Ευτυχώς, τα blogs δεν έχουν Αρχισυντάκτη. Ούτε και Διευθυντή. Ούτε και Εκδότη. Δεν δίνουν DVD δώρο (ούτε παίρνουν...). Η θεματολογία, το ύφος και όσα τέλος πάντων χαρακτηρίζουν ένα κείμενο μπορούν να επιλέγονται ελεύθερα κι ωραία, ανάλογα με το κέφια του blogger. Κι ο blogger, φίλε μου, γύρισε από τις διακοπές του κι έχει τις μαύρες του.
Για λίγες μέρες αν βγεις από το γραφειάκι σου και τη βολή σου και περιπλανηθείς για λίγο στη γειτονιά "Ελλάδα" του Παγκόσμιου Χωριού μας, θα πάθεις την πλάκα σου. Θυμάσαι από το σχολείο τους Φιλέλληνες; Που διάβαζαν για την Αρχαία Ελλάδα, για Σωκράτηδες κι Αριστοτέληδες, ερχόντουσαν μετά στη χώρα μας κι έβρισκαν κάτι αμόρφωτους και ρακένδυτους Γραικούς να παλεύουν στα βουνά και στα λαγκάδια για ένα κομμάτι γης, για μια σπιθαμή ελεύθερο αέρα; Και ρώταγαν: "Μα ετούτη είναι η Ελλάδα του Ομήρου και του Περικλή;" Ε, κάτι ανάλογο συμβαίνει και σήμερα. Φιλέλληνες γίναμε αναγνώστη μου.
Βαρύγδουπα σου ακούγονται; Ξέχασες ότι οι σύγχρονοι κάτοικοι αυτής της χώρας έχουμε το ιδιαίτερο ταλέντο της καταστροφής; Ξέχασες ότι κάψαμε την Αρχαία Ολυμπία; Ξέχασες ότι συμμετέχουμε -ενεργά! - στον κατήφορο της Ολυμπιακής Ιδέας μέσω της ντόπας; Ξέχασες ακόμη ότι χρειάστηκε να δώσουμε διευκρινήσεις από τα Ελληνικά στα...Ελληνικά(!), στο φετινό θέμα της Έκθεσης, ισοπεδώνοντας και αυτή ακόμη τη γλώσσα μας; Ξεχνάς εύκολα ε; Κι εγώ!
Μαυρίλα αδελφέ μου η ελληνική επαρχία του σήμερα. Για την πρωτεύουσα δε στα λέω, τα ξέρεις. Η επαρχία βυθίζεται όμως και μαζί της χάνεται και η ελπίδα για το μέλλον. Δε βρίσκει τόπο πλέον η ελπίδα στη χώρα μας. Ούτε στο κέντρο ούτε στην περιφέρεια. Αμορφωσιά, κουτοπονηριά, δεισιδαιμονία, θράσος, ψευτοπαλληκαριά, απύθμενη αδιαφορία για το περιβάλλον αλλά και για τον άνθρωπο, απίστευτη απόσταση από τη σύγχρονη Ευρώπη αλλά και -κυρίως - από την Ελλάδα που ξέραμε. Δε σε πάω στο παιχνιδάκι των ΜΜΕ "το ίδιο γινόταν και πριν το 2004" ή "μα η εικόνα άλλαξε από το 2004 και μετά". Δε σου μιλάω για τα κόμματα και το πολιτικό σκηνικό τώρα. Αναφέρομαι στον κεντρικό πυρήνα του Ελληνισμού. Στις ιδέες, στις αξίες και στα ιδανικά του. Χάνονται. Χάθηκαν. Δε σου μιλάω με όρους εθνικιστικούς. Σου μιλάω για τον ελληνικό οικουμενισμό, για τον κορμό της ατόφιας ελληνικότητας που εξαφανίσθηκε. Στην Ελλάδα δεν υπήρξαμε ούτε ρατσιστές ούτε και πολυπολιτισμικοί. Έμποροι και φιλόσοφοι ήμασταν στα αρχαία χρόνια. Ανοιχτά μυαλά, ικανά να ενσωματώνουν αδιάκοπα ιδέες και οικονομικές ευκαιρίες. Κι όποτε δεν κάναμε φιλοσοφία κι εμπόριο συρρικνωθήκαμε. Όπως σήμερα.
Τι ήρθε στη θέση της Ελλάδας που χάσαμε; Δυστυχώς, ούτε ο τεχνοκρατισμός της Δύσης, ούτε η δημιουργική πνευματικότητα της Ανατολής. Και τα δυο θα μας οδηγούσαν, το καθένα με τον τρόπο του, στον καινούριο αιώνα. Ήρθε και μας έκατσε για τα καλά ένα πνεύμα "χώρας-συμμορίας". Σοκάρεσαι; Θες να αλλάξεις ιστότοπο; Σε δικαιολογώ γιατί κι εσύ δεν το αντέχεις.Είσαι Φιλέλληνας έτσι; Όμως είναι η αλήθεια. Αποδεχτήκαμε ότι τα πάντα επιτρέπονται. Κι εμείς οι πολίτες να χτίζουμε αυθαίρετα και το Κράτος αυθαίρετα να μας καλεί κατακαλόκαιρο να δηλώσουμε τα δικά μας αυθαίρετα! Συνένοχοι όλοι. Μια σιωπηρή συνωμοσία κράτους και πολιτών, που όποτε μας την αποκαλύπτουν οι ξένοι, τότε τους ξεφωνίζουμε στα τηλε-παράθυρα και στις έγκριτες, γιατί έτσι πρέπει να απευθύνεσαι προς τις εφημερίδες. Μας την είπε ο Ρογκ ότι είμαστε πρωταθλητές της ντόπας; Υποκριτής, ανθέλληνας και φυσικά ανεπιθύμητος. Εμείς γιατί πήραμε ντόπα; Αυτό είναι άλλο ζήτημα που θα το δούμε σε μια άλλη εκπομπή, γιατί τώρα δεν έχουμε χρόνο. Κατάλαβες;
Το χειρότερο όμως είναι ότι στο φθαρμένο - και ενίοτε και διεφθαρμένο - αυτό σύστημα, εντάσσονται όλο και περισσότεροι νέοι άνθρωποι. Βλέπεις ότι αποφεύγω να γράψω νέοι Έλληνες. Μη μου πεις ότι είναι η μειοψηφία. Αυτή η δικαιολογία έχει ξεφτίσει προ πολλού. Εκλιπαρούν για μια θέση στο Δημόσιο, παρακαλούν για μια καρέκλα με μικρή αμοιβή, με μικρή ευθύνη, με μικρά οράματα. Μην περιμένεις από τους νέους, φίλε μου. Αυτοί γέρασαν περιμένοντας τον ΑΣΕΠ. Δεν τους νοιάζει που σκοτώνονται, πίνοντας και οδηγώντας στους άθλιους δρόμους μας. Δεν έκαναν ποτέ τίποτα γι΄αυτό. Έκαναν όμως διαδήλωση για την Πανάθα! Ά...όλα κι όλα!
Μικρά οράματα, το motto της σύγχρονης Ελλάδας. Και με το δίκιο σου θα ρωτήσεις: "Μα καλά ρε φίλε όλοι έτσι είμαστε;". Και σου απαντώ: Ναι. Αφού ποτέ δεν ζητήσαμε τα πάντα, είμαστε άξιοι μόνο για τα μικρά και τα ολίγα. Μικρά και ολίγα ζητάμε από τους πολιτικούς μας, μικρά και ολίγα από τους δασκάλους μας, μικρά και ολίγα από εμάς τους ίδιους. Συμβιβαστήκαμε με τους στενούς ορίζοντες και βολευτήκαμε με στενές ιδέες και ακόμη πιο στενές λύσεις. Αποδεχτήκαμε το παλιό και το φθαρμένο. Το μίζερο και το βλαβερό, γιατί το καινούριο κόστιζε σε κόπο και ιδρώτα και ξεβόλεμα. Λυπάμαι που χάθηκε η Ελλάδα που αγαπήσαμε φίλε.
Για λίγες μέρες αν βγεις από το γραφειάκι σου και τη βολή σου και περιπλανηθείς για λίγο στη γειτονιά "Ελλάδα" του Παγκόσμιου Χωριού μας, θα πάθεις την πλάκα σου. Θυμάσαι από το σχολείο τους Φιλέλληνες; Που διάβαζαν για την Αρχαία Ελλάδα, για Σωκράτηδες κι Αριστοτέληδες, ερχόντουσαν μετά στη χώρα μας κι έβρισκαν κάτι αμόρφωτους και ρακένδυτους Γραικούς να παλεύουν στα βουνά και στα λαγκάδια για ένα κομμάτι γης, για μια σπιθαμή ελεύθερο αέρα; Και ρώταγαν: "Μα ετούτη είναι η Ελλάδα του Ομήρου και του Περικλή;" Ε, κάτι ανάλογο συμβαίνει και σήμερα. Φιλέλληνες γίναμε αναγνώστη μου.
Βαρύγδουπα σου ακούγονται; Ξέχασες ότι οι σύγχρονοι κάτοικοι αυτής της χώρας έχουμε το ιδιαίτερο ταλέντο της καταστροφής; Ξέχασες ότι κάψαμε την Αρχαία Ολυμπία; Ξέχασες ότι συμμετέχουμε -ενεργά! - στον κατήφορο της Ολυμπιακής Ιδέας μέσω της ντόπας; Ξέχασες ακόμη ότι χρειάστηκε να δώσουμε διευκρινήσεις από τα Ελληνικά στα...Ελληνικά(!), στο φετινό θέμα της Έκθεσης, ισοπεδώνοντας και αυτή ακόμη τη γλώσσα μας; Ξεχνάς εύκολα ε; Κι εγώ!
Μαυρίλα αδελφέ μου η ελληνική επαρχία του σήμερα. Για την πρωτεύουσα δε στα λέω, τα ξέρεις. Η επαρχία βυθίζεται όμως και μαζί της χάνεται και η ελπίδα για το μέλλον. Δε βρίσκει τόπο πλέον η ελπίδα στη χώρα μας. Ούτε στο κέντρο ούτε στην περιφέρεια. Αμορφωσιά, κουτοπονηριά, δεισιδαιμονία, θράσος, ψευτοπαλληκαριά, απύθμενη αδιαφορία για το περιβάλλον αλλά και για τον άνθρωπο, απίστευτη απόσταση από τη σύγχρονη Ευρώπη αλλά και -κυρίως - από την Ελλάδα που ξέραμε. Δε σε πάω στο παιχνιδάκι των ΜΜΕ "το ίδιο γινόταν και πριν το 2004" ή "μα η εικόνα άλλαξε από το 2004 και μετά". Δε σου μιλάω για τα κόμματα και το πολιτικό σκηνικό τώρα. Αναφέρομαι στον κεντρικό πυρήνα του Ελληνισμού. Στις ιδέες, στις αξίες και στα ιδανικά του. Χάνονται. Χάθηκαν. Δε σου μιλάω με όρους εθνικιστικούς. Σου μιλάω για τον ελληνικό οικουμενισμό, για τον κορμό της ατόφιας ελληνικότητας που εξαφανίσθηκε. Στην Ελλάδα δεν υπήρξαμε ούτε ρατσιστές ούτε και πολυπολιτισμικοί. Έμποροι και φιλόσοφοι ήμασταν στα αρχαία χρόνια. Ανοιχτά μυαλά, ικανά να ενσωματώνουν αδιάκοπα ιδέες και οικονομικές ευκαιρίες. Κι όποτε δεν κάναμε φιλοσοφία κι εμπόριο συρρικνωθήκαμε. Όπως σήμερα.
Τι ήρθε στη θέση της Ελλάδας που χάσαμε; Δυστυχώς, ούτε ο τεχνοκρατισμός της Δύσης, ούτε η δημιουργική πνευματικότητα της Ανατολής. Και τα δυο θα μας οδηγούσαν, το καθένα με τον τρόπο του, στον καινούριο αιώνα. Ήρθε και μας έκατσε για τα καλά ένα πνεύμα "χώρας-συμμορίας". Σοκάρεσαι; Θες να αλλάξεις ιστότοπο; Σε δικαιολογώ γιατί κι εσύ δεν το αντέχεις.Είσαι Φιλέλληνας έτσι; Όμως είναι η αλήθεια. Αποδεχτήκαμε ότι τα πάντα επιτρέπονται. Κι εμείς οι πολίτες να χτίζουμε αυθαίρετα και το Κράτος αυθαίρετα να μας καλεί κατακαλόκαιρο να δηλώσουμε τα δικά μας αυθαίρετα! Συνένοχοι όλοι. Μια σιωπηρή συνωμοσία κράτους και πολιτών, που όποτε μας την αποκαλύπτουν οι ξένοι, τότε τους ξεφωνίζουμε στα τηλε-παράθυρα και στις έγκριτες, γιατί έτσι πρέπει να απευθύνεσαι προς τις εφημερίδες. Μας την είπε ο Ρογκ ότι είμαστε πρωταθλητές της ντόπας; Υποκριτής, ανθέλληνας και φυσικά ανεπιθύμητος. Εμείς γιατί πήραμε ντόπα; Αυτό είναι άλλο ζήτημα που θα το δούμε σε μια άλλη εκπομπή, γιατί τώρα δεν έχουμε χρόνο. Κατάλαβες;
Το χειρότερο όμως είναι ότι στο φθαρμένο - και ενίοτε και διεφθαρμένο - αυτό σύστημα, εντάσσονται όλο και περισσότεροι νέοι άνθρωποι. Βλέπεις ότι αποφεύγω να γράψω νέοι Έλληνες. Μη μου πεις ότι είναι η μειοψηφία. Αυτή η δικαιολογία έχει ξεφτίσει προ πολλού. Εκλιπαρούν για μια θέση στο Δημόσιο, παρακαλούν για μια καρέκλα με μικρή αμοιβή, με μικρή ευθύνη, με μικρά οράματα. Μην περιμένεις από τους νέους, φίλε μου. Αυτοί γέρασαν περιμένοντας τον ΑΣΕΠ. Δεν τους νοιάζει που σκοτώνονται, πίνοντας και οδηγώντας στους άθλιους δρόμους μας. Δεν έκαναν ποτέ τίποτα γι΄αυτό. Έκαναν όμως διαδήλωση για την Πανάθα! Ά...όλα κι όλα!
Μικρά οράματα, το motto της σύγχρονης Ελλάδας. Και με το δίκιο σου θα ρωτήσεις: "Μα καλά ρε φίλε όλοι έτσι είμαστε;". Και σου απαντώ: Ναι. Αφού ποτέ δεν ζητήσαμε τα πάντα, είμαστε άξιοι μόνο για τα μικρά και τα ολίγα. Μικρά και ολίγα ζητάμε από τους πολιτικούς μας, μικρά και ολίγα από τους δασκάλους μας, μικρά και ολίγα από εμάς τους ίδιους. Συμβιβαστήκαμε με τους στενούς ορίζοντες και βολευτήκαμε με στενές ιδέες και ακόμη πιο στενές λύσεις. Αποδεχτήκαμε το παλιό και το φθαρμένο. Το μίζερο και το βλαβερό, γιατί το καινούριο κόστιζε σε κόπο και ιδρώτα και ξεβόλεμα. Λυπάμαι που χάθηκε η Ελλάδα που αγαπήσαμε φίλε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου