Μόνος του και Όλοι μας ή μήπως όχι;

Για να διατυπώσουμε την πρώτη μας ανάλυση, μετά την προκήρυξη των πρόωρων εκλογών από τον Πρωθυπουργό, ας δούμε τι λέγαμε τη θλιβερή εκείνη Κυριακή στις 23 Αυγούστου που καιγόταν η Βορειοανατολική Αττική:

"...Η εμφάνιση τόσο του Πρωθυπουργού όσο και του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης στη Θεσσαλονίκη μάλλον θα πραγματοποιηθούν προκηρυχθέντων των πρόωρων εκλογών, ώστε να αποφευχθεί η ανάλωση πολιτικού κεφαλαίου σε ετεροβαρή ζητήματα...
...Συμπερασματικά, στο Μαραθώνα κάηκε οτιδήποτε άλλο εκτός από το σενάριο των πρόωρων εκλογών. Ας το παρακολουθήσουμε." από το άρθρο μας εδώ. Αλλά και πιο παλιά από τις 28 Ιουλίου ακόμη, εδώ: "Από τη μια η προσφυγή στις κάλπες, υπό τις παρούσες συνθήκες και επιλογές, φαίνεται "αυτοκτονική" από την άλλη το πολιτικό σύστημα δείχνει ότι αρχίζει να προετοιμάζεται για μια εκλογική αναμέτρηση."

Δεν στα υπενθυμίζω αυτά αγαπητέ μου αναγνώστη για να ευλογήσω τα γένια του ιστολογίου -εντάξει το κάνω και γι' αυτό- αλλά για να καταγράψω μια πιθανή πτυχή της στρατηγικής του κ. Καραμανλή, η οποία επί του παρόντος δεν είναι ακόμη απολύτως ορατή, ενώ  με τα σημερινά δεδομένα φαντάζει ως παράδειγμα "πολιτικής αυτοκτονίας"! Σου ξεκαθαρίζω βέβαια ότι όλα όσα σου παραθέτω εδώ δεν είναι προϊόν ρεπορτάζ - δεν είμαι δημοσιογράφος εξάλλου - αλλά αναλύσεων της τρέχουσας επικαιρότητας , όπως την μαθαίνεις κι εσύ, από την πλευρά όμως της πολιτικής επικοινωνίας.

Κατά τη δική μου άποψη λοιπόν, η προκήρυξη των εκλογών δεν ήταν ούτε "αυθόρμητη" κίνηση που αποφασίστηκε την τελευταία στιγμή, ούτε  η εν λόγω επιλογή ανταγωνίστηκε ποτέ άλλες επιλογές όπως εκείνη του ανασχηματισμού. Αποτελεί μια στρατηγική επιλογή του Πρωθυπουργού, από τη στιγμή που ο κ. Παπανδρέου αποφάσισε να ανακοινώσει την απόφασή του να προκαλέσει πρόωρη προσφυγή στις κάλπες το Μάρτιο του 2010 με αφορμή την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας.

Από τη στιγμή εκείνη λοιπόν, άρχισε να ξεδιπλώνεται η συγκεκριμένη στρατηγική του Αρχηγού της Νέας Δημοκρατίας, με κομβικά σημεία - τα οποία και πάλι πολλά απ' αυτά είχαμε επισημάνει με άρθρα μας, χωρίς όμως τότε να είμαστε σε θέση να τα ερμηνεύσουμε - και τα οποία τώρα μπορούμε να παραθέσουμε, ώστε να σχηματοποιηθεί η εικόνα:

• Η "αποστασιοποίηση" του Πρωθυπουργού από συγκεκριμένες παλαιότερες θέσεις του, καθώς και θέσεις της προ του 2004, Νέας Δημοκρατίας - ενδεικτικά αναφέρω την εγκατάλειψη της ρητορικής περί "διεφθαρμένης περιόδου Σημίτη" - αλλά και δηλώσεις σε ανύποπτο χρόνο περί "κούρασης". 
• Εμβληματική διακοπή των εργασιών της Βουλής με αφορμή τις Ευρωεκλογές.
• Διεξαγωγή του προεκλογικού αγώνα των Ευρωεκλογών σχεδόν αποκλειστικά από τον Πρωθυπουργό.
• Έντονη επικοινωνιακή προβολή δραστηριοτήτων του κ. Καραμανλή κατά τη θερινή περίοδο αλλά και "περίεργη" για τα καθ' ημάς πολιτικά ήθη υπερ-παραγωγή (!) νομοσχεδίων-εξαγγελιών από πλευράς Κυβέρνησης.
• Η σε όλους τους τόνους και με κάθε ευκαιρία επιβεβαίωση από όλα το πολιτικό δυναμικό της Νέας Δημοκρατίας περί στήριξης της υποψηφιότητας του κ. Παπούλια. Προσέξτε: όχι οποιασδήποτε υποψηφιότητας- προερχόμενης και από το ΠΑΣΟΚ πιθανώς- αλλά ονομαστικά του κ. Παπούλια. Θα μας χρειαστεί παρακάτω αυτή η παρατήρηση.
• Αυτόβουλη -έτσι διαβάζουμε τουλάχιστον- απομάκρυνση επιφανών στελεχών της Νέας Δημοκρατίας που ενεπλάκησαν - δικαίως ή αδίκως - σε "γκρίζες" υποθέσεις.
  

Η λίστα δεν τερματίζει εδώ, αλλά είναι επαρκής για να διατυπωθούν τα εξής συμπεράσματα:

• Το ΠΑΣΟΚ θα βρεθεί αντιμέτωπο με μια ολοκληρωμένη και προσχεδιασμένη επικοινωνιακή στρατηγική από πλευράς Κυβέρνησης και όχι με μια εσπευσμένη και "αυθόρμητη" απόφαση για προκήρυξη πρόωρων εκλογών και μάλιστα με όλα τα στοιχεία να συνηγορούν προς μια περίπου "κίνηση πολιτικού αυτοχειριασμού" της Νέας Δημοκρατίας. Είναι σαφές ότι ο Πρωθυπουργός είχε προσμετρήσει και το πολιτικό κόστος της συγκεκριμένης επιλογής που θα προκύψει από τη δυσαρέσκεια της βάσης αλλά και των στελεχών της Νέας Δημοκρατίας. Εμείς το είχαμε ήδη επισημάνει στο "ημερολόγιο του νεοδημοκράτη"(προηγούμενο άρθρο μας), αλλά τώρα είναι εμφανές ότι το κόστος αυτό είχε προεξοφληθεί προ καιρού.
• Ο Πρωθυπουργός έχει επιλέξει να κινηθεί σε "διόμιση φάσεις": Εκλογές στις 4 Οκτωβρίου με στόχο να μην κατορθώσει το ΠΑΣΟΚ να σχηματίσει αυτοδύναμη Κυβέρνηση. Αυτονόητο. Θα μπορούσε να το επιδιώξει αυτό και το Μάρτιο, εκμετελλευόμενος - υποτίθεται- τον ενδιάμεσο πολιτικό χρόνο. Θα υπήρχαν όμως δύο σοβαρά μειονετήματα: η ανάγκη λήψης δύσκολων οικονομικών μέτρων και η ενδεχόμενη ανάγκη αντιμετώπισης κοινωνικών αντιδράσεων θα ενίσχυε σημαντικά την πιθανότητα να προσέκρουε το Μάρτιο η Νέα Δημοκρατία σε μια μη αναστρέψιμη κατάσταση και το ΠΑΣΟΚ να εξασφάλιζε πολύ πιο άνετα την αυτοδυναμία, μη επιτρέποντας άλλη ευκαιρία για εκλογική αναμέτρηση. Με την επιλογή τον πρόωρων εκλογών ο Πρωθυπουργός διατηρεί την πρωτοβουλία των κινήσεων, εξασφαλίζει "ήρεμο" κλίμα -ποιος κάνει απεργίες εν μέσω εκλογών;- και επιπλέον ελπίζει να μην αποκτήσει την απαιτούμενη αυτοδυναμία το ΠΑΣΟΚ, οπότε εξασφαλίζει "πολλαπλότητα" εκλογικών ευκαιριών και ενδεχομένως εκμετάλλευση κάποιας θετικής συγκυρίας (ας πούμε μιας επικοινωνιακής αστοχίας του ΠΑΣΟΚ ή άλλης εξέλιξης). Στη συνέχεια και υπό την προϋπόθεση ότι ο κ. Παπανδρέου δεν εξασφαλίζει ποσοστό ικανό να του δώσει την πλειοψηφία της Βουλής είναι σαφές ότι θα προκύψουν εκ νέου εκλογές. Η πιθανότητα συνεργασιών είναι μάλλον ελάχιστη, υπό τις παρούσες συνθήκες. Σε αυτήν την περίπτωση έρχεται να συνδράμει η θεωρεία της "δεξαμενής των δεξιών ψηφοφόρων", το ΛΑΟΣ. Αναρωτιέμαι πια θα είναι η απάντηση των ψηφοφόρων του ΛΑΟΣ- αλλά και των "διαμαρτυρόμενων" ψηφοφόρων της Νέας Δημοκρατίας, ευρύτερα- στην περίπτωση που θα βρεθούμε μπροστά σε μια δεύτερη εκλογική αναμέτρηση, με το ΠΑΣΟΚ να απέχει ελάχιστα από το σχηματισμό αυτοδύναμης Κυβέρνησης. Δεν θα έβλεπα άλλη μέθοδο να θέσει κανείς προ ενός τέτοιου -πιεστικού - διλήμματος τους "διαμαρτυρόμενους" δεξιούς ψηφοφόρους. Τέλος και εφόσον δεν ευοδοθούν όλες οι προσπάθειες του κ. Καραμανλή, απομένει άλλη μια "μισή" φάση ή ευκαιρία. Στην -εντελώς υποθετική, επί του παρόντος- περίπτωση που το Μάρτιο ο κ. Παπούλιας δεν συμμετείχε για οποιοδήποτε λόγο στην διαδικασία για την εκλογή Προέδρου, τότε ο κ. Καραμανλής -ή η Νέα Δημοκρατία αν θέλετε- και με βάση τα παρόντα δεδομένα, θα μπορούσε πολιτικά να προκαλέσει εκ νέου εκλογές εφόσον η δέσμευση περί επανεκλογής αναφέρεται στο συγκεκριμένο πρόσωπο. Θα μπορούσε η Νέα Δημοκρατία είτε να προτείνει πρόσωπο μη αποδεκτό από το ΠΑΣΟΚ είτε να μην υπερψηφίσει την πρόταση του Κινήματος. Βεβαίως αυτή η εξέλιξη δεν εξαρτάται από τη Νέα Δημοκρατία αποκλειστικά, αλλά και από άλλους παράγοντες, όπως μεταξύ άλλων είναι και η σύνθεση του Κοινοβουλίου το Μάρτιο, αλλά δεν παύει να αποτελεί ενδεχόμενο, οπότε και συνιστά μια "μισή" φάση της στρατηγικής του κ. Καραμανλή, όπως εμείς την αντιλαμβανόμαστε.

Ασφαλώς, για τον κ. Καραμανλή η συγκεκριμένη στρατηγική που περιγράψαμε εμπεριέχει τεράστιο ρίσκο, αφού είναι πιθανός ο σχηματισμός αυτοδύναμης Κυβέρνησης από το ΠΑΣΟΚ, μετά το αποτέλεσμα της 4ης Οκτωβρίου και κατά συνέπεια ό,τι αναφέραμε θα αποτελεί επιστημονική φαντασία, αλλά παράλληλα -στην περίπτωση ήττας- αλλά και αφορμή για την δρομολόγηση σημαντικών μεταβολών στη Νέα Δημοκρατία. Όμως, η φαινομενικά ορθότερη "συμβατική" στρατηγική περί εξάντλησης του πολιτικού χρόνου και στη συνέχεια δρομολόγης εξελίξεων αναλόγως των δεδομένων του πολιτικού σκηνικού το Μάρτιο του 2010 θα αφαιρούσε από τον Πρωθυπουργό κάθε περιθώριο ελιγμών και νομοτελειακά θα οδηγούσε - στην καλύτερη περίπτωση - σε μια αξιοπρεπή εκλογική ήττα. Εάν το σενάριο που περιγράψαμε όντως αποτελεί επιλογή του Πρωθυπουργού, τότε αναμένουμε να "παίξει" έντονα η εικόνα του κ. Καραμανλή - και όσο το δυνατόν λιγότερο εκείνη της Νέας Δημοκρατίας - και επίσης αναμένουμε έντονη πόλωση, υπό την έννοια των πιεστικών διλημμάτων, αλλά και επαναφορά της εικόνας των "γαλανόλευκων"  σημαιών στις προεκλογικές συγκεντρώσεις και τη ρητορική της Κυβέρνησης, η οποία αναμένεται να κινηθεί στη λογική του "Ελληνίδες -Έλληνες" αντί του "Νεοδημοκράτισσες-Νεοδημοκράτες". Ακόμη, δε θα μας εξέπλητε και ολίγη ή περισσότερη "αρνητική" διαφήμηση τόσο για το ΠΑΣΟΚ όσο και για τον Πρόεδρό του, στα διαφημιστικά σποτ της Νέας Δημοκρατίας. Είναι σαφές ότι στα ψηφοδέλτια του κυβερνώντος κόμματος όχι μόνον θα συμμετάσχουν όσο το δυνατόν λιγότεροι υποψήφιοι, εξ εκείνων που "πίκραναν" αλλά και το γεγονός αυτό θα αποτελέσει και ιδιαίτερο σημείο προβολής για τον εξευμενισμό της "ταραγμένης" κεντροδεξιάς εκλογικής βάσης. Εν κατακλείδι, αναμένουμε μια πολύ "σκληρή" προεκλογική αναμέτρηση, ιδιαίτερα δε στη δεύτερη φάση της εφόσον αυτή υλοποιηθεί.
Δεν μπορούμε όμως να αποκλείσουμε άλλο ένα σημείο. Είπαμε ήδη ότι κατά τη γνώμη μας η συγκεκριμένη επιλογή του κ. Καραμανλή, περί προκήρυξης πρόωρων εκλογών, φαίνεται να  είναι καλά σχεδιασμένη και προετοιμασμένη. Εξ' αυτής και μόνο της εκτίμησης, δεν μπορούμε να αποκλείσουμε τη λογική της επέκταση που είναι ο Πρωθυπουργός να "εμφανίσει" ένα "κρυμμένο" επικοινωνιακό "χαρτί", προς ενίχυση της εκλογικής του επιρροής. Επαναλαμβάνουμε προς άρση παρεξηγήσεων ότι εμείς δεν διαθέτουμε "στοιχεία του ρεπορτάζ", όπως είναι και η έκφραση του συρμού. Από την ανάλυση της επικαιρότητας όμως ένα τέτοιο ενδεχόμενο δεν είναι απίθανο. Εις το επανιδείν!