Στον Κόσμο του Βαγγέλη!

Στον κόσμο του Βαγγέλη τα πράγματα είναι απλά και τακτοποιημένα:

• Οι Ευρωπαίοι βάζουν τα λεφτά ό,τι κι αν γίνει
• Οι Έλληνες δέχονται τα μέτρα, μετά από ένα ωραία σκηνοθετημένο πολιτικό και κοινωνικό ψυχόδραμα.
• Το ΔΝΤ μπορεί να το "παίζει" δύσκολο αλλά στο τέλος πληρώνει κι αυτό
• Το Δημόσιο μπορεί να συνεχίσει να λειτουργεί όπως και πριν με χιλιάδες αργόμισθους οι οποίοι εντάξει και για τα "μάτια του κόσμου" θα πληρώνονται για λίγο με μειωμένες αποδοχές μέχρι να περάσουμε τον "κάβο". Πάντως ούτε απολύονται ούτε και το κράτος πρόκειται να περιορίσει το μέγεθός του.
• Οι Βουλευτές θα ψηφίζουν όποια μέτρα τους παρουσιαστούν προκειμένου να μη χάσουν την έδρα και βεβαίως φοβούμενοι μήπως χρεωθούν τη χρεοκοπία.
• Το κομματικό σύστημα θα παράγει λύσεις κυβερνητικής συνεργασίας προκειμένου να διασώσει τους συσχετισμούς εξουσίας.
• Το Κράτος μπορεί να ψηφίζει διάφορους νόμους οι οποίοι στο τέλος δε θα εφαρμόζονται αλλά η μόνη χρησιμότητά τους είναι να κρατούν ικανοποιημένη την Τρόικα. Εξάλλου στο λαβύρινθο της ελληνικής γραφειοκρατίας μπορεί κανείς να χαθεί για πάντα!
• Οι αγορές θα δεχτούν οποιαδήποτε πρόταση της Ελληνικής Κυβέρνησης προκειμένου να μη χάσουν το σύνολο των κεφαλαίων τους και βεβαίως προκειμένου να μη βγει η χώρα από το ευρώ.
• Εννοείται ότι καμιά μεταρρύθμιση που αφορά σε άνοιγμα επαγγελμάτων ή στην αλλαγή του φορολογικού συστήματος (κατάργηση Κώδικα Βιβλίων και Στοιχείων; τι είναι αυτά;) ή τέλος πάντως μεταρρύθμιση που να αφορά σε δομική αλλαγή της οικονομίας δεν πρόκειται να γίνει εφόσον θίγει έστω και κατ' ελάχιστον οποιαδήποτε συντεχνία.
• Ο Τόμσεν, η Τρόικα, ο Σόιμπλε και γενικός οποιοσδήποτε ξένος δεν είναι παρά εκείνοι που θα αναλαμβάνουν το πολιτικό κόστος σε κάθε περίπτωση. 
• Στο "τέλος της ημέρας" η Ελλάδα πότε υποκρινόμενη, πότε απειλούσα, πότε κλαίουσα, πότε ζητώντας ελεημοσύνη θα λαμβάνει τελικώς τα απαραίτητα δάνεια ώστε να μην χρεοκοπεί ατάκτως και κάτι τις παραπάνω ώστε να καλύπτει ένα μέρος του ελλείμματος που προκαλείται από τη λειτουργία ενός σοβιετικού τύπου κράτους και ιδιωτικής οικονομίας.
• Το "κούρεμα" δεν είναι τίποτα άλλο από μια "έξυπνη" διαδικασία που είναι να απορεί κανείς γιατί δεν την εφαρμόζουν και οι άλλοι, με την οποία μειώνεις το χρέος, εις βάρος των "κακών" τραπεζιτών που δεν έχουν άλλη επιλογή από το να δεχτούν τα "φέσια" σου και επιπλέον να συνεχίσουν να σε δανείζουν.
• Η μαγική σκέψη είναι το "μέχρι να...". "Μέχρι να ολοκληρωθούν οι διαδικασίες αξιολόγησης του προσωπικού του δημοσίου, θα έχει περάσει και η κρίση". "Μέχρι να δούμε πως και ποιες ΔΕΚΟ ή άλλη περιουσία του Δημοσίου να πουλήσουμε θα έχει έρθει το τέλος του κόσμου". Και πάει λέγοντας!

Αυτός είναι ο κόσμος του Βαγγέλη. Ένας κόσμος αυστηρά κομματικός, ένας κόσμος αυστηρά προσηλωμένος στην διατήρηση των προαιώνιων αρχών του έθνους: της μιζέριας, της κλάψας και του βολέματος. Και βεβαίως της αδράνειας. "Μην κάνεις τίποτα! Έτσι, αποκλείεται να κάνεις λάθος! Κι όποιος κάνει λάθη..."

Εύλογα θα αναρωτηθείς γιατί γκρινιάζω τέτοια μέρα "θριάμβου". Μήπως τα κίνητρά μου είναι πολιτικώς "ύποπτα" και έχουν στόχο να αποσπάσουν την προσοχή σου από τη σπουδαία συμφωνία ή να υπονομεύσουν την εικόνα των εμπλεκομένων.

Όχι. 

Γκρινιάζω γιατί στον πραγματικό κόσμο κι όχι στον κόσμο του Βαγγέλη συμβαίνουν άλλα πράγματα:

• Το "κούρεμα" είναι μια διαδικασία κρατικής χρεοκοπίας, που εξαφανίζει μεγάλα ποσά ρευστότητας από το εγχώριο χρηματοπιστωτικό και ασφαλιστικό σύστημα. Η πρόσκαιρη αναχρηματοδότησή του συστήματος δεν αναπληρώνει τις σωρευτικές απώλειες που θα καταγραφούν σε βάθος χρόνου υπό τη μορφή της μεσοπρόθεσμης αδυναμίας του να χρηματοδοτήσει την οικονομία. 
• Η ύφεση που έρχεται ως αποτέλεσμα του κομματικά υπαγορευμένου συνδυασμού επιβολής φόρων και άρνησης μεταρρυθμίσεων θα εξαφανίσει τα όποια αποτελέσματα της προσπάθειας  επίτευξης πρωτογενούς πλεονάσματος, προϋπόθεσης απαραίτητης ώστε το χρέος να οδηγηθεί σε βιώσιμα επίπεδα. Όσο παράγεις έλλειμμα, δηλαδή δεν κάνεις μεταρρυθμίσεις, θα αναζητάς φόρους και θα προκαλείς ύφεση η οποία με τη σειρά της θα καθιστά το χρέος μη βιώσιμο γιατί βασικός κανόνας της βιωσιμότητας - απλά μαθηματικά - είναι τα επιτόκιά σου να είναι μικρότερα ή ίσα του ρυθμού ανάπτυξης του ΑΕΠ. Εδώ και διευρύνεις το χρέος - αφού έχεις έλλειμμα -  και ταυτόχρονα έχεις ύφεση.
• Οι αγορές είναι αμείλικτες. Και γρήγορες. Η αποτίμηση των συνεπειών της συμφωνίας θα γίνει τόσο γρήγορα, όσο γρήγορα σε απέκοψαν από την πρόσβαση στο διεθνή δανεισμό και σε οδήγησαν στο πρώτο Μνημόνιο. Όταν εσύ νομίζεις ότι έχεις εκπληρώσει τους στόχους που είχαν στοιχηματίσει, πολύ σύντομα το στοίχημα έχει αλλάξει. Ακούγεται φιλοσοφική η άποψη; Ιδού κάτι πιο πρακτικό: Για πόσο χρονικό διάστημα θα παραμείνει - εάν παραμείνει - η χώρα υπό καθεστώς "επιλεκτικής χρεοκοπίας" μετά την υποχρεωτική συμπερίληψη όλων των ομολογιούχων και των μη εθελοντών δηλαδή, στο "κούρεμα"; Πιο απλά, για πόσο χρόνο η ΕΚΤ θα χρηματοδοτεί το ελληνικό χρηματοπιστωτικό σύστημα με σχεδόν δωρεάν χρήμα; Γιατί αν κρατήσει επί μακρόν αυτή η κατάσταση - θυμίζω ότι μας έχουν υποσχεθεί ότι θα διατηρηθεί για λίγο - τότε τα ποσά που θα χρειαστούν θα αρχίσουν να γίνονται υπολογίσιμα. 
• Εκείνη ακριβώς τη στιγμή, όταν δηλαδή - πάντοτε υποθετικά - η Ελλάδα θα βρίσκεται σε καθεστώς  "επιλεκτικής χρεοκοπίας", θα έχει ήδη αντλήσει το εγχώριο τραπεζικό σύστημα ένα σεβαστό ποσό από την ΕΚΤ και εφόσον η χώρα έχει παραμείνει "ακίνητη" σε σχέση με τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, θα χρειαστεί μια άλλη σύνοδος που θα πρέπει να αποφασίσει εκ νέου τι θα γίνει με την Ελλάδα. Τι θα γίνει με τα ποσά αυτά και εάν θα συνεχίσει η ΕΚΤ να τροφοδοτεί το τραπεζικό σύστημα μιας χώρας που δε βγήκε από το "λάκκο". 

Οι δυο κόσμοι λοιπόν, αυτός του Βαγγέλη κι εκείνος της πραγματικότητας, θα ξαναβρεθούν αντιμέτωποι. Και βέβαια το ωραίο είναι ότι εσύ αναγνώστη μου μπορείς να επιλέγεις όποιον κόσμο σου αρέσει, είτε για να ονειρεύεσαι είτε για να ζεις!