Ελλάδα: Ο Καλύτερος Σύμμαχος της Γερμανίας!

Τι ζητά η Γερμανία από την Ευρώπη;

Ένα ισχυρό ευρώ, το ισχυρότερο δυνατό, ώστε αφενός να διατηρεί αλώβητα και μακρυά από πληθωριστικές απώλειες τα κεφαλαιουχικά αποθέματα πολιτών κι επιχειρήσεων και ταυτόχρονα να μεγιστοποιείται από το ισχυρό νόμισμα το κέρδος από τις εξαγωγές προϊόντων που δεν ανταγωνίζονται σε τιμές τους εμπορικούς αντιπάλους (Κίνα κλπ) αλλά σε ποιότητα και όνομα.

Κάτι άλλο;

Ναι. Ζητά να ελέγχει -μέσω της κλωνοποίησης του οικονομικού και παραγωγικού της μοντέλου - το οποίο εμφυτεύει δια των Μνημονίων σε διάφορες χώρες, την Ευρωζώνη, γεωπολιτικά και οικονομικά ώστε να αποτελεί τον de facto ηγέτη της. Η Γερμανία βλέπει μακρυά και επιδιώκει για τον εαυτό της την μελλοντική ταύτιση Ευρωζώνης-Γερμανίας. Όποιος στο μέλλον θα αναφέρεται στην Ευρωζώνη - κατά το Γερμανικό στόχο - θα έχει στο μυαλό του τη Γερμανία κι όχι 17 χώρες με διαφορετικά παραγωγικά μοντέλα.
Βεβαίως εφόσον αυτός ο στόχος επιτευχθεί, η Γερμανία αναδύεται ως ηγέτιδα στην Ευρώπη και μοναδικός συνομιλητής στα διεθνή φόρα εκ μέρους της Ευρώπης. Η περίφημη φράση του Κίσιντζερ "δεν ξέρω ποιον να καλέσω στο τηλέφωνο από την Ευρώπη" βρίσκει την απάντησή της: Κάλεσε το Γερμανό και είναι σαν να έχεις μιλήσει με όλους, αφού αυτός θα μιλά εκ μέρους όλων. (οι άλλοι αν θέλουν ας κάνουν κι αλλιώς!)

Πως το επιδιώκει;

Μνημόνια. Και λεφτά. Έτσι διαθέτει διαρκώς στα χέρια της δύο καταστάσεις προς παραδειγματισμό και επίδειξη: τις "επιτυχημένες" χώρες, βλέπε Ιρλανδία, όπου θα παρουσιάζονται ως απτές αποδείξεις πως το Μνημόνιο δουλεύει και οδηγεί σε βιώσιμες οικονομίες κι από την άλλη την Ελλάδα.

Για πες!

Η Ελλάδα δεν μπορεί. Ποτέ δεν μπορούσε. Ας είμαστε ειλικρινείς με τους εαυτούς μας. Δεν έχουμε ούτε την ικανότητα ούτε τη θέληση να κάνουμε οτιδήποτε που να αφορά στη ριζική μεταβολή του οικονομικού μας μοντέλου. Αυτά που συζητάμε διαρκώς είναι ημίμετρα, προφάσεις, επικοινωνιακά παιχνίδια, απλώς υπεκφυγές όταν χρειάζονται στιβαρές και "βίαιες" πολιτικές αποφάσεις που να βρίσκουν όμως σύμμαχο την κοινωνία.

Και; Τι κάνουμε;

Αυτό που θέλει η Γερμανία από την Ελλάδα είναι να την προβάλλει διαρκώς ως ένα χειροπιαστό δείγμα για το που μπορεί να οδηγηθεί μια χώρα αν δεν προσαρμόζει την οικονομία της σε παραγωγική βάση και σε ρεαλιστικές πρακτικές.
Με λίγα λόγια, η Ελλάδα προσφέρει στη Γερμανία ένα ισχυρό επιχείρημα: " Κοιτάξτε που οδηγείται η Ελλάδα επειδή δεν θέλει να εφαρμόσει μεταρρυθμίσεις"

Προσέξτε: το σημαντικό είναι το "δεν θέλει".

Τα λεφτά δόθηκαν, η τεχνική βοήθεια δόθηκε, όλα τα μέσα και οι θεσμοί της Ευρώπης τέθηκαν στην διάθεση της Ελλάδας.
Η Ελλάδα όμως όχι μόνο δεν πετυχαίνει. Διολισθαίνει με ταχύτητα εκτός Ευρωζώνης. Όχι μόνο στο πεδίο του νομίσματος.
Αυτό είναι ένα ζήτημα.
Η Ελλάδα απομακρύνεται από την ευρωπαϊκή οικογένεια. Ευρύτερα.
Τσακώνεται με όποιον δε συμφωνεί μαζί της, κατηγορεί τους εταίρους για έλλειψη συνεργασίας, φορτώνει μόνο στους ξένους το πολιτικό κόστος για την κατάντια της, ψηφίζει νόμους ώστε να παίρνει τη δόση και στη συνέχεια θέτει ζήτημα επαναδιαπραγμάτευσης, δεν τηρεί ούτε έναν όρο από όσα έχει συμφωνήσει, απαιτεί όμως από τους εταίρους να τηρούν επακριβώς το δανειακό πρόγραμμα, έχει παράλογες απαιτήσεις δανεισμού από χώρες φτωχότερες από αυτήν όπως είναι η Μάλτα και η Σλοβακία.
Κι άλλα πολλά. Και βέβαια κατηγορεί τους εταίρους και για αντιφατικά πράγματα: Από τη μια μεριά χαρακτηρίζει ξεπούλημα την ιδιωτικοποίηση και ταυτόχρονα ωρύεται που δεν έρχονται επενδυτές να αγοράσουν ελληνικές επιχειρήσεις. Θεωρεί ότι το Μνημόνιο έγινε για να της αρπάξουν τον ορυκτό πλούτο, ταυτόχρονα καταριέται όσους απαξιούν να βάλουν έστω κι ένα σεντς στην αγορά οικοπέδων του Δημοσίου!
Αυτό που φαίνεται στην ευρωπαϊκή κοινή γνώμη είναι πως η Ελλάδα για έναν λόγο που δεν γίνεται αντιληπτός "δε θέλει". Δε θέλει την Ευρώπη, δε θέλει να συνεχίσει να ζει με κανόνες, δε θέλει να συνεχίσει στην ευρωπαϊκή οικογένεια.

Συμπέρασμα:

Η Γερμανία πήρε στα χέρια της μια χώρα που γνώριζε ότι "δεν μπορεί" ώστε να την παρουσιάσει ως χώρα που "δεν θέλει". Όχι χωρίς τη δική μας ευθύνη βέβαια αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.
Η Ελλάδα στα χέρια της Γερμανίας αποτελεί ένα πολύ ισχυρό χαρτί. "Κοιτάξτε πως έγινε η Ελλάδα και κοιτάξτε πως θα γίνει ακόμα, εκτός ευρώ: φτώχεια, εριστικότητα, απομόνωση". Πολύ δυνατή εικόνα για κάθε Ευρωπαίο ηγέτη
που θα σκεφτόταν να αντιταχθεί στη Γερμανική επέλαση.

ΥΓ: Αν νομίζεις μετά από αυτά ότι τα "περίεργα" δημοσιεύματα του γερμανικού τύπου την προηγουμένη των εκλογών που φάνηκαν τόσο χοντροκομμένα, με κίνδυνο να εκλεγεί ο "θαυματοποιός" ΣΥΡΙΖΑ ήταν τυχαία μάλλον κάνεις λάθος. Το καλύτερο δώρο προς τη Γερμανία θα ήταν μια καταγγελία του Μνημονίου!