Εθνικό Χρέος ή Εθνικιστικό Χρέος;

Ποιος είναι ακριβώς ο πυρήνας του εθνικού μας προβλήματος;
Πέρα από ιδεολογίες και πολιτικές, τι μας φταίει;
Απαντώ ευθέως και αμέσως: η έλλειψη χρήματος. Πλούτου. Εθνικών πηγών υγιούς και πλουσιοπάροχης άντλησης κεφαλαίων.
Αν το αμφισβητείς, κοίταξε γύρω σου. Όταν και όπου υπάρχει χρήμα, δεν υπάρχει γκρίνια. Σκάνδαλα υπάρχουν. Διαφθορά υπάρχει. Αλλά όταν υπάρχει πολύ χρήμα, αυτό επαρκεί για να καλύψει ανάγκες και να καταστήσει ακόμη και τους κλέφτες ανεπαρκείς να διαταράξουν το επίπεδο ζωής μιας χώρας.
Το ίδιο φαινόμενο φυσικά, συνέβη και στη χώρα μας όπου την εποχή της ευμάρειας ουδείς ασχολείτο ενεργά με την ορθή διαχείριση των κεφαλαίων. Αντίθετα, την παρούσα εποχή της φτώχειας τα πάντα φαντάζουν σημαντικά ακόμη κι αν σε απόλυτα κόστη δεν αποτελούν ουσιώδεις παράγοντες επιδείνωσης της κρίσης.
Δεν έχουμε πλούτο λοιπόν, αντίθετα έχουμε χρέος και εξ' αυτού πηγάζουν όλα τα δεινά.
Ανάλογα με το πως τοποθετείται λοιπόν ο καθένας απέναντι στο χρέος, καθορίζει και την αντίληψή του σχετικά με την κρίση και τις προτάσεις περί διεξόδου. Θεωρείς ότι πρέπει να αποπληρωθεί κανονικά; Αναγκαστικά τάσσεσαι με το Μνημόνιο και είσαι μειοψηφία. Μικρή μειοψηφία. Ελάχιστη. Θεωρείς ότι πρέπει να δοθεί περίοδος χάριτος; Είσαι με τους "επαναδιαπραγματευτές". Είναι επαχθές; Ανεξάρτητος Έλλην. Το επέβαλλαν οι τοκογλύφοι; Συριζαίο σε κόβω. Το αγνοείς πλήρως και μαζί με αυτό και κάθε τι που το παράγει, το ορίζει ή του δίνει θεσμική υπόσταση; ΚΚΕς.
Σαφώς, υπάρχουν και ενδιάμεσες τοποθετήσεις αλλά κάπου ανάμεσα θα συμπέσουν οι απόψεις.
Τι κρύβεται λοιπόν πίσω από τον τρόπο που οι πολιτικές δυνάμεις αντιμετωπίζουν το Χρέος και άρα το κεντρικό πρόβλημα της χώρας;
Κοινό σημείο τομής όλων των απόψεων είναι πως το ελληνικό χρέος για κάποιο λόγο -που δεν εξηγείται επαρκώς από όλους τους πολιτικούς φορείς - είναι η διαφορετικότητα του ελληνικού χρέους.
Για κάποιο περίεργο λόγο, το ελληνικό χρέος δεν είναι της ίδιας ποιότητας με εκείνο των Ισπανών, των Άγγλων ή των Κογκολέζων.
Το ελληνικό χρέος πρέπει να αντιμετωπιστεί διαφορετικά από τους δανειστές μας, έτσι μας διδάσκει το ελληνικό πολιτικό σύστημα, σε σχέση με την ευθεία και συνήθη αντιμετώπιση των άλλων χρεών, δηλαδή την αποπληρωμή του ή την αποδοχή των συνεπειών της αδυναμίας αποπληρωμής του.
Το ελληνικό χρέος λοιπόν εντάσσεται στην ευρύτερη αντίληψη περί διαφορετικότητας της ελληνικής φυλής. Δεν θα ήταν δυνατό εξάλλου, μια ιδιαίτερη φυλή να έχει ένα χρέος συνηθισμένου τύπου.
Ούτε μια διαφορετική φυλή - όπως η ελληνική - θα ήταν δυνατό να δανείζεται με δική της πρωτοβουλία τερατώδη ποσά, άκριτα και αβασάνιστα, χωρίς να υπάρχει μια συνωμοσία, ένα σχέδιο ή έστω μια μυστική ομάδα που επί χρόνια να σχεδίαζε τα σημερινά.
Το χρέος μας λοιπόν δεν είναι απλώς μια οικονομική έννοια για τους Έλληνες. Είναι άλλη μια ευκαιρία να καταδειχθούν δύο πράγματα: πρώτον ότι αποτελεί σαφή απόδειξη για τους οπαδούς της ελληνικής ιδιαιτερότητας, περί ενός διεθνούς ζηλόφθονου κατεστημένου και δεύτερον αποτελεί για μεγάλη ομάδα Ελλήνων ένα μοχλό και μια αφορμή ώστε να επιβάλλουν τους δικούς τους παραδείσους, τους σοσιαλιστικούς, τους κομμουνιστικούς, τους εθνικιστικούς ή άλλους.
Σε κάθε περίπτωση, ουδείς σκέφτηκε ότι το χρέος δεν αποτελεί απλώς το μέτρο της αδυναμίας μιας κοινωνίας να βάλει κατ' αρχάς τη σκέψη της σε τάξη.
Αυτή η αντίληψη διαχέεται σε ολόκληρο το φάσμα δραστηριοτήτων που άμεσα ή έμμεσα συνδέονται με το κεντρικό μας πρόβλημα.
Οι Έλληνες εκπαιδευτικοί πρέπει να είναι διαφορετικοί, οι Έλληνες ταξιτζήδες είναι απαραίτητο -περίπου εθνικής σημασίας - να εργάζονται διαφορετικά, το ίδιο οι φαρμακοποιοί, οι γιατροί, οι δικηγόροι ή οι συμβολαιογράφοι.
Και πάνω από όλα: Οι Έλληνες υπάλληλοι δεν αξιολογούνται! Ποιος άλλωστε μπορεί να αξιολογήσει έναν Έλληνα; Κανείς! Άρα δεν αξιολογούνται, τελεία και παύλα!
Δε γεννάται θέμα για τους Έλληνες στρατιωτικούς, αστυνομικούς, δικαστές, ιερείς ή γενικότερα υπαλλήλους του Δημοσίου. Κάθε μεταβολή στη δική τους εισοδηματική ή επαγγελματική κατάσταση ισοδυναμεί -ως μέρη κι αυτοί του εθνικιστικού όλου - με περίπου εθνική καταστροφή.
Και βέβαια, οι ΔΕΚΟ! Ω! οι ελληνικές ΔΕΚΟ! Μοναδικές, εντελώς διαφορετικές από χιλιάδες άλλες επιχειρήσεις πρέπει να αντιμετωπιστούν διαφορετικά, όχι μόνο από τους εγχώριους θεσμούς αλλά και από τους διεθνείς!
Δεν ισχύουν οι ίδιοι κανόνες ανταγωνισμού, δανεισμού, αμοιβών για τις ελληνικές ΔΕΚΟ με εκείνους που ισχύουν παγκοσμίως. Όχι βέβαια. Μια ιδιαίτερη φυλή, αξίζει ιδιαίτερες ΔΕΚΟ!
Κι όχι μόνο!
Η Ελλάδα, ως υπέρτατο σύνολο και συνισταμένη όλων αυτών των επί μέρους ιδιαιτεροτήτων είναι έτοιμη να προβάλλει - κατά τον Αλέξη και να επιβάλλει! - και προς τους εταίρους ή ακόμη και προς όλο τον κόσμο την ανάγκη της να αντιμετωπιστεί ως κάτι ιδιαίτερο και ξεχωριστό.
Δεν είναι δυνατόν να ισχύσει για εμάς ότι ισχύει για τους υπόλοιπους. Εμείς πρέπει να έχουμε στη διάθεσή μας και χαμηλά επιτόκια και αν δεν τα καταφέρνουμε - που στο κάτω-κάτω δε μας καίγεται και καρφί αν θα τα καταφέρουμε ή όχι - να έχουμε απίκο και 17 Κοινοβούλια έτοιμα να ψηφίσουν και επιμήκυνση και ότι άλλο χρειαστεί.
Κι αν δεν μας τα κάνουν αυτά τα χατίρια εμείς θα απαιτήσουμε να διαλυθεί η Ευρωζώνη, η Ευρωπαϊκή Ένωση, το ΝΑΤΟ, ο ΟΗΕ, το ΔΝΤ, ότι τέλος πάντων μας ενοχλεί και μας μπαίνει στη μύτη. Γιατί προφανώς εμείς και μόνο εμείς ως θεματοφύλακες της Δημοκρατίας, θα επιβάλλουμε την δική μας άποψη - την μόνη ορθή - αδιαφορώντας και για τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες των άλλων χωρών και για τα καταστατικά των οργανισμών και για τις αποφάσεις των οργάνων. Εδώ έχουμε κάνει κουρελόχαρτο Νόμους και Κείμενα και δεσμεύσεις που το δικό μας Κοινοβούλιο ψήφισε με τους ίδιους πολιτικούς διαχειριστές πριν μερικούς μόλις μήνες.
Αδιάφορο.
Υπεράνω όλων η ελληνική ιδιαιτερότητα.
Και βεβαίως, ανερυθρίαστα θα μιλήσουμε και για Δημοκρατία και για σεβασμό στις Διεθνείς Συνθήκες όταν και όποτε το φέρει η ανάγκη. Οι Τούρκοι για παράδειγμα, πρέπει να σέβονται μέχρι κεραίας τις διεθνείς συνθήκες. Εμείς όχι. Δεν είμαστε το ίδιο!
Αλίμονο!
Εμείς μπορούμε να αλλάζουμε τους όρους του Μνημονίου με ισοδύναμα μέτρα. Οι δανειστές όχι! Προς Θεού!
Κατά τα άλλα, όταν θα τολμήσουν οι ξένοι να μας υπενθυμίσουν το αυτονόητο, πως δηλαδή όταν η οικονομία μας μπορεί να υποστηρίξει μισθούς Βουλγαρίας ή Μπαγκλαντες και εκεί θα φτάσουμε τελικά γιατί απλούστατα δεν παράγουμε, εμείς δε θα απαντήσουμε με επιχειρήματα αυτού το κόσμου.
θα τους πούμε με φυσική άνεση ότι είμαστε απολύτως γνώστες των σκοτεινών τους σχεδίων να μας πάρουν για μια μπουκιά ψωμί τους αμύθητους θησαυρούς σε φυσικό αέριο, πετρέλαιο, ουράνιο και όλη την εγκυκλοπαίδεια σπάνιων γαιών και πολύτιμων λίθων.
Γιατί είναι προφανές ότι ένας ιδιαίτερος λαός, που ζει σε μια ιδιαίτερη χώρα είναι εντελώς απίθανο να μην έχει εντελώς ιδιαίτερη σύνθεση υπεδάφους. Εντελώς!