Οι Τρεις Μήνες της Πολιτικής Απάτης.

Θα αρχίσω ευλογώντας γένια! Τα δικά μου. Αν δε σε ενδιαφέρει αυτή η μικρή και σεμνή τελετή, απλά ξεπέρασέ τη και διάβασε παρακάτω!
Γράφαμε λοιπόν επί λέξει, στις 26 Νοεμβρίου του 2010, σχετικά με το που οδηγεί τα πράγματα η Γερμανία:"Συμπερασματικά, το "πινγκ-πονγκ" του χρέους μεταξύ κρατών και τραπεζών παίζεται με ένα μπαλάκι-χρέος το οποίο ολοένα και μικραίνει αλλά ταυτόχρονα γίνεται ολοένα και πιο βαρύ!" εδώ:
http://tyxaios.blogspot.gr/2010/11/blog-post_26.html
Και αυτή η φράση χρειάζεται να αντιπαρατεθεί με το ολόφρεσκο επίσημο ανακοινωθέν της πρόσφατης Σύσκεψης Κορυφής της Ευρωζώνης:
"Επιβεβαιώνουμε πως είναι ζωτικής σημασίας να σπάσει ο φαύλος κύκλος ανάμεσα σε τράπεζες και κυβερνήσεις". Αυτά για εμάς!

Πάμε τώρα για τα τρέχοντα.
Επαναδιαπραγμάτευση λοιπόν! Την έχουν πουλήσει ως πολιτικό σύνθημα στην κοινωνία οι Τρεις Σωματοφύλακες του σκληρού κομματικού και πελατειακού κρατισμού, ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ, από την πλευρά τους οι πολίτες το "αγόρασαν" αυτό το σύνθημα και το κατάπιαν! Αμάσητο!

Τι έχουμε όμως μπροστά μας ως πραγματικότητα; 
Την πλήρη ανικανότητα - έχω πάψει να γράφω για αδυναμία εδώ και καιρό, πολλώ δε μάλλον για σκοπιμότητα - του εγχώριου πολιτικού συστήματος να διαχειριστεί την κατάσταση. Να απομονώσει την αλήθεια από την ομίχλη και να την παρουσιάσει αυθεντική στην κοινωνία.
Αποτέλεσμα αυτής της ανικανότητας είναι προφανώς και η σύγχυση αναφορικά με τους στόχους αλλά και με το συνομιλητή της πολιτικής ηγεσίας.
Συνομιλητής δεν είναι η Τρόικα. Η Τρόικα διαχειρίζεται ένα δάνειο, ένα χρηματοδοτικό πρόγραμμα που το ζητήσαμε εμείς ως χώρα ώστε να κερδίσουμε χρόνο και να μην οδηγηθούμε άμεσα σε χρεωκοπία και επίσης για να μην εξαναγκαστεί το πολιτικό σύστημα να αποτινάξει άμεσα τους κομματικούς του πελάτες. Απλά πράγματα. Το δάνειο δεν επιτρέπει την άμεση χρεωκοπία και με τα υπόλοιπα χρήματα εξακολουθεί να χρηματοδοτείται ο κομματικός στρατός σε Δημόσιο, ΔΕΚΟ και πελατειακό σύστημα προνομίων και επιδομάτων.

Συνομιλητής σε οποιαδήποτε διαπραγμάτευση δεν είναι άλλος από την ελληνική κοινωνία. Με αυτήν πρέπει να συνδιαλλαγεί η πολιτική ηγεσία, θέτοντας στο τραπέζι ξεκάθαρα τους όρους παραμονής στο ευρώ, τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις και την αναγκαία δομική αλλαγή που απαιτείται. Γιατί περί μιας και μοναδικής αλλαγής αναφέρεται ολόκληρο το πρόγραμμα στην ουσία του: Ο καθείς πρέπει να αμοίβεται όχι για αυτό που είναι αλλά για αυτό που πραγματικά παράγει. Δεν αμοίβεσαι επειδή "είσαι" ΔΥ αλλά επειδή παράγεις συγκεκριμένες υπηρεσίες. Δεν αμοίβεσαι επειδή "είσαι" ταξιτζής, φαρμακοποιός ή κομμώτρια αλλά επειδή πουλάς - ή κατορθώνεις να πουλάς - τα προϊόντα, τις γνώσεις ή τις υπηρεσίες σου. Δεν εισπράττεις επειδή "είσαι" ΔΕΚΟ κι έχεις τις πλάτες του Δημοσίου αλλά επειδή παρέχεις έργο το οποίο κάποιος ΑΝ ΘΕΛΕΙ το αγοράζει.

Αναφορικά με τους τεθέντες στόχους.
Οι στόχοι δεν τίθενται ούτε από την Τρόικα, ούτε από την Ελληνική Κυβέρνηση. Τίθενται από τις αγορές. Έχουμε ξεχάσει εντελώς το βασικό στόχο του Μνημονίου που δεν είναι άλλος από την επανάκαμψη της χώρας στο δανεισμό από τις αγορές κι όχι με τα διακρατικά δάνεια.
Οι αγορές δε βάζουν όρους αλλά επιτόκιο. Κι αυτή τη στιγμή οι αγορές δεν είναι έτοιμες να υποδεχτούν και πάλι την Ελλάδα. Συνεπώς όσο και να συζητήσουμε, όσους καφέδες και να πιουν ο Σαμαράς με τον Τόμσεν, όσα κείμενα και να υπογραφούν, αν οι αγορές δεν ξαναδεχτούν να δανείσουν την Ελλάδα το πρόγραμμα έχει αποτύχει.

Τι έχουμε λοιπόν μπροστά μας;
Μα τρεις μήνες πολιτικής απάτης!
-Υπουργοί, στελέχη και βουλευτές του κυβερνώντος τρικομματικού σχήματος θα εμφανίζονται ως άτεγκτοι και ανδρείοι διαπραγματευτές. Βεβαίως στη συνέχεια, ολολύζωντας και με πόνο ψυχής πάντα, θα ανακοινώνουν σκληρά μέτρα με τα οποία - το κατάλαβες έτσι; - δε συμφωνούν αλλά η "κακή Τρόικα" δεν δέχεται αλλαγές! Έχει να πέσει πολύ δάκρυ στις μικρές οθόνες από πρώην ισχυρούς διαπραγματευτές!
-Θα αντικρίσουμε για άλλη μια φορά τον Έλληνα Πρωθυπουργό να κάνει διαγγέλματα εξηγώντας μας πόσο προσπάθησε, πόσο υπέφερε ο καημένος να πείσει για το δίκαιο των ελληνικών θέσεων, για την αποτελεσματικότητα του δικού του προγράμματος αλλά...δυστυχώς πρέπει να πάρει μέτρα υπό την απειλή της διακοπής της χρηματοδότησης.

Και θα μου πεις τώρα "καλά, δεν θα επαναδιαπραγματευτούμε τίποτα;"
Και βέβαια! Υπάρχει πολύ σοβαρό πεδίο επαναδιαπραγμάτευσης!
Μπορούμε να ξαναδούμε:
-Τη γραμματοσειρά με την οποία είναι γραμμένο το Μνημόνιο.
-Τη σελιδοποίηση.
-Το εξώφυλλο και το ντιζάιν.
Τι; Δεν είναι σημαντικά αυτά;