Έκλεισα τον υπολογιστή κι είπα να κατέβω για καμιά μπύρα στο μπαράκι της γειτονιάς. Απόβραδο, η Αθήνα ακόμα άδεια και ως γνήσιος Έλλην πήρα το αμάξι για να μην περπατήσω τις δυο γωνίες που χωρίζουν την πολυκατοικία που μένω από το στέκι. Ο μπάρμαν γνωστός από το Λύκειο, καμιά σχέση με την πολιτική ή τουλάχιστον έτσι νόμιζα.
- Καλώστονα, μου φώναξε μόλις με είδε στο σχεδόν άδειο μαγαζί. Μπυρόνια όπως συνήθως;
- Καλησπέρα, ναι και μάλιστα έξτρα παγωμένα!
Έφερε τις μπύρες και κάθησε να πιεί μαζί μου.
- Καιρό έχουμε να σε δούμε. Δουλειές;
- Τα συνηθισμένα. Ξέρεις, η πολιτική δεν κάνει διαλείμματα.
- Εγώ δεν ξέρω; με ξάφνιασε! Και εφημερίδες διαβάζω και με τόσο κόσμο μιλάω όλη μέρα στο μαγαζί.
- Μπα; Για πες!
- Τι να σου πω δηλαδή;
- Να, πως τη βλέπεις εσύ την κατάσταση; ρώτησα, περισσότερο για να περάσει η ώρα και λιγότερο για να γίνω κοινωνός της πολιτικής σκέψης ενός μπάρμαν.
- Πως να τη δω; Μια χαρά!
- Τι εννοείς "μια χαρά"; Εδώ γίνεται χαμός! Ε, είπαμε να ακούσουμε τον μπάρμαν, όχι να μας στείλει κιόλας. Φωτιές, οικονομική κρίση, μια Κυβέρνηση αδύναμη, μια αντιπολίτευση πιο διασπασμένη κι από παρμπρίζ σε τροχαίο, να συνεχίσω ή επιμένεις;
- Μπούρδες! Μου λέει και αποφασίζω να αλλάξω συζήτηση γιατί ή είναι ερωτευμένος ή χάλασε κι αυτός. Αλλά ο μπάρμαν συνέχισε απτόητος. Βρε χάχα, μου λέει, πίσω απ' όλα και πάνω απ' όλα είναι ο λαός. Τόσο απλά. Κι αν δε σ' αρέσει το "λαός" πες το ο "κόσμος" ο "Έλληνας" όπως θες. Αυτός σπρώχνει τα πράγματα κι αυτός τα καθοδηγεί.
Πήγα να πνιγώ απ' τα γέλια. Το τσιτάτο του μπάρμαν ήταν τόσο χιλιοειπωμένο, σαν τροπάριο στα χείλη δεξιού ψάλτη. Ή αριστερού. Αδιάφορο.
- Άσε ρε, αυτά τα έχουμε ξανακούσει, είπα. Τίποτ' άλλο;
- Και βέβαια. Καλά μιλάμε την είχε δει κάπως απόψε το φιλαράκι μου. Λοιπόν, δες τι έγινε από τη μεταπολίτευση και μετά: αρπαγμένος ο κοσμάκης έτρεξε να πιαστεί από το Δημόσιο. Κράτος της Δεξιάς όμως, που θέσεις για τους άλλους. Γέμισε το Δημόσιο Δεξιούς. Φτιάχτηκαν αυτοί, μέχρι το '81. Σταθερές Κυβερνήσεις γιατί το "σύστημα" πάρε-δώσε κόσμου και Δημοσίου έπρεπε να 'ναι σταθερό, να διορίζεται, να κάνει τις δουλειές του. Ο κόσμος λοιπόν έτρεχε και ψήφιζε σταθερές κυβερνήσεις και Δεξιές για να κάνει τις δουλειές του. Σε όλα τα επίπεδα. Μετά το 81 ήρθε η σειρά των άλλων. Το ίδιο βιολί. Όσοι είχαν μείνει στην απέξω φτιάχτηκαν κι αυτοί. Δυο γενιές, από το 74 ως το 81 κι από το 81 μέχρι το 2004 οι δυο μεγάλες παρατάξεις έκαναν κυβερνήσεις σταθερές. Ο κόσμος λοιπόν, ο λαός δηλαδή, έφτιαξε τη μοίρα του όπως ήθελε. Μαζί μ' αυτόν φτιάχτηκαν και οικογένειες και τζάκια κι ό,τι θες. Αλλά ο ίδιος ο κόσμος είναι που το αποφάσισε. Σου λέει θα φτιαχτώ εγώ θα φτιαχτούν - αναγκαστικά - κι αυτοί. Και δε σου μιλάω μόνο για τους υπαλλήλους. Κι οι επιχειρήσεις και άλλοι πολλοί φτιάχτηκαν απ' αυτό το σταθερό Δημόσιο, είτε ΠΑΣΟΚικό είτε Δεξιό.
- Μπα; δεν το 'χα σκεφτεί!
- Εμ, τι να σκεφτείς αφού είσαι αλλού, μου λέει.
- Και τα συμφέροντα, τα κανάλια, οι πολιτικοί;
- Κατ' αρχάς τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα δεν ενδιαφέρονται για το ποιος είναι στην Κυβέρνηση. Νόμος. Μου λέει. Βρίσκουν πάντα τρόπο να κάνουν τη δουλειά τους, οπότε δεν τους ενδιαφέρει καν. Οι υπόλοιποι, άστους να φτιάχνουν θεωρίες. Τους αρέσει και βρίσκουν δουλειά και οι παρατρεχάμενοι σύμβουλοι και παρασύμβουλοι. Άκου και τη συνέχεια. Από το 2004 και μετά, ο κόσμος, άμα δε σ' αρέσει ο "λαός", αφού φτιάχτηκε και έφτιαξε και το σύστημα που τον βόλευε, αποφάσισε να "τιμωρήσει" τις σταθερές κυβερνήσεις.
- Ώπα, μεγάλε, μπάστα! Θα μας τρελάνεις. Ποιο σύστημα εννοείς ότι "έφτιαξε" ο κόσμος;
- Αυτό που βλέπεις! Για παράδειγμα, του λέγανε του κόσμου για οικονομική κρίση και λιτότητα. Έφτιαξε λοιπόν την παραοικονομία και περνάει καλά, ή τέλος πάντων όσο μπορεί να περάσει. Πάντως "στα χαρτιά" τα 'χει εντάξει με το πολιτικό και αν θέλεις το "επίσημο" σύστημα, από την άλλη "τρέχουνε" εισοδήματα που δεν τα βλέπει το γκουβέρνο! Του λέγανε του κοσμάκη "μη χτίζεις πάνω από την Εκάλη γιατί έτσι χωροθετήσαμε το δάσος", εμ κούνια που σας κούναγε τους έλεγε αυτός! Έτσι και οι Κυβερνήσεις λέγανε πως κάνανε τη δουλειά τους και ο λαός έκανε αυτό που ήθελε. Και οι πολιτικοί ήταν εντάξει και ο κόσμος ζούσε καταπώς ήθελε!
- Α! Αυτό κάτι μου θυμίζει, είπα αυθόρμητα. Την εφεύρεση του ΦΠΑ! Όταν το κράτος έχει έλλειμμα, αυξάνει το ΦΠΑ και έτσι μπορεί να φτιάξει προϋπολογισμό, γιατί στα χαρτιά κλείνει το έλλειμμα. Στην πράξη όμως, ο ΦΠΑ δεν αποδίδεται από τις επιχειρήσεις κι έτσι κι αυτές έχουν χρήμα. Συμφωνία κυρίων! Και στο ενδιάμεσο δημιουργείται ένα χρέος προς το κράτος, το οποίο προσλαμβάνει υπαλλήλους για να το εισπράξουν -δημοσίους υπαλλήλους- και τρέχει με "εγγύηση" το χρέος που ΘΑ εισπράξει κάποια στιγμή, να δανειστεί από το εξωτερικό. Απίστευτο!
- Το 'πιασες, μου λέει ο μπάρμαν, που στο μεταξύ έφερε κι άλλες μπύρες.
- Και τώρα τι γίνεται; τον ρωτάω.
- Από το 2004 και μετά, μου λέει, μετά τη μούφα του Χρηματιστηρίου και το φαγοπότι των Αγώνων, ο κόσμος "τα πήρε". Όπως σου είπα είχε φτιαχτεί, δεν είχε ανάγκη σταθερές κυβερνήσεις πλέον. Έφερε τον Καραμανλή στην εξουσία, όχι για να κάνει κάτι άλλο αλλά για ξεκαθαρίζει τα λαμόγια. Τζαστ δις! Ο κόσμος ξέρει ότι μεταρρυθμίσεις και τέτοια στην Ελλάδα είναι άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε. Απλά ο κόσμος ήθελε να βλέπει πρόσωπα να κάνουν "λαδιά" και να τους διώχνει. Κατάλαβες; Δεν είχε ανάγκη από "συναλλαγή" πλέον αλλά από "τακτοποίηση"! Γι' αυτό κι ο Καραμανλής ήταν φοβερά δημοφιλής όσο έδιωχνε κόσμο. Θυμάσαι πόσους "έκοψε" για ψύλλου πήδημα ή και για άλλα πιο χοντρά; Γι' αυτό και η κοινωνία ανταποκρινόταν. Όταν κάλυψε τους Βατοπαιδινούς, σου λέει ο κόσμος "ώπα εσύ δε μας κάνεις, πάμε γι' άλλα". Και ανέβασε τον Παπανδρέου. Για τον ίδιο λόγο. Μη νομίζεις όμως ότι από δω και μπρος ο κόσμος θα βγάζει σταθερές Κυβερνήσεις για 10 και 20 χρόνια. Όχι. Κανά δυο χρόνια ο καθένας και πολλά είναι.
- Έλα ρε, ο εκλογικός νόμος τα κάνει αυτά τα τερτίπια.
- Μπα, ο εκλογικός νόμος ήταν που έχασε ο Καραμανλής τις Ευρωεκλογές; Ο εκλογικός νόμος είναι που δεν τον αφήνει να κάνει ανασχηματισμό; Που είναι πίσω στις δημοσκοπήσεις; Που δεν μπορεί να πάρει αποφάσεις; Αν έπαιρνε τις Ευρωεκλογές ο Καραμανλής θα είχε ανάγκη να σκέφτεται για εκλογές και να κινδυνεύει να χάσει την κυβέρνηση; Όχι φίλε. Αν ήταν μπροστά, θα τον σταμάταγε ο Παυλίδης; Θα τον έδιωχνε, θα έκανε εκλογές και πάλι εκεί θα ήταν. Ο κόσμος επιβάλλει τους όρους του. Άμα ο κόσμος θέλει να βγάλει Κυβέρνηση τη βγάζει. Ξέρει και τον εκλογικό νόμο και τα πάντα όλα. Αλλά σου λέει "όχι φίλε. Θα κάνεις αυτό που σου λέω κι αν δεν το κάνεις εσύ θα το κάνει κάποιος άλλος". Αλλά όλοι μιλάνε, κάνουν σχέδια, αναλύουν ενώ στην πραγματικότητα ο λαός καθορίζει τι θέλει και τι όχι. Να σου πω και κάτι άλλο;
- Για πες!
- Ο Παπανδρέου το 'χει πιάσει το μήνυμα. Δεν σου λέει για σχέδια, επανίδρυση κράτους και αρλούμπες. Σου λέει θα ' ρθω για αξιοπιστία και διαφάνεια. Ξέρει ο κόσμος τι σημαίνει ΠΑΣΟΚ και τι σημαίνει ΝουΔου, δεν μπορείς να τον κοροϊδέψεις. Αν όμως ο Παπανδρέου επιμείνει μόνο σ' αυτό, στην κάθαρση δηλαδή και το δείξει και από τώρα ενεργά, τό 'χει πάρει το ματς. Αυτό θέλει ο κόσμος αυτό είναι το μήνυμα που θέλει ν' ακούσει κι αυτά θέλει να δει. Λαμόγια να φεύγουνε!
- Και η οικονομία; Δεν ενδιαφέρεται ο κόσμος πρώτα για την τσέπη του;
- Πως, βεβαίως! Αλλά ξέρει ότι κανείς από τους δύο δεν έχει λύσεις. Και πάλι στην παραοικονομία θα καταφύγει και θα τους αφήσει να κοκορεύονται ότι κάτι κάνουν!
Ζαλίστηκα. Κάτι οι μπύρες, κάτι οι αγριοφωνάρες του μπάρμαν που στο μεταξύ είχε πωρωθεί εντελώς απ' αυτά που έλεγε έκανα να φύγω. Πήγα να τον πληρώσω.
- Άσε, μου λέει. Κερασμένα. Βρήκα μια άκρη να πάρω δάνειο και να πάρω επαγγελματική στέγη για αναψυκτήριο στα καμένα. Είναι κι επιδοτούμενο το επιτόκιο λόγω κρίσης. Μετά θα την κάνω βοσκότοπο και θα πάρω κι επιδότηση από την Ευρώπη!
Έφευγα τρεκλίζοντας. Κατάλαβα πόσο απλοϊκά αντιμετώπιζα τη θειά μου στο χωριό, το ταρίφα τις προάλλες, τον μπάρμαν.
- Στάσου, μου λέει. Πιες καμιά μπύρα ακόμη. Τις φέρνω από Βουλγαρία, είναι στην Ευρώπη τώρα κι αυτοί. Θα τις περάσω έξοδα παραστάσεως στη γυναίκα μου, που έχει την εταιρεία, εκπίπτουν κι από το φόρο και θα πάρω κι επιστροφή!
Δεν μπορούσα να ακούσω άλλο. Σκέφτηκα πόσο αθώοι είναι οι πολιτικοί μας.
- Καλώστονα, μου φώναξε μόλις με είδε στο σχεδόν άδειο μαγαζί. Μπυρόνια όπως συνήθως;
- Καλησπέρα, ναι και μάλιστα έξτρα παγωμένα!
Έφερε τις μπύρες και κάθησε να πιεί μαζί μου.
- Καιρό έχουμε να σε δούμε. Δουλειές;
- Τα συνηθισμένα. Ξέρεις, η πολιτική δεν κάνει διαλείμματα.
- Εγώ δεν ξέρω; με ξάφνιασε! Και εφημερίδες διαβάζω και με τόσο κόσμο μιλάω όλη μέρα στο μαγαζί.
- Μπα; Για πες!
- Τι να σου πω δηλαδή;
- Να, πως τη βλέπεις εσύ την κατάσταση; ρώτησα, περισσότερο για να περάσει η ώρα και λιγότερο για να γίνω κοινωνός της πολιτικής σκέψης ενός μπάρμαν.
- Πως να τη δω; Μια χαρά!
- Τι εννοείς "μια χαρά"; Εδώ γίνεται χαμός! Ε, είπαμε να ακούσουμε τον μπάρμαν, όχι να μας στείλει κιόλας. Φωτιές, οικονομική κρίση, μια Κυβέρνηση αδύναμη, μια αντιπολίτευση πιο διασπασμένη κι από παρμπρίζ σε τροχαίο, να συνεχίσω ή επιμένεις;
- Μπούρδες! Μου λέει και αποφασίζω να αλλάξω συζήτηση γιατί ή είναι ερωτευμένος ή χάλασε κι αυτός. Αλλά ο μπάρμαν συνέχισε απτόητος. Βρε χάχα, μου λέει, πίσω απ' όλα και πάνω απ' όλα είναι ο λαός. Τόσο απλά. Κι αν δε σ' αρέσει το "λαός" πες το ο "κόσμος" ο "Έλληνας" όπως θες. Αυτός σπρώχνει τα πράγματα κι αυτός τα καθοδηγεί.
Πήγα να πνιγώ απ' τα γέλια. Το τσιτάτο του μπάρμαν ήταν τόσο χιλιοειπωμένο, σαν τροπάριο στα χείλη δεξιού ψάλτη. Ή αριστερού. Αδιάφορο.
- Άσε ρε, αυτά τα έχουμε ξανακούσει, είπα. Τίποτ' άλλο;
- Και βέβαια. Καλά μιλάμε την είχε δει κάπως απόψε το φιλαράκι μου. Λοιπόν, δες τι έγινε από τη μεταπολίτευση και μετά: αρπαγμένος ο κοσμάκης έτρεξε να πιαστεί από το Δημόσιο. Κράτος της Δεξιάς όμως, που θέσεις για τους άλλους. Γέμισε το Δημόσιο Δεξιούς. Φτιάχτηκαν αυτοί, μέχρι το '81. Σταθερές Κυβερνήσεις γιατί το "σύστημα" πάρε-δώσε κόσμου και Δημοσίου έπρεπε να 'ναι σταθερό, να διορίζεται, να κάνει τις δουλειές του. Ο κόσμος λοιπόν έτρεχε και ψήφιζε σταθερές κυβερνήσεις και Δεξιές για να κάνει τις δουλειές του. Σε όλα τα επίπεδα. Μετά το 81 ήρθε η σειρά των άλλων. Το ίδιο βιολί. Όσοι είχαν μείνει στην απέξω φτιάχτηκαν κι αυτοί. Δυο γενιές, από το 74 ως το 81 κι από το 81 μέχρι το 2004 οι δυο μεγάλες παρατάξεις έκαναν κυβερνήσεις σταθερές. Ο κόσμος λοιπόν, ο λαός δηλαδή, έφτιαξε τη μοίρα του όπως ήθελε. Μαζί μ' αυτόν φτιάχτηκαν και οικογένειες και τζάκια κι ό,τι θες. Αλλά ο ίδιος ο κόσμος είναι που το αποφάσισε. Σου λέει θα φτιαχτώ εγώ θα φτιαχτούν - αναγκαστικά - κι αυτοί. Και δε σου μιλάω μόνο για τους υπαλλήλους. Κι οι επιχειρήσεις και άλλοι πολλοί φτιάχτηκαν απ' αυτό το σταθερό Δημόσιο, είτε ΠΑΣΟΚικό είτε Δεξιό.
- Μπα; δεν το 'χα σκεφτεί!
- Εμ, τι να σκεφτείς αφού είσαι αλλού, μου λέει.
- Και τα συμφέροντα, τα κανάλια, οι πολιτικοί;
- Κατ' αρχάς τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα δεν ενδιαφέρονται για το ποιος είναι στην Κυβέρνηση. Νόμος. Μου λέει. Βρίσκουν πάντα τρόπο να κάνουν τη δουλειά τους, οπότε δεν τους ενδιαφέρει καν. Οι υπόλοιποι, άστους να φτιάχνουν θεωρίες. Τους αρέσει και βρίσκουν δουλειά και οι παρατρεχάμενοι σύμβουλοι και παρασύμβουλοι. Άκου και τη συνέχεια. Από το 2004 και μετά, ο κόσμος, άμα δε σ' αρέσει ο "λαός", αφού φτιάχτηκε και έφτιαξε και το σύστημα που τον βόλευε, αποφάσισε να "τιμωρήσει" τις σταθερές κυβερνήσεις.
- Ώπα, μεγάλε, μπάστα! Θα μας τρελάνεις. Ποιο σύστημα εννοείς ότι "έφτιαξε" ο κόσμος;
- Αυτό που βλέπεις! Για παράδειγμα, του λέγανε του κόσμου για οικονομική κρίση και λιτότητα. Έφτιαξε λοιπόν την παραοικονομία και περνάει καλά, ή τέλος πάντων όσο μπορεί να περάσει. Πάντως "στα χαρτιά" τα 'χει εντάξει με το πολιτικό και αν θέλεις το "επίσημο" σύστημα, από την άλλη "τρέχουνε" εισοδήματα που δεν τα βλέπει το γκουβέρνο! Του λέγανε του κοσμάκη "μη χτίζεις πάνω από την Εκάλη γιατί έτσι χωροθετήσαμε το δάσος", εμ κούνια που σας κούναγε τους έλεγε αυτός! Έτσι και οι Κυβερνήσεις λέγανε πως κάνανε τη δουλειά τους και ο λαός έκανε αυτό που ήθελε. Και οι πολιτικοί ήταν εντάξει και ο κόσμος ζούσε καταπώς ήθελε!
- Α! Αυτό κάτι μου θυμίζει, είπα αυθόρμητα. Την εφεύρεση του ΦΠΑ! Όταν το κράτος έχει έλλειμμα, αυξάνει το ΦΠΑ και έτσι μπορεί να φτιάξει προϋπολογισμό, γιατί στα χαρτιά κλείνει το έλλειμμα. Στην πράξη όμως, ο ΦΠΑ δεν αποδίδεται από τις επιχειρήσεις κι έτσι κι αυτές έχουν χρήμα. Συμφωνία κυρίων! Και στο ενδιάμεσο δημιουργείται ένα χρέος προς το κράτος, το οποίο προσλαμβάνει υπαλλήλους για να το εισπράξουν -δημοσίους υπαλλήλους- και τρέχει με "εγγύηση" το χρέος που ΘΑ εισπράξει κάποια στιγμή, να δανειστεί από το εξωτερικό. Απίστευτο!
- Το 'πιασες, μου λέει ο μπάρμαν, που στο μεταξύ έφερε κι άλλες μπύρες.
- Και τώρα τι γίνεται; τον ρωτάω.
- Από το 2004 και μετά, μου λέει, μετά τη μούφα του Χρηματιστηρίου και το φαγοπότι των Αγώνων, ο κόσμος "τα πήρε". Όπως σου είπα είχε φτιαχτεί, δεν είχε ανάγκη σταθερές κυβερνήσεις πλέον. Έφερε τον Καραμανλή στην εξουσία, όχι για να κάνει κάτι άλλο αλλά για ξεκαθαρίζει τα λαμόγια. Τζαστ δις! Ο κόσμος ξέρει ότι μεταρρυθμίσεις και τέτοια στην Ελλάδα είναι άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε. Απλά ο κόσμος ήθελε να βλέπει πρόσωπα να κάνουν "λαδιά" και να τους διώχνει. Κατάλαβες; Δεν είχε ανάγκη από "συναλλαγή" πλέον αλλά από "τακτοποίηση"! Γι' αυτό κι ο Καραμανλής ήταν φοβερά δημοφιλής όσο έδιωχνε κόσμο. Θυμάσαι πόσους "έκοψε" για ψύλλου πήδημα ή και για άλλα πιο χοντρά; Γι' αυτό και η κοινωνία ανταποκρινόταν. Όταν κάλυψε τους Βατοπαιδινούς, σου λέει ο κόσμος "ώπα εσύ δε μας κάνεις, πάμε γι' άλλα". Και ανέβασε τον Παπανδρέου. Για τον ίδιο λόγο. Μη νομίζεις όμως ότι από δω και μπρος ο κόσμος θα βγάζει σταθερές Κυβερνήσεις για 10 και 20 χρόνια. Όχι. Κανά δυο χρόνια ο καθένας και πολλά είναι.
- Έλα ρε, ο εκλογικός νόμος τα κάνει αυτά τα τερτίπια.
- Μπα, ο εκλογικός νόμος ήταν που έχασε ο Καραμανλής τις Ευρωεκλογές; Ο εκλογικός νόμος είναι που δεν τον αφήνει να κάνει ανασχηματισμό; Που είναι πίσω στις δημοσκοπήσεις; Που δεν μπορεί να πάρει αποφάσεις; Αν έπαιρνε τις Ευρωεκλογές ο Καραμανλής θα είχε ανάγκη να σκέφτεται για εκλογές και να κινδυνεύει να χάσει την κυβέρνηση; Όχι φίλε. Αν ήταν μπροστά, θα τον σταμάταγε ο Παυλίδης; Θα τον έδιωχνε, θα έκανε εκλογές και πάλι εκεί θα ήταν. Ο κόσμος επιβάλλει τους όρους του. Άμα ο κόσμος θέλει να βγάλει Κυβέρνηση τη βγάζει. Ξέρει και τον εκλογικό νόμο και τα πάντα όλα. Αλλά σου λέει "όχι φίλε. Θα κάνεις αυτό που σου λέω κι αν δεν το κάνεις εσύ θα το κάνει κάποιος άλλος". Αλλά όλοι μιλάνε, κάνουν σχέδια, αναλύουν ενώ στην πραγματικότητα ο λαός καθορίζει τι θέλει και τι όχι. Να σου πω και κάτι άλλο;
- Για πες!
- Ο Παπανδρέου το 'χει πιάσει το μήνυμα. Δεν σου λέει για σχέδια, επανίδρυση κράτους και αρλούμπες. Σου λέει θα ' ρθω για αξιοπιστία και διαφάνεια. Ξέρει ο κόσμος τι σημαίνει ΠΑΣΟΚ και τι σημαίνει ΝουΔου, δεν μπορείς να τον κοροϊδέψεις. Αν όμως ο Παπανδρέου επιμείνει μόνο σ' αυτό, στην κάθαρση δηλαδή και το δείξει και από τώρα ενεργά, τό 'χει πάρει το ματς. Αυτό θέλει ο κόσμος αυτό είναι το μήνυμα που θέλει ν' ακούσει κι αυτά θέλει να δει. Λαμόγια να φεύγουνε!
- Και η οικονομία; Δεν ενδιαφέρεται ο κόσμος πρώτα για την τσέπη του;
- Πως, βεβαίως! Αλλά ξέρει ότι κανείς από τους δύο δεν έχει λύσεις. Και πάλι στην παραοικονομία θα καταφύγει και θα τους αφήσει να κοκορεύονται ότι κάτι κάνουν!
Ζαλίστηκα. Κάτι οι μπύρες, κάτι οι αγριοφωνάρες του μπάρμαν που στο μεταξύ είχε πωρωθεί εντελώς απ' αυτά που έλεγε έκανα να φύγω. Πήγα να τον πληρώσω.
- Άσε, μου λέει. Κερασμένα. Βρήκα μια άκρη να πάρω δάνειο και να πάρω επαγγελματική στέγη για αναψυκτήριο στα καμένα. Είναι κι επιδοτούμενο το επιτόκιο λόγω κρίσης. Μετά θα την κάνω βοσκότοπο και θα πάρω κι επιδότηση από την Ευρώπη!
Έφευγα τρεκλίζοντας. Κατάλαβα πόσο απλοϊκά αντιμετώπιζα τη θειά μου στο χωριό, το ταρίφα τις προάλλες, τον μπάρμαν.
- Στάσου, μου λέει. Πιες καμιά μπύρα ακόμη. Τις φέρνω από Βουλγαρία, είναι στην Ευρώπη τώρα κι αυτοί. Θα τις περάσω έξοδα παραστάσεως στη γυναίκα μου, που έχει την εταιρεία, εκπίπτουν κι από το φόρο και θα πάρω κι επιστροφή!
Δεν μπορούσα να ακούσω άλλο. Σκέφτηκα πόσο αθώοι είναι οι πολιτικοί μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου