Απίστευτοι Έλληνες! Τρέφονται με το Ψέμα!

Απλώς θα καταγράψω στιγμές από την πρόσφατη επικαιρότητα, την εν πολλοίς προεκλογική:

• Τα κλειστά επαγγέλματα δεν ανοίγουν. Ή μάλλον θα υποκριθούμε ότι ανοίγουν "στα χαρτιά" αλλά μη φοβάστε συμπατριώτες ταξιτζήδες κι άλλοι: οι καλοί σας πολιτικοί δε θα πειράξουν τα κεκτημένα σας και θα σας προστατεύσουν από την "κακή" Τρόικα. Εδώ έχουμε διακομματικό παίγνιο: ΠΑΣΟΚ-ΝΔ
• Δημόσιοι Υπάλληλοι δεν θα απολυθούν. Θα παιχτούν "καθυστερήσεις" μέχρι να συνταξιοδοτηθεί ένα ικανό μέρος και βεβαίως με πολλαπλές νομότυπες διαδικασίες αξιολογήσεων ή θα ξεχαστεί το ζήτημα ή θα αναλάβει το πολιτικό κόστος η Τρόικα. Οι πανάξιοι εκπρόσωποί σας όμως δε θα απολύσουν. Κι εδώ το παίγνιο διακομματικό ομοίως όπως παραπάνω!
• Η απόλυτη, η απίστευτη πολιτική σπέκουλα, και το αντιγράφω αυτούσιο από το επίσημο site της ΝΔ:

"Η Ν.Δ., όπως έχει άλλωστε δεσμευτεί και στο πρόγραμμά της, προτίθεται να καταργήσει το επαχθέστατο «χαράτσι» της ΔΕΗ (Ε.Ε.Τ.Η.Δ.Ε.) και από 1/1/2013 θα αλλάξει ριζικά το φορολογικό πλαίσιο που διέπει την ακίνητη περιουσία."

• Και ακάθεκτη η Νέα Δημοκρατία συνεχίζει (πάλι αυτούσια αντιγραφή):

Οι άμεσες προτεραιότητές μας

• Η αποκατάσταση των αδικιών στους χαμηλοσυνταξιούχους μέχρι τα 700 Ευρώ και στους πολύτεκνους.

• Πλείστες όσες αρλούμπες ακούγονται, ένθεν κακείθεν για δημιουργία κέντρων φιλοξενίας ή συγκέντρωσης μη νόμιμων μεταναστών ( με τι λεφτά; Χα! αυτό είναι το πρώτο, τα άλλα τα βλέπουμε), για ανάπτυξη που θα έρθει, θα την προκαλέσουμε, θα τη διατάξουμε - εδώ δε μας διευκρινίζει ο πολιτικός μας φίλος - για 13ο και 14ο μισθό που "δεν" κόβονται, για φορολογικές ελαφρύνσεις, για ό,τι θες!
• Θες κι άλλα ψέμματα; Έχει για όλους! 
• Άλλοι λένε ότι θα πάνε στην Ευρώπη να τους τρίξουν τα δόντια και να απειλήσουν με χρεοκοπία αν δεν αρχίσουν οι Ευρωπαίοι να στέλνουν καράβια με χρήμα στον Πειραιά. Συγ-καμμένοι Έλληνες!
• Άλλοι σου λένε ότι πρέπει να φύγεις από την ΕΕ, από το ευρώ και ίσως και από αυτόν τον καπιταλιστικό πλανήτη για να βρεις την υγειά σου. ΚΚΕ. 
• Άλλοι σου λένε ότι πρέπει να τα κάνεις όλα μπάχαλο κι έτσι κι εσύ θα χαλαρώσεις και οι Ευρωπαίοι θα φοβηθούν. Πάλι τα καράβια με το χρήμα στον Πειραιά. Α! και να μην το ξεχάσω, εισηγούνται να μην πληρώνεις χρέη - σε ποιους άραγε; - για κάποια χρόνια! ΣΥΡΙΖΑ!
• Βεβαίως υπάρχουν κι άλλοι που λένε ότι πρέπει να τα ξεχάσεις όλα αυτά και να ασχοληθείς με τους αλλοδαπούς μετανάστες. ΜΟΝΟ. Στο ερώτημα πως θα επιβιώσεις δεν δίνουν απάντηση αλλά ίσως υπονοείται με τρόπο που δεν αντιλαμβάνομαι.
• Ο Καρατζαφέρης δεν ξέρω τι πρεσβεύει σήμερα.
• ΔΗΜΑΡ: τα πάντα όλα και απορώ γιατί δεν έχει ως έμβλημα τον Αλέφαντο. Και Ευρώπη λέμε. Εντάξει. Και Αριστερά. Και κλειστά τα επαγγέλματα και ανοιχτά. Και πολλοί είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι και λίγοι. Και έτσι και γιουβέτσι. Και βουνό και θάλασσα.
• Κατσέλη ( ο άλλος ποιος είναι μαζί;): Η μοναδική υπουργός οικονομικών που θα κατεβάσει πρόγραμμα αντιπολιτευόμενη σθεναρά και σοσιαλιστικά τον...εαυτό της! 

Τώρα, γιατί στα γράφω όλα αυτά;

• Πρώτον, για να έχεις ένα σημείο αναφοράς για μετά τις εκλογές. Πάντα έτσι δε γίνεται; Λέμε ό,τι θέμε πριν και μετά το ξεχνάμε!
• Δεύτερον για να σου θυμίσω ότι "λεφτά υπάρχουν" και αυτό δεν είναι κακό: Το κακό είναι ότι το πιστεύεις συνέχεια!

Και τέλος, για  να σου υπενθυμίσω, παραφράζοντας τη γνωστή ποδοσφαιρική παροιμία ότι η ελληνική οικονομία πλέον είναι ένα παιχνίδι που παίζουν οι Έλληνες πολιτικοί αλλά στο τέλος κερδίζει η Τρόικα!

Οι πολιτικοί μας θα ξαναβγούν - αφού θα τους ξαναψηφήσεις - και θα ξανατσιμπήσουν εξουσία και χρηματάκια από τον προϋπολογισμό (την τσέπη σου δηλαδή)  και εσύ πάλι στον άσσο να ψάχνεσαι τι πρέπει να κάνεις την επόμενη φορά!

Τίποτα!

Τρέφεσαι με Ψέμα τελικά, Έλληνά μου!

Τα Μεγαλύτερα Ψέμματα της Ελληνικής Κοινωνίας! (Μέρος Α')

Ψέμα Πρώτο

Όπου έχει αναλάβει το ΔΝΤ βύθισε την οικονομία στην ύφεση. Το ΔΝΤ από τις 20 χώρες που έχει χρηματοδοτήσει οι 13 αναπτύχθηκαν και οι 2 τώρα βρίσκονται στους G20.(Τουρκία, Βραζιλία) Ο άλλες 7 απλά δεν εφάρμοσαν το σταθεροποιητικό πρόγραμμα (βλέπε Ελλάδα). Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι της Αγγλίας το 1979 που μπήκε στο ΔΝΤ και εφαρμόζοντας πολιτικές απελευθέρωσης της αγοράς , γνώρισε την μεγαλύτερη ανάπτυξη της ιστορίας της.

Ψέμα Δεύτερο

Θα μπορούσαμε να χρηματοδοτηθούμε από την Ρωσία. Όχι μόνο δεν επιβεβαιώθηκε ποτέ αυτό ,αλλά πρέπει να γνωρίζουμε ότι η Ρωσία είναι από τα μέλη του ΔΝΤ που έφερε αντίρρηση για το ύψος της βοήθειας προς την Ελλάδα σαν μη συμφέρουσα επένδυση. Η περίπτωση της Λευκορωσίας είναι χαρακτηριστική, ενώ βγήκε από τις

αγκάλες του ΔΝΤ, στράφηκε σε δανεισμό στη Ρωσία , η οποία της δάνεισε λιγότερα με μεγαλύτερο επιτόκιο και με επαχθέστερους όρους όπως το ξεπούλημα όλων των υποδομών  τους σ' αυτήν. Δείγμα των προθέσεων της είναι ότι αρνείται να πουλήσει πετρέλαιο επί πιστώσει στα ελληνικά Διυλιστήρια, δηλ. σε κερδοφόρες και φερέγγυες επιχειρήσεις. Και για να δείξουμε το ανεδαφικό του παραπάνω ισχυρισμού, η Ρωσία θα

μπορούσε να αγοράσει ελληνικά ομόλογα από την ελεύθερη αγορά, απλά δεν το 'κανε.
Ψέμα Τρίτο

Θα μπορούσαμε να χρηματοδοτηθούμε από την Κίνα. Αυτό είναι το δεύτερο σκέλος της πλάνης ότι αρνηθήκαμε να αναλάβει το χρέος μας η Κίνα και οι προδότες πολιτικοί μας μας έριξαν στην μέγγενη του ΔΝΤ. Η Κίνα όπως και η Ρωσία ,όπως είπαμε θα μπορούσαν να αγοράσουν ελληνικά ομόλογα από την ελεύθερη αγορά ,χωρίς να υπάρχει διακρατική συμφωνία. Δεν το έκαναν γιατί απλά δεν ρισκάρουν τα λεφτά τους σε μια αναξιόπιστη οικονομία. Πρέπει να γνωρίζουν οι μυθοπλάστες της ελληνικής πραγματικότητας ότι η Κίνα έχει δικό της οίκο αξιολόγησης ,ο οποίος υποβαθμίζει συνεχώς την πιστοληπτική ικανότητα της Ελλάδος. Με λίγα λόγια, όχι δεν θέλει να μας δανείσει, αλλά συμβουλεύει και τους άλλους να μην το κάνουν. Είναι πράγματι αφελείς αυτοί που πιστεύουν, πως η Κίνα θα αναλάμβανε το χρέος μας για να περνούν οι Έλληνες καλά, όταν από τα αποθεματικά

της δεν τροφοδοτεί ανάγκες του δικού της λαού;
Ψέμα Τέταρτο

Οι δανειστές μας είναι στυγνοί τοκογλύφοι. Αυτοί που δανείζουν δανείζουν για να κερδίσουν, αυτό είναι ξεκάθαρο.

Το ύψος του επιτοκίου είναι ανάλογο του ρίσκου που παίρνουν. Ας δούμε λοιπόν τι αναλογία επιτοκίου -ρίσκου υπάρχει. Το επιτόκιο -ρίσκο που θα έβαζαν οι αγορές για να δανείσουν τη χώρα μας (spreads) κυμαίνονταν πάνω από 20%. Δηλ. απαγορευτικό. Το επιτόκιο δανεισμού που έλαβε η Ελλάδα από τον μηχανισμό στήριξης για το πρώτο μνημόνιο ήταν 4-5% και για το δεύτερο μνημόνιο 3,6%, όταν τα επιτόκια στην ελεύθερη αγορά έφταναν το 30%. Ποιος λοιπόν είναι ο στυγνός τοκογλύφος, όταν τα επιτόκια της Ιταλίας και της Ισπανίας κυμαίνονται στο 6-7%;

Ψέμα Πέμπτο

Η Γερμανία δανείζει την Ελλάδα με σκοπό να ελέγξει την οικονομία της και να αγοράσει τα πάντα έναντι πινακίου φακής. Στον ισχυρισμό αυτόν θα αντιτάξω το ερώτημα , γιατί η Γερμανία δεν άφησε την Ελλάδα να χρεοκοπήσει και να αγοράσει τα πάντα φτηνότερα και χωρίς ρίσκο; Γιατί τα δεκάδες δις που εκταμιεύονται από τους κρατικούς προϋπολογισμούς των εταίρων μας και δη της Γερμανίας δεν επενδύονται σε ασφαλέστερα σημεία του πλανήτη(Βαλκάνια, Μεσόγειο) και επενδύονται στην Ελλάδα; Στον μηχανισμό στήριξης συμμετέχουν όλες οι χώρες της ευρωζώνης. Γιατί αυτή η πολεμική μόνο για τους Γερμανούς και όχι για τους Ολλανδούς, Νορβηγούς, Φιλανδούς, Κύπριους κλπ; Προφανώς όλα εντάσσονται στα συμφέροντα κάθε χώρας και της ευρωζώνης γενικότερα. Κανένας δεν χαρίζει και κανένας δεν θέλει να χάσει. Αλλά η προσπάθεια διάσωσης της χώρας μας ευνοεί πρωτίστως εμάς και κατ'επεκτασιν τους εταίρους μας.

Ψέμα Έκτο

Η Γερμανία δανείζει την Ελλάδα για να στηρίξει τις εξαγωγές της. Είναι τουλάχιστον αστείο να πιστεύει κάποιος ότι μια αγορά 10εκ κατοίκων μπορεί να στηρίξει την ανάπτυξη μιας χώρας 80εκ. Στο γενικό σύνολο των εξαγωγών της Γερμανίας, η Ελλάδα κατέχει το 0,7%. Δηλ περίπου 6δις το χρόνο όταν το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών

είναι 34 δις. Αντίστοιχα η Πορτογαλία εισάγει περίπου 8δις από την Γερμανία και δεν αναλώνεται σε τέτοιες ανόητες κατηγορίες, όπως και η Ιρλανδία που εξάγει, αντί να εισάγει, στη Γερμανία 11δις το χρόνο δεν σκέφτηκε κανείς να πει ότι η Γερμανία δεν πρέπει να δανείσει την Ιρλανδία; Άρα τα προβλήματα κάθε χώρας δεν έχουν να κάνουν με τις εξαγωγές της Γερμανίας στις χώρες αυτές, αλλού είναι τα προβλήματα.

Ψέμα Έβδομο

Η Γερμανία μας δανείζει για να αγοράζουμε εξοπλιστικά προγράμματα από αυτήν. Μετέωρος ο ισχυρισμός και ανατρέψιμος μέσω των αριθμών. Η Ελλάδα δαπανά κάθε χρόνο περίπου 2δις ευρώ για εξοπλισμούς από τους οποίους μόνο το 20% αφορά την Γερμανία δηλ. 400εκ ευρώ το χρόνο. Το ερώτημα είναι, ασχέτως αν  χρειάζονται η όχι, ότι δημιουργούνται φαντάσματα και πλασματικοί εχθροί όταν οι εκροές χρημάτων από την Γερμανία στην

Ελλάδα είναι πολλαπλάσια των εκροών. Θα καταγράψω ένα νούμερο από μελέτη της EUROBANK ότι τα χρήματα που έχουν δοθεί στην Ελλάδα μόνο μέσω επιδοτήσεων τα τελευταία 30 χρόνια είναι 203 δις, τα περισσότερα από τα οποία είναι από τις καταβολές των φορολογούμενων γερμανών πολιτών. Οι επιδοτήσεις δεν δόθηκαν στην Ελλάδα από συμπάθεια αλλά από μια διευρυμένη αντίληψη του συμφέροντος των χωρών αυτών στο πλαίσιο της ΕΕ. Το πώς αξιοποιήθηκαν οι πόροι αυτοί από την Ελλάδα είναι ζήτημα μιας άλλης συζήτησης.

Ψέμα Όγδοο
Το μνημόνιο κατέστρεψε τη χώρα. Η χώρα ήταν κατεστραμμένη πριν το μνημόνιο. Το μνημόνιο ήταν μια διακρατική συμφωνία με όρους δανεισμού. Σε γενικές γραμμές προσανατολιζόταν στη μείωση των δημοσίων δαπανών, στις
ιδιωτικοποιήσεις, στην πάταξη της φοροδιαφυγής και στην επιτάχυνση διαρθρωτικών αλλαγών τόσο στο δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα. (μείωση δημοσίων υπαλλήλων, άνοιγμα κλειστών επαγγελμάτων, κλπ) Η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ που διαχειρίσθηκε το μνημόνιο δεν μείωσε δραστικά τις δημόσιες δαπάνες και τις σπατάλες του κράτους, δεν έκανε ούτε μια ιδιωτικοποίηση, δεν κατάφερε να πατάξει την φοροδιαφυγή, δεν μείωσε τους δημοσίους υπαλλήλους , δεν έκλεισε άχρηστους δημόσιους οργανισμούς , δεν άνοιξε τα κλειστά επαγγέλματα, και αντ αυτού μείωσε μισθούς και συντάξεις οριζόντια και έβαλε φόρους σε ότι κινείται ή δεν κινείται. Αποτέλεσμα αυτού η ύφεση να παγιωθεί και να χρειαστεί δεύτερο μνημόνιο πιο σκληρό. Το αστείο της υπόθεσης είναι ότι επί δυο
χρόνια αυτοί που διαμαρτύρονταν να μην εφαρμοστεί το μνημόνιο το κατάφεραν στο ακέραιο. Τώρα διαδηλώνουν ότι η εφαρμογή του έφταιγε που καταρρέει η χώρα. Είναι σε σύγχυση ή την επιδίωκαν;
Ψέμα Ένατο

Τα λεφτά τα έφαγαν οι πολιτικοί μαζί με τα κρατικοδίαιτα λαμογια. Σωστό! Αλλά. Από τα 100 ευρω που δαπανά το ελληνικό κράτος το 70% πηγαίνει σε μισθούς και συντάξεις, το 20% σε τοκοχρεολύσια και ένα 10% σε δραστηριότητες δημοσίων επενδύσεων. Σ'αυτό το 10% κρύβεται η διαπλοκή και το πάρτι με τις μίζες ημετέρων. Αν όμως το αναλύσεις λογιστικά στο σύνολο των δαπανών η διαφθορά δεν ξεπερνά το 1,5% και σε καμιά περίπτωση δεν αντιστοιχεί στο δημόσιο χρέος των 360δις. Το πρόβλημα είναι ξεκάθαρο ότι δαπανούσαμε κάθε χρόνο 30δις παραπάνω από αυτό που παράγαμε. Κάθε ευρώ που έμπαινε στη χώρα έβγαινε με την αγορά εισαγόμενων προϊόντων. Αν μας χάριζε κάποιος ολόκληρο το χρέος σε 10 χρόνια θα βρισκόμασταν στο σημείο που βρισκόμαστε σήμερα.

Ψέμα Δέκατο

Χρεωκοπία  αντί  μνημόνιο 2.  Το μνημόνιο 2 φέρνει ύφεση και εξασφαλίζει μόνο τους δανειστές μας. Ο.Κ. Η χρεωκοπία και αυτή εξ ορισμού θα φέρει ύφεση. Άρα τι διαλέγουμε; Με το μνημόνιο 2 η χώρα μπαίνει σε μακροχρόνια ύφεση μένοντας όμως στην Ευρώπη, στο ευρώ και με πληθωρισμό 2,5%. Αν όμως χρεοκοπήσει η

χώρα βγαίνει από το ευρώ χωρίς ρευστότητα, με αλλαγή νομίσματος και με πληθωρισμό άνω του 20%. Και ρωτώ, σε ποια από τις δυο περιπτώσεις υπάρχουν προοπτικές ανάπτυξης; Το να κατηγορούμε κάτι δεν σημαίνει ότι η άλλη επιλογή είναι καλύτερη.

Ψέμα Ενδέκατο
Να πάμε στην δραχμή και να αναπτυχθούμε μόνοι μας. Η προοπτική της δραχμής δεν μας κάνει ανεξάρτητους από τους πιστωτές μας αλλά εξαρτημένους για πολλά χρόνια από την φτώχια. Φαντάζει εφιαλτικό οι καταθέσεις όλων μας να μετατραπούν σε δραχμές που με την ιλιγγιώδη αύξηση του πληθωρισμού θα εκμηδενισθούν, το δημόσιο χρέος θα πολλαπλασιασθεί, τα στεγαστικά δάνεια θα είναι αδύνατον να αποπληρωθούν, η ακρίβεια και η ανεργία, και οι ελλείψεις σε βασικά προϊόντα επιβίωσης, θα πυροδοτήσουν τεράστια κοινωνικά προβλήματα(
εγκληματικότητα, πορνεία, παραοικονομία κ.α) για το λόγο αυτό η μόνη λύση είναι η ασπίδα του ευρω, να μας δώσει την δυνατότητα να έχουμε την απαιτούμενη οικονομική σύγκλιση με τις εύρωστες χώρες της ευρωζωνης
Ψέμα Δωδέκατο

Το χρέος είναι απεχθές ,και να μην το πληρώσουμε. Απεχθές λέγεται το χρέος που δημιουργείτε από απολυταρχικά καθεστώτα, όταν ο εκάστοτε δικτάτορας λαμβάνει δάνειο για δικό του πρόσοδο και δεν φθάνει ποτέ στον λαό. Στην περίπτωση μας όμως είναι πολύ διαφορετικά τα πράγματα, τα δάνεια χορηγήθηκαν για επιδοματική πολιτική, διορισμούς , συντάξεις και κατασπαταλήθηκαν σε διάφορες ορατές δαπάνες του κράτους. Άρα η άποψη του δεν πληρώνω χαρακτηρίζεται από λαϊκίστικη έως δολίως παραπληροφόρηση των πολιτών.

(συνεχίζεται)

Το άρθρο μας το έστειλε ο 

Αντώνης Kρούστης

Κι Αν Τελικά Δεν Γίνουν Εκλογές;

Υποθετικό σενάριο.

Όλα δείχνουν ότι οδηγούμαστε αργά ή γρήγορα σε μια προεκλογική περίοδο - αν δεν είμαστε ουσιαστικά ήδη σ' αυτή - με φυσική τελική κατάληξη τη διεξαγωγή εκλογών.

Όμως!

Ας εξετάσουμε την πιθανότητα να μην οδηγηθούμε τελικά σε εκλογές και ας δούμε πως θα μπορούσε αυτό να συμβεί καθώς και τις συνέπειες.

Τα δεδομένα:

• Βρισκόμαστε μόλις λίγες εβδομάδες μετά από ένα πρωτόγνωρο και δυσάρεστο γεγονός για κάθε οικονομία: την αναδιάρθρωση χρέους, με ακόμη άγνωστες τις συνέπειες στην πραγματική οικονομία.
• Τρέχουμε ένα εξαιρετικά απαιτητικό δανειακό πρόγραμμα - πανάκριβο - με μια πολύ συγκεκριμένη αρχιτεκτονική και με πολύ αυξημένα ρίσκα.
• Έχουμε μπροστά μας συγκεκριμένες ημερομηνίες, σημαντικές τόσο για τα οικονομικά τεκταινόμενα - αναθεωρήσεις του δανειακού προγράμματος από την Τρόικα και αξιολογήσεις - όσο και αυξημένου κοινωνικού βάρους, όπως η 25η Μαρτίου και η 1η Μαΐου.

Εδώ, επίτρεψέ μου να προσθέσω άλλα τρία στοιχεία τα οποία κατά τη γνώμη μου είναι βάσιμα, για την υποθετική εξέλιξη του σεναρίου της μη διεξαγωγής εκλογών:

• Μια προεκλογική εκστρατεία θα αποδυναμώσει τη δυνατότητα ελέγχου της δημοσιονομικής πειθαρχίας που απαιτείται για την αποφυγή του εκτροχιασμού του προγράμματος, εφόσον θα αποτελέσει αφορμή για ποικίλες διεκδικήσεις και διακανονισμούς μεταξύ διαφόρων συνδικαλιστικών και άλλων συμφερόντων. Ήδη διεξάγεται μια συζήτηση για το εκλογικό επίδομα και είναι πολύ πιθανόν να ακολουθήσουν κι άλλες. Αξίζει βέβαια να αναφέρουμε και την "παραδοσιακή" χαλάρωση του κρατικού μηχανισμού και την επικέντρωσή του στο εκλογικό "παίγνιο"  
• Η οποιαδήποτε επόμενη Κυβέρνηση - εκτός και αν παραμείνει η ίδια στην πλειοψηφία της - θα χρειαστεί και αυτή το χρόνο της ώστε να αναλάβει ουσιαστικό έργο, δεδομένης της προσωποκεντρικής δομής της δημόσιας διοίκησης. 
• Η πιθανότητα κατακόρυφης αύξησης της κοινωνικής δυσαρέσκειας υποδαυλιζόμενη από τα κομματικά συμφέροντα - θεμιτά βεβαίως στο δημοκρατικό μας πλαίσιο - ενδέχεται να προκαλέσει ανατροπή των συσχετισμών και να οδηγήσει σε μια δύσκολα διαχειριζόμενη πολιτική απεικόνιση στο Κοινοβούλιο. Υπάρχει ένα ορατό ενδεχόμενο - μικρής πιθανότητας επί του παρόντος - να προκύψει μια Βουλή που να αδυνατεί να συγκροτήσει μια συνεργατική πλειοψηφία.

Έχουμε κατά συνέπεια δύο - τουλάχιστον - "ενδιαφερόμενους" που θα είχαν βάσιμο λόγο να αποφευχθούν οι εκλογές, με δεδομένο βεβαίως ότι αυτό είναι εντός των συνταγματικών πλαισίων αφού η θητεία της παρούσας Βουλής λήγει το 2013.

• Πρώτος ενδιαφερόμενος είναι η πλευρά των δανειστών, ο οποίοι θα αισθανθούν τουλάχιστον άβολα επί δίμηνο (προεκλογική περίοδος και ο μήνας μετά τις εκλογές) αφού δε θα έχουν ούτε αξιόπιστο πολιτικό συνομιλητή απέναντί τους, ενώ θα καλούνται να χρηματοδοτούν την ελληνική οικονομία εντός αυξημένου πολιτικού ρίσκου.
• Δεύτερος ενδιαφερόμενος είναι η ελληνική οικονομία, η οποία για τους ίδιους λόγους με αυτούς που περιγράψαμε παραπάνω θα διέλθει μια περίοδο αβεβαιότητας η οποία αν συνδυαστεί με ένα "ατύχημα" είτε στο εσωτερικό είτε στο εξωτερικό θα δει τους δείκτες της να υποφέρουν δραματικά.

Εδώ θα ήταν ενδιαφέρον να εξετάσουμε και αν τα κόμματα ενδιαφέρονται πραγματικά να οδηγηθεί η χώρα σε εκλογές.
Σε μια πρώτη ανάγνωση, είναι σαφές ότι τα μεν κόμματα εξουσίας θα ήθελαν να δουν καταγεγραμμένη την εκλογική τους δύναμη το καθένα για τους λόγους του -ο κ. Σαμαράς προφανώς επειδή θεωρεί ότι θα δρέψει την πρώτη του εκλογική νίκη και ο κ. Βενιζέλος για να κεφαλαιοποιήσει την ισχύ του στη μετα-Παπανδρεϊκή εποχή για το ΠΑΣΟΚ - τα δε μικρότερα κόμματα θα ήθελαν να κεφαλαιοποιηθεί σε κοινοβουλευτική δύναμη η αντι-μνημονιακή τους πολιτική, αφού γι' αυτά θα αποτελέσει μια μοναδική -ίσως - ευκαιρία να δουν τέτοιο αριθμό βουλευτών τους να εισέρχονται στο Κοινοβούλιο.
Ας εξετάσουμε όμως ένα άλλο επίπεδο κομματικών σχεδιασμών:

• Θέλει πραγματικά η ΝΔ και ο κ. Σαμαράς να κληθούν ως κοινοβουλευτική πλειοψηφία να γίνουν αυτό που έγινε το ΠΑΣΟΚ και ο κ. Παπανδρέου από το 2010 μέχρι σήμερα; 
• Θέλει πραγματικά ο κ. Βενιζέλος μετάσχει σε μια προεκλογική εκστρατεία που θα επιβεβαιώσει την δραματική πτώση της εκλογικής δημοφιλίας τόσο των ηγετικών στελεχών όσο και του σχηματισμού που ηγείται; 
• Θέλουν πραγματικά τα μικρότερα κόμματα να κληθούν να αποφασίσουν την τύχη της χώρας εάν και εφόσον το εκλογικό σώμα τους αποδώσει τέτοια δύναμη που εκ των πραγμάτων θα πρέπει ή να συμμετάσχουν σε ένα συνεργατικό κυβερνητικό σχήμα ή να προκαλέσουν και πάλι εκλογές, οδηγώντας την χώρα σε αβέβαιες οικονομικές εξελίξεις;
• Και εν τέλει, τι θα γίνει αν επιβεβαιωθεί από τις εκλογές το πλέον πιθανό σενάριο που θέλει μια συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ υπό έναν Πρωθυπουργό κοινής αποδοχής και που να βρίσκεις άλλον τέτοιες εποχές; Απλώς θα έχουμε χάσει ένα μήνα που θα αναλωθεί σε εσωτερικές αντιπαραθέσεις και την επομένη των εκλογών θα βρισκόμαστε - πολιτικά - στην ίδια κατάσταση που είμαστε και τώρα, με τη διαφορά ότι θα έχουμε δαπανήσει ένα αξιοσέβαστο ποσό και πολύ κοινωνικό κεφάλαιο.Και βεβαίως πολύτιμο χρόνο.

Είναι εφικτή η αναβολή των εκλογών από το εσωτερικό πολιτικό σύστημα;
Μάλλον όχι. Κυρίως τα δύο μεγάλα κόμματα δείχνουν να έχουν αυτοδεσμευθεί σε μια πορεία που οδηγεί σε εκλογές και δύσκολα θα την άλλαζαν για λόγους που σχετίζονται με δικές τους πολιτικές επιλογές.
Μια καλή αφορμή θα αποτελούσε ίσως μια "παρότρυνση" που θα προερχόταν από το εξωτερικό, κυρίως υπό τη μορφή μιας δυσμενούς εξέλιξης στο οικονομικό πεδίο, χωρίς να αποκλείεται και κάποιας άλλης μορφής "επεισοδίου" που θα καθιστούσε τις εκλογές όχι πρώτης προτεραιότητας επιλογή.

Και η εκτόνωση της λαϊκής δυσαρέσκειας;
Εδώ επιτρέψτε μου να σχολιάσω ένα μύθο. Πως αναλύεται η περίφημη "λαϊκή δυσαρέσκεια"; Ποιοι κομματικοί φορείς την εκφράζουν και από ποιες κοινωνικές τάξεις προέρχεται και εν τέλει επί ποίων πολιτικών επιλογών αντιπαρατίθεται;

• Ποιοι είναι περισσότερο δυσαρεστημένοι - σε ποσοστό κι όχι στην ένταση της διαμαρτυρίας - εκείνοι που επιθυμούν να συνεχίσει η χώρα στην πορεία του άκρατου δανεισμού και στην επιλεκτική πριμοδότηση συγκεκριμένων κοινωνικών τάξεων ή εκείνοι που θα ήθελαν μια χώρα Ευρωπαϊκή και παραγωγική;
• Η δυσαρέσκεια όλων εκείνων που βαρέθηκαν να τροφοδοτούν με τον κόπο και την εργασία τους ένα σπάταλο και πελατειακό κράτος δεν αποτελεί "κρίσιμη μάζα";
• Γιατί να είναι περισσότερο δυσαρεστημένος εκείνος που έχασε την "κρατική προστασία" - την οποία κατείχε υπό μορφή μονιμότητας, προνομίου, επιδόματος, άδειας κλειστού επαγγέλματος - από εκείνον που θα ήθελε επιτέλους να δει ένα ευέλικτο και παραγωγικό κράτος και κυρίως αποτελεσματικό και συμμαζεμένο;
• Επειδή οι "κλασσικοί δυσαρεστημένοι" είναι εκείνοι που δίνουν ραντεβού στις πλατείες φωνάζοντας, καταστρέφοντας και ασχημονώντας, γιατί αυτό αποκλείει εξίσου δυσαρεστημένος να είναι κι ο καταστηματάρχης ή ο επαγγελματίας που υφίσταται τις συνέπειες της ασυδοσίας των ταραξιών αλλά και της κρατικής αδιαφορίας, την οποία χρηματοδοτεί φορολογούμενος;
• Γιατί η δυσαρέσκεια του απολυθέντος - λέμε τώρα! δεν το είδαμε ακόμα!- δημοσίου υπαλλήλου να είναι περισσότερο βαρύνουσα από τον απολυθέντα ιδιωτικό και γιατί να εφευρίσκονται απίστευτα επιχειρήματα από τις πολιτικές δυνάμεις ώστε να διατηρείται αυτός ο τεράστιος αριθμός απασχολούμενων στο δημόσιο; Ο κύκλος "πολλοί δημόσιοι υπάλληλοι άρα αυξημένοι φόροι για μισθούς και λειτουργικά κόστη άρα κλείσιμο της ιδιωτικής επιχείρησης που δεν μπορεί να ανταπεξέλθει άρα ανεργία στον ιδιωτικό τομέα" γιατί δεν πρέπει να κλείσει;
• Τελικώς, αν αποδειχθεί ότι η πλειοψηφία των εκλογέων διατηρήσει τους βασικούς συσχετισμούς και προκύψει εκ νέου μια Κυβέρνηση "τύπου" Παπαδήμου, η "λαϊκή δυσαρέσκεια" που έχουν αναλάβει εργολαβικώς να ερμηνεύουν και να διερμηνεύουν κυρίως οι αριστερές δυνάμεις συνεπικουρούμενες από όψιμους δεξιούς νοσταλγούς των ηρωικών ημερών της εμφυλιοπολεμικής περιόδου, θα ενστερνισθούν και θα σεβασθούν την άποψη της πλειοψηφίας; Θα σταματήσουν να βυσσοδομούν εις βάρος της ευρωπαϊκής πορείας όπως την αποφάσισαν οι πολλοί σε μια δημοκρατία; Ή μήπως την επομένη κιόλας των εκλογών θα είμαστε πάλι εδώ να σχολιάζουμε άλλη μια "πορεία" μια "διαδήλωση" ή μια "έντονη αντιπαράθεση" για το πως θα διώξουμε - έτσι, ηρωικά! - την Τρόικα;

Ο Δωδεκάλογος του Αγανακτισμένου Αντι-Μνημονιακού

Εκλογές - λένε -ότι έρχονται, Σαμαράς και Βενιζέλος ετοιμάζονται να συγκατοικήσουν προετοιμάζοντας τη νέα έκδοση διάσωσης της ελληνικής οικονομίας και βεβαίως στοχεύοντας στην βελτίωση των βιογραφικών τους, εμπλουτίζοντας τη γκάμα της εμπειρίας τους με νέα κυβερνητικά αξιώματα . Για μια ακόμη φορά επιχειρείται εν μέσω τεχνητών ή πραγματικών εκβιαστικών διλημμάτων η εξασφάλιση της ψήφου του εκλογικού σώματος, πριν - αχ! το αιώνιο δράμα του νεο-Έλληνα - την επιβολή νέων περικοπών, νέων μέτρων και καινούριων επώδυνων μεταρρυθμίσεων.

Εμείς, από την πλευρά μας, προσπαθώντας να συμβάλλουμε σ' αυτή τους την προσπάθεια, θα συμμαζέψουμε εδώ κάποια επιχειρήματα του σύγχρονου Αντι-Μνημονιακού Κινήματος, που θα διευκολύνουν τον ψηφοφόρο που ναι μεν δεν του πολυαρέσουν τα μέτρα, το ξέρει ότι θα του τα επιβάλλουν, αλλά από την άλλη δεν μπορεί να απαγκιστρωθεί από τις παραδοσιακές πολιτικές δυνάμεις και τα πρόσωπα που αγάπησε όλα αυτά τα χρόνια. Έτσι, ο κλασσικός Έλλην ψηφοφόρος θα έχει λιγότερες ίσως τύψεις μπροστά στην κάλπη και έτσι θα έχει ένα πιο εύκολο έργο.

1. Το Μνημόνιο μας το επέβαλλαν οι ξένοι ή ήταν αποτέλεσμα της Ελληνικής νοοτροπίας πολιτικών και κοινωνίας;

          Οι ξένοι ξεκάθαρα.Οι Έλληνες πολιτικοί είχαν τα προβλήματά τους αλλά δεν μπορεί να τους κατηγορήσει κανείς για μια τόσο μεγάλη καταστροφή. Εξάλλου τους ξέρουμε και τους ψηφίζουμε χρόνια. Τους εμπιστευόμαστε. Είναι δικοί μας άνθρωποι και ξέρουν τα προβλήματά μας. Δεν είναι άγιοι αλλά ούτε και τόσο ανίκανοι ή άχρηστοι. Εξάλλου βλέπεις πως το χειρίζονται το ζήτημα: Προσπαθούν να ξεγελάσουν τους κουτόφραγκους της Τρόικας όπως μπορούν. Μαγκιά!

2. Και τι θα είχαν οι ξένοι να κερδίσουν επιβάλλοντας το Μνημόνιο από το πουθενά σε μια μικρή χώρα όπως η Ελλάδα;

          Χα! Σε βρίσκω μη ενημερωμένο. Αυτά είναι γνωστά. Είμαστε πρώτοι στον κόσμο σε παραγωγή - δεν το θυμάμαι και καλά - τσιπρόλιθου ή κοπριτόλιθου δεν το συγκράτησα, δεύτεροι σε παραγωγή απεργόλιθου και φυσικά έχουμε και τους καλύτερους σέρφερ. Είμαστε πρώτοι στο ηλιακό σύστημα σε ώρες εργασίας, το λέει κι ο ΟΟΣΑ, έχουμε χρυσό, πετρέλαιο, ουράνιο, ζιρκόνιο, το μισό περιοδικό πίνακα και μάλιστα σε εξωδιαστημικές ποσότητες. Επίσης υπάρχει ο χρυσός στην Τράπεζα της Ελλάδας και ο θησαυρός του Αλή Πασά. Σου φαίνονται λίγα; 

3. Δηλαδή, ήταν στημένο όλο το κόλπο; Δεν χρωστάμε τα μαλλιά της κεφαλής μας;

             Με κοροϊδεύεις; Και βέβαια ήταν στημένο! Δεν ξέρεις ότι το χρέος μας το φόρτωσαν οι ξένοι κερδοσκόποι με το "έτσι θέλω"; Τόσοι και τόσοι τα έχουν βάλει εναντίον μας: Μπίλντεμπεργκ, Ιλλουμινάτι, Τριμερής, Σόρος, καλά δε διαβάζεις τίποτα, δεν ενημερώνεσαι;

4. Και τώρα που χρεωκοπήσαμε και επισήμως; Πως τα βλέπεις τα πράγματα; Θα αλλάξεις τον τρόπο που σκέφτεσαι;
             Χρεωκοπήσαμε; Δε νομίζω. Απλά φορτώσαμε στους κερδοσκόπους τα φέσια. Ας πρόσεχαν! Εμείς έτσι θα κάνουμε! Νόμιζαν ότι θα τα πάρουν πίσω από τους Έλληνες; Αμ δε! Τους φεσώσαμε με τόσα δις και δεν είπαν τσιμουδιά. Κι ας έλεγαν ότι θα γίνει εδώ ο χαμός. Όλα καλά!

5. Καλά. Και τα άλλα ζητήματα όπως η ανεργία, η ύφεση, οι περικοπές στις συντάξεις και στους μισθούς; Θα ξαναψηφίσεις αυτούς που στα προκάλεσαν;
           Κοίτα, κάποιες περικοπές χρειάζονταν. Εντάξει, για λίγο καιρό έτσι "για τα μάτια του κόσμου" θα μας κόβουν. Αλλά κάτι οι υπερωρίες, κάτι τα εκτός έδρας θα βγούμε.Από την άλλη, ας έχω εγώ τη δουλίτσα μου στο δημόσιο, μόνιμη κι ας είναι και με 200 ευρώ το μήνα. Αν μπορούσαν ας διοριζόντουσαν κι άλλοι. Έτσι είναι! Εγώ είχα και το βουλευτή μου και τις γνωριμίες μου. Τι νομίζεις; Θα το άφηνα στην τύχη; Θέλει ψάξιμο και κυνήγι η υπόθεση. Αλλά  οι πολιτικοί μας θα ξαναφέρουν τα πράγματα όπως ήταν και πριν γι' αυτό θα πρέπει να τους ξαναδώσουμε την ευκαιρία.

6. Δεν πιστεύεις δηλαδή ότι πρέπει να περιοριστεί το κράτος; 
           Σε καμία περίπτωση. Δεν θα ξεπουλήσουμε στους ξένους τις επιχειρήσεις μας. Τις ξέρουμε και τις θέλουμε. Δηλαδή γιατί να μην έχει το κράτος τη ΔΕΗ, τον ΟΠΑΠ και τόσες άλλες καλές επιχειρήσεις; Τόσος κόσμος δουλεύει εκεί. Κι από την άλλη πως θα ζήσουμε χωρίς κράτος; Τι θέλεις δηλαδή; Να πληρώνουμε για σχολεία και νοσοκομεία τους επιχειρηματίες; Αυτά είναι νεο-φιλελεύθερα και δεν τα σηκώνουμε εδώ.

7. Διαφθορά. Τι νομίζεις; Πρέπει να περιοριστεί;
            Ε ναι. Ας βάλουν και κανένα φυλακή. Δηλαδή εγώ τους φταίω που έχτισα ένα αυθαίρετο; Από μένα φτάσαμε μέχρι εδώ; Όχι φίλε! Να τα πληρώσουν αυτοί που τα φάγανε. Όχι ο λαός. Στο κάτω-κάτω ο λαός δεν κυβέρνησε. Ούτε νόμους έκανε.

8. Καλά, δεν πιστεύεις ότι πρέπει να αλλάξει κάτι;
            Πολλά. Πρέπει να ανέβουν οι μισθοί, να πέσουν οι τιμές στα σούπερ-μάρκετ και να βρίσκει δουλειά ο κόσμος. Έχουμε αγωνιστεί γι' αυτά με πορείες, διαδηλώσεις, κινητοποιήσεις. Έχουμε κάνει πράγματα.

9. Και πως θα γίνει αυτό; Με τον τρόπο που ήξερες μέχρι τώρα;
             Ναι, γιατί όχι; Δεν βλέπω κάτι λάθος. Προσπάθεια χρειάζεται και καλή θέληση. Τα πάντα είχαμε. Και συντάξεις και περίθαλψη και εκπαίδευση. Αν δεν ήταν οι ξένοι θα ήμασταν καλά τώρα. Ελπίζω μετά τις εκλογές να εκλεγεί μια Κυβέρνηση που θα μπορέσει να διαπραγματευτεί καλύτερα.

10. Αν όλα πάνε στραβά, τι προτείνεις;
             Αυτό που λένε όλοι: ας γυρίσουμε στη δραχμή βρε αδερφέ. Να την υποτιμήσουμε και να εκτοξευτεί η οικονομία στα ουράνια. Πως ζούσαμε δηλαδή καλά με τη δραχμή; Εγώ θυμάμαι ότι και ο κόσμος είχε δουλειές και δεν πεινάγαμε. Μια χαρά.

11. Για να καταλάβω: Πως τα βλέπεις τα πράγματα από εδώ κι εμπρός;
            Θα τραβήξουμε ανήφορο για ένα-δυο χρόνια ακόμα, μετά οι Ευρωπαίοι που μας έχουν ανάγκη - ποιος αγοράζει τις Πόρσε τους; Εμείς! - θα πληρώσουν για να μας σώσουν. Ε, μετά αν είναι οι "δικοί μας" στα πράγματα θα τακτοποιήσουν την κατάσταση και αυτό ήταν. Ύστερα θα έχουμε βρει και τα πετρέλαια και τα φυσικά αέρια κι όλα τα σχετικά και θα ηρεμήσουν κι αυτοί κι εμείς.

12. Για στάσου! Μου λες ότι τίποτα δε θα αλλάξει τελικά; Ούτε καν τα κλειστά επαγγέλματα δε θα ανοίξουν;
                 Τι να ανοίξουν, σοβαρά μιλάς; Δηλαδή όποιος θέλει θα γίνεται ταξιτζής κι όποιος θέλει θα γίνεται δικηγόρος; Το κράτος δε θα ελέγχει τίποτα; Εδώ ένα πιστοποιητικό να θες να βγάλεις πρέπει να περιμένεις δύο ώρες στην ουρά, κι ο κάθε ένας θα ανοίγει μαγαζί όποτε νάναι; Τα είδαμε και τα χαΐρια τους των επιχειρηματιών. Όχι. Το κράτος θέλω να ελέγχει τα πάντα. Να είμαι σίγουρος.

και τελικά....

Όπως τα βλέπω θα ψηφίσεις ή Σαμαρά ή Βενιζέλο, σωστά;
               Κοίταξε, θα ήθελα να ψηφίσω κάποιο μικρό κόμμα αλλά ποιος θα κυβερνήσει; Ποιος ξέρει τα πράγματα και τις υποθέσεις του κράτους; Αυτοί. Είναι χρόνια πολιτικοί, κι αν γίνει και κάποιο λάθος είναι ανθρώπινο. Πιστεύω ότι θα κάτσουν την Τρόικα στο τραπέζι να της πουν δυο λογάκια, τι σημαίνει Ελλάδα. Ναι, έναν από τους δύο θα ψηφίσω.

Τελικά είσαι δεξιός, κεντρώος, αριστερός;
           Είμαι προοδευτικός άνθρωπος και δημοκράτης. Αλλά τέτοιες αλλαγές τις βρίσκω φασιστικές, απαράδεκτες. Πιστεύω ότι θα τα καταφέρουμε, ότι η Ελλάδα δεν πρέπει να γίνει όπως οι ξένες χώρες, είμαστε διαφορετικοί βρε παιδί μου, πως να το κάνουμε. Πιο έξυπνοι, πιο μάγκες. Και μας χρειάζονται στην Ευρώπη τους δώσαμε τα φώτα.

Νιώθεις ήδη καλύτερα;

Δυο Παραμύθια για Μεγάλα Παιδιά!

Μετά τη "βουβή" προσέλευση των οπαδών του ΠΑΣΟΚ προς ανάδειξη του νέου αρχηγού του κινήματος, και λέω "βουβή" γιατί δεν απολαύσαμε στα ΜΜΕ τις γνωστές "ζωντανές συνδέσεις", τα ευτράπελα, την ενημέρωση για τη "ροή της διαδικασίας" και άλλα συνοδεύοντα τις όποιες εκλογικές μας Κυριακές, προτείνω να ακούσουμε την ιστορία που προσπαθεί να μας διηγηθεί το πολιτικό μας σύστημα, ενόψει και των επερχόμενων εξελίξεων. 

Παραμύθι Πρώτο: Ο Κακός Δράκος του Μνημονίου και η Αθάνατη Ελλάς!

Μια φορά κι έναν καιρό, στη μικρή αλλά γενναία Ελλάδα που η καημένη δανειζόταν χωρίς να την σταματά κανείς από τους κακούς κερδοσκόπους, αποφάσισαν οι επίσης κακοί Ευρωπαίοι φίλοι της να της κάνουν - με το αζημίωτο! - ένα χουνέρι που θα το θυμόταν η κακομοίρα για πάντα. Να την παραδώσουν στον Κακό Δράκο του Μνημονίου για να την τρομάξουν.

Οι Έλληνες τρόμαξαν, πέρασαν πολλά - μειώσεις, περικοπές, φορολογία - αλλά μετά από μερικά χρόνια οι ισχυροί φίλοι της Ελλάδας, θες γιατί τη λυπήθηκαν, θες γιατί βαρέθηκαν, θες γιατί κατάλαβαν ότι δεν μπορούν να κάνουν κάτι μ' αυτή, σταμάτησαν να ασχολούνται, ο Κακός Δράκος του Μνημονίου ξεθύμανε, κι όλα γίνηκαν όπως πριν.

Πολίτες, πολιτικοί, επιχειρηματίες και συνταξιούχοι θυμούνται την εποχή του Μνημονίου και κουνάν το κεφάλι:"Πόσο ανόητοι ήμασταν που τρομάξαμε ότι μπορεί να μας καταπιεί ο Κακός Δράκος και τρέξαμε να δουλέψουμε, να χάσουμε τα προνόμια και τα κέρδη από τη φοροδιαφυγή και τη διαφθορά, αφού όλα πέρασαν, ήταν ένας κακός εφιάλτης, ένα παιχνίδι των Ευρωπαίων!" 

Η Αθάνατη Ελλάς τελικά ήταν πιο δυνατή από τον Κακό Δράκο και τίποτα δεν άλλαξε...

Παραμύθι Δεύτερο: Ο Κακός Δράκος του Μνημονίου Κάνει την Ελλάδα Μια Άλλη Χώρα!

Δεν θα επαναλάβω την εισαγωγή του παραμυθιού. Θα γίνω κουραστικός. Απλώς η ιστορία μας εξελίσσεται κάπως διαφορετικά. Ο Κακός Δράκος τελικά τρομάζει την μικρούλα χώρα, οι κάτοικοί της γίνονται ξαφνικά παραγωγικοί, σταματούν να φοροδιαφεύγουν, η διαφθορά γίνεται άγνωστη λέξη και βεβαίως οι πολιτικοί της αλλάζουν κι αυτοί. Γίνονται πραγματικοί ηγέτες, που πλέον λένε την αλήθεια, εργάζονται για το κοινό καλό και δεν ενδίδουν στο λαϊκισμό και στην ιδεοληψία.

Ο Κακός Δράκος τελικά μεταμόρφωσε την Ελλάδα και αφού άλλαξαν όλα, οι Ευρωπαίοι οργανώνουν ένα ξέφρενο πάρτι για να την υποδεχτούν και πάλι στα σαλόνια τους.

Γιατί παραμύθια;

Μα το τεχνητό σκηνικό που στήθηκε και καλλιεργείται μετά το PSI και μάλλον θα εξακολουθήσει να μας περιβάλλει και να μας κρατά "υπνωτισμένους" για λίγο καιρό ακόμα, μόνο ως παραμύθι μπορεί να περιγραφεί.

Εσύ - ανάλογα με τις προτιμήσεις σου - διαλέγεις το παραμύθι που σε εκφράζει και νομίζεις ότι το ζεις!

Ποια είναι η πραγματικότητα που αργά ή γρήγορα θα κληθούμε να αντιμετωπίσουμε;

• Η αναδιάρθρωση του χρέους της χώρας σηματοδοτεί την έναρξη μιας μακράς και πρωτόγνωρης για τους νεο-Έλληνες κατάστασης. Σταδιακά οι επιπτώσεις της "εξαφάνισης χρήματος" θα αρχίσουν να διαχέονται στην πραγματική οικονομία και κατά συνέπεια στην κοινωνία και στην πολιτική. Δεν είναι ανώδυνο, δεν είναι συνηθισμένο.
• Το πολιτικό σύστημα - εν συνόλω - βιάζεται να αποσπάσει την λαϊκή βούληση πριν αυτές οι συνέπειες αρχίσουν να γίνονται ορατές.
• Κανένα Μνημόνιο δεν συντάχθηκε επ' ωφελεία της χώρας και καμιά συνταγή δεν υπάρχει προς αυτή την κατεύθυνση, υπό την έννοια της πλήρους απουσίας μιας πρότασης από την ελληνική πλευρά. Ναι, το Μνημόνιο περιέχει μέτρα και πρόνοιες που είναι αυτονόητες, ναι υποστηρίζεται από κεφάλαια, αλλά όχι δεν στοχεύει να μετατρέψει "μαγικά" την ελληνική οικονομία σε "παράδεισο" επιχειρηματικότητας και ανταγωνιστικότητας. Στοχεύει στην αναδιανομή κεφαλαίων και πόρων από τους φορολογούμενους προς το κράτος και ταυτόχρονα στην απεξάρτηση του κράτους από τον εξωτερικό δανεισμό. Βεβαίως, επειδή η πρώτη πηγή (οι φορολογούμενοι) δεν μπορούν να υποκαταστήσουν την δεύτερη (εξωτερικός δανεισμός) προκύπτει μια διαφορά, την οποία αναγκαστικά -αν και όποτε γίνει αυτό επιτακτικό -θα καλύψει ο περιορισμός της κρατικής δαπάνης. Τίποτα παραπάνω απ' αυτό.
• Κανένα κείμενο - από Μνημόνιο μέχρι ιερογλυφικά - δεν μπορεί από μόνο του να μεταβάλλει ιδεολογικές σταθερές μιας κοινωνίας: Η ελληνική κοινωνία βρίσκεται σταθερά και επίμονα αντικείμενη στην επιχειρηματικότητα, στην πρωτοβουλία, στην ανάληψη ρίσκου, στον ανταγωνισμό. Δυστυχώς δεν έχει ανακαλυφθεί μέθοδος να μετατρέπει κανείς μια κοινωνία που ευχαρίστως και στη μεγάλη της πλειοψηφία θα δεχόταν να χαρακτηριστεί σε κάποιο βαθμό ανάπηρη προκειμένου να εισπράττει μια πενιχρή αλλά σταθερή σύνταξη ή επίδομα. 

Ποιο είναι το συμπέρασμα;

Ευτυχώς που η Μέρκελ δεν το έχει καταλάβει ότι κάθε ενήλικας  Έλληνας θα ήταν ευχαριστημένος αν έπαιρνε ως επίδομα από την Ευρώπη ένα ποσό - ας πούμε - 600 ευρώ και ευχαρίστως θα προσυπέγραφε οποιοδήποτε κείμενο, θα ψήφιζε οποιονδήποτε πολιτικό ή θα εντασσόταν σε οποιαδήποτε συμμαχία. Ναι, 600 ευρώ. Για κάνε τις πράξεις: έχουμε δέκα εκατομμύρια Έλληνες με 600 ευρώ το μήνα, χρειάζονται περίπου 72 δις ευρώ το χρόνο. Εμείς βάζουμε τα 50 - από φόρους. δασμούς, τουρισμό κλπ - αν μας έβαζε και τα 20 η Μέρκελ καθαρίσαμε, γιατί με τα ποσά των δανείων που μας έδωσαν (110 το πρώτο και 130 το δεύτερο περίπου 240 δισ) για τα επόμενα δώδεκα ολόκληρα χρόνια δε θα χρειαζόμασταν τίποτα άλλο! Μηδέν ανεργία, καμιά οικογένεια χωρίς εισόδημα! Πες μου: Μπορεί άλλο πολιτικό ή οικονομικό πρόγραμμα να σου εγγυηθεί οτιδήποτε σε βάθος δωδεκαετίας όπως αυτό;

Και θα μου πεις τώρα, μα τα λες αυτά με τα σωστά σου; Και θα σου απαντήσω: Όσο ψηφίζεις Βενιζέλο (ή Σαμαρά ή όποιο άλλο από τα παρόντα κόμματα, αποκυήματα μιας νωχελικής και κουτοπόνηρης κοινωνίας) νομίζω ότι μπορείς να πιστέψεις σε οτιδήποτε! Ακόμη και στα παραμύθια!

Περιμένοντας την Άνοιξη...ή Μήπως Όχι;

 Mερικές ενδιαφέρουσες σημερινές ειδήσεις:

• Η ζήτηση για αμερικανικά χρηματοπιστωτικά ενεργητικά αυξήθηκε τον Ιανουάριο, με τους ξένους να εμφανίζονται καθαροί αγοραστές 94,7 δισ. δολαρίων σε μακροπρόθεσμα χρεόγραφα. 

• Ξεπέρασε για πρώτη φορά τα 600 δολάρια η μετοχή της Apple

• Νέα πτώση σημείωσαν οι αρχικές αιτήσεις ανεργίας, οι οποίες βρίσκονται στα χαμηλότερα επίπεδα των τελευταίων τεσσάρων ετών, παρέχοντας ένα ακόμα σημάδι βελτίωσης της αμερικανικής αγοράς εργασίας. Οι αιτήσεις ανεργίας που συμπληρώθηκαν κατά τη διάρκεια της προηγούμενης εβδομάδας ήταν 351.000 έναντι εκτιμήσεων για 357.000.  

Προσθέστε  στα παραπάνω και την ευφορία από το Ελληνικό PSI, μερικά όμορφα αλλά προεκλογικά λόγια των ελλήνων πολιτικών και θα έχετε την εικόνα της πλέον "ονειρεμένης" εποχής, μετά την κρίση του 2008. Α! Και την "ανέλπιστη" - μην την ξεχνάτε - αναβάθμιση της πιστοληπτικής μας ικανότητας, εν μέσω πιστωτικού γεγονότος από τον Οίκο Fitch!

Είναι όμως έτσι; Είμαστε στα πρόθυρα μιας Άνοιξης των αγορών ή απλώς είναι ο ήλιος του Φθινοπώρου που λάμπει πριν το βαρύ χειμώνα;

Οι επενδυτές λοιπόν επιστρέφουν στις ΗΠΑ και αγοράζουν τον τελευταίο καιρό σχεδόν τα πάντα. Ό,τι λάμπει, ό,τι γυαλίζει κι ό,τι έχουν ακουστά.

Όχι, δεν επενδύουν στην πραγματική οικονομία. Εκεί δεν υπάρχει ακόμη εμπιστοσύνη. Οι επενδυτές δεν προτιμούν την χρηματοδότηση νέων γραμμών παραγωγής, γι' αυτό και η ανεργία δεν πέφτει σημαντικά. Η ρευστότητα κατευθύνεται σε κινητές αξίες. Ομόλογα, μετοχές, τίτλους.

Το δολάριο επιστρέφει στην Αμερική, τη χώρα που το εκτύπωσε αφειδώς, όχι όμως για να χρηματοδοτήσει την ανάπτυξη αλλά για να τοποθετηθεί σε άυλες αξίες. Κι αυτό κρύβει ένα φόβο των επνδυτών αλλά και μια προσδοκία.

• Το φόβο ότι η ανάπτυξη αργεί ακόμα
• Την προσδοκία ότι το κέρδος θα είναι γρήγορο, εύκολο και μόλις επιτευχθεί  "τα μαζεύουμε και φεύγουμε".

Μαζί τους κι όλοι οι άλλοι, εκείνοι που σπεύδουν να τοποθετηθούν σε "γνωστά" brand-names φοβούμενοι μήπως χάσουν την ευκαιρία να αποκομίσουν κέρδη σε μια αγορά που διαρκώς ανεβαίνει.

Εκείνο που αρχίζει όμως να διαφαίνεται είναι πως βρισκόμαστε μπροστά στο σχηματισμό μιας νέας "φούσκας". Η ταχύτητα με την οποία η κρίση πέρασε από τη "φούσκα των ακινήτων" στις ΗΠΑ προς τη "φούσκα κρατικού χρέους" της Ευρώπης και τώρα επανέρχεται στις ΗΠΑ για να δημιουργήσει μια νέα "φούσκα" χρηματιστηριακή αυτή τη φορά, είναι μεγάλη καθώς χρειάστηκαν από το 2008 γύρω στα 4 μόλις χρόνια. 

Τα χαρακτηριστικά λοιπόν του "ξεφουσκώματος" περιμένουμε να είναι απότομα, σε ανύποπτο χρόνο και εξαιτίας ενός "απροσδόκητου" συμβάντος ή είδησης. Αυτό το σύνολο χαρακτηριστικών θα επιταχύνουν την αποσυμπίεση και θα δρομολογήσουν τις εξελίξεις για την επόμενη φάση.

Βεβαίως όλα τα παραπάνω δεν είναι παρά εικασίες και θεωρητικές αναζητήσεις, μακρυά από κάθε προσπάθεια απεικόνισης της πραγματικότητας.

Τα "παράξενα" κόλπα του κυρίου Fitch.

 Όσο έκπληξη θα ήταν αν η πιστοληπτική ικανότητα της χώρας δεν αποτιμάτο σε Selective ή Restricted Default  ( ανάλογα με το λεκτικό που χρησιμοποιεί ο κάθε Οίκος) μετά το PSI και την ενεργοποίηση των CAC άλλο τόσο  έκπληξη είναι η απότομη αναβάθμισή μας σε αυτή την περίοδο από τον Οίκο Fitch κατά 6 βαθμίδες και συγκεκριμένα από RD σε Β-.

          Όχι, δεν σχολιάζω την κίνηση του Fitch με το σκεπτικό "αν η πραγματικότητα δε συμφωνεί με αυτά που λέμε, τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα". Η ανάλυσή μου όμως θα περιστραφεί γύρω από τρία βασικά δεδομένα και δύο παραδοχές:

• Ο ίδιος Οίκος είχε υποβαθμίσει τη χώρα μας σε Β-, στην ίδια πιστοληπτική ικανότητα που την χαρακτηρίζει και σήμερα, στις 20 Μαΐου του 2011. Αυτή η πιστοληπτική ικανότητα όμως υποβαθμίστηκε και πάλι από Β- σε CCC στις 13 Ιουλίου του 2011, περίπου 3 μήνες μετά. Δηλαδή σήμερα είμαστε - πάντοτε για τον ίδιο Οίκο - στην ίδια πιστοληπτική ικανότητα με το Μάιο του 2011 και αυτή η αποτίμηση τότε διατηρήθηκε για 3 μήνες.
•  Η ίδια πιστοληπτική ικανότητα αποδίδεται στη χώρα μας μετά από την πιστοποίηση του credit event, γεγονός που δεν συνέβαινε το Μάιο του 2011, όπου ο Fitch στην ανακοίνωσή του σημείωνε τότε: "Fitch said the rating factors in expectations substantial money will ultimately be provided by the EU and IMF and that Greek debt won't be subject to a "soft restructuring" or a "re-profiling.". Δηλαδή ο Fitch εκτιμούσε ότι η Τρόικα θα χρηματοδοτούσε την Ελληνική Οικονομία και δε θα οδηγείτο αυτή σε αναδιάρθρωση. 
• Η παρούσα εκτίμηση του Fitch στα ψιλά γράμματα αναφέρει ότι:"assigned 'B-' ratings to Greece's new government bonds created as a result of the private sector involvement (PSI) debt exchange", επιπροσθέτως ότι:"there is a limited margin of safety for debt service on the new securities over a 12 to 24 month horizon, reflected in the Stable Outlook." και το κερασάκι στο τέλος:"Conversely, EU-IMF programme failure, reflecting potential political and economic shocks, and/or renewed debt service difficulties would be likely to lead to a downgrade of Greece's sovereign ratings " . Δηλαδή ο Fitch αποτιμά ως B- το χρέος που απέμεινε μετά το PSI, θεωρεί ότι υπάρχει μια στοιχειώδης ασφάλεια στους κατόχους των κουρεμένων ομολόγων για έναν ορίζοντα ενός με δύο ετών και η όλη κατάσταση υπόκειται σε υποβάθμιση εξαιτίας πιθανών πολιτικών ή οικονομικών σοκ (εκπλήξεων;) και/ή δυσχέρειες στην εξυπηρέτηση του χρέους.

Αυτά είναι τα δεδομένα όπως προκύπτουν από τις ανακοινώσεις του Οίκου.

Οι παραδοχές του γράφοντος είναι οι παρακάτω:

•       Η προφανής πορεία των πολιτικών εξελίξεων οδηγεί κατά τα φαινόμενα σε εκλογές. Έτσι μας πληροφορούν κόμματα, ΜΜΕ, Κυβέρνηση. Κρατείστε το "κατά τα φαινόμενα".
•        Επί των μεγεθών και των τάσεων της πραγματικής οικονομίας, όχι μόνο δεν καταγράφεται ουσιαστική θετική μεταβολή αλλά μάλλον προς δυσμενέστερες καταστάσεις οδηγηθήκαμε από το Μάιο του 2011 όπου είχαμε την ίδια πιστοληπτική ικανότητα.

Συμπερασματικά λοιπόν, ο Οίκος με την συγκεκριμένη ανκοίνωση μας κοινοποιεί αμέσως ή εμμέσως, τρεις εκτιμήσεις του:

• Η "μικρότερη" - λόγω προφανώς της ύφεσης και των γεγονότων που μεσολάβησαν - ελληνική οικονομία μπορεί να εξυπηρετήσει το "μικρότερο" χρέος της προς τους ιδιώτες επενδυτές, προσέξτε όμως: Με την ΙΔΙΑ ικανότητα που είχε και το Μάιο του 2011 και όχι με την ικανότητα μιας "συνήθους περιόδου" της ελληνικής οικονομίας.
• Λογικά, διατηρεί την ίδια πεποίθηση πως εφόσον η Τρόικα καταβάλλει τα συμφωνηθέντα ποσά τότε το νέο μικρότερο χρέος προς τους ιδιώτες δεν θα υποστεί νέα αναδιάρθρωση σε χρονικό ορίζοντα 12 έως 24 μηνών.
• Προϋπόθεση για την ομαλή εξέλιξη της δανειακής σύμβασης και συνακόλουθα η διατήρηση της πιστοληπτικής ικανότητας αποτελεί η ύπαρξη σχετικής πολιτικής και οικονομικής ομαλότητας.

Για να αντιληφθούμε πως μπορεί να εξελιχθεί στο άμεσο μέλλον η εκτίμηση του Fitch, ας παραθέσουμε σε γενικές γραμμές τα γεγονότα από το B- του Μαΐου του 2011 μέχρι σήμερα:

Είχαμε την πρώτη συμφωνία αναθεώρησης κατά 21% του καλοκαιριού του 2011 η οποία και ουδέποτε υλοποιήθηκε.

Η Ελλάδα δεν κατόρθωσε να επιτύχει στους στόχους του "Μνημονίου 1", μεσολάβησε το "θερμό καλοκαίρι" του ίδιου έτους,  με αποτέλεσμα το Φθινόπωρο του 2011 να χρειαστεί μια εξαιρετικά σκληρή δέσμη επιπλέον μέτρων (ειδικό τέλος ακινήτων κλπ) και βεβαίως να οδηγηθεί η χώρα στις γνωστές πολιτικές εξελίξεις της παραίτησης της Κυβέρνησης Παπανδρέου, την διαπραγμάτευση του "Μνημονίου 2" και τελικώς σε αναδιάρθρωση του χρέους της.

Ποια είναι η "διήγηση" του Fitch σχετικά με τις εξελίξεις που έρχονται;

Η ελληνική οικονομία βρίσκεται στο ίδιο σημείο που βρισκόταν το Μάιο του 2011 από πλευράς πιστοληπτικής ικανότητας. Έχει μπροστά της ένα εξυπηρετήσιμο χρέος εφόσον υπάρχουν στο τραπέζι τα ποσά της Τρόικα και βεβαίως κατόπιν του "κουρέματος". Βρίσκεται δηλαδή σε μια αφετηρία εξελίξεων, η οποία μπορεί να την ξαναοδηγήσει είτε προς τα πίσω - σε νέα αναβάθμιση - είτε προς τα εμπρός, δηλαδή σε επανάληψη των γεγονότων του δευτέρου εξαμήνου του 2011. Για μια όμως ακόμη φορά, η πολιτική βούληση για την προσαρμογή της ελληνικής οικονομίας σε συνδυασμό με το οικονομικό περιβάλλον είναι εκείνα που θα βαρύνουν στην πλάστιγγα των αποφάσεων για τις μελλοντικές εκτιμήσεις και εξελίξεις. Μην ξεχνάτε ότι από το Β- του Μαΐου του 2011 βρεθήκαμε μέσα σε λιγότερο από ένα χρόνο στο credit event.

Για μισό λεπτό! Έχουμε μια ουσιώδη διαφορά: αυτή τη φορά ο Οίκος δεν υποβάθμισε. Αναβάθμισε!

Χρειάζεται να αναθεωρήσουμε το σενάριο; Όχι, υπό μια υπόθεση: Αν δεν γίνουν τελικά εκλογές, αν η Κυβέρνηση Παπαδήμου συνεχίσει να διεκπεραιώνει το ρόλο του "νομικού μετασχηματιστή" των Μνημονιακών μέτρων, τότε όντως αίρεται ένα μέρος του πολιτικού ρίσκου και δικαιολογείται η άποψη του Fitch περί αναβάθμισης αλλά και ο χρονικός ορίζοντας που εκτιμά τη σταθερή προοπτική -  θυμίζω ένα με δύο έτη - συμπίπτει χονδρικά με το Σεπτέμβρη του 2013 που ολοκληρώνεται συνταγματικά η θητεία αυτής της Κυβέρνησης με τη στήριξη της παρούσας πλειοψηφίας.

Εμμέσως λοιπόν πλην σαφώς, η κίνηση του Οίκου στη δεδομένη συγκυρία, σπεύδει να τοποθετήσει στο κατάλληλο χρονικό και πολιτικό  πλαίσιο την Ελληνική Οικονομία. Η φαινομενική 'αδιαφορία" του απέναντι στην δυσμενή πραγματικότητα των αριθμών ίσως έλκεται από την ενδεχόμενη διαφορετική ανάγνωση των πολιτικών δεδομένων που επί του παρόντος οδηγούν σε εκλογές για εμάς τους υπόλοιπους. 

Άραγε βλέπει το ίδιο και ο κύριος Fitch;

Θα Απολυθούν Δημόσιοι Υπάλληλοι; Όχι! Αλλοιώνει τα Ποσοστά Ρε Φίλε!

Κατά τα φαινόμενα και εκτός απροόπτου το πολιτικό σύστημα προετοιμάζεται για την τακτική του φιέστα: τις εκλογές! Και βέβαια το κάνει αρνούμενο να υποταχθεί στις συνταγματικές επιταγές για τετραετή κυβερνητική θητεία και οπωσδήποτε έχοντας εξασφαλίσει και την υποστήριξη της θορυβώδους αριστερής μειοψηφίας που αρέσκεται να δοκιμάζει απανωτά - αν μπορεί και κάθε μέρα - τις αντοχές του εκλογικού σώματος.

Ναι η Δημοκρατία θέλει τις εκλογές. Όχι, η Δημοκρατία δεν έχει σχέση με την μη συντεταγμένη λαϊκή έκφραση και η συντεταγμένη έκφραση του εκλογικού σώματος προκαλείται στη χώρα μας ανά τετραετία. Βεβαίως, κανείς αριστερίζον πολίτης, κανείς κομματικός και κανείς μέτοχος του πελατοκεντρικού μας συστήματος δεν μπορεί να περιμένει τη συντεταγμένη έκφραση. Είναι πολλά τα τέσσερα χρόνια. 

Μη γελιέστε. Είναι δυνατόν όσοι οραματίζονται την αλλαγή ενός τοπικού προϊσταμένου, ενός μικρο-εξουσιαστή του κομματικού κράτους να περιμένουν την ολοκλήρωση της τετραετίας ώστε να ανέλθει στην εξουσία το κόμμα που τους εκπροσωπεί και συν αυτώ και ο άνθρωπος που θα τους "λύσει τα χέρια"; Όχι βέβαια! Εκλογές τώρα, με κάθε τρόπο ώστε να αποκατασταθεί η κομματική τάξις. Να αναλάβουν οι "δικοί μας". Κι όσο κι αν η κρίση μαστίζει τη χώρα, τόσο οι μικρές ή μεγαλύτερες εξυπηρετήσεις θα "κοστίζουν" περισσότερο στα μάτια του ραγιά.

Δανείζομαι λοιπόν κι εγώ και παραφράζω τη γνωστή φράση από γνωστή διαφήμιση για να συμπυκνώσω την αντίληψη της εποχής.

Πως θα βγει η χώρα από το τέλμα; Μειώνοντας δαπάνες. Αυτός είναι μονόδρομος. Πως θα μειωθούν πραγματικά οι δαπάνες; Μόνο αν συρρικνωθεί το σπάταλο δημόσιο. Και πιο θα είναι το αποτέλεσμα της συρρίκνωσης; Η απόλυση όλων εκείνων που μισθοδοτούνται από το δημόσιο προϋπολογισμό και δεν χρειάζονται πλέον. Απλούστατο.

Κι αν τα κομματικά επιτελεία προβάλλουν μπαρούφες του τύπου: " μα αν απολυθούν υπάλληλοι τότε θα υποφέρει κι άλλο η αγορά εφόσον θα λείψουν οι μισθοί τους" απαντώ: μελετήστε πόσο θα μειωθούν άμεσα οι δαπάνες του κράτους εξαιτίας της μείωσης φόρων που θα προέλθει από τη μείωση του μισθολογικού και λειτουργικού κόστους όταν κλείσουν άχρηστοι οργανισμοί του δημοσίου και τότε ξαναελάτε να το συζητήσουμε.

Γιατί λοιπόν δεν απολύονται οι υπάλληλοι του δημοσίου που δεν χρειάζονται; μα γιατί είναι ψηφοφόροι. Και οι ψηφοφόροι χρειάζονται.

Δεν κομίζω κάτι καινούριο εδώ. 

Αυτό που έχει νομίζω όμως ενδιαφέρον είναι να εξετάσουμε το ενδεχόμενο να στηθεί μια από τις μεγαλύτερες πολιτικές απάτες της Μεταπολίτευσης. Θα μου πεις έχουμε ζήσει πολλές. Αυτή ίσως θα είναι η απόλυτη.

Αναφέρομαι λοιπόν στο ενδεχόμενο να κατορθώσουν τα δύο μεγάλα κόμματα αλλά και οι "παραδοσιακές" κοινοβουλευτικές παρατάξεις (ΚΚΕ-ΣΥΡΙΖΑ-ΛΑΟΣ) να διατηρήσουν τις σχετικές πολιτικές τους δυνάμεις. Όχι τα καθαρά τους ποσοστά αλλά τις σχετικές μεταξύ τους δυνάμεις, εξασφαλίζοντας έτσι και την πολιτική τους επιβίωση.

Από τη μια πλευρά η ΝΔ του κ.Σαμαρά αλλά και το ΠΑΣΟΚ του κ. Βενιζέλου (το πιθανότερο) υποκρύπτουν από τον προεκλογικό πολιτικό τους λόγο το πραγματικό μέγεθος των μέτρων που αναγκαιούν και εν πολλοίς θα επιβληθούν, ενώ από την άλλη το "αντι-μνημονιακό μέτωπο" αριστεράς και δεξιάς άκοπα μπορεί να μπουρδολογεί επί φανταστικών λύσεων που ξεκινούν από τις γερμανικές αποζημιώσεις, περνούν λίγο από τα νότια της Κρήτης για πετρέλαιο και φυσικό αέριο και καταλήγουν στην πλήρη απομόνωση της χώρας που θα κάνει "μούτρα" στον υπόλοιπο κόσμο μέχρι να την "ξαναπαίξουν" οι αγορές.

Με αυτή την απατηλή εικόνα είναι πιθανό το εκλογικό σώμα να ξαναμοιράσει την τράπουλα της εντολής σχηματισμού Κυβέρνησης με τις ίδιες αναλογίες. Κι όταν ακριβώς την επομένη των εκλογών θα στηθεί και πάλι το σκηνικό του "νέου Καστελόριζου" - όπου οι μισοί δεν θα ξέρουν ανάγνωση ώστε να διαβάζουν τι υπέγραψαν και οι άλλοι μισοί θα υπερθεματίζουν έχοντας εξασφαλίσει την Βουλευτική καρέκλα (και ίσως και σύνταξη) περί της σωτηρίας της χώρας - δυστυχώς οι πολίτες θα ξαναδούν το έργο με τον "κοψοχέρη της Δευτέρας" ως πρωταγωνιστές.

Η εν υπνώσει - και εν αρνήσει (βλ. προηγούμενο άρθρο μας) - ελληνική κοινωνία θα καταστεί και πάλι έρμαιο των εύηχων πολιτικών λόγων, θα προστρέξει στο κάλεσμα του κ. Σαμαρά που με ευκολία μπορεί ταυτόχρονα να υπερασπίζεται και να καταριέται το Μνημόνιο, στην πρόσκληση του κ. Βενιζέλου να μην αφεθεί ο κ. Σαμαράς να πάρει μόνος του την εξουσία (γιατί αυτό θα είναι το επιχείρημα της επόμενης ημέρας, πως δηλαδή ο νέος αρχηγός του ΠΑΣΟΚ και μάλιστα μέσα σε τέτοιες συνθήκες δεν άφησε τη Δεξιά να κυβερνήσει μόνη της) και βεβαίως θα είναι και "νίκη" των "αντι-μνημονιακών" αφού θα έχουν "κατορθώσει" να μειώσουν τα ποσοστά των "άλλων".

Όλοι κερδισμένοι. 

Μόνος χαμένος ο σώφρων πολίτης, που θα κληθεί και πάλι να πληρώσει τα σπασμένα (σε φόρους και χαράτσια) μιας πελατοκεντρικής κομματοκρατίας, που με αντίτιμο μια μόνιμη θέση στο δημόσιο θα έχει αναρριχηθεί και πάλι στην εξουσία.

Το Τρίτο Κύμα της Κρίσης: Φάση Πρώτη. Η Άρνηση!

Βρισκόμαστε ήδη στην έναρξη μιας νέας περιόδου Κρίσης. Σε ένα Τρίτο Κύμα που ξεκινά, θεωρώντας ότι το "πρώτο" έκανε την εμφάνισή του στις ΗΠΑ το 2008 και στη συνέχεια το "δεύτερο" στην Ευρώπη το 2010(κρίση χρέους).

Η "επίσημη" θρυαλλίδα - το trigger- του Τρίτου Κύματος της Κρίσης δεν είναι άλλο από την πιστοποίηση της αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους ως πιστωτικού γεγονότος.

Όπως κάθε κύμα κρίσης, έτσι κι αυτό χρειάζεται ένα τέτοιο σημειακό γεγονός που να καθορίζει την έναρξή του, να κάνει δηλαδή αναγνωρίσιμη την έλευση και την εγκατάστασή του στην οικονομία και στην κοινωνία.

Και αυτό το κύμα θα διακριθεί σε φάσεις και ήδη διανύουμε την πρώτη φάση του: Τη Φάση της Άρνησης.

Μετά τα τελευταία γεγονότα, την ολοκλήρωση του PSI, από τα χείλη όλων των πολιτικών ταγών ημεδαπών και αλλοδαπών, ακούγονται μόνο κολακευτικά λόγια, υποσχέσεις επιτυχίας, ανακούφιση και μεγαλόπνοες φανφάρες.

Οι πάντες αρνούνται ότι υπάρχει συνέχιση της κρίσης ή τουλάχιστον δέχονται ότι το "ελληνικό ζήτημα" μπήκε σε μια τροχιά περιορισμού της αβεβαιότητας. Η πλειονότης τοποθετείται με το σκεπτικό της οριοθέτησης των ζημιών και των απωλειών και επικοινωνούν οραματικό λόγο για μια Ελλάδα που "ξέφυγε" από τα χειρότερα, θα "τα καταφέρει" και τα συναφή. 

Άρνηση της πραγματικότητας που δεν μπορεί να αλλάξει και βεβαίως άρνηση και των συνεπειών μιας χρεωκοπίας που όλοι γνωρίζουν αλλά ουδείς παραδέχεται. Υπεύθυνοι και ανεύθυνοι βάλθηκαν να μας πείσουν ότι βεβαίως πρέπει να προσπαθήσουμε αλλά εν τέλει μια χρεωκοπία μπορεί να είναι "οργανωμένη" και - αν είναι ποτέ δυνατόν! - ακόμη και "ωφέλιμη". Είναι κωμικό δε ότι αρκετοί "κλείνουν το μάτι" στην κοινωνία, υπονοώντας ότι "τελικά τους τα φάγαμε τα δανεικά, κι ούτε γάτα ούτε ζημιά"!

Δυστυχώς, όλα αυτά δεν είναι παρά η πρώτη φάση μιας νέας κοινωνικο-οικονομικής παλίρροιας, ικανής να προκαλέσει μια νέα περιδίνηση στην παγκόσμια οικονομία.

Με ποιο μηχανισμό;

• Η πιστοποίηση της ελληνικής χρεωκοπίας: Για πρώτη φορά έχουμε αθέτηση ομολόγου εκδοθέντος σε ευρώ. Πρόκειται για ένα ιστορικό γεγονός που δεν μπορεί ούτε να αμφισβητηθεί ούτε να αλλάξει. Αποτελεί ιστορία εγγεγραμμένη στο κοινό νόμισμα και θα συνοδεύει κάθε υποψήφιο συναλλασσόμενο με την ευρωζώνη επενδυτή. Μπορεί η Ελλάδα να είναι μια μικρή οικονομία, η πορεία της όμως αντανακλά στο κοινό νόμισμα.
• Συμπέρασμα πρώτο: Τα ομόλογα σε ευρώ δεν είναι πλέον ασφαλή.
• Το χρέος μιας ανεπτυγμένης χώρας όπως η Ελλάδα, είχε ενσωματωθεί σε προϊόντα και δείκτες που αφορούσαν σε ισχυρά και διεθνή κεφάλαια και οργανισμούς. Δεν αποτελούσε μια περιθωριακή αξία αλλά αντικείμενο συναλλαγών μεγάλων και γνωστών χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων αλλά και ταμείων κρατικών και μη.
• Συμπέρασμα δεύτερο: Οι συνέπειες από την ελληνικά αναδιάρθρωση θα αφορούν σε "πρώτης γραμμής" ονόματα. Είτε χώρες, είτε ιδρύματα.
• Η πληρωμή των CDS. Η ακαθόριστη φύση των παράγωγων και εξωτικών προϊόντων, μπορεί να περιορίζεται σε μικρές αξίες και ποσά αλλά η πολλαπλή διασύνδεσή τους και μάλιστα η όχι σαφώς καθορισμένη  διάχυσή τους στο χρηματοπιστωτικό σύστημα, λειτουργεί ως ένας ενδεχόμενος και ακαθόριστος μελλοντικός κίνδυνος. Ένας εκδότης CDS είναι σε θέση να καταβάλλει το ασφάλιστρο; Μήπως έχουν εκδοθεί CDS και για τους εκδότες ασφαλίστρων - αφού κι αυτοί έχουν εκδώσει ομολογιακά δάνεια -  και ποιες συνέπειες θα έχουν η αλυσιδωτές πυροδοτήσεις; 
• Συμπέρασμα τρίτο: Ο μηχανισμός των CDS ενεργοποιήθηκε με άγνωστες συνέπειες. Δεν γνωρίζουμε αν θα είναι μικρές ή μεγάλες: Σημασία έχει ότι υπάρχει αβεβαιότητα και συνεπώς ρίσκο.

Από τα τρία συμπεράσματά μας, προκύπτει ότι έχουμε μπροστά μας σε εξέλιξη κατάσταση που πυροδοτήθηκε από την πιστοποίηση του πιστωτικού γεγονότος και έχει τα εξής χαρακτηριστικά:

• Ευρύτητα γεωγραφική και ποσοτική
• Πρόκληση πιστωτικής ανασφάλειας και άρα αύξηση επιτοκίων
• Μια υποκείμενη διάδοση ρίσκου μέσω ενός ακαθόριστου μηχανισμού που δεν είναι ακόμη ορατές η έκταση και οι συνέπειες. 

Η άρνηση αυτής της πραγματικότητας - είπαμε, τόσο από τους μέσα όσο κι από τους έξω - απλώς αφήνει ανεξέλεγκτη τη διάδοση και τη διόγκωση των συνεπειών μέχρι αυτές να γίνουν ορατές και να πυροδοτήσουν με τη σειρά τους ένα νέο σημειακό γεγονός - μεγαλύτερης βαρύτητας και σημασίας από το πιστωτικό γεγονός της Ελλάδας - ίσως σε διεθνές επίπεδο, που θα σηματοδοτήσει την είσοδο στην Δεύτερη Φάση του Τρίτου Κύματος!

Το Κίνημα των Βολεμένων Ελλήνων

Πρόκειται για το μοναδικό κοινωνικό χώρο που μέχρι στιγμής κερδίζει μέσα στην κρίση. Για τη μοναδική τάξη που κατόρθωσε να εξασφαλίσει οφέλη και στις καλές εποχές και να τα διατηρήσει ακόμη κι αυτή τη δύσκολη ώρα.

Δεν αναφέρομαι σε μια συγκεκριμένη εισοδηματική ή επαγγελματική τάξη. Αλλά σε όλους εκείνους τους συμπατριώτες που "δια της πλαγίας" έχουν κατορθώσει να διακρατήσουν και ίσως να επαυξήσουν τα προνόμια με τα οποία είχαν περιβληθεί.

Η τάξη των "Βολεμένων Ελλήνων" που τώρα εμφανίζεται με διάφορες μορφές διεκδικητικής διαμαρτυρίας και κινηματικής λογικής πολιτική έκφραση, διαπερνά όλο το πολιτικό και κοινωνικο-οικονομικό φάσμα.

Ποιοι εντάσσονται σε αυτό το κίνημα των Βολεμένων Ελλήνων; 

Κατ' αρχάς μικρή σημασία έχει εάν η ένταξή τους γίνεται εκουσίως ή ακουσίως. Μπορεί να έχει κάποια αξία από ηθικής ή ιδεολογικής πλευράς αλλά το οικονομικό αποτέλεσμα παραμένει ίδιο.

Οι ενταγμένοι λοιπόν Βολεμένοι Έλληνες. έτσι δειγματοληπτικά, είναι όλοι όσοι άντλησαν εισόδημα ή κεφάλαιο από τον κρατικό κορβανά, χωρίς όμως να έχουν την αντίστοιχη ανταποδοτικότητα.

• Είναι ο πολιτικός, που ενώ εξασφάλισε την ασυλία και την ασύδοτη κατασπατάληση του δημόσιου χρήματος - κανένας προϋπολογισμός δεν συγκρατήθηκε προ κρίσης εκεί που προβλεπόταν και είχε ψηφισθεί από τη Βουλή- δεν εργάσθηκε για την ευημερία του κοινωνικού συνόλου αλλά για την συντήρηση της κομματικής του πελατείας
• Είναι ο υπάλληλος που διεκδίκησε και διεκδικεί μισθούς κι επιδόματα καθώς και προνόμια μακρυά από την πραγματική αξία της εργασίας του
• Είναι ο αγρότης που ζήτησε να εξασφαλίσει σταθερό εισόδημα ανεξάρτητα της απόδοσης της γης του και των κινδύνων που η φύση του τομέα του εμπεριέχει.
• Είναι ο εργολάβος, ο επιχειρηματίας και ο ελεύθερος επαγγελματίας που δεν ζήτησαν κέρδος από τον ανταγωνισμό και την ποιότητα αλλά από την κρατική προστασία εις βάρος όλων των υπολοίπων.
• Είναι ο συνταξιούχος που εφησύχασε στην εσαεί οικονομική παροχή από το κράτος, που θεώρησε ότι στην ηλικία των 40 μπορεί να απολαμβάνει ποσά και προνόμια που δεν είχε ποτέ πληρώσει. 
• Είναι ο συμπατριώτης μας που έχτισε σε δάσος κι αιγιαλό, εις βάρος όλων των υπολοίπων κλέβοντας περιβαλλοντικό κεφάλαιο από το σύνολο
• Είναι χιλιάδες συμπολίτες μας που παρέδωσαν τη μοίρα και τη ζωή τους στο κράτος, αντί αυτοί να αναλάβουν τις τύχες τους, αδιαφορώντας ότι κάθε φορά που ζητούν οτιδήποτε από την κρατική μηχανή - και ειδικά από την Ελληνική - πληρώνεται με δανεικά.
• Είναι επίσης χιλιάδες συμπολίτες μας που αντί να στηρίζονται στις δικές τους δυνάμεις, προσπάθησαν να τις αντικαταστήσουν με εκείνες ενός πολιτικάντη, για ένα διορισμό, μια υπόθεσή τους, ένα ρουσφέτι.
• Είναι ακόμη κι ο ακαδημαϊκός, κι ο καλλιτέχνης κι ο άνθρωπος του πνεύματος που φόρτωσε την ευθύνη της διαβίωσής του στις δικές μας πλάτες.
• Είναι η τοπική κοινωνία που δεν ξέρει να κάνει τίποτα άλλο από να πουλάει σουβλάκια και χαμόσπιτα σε φοιτητές και φαντάρους.

Θα περίμενε κανείς ότι η λαίλαπα της κρίσης θα χτυπούσε πρώτα αυτούς. Πρώτα δηλαδή όσους είχαν να λαμβάνουν από το Δημόσιο, όχι μόνο χρήματα αλλά και προνόμια και επαγγελματικές άδειες και όλα τα κρατικά  ωφελήματα.
Λάθος. Πρώτα χτυπήθηκαν και λαβώθηκαν βαριά όλοι όσοι είχαν στηριχτεί στα δικά τους πόδια. Όλοι όσοι είχαν βασιστεί στις δικές τους δυνάμεις. Γιατί το "Κίνημα των Βολεμένων Ελλήνων" από αυτούς ζητά περισσότερα. Ζητά αγριότερα. Ζητά με επιμονή.
Κι άλλους φόρους, κι άλλη συμπίεση στα γρανάζια ενός παμφάγου κράτους.
Που είναι οι αβόλευτοι;
Που είναι όλοι εκείνοι που αγόγγυστα προσφέρουν και προσφέρονται;
Δυστυχώς πουθενά.
Πιθανόν να έρχονται εκλογές. Μη γελιέστε. Το "Κίνημα των Βολεμένων Ελλήνων" πάλι με τη γνωστή μεθοδολογία, πάλι με τις γνωστές κομματικές, συνδικαλιστικές και κοινωνικές δυνάμεις θα βρεθεί μπροστά. Θα επιβάλλει το νέο "λεφτά υπάρχουν", τη νέα "επανίδρυση του κράτους". Κι όταν σβήσουν τα φώτα πάλι αυτοί οι "Βολεμένοι" θα επιβιώσουν στο τέλος.
Δυστυχώς.

ΕΚΤΑΚΤΟ: Το Βιβλίο του Ισίδωρου Πόσδαγλη Εκδίδεται!

Για όσους δεν πίστεψαν ότι υπάρχει...
Για όσους αμφέβαλλαν για την πραγματικότητα...
Διαβάστε το δημοσίευμα του Spiegel με ημερομηνία 3 Μαρτίου 2012 εδώ:
http://www.spiegel.de/international/europe/0,1518,818966,00.html


Απόσπασμα εδώ:
"After weeks of work, Sinn had assembled enough pieces to create a picture that would make any one shudder: Since the 2007 financial crisis, immense imbalances have formed within the otherwise harmless payment system that exists between the central banks of the 17 euro-zone member states. While Italy, Spain, Ireland, Portugal and Greece, all hit hard by the debt crisis, show deficits totaling over €600 billion, the claims owed the Bundesbank have climbed to €498 billion."


Και τώρα διαβάστε τι γράφαμε από το απόσπασμα του βιβλίου του Πόσδαγλη εδώ:

"Ελλάδα, Πορτογαλία, Ιρλανδία, Ισπανία και Ιταλία θα γίνουν στόχος του διεθνούς κεφαλαίου μόλις φτιάσουνε το Νόμισμα. Το άθροισμα των δικών τους χρεών - που με τέχνη και κόπο θα τους έχουν φορτώσει - θα ισορροπεί, θα αντιπροσωπεύει το Χρέος μιας ψευτο-ένωσης, ώστε να ισοφαρίζει τα κέρδη των Γερμανο-Γάλλων και των ιμπεριαλιστών συμμάχων τους.". Σελίδα 24!

Αυτά γράφει ο Πόσδαγλης, με στοιχεία, αριθμούς και διαγράμματα, είπαμε από το 1952!"

Πότε τα γράφαμε; Στις 9 Γενάρη του 2012!

Και τι άλλο λέμε;

Για τους πίνακες και τα διαγράμματα του Πόσδαγλη.

Θες να δεις ένα; Κοίταξε πάλι από το Spiegel εδώ:

http://www.spiegel.de/international/europe/bild-818966-324522.html

Ευχαριστούμε όλους όσους πιστεύουν στην ΑΛΗΘΕΙΑ!