Ευτυχώς σε Αυτές τις Εκλογές Ψηφίζουν οι Αγορές!

Το εκλογικό σώμα, ως θεσμικό όργανο της λειτουργίας του πολιτεύματος, ίσως είναι από τα λίγα αν όχι το μόνο που είναι ανώνυμο και απρόσωπο. Ως εκ τούτου και τυπικά ανεύθυνο. Δεν γνωρίζω άλλο όργανο που να μην επιδέχεται συνεπειών ως προς τις επιλογές του. 

Αυτονόητο είναι - και έγινε ακόμη περισσότερο τα τελευταία χρόνια - ότι το εκλογικό σώμα όταν ασκήσει το δικαίωμά του, υφίσταται και αυτό τις πολιτικές και οικονομικές ή άλλες επιπτώσεις. Αν το δει κανείς από μια ευρύτερη προοπτική, το εκλογικό σώμα δεν αποφασίζει μόνο για τον εαυτό του. Αποφασίζει και εξ' ονόματος όσων δεν μετέχουν σε αυτό και δεν αναφέρομαι σε εκείνους που αποφάσισαν να απέχουν από την εκλογική διαδικασία αλλά στους μελλοντικούς μας συμπολίτες αλλά και σε όσες οντότητες συμμετέχουν στα κοινά βάρη χωρίς όμως να έχουν συμμετοχή θεσμική στις αποφάσεις, όπως είναι οι επιχειρήσεις οι επαγγελματικές ενώσεις ή άλλες παρόμοιες.

Ο καθένας λοιπόν είναι μόνος του αλλά δεν αποφασίζει ο ίδιος για τον εαυτό του. Η συλλογική απόφαση είναι αυτή που θα κρίνει την μοίρα όλου του συστήματος.

Αυτές όμως οι εκλογές διαφέρουν.

Όχι στο βασικό πλαίσιο διεξαγωγής τους: κάθε εκλογική διαδικασία διλλήματα έχει να επιλύσει και επί των διλλημάτων καλούνται οι πολίτες να αποφασίσουν. Παπανδρέου ή Καραμανλής, Καραμανλής ή Τανκς, Δεξιά ή Αριστερά και πάει λέγοντας.

Εδώ έχουμε μια άλλη ιδιομορφία. Για πρώτη φορά.

Το διακύβευμα αυτών των εκλογών δεν έχει να κάνει με πρόσωπα. Οι συνέπειες των επιλογών του εκλογικού σώματος δεν σχετίζονται με τις επιλογές των προσώπων. Για πρώτη φορά, έχουμε να επιλέξουμε μεταξύ δύο οικονομικών και αναμφίβολα πολιτικών προγραμμάτων, κι αυτό είναι κάτι διαφορετικό:

• Την πολιτική του Μνημονίου, με τα ποσά που την υποστηρίζουν και κυρίως με τα επώδυνα μέτρα που αναπόφευκτα τη συνοδεύουν.
• Την μη-Μνημονιακή πολιτική, η οποία επί του παρόντος δεν είναι ευκρινώς καταγεγραμμένη, προσεγγίζεται με πολλούς τρόπους και από διαφορετικές ιδεολογικές αφετηρίες - αντι-Μνημονιακή πολιτική ισχυρίζονται κόμματα από την άκρα αριστερά μέχρι την άκρα δεξιά - και βεβαίως δεν προσφέρει συγκεκριμένες οικονομικές παραμέτρους.

θεωρούμε λοιπόν ότι ανεξάρτητα από τα πρόσωπα που θα επιλεγούν για τις θέσεις εξουσίας την επομένη των εκλογών, υπάρχει ένας δεδομένος πολιτικός και οικονομικός οδικός χάρτης, το Μνημόνιο, και ένα δεδομένο οικονομικό πακέτο. Μικρό ή μεγάλο, επώδυνο ή ανώδυνο, επαρκές ή ανεπαρκές, αυτό είναι. Είτε Σαμαράς θα λέγεται ο Πρωθυπουργός, είτε Βενιζέλος, είτε Ταδόπουλος, εφόσον κυριαρχήσουν τα κόμματα που εκουσίως ή ακουσίως κινούνται στην μνημονιακή πολιτική, θα ακολουθήσουν τη συγκεκριμένη συνταγή.

Αντίθετα, αν η απόφαση του εκλογικού σώματος κινηθεί σε αντι-Μνημονιακό πλαίσιο, θα πρέπει να αναγνωρίσουμε τι είδους αντι-Μνημόνιο επελέγη. Αριστερό; Ακροδεξιό; Εντός ευρωπαϊκού προσανατολισμού, ή πλήρης απομάκρυνση από την ευρωπαϊκή οικογένεια; 

Για πρώτη φορά λοιπόν ο ψηφοφόρος δε θα κληθεί να αποφασίσει με τα κλασσικά κριτήρια πολιτικής σκέψης. Δεν του αρκούν. Τι σημασία έχει αν ο Σαμαράς ανήκει στη Νέα Δημοκρατία και κάποιος τον ερμηνεύει ως Δεξιό, προτιμώντας τον -αλίμονο!- Σοσιαλιστή συνάδελφό του Βενιζέλο; Αδιάφορο, επί του πρακτέου και αδιάφορο σε σχέση με την οικονομική διάσταση του ζητήματος.

Αθροιστικά λοιπόν τα μέλη του εκλογικού σώματος δε θα κληθούν στις κάλπες ως πολιτικά όντα αλλά ως οικονομικοί δρώντες.

Ως μέλη δηλαδή των "αγορών", αυτών των παράλληλων δομών τυφλής αναζήτησης κέρδους. Με πιο απλά λόγια, η βαρύτητα του πολιτικού κριτηρίου των εκλογέων θα υποχωρήσει δραματικά σε σχέση με το οικονομικό κριτήριο.

Κι αν διαφωνεί κάποιος με αυτό, υπό την έννοια ότι μπορεί να ισχυριστεί κάποιος ότι μερίδα μεγάλη των πολιτών αδιαφορύν για το οικονομικό κριτήριο ως μη έχοντες οικονομικά ενδιαφέροντα, φαντάζομαι δε διαφωνεί κανείς ότι τα υψηλά ποσοστά ιδιοκατοίκησης, ακίνητης ιδιοκτησίας γενικώς αλλά και υψηλού ποσοστού πολιτών που ουσιαστικά το εισόδημά τους προέρχεται από το δημόσιο (συνταξιούχοι, εργολάβοι, επιχειρήσεις κλπ).

Ο μανδύας λοιπόν με τον οποίο θα εμφανιστεί στην κάλπη ο ψηφορόρος δε θα είναι ο κομματικός ή ο πολιτικός. Θα είναι ο πορφυρός μανδύας της Οικονομίας των αγορών!