Σοσιαλιστική Αγοραφοβία

        Οι σοφοί πρόγονοί μας είχαν αποτυπώσει με μεγάλη ενάργεια την κοσμαντίληψή τους τοποθετώντας οροθέσια στο χώρο, εντάσσοντας στην Αρχαία Αγορά το Βουλευτήριο αλλά και το Νομισματοκοπείο. Το Πρυτανείο και το Δικαστήριο. Σε ένα πραγματικά αξιοθαύμαστο γλωσσικό άρα και γνωσιακό επίτομο, σε μια χωρική συμπερίληψη, συνόψισαν πολίτευμα, κράτος, δικαιοσύνη και αγορά μεταλαμπαδεύοντας δια της γλώσσας τη γνώση τους. Σήμερα, μιλούμε για αγορές μακρυά από την πολιτική, για δικαιοσύνη εκτός οικονομικών όρων και για κεχωρισμένα άρα και απισχνασμένα μορφότυπα αδυνατώντας να πραγματώσουμε την ουσία.

             Τυφλοί και άβουλοι, προσπαθούμε να ψηλαφήσουμε τυχάρπαστες λύσεις με τσιτάτα, ξύλινα κύμβαλα της αμορφωσιάς μας, αναπαράγουμε φληναφήματα περί νομίσματος - δραχμομπουρδολογώντας - βαυκαλιζόμενοι ότι αν αποκοπούμε από το γίγνεσθαι το διεθνές θα ενσωματώσουμε το είναι το δικό μας. 

          Ο πολιτικός μας πολτός μέσα στη σοσιαλίζουσα παραζάλη του, αντί να ανασκουμπωθεί και να μιλήσει την αλήθεια, αφήνει να ξεχυθεί από μέσα του η όζουσα διαφθορά της κομματοκρατίας που ετσιθελικά αποφάσισε να φορτώσει στις πλάτες μας προς διάσωση. Η πορφυρή πολιτική μας τάξη χαϊδολογεί ανερυθρίαστα ακριβά προνόμια και μετά παραζαλισμένη από την ηδονή της ψηφοθηρίας βγαίνει στο μπαλκόνι κλαίγοντας να μας κουνήσει το δάχτυλο.

"Η ελληνική κοινωνία δείχνει να απαντά µε λάθος τρόπο σε λάθος ερωτήµατα και να αγνοεί κρίσιµα δεδοµένα που απορρέουν από το συσχετισµό των δυνάµεων και τις εξελίξεις σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο..." γράφει ο ΥΠΟΙΚ κ. Ευάγγελος Βενιζέλος σε σημερινό άρθρο του στα "Νέα". Οποία αρχαία Ύβρις, οποία επίδειξη αμετροέπειας από έναν πολιτικό κατ' εξοχήν συμμετέχοντα, συνάδοντα και συστρατευόμενο με την καθ' ημίσεος απομείωση των δανεισθέντων και καθ΄ολοκληρίαν πτωχεύσαντα των πενομένων.

       Ο κινούμενος δάκτυλος προς την κοινωνία, το έσχατο προς της απολύτου περιφρονήσεως  του εκφέροντα, αντίμετρο του άμετρου πολιτικού λόγου.

Η ελληνική κοινωνία δεν απαντά, απέχει των απαντήσεων απέναντι στον ορισμό της πολιτικής αβελτηρίας συνοψιζομένης στο ίδιο πρόσωπο που ως άλλος Ιανός διπρόσωπος διερύγνυε τα ιμάτιά του περί συσχετισμού τελών ακινήτων και λογαριασμών ΔΕΚΟ ενώ πριν αλέκτωρ φωνήσαι, αναίρεσε εαυτόν. Και επ' ονόματι του Κράτους, το ίδιο πολιτικό πρόσωπο επιζητεί αξιοπιστία και άρα πιστοληπτική ικανότητα, φορέας ων των ανωτέρω πειστηρίων. Και αφού η κοινωνία δεν απαντά, πόθεν η λανθασμένω τρόπω απάντηση; Και γιατί να είναι λανθασμένη η ερώτηση περί της περιφήμου και υπερηφάνου δηλώσεως του ΥΠΟΙΚ μας, αν η Τρόικα το Σεπτέμβρη ανεχώρησε προγραμματισμένα ενώ η πραγματικότης και οι "ευρωπαϊκοί συσχετισμοί" που επικαλείται - για να μας ψέξει! - ομοθυμαδόν τον διέψευδαν; Ποιος τότε έδιδε λανθασμένες απαντήσεις; 

Η ελληνική κοινωνία δεν δέχεται λανθασμένα ερωτήματα καθόσον κωφεύει προ τον ορατών αλλοπρόσαλλων πράξεων των αυτών υπευθύνων. Ψέγεται η κοινωνία ως ματαιώσασα αρχαίων κλεών οφειλόμενη μνήμη, ο ίδιος όμως κ. Ευάγγελος Βενιζέλος δεν ήταν που ως ΥΕΘΑ συνέδεσε οικονομική ευμάρεια και μέγεθος παρελάσεων, περικόπτοντας το δεύτερο προς διάσωσιν του πρώτου ως και εάν η οφειλόμενη τιμή αποτιμάται ως διαπραγματευόμενη αξία; Εις ποίο λανθασμένο ερώτημα απάντησε η κοινωνία, αφού στην παρούσα κατάσταση και με τον πρώην ΥΕΘΑ και νυν ΥΠΟΙΚ, υπήκοος εις αυτόν και την εξ' αυτού αναγγελθείσα ημι-πτώχευση, ματαίωσε την παρέλαση, στη γραμμή που ο ίδιος της εδίδαξε; Οικονομική δυσπραγία, περιορισμός των παρελάσεων, ήταν η διδαχθείσα ύλη υπό του κ. Βενιζέλου. Περαιτέρω οικονομική δυσπραγία ματαίωση των παρελάσεων ήταν η απάντηση της πιστής μαθήτριας, κοινωνίας. Πόθεν λοιπόν το λάθος ερώτημα; 

Αυτός όμως είναι ο αγοραφοβικός τρόπος σκέψης, υλοποιηθείς από τους πλέον πιστούς του υπηρέτες. Ο Σοσιαλιστικά αγοραφοβικός που αποστρέφει το πρόσωπο από τις αγορές όχι εις όφελος του λαού αλλά προς χάλκευση πλέον σθεναρών δεσμών, πλέον ζοφερού μέλλοντος.