Έχω πολλές φορές θέσει το εξής απλό ερώτημα, σε διάφορα άρθρα μου: Εντάξει, η ελληνική πολιτική, η οικονομία και η κοινωνία χαρακτηρίζεται από αδιαφάνεια, κομματοκρατία και ωχαδελφισμό. Όμως, μήπως πέρα από αυτά η ένταση της κρίσης και η παντελής αδυναμία εξόδου από αυτήν δεν οφείλεται τόσο στη διαφθορά και στην "λαμογιά" ή στο ίδιον πολιτικό όφελος αλλά πολύ απλούστερα στην ανικανότητα;
Διαβάζω λοιπόν ότι:"Σύμφωνα με πληροφορίες, η νομική υπηρεσία του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου επέμεινε στο να τηρηθεί «το γράμμα του νόμου» σύμφωνα με το οποίο στη Σύνοδο Κορυφής συμμετέχουν αρχηγοί κρατών ή πρωθυπουργοί." και ως εκ τούτου η πρόθεση της Κυβέρνησης να εκπροσωπηθεί η χώρα από τον ΥΠΕΞ δεν κατέστη υλοποιήσιμη.
Και πάλι αναρωτιέμαι.
Το "λαμόγιο" είναι αναγκαστικά και "γάτα". Ο κομματάρχης, ο χρόνια γατζωμένος στην εξουσία είναι έμπειρος υποτίθεται. Ο τεμπέλης την ψάχνει τη δουλειά για να δει πως θα αποφύγει επιπλέον φόρτο εργασίας. Όλες αυτές οι κατηγορίες ψάχνουν "παραθυράκια", "τρύπες" και κατά κανόνα "σε πουλάνε και σε αγοράζουν". Όμως εδώ φαίνεται κάτι άλλο!
Εδώ, και μεσούσης της κρίσης και επίσης μεσούσης της υπόσχεσης περί διαπραγμάτευσης και επαναδιαπραγμάτευσης του Μνημονίου, διαπιστώνεται ότι οι διοικούντες ούτε τους κανόνες του συστήματος που συμμετέχουν δεν έχουν μελετήσει.
Προσπαθούν να μας πείσουν ότι έχουν την πρόθεση και την ικανότητα να κάτσουν στο ίδιο τραπέζι με την Τρόικα, με τεχνοκράτες, με τέλος πάντων πρόσωπα με εμπειρία και γνώση αλλά όπως αποδεικνύεται ούτε τα απλά δεν κάθισαν να μάθουν.
Μήπως τελικά, τίποτα από όλα όσα θεωρούμε για τους εαυτούς μας -ως Έλληνες - δεν ισχύει; Δηλαδή μήπως ζούμε σε ένα εθνικό μύθο θεωρώντας ανοήτως ότι "ο Έλληνας έτσι και τον αφήσουν ήσυχο θα μεγαλουργήσει"; Μήπως το στερεότυπο ότι "τελευταία στιγμή θα τα καταφέρουμε γιατί έτσι κάνουμε εμείς" είναι μια αυταπάτη;
Και εν τέλει μήπως είμαστε μια κοινωνία αφελών και αδαών που κατ' αναλογία παράγουμε και μια ανώφελη οικονομία και βεβαίως επιλέγουμε διαρκώς μια ανίκανη ηγεσία;
Αποτελεί στοιχείο εμπειρίας, γνώσης, ικανότητας και αποτελεσματικότητας να σχεδιάζεται στο πόδι μια υψίστης -κατά τα δικά τους λεγόμενα - σημασίας εθνική αντιπροσώπευση και την τελευταία στιγμή να μαθαίνουμε απ' έξω ότι:"συγγνώμη παιδιά, είστε εκτός κανόνων";
Πριν από λίγο καιρό ένας πολιτικός είχε δηλώσει ανερυθρίαστα ότι δεν είχε μελετήσει το Μνημόνιο (μολονότι Υπουργός και μέλος του Υπουργικού Συμβουλίου αλλά και Βουλευτής). Σήμερα, μια ολόκληρη θεσμική αλυσίδα (από το Γραφείο του Πρωθυπουργού μέχρι το ΥΠΕΞ ή άλλο αρμόδιο) ακριβοπληρωμένη με το υστέρημα του Έλληνα αλλά και του Ευρωπαίου φορολογούμενου (αφού με δανεικά πληρώνουμε) απέτυχε παταγωδώς να συγκροτήσει μια νομικά αποδεκτή αντιπροσωπεία.
Θεωρείτε λοιπόν ότι αυτός ο πανάκριβος συρφετός θα έχει και καλό αποτέλεσμα σε μια κρίσιμη διαπραγμάτευση; Εγώ όχι!
Διαβάζω λοιπόν ότι:"Σύμφωνα με πληροφορίες, η νομική υπηρεσία του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου επέμεινε στο να τηρηθεί «το γράμμα του νόμου» σύμφωνα με το οποίο στη Σύνοδο Κορυφής συμμετέχουν αρχηγοί κρατών ή πρωθυπουργοί." και ως εκ τούτου η πρόθεση της Κυβέρνησης να εκπροσωπηθεί η χώρα από τον ΥΠΕΞ δεν κατέστη υλοποιήσιμη.
Και πάλι αναρωτιέμαι.
Το "λαμόγιο" είναι αναγκαστικά και "γάτα". Ο κομματάρχης, ο χρόνια γατζωμένος στην εξουσία είναι έμπειρος υποτίθεται. Ο τεμπέλης την ψάχνει τη δουλειά για να δει πως θα αποφύγει επιπλέον φόρτο εργασίας. Όλες αυτές οι κατηγορίες ψάχνουν "παραθυράκια", "τρύπες" και κατά κανόνα "σε πουλάνε και σε αγοράζουν". Όμως εδώ φαίνεται κάτι άλλο!
Εδώ, και μεσούσης της κρίσης και επίσης μεσούσης της υπόσχεσης περί διαπραγμάτευσης και επαναδιαπραγμάτευσης του Μνημονίου, διαπιστώνεται ότι οι διοικούντες ούτε τους κανόνες του συστήματος που συμμετέχουν δεν έχουν μελετήσει.
Προσπαθούν να μας πείσουν ότι έχουν την πρόθεση και την ικανότητα να κάτσουν στο ίδιο τραπέζι με την Τρόικα, με τεχνοκράτες, με τέλος πάντων πρόσωπα με εμπειρία και γνώση αλλά όπως αποδεικνύεται ούτε τα απλά δεν κάθισαν να μάθουν.
Μήπως τελικά, τίποτα από όλα όσα θεωρούμε για τους εαυτούς μας -ως Έλληνες - δεν ισχύει; Δηλαδή μήπως ζούμε σε ένα εθνικό μύθο θεωρώντας ανοήτως ότι "ο Έλληνας έτσι και τον αφήσουν ήσυχο θα μεγαλουργήσει"; Μήπως το στερεότυπο ότι "τελευταία στιγμή θα τα καταφέρουμε γιατί έτσι κάνουμε εμείς" είναι μια αυταπάτη;
Και εν τέλει μήπως είμαστε μια κοινωνία αφελών και αδαών που κατ' αναλογία παράγουμε και μια ανώφελη οικονομία και βεβαίως επιλέγουμε διαρκώς μια ανίκανη ηγεσία;
Αποτελεί στοιχείο εμπειρίας, γνώσης, ικανότητας και αποτελεσματικότητας να σχεδιάζεται στο πόδι μια υψίστης -κατά τα δικά τους λεγόμενα - σημασίας εθνική αντιπροσώπευση και την τελευταία στιγμή να μαθαίνουμε απ' έξω ότι:"συγγνώμη παιδιά, είστε εκτός κανόνων";
Πριν από λίγο καιρό ένας πολιτικός είχε δηλώσει ανερυθρίαστα ότι δεν είχε μελετήσει το Μνημόνιο (μολονότι Υπουργός και μέλος του Υπουργικού Συμβουλίου αλλά και Βουλευτής). Σήμερα, μια ολόκληρη θεσμική αλυσίδα (από το Γραφείο του Πρωθυπουργού μέχρι το ΥΠΕΞ ή άλλο αρμόδιο) ακριβοπληρωμένη με το υστέρημα του Έλληνα αλλά και του Ευρωπαίου φορολογούμενου (αφού με δανεικά πληρώνουμε) απέτυχε παταγωδώς να συγκροτήσει μια νομικά αποδεκτή αντιπροσωπεία.
Θεωρείτε λοιπόν ότι αυτός ο πανάκριβος συρφετός θα έχει και καλό αποτέλεσμα σε μια κρίσιμη διαπραγμάτευση; Εγώ όχι!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου