Η Ελληνική Κρίση: Μια Σύγκρουση Γενεών.

   

•           Ποιος έφτιαξε την Ελλάδα που ζούμε;

                  Αν παρατηρήσουμε με τη δέουσα ψυχραιμία όλους όσους διαχειρίζονται συνολικά την ελληνική κρίση, είτε από την πλευρά της πολιτικής ηγεσίας είτε από τον κόσμο των συνδικαλιστών είτε από τα ΜΜΕ ακόμη και από την πλευρά των απλών πολιτών- στο βαθμό που τους αναλογεί - το κοινό χαρακτηριστικό τους, το ουσιώδες σημείο τομής δεν είναι άλλο από το "ανήκειν" σε μια γενιά αντιλήψεων και πρακτικών παρωχημένων και όπως αποδεικνύεται καταστρεπτικών.
                  Η γενιά των "διαχειριστών" φρόντισε αργά και συστηματικά - ενίοτε και με κάλυμμα την εκάστοτε κυριαρχούσα ιδεολογία - να υψώσει τείχη και περιορισμούς, ώστε να καταλήγουν σε αυτήν και να λειτουργούν υπέρ αυτής τόσο οι διαθέσιμοι πόροι του παρόντος όσο και του μέλλοντος, δανειζόμενη αδηφάγα από τις μελλοντικές γενιές.
                  Τα προνόμια, οι συντάξεις, οι οικονομικοί και επαγγελματικοί ασφυκτικοί περιορισμοί είναι "εφευρήματα" αυτής της γενιάς, η οποία ακόμη και σήμερα ανθίσταται στην αλλαγή και προσπαθεί να "μεταθέσει" κι άλλα βάρη στο μέλλον. "Επιμήκυνση του χρέους" φωνάζουν, δηλαδή προσθέστε κι άλλα βάρη στις επόμενες γενιές κι αφήστε μας να απολαύσουμε τα κεκτημένα μας.
                 "Μην ανοίγετε τα κλειστά επαγγέλματα" κραυγάζουν, ώστε να καταστεί ακόμη πιο δύσκολη η ένταξη νέων επαγγελματιών - και αναγκαστικά φρέσκων ιδεών - αφαιρώντας τους μερίδιο αγοράς σε έναν νέο ανταγωνισμό.
                 Σε όποιο τομέα της οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής ζωής κι αν κοιτάξει κανείς θα διακρίνει μια ομάδα μικρή ή μεγάλη περισπούδαστων "γηραιών" που βαθυστόχαστα θα αποφαίνονται για το πόσο χρήσιμα είναι - καμιά φορά ακόμη και ταυτίζοντας τα μικροσυμφέροντά τους με την ιδέα της πατρίδας - τα προνόμια που "κατακτήθηκαν με αγώνες". Διαβάζω ότι ένα νέο κίνημα "ανεξάρτητων πολιτών" θα ανακοινώσει ο Μίκης Θεοδωράκης! Καινούρια κόμματα δημιουργούνται από την κ. Μπακογιάννη και τον κ. Κουβέλη! Το πολιτικό ψυχορράγημα μιας γενιάς που απέρχεται.
                 Ένα πανίσχυρο "κύμα" νέων αντιλήψεων, νέων πολιτικών θέσεων, νέας οικονομίας και νέων τεχνολογιών έρχεται να "χτυπήσει" την Ελλάδα που "αντιστέκεται" προτιμώντας τη χρεωκοπία από την αλλαγή.

•           Αφήστε τη Διαχείριση της Κρίσης στη Γενιά που Έρχεται!

                  Η μοναδική ελπίδα να διαφύγει η Ελλάδα μια μακροχρόνια κατάσταση κρίσης - ένα θανατηφόρο σπιράλ- δεν είναι ούτε τα ευχολόγια ούτε οι ψυμιθιασμένοι πολιτικοί φορείς γηρασμένων ιδεών. Είναι η παραίτηση της προηγούμενης γενιάς και η δυναμική ανάληψη των ευθυνών από την επόμενη. Η "αποστρατεία" όσων επιμένουν να συντηρούν μια αντιπαραγωγική οικονομία δάνειων μπαλωμάτων, προορισμένων να στηρίζουν τα "οφειλόμενα".
                  Αφήστε τη νέα γενιά - όλους τους ανθρώπους κάτω των 30 δηλαδή - να πλημμυρίσουν με τις νέες τεχνολογίες, τις νέες αντιλήψεις και τις νέες ικανότητές τους όλο τον παραγωγικό ιστό.
                 Αφήστε τους να ανοίξουν τις ηλεκτρονικές τους επιχειρήσεις τους, να συλλέξουν τους φόρους να διοικήσουν τα ασφαλιστικά ταμεία, να μανατζάρουν τις ΔΕΚΟ. Βγάλτε από τις δομές όλους όσους μιλούν για "μονιμότητα", "κεκτημένα", "συμβάσεις", "συντάξεις", "επιδόματα", "κατώτατο μισθό" κι όλο το λεξιλόγιο της προηγούμενης γενιάς.

•          Ευχή ή Πράξη;

                 Όλα τα παραπάνω μπορεί να ακούγονται θεωρητικά. Μπορούν όμως να γίνουν πράξη αύριο και να απομακρυνθεί ο πέλεκυς του χρέους, της επιτήρησης και του Μνημονίου μεθαύριο. Πως; Εμείς προτείνουμε δέκα μέτρα άμεσης εφαρμογής και μηδενικού οικονομικού κόστους, με μεγάλο όμως κόστος για τη "γενιά που φεύγει". Οπότε και θα αντισταθεί σθεναρά σε όποια προσπάθεια υιοθέτησής τους.

1.                      Πλήρη ελευθερία οικονομικής δραστηριότητας για όλους όσους είναι από 15 έως 30 ετών. Συγκεκριμένα, οι νέοι θα πρέπει να μπορούν να ανοίγουν και να κλείνουν ατομικές επιχειρήσεις - όποιες επιχειρήσεις επιθυμούν και τους επιτρέπουν τα ακαδημαϊκά, επαγγελματικά ή σωματικά προσόντα τους, χωρίς περιορισμούς: φαρμακεία, συμβολαιογραφεία, φορτηγά, ταξί, ΚΤΕΛ, ψαρόβαρκες τα πάντα - μέσα σε 24 ώρες με μια υπογραφή. Επίσης, όταν λέμε πλήρη οικονομική ελευθερία εννοούμε πλήρη. Οι κάτω των 30 θα πρέπει να μπορούν να εργάζονται όπως οι ίδιοι επιθυμούν. Θέλουν να είναι ελεύθεροι επαγγελματίες το πρωί και σερβιτόροι το βράδυ; Θέλουν να εργάζονται part-time  ως ασφαλιστές και ταυτόχρονα να ασκούν το επάγγελμα του κτηνίατρου; Ναι, οι κάτω των 30 θα πρέπει να μπορούν.
   
2.                       Πλήρης εφοριακή και ασφαλιστική ασυλία για όσους κάτω των 30 ανοίγουν ηλεκτρονική επιχείρηση, χωρίς  φυσική υπόσταση κι εγκαταστάσεις. Θέλει ο 15χρονος να φτιάξει προγραμματάκια για το iPhone και να τα πουλάει στο διαδίκτυο; Να μπορεί να το κάνει. Χωρίς ταμεία, βιβλία και εφορίες. Θέλει ο φοιτητής να πουλήσει μαρμελάδες στη Ζανζιβάρη για να βγάζει τα έξοδά του; Κι αυτός να μπορεί να το κάνει. Θέλει όμως και η άνεργη να φτιάχνει κουλουράκια και να τα πουλάει στο ηλεκτρονικό της κατάστημα; Ναι. Είναι ανόητο στην εποχή του web να περιορίζεις τη διαδικτυακή οικονομική ελευθερία με τους ίδιους όρους που περιορίζεις τη φυσική οικονομία. Αν η επιχείρηση πάει καλά και τη συνεχίζει ο νέος μετά τα 30 του, τότε μάλιστα να πας και να τον φορολογήσεις. Αλλιώς τι θα φορολογούσες; τους καφέδες που θα έπινε ως άνεργος;
3.                    Θέσπιση συντελεστή βαρύτητας άνω του 50% και αντιστρόφως ανάλογα της ηλικίας για τους κάτω των 30 επιχειρηματίες, για προτίμηση εταιρειών νέων επιχειρηματιών που συμμετέχουν σε διαγωνισμούς προμηθειών ή παροχής υπηρεσιών του Δημοσίου. Αν το σκεφτείτε βαθύτερα, θα μας απαλλάξει από πολλά "τρωκτικά".
4.                      Πλήρης φορολογική και ασφαλιστική απαλλαγή για εταιρείες επιχειρηματιών που παρουσιάζουν και συγκροτούνται γύρω από την ανάπτυξη επιχειρηματικών καινοτομιών. Η επέκταση του χρόνου της απαλλαγής θα επιτυγχάνεται μόνο με επιπλέον καινοτομίες.
5.                       Κάθε επιχείρηση που απαρτίζεται στο 100% από ανθρώπους κάτω των 30 και ασκεί συναφές αντικείμενο, θα μπορεί να ανταγωνίζεται ελεύθερα και χωρίς άλλες διαδικασίες διαγωνισμούς κλπ, επί ίσοις όροις τις αντίστοιχες υπηρεσίες του Δημοσίου, πλην των τομέων της Άμυνας, της Ασφάλειας και της Δικαιοσύνης. Για παράδειγμα, μια επιχειρηματική ομάδα 50 νέων θα μπορούν να συγκροτούν ένα ιδιωτικό ΚΕΠ, όπου - με ακριβώς τις ίδιες εγγυήσεις - θα διεκπεραιώνονται οι υποθέσεις των πολιτών, κάτι ανάλογο με τα ιδιωτικά ΚΤΕΟ, έναντι αντιτίμου. Αντίστοιχες εταιρείες - επαναλαμβάνω μόνο από νέους ανθρώπους - θα μπορούν να επιχειρούν στους τομείς των μεταφορών, της Παιδείας, της ανακύκλωσης και αλλού. Ευχαρίστως θα έδινα 50 ευρώ να αδειάσει επιτέλους ο κάδος της ανακύκλωσης μπροστά από το σπίτι που μένω, αντί να περιμένω το Δήμο πότε θα ξεμπλέξει με τα εκλογικά του συμπλέγματα. Το σκεπτικό είναι οι νέοι να είναι σε θέση να "αποσπούν" κομμάτια του αντιπαραγωγικού Δημοσίου και να το μετατρέπουν σε επιχειρηματικότητα, πριν προλάβει ο χρόνος να τους μετατρέψει κι αυτούς σε "συνταξιούχους υπάλληλους".
   
6.                        Σε απομονωμένες περιοχές της χώρας δημιουργία "πάρκων ελεύθερης επιχειρηματικότητας", όπου θα μπορούν νέοι κάτω των 30 να λειτουργούν μεταποιητικές ή γενικά "ελαφρές" επιχειρήσεις και θα μπορούν να εργάζονται ελεύθερα, χωρίς συμβάσεις και περιορισμούς, όσοι πολίτες - ημεδαποί και αλλοδαποί - επιθυμούν και για όσο χρόνο επιθυμούν, χωρίς άλλες διατυπώσεις. Απαράβατος όρος για τη λειτουργία των πάρκων ελεύθερης επιχειρηματικότητας η χρήση μόνο ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και βεβαίως η τήρηση των κανόνων υγιεινής και ασφάλειας των εργαζομένων. Τα θέματα της ασφάλισής τους θα μπορούσαν να λυθούν με την προαγορά ειδικών κουπονιών, ενώ ο μοναδικός φόρος θα ήταν ο ΦΠΑ από την πώληση των προϊόντων. Για παράδειγμα, αν κάποιος νέος θέλει να συστήσει επιχείρηση με έργα λαϊκής τέχνης, αντί να τα εισάγουμε από την Κίνα όπως σήμερα: Πηγαίνει στο "πάρκο" που θα βρίσκεται ας πούμε σε ένα χωριό της Σαμοθράκης. "Στήνει" την επιχείρηση, όπου εργάζονται το καλοκαίρι φοιτητές ή το χειμώνα εποχικά απασχολούμενοι ή περαστικοί αλλοδαποί κλπ. Οι δυνατότητες είναι ατελείωτες. Στη μουσική παραγωγή, στην τέχνη, στην πληροφορική και αλλού.
7.                        Συμπερίληψη στα εκπαιδευτικά προγράμματα της Β'βάθμιας και Γ' βάθμιας εκπαίδευσης ειδικού αριθμού ωρών παροχής και εργασίας στον εθελοντισμό και σε κοινωφελή έργα. Ναι, λοιπόν όπως σε όλες τις σοβαρές χώρες δεν μπορείς να είσαι πτυχιούχος ή επιστήμονας αν δεν έχεις αποδείξει ότι είσαι χρήσιμος για την κοινωνία. Δεν θα μπορείς να παίρνεις το πτυχίο σου αν δεν έχεις εργαστεί ένα ελάχιστο αριθμό ωρών στον εθελοντισμό. Αν δεν έχεις συμμετάσχει σε προγράμματα βοήθειας σε γέροντες στη γειτονιά σου, αν δεν έχεις μαγειρέψει για τους άστεγους και τους άπορους, αν δεν έχεις οργανώσει με μεράκι και αγάπη μια γιορτή για τα πιτσιρίκια, αν δεν έχεις συμμετάσχει σε αναδάσωση. Με έναν ελάχιστο αριθμό ωρών εθελοντισμού για να "περάσεις" το μάθημα και βεβαίως έναν καλύτερο βαθμό πτυχίου συνολικά αν έχεις διακριθεί και σ' αυτόν τον τομέα. Τέτοια προγράμματα έχουν τεράστιο πολλαπλό όφελος και βεβαίως και οικονομικό, αφού εξοικονομούν τεράστιους πόρους για τους Δήμους. Για παράδειγμα, φοιτητές ΤΕΦΑΑ μπορούν να  παρέχουν εθελοντική εργασία προπονώντας παιδιά τα Σαββατοκύριακα στα σχολειά ή μαθητές που καθαρίζουν εθελοντικά τις ακτές ή τα πάρκα, απελευθερώνουν κονδύλια και θέσεις εργασίας από το δημόσιο. Ακούγεται αθώο, αλλά δεν είναι. Μόνο με αυτή τη μέθοδο μπορούν να ξεπεραστούν τα φαινόμενα "αργόμισθων" ή "κομματικών" ή "προσωπικών" τοποθετήσεων υπαλλήλων σε Δήμους.
   
8.                        Καθιέρωση του "Σαββατοκύριακου των νέων" όπου τα Σαββατοκύριακα  ή τις μη εργάσιμες ημέρες  εταιρείες - όπως Τράπεζες, Καταστήματα ή άλλες κατάλληλες επιχειρήσεις ακόμη και δημόσιες υπηρεσίες (όχι βεβαίως στην παρούσα φάση για το δημόσιο) - θα μπορούν να είναι ανοικτά,  με υπαλλήλους τους μαθητευόμενους νέους που διαθέτουν την κατάλληλη θεωρητική εκπαίδευση, και είναι κάτω των 30, χωρίς άλλη διατύπωση ή υποχρέωση ούτε από μέρους των εργοδοτών ούτε από μέρους των εργαζομένων/μαθητευομένων. Για το διήμερο αργίας, ο νέος θα αμείβεται με ένα ποσό, θα μαθητεύει στην αγορά εργασίας και ταυτόχρονα θα μπορεί να συμπληρώνει το εισόδημά του, η εταιρία δεν θα επιβαρύνει τους υπαλλήλους της και ταυτόχρονα θα διευρύνει τον κύκλο εργασιών της αλλά και θα διευκολύνονται οι εργαζόμενοι καταναλωτές ή πολίτες.  Βεβαίως το κράτος θα εισπράττει περισσότερο φόρο από την αύξηση του κύκλου εργασιών. Εκείνοι που αισθάνονται ότι χρειάζονται καλύτερη εξυπηρέτηση θα μπορούν να επιλέγουν κάποια εργάσιμη ημέρα και ώρα όπως ακριβώς κάνουν και σήμερα. 
9.                         Καθιέρωση του "νεανικού φόρου" στις μεγάλες κερδοφόρες επιχειρήσεις. Όχι, δεν πρόκειται για καινούριο φόρο,  μην τρομάζετε, στη ουσία είναι μια "έξυπνη" φοροαπαλλαγή. Απλά κάθε εταιρεία, σταθμίζοντας ανάλογα και σύμφωνα με τις ανάγκες της, θα μπορεί να απαλλάσσεται από ένα ποσοστό της φορολογίας της αν δανειοδοτεί - μέχρι ενός ορισμένου μικρού σχετικά ποσού - έναν νέο επιχειρηματία κάτω των 30. Παράδειγμα; Αντί η εταιρεία να πληρώσει φόρο ας πούμε 100.000 ευρώ, θα μπορεί να πληρώνει 90.000, αν τα 5.000 τα χορηγεί ως δάνειο - με ευνοϊκούς όρους εννοείται - σε έναν νέο επιχειρηματία, πάντοτε κάτω των 30 ετών. Τα οφέλη είναι τεράστια. Το κράτος δε χάνει πολλά από φόρους. Επενδύει χωρίς κόστος σε μια νέα επιχείρηση στηρίζοντας θέσεις εργασίας και δεν αναγκάζει την μεγάλη εταιρεία να προσλάβει. Από το νέο κύκλο παραγωγής θα προκύψουν νέα έσοδα για το Κράτος. Αν πολλαπλασιάσετε τα μεγέθη, θα διαπιστώσετε ότι η κυκλοφορία του κεφαλαίου θα αυξηθεί κατακόρυφα, χωρίς να φτιάξουμε ούτε ένα νέο ταμείο, ούτε να εμπλακούν Τράπεζες κλπ, ενώ από τη σχέση νέων επιχειρηματιών και επιχειρήσεων μόνο επιπρόσθετα οφέλη θα έχουμε. Και βεβαίως κανένα κράτος δεν μπορεί να κρίνει καλύτερα από το μάνατζερ μιας μεγάλης επιχείρησης αν τα λεφτά του "θα πιάσουν τόπο".
   
10.                            Εφαρμογή στο Δημόσιο νέων μεθόδων marketing, που οι υπάλληλοι και οι μηχανισμοί του ουδέποτε πρόκειται να αναλάβουν ή να εφαρμόσουν με επιτυχία. Δεν αναφερόμαστε σε εταιρείες, αλλά σε νέους ανθρώπους με όρεξη για δουλειά. Παράδειγμα; Η ανάθεση σε νέους ασφαλιστές - έναντι προμήθειας και όχι σταθερού μισθού ή αμοιβής ή "μονιμότητας" κι άλλων φαιδρών - της είσπραξης των οφειλομένων ασφαλίστρων και της προώθησης των "προϊόντων" των ασφαλιστικών ταμείων. Η τριβή με τον ανταγωνισμό και την αγορά θα ωφελήσει όλα τα μέρη. Άλλο παράδειγμα; Η χρήση μεθόδων door-to-door  για την διεκπεραίωση υποθέσεων των πολιτών με τις δημόσιες υπηρεσίες, έναντι αμοιβής που θα καταβάλλει ο πολίτης εφόσον επιθυμεί να μην περιμένει σε ουρές ή να κάνει άσκοπες μετακινήσεις, ή να χάνει μεροκάματα.  Θες να πληρώσεις την εφορία σου από το σπίτι ή από τη δουλειά σου; Σου στέλνει το νεαρό-courier, που είπαμε δουλεύει με ποσοστά, η εφορία και με μικρή προμήθεια από το φόρο η δουλειά τέλειωσε. Δεν είναι καλύτερα να εισπράξει ο έφορος 90 τώρα από...το τίποτα και μετά από 10 περαιώσεις; Νομίζω ναι. Θες να γράψεις το παιδί στο σχολείο; Έρχεται στο σπίτι το ένας καλοντυμένος νεαρός ή νεαρά, εγκεκριμένος από το σχολειό αλλά όχι υπάλληλος, απλά "τσεκαρισμένος" από το δημόσιο,  παίρνει τα χαρτιά σου, σου επιστρέφει τη βεβαίωση εγγραφής, του δίνεις και 5 ή 10 ευρώ και τέρμα. Αλλιώς χάσε ένα μεροκάματο εσύ και τρέχα να μαζεύεις πιστοποιητικά. Και μη μου πει κανείς ότι θα επιλέξουν τους "δικούς τους". Απλούστατα η κάθε δημόσια υπηρεσία - αν δεν υπάρχει σοβαρό κώλυμα λόγω ποινικής καταδίκης ας πούμε - θα τους "εγκρίνει" όλους, αφού δεν πρόκειται περί πρόσληψης αλλά ελεύθερης εργασίας και ο ανταγωνισμός σε τιμές και ποιότητα εξυπηρέτησης θα αναδείξει τους καλύτερους. Τόσο απλά. Ο  κατάλογος είναι ατελείωτος και η εγκαθίδρυση μορφών του ελεύθερου ανταγωνισμού στο Δημόσιο είναι ένας καλός "μοχλός" για να το "ξεκουνήσει" από την αδράνειά του.
    

•             Και Λοιπόν Ποιο Είναι το Σύνθημα;

                    Όλα τα μέτρα που λήφθησαν μέχρι τώρα αλλά και αυτά που θα ληφθούν στο μέλλον βασίζονται στη λογική του "καταναγκασμού". "Πληρώστε", "Δουλέψτε", "Ζήστε με λιγότερα". Άλλα βασίζονται ή δεσμεύονται από τη λογική του κομματισμού. "Ορίστε Επιτροπές", "Συγκροτήστε Οργανισμούς" "Κόψτε από τους άλλους κι όχι από τους δικούς μας".
                     Μόνο μέτρα που βασίζονται στην ελεύθερη οικονομία - στην πραγματικά ελεύθερη οικονομία - μπορούν να απαλλάξουν την Ελλάδα από το φάσμα της χρεωκοπίας. Και μόνο οι νέοι - εφόσον δεν τους κρατάμε κι όσους δεν μπλέξαμε ακόμα σφιγμένους στα κομματικά δεσμά και σε χρωματιστές παρωπίδες - έχουν τη δύναμη να "τραβήξουν το κάρο". Αν τους υποσχεθούμε και πάλι νέες θυσίες για ένα μέλλον "στο Δημόσιο" και πομφόλυγες δι' υπονοουμένων για "ανθρώπινες συνταξεις" κι άλλα ουτοπικά όχι μόνο θα έχουμε κλέψει κι άλλα από το μέλλον τους αλλά θα τους έχουμε ξεγελάσει κιόλας. Απλά θα τους έχουμε "εκμεταλλευτεί" ώστε να παπαγαλίζουν κι αυτοί άκριτα με τη σειρά τους τα κομματικά τσιατάτα, τα ρήματα της εξάρτησης και της υποταγής:"διορίστε μας", "επιδοτήστε μας", "συνταξιοδοτήστε μας".
                     Επιτέλους, το σύνθημα ας γίνει: Αναδομήστε την Ελλάδα, Όχι το Χρέος.