Έλληνες Δημαγωγοί: Από τον Κλέωνα στον Ανδρέα και από τον Γιώργο στον Αντώνη!

    Κι αν με τον πρώτο μάλλον έχουμε ξεμπερδέψει λόγω ιστορικής απόστασης και λόγω του δεύτερου επιβιβαστήκαμε στον "Τιτανικό", τον τρίτο όπου νάναι τον αποβιβάζει το άρμα της εξουσίας αφού "λεφτά" δεν "υπήρχαν" τελικώς, με τον τέταρτο θα ξεμπερδέψουμε δύσκολα.
    Ομολογώ ότι  ανέμενα ένα λαϊκίστικο και δημαγωγικό λόγο εκ μέρους του κ. Σαμαρά, στο βαθμό που η κοινωνία αναζητά έστω και για ψυχολογική στήριξη, παρηγορητική ρητορική στην κατάσταση όπου περιήλθε η ελληνική οικονομία. Ποτέ όμως δεν θα σκεφτόμουν ότι ο κ. Σαμαράς θα ενέπλεκε στον πολιτικό του λόγο το ενδεχόμενο μια συνταγματικής αναθεώρησης, γεγονός σημειακό, θεσμικά ουσιώδες και πολιτικά σημαντικό ώστε να κερδίσει λίγους ακόμα πόντους στο παιχνίδι της επιμήκυνσης της λαϊκής ευαρέσκειας. Επιπλέον αν ο πολιτικός λόγος της αξιωματικής αντιπολίτευσης αποκρυσταλλώνεται μοναδικά μέσα από τις προτάσεις της για το συνταγματικό χάρτη, τότε το μέλλον της χώρας διαγράφεται μάλλον μελανό.
    Ας έρθω όμως στο θέμα. Πρόσφατα η Νέα Δημοκρατία με πολύ βαρύγδουπους τίτλους και εκφράσεις όπως  "να ανοίξει ο δρόμος για τη Νέα Μεταπολίτευση" κι άλλα βαθυστόχαστα, μας γνωστοποίησε την πρότασή της για τη Συνταγματική Αναθεώρηση. Τις συνόψισε σε 31 κατευθύνσεις και μας τις προσέφερε για e-Συζήτηση! e-ρε κλάμα!
   Ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα της διαδικασίας, εάν δηλαδή προστεθούν ή διαμορφωθούν διαφορετικά οι εν λόγω προτάσεις, η αυθεντική έκφραση της πολιτικής αντίληψης για τη Συνταγματική Αναθεώρηση εκ μέρους του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας προκύπτει αβίαστα από αυτές τις ανόθευτες και πραγματικά "νεοδημοκρατικές" πρωτογενείς διατυπώσεις. Με λίγα λόγια αυτά θεωρεί η Νέα Δημοκρατία ως ζητήματα που απασχολούν την κοινωνία και αυτά μας θέτει υπόψη μας. Τα άλλα μας καλεί να τα θέσουμε εμείς ή να τα προσθέσει αυτή εκ των υστέρων. Σωστά; Ναι!
    Γιατί λοιπόν συγκαταλέγω τον κ. Σαμαρά με τους ιστορικά σημαντικούς δημαγωγούς της Ελληνικής Ιστορίας;
    Διότι αποφεύγει να θέσει ευθέως τα ζητήματα που όντως απασχολούν την ελληνική κοινωνία. Που βρίσκονται ακριβώς στον πυρήνα του δημόσιου διαλόγου και η μετάθεση της λύσης τους ή η αναβολή τους θα συμπαρασύρει ολοένα και πιο χαμηλά την ελληνική οικονομία και διαλύει τον κοινωνικό μας ιστό. Κι ένα κόμμα που θα αναδειχθεί κάποια στιγμή στην εξουσία θα έπρεπε να αναζητά την άποψη της κοινωνίας για αυτά ακριβώς τα ζητήματα κι όχι να μη θέτει τα ερωτήματα γιατί ούτε απαντήσεις έχει και πολύ περισσότερο δεν θέλει να ακούσει τις απαντήσεις. Που είναι λοιπόν κ. Σαμαρά οι προτάσεις σας για:

• Τη μονιμότητα των Δημοσίων Υπαλλήλων; Πρέπει σε ένα σύγχρονο Σύνταγμα οι υπάλληλοι του κράτους να τελούν υπό συνταγματικά κατοχυρωμένη  μονιμότητα, αιρόμενοι υπεράνω των λοιπών Ελλήνων εργαζομένων; Να αγνοήσουμε την πραγματικότητα που μας λέει ότι δεν χρειάζονται τόσοι και τόσοι υπάλληλοι οι οποίοι προσελήφθησαν υπό διάφορες συνθήκες σε διάφορες εποχές και πλέον αποτελούν τόσο αυτοί όσοι και οι οργανισμοί και οι υπηρεσίες που κάποτε συγκροτήθησαν βάρος για τον φορολογούμενο; Και εν τέλει δεν σας απασχολεί έστω η αναβάπτιση του εν λόγω καθεστώτος μέσα από τη διαβούλευση; Καθόλου ε;
• Η επιβολή συνταγματικού πλαφόν στο έλλειμμα του προϋπολογισμού γιατί δεν τίθεται σε διαβούλευση; Δεν αποτελεί μια εύλογη ρήτρα ώστε διδαχθέντες από τα τρέχοντα δεινά να μην επιτρέψουμε στο μέλλον τον ανεξέλεγκτο δανεισμό της χώρας; Ή μήπως δεν γνωρίζετε ότι το έλλειμμα δεν είναι παρά η δυστυχής λογιστική απεικόνιση της πολιτικής του "δώστα όλα" που εφαρμόζουν τακτικότατα τα δύο κόμματα εξουσίας, συνεπικουρούμενα από τα υπόλοιπα βέβαια; Αλλά είναι προφανές ότι δεν πρέπει να υπάρχει "ταβάνι" στο έλλειμμα γιατί δεν πρέπει να υπάρχει "ταβάνι" στην παροχολογία. Κρίμα.
• Ο περιορισμός του κράτους στα αμιγώς ελεγκτικά καθήκοντά του και στην υποχρέωση του να ασκεί τις αυτονόητες εξουσίες του κι όχι επιχειρηματική δραστηριότητα κρατώντας και το νομοθετικό "μαχαίρι" και το οικονομικό "καρπούζι" δεν πρέπει να αποτελεί συνταγματική επιταγή; Δηλαδή και πάλι θα αφήσουμε ανοιχτό συνταγματικά το παράθυρο ώστε το κράτος στο μέλλον να μπορεί να ξαναγυρίσει στην εποχή των "κρατικοποιήσεων" και της αιμοδότησης με χρήματα των φορολογούμενων διαφόρων αμαρτωλών ΔΕΚΟ που το "προηγούμενο" κόμμα σας όταν ήταν στην Κυβέρνηση αγωνίσθηκε να απαλλαγεί από αυτές; Πάλι τα ίδια;
• Γιατί δεν είδαμε στις προτάσεις σας την απελευθέρωση του κράτους από την εγγυοδοσία κάθε λογής ταμείων, παραταμείων και επικουρικών μορφωμάτων που ο κάθε κλάδος συγκρότησε υπό συνθήκες συναλλαγής και με όρους ψηφοθηρίας; Γιατί δεν βλέπουμε την πρόθεσή σας το κράτος συνταγματικά να εγγυάται μια κατώτατη σύνταξη για όλους και από εκεί και πέρα κάθε κλάδος να αυτοδιαχειρίζεται με ευθύνη του τα συνταξιοδοτικά του κεφάλαια, χωρίς εμπλοκή του κρατικού προϋπολογισμού;   
• Γιατί δεν βλέπουμε συνταγματικά κατοχυρωμένη την ισότητα μεταξύ κράτους και πολιτών σε όλο το φάσμα του νομικού μας οικοδομήματος, πλην των αυτονόητων εξαιρέσεων για την ασφάλεια και την δημόσια τάξη, ώστε να μην ξαναδούμε φαινόμενα που το κράτος όταν χρωστά στον πολίτη να τελεί σε ασυλία ενώ όταν ο πολίτης χρωστά στο κράτος να οδηγείται στη Δικαιοσύνη και τελικά να γίνεται το αδιανόητο ο πολίτης να φυλακίζεται ή να εξαναγκάζεται σε κλείσιμο της επιχείρησής του μολονότι το τελικό ισοζύγιο της οικονομικής διαφοράς του με το κράτος να είναι συμψηφιστικά υπέρ του πολίτη;
• Γιατί δεν προτείνετε τη συνταγματική κατοχύρωση της προσωπικής ευθύνης των δημόσιων λειτουργών που δεν συμμορφώνονται με τους νόμους και τις διατάξεις που το ίδιο το κράτος έχει επιβάλλει κι έτσι να μην έχουμε το παράδοξο ο μεν πολίτης που χρωστάει στο ασφαλιστικό ταμείο ή στην εφορία να υπέχει ποινικών και άλλων ευθυνών ενώ ο κρατικός λειτουργός σε δημόσιες επιχειρήσεις ή άλλους οργανισμούς που επίσης χρωστούν και μάλιστα πολλαπλασίως απλώς να συνεχίζουν να βρίσκονται στη θέση τους άνευ συνεπειών; Δεν γνωρίζετε τις στρεβλώσεις που προκαλεί στην αγορά αυτή η σαθρή κατάσταση; Γιατί δηλαδή δεν μετατρέπετε συνταγματικά την παραβίαση του Νόμου που ονομάζεται Κρατικός Προϋπολογισμός σε ποινικά κολάσιμο αδίκημα; Γιατί να μπορεί ο κάθε Υπουργός, Γραμματέας, Διευθυντής, υπάλληλος να εγκρίνει κρατικές δαπάνες που υπερβαίνουν τον ψηφισμένο Προϋπολογισμό - που παραβιάζουν νόμο δηλαδή - άνευ συνεπειών; Και για να το πάμε λίγο πιο πέρα, γιατί δεν κατοχυρώνετε την αστική ευθύνη όλων όσων υπογράφουν και εγκρίνουν αυτές τις παραβιάσεις ώστε από την δική τους περιουσία την προσωπική να αναζητά το κράτος την ικανοποίησή του εφόσον τελέσθηκε παραβίαση του Προϋπολογισμού;
• Αφού ενδιαφέρεστε για τον πολίτη γιατί δεν κατοχυρώνετε συνταγματικά την υποχρέωση των κρατικών οργάνων να συμμορφώνονται με τις τελεσίδικες αποφάσεις των ανωτάτων δικαστηρίων και εξαναγκάζετε χιλιάδες πολίτες να προστρέχουν στα δικαστήρια για το ίδιο ακριβώς θέμα; 
• Και πάνω απ' όλα κ. Σαμαρά γιατί δεν αναζητάτε εσείς μια ευρύτερη συναίνεση, σε βασικά ζητήματα ενός αξιόπιστου και λειτουργικού κράτους όπως η φορολογία και η παιδεία, ώστε να επιτευχθεί επιτέλους ένα σταθερό σε βάθος χρόνο συνταγματικά κατοχυρωμένο ως προς τους βασικούς του άξονες φορολογικό και εκπαιδευτικό σύστημα, ώστε να μην έχουμε κάθε χρόνο μεταβολές που σας βεβαιώ ότι προκαλούν τόσο ζημία στην κοινωνία όσο και ατέλειωτο γέλωτα σε οιωνεί ξένους επενδυτές. Αυτά τα δυο είναι αλληλένδετα. Είναι δυνατόν να προσκαλείς κάποιον να βάλει κάποια εκατομμύρια σε μια σοβαρή επένδυση όταν γνωρίζει ότι κάθε χρόνο θα πρέπει να αντιμετωπίζει ένα ή περισσότερα φορολογικά νομοσχέδια και επιπλέον δεν θα γνωρίζει αν η δεξαμενή του προσωπικού του θα προέρχεται από τα διάφορα εκπαιδευτικά πειράματα τον εκάστοτε Υπουργών;
  

 Αυτά κι άλλα θα περίμενε κανείς από ένα κόμμα όπως η Νέα Δημοκρατία που και την εμπειρία εξουσίας έχει και τους μηχανισμούς  αλλά και  δοκιμάζεται στην τρέχουσα συγκυρία και επαγγέλλεται -υποτίθεται- μια διαφορετική πολιτική πρόταση με ευρωπαϊκή προοπτική, με έμφαση στην ελεύθερη οικονομία και με κέντρο τον πολίτη κι όχι το κράτος. Έτσι τουλάχιστον αντιλαμβάνομαι εγώ το χώρο που κινείται η συγκεκριμένη παράταξη. Αλλά - φευ!- ποιος ενδιαφέρεται για όλα αυτά. Αρκούν λίγες μέρες στον πρωθυπουργικό θώκο για να ξεχάσουμε και απόψεις και ιδεολογίες και όραμα για τη χώρα. Έτσι δεν είναι;