Και Πέντε Μεγάλοι Μύθοι για την Ευρώπη!

     Αναγνωρίζω ότι διέρχεσαι τη φάση του Θυμού όπως ήδη έχουμε περιγράψει εδώ αγαπητέ αναγνώστη. Και επίσης γνωρίζω ότι ο "Λαός" θεωρεί ότι κατέχει το αλάθητο. Ο συνδυασμός βεβαίως των δύο παράγει τα σχετικά αποτελέσματα, όμως εγώ θεωρώ ότι πρέπει να γνωρίζεις την πραγματικότητα. Γιατί; Μα γιατί ακολουθεί η φάση της Κατάθλιψης και δυστυχώς απέχουμε πολύ λίγο από την έναρξή της. Τουλάχιστον επισήμως. Όσα πιο πολλά γνωρίζεις τόσο καλύτερα. Διά των Μύθων λοιπόν η αλήθεια. 

Μύθος 1ος: Οι Ευρωπαίοι θα βρουν μια λύση γιατί φοβούνται μήπως καταρρεύσει το ευρώ.
Πραγματικότητα: Όσο μέσα στην Ευρωζώνη υπάρχουν χώρες με πρόβλημα χρέους, το ευρώ θα παραμένει υποτιμημένο σε σχέση όχι με  την τρέχουσα ισοτιμία του με το δολάριο, αλλά σε σχέση με την ισοτιμία που θα είχε ΑΝ ΔΕΝ υπήρχαν εντός Ευρωζώνης τα PIGS. Η χρησιμότητά μας σε ό,τι αφορά στην ισοτιμία είναι να διατηρούμε το ευρώ σχετικά υποτιμημένο. Είναι σαφές ότι οι εξαγωγικές οικονομίες της Ευρωζώνης επιθυμούν ένα σχετικά υποτιμημένο νόμισμα, χωρίς όμως να χρειάζεται να το "πληθωρίζουν" τυπώνοντας "χαρτιά". Απλώς συνθέτουν τις ισχυρές οικονομίες με τις αδύναμες κι ο μέσος όρος παραμένει χαμηλά. Στην υποθετική περίπτωση που κάποια χώρα έφευγε από το ευρώ λόγω χρεοστασίου, τότε απλούστατα το ευρώ θα ανατιμάτο γιατί θα ήταν ένα πολύ πιο ισχυρό νόμισμα. Θα προσέγγιζε δηλαδή το "απόλυτο" που θα ήταν ένα "νέο μάρκο". Από νομισματική άποψη δηλαδή, οι οικονομίες-ζόμπι επιτελούν τη λειτουργία του "υποτιμητή" του μάρκου. Τα υπόλοιπα περί "εξαγωγών" της Γερμανίας στην Ελλάδα και άλλα φαιδρά τα έχουμε πει ήδη εδώ. Συνεπώς, αν περιμένεις να σωθείς από αυτή την οδό, απλά ξέχασέ το! Ζουν άνετα και χωρίς εσένα. Και επίσης ζουν ανετότερα αν συνεχίσεις να έχεις τα γνωστά προβλήματα.

Μύθος 2ος: Το πρόβλημα της Ευρώπης είναι πολιτικό. Μόλις οι Ευρωπαίοι "τα βρουν" πολιτικά, τότε θα επέλθει και η λύση. Αργούν βέβαια λίγο αλλά στο τέλος θα τα καταφέρουν. Η Ευρώπη είναι ισχυρή κατά βάθος και κανείς δε θέλει να διαλυθεί η Ευρωζώνη.
Πραγματικότητα: Οι Ευρωπαίοι πολιτικοί όχι μόνο δεν ενδιαφέρονται να "τα βρουν" αλλά δυστυχώς δε διαθέτουν ούτε τα απαραίτητα κεφάλαια ώστε να "στήσουν" ένα πραγματικά "θωρακισμένο" μηχανισμό στήριξης. Ο πυρήνας του προβλήματος χρέους στην Ευρωζώνη δεν είναι πολιτικός. Στην πραγματικότητα ουδέποτε το ευρώ δεν εφοδιάστηκε με εκείνα τα απαραίτητα "εργαλεία" ώστε να πείσει ότι πρόκειται για ένα νόμισμα που θα διαρκέσει επί μακρόν, δηλαδή ποτέ οι χώρες δε συνέβαλλαν πραγματικά στην ενίσχυση του κοινού νομίσματος. Οι αρχιτέκτονες της Ευρωζώνης απλώς έστησαν μια κοινή νομισματική μονάδα, αφήνοντας στις επόμενες γενιές την επιλογή αν θα προχωρήσει ή όχι το όλο θέμα. Επί της ουσίας λοιπόν όση καλή διάθεση και να επιδείξουν, δεν υπάρχει ρευστότητα διαθέσιμη για διάσωση. Κι αν η περίπτωση της Ελλάδας δεν απαιτεί σημαντικά ποσά - ούτε και ασήμαντα βέβαια - στην πραγματικότητα οι αγορές εξετάζουν το μοντέλο που θα υιοθετηθεί για την Ελλάδα και θα το προβάλλουν στο συνολικό ευρωπαϊκό χρέος. Αν το μοντέλο βρεθεί ελλιπές, με απλά λόγια αν η Ευρώπη δεν περάσει το μήνυμα ότι έχει τα χρήματα διαθέσιμα για όλους, τότε το ευρώ θα καταστεί ένα μη ασφαλές καταφύγιο δηλαδή ένα μη αποθετικό νόμισμα. Και κάπου εκεί τελειώνει το έργο. Κανείς δε θα "αγοράζει" ευρώ ως επενδυτικό καταφύγιο και απλώς θα θεωρείται ένα "εργαλείο" δοσοληψιών με τις ευρωπαϊκές χώρες. Αποτέλεσμα; Ο πυρήνας πλέον της Ευρώπης η Γερμανία, θα δει να αυξάνονται τα δικά της επιτόκια δανεισμού και τότε η επιστροφή στο μάρκο θα γίνει πολύ ελκυστική. Η πολιτική συζήτηση λοιπόν στην Ευρώπη απλώς αποτελεί το πολιτικό περιτύλιγμα ώστε να σερβιριστεί στους Ευρωπαίους πολίτες το "κυρίως πιάτο" και όχι μια πραγματική συζήτηση με σκοπό την εξεύρεση κάποιας λύσης.

Μύθος 3ος: Οι Ευρωπαίοι επεξεργάζονται "λύσεις" για το ελληνικό χρέος. Σε κάποια θα καταλήξουν. Είναι πιθανό να συμμετάσχουν και ιδιώτες αλλά σε κάθε περίπτωση δεν θα οδηγηθούμε σε ακραίες καταστάσεις και οπωσδήποτε θα μας στηρίξουν. Τελικά, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θα ζοριστούμε αλλά θα μας δίνουν δάνεια μέχρι να ξεπεράσουμε τα προβλήματα.
Πραγματικότητα: Οι Ευρωπαίοι δεν "ανακαλύπτουν τον τροχό" ούτε θα εφεύρουν για χάρη μας εξωπραγματικά οικονομικά σχήματα ώστε να τροφοδοτούμεθα με τα κεφάλαια που εμείς θέλουμε. Απλώς, εφαρμόζουν τους κανόνες της αγοράς και μάλιστα χωρίς καμιά παρέκκλιση. Και πως θα μπορούσε άραγε να γίνει διαφορετικά. Κανείς ιδιώτης επενδυτής δεν επιθυμεί να υποστεί ζημίες και μάλιστα "εθελοντικά". Αυτά είναι αστειότητες. Επίσης καμία νομισματική ένωση δεν μπορεί να υποκαταστήσει τις αγορές ή να λειτουργήσει ερήμην τους για τον πολύ απλό λόγο ότι οι αγορές βάζουν τα κεφάλαια, αναλαμβάνουν τον κίνδυνο και οι χώρες που δανείζονται βάζουν την αξιοπιστία και τον τόκο σε αποζημίωση των αγορών. Πανάρχαιο, απλούστατο, απαράβατο. Όποια από τις δύο πλευρές - αγορές και χώρες- αποτύχει να "παίξει" σωστά το παιχνίδι, χάνει. Απλώς δεν υπάρχουν λύσεις όπως παρουσιάζονται, δηλαδή χωρίς επώδυνες και "αργεντίνικες" συνέπειες.

Μύθος 4ος: Κάποια στιγμή θα υποκύψουν οι "μεγάλοι" της Ευρώπης, χώρες, πολιτικοί, πολίτες, επιχειρηματίες, ελίτ, θα εκδοθεί το ευρω-ομόλογο και συνεχίζουμε όπως πριν.
Πραγματικότητα: Μονολεκτικά, γιατί έχουμε αναφερθεί σε βάθος για το ευρω-ομόλογο στο παρελθόν: Όχι. Συνοπτικά, ευρω-ομόλογο σημαίνει ανάληψη του χρέους όλων των χωρών της Ευρωζώνης υπό κοινό ομόλογο και με ένα χαμηλό μεσοσταθμικά επιτόκιο. Όμως χαμηλό για μας σημαίνει υψηλό για τους Γερμανούς, τους Ολλανδούς κλπ. Υψηλά επιτόκια για τις μεγάλες οικονομίες σε μια ανάλογη κατάσταση στο μέλλον απλώς θα αποτελέσει έναν οικονομικό Αρμαγεδδώνα, γιατί δες τι γίνεται τώρα με την Ελλάδα - μια πολύ μικρή οικονομία - και φαντάσου τι θα γινόταν αν τα ίδια προβλήματα αντιμετώπιζε η Γερμανία. Ποιος θα τη στήριζε;

Μύθος 5ος: Η Ευρώπη!
Πραγματικότητα: Ναι. Έχουμε πλάσει ένα μύθο σχετικά με την Ευρώπη, τις δυνατότητές της, τις προθέσεις της και την συνολική της προοπτική. Όχι μόνο εμείς στην Ελλάδα αλλά και αρκετοί στην ευρωπαϊκή ήπειρο ζουν με αυτόν τον μύθο. Η ιδέα της Ενωμένης Ευρώπης δεν ήταν - ήταν(!) - τίποτα άλλο παρά το αποτέλεσμα της συντονισμένης προσπάθειας του Αμερικανο-Βρετανικού άξονα να "περιδέσει" μέχρις ακινησίας την γερμανική "εκρηκτικότητα", οικονομική και άλλη. Οι λαοί της ηπείρου, ταλαιπωρημένοι από την γερμανική επιθετικότητα που κυριάρχησε στον 20ο αιώνα αλλά και πιεζόμενοι από τη σοβιετική επιβολή είδαν στο όραμα της Ενωμένης Ευρώπης, ιδιαίτερα μετά και την κατάρρευση και της Σοβιετικής Ένωσης, έναν παράγοντα σταθερότητας, ειρήνης και ασφάλειας. Ταυτόχρονα, στην ιδέα της Ενωμένης Ευρώπης βρήκαν νέο πολιτικό άσυλο όσοι οραματιζόντουσαν ένα αντίπαλο δέος στην pax americana. Το ευρώ συνέβαλλε στην ενίσχυση αυτών των πεποιθήσεων. Χωρίς να κοιτάξει κανείς τις "λεπτομέρειες" - όπως η απουσία κοινής οικονομικής πολιτικής - σε λίγα χρόνια οι Ευρωπαίοι θεώρησαν ότι όλο αυτό το οικοδόμημα είναι ισχυρό και εν πολλοίς δεδομένο στην ιστορική εξέλιξη. Λάθος. Τα ρήγματα που προκάλεσε η οικονομική κρίση, η αποδυνάμωση της αμερικανικής παντοκρατορίας, η ανάδειξη νέων οικονομικών πόλων όπως της Κίνας, της Ινδίας, της Ρωσίας ή της Βραζιλίας, έφεραν στην επιφάνεια και αναζωπύρωσαν τις "αρχαίες" γερμανικές αντιλήψεις. Η Γερμανία στην πραγματικότητα είναι έτοιμη να επανακαθορίσει το ρόλο της στον καινούριο κόσμο θεωρώντας ότι αρκετά έμεινε "υπό περιορισμό" κάτω από το "βαρύ" ευρωπαϊκό οικοδόμημα και αρκετά δαπάνησε κεφάλαια -πολιτικά και οικονομικά - για να "συντηρεί" την ευρωπαϊκή "κιβωτό" στα πλαίσια μιας άτυπης υποχρέωσης να αποσβέσει τα δεινά που επέφερε σε δύο παγκόσμιες συρράξεις. Ναι φίλε αναγνώστη. Η Γερμανία κινείται ταχύτατα προς εκεί που θεωρεί ότι ανήκει. Και το "εκεί" δεν είναι μια προβληματική νομισματική ένωση με "απείθαρχους" και "τεμπέληδες" λαούς. Κατάλαβες τώρα γιατί η "πρεμούρα" των Αμερικανών να επιλυθεί το ελληνικό πρόβλημα; Αντιλαμβάνεσαι γιατί ζορίζεται ο Ομπάμα να πάρει γρήγορες αποφάσεις η Ευρώπη;
Πιο πιθανό λοιπόν είναι να αγοράσουν οι αμερικανοί τα ευρωπαϊκά σκουπιδο-ομόλογα παρά οι Γερμανία να συναινέσει σε κάποια λύση.
Όσο πιο γρήγορα λοιπόν ξεπεράσουμε τη Μυθολογία, τόσο πιο γρήγορα θα ξεπεράσουμε και την καταθλιπτική φάση που ακολουθεί.