27 Νοε 2011

Δώδεκα Λίθοι: Ζαφείρι


Ένα μίνι διαδικτυακό μυθιστόρημα σε συνέχειες...

ΚΕΦΑΛΑΙΟ  ΤΡΙΤΟ
Ζαφείρι
Μαζεύτηκαν όλοι πάνω απ΄το παλιό ημερολόγιο. Για άλλη μια φορά το μυστήριο των πολύτιμων  λίθων γινόταν πιο σκοτεινό, μολονότι άλλο ένα στοιχείο βρισκόταν μπροστά τους. 
-Λοιπόν, τι λέτε; ρώτησε ο Αριστογένης. 
-Σίγουρα, είπε ο Γιάννης, η ιστορία με τους πολύτιμους λίθους είναι πολύ πιο βαθιά απ΄ότι σκεφτόμασταν. Και τώρα; τι κάνουμε; Πάμε στην Ολλανδία; κι έβαλε τα γέλια. Η κατάσταση έφτανε σε αδιέξοδο.
-Μπορούμε πάντως να κάνουμε κάτι πιο απλό, παρατήρησε ο Ζωναίος.
-Τι σκέφτεσαι αστυνόμε; αναρωτήθηκε ο Αριστογένης.
-Αν καταλαβαίνω καλά, αυτή η Ολλανδική πόλη πρέπει να συνδέεται με το ζήτημα των πολύτιμων λίθων. Ο πατέρας σας μας δίνει ένα μήνυμα, αφού μπήκε στον κόπο να ζωγραφίσει αυτά τα σχέδια στο ημερολόγιό του. Λοιπόν, η ξαδέρφη του Κλεισθένη μας είχε πει ότι ο Κλεισθένης στο εξωτερικό είχε με κάποιο τρόπο μυηθεί στο θέμα των λίθων. Το βρίσκω πολύ φυσικό να υποθέσω ότι αυτό έγινε στην Ολλανδία. Λοιπόν, που θα μπορούσαμε να μάθουμε για όλα αυτά; Που θα μπορούσαν να υπάρχουν στοιχεία για εισαγωγές πολύτιμων λίθων από τόσο παλιά, ποιοι συνδέονται μ΄αυτό και τέλος πάντων ό,τι θα μπορούσε να μας ενδιαφέρει; Προτείνω λοιπόν Υπουργέ μου να μας βοηθήσετε να τα βρούμε όλα αυτά. Να τι σκέφτομαι. Είπε ο Ζωναίος, με μια ανάσα.
-Δηλαδή, στο Υπουργείο Εξωτερικών; ρώτησε ο Αριστογένης;
-Ναι, ακριβώς! Στη Διεύθυνση Εμπορικών Σχέσεων! Τώρα ο Ζωναίος χαιρόταν.
-Καλή η ιδέα σου αστυνόμε αλλά τι θα κάνουμε παραπέρα; ρώτησε ο Γιάννης
-Τι εννοείς; ο Ζωναίος στράφηκε προς το Γιάννη.
-Ας υποθέσουμε ότι βρίσκουμε και στοιχεία και ονόματα και διάφορα. Τι θα κάνουμε; Θα συλλάβετε κάποιον για εισαγωγή πολύτιμων λίθων; Επίσης ας υποθέσουμε ότι βρίσκουμε κάποιον απ΄τους δώδεκα τύπους που παίζουν το σερίφη της πόλης. Τι θα κάνουμε; Θα τον συλλάβετε και μετά θα περιμένουμε να παραδοθούν άλλοι έντεκα; Γίνονται αυτά σήμερα; Ο Γιάννης μοιράστηκε την απαισιοδοξία του με τους υπόλοιπους.
Ο Ζωναίος έβαλε τα γέλια και οι υπόλοιποι τον κοίταξαν με απορία. 
-Έχω ένα σχέδιο, τους είπε κλείνοντας το μάτι. Αλλά καλύτερα να δούμε πρώτα τι στοιχεία υπάρχουν και μετά θα σας πω τι θα κάνουμε! Ο αστυνόμος φαινόταν πολύ σίγουρος.
-Ωραία λοιπόν. Κοιμάστε εδώ το βράδυ κι αύριο το πρωί ξεκινάμε για Αθήνα, για το Υπουργείο. Δεν πιστεύω να μην θυμούνται έναν παλιό τους φίλο...ήταν η σειρά του Αριστογένη να αστειευτεί.
Είχε ξημερώσει όταν ο Ζωναίος με τον Αριστογένη ξύπνησαν το Γιάννη και τη Μαίρη που κοιμόντουσαν ακόμα στο ισόγειο. 
-Θα πάρουμε το πρωινό μας στο δρόμο, είπε ο Αριστογένης που τους έδειξε ένα σακουλάκι που είχε προετοιμάσει και κρατούσε, προφανώς με φαγώσιμα. Φαινόταν τόσο αστείο το θέαμα του πρώην Υπουργού που τώρα είχε φορέσει κουστούμι, γραβάτα και τα ασημένια του μανικετόκουμπα, να κρατάει ένα σακουλάκι με πρόχειρο φαγητό αντί για ένα χαρτοφύλακα.
-Θα πάμε με το βανάκι; ρώτησε ο Ζωναίος; Δε θα μας πάει ούτε δέκα χιλιόμετρα...ο αστυνόμος μάλλον δεν είχε λογαριάσει καλά το θέμα της μετακίνησης.
-Αστυνόμε, θα πάμε με το δικό μου αυτοκίνητο, απάντησε ο Αριστογένης, που είχε ήδη ανοίξει την πόρτα. 
Στο πλάι της αγροικίας του Αριστογένη, ήταν καλυμμένο με μια κουκούλα παμπάλαιη, ένα αυτοκίνητο. Σε λίγο έτρεχαν στην εθνική προς Αθήνα.
 Έφτασαν έξω απ΄ το Υπουργείο Εξωτερικών λίγο πριν το μεσημέρι. Σε τίποτα δε θύμιζε το κτίριο στη Βασιλίσσης Σοφίας το παλιό Υπουργείο. Με γκράφιτι στους τοίχους, σπασμένα τζάμια και πρόχειρα επισκευασμένα με αυτοκόλλητες ταινίες και χαρτόνια, ξεχαρβαλωμένη η εξώπορτα, δυο αστυνομικοί βαριεστημένοι να κάθονται μπροστά στην είσοδο αδιαφορώντας για οτιδήποτε, ρακένδυτοι υπάλληλοι να μπαινοβγαίνουν και τριγύρω το γνώριμο πλήθος των αστέγων.
Ο Αριστογένης πάρκαρε το αυτοκίνητο μπροστά ακριβώς στην είσοδο και είπε:
-Γιάννη θα πάρεις το αυτοκίνητο και θα φύγετε. Θα κάνετε βόλτες και θα γυρίσετε σε μια ώρα. Εγώ με το Ζωναίο θα ανέβουμε πάνω και δεν θα κατέβουμε αν δεν σας δούμε. Θα περιμένετε δύο τρία λεπτά και μετά αν δεν κατέβουμε θα ξανακάνετε βόλτες και ανά μισή ώρα θα περνάτε από εδώ. Εντάξει; Κατάλαβες;
-Εντάξει απάντησε ο Γιάννης.
Κατέβηκαν, ο Αριστογένης με το Ζωναίο μπήκαν στο Υπουργείο και ο Γιάννης κάθισε στη θέση του οδηγού και δίπλα του η Μαίρη. Έβαλε μπροστά και έφυγαν.
Ο Αριστογένης με το Ζωναίο ανέβηκαν τις σκάλες, ούτε λόγος πια για ασανσέρ και  όπως έδειχναν τα πράγματα ούτε και για καθαρίστριες, έφτασαν στο δεύτερο όροφο κι ο Αριστογένης έδειξε στο Ζωναίο ότι χρειαζόταν μια ανάσα.
Προχώρησαν στο μισοσκότεινο διάδρομο και έφτασαν μπροστά από μια πόρτα που η χειρόγραφη πινακίδα πρόδιδε ότι πίσω της βρισκόταν η Διεύθυνση Εξωτερικού Εμπορίου. Ο Αριστογένης μπήκε χωρίς να χτυπήσει και τον ακολούθησε ο Ζωναίος. Στο βάθος του γραφείου, προς τη μεριά των παραθύρων ,ήταν σκυμμένος ένας άντρας πάνω στα χαρτιά του αλλά μάλλον κοιμόταν γιατί ήταν ακίνητος και όπως προχώρησαν είδαν ότι είχε τα μάτια του κλειστά.
Ο Αριστογένης τον ακούμπησε μαλακά στην πλάτη, ο υπάλληλος ξύπνησε, ταράχτηκε αλλά μόλις είδε τον Αριστογένη σηκώθηκε πάνω, έσιαξε το φθαρμένο του κουστούμι, στάθηκε ίσια και με μια ελαφρά υπόκλιση είπε:
-Υπουργέ μου! Πως είστε! έτεινε το χέρι του κι ο Αριστογένης ανταπέδωσε αμέσως τη χειραψία.
-Βασίλη...τι κάνεις; Χρόνια έχω να σε δω! ρώτησε ο πρώην Υπουργός.
-Τι να κάνω Υπουργέ μου, τα βλέπετε...έσκυψε το κεφάλι σαν να ήθελε να απολογηθεί ο ίδιος για τη γνωστή κατάσταση. 
Ο Αριστογένης άλλαξε αμέσως το κλίμα.
-Αστυνόμε να σου συστήσω τον κύριο Βασίλη Πείσανδρο, ανώτερο υπάλληλο του Υπουργείου Εξωτερικών και κάτοχο διδακτορικού στο Ευρωπαϊκό Δίκαιο, τα λέω σωστά Βασίλη ή έχασα κάτι;
-Πολύ σωστά κύριε Υπουργέ...όπως πάντα! απάντησε ο υπάλληλος.
-Χάρηκα πολύ, αντέτεινε ο Ζωναίος και χαιρέτησε τον Πείσανδρο.
-Και τώρα Βασίλη, θέλουμε τη βοήθειά σου για ένα θέμα πολύ σοβαρό. Αλλά λυπάμαι που δεν μπορώ να σου πω πολλές λεπτομέρειες, πρέπει όμως να με πιστέψεις ότι πρόκειται για ζήτημα με πολλές και εξαιρετικά επικίνδυνες προεκτάσεις. Ο Αριστογένης είχε βάλει μπροστά τη διπλωματική γλώσσα.
-Ό,τι θέλετε Υπουργέ μου κι ό,τι περνάει απ΄το χέρι μου. Πείτε μου. Η απάντηση του Πείσανδρου ήταν πολύ ενθαρρυντική.
-Βασίλη παιδί μου, θέλω να δεις τα αρχεία σου και να μας βρεις ό,τι στοιχείο έχεις στο Υπουργείο για πολύτιμους λίθους σε σχέση με μια διεύθυνση στην Ολλανδία και τον Ισίδωρο Κλεισθένη τον πρώην βιομήχανο. Αυτά μπορώ να σου πω για τώρα. Ο Αριστογένης είχε περιγράψει με λίγα λόγια ό,τι χρειαζόταν.
-Βεβαίως Υπουργέ μου, ό,τι θέλετε, είπε ο Πείσανδρος, κοιτάζοντας το χαρτάκι με την Ολλανδική διεύθυνση που του έδινε τώρα ο Αριστογένης. Οπότε επιτρέψτε μου για λίγο και θα γυρίσω με κάθε στοιχείο που υπάρχει στο αρχείο μας. Στο μεταξύ λυπάμαι που δεν έχω να σας προσφέρω κάτι εκτός από νεράκι...
-Μην ανησυχείς Βασίλη, θα είμαστε εντάξει είπε ο Αριστογένης με κατανόηση.
Ο Πείσανδρος βγήκε απ΄ το γραφείο. Η ώρα περνούσε κι ο Αριστογένης κοιτούσε απ΄το παράθυρο με ανυπομονησία. 
Κάποια στιγμή ο Πείσανδρος επέστρεψε, χωρίς το σακάκι του αυτή τη φορά, κουβαλώντας ένα χαρτοκιβώτιο σκονισμένο. 
-Υπουργέ μου εδώ είναι όλα! Αναφώνησε χαρούμενος, όσο χαρούμενος μπορεί να δείχνει ένας ταλαιπωρημένος, κακοπληρωμένος και πεινασμένος διπλωματικός.
Ο Αριστογένης έβαλε τα γυαλιά του κι ο Ζωναίος πλησίασε στο γραφείο που ο Πείσανδρος ακούμπησε το χαρτοκιβώτιο. Άρχισαν να βγάζουν ένα-ένα τα έγγραφα και τo υπόλοιπο περιεχόμενο του κουτιού. Έγγραφα κιτρινισμένα, όπου κατέγραφαν επαφές υπαλλήλων του Υπουργείου Εξωτερικών με συναδέλφους τους Ολλανδούς και αφορούσαν τις μεταφορές πολύτιμων λίθων από το Ολλανδικό Ζβόλε στην Αθήνα. Ονόματα, πρακτικά συσκέψεων, λεπτομέρειες που αφορούσαν κάθε τι σχετικό, από την ασφαλή μεταφορά των λίθων μέχρι τον ορισμό εμπειρογνωμόνων για τον καθορισμό της αξίας, του είδους και των στοιχείων του κάθε φορτίου λίθων. Φαίνεται ότι το Υπουργείο είχε δώσει πολύ μεγάλη σημασία στο θέμα. 
Ο Βασίλης Πείσανδρος έβγαλε απ΄το σωρό των χαρτιών ένα χάρτινο κουτάκι κι ένα έγγραφο μάλλον συνοδευτικό του.
-Να, κι ένα δώρο που έκανε η Ολλανδική εταιρεία με τους πολύτιμους λίθους στον δικό μας εκπρόσωπο σε μια σύσκεψη. Ο Πείσανδρος άνοιξε το κουτάκι που μάλλον είχε ξεχαστεί κλειστό, θύμα της αμείλικτης γραφειοκρατίας. Απ΄το κουτάκι βγήκε μια γαλάζια λάμψη, αντανάκλαση στο φως που έμπαινε απ΄το παράθυρο.
-Ένα ζαφείρι. Διαπίστωσε ο Αριστογένης.
-Πράγματι είπε ο Πείσανδρος. Τι ειρωνεία...ένας μικρός θησαυρός στα αρχεία μας. Και τον ανακαλύπτουμε τώρα...κρίμα!
-Κύριοι, δε νομίζετε ότι πρέπει να βάλουμε μια τάξη στα ευρήματά μας; Ο Ζωναίος  προσπαθούσε να συμμαζέψει το χάος απ΄τα έγγραφα που στο μεταξύ είχαν διασκορπιστεί δεξιά κι αριστερά στο γραφείο του Πείσανδρου.
-Δίκιο έχεις, είπε ο Αριστογένης. Αλλά νομίζω ότι μόλις βρήκα κάτι απίστευτα ενδιαφέρον! Κρατούσε στο χέρι του ένα ντοσιέ, που το είχε ήδη ανοίξει κι ενώ τα γυαλιά του κόντευαν να του φύγουν απ΄την ταχύτητα που το κεφάλι του κουνιόταν δεξιά-αριστερά καθώς διάβαζε το περιεχόμενο.
(Συνεχίζεται...)


Δεν υπάρχουν σχόλια: