Οι Εκλογές ως "Παγίδα" των Δανειστών!

Όλα δείχνουν ότι αργά ή γρήγορα θα μπούμε και επισήμως - πάντοτε εκτός απροόπτου - στην προεκλογική περίοδο.

Από αυτό το ιστολόγιο, έχουμε διατυπώσει όχι βεβαίως οποιαδήποτε επιφύλαξη για τη δημοκρατική αναγκαιότητα των εκλογών αλλά για τη σημαντική αστάθεια και το αυξημένο πολιτικό ρίσκο που αναμένεται να προκληθεί. 

Στο ενδιάμεσο, μια σειρά από γεγονότα ήρθαν να επιβεβαιώσουν όχι μόνο αυτή μας την εκτίμηση αλλά και προηγούμενες αναλύσεις μας και θα αναφέρουμε ένα απόσπασμα που δημοσιεύσαμε από τις 8 Σεπτεμβρίου του 2011 εδώ: http://tyxaios.blogspot.com/2011/09/blog-post_08.html, σε ένα άρθρο με τίτλο:"Έρχεται η Εθνική Κατάθλιψη..."

"Επειδή τόσο στο παρόν όσο και σε προηγούμενα άρθρα μας έχουμε αναφερθεί σε κάποια εξέλιξη σημειακής έντασης, ας εξετάσουμε σύντομα περί τίνος πρόκειται. Η μετάβαση και η διάκριση σταδίου από στάδιο όπως αυτά που περιγράψαμε παραπάνω, πραγματοποιείται μέσω ενός χαρακτηριστικού και εντελώς μοναδικού και αναγνωρίσιμου γεγονότος. Αυτό το εικαζόμενο γεγονός πυροδοτεί και σηματοδοτεί με πολύ ξεκάθαρο τρόπο τις εξελίξεις που διαμορφώνουν και σμιλεύουν το στάδιο που έρχεται, της Κατάθλιψης εν προκειμένω. Δεν μπορεί κανείς να προσδιορίσει εκ των προτέρων τη φύση αυτού του γεγονότος. Αν δηλαδή θα κινείται στο χώρο της κοινωνίας (κοινωνική αναταραχή κλπ), της πολιτικής (εκλογές ή άλλες εξελίξεις, παραιτήσεις κλπ) ή της οικονομίας (selective default ή άλλη δυσμενής εξέλιξη). Σε κάθε περίπτωση πάντως πρόκειται για γεγονός που λειτουργεί ως σηματωρός, ως οροθέσιο και αλλάζει την τροχιά και την πορεία. Οψόμεθα!"

Προφανώς τα γεγονότα σημειακής έντασης συνέβησαν: και το "κούρεμα" - τις συνέπειες του οποίου θα διαπιστώνουμε πολύ έντονα στο άμεσο μέλλον - το τραγικό γεγονός του Συντάγματος και βεβαίως οι εκλογές. Περιφερειακά, δεν μπορεί να αποσπαστεί από την συνολική εικόνα που διαμορφώνεται, ούτε η επερχόμενη απεργία των ναυτικών - ξεκάθαρα υστερική κίνηση αντίδρασης μιας κοινωνικής ομάδας χωρίς βεβαίως ορατό αποτέλεσμα - ούτε άλλες κινητοποιήσεις που θα ακολουθήσουν στο ίδιο μοτίβο: αντιδράσεις χωρίς οικονομικό στόχο.

Εύλογη ερώτηση που προκύπτει:

Δεν γνωρίζουν οι δανειστές μας την απολύτως απορρυθμιστική σε οικονομικό επίπεδο, διενέργεια εκλογών υπό τις παρούσες συνθήκες με δεδομένο βεβαίως τον υφιστάμενο πολιτικό χάρτη και τους υπό διαμόρφωση συσχετισμούς;

Και στην ενδεχόμενη απορία περί των δυνατοτήτων των δανειστών σχετικά με τις εσωτερικές διεργασίες της χώρας, απλώς απαντώ ότι θα μπορούσε να ανασταλλεί η εξέλιξη της δανειακής συμβάσεως - με δυσμενέστατες συνέπειες βεβαίως - ενόψει εκλογών και ουσιαστικά το πολιτικό σύστημα αλλά και η κοινωνία θα πιεζόταν προς την κατεύθυνση της αναβολής τους η οποία ούτως ή άλλως κινείται εντός του τυπικού συνταγματικού πλαισίου. 

Επί του ερωτήματος που θέσαμε θα μπορούσαν να δοθούν οι παρακάτω απαντήσεις:

• Οι δανειστές αντιλαμβάνονται την σημασία των εκλογών στην παρούσα φάση ως βαλβίδα εκτόνωσης της κοινωνικής δυσαρέσκειας, υπό την έννοια ότι το πρόγραμμα έχει φτάσει σε εκείνο το σημείο που δεν μπορεί να προχωρήσει παραπέρα χωρίς και τη λαϊκή ετυμηγορία.
• Μια δεύτερη όμως και πιο συναρπαστική απάντηση θα ήταν διαφορετική: Τι γίνεται στην περίπτωση που οι δανειστές μας επιδιώκουν την κοινωνική, πολιτική και συνακόλουθα οικονομική αστάθεια συνηγορώντας στην διενέργεια εκλογών υπό τις παρούσες συνθήκες;

Ας εξετάσουμε καλύτερα τη δεύτερη εκδοχή.

Το τέλειο οικονομικό "έγκλημα" δεν γίνεται αν δεν υπάρχει η συναίνεση του θύματος. Ειδάλλως, η αποκάλυψη του θύτη οδηγεί στη δικαίωση του θύματος. Επί του δικού μας θέματος, θα ήταν αδύνατη η παραδοχή εκ μέρους των δανειστών της αδυναμίας της χώρας να προσαρμοστεί ενεργά - και δώστε έμφαση στο "ενεργά" - χωρίς να συνοδεύεται και από τις αντίστοιχες συνέπειες και για τους ίδιους. Όχι βεβαίως ως αποτυχία της φιλοσοφίας του προγράμματος προσαρμογής - του γνωστού Μνημονίου - αλλά ως αποτυχία της ελληνικής κοινωνίας να αναλάβει τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις που απορρέουν από ένα τέτοιο πρόγραμμα.

Πιο απλά, θα ήταν εξαιρετικά δύσκολο να αποτανθούν οι ηγεσίες της Γερμανίας πρωτίστως αλλά και των άλλων χωρών και θεσμικών οργάνων που συναποτελούν την ομάδα των δανειστών, στους ψηφοφόρους και στους μετόχους τους - και εδώ μέτοχοι του ΔΝΤ προφανώς είναι οι ΗΠΑ και λοιπές χώρες, Ρωσία, Κίνα, Βραζιλία κλπ - και να τους πουν ωμά ότι το Ελληνικό ζήτημα απλώς "δεν προχωράει". 

Πως θα δικαιολογείτο αυτή η παραδοχή; Μα μόνο αν το εκλογικό σώμα αποφαινόταν ότι δεν επιθυμεί πλέον την συνέχιση αυτής της διαδικασίας. Με αυτήν την επιλογή, η οποία νομιμοποιεί πλήρως την σταδιακή απόσυρση των μνημονιακών ερεισμάτων από την ελληνική οικονομία στα οποία συμπεριλαμβάνονται και τα σχετικά ποσά, ο ελληνικός λαός είναι εκείνος που τίθεται στο κέντρο της διαδικασίας λήψης της ιστορικής απόφασης.

Και βεβαίως, πως θα αποσπούσαν μια τέτοια παραδοχή αν αυτή δεν περιεβάλλετο από την επισημότητα μιας εκλογικής διαδικασίας;

Τι θα έχουν στα χέρια τους λοιπόν οι δανειστές την επόμενη ημέρα των εκλογών, εάν και εφόσον επιβεβαιωθούν οι προβλέψεις που θέλουν την αδυναμία σχηματισμού ισχυρής Κυβέρνησης και ταυτόχρονα την πολυδιάσπαση του πολιτικού σκηνικού αλλά και την εκπεφρασμένη και καθ' όλα σεβαστή πλειοψηφία εναντίον του Μνημονίου;

Θα έχουν εφοδιαστεί οι δανειστές με ένα πολύ ισχυρό "χαρτί" με το οποίο θα μπορούν να αποσύρουν τη στήριξή τους ανά πάσα στιγμή επικαλούμενοι ευλόγως την λαϊκή βούληση. 

Η τέλεια "παγίδα": σε μια περίοδο ισχυρής κοινωνικής φόρτισης και χωρίς να έχουν ενσωματωθεί πλήρως στην οικονομία και στην κοινωνία οι συνέπειες της μιας ή της άλλης επιλογής, προκαλείται μια εκλογική διαδικασία εν γνώσει των προκαλούντων σε ό,τι αφορά στα αποτελέσματα που θα προκύψουν από αυτή αλλά και σε ό,τι αφορά στις επιπτώσεις.

Από την άλλη, το εκλογικό σώμα θα κληθεί να αποφασίσει - με τυχαία(;) επιλογή της συγκυρίας - χωρίς να έχει γνωρίσει όλες τις πλευρές του ζητήματος "Μνημόνιο" δηλαδή πως εξελίσσεται η οικονομία όχι μόνο υπό τη μνημονιακή στήριξη με τις συνακόλουθες επώδυνες υποχρεώσεις αλλά και πως έχουν τα πράγματα χωρίς αυτή.

Είδομεν!