Μετά τη "βουβή" προσέλευση των οπαδών του ΠΑΣΟΚ προς ανάδειξη του νέου αρχηγού του κινήματος, και λέω "βουβή" γιατί δεν απολαύσαμε στα ΜΜΕ τις γνωστές "ζωντανές συνδέσεις", τα ευτράπελα, την ενημέρωση για τη "ροή της διαδικασίας" και άλλα συνοδεύοντα τις όποιες εκλογικές μας Κυριακές, προτείνω να ακούσουμε την ιστορία που προσπαθεί να μας διηγηθεί το πολιτικό μας σύστημα, ενόψει και των επερχόμενων εξελίξεων.
Παραμύθι Πρώτο: Ο Κακός Δράκος του Μνημονίου και η Αθάνατη Ελλάς!
Μια φορά κι έναν καιρό, στη μικρή αλλά γενναία Ελλάδα που η καημένη δανειζόταν χωρίς να την σταματά κανείς από τους κακούς κερδοσκόπους, αποφάσισαν οι επίσης κακοί Ευρωπαίοι φίλοι της να της κάνουν - με το αζημίωτο! - ένα χουνέρι που θα το θυμόταν η κακομοίρα για πάντα. Να την παραδώσουν στον Κακό Δράκο του Μνημονίου για να την τρομάξουν.
Οι Έλληνες τρόμαξαν, πέρασαν πολλά - μειώσεις, περικοπές, φορολογία - αλλά μετά από μερικά χρόνια οι ισχυροί φίλοι της Ελλάδας, θες γιατί τη λυπήθηκαν, θες γιατί βαρέθηκαν, θες γιατί κατάλαβαν ότι δεν μπορούν να κάνουν κάτι μ' αυτή, σταμάτησαν να ασχολούνται, ο Κακός Δράκος του Μνημονίου ξεθύμανε, κι όλα γίνηκαν όπως πριν.
Πολίτες, πολιτικοί, επιχειρηματίες και συνταξιούχοι θυμούνται την εποχή του Μνημονίου και κουνάν το κεφάλι:"Πόσο ανόητοι ήμασταν που τρομάξαμε ότι μπορεί να μας καταπιεί ο Κακός Δράκος και τρέξαμε να δουλέψουμε, να χάσουμε τα προνόμια και τα κέρδη από τη φοροδιαφυγή και τη διαφθορά, αφού όλα πέρασαν, ήταν ένας κακός εφιάλτης, ένα παιχνίδι των Ευρωπαίων!"
Η Αθάνατη Ελλάς τελικά ήταν πιο δυνατή από τον Κακό Δράκο και τίποτα δεν άλλαξε...
Παραμύθι Δεύτερο: Ο Κακός Δράκος του Μνημονίου Κάνει την Ελλάδα Μια Άλλη Χώρα!
Δεν θα επαναλάβω την εισαγωγή του παραμυθιού. Θα γίνω κουραστικός. Απλώς η ιστορία μας εξελίσσεται κάπως διαφορετικά. Ο Κακός Δράκος τελικά τρομάζει την μικρούλα χώρα, οι κάτοικοί της γίνονται ξαφνικά παραγωγικοί, σταματούν να φοροδιαφεύγουν, η διαφθορά γίνεται άγνωστη λέξη και βεβαίως οι πολιτικοί της αλλάζουν κι αυτοί. Γίνονται πραγματικοί ηγέτες, που πλέον λένε την αλήθεια, εργάζονται για το κοινό καλό και δεν ενδίδουν στο λαϊκισμό και στην ιδεοληψία.
Ο Κακός Δράκος τελικά μεταμόρφωσε την Ελλάδα και αφού άλλαξαν όλα, οι Ευρωπαίοι οργανώνουν ένα ξέφρενο πάρτι για να την υποδεχτούν και πάλι στα σαλόνια τους.
Γιατί παραμύθια;
Μα το τεχνητό σκηνικό που στήθηκε και καλλιεργείται μετά το PSI και μάλλον θα εξακολουθήσει να μας περιβάλλει και να μας κρατά "υπνωτισμένους" για λίγο καιρό ακόμα, μόνο ως παραμύθι μπορεί να περιγραφεί.
Εσύ - ανάλογα με τις προτιμήσεις σου - διαλέγεις το παραμύθι που σε εκφράζει και νομίζεις ότι το ζεις!
Ποια είναι η πραγματικότητα που αργά ή γρήγορα θα κληθούμε να αντιμετωπίσουμε;
- Η αναδιάρθρωση του χρέους της χώρας σηματοδοτεί την έναρξη μιας μακράς και πρωτόγνωρης για τους νεο-Έλληνες κατάστασης. Σταδιακά οι επιπτώσεις της "εξαφάνισης χρήματος" θα αρχίσουν να διαχέονται στην πραγματική οικονομία και κατά συνέπεια στην κοινωνία και στην πολιτική. Δεν είναι ανώδυνο, δεν είναι συνηθισμένο.
- Το πολιτικό σύστημα - εν συνόλω - βιάζεται να αποσπάσει την λαϊκή βούληση πριν αυτές οι συνέπειες αρχίσουν να γίνονται ορατές.
- Κανένα Μνημόνιο δεν συντάχθηκε επ' ωφελεία της χώρας και καμιά συνταγή δεν υπάρχει προς αυτή την κατεύθυνση, υπό την έννοια της πλήρους απουσίας μιας πρότασης από την ελληνική πλευρά. Ναι, το Μνημόνιο περιέχει μέτρα και πρόνοιες που είναι αυτονόητες, ναι υποστηρίζεται από κεφάλαια, αλλά όχι δεν στοχεύει να μετατρέψει "μαγικά" την ελληνική οικονομία σε "παράδεισο" επιχειρηματικότητας και ανταγωνιστικότητας. Στοχεύει στην αναδιανομή κεφαλαίων και πόρων από τους φορολογούμενους προς το κράτος και ταυτόχρονα στην απεξάρτηση του κράτους από τον εξωτερικό δανεισμό. Βεβαίως, επειδή η πρώτη πηγή (οι φορολογούμενοι) δεν μπορούν να υποκαταστήσουν την δεύτερη (εξωτερικός δανεισμός) προκύπτει μια διαφορά, την οποία αναγκαστικά -αν και όποτε γίνει αυτό επιτακτικό -θα καλύψει ο περιορισμός της κρατικής δαπάνης. Τίποτα παραπάνω απ' αυτό.
- Κανένα κείμενο - από Μνημόνιο μέχρι ιερογλυφικά - δεν μπορεί από μόνο του να μεταβάλλει ιδεολογικές σταθερές μιας κοινωνίας: Η ελληνική κοινωνία βρίσκεται σταθερά και επίμονα αντικείμενη στην επιχειρηματικότητα, στην πρωτοβουλία, στην ανάληψη ρίσκου, στον ανταγωνισμό. Δυστυχώς δεν έχει ανακαλυφθεί μέθοδος να μετατρέπει κανείς μια κοινωνία που ευχαρίστως και στη μεγάλη της πλειοψηφία θα δεχόταν να χαρακτηριστεί σε κάποιο βαθμό ανάπηρη προκειμένου να εισπράττει μια πενιχρή αλλά σταθερή σύνταξη ή επίδομα.
Ευτυχώς που η Μέρκελ δεν το έχει καταλάβει ότι κάθε ενήλικας Έλληνας θα ήταν ευχαριστημένος αν έπαιρνε ως επίδομα από την Ευρώπη ένα ποσό - ας πούμε - 600 ευρώ και ευχαρίστως θα προσυπέγραφε οποιοδήποτε κείμενο, θα ψήφιζε οποιονδήποτε πολιτικό ή θα εντασσόταν σε οποιαδήποτε συμμαχία. Ναι, 600 ευρώ. Για κάνε τις πράξεις: έχουμε δέκα εκατομμύρια Έλληνες με 600 ευρώ το μήνα, χρειάζονται περίπου 72 δις ευρώ το χρόνο. Εμείς βάζουμε τα 50 - από φόρους. δασμούς, τουρισμό κλπ - αν μας έβαζε και τα 20 η Μέρκελ καθαρίσαμε, γιατί με τα ποσά των δανείων που μας έδωσαν (110 το πρώτο και 130 το δεύτερο περίπου 240 δισ) για τα επόμενα δώδεκα ολόκληρα χρόνια δε θα χρειαζόμασταν τίποτα άλλο! Μηδέν ανεργία, καμιά οικογένεια χωρίς εισόδημα! Πες μου: Μπορεί άλλο πολιτικό ή οικονομικό πρόγραμμα να σου εγγυηθεί οτιδήποτε σε βάθος δωδεκαετίας όπως αυτό;
Και θα μου πεις τώρα, μα τα λες αυτά με τα σωστά σου; Και θα σου απαντήσω: Όσο ψηφίζεις Βενιζέλο (ή Σαμαρά ή όποιο άλλο από τα παρόντα κόμματα, αποκυήματα μιας νωχελικής και κουτοπόνηρης κοινωνίας) νομίζω ότι μπορείς να πιστέψεις σε οτιδήποτε! Ακόμη και στα παραμύθια!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου