"Sine timidum pro cauto, tardum pro considerato, imbellem pro perito
belli uocent. Malo te sapiens hostis metuat quam stulti ciues laudent."
Titus Livius (59 πΧ. – 17μΧ.) AB VRBE CONDITA ΧΧΙΙ, 39
belli uocent. Malo te sapiens hostis metuat quam stulti ciues laudent."
Titus Livius (59 πΧ. – 17μΧ.) AB VRBE CONDITA ΧΧΙΙ, 39
Δεν βρήκα φράση, η οποία να ταιριάζει καλύτερα στις επικοινωνιακές επιλογές του Πρωθυπουργού μετά τη ΔΕΘ, απο αυτή που ο Τίτος Λίβιος αναφέρει παραθέτοντας το Ρωμαίο Στρατηγό Φάβιο Μάξιμο.
Από την Κυριακή το μεσημέρι το ερώτημα που απασχολεί πολιτικούς αναλυτές και επικοινωνιολόγους δεν είναι άλλο από ένα τεράστιο "γιατί". Γιατί ο Πρωθυπουργός προσέφερε πολιτικό καταφύγιο στο σύνολο των προσώπων που απασχόλησαν έντονα την επικαιρότητα και σχετίζονται με το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας και την Κυβέρνησή του;
Κατ' αρχάς και προκειμένου να εκτιμήσουμε ορθά την κατάσταση, θα πρέπει να επισημάνουμε ορισμένα ενδιαφέροντα σημεία σχετικά με το σκηνικό παρουσίασης της συνέντευξης Καραμανλή. Ο Πρωθυπουργός διάβαζε αρκετά στοιχεία από τις τοποθετήσεις του, ήταν εξαιρετικά φειδωλός σε περαιτέρω διευκρινήσεις ή σε επαναλήψεις των ερωτημάτων και δεν έδειχνε ιδιαίτερα άνετος σε σχέση με προηγούμενες ανάλογες περιστάσεις.
Οι ανωτέρω επισημάνσεις μας οδηγούν με σχετική βεβαιότητα στο πρώτο συμπέρασμά μας: η επικοινωνιακές επιλογές της Θεσσαλονίκης ήταν έντονα προσχεδιασμένες, απαιτούσαν ακρίβεια στο χειρισμό και δεν έτυχαν της απολύτου επιδοκιμασίας του Πρωθυπουργού, ο οποίος μάλλον δεν αισθάνεται άνετα με αυτού του είδους της στρατηγικής.
Που στοχεύουν όμως αυτές οι κινήσεις, εφόσον είναι προφανές ότι θα προκαλούσαν -όπερ και εγένετο - αναταράξεις τόσο στο εσωτερικό της Νέας Δημοκρατίας, από τα πιο υψηλόβαθμα στελέχη μέχρι και τη βάση, όσο και στην εικόνα του κόμματος;
Κατά τη δική μας εκτίμηση, ο κ. Καραμανλής γνωρίζει πολύ καλά δύο πράγματα:
Πρώτον δεν πρόκειται να απολέσει την εξουσία, εξαιτίας ζητημάτων που δεν σχετίζονται με την καθημερινότητα και την οικονομική κατάσταση των πολιτών. Ο κεντρικός πυρήνας που καθορίζει τις επιλογές του εκλογικού σώματος εξακολουθεί να βρίσκεται εκεί. Όμως γνωρίζει επίσης ο Πρωθυπουργός, ότι τα ζητήματα αυτά -διαφθοράς, διαπλοκής, συζύγων κλπ- διαμορφώνουν το περιβάλλον, το υπόστρωμα πάνω στο οποίο ο πολίτης επιλέγει τον καταλληλότερο για την ανάληψη της εξουσίας. Υπό την παρούσα συγκυρία, τόσο η αποπομπή όσο και η παροχή πολιτικής "κάλυψης" στα στελέχη του - και μάλιστα σε στελέχη πολύ κοντά στον ίδιο- μικρό όφελος ή ζημία θα επέφεραν. Πολιτικά, αμφότερες οι κινήσεις θα ήταν αδιάφορες. Μεσοπρόθεσμα, πρόκειται για επικοινωνιακά ανατάξιμες καταστάσεις, εφόσον -πολύ απλά- ως γεγονότα προϋπήρχαν και είχαν προφανώς "μετρηθεί" δημοσκοπικά και βεβαίως έχουν "ενσωματωθεί" στο εκλογικό "ισοζύγιο"(όλοι γνώριζαν για σύζυγο Υπουργού που εργάζεται σε τηλεοπτικό δίαυλο, ενώ το σκάφος άλλου Υπουργού κοσμούσε τις σχετικές σελίδες του τύπου όλο τον Αύγουστο). Συνεπώς ο Πρωθυπουργός απλούστατα παρείχε "something for nothing"!
Δεύτερον γνωρίζει ότι το "κυνήγι σκανδάλων" δεν πρόκειται να σταματήσει, να περιορισθεί ή να οριοθετηθεί. Ο ίδιος όμως πέτυχε να λειτουργήσει ως θεματοφύλακας της πολιτικής ηθικής, εκτονώνοντας τη λαϊκή δυσαρέσκεια κατά καιρούς, αποπέμποντας στελέχη που προσέλκυσαν τα φώτα της δημοσιότητας. Αντί λοιπόν να παράξει και τώρα ανάλογα πολιτικά γεγονότα (ανασχηματισμό, αποπομπή Υπουργών, διαγραφή Τατούλη) προτίμησε να "παγώσει" τον πολιτικό χρόνο ώστε να αντιμετωπίσει συνολικότερα επερχόμενες δυσμενείς -πολιτικά και επικοινωνιακά -καταστάσεις. Σε αυτό το πλαίσιο, είναι πιθανό να αναμένει ευρύτερες βραχυπρόθεσμες εξελίξεις σε κάποια από τα ανοικτά θέματα, αποφεύγοντας περιτές κινήσεις.
Εξακολουθούμε να εκτιμάμε βεβαίως ότι η διαγραφή Τατούλη είναι επικείμενη, απλά θα κάλυπτε στη συγκυρία της ΔΕΘ τα μηνύματα που ο κ. Καραμανλής επιθυμούσε να επικοινωνήσει με τη μεγαλύτερη δυνατή σαφήνεια. Το νέο προφίλ του Πρωθυπουργού (που έχουμε ενδελεχώς αναλύσει εδώ) σαφώς έχει υψηλότερη επικοινωνιακή προτεραιότητα. Δεν αποκλείται η διαγραφή του διαφωνούντος βουλευτή να "συνδυαστεί" με την άνοδο Παπανδρέου στη Θεσσαλονίκη, για λόγους ευνοήτους. Είδομεν!
Από την Κυριακή το μεσημέρι το ερώτημα που απασχολεί πολιτικούς αναλυτές και επικοινωνιολόγους δεν είναι άλλο από ένα τεράστιο "γιατί". Γιατί ο Πρωθυπουργός προσέφερε πολιτικό καταφύγιο στο σύνολο των προσώπων που απασχόλησαν έντονα την επικαιρότητα και σχετίζονται με το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας και την Κυβέρνησή του;
Κατ' αρχάς και προκειμένου να εκτιμήσουμε ορθά την κατάσταση, θα πρέπει να επισημάνουμε ορισμένα ενδιαφέροντα σημεία σχετικά με το σκηνικό παρουσίασης της συνέντευξης Καραμανλή. Ο Πρωθυπουργός διάβαζε αρκετά στοιχεία από τις τοποθετήσεις του, ήταν εξαιρετικά φειδωλός σε περαιτέρω διευκρινήσεις ή σε επαναλήψεις των ερωτημάτων και δεν έδειχνε ιδιαίτερα άνετος σε σχέση με προηγούμενες ανάλογες περιστάσεις.
Οι ανωτέρω επισημάνσεις μας οδηγούν με σχετική βεβαιότητα στο πρώτο συμπέρασμά μας: η επικοινωνιακές επιλογές της Θεσσαλονίκης ήταν έντονα προσχεδιασμένες, απαιτούσαν ακρίβεια στο χειρισμό και δεν έτυχαν της απολύτου επιδοκιμασίας του Πρωθυπουργού, ο οποίος μάλλον δεν αισθάνεται άνετα με αυτού του είδους της στρατηγικής.
Που στοχεύουν όμως αυτές οι κινήσεις, εφόσον είναι προφανές ότι θα προκαλούσαν -όπερ και εγένετο - αναταράξεις τόσο στο εσωτερικό της Νέας Δημοκρατίας, από τα πιο υψηλόβαθμα στελέχη μέχρι και τη βάση, όσο και στην εικόνα του κόμματος;
Κατά τη δική μας εκτίμηση, ο κ. Καραμανλής γνωρίζει πολύ καλά δύο πράγματα:
Πρώτον δεν πρόκειται να απολέσει την εξουσία, εξαιτίας ζητημάτων που δεν σχετίζονται με την καθημερινότητα και την οικονομική κατάσταση των πολιτών. Ο κεντρικός πυρήνας που καθορίζει τις επιλογές του εκλογικού σώματος εξακολουθεί να βρίσκεται εκεί. Όμως γνωρίζει επίσης ο Πρωθυπουργός, ότι τα ζητήματα αυτά -διαφθοράς, διαπλοκής, συζύγων κλπ- διαμορφώνουν το περιβάλλον, το υπόστρωμα πάνω στο οποίο ο πολίτης επιλέγει τον καταλληλότερο για την ανάληψη της εξουσίας. Υπό την παρούσα συγκυρία, τόσο η αποπομπή όσο και η παροχή πολιτικής "κάλυψης" στα στελέχη του - και μάλιστα σε στελέχη πολύ κοντά στον ίδιο- μικρό όφελος ή ζημία θα επέφεραν. Πολιτικά, αμφότερες οι κινήσεις θα ήταν αδιάφορες. Μεσοπρόθεσμα, πρόκειται για επικοινωνιακά ανατάξιμες καταστάσεις, εφόσον -πολύ απλά- ως γεγονότα προϋπήρχαν και είχαν προφανώς "μετρηθεί" δημοσκοπικά και βεβαίως έχουν "ενσωματωθεί" στο εκλογικό "ισοζύγιο"(όλοι γνώριζαν για σύζυγο Υπουργού που εργάζεται σε τηλεοπτικό δίαυλο, ενώ το σκάφος άλλου Υπουργού κοσμούσε τις σχετικές σελίδες του τύπου όλο τον Αύγουστο). Συνεπώς ο Πρωθυπουργός απλούστατα παρείχε "something for nothing"!
Δεύτερον γνωρίζει ότι το "κυνήγι σκανδάλων" δεν πρόκειται να σταματήσει, να περιορισθεί ή να οριοθετηθεί. Ο ίδιος όμως πέτυχε να λειτουργήσει ως θεματοφύλακας της πολιτικής ηθικής, εκτονώνοντας τη λαϊκή δυσαρέσκεια κατά καιρούς, αποπέμποντας στελέχη που προσέλκυσαν τα φώτα της δημοσιότητας. Αντί λοιπόν να παράξει και τώρα ανάλογα πολιτικά γεγονότα (ανασχηματισμό, αποπομπή Υπουργών, διαγραφή Τατούλη) προτίμησε να "παγώσει" τον πολιτικό χρόνο ώστε να αντιμετωπίσει συνολικότερα επερχόμενες δυσμενείς -πολιτικά και επικοινωνιακά -καταστάσεις. Σε αυτό το πλαίσιο, είναι πιθανό να αναμένει ευρύτερες βραχυπρόθεσμες εξελίξεις σε κάποια από τα ανοικτά θέματα, αποφεύγοντας περιτές κινήσεις.
Εξακολουθούμε να εκτιμάμε βεβαίως ότι η διαγραφή Τατούλη είναι επικείμενη, απλά θα κάλυπτε στη συγκυρία της ΔΕΘ τα μηνύματα που ο κ. Καραμανλής επιθυμούσε να επικοινωνήσει με τη μεγαλύτερη δυνατή σαφήνεια. Το νέο προφίλ του Πρωθυπουργού (που έχουμε ενδελεχώς αναλύσει εδώ) σαφώς έχει υψηλότερη επικοινωνιακή προτεραιότητα. Δεν αποκλείται η διαγραφή του διαφωνούντος βουλευτή να "συνδυαστεί" με την άνοδο Παπανδρέου στη Θεσσαλονίκη, για λόγους ευνοήτους. Είδομεν!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου