Εώα Επιτολή...

«"...οι μέρες του Αυγούστου συμπίπτουν με την «εώα επιτολή» του Σείριου, την ανατολή δηλαδή του λαμπρότερου άστρου της νύχτας λίγο πριν από την ανατολή του Ήλιου...»

(από την ελληνική Wikipedia)

Μπαίνουμε λοιπόν οσονούπω στον Αύγουστο, αγαπητέ αναγνώστη. Κι ο Σείριος και η εώα επιτολή του σ' αυτή τη χρονική περίοδο είχε συνδεθεί στην αρχαιότητα με τα κυνικά καύματα (τα dies caniculariae των Λατίνων), δηλαδή με τις θερμότερες ημέρες του έτους, τα οποία καύματα οι αρχαίοι απέδιδαν στην επί πλέον αύξηση της θερμοκρασίας από την υποτιθέμενη προσθήκη της ακτινοβολίας του Σείριου στην ακτινοβολία του Ήλιου, μαθαίνουμε στο σχετικό άρθρο της Wikipedia για τον Αύγουστο.

Που μας βοηθούν όλα αυτά σε ένα ιστολόγιο πολιτικής ανάλυσης; Μα για να σου ψιθυρίσω γι' αυτά που έρχονται μ' ένα τρόπο που μόνο η αλληγορία μπορεί να μας προσδώσει.

Ετυμολογικά, η λέξη «Σείριος, -α, -ον» σήμαινε ο καίων, ο κατά· καίων, ο καυστικός, ο θερμός και ήταν επίθετο των ουρανίων σωμάτων, τα οποία εκπέμπουν μεγάλη θερμότητα. «Σείριος» ονομαζόταν πολλές φορές και ο Ήλιος, γεγονός που δημιούργησε στην πορεία μεγάλη σύγχυση γύρω από το διαχωρισμό των δύο άστρων. (Γι' αυτό και μέχρι σήμερα άλλοι μιλούν για το «Μακεδονικό Άστρο» και άλλοι ·για το «Μακεδονικό Ήλιο», αναφερόμενοι στο γνωστό μακεδονικό σύμβολο). Ομόρριζες λέξεις είναι ο «σειριόκαυτος», που σήμαινε ο καμένος από τον ηλιακό καύσωνα ή από το Σείριο και η «σειρήνα», μυθικό εκείνο πλάσμα που αναπαριστάνονταν άλλρτε ως γυναίκα-ψάρι και άλλοτε ως γυναίκα-πουλί και σήμαινε αρχικά «η φανερώνουσα τη δύναμίν της δια του καύσωνας του ηλίου κατά τη μεσημβρίαν», όπως μαθαίνουμε από εδώ. Θα μπορούσε άραγε η Μέρκελ να συμβολισθεί με την αρχαία Σειρήνα του Σείριου; Κατά σύμπτωση, οι Γερμανοί έχουν κι αυτή στη μυθολογία τους τη Σειρήνα. Την περίφημη Lorelei, που σήμερα είναι ένας βράχος στην ανατολική όχθη του Ρήνου στην περιοχή του Sankt Goarshausen.

Για την ελληνική μυθολογία, ο Σείριος είναι το άστρο εκείνο, στον Αστερισμό του Μεγάλου Κυνός, στο οποίο είχε μεταμορφωθεί το σκυλί του Ωρίωνα. Ο Ωρίων (Ωρίωνας) ήταν ο πιο διάσημος κυνηγός στην ελληνική μυθολογία. Σχετικά με το τέλος του Ωρίωνα υπάρχουν αρκετές διαφορετικές παραδόσεις. Σύμφωνα την κυρίαρχη παράδοση, πέθανε στη Δήλο (γνωστή τότε ως Ορτυγία) από δάγκωμα σκορπιού, που τον έστειλε είτε η Άρτεμις επειδή είχε φύγει από κοντά της ως ερωτευμένος με την Ηώ. Το δάγκωμα του Σκορπιού το έχουμε ξανασυναντήσει; Μα και βέβαια! Όταν και πάλι οι Γερμανοί - σύμπτωση(!) - είχαν δώσει στο δικό μας Πρωθυπουργό το Γιώργο το βραβείο Quadriga - το τέθριππο ελληνιστί - το οποίο αναπαριστά ένα άρμα που σύρουν τέσσερις ίπποι. Κατά σύμπτωση -πάλι!- ο Σκορπιός θεωρείται κατά τη μυθολογία υπαίτιος της καταστροφικής πορείας των ίππων που έσυραν το άρμα - το τέθριππον(!)- του θεού Ήλιου όταν το οδήγησε ο υιός του Φαέθων.

Τι έχουμε λοιπόν; Μια ανατολή του καυτερού Σείριου, του λαμπερότερου άστρου της νύχτας, στο μήνα που η Σειρήνα «η φανερώνουσα τη δύναμίν της δια του καύσωνας του ηλίου κατά τη μεσημβρίαν» θα στείλει το Σκορπιό να ανατρέψει το άρμα το τέθριππο και τον ηνίοχό του.

Επίμονα λοιπόν η συμπαντική αρμονία μας επαναλάμβάνει τα μηνύματά της. Πρόσεχε την Εώα Επιτολή του Σείριου.

Πολλά λοιπόν μέλη του ζωικού βασιλείου εμφανίζονται τον Αύγουστο: Σκορπιοί, Κύνες(σκυλιά) κι ένα Λιοντάρι! Ο αστρολογικός αυγουστιάτικος Λέοντας σύμβολο στην αρχαία Αίγυπτο της προσύλκυσης των λεόντων κοντά στο Νείλο κατά τους καλοκαιρινούς μήνες, για λίγο νερό. Ο Νείλος που φούσκωνε με την ανατολή του Σείριου βέβαια! Και τι άλλο θα βρίσκαμε εκεί κοντά από μια Σφίγγα: Σώμα λέοντος, κεφαλή γυναικός - της Σειρήνας από το Σείριο που λέγαμε πριν - και βέβαια να θυμίζει την ανατολή του καυτού αστεριού και να οροθετεί την πλημμύρα του Νείλου, που πλησιάζουν τα λιοντάρια το κατακαλόκαιρο. Τον Αύγουστο. Και τι άλλο θα κυνηγούσε πιο ευχάριστα και συναρπαστικά ο Ωρίων κηνυγός μας; Μα λιοντάρια βέβαια!

Να που συμπυκνώνει η Ιστορία τα σύμβολα και μας τα δίνει στο πιάτο να τα αναλύσουμε. Αλλά πιο κάτω γίνεται και πιο ενδιαφέρον!

Ο Αύγουστος στην αρχαία Ελλάδα ήταν ο μήνας Μεταγειτνιών. Τι γιόρταζαν αυτό το μήνα οι αρχαίοι; Σου παραθέτω τα σχετικά από την ελληνική Wikipedia:

Τα Ηράκλεια εν Κυνοσάργες ήταν γιορταστική εκδήλωση στην αρχαία Αθήνα. Διοργανώνονταν τον μήνα Μεταγειτνιών στην περιοχή Κυνόσαργες του δήμου Διομείας μεταξύ Λυκαβηττού και Ιλισού. Η στήλη του Κυνοσάργους στήθηκε σύμφωνα με τον Αθήναιο κατά την διάρκεια των Πελοπονησιακών πολέμων, δηλαδή από το 431 π.Χ. και μετά. Την λέξη «παράσιτος» την συναντάμε εκατό χρόνια αργότερα σε μια αρχαία ελληνική κωμωδία. Οι ιερείς του ναού λέγονταν «παράσιτοι», δηλαδή «σύντροφοι στο τραπέζι». Οι παράσιτοι ήταν νόθοι νέοι (μη γνήσιοι από πατέρα και μητέρα Αθηναίων παίδες), ή τα παιδιά νόθων, και εκλέγονταν αναγκαστικά, ενώ η θητεία τους ήταν υποχρεωτική, αφού η τυχόν άρνηση της θητείας κατέληγε στο δικαστήριο για τον άτυχο νέο όπως μας μεταφέρει ο Αθήναιος. Αυτό καταγράφει μια επιγραφή που σώζεται στον ναό του Ηρακλή στους Κυνοσάργους και χρονολογείται από την εποχή του Αλκιβιάδη.

Ανάμεσα στις υποχρεώσεις των παρασίτων καταγράφεται η είσπραξη του φόρου σίτου και άρτου, καθώς και η μεταφορά τους στην αποθήκη φύλαξης, το λεγόμενο παρασιτήριο. Επίσης η είσπραξη του φόρου ζώων που προορίζονταν για θυσία. Κάθε παράσιτος είχε υπό την επίβλεψή του μια ορισμένη περιοχή που έπρεπε να διαχειρίζεται. Η είσπραξη του φόρου δεν ήταν εύκολη υπόθεση, και πολλές φορές κινδύνευαν οι παράσιτοι.

Καταλαβαίνεις τώρα που πάει το πράγμα έτσι; Οι παράσιτοι - δεν πιστεύω να μην μπορείς να κάνεις το σχετικό συνειρμό - μαζεύουν φόρους τον Αύγουστο, η Σειρήνα η Γερμανική θα κάνει ό,τι μπορεί για να ανατρέψει τον αναβάτη του τέθριππου εν μέσω της εώας επιτολής του Σείριου, στέλνοντας το δηλητηριώδη Σκορπιό της. Το αυγουστιάτικο λιοντάρι, εν μέσω κυνικών καυμάτων θα ψάξει για λίγη δροσιά. Περιττό να σου θυμίσω ότι ο Ηρακλής που καθιέρωσε την αυγουστιάτικη γιορτή των παρασίτων φορούσε - καθώς θα θυμάσαι από το σχολείο - μια λεοντή, το δέρμα του αυγουστιάτικου λέοντα! Μοναδικές συμπτώσεις!

Αύγουστος λοιπόν και η Ευρώπη μας άνοιξε ένα νέο δρόμο. Οι παράσιτοι θα κατέβουν να μαζέψουν το φόρο τους, αλλά τα πράγματα θα ανατραπούν. Δεν δείχνουν να ακολουθούν την ήσυχη ροή αλλά την ταραγμένη του Νείλου που θα φουσκώσει και θ' ανταριάσει.

Τι άλλο να σου πω;