Πιάνουν οι ζέστες και μαζί με την άνοδο του υδραργύρου ανεβαίνουν και οι σφυγμοί στην είδηση ενός νέου κύκλου επαφών της Ελληνικής Κυβέρνησης με την "Τρόικα".
Δεν γνωρίζει φύλο, ηλικίες και επαγγέλματα η μόνιμη δημοσιονομική φαντασίωση των Ελλήνων σχετικά με την οικονομία, την Ευρώπη, τη χρηματοδότηση του χρέους ή το Μνημόνιο.
Η φαντασίωση περί υπέρτερης φυλής, περί του ιδιαίτερου γονίδιου του ελληνικού Ντι-Εν-Έι, που αντανακλά την ανωτερότητά του ακόμη και στο οικονομικό πεδίο αλλά και στο κοινωνικό και στο εθνικό. Είμαστε μια ιδιαίτερη φυλή που αξίζουμε μια ιδιαίτερη οικονομία; Ένα ειδικό είδος στον Ευρωπαϊκό Ζωωολογικό Κήπο που βρε αδερφέ θέλουμε το δικό μας οικονομικό περιβάλλον για να επιβιώσουμε και να αναπτυχθούμε και δε μας κάνει εκείνο που όλοι οι άλλοι έχουν διαμορφώσει;
"Δεν είναι δυνατόν να στερήσουμε τον Ελληνικό Λαό από τις πραγματικά χρήσιμες υπηρεσίες που παρέχουμε εδώ και πάνω από έναν αιώνα, επειδή το θέλει η Τρόικα" μας λέει ο Θανάσης, 45χρονος υπάλληλος του Οργανισμού Αποξήρανσης της Κωπαΐδας. Πραγματικά σε βάζει σε σκέψεις η φαντασίωση πως η Κωπαΐδα μπορεί ξαφνικά να πλημμυρίσει κι ο άξιος Οργανισμός να χρειαστεί να αποξηράνει ξανά και ξανά την Λίμνη.
"Η μονιμότητα είναι πραγματικά θεμέλιος λίθος του πολιτεύματος. Αν αρθεί η μονιμότητα, καταρρέει το κράτος και μετά κλάφτα τα Βαλκάνια γιατί όπως ξέρουμε η χώρα μας είναι σημαντική για τη σταθερότητα στην περιοχή", μαθαίνουμε από τον Κώστα έναν ηλικιωμένο δημόσιο υπάλληλο του Υπουργείου Πολιτισμού από την Καλαμάτα που έπινε το καφεδάκι του κατά τις δέκα το πρωί έξω από τα γραφεία της υπηρεσίας του.
Βέβαια, κι άλλες επαγγελματικές τάξεις έχουν δικαίωμα στη φαντασίωση.
"Ο λαός μας είναι υπερήφανος και θα πληρώνει για να είναι κρατικές οι ΔΕΚΟ ακόμη και πουλώντας τα δικά του σπίτια για να ζουν αυτές οι επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας" επισημαίνει ο Νίκος 47χρονος συνταξιούχος της ΔΕΗ.
"Γιατί, τα ταξί δεν είναι επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας; Τι είναι;" αναρωτιέται ο Σταύρος, 87χρονος ταξιτζής που μας δείχνει με συγκίνηση τη φωτογραφία της άδειας του ταξί μέσα σε τραπεζική θυρίδα."Ακόμα θυμάμαι πόσο συγκινήθηκα όταν με πήρε τηλέφωνο ο Βουλευτής μας και μου ανακοίνωσε την έγκρισή της" μας εξομολογείται.
Καλοκαιράκι λοιπόν και η φαντασιώσεις - οι δημοσιονομικές!- χτυπάνε κυριολεκτικά κόκκινο!
"Ετοιμάζω τα χαρτιά μου για μετάταξη. Τώρα με τις ανακατατάξεις στο Δημόσιο μπορεί να ανοίξουν θέσεις κάπου καλύτερα", ονειρεύεται η Μαρίνα, 28χρονη καθηγήτρια σε Γυμνάσιο, που τη βρήκαμε μπροστά σε ένα ΑΤΜ να κάνει ανάληψη από τον καλοκαιρινό της μισθό. "Βασικά, εμείς οι εκπαιδευτικοί εργαζόμαστε υπερβολικά αλλά που να το καταλάβουν αυτό οι βάρβαροι οι Τροϊκανοί" λέει με παράπονο. "Και μόνο που σκέφτομαι ότι θα ξαναγυρίσω στην τάξη το Φθινόπωρο, οργίζομαι που δεν μας δίνουν το επίδομα βαρέων και ανθυγιεινών".
Δεν είναι όμως μόνο ατομικό "άθλημα" η δημοσιονομική φαντασίωση.
Συναντήσαμε και μια ομάδα νεαρών που συζητούσαν μεταξύ τους σε μια καφετέρια.
"τουλάχιστον με τη δραχμή θα μπορούμε να πάρουμε ένα σπίτι κι ένα αυτοκίνητο βρε αδερφέ" ήταν το συμπέρασμα
"και θα μοσχοπουλάμε και το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο" συμπλήρωσε κάποιος.
"δεν τα ξέρεις καλά! Εγώ διάβασα ότι θα εξάγουμε και καραμητρίτη, πολύ σπάνιο ορυκτό" είπε κάποιος άλλος.
"καραμητρίτη; τι είναι αυτό"; ρώτησε η παρέα τον βαθύ γνώστη της γεμολογίας.
Κάπου εκεί αφήσαμε τις ερωτήσεις.
Ναι, η καλοκαιρινή Ελλάδα απολαμβάνει την δημοσιονομική της φαντασίωση. Αναπολεί το δικό της επίγειο παράδεισο, που κάποιες συγκυρίες δεν την αφήνουν να τον απολαύσει.
Που θα πάει όμως; Θα γίνει κι αυτό!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου