονα αυτόν προσπαθεί να απαξιώσει. Να συγκροτήσει ένα καλύτερο κοινωνικό κράτος και ταυτόχρονα - χωρίς να ξεκαθαρίζει πως-να ενισχύσει την ανταγωνιστικότητα. Να πολεμήσει τη διαφθορά, χωρίς να απολογείται για τις εσωκομματικές του "ατασθαλίες".
Ταυτόχρονα, διέπραξε και ένα βασικό επικοινωνιακό σφάλμα. Σε μια περίοδο όπου η σκανδαλολογία αγγίζει εκκλησιαστικούς κύκλους και ενώ μέχρι τώρα δεν έχει προσωρήσει η συζήτηση στο ευρύτερο πεδίο του εξόχως "ευαίσθητου" θέματος της εκκλησιαστικής περιουσίας, ο κ. Παπανδρέου άνοιξε το ζήτημα. Νομοτελειακά, η συζήτηση το επόμενο διάστημα θα επικεντρωθεί σε αυτόν τον τομέα. Πιθανόν να λειτουργήσει και αρνητικά, ως προς τα όποια επικοινωνιακά οφέλη θα μπορούσε να αποκομίσει ο κ. Παπανδρέου από τη ΔΕΘ συνολικά, εφόσον ένα τόσο "δυνατό" θέμα -με μεγάλο κοινωνικό ενδιαφέρον-είναι δυνατό να "καλύψει" τις λοιπές του θέσεις. Αρκεί να θυμηθεί κανείς πόσο ταλαιπώρησε το ζήτημα των ταυτοτήτων την κυβέρνηση Σημίτη, καλύπτοντας κάθε άλλο θέμα της τότε ατζέντας.
Συμπερασματικά, το ΠΑΣΟΚ εργάστηκε -στο επικοινωνιακό κομμάτι-εξαιρετικά καλά μέχρι να οδηγηθεί ο κ. Παπανδρέου στη ΔΕΘ. Το κόμμα σε αυτή τη φάση υποστήριξε τον Πρόεδρό του και του δημιούργησε ένα πολιτικό περιβάλλον εξαιρετικά πλούσιο σε ευκαιρίες και δυνατότητες. Ο ίδιος δεν τις αξιοποίησε επαρκώς. Αναμένουμε τις μετρήσεις των δημοσκοπήσεων, ώστε να έχουμε και την ποσοτική αποτίμηση των πεπραγμένων της Θεσαλλονίκης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου