Τώρα που είμαστε κοντά στο μήνα μετά τις Ευρωεκλογές, οι θερμοκρασίες ανεβαίνουν και χαλαρώνουμε στο ελληνικό θέρος, θα στα πω κι εγώ πιο απλά αγαπημένε μου αναγνώστη.
Απόψεις διάφορες ακούγονται και γράφονται, αναλύσεις και άρθρα γιατί έχασε η Νέα Δημοκρατία, που κέρδισε το ΠΑΣΟΚ, αν θα πάμε για εκλογές και άλλα τέτοια βαρύγδουπα. Θα ξεκινήσω τη σκέψη μου με μια παρατήρηση, όπου τώρα μετά τις εκλογές μπορώ να τη διατυπώσω πιο άνετα: Δε σου φάνηκε κι εσένα ωσάν ο Καραμανλής να αντιπολιτεύτηκε από τη ΔΕΘ και δώθε το κόμμα του; Τι εννοώ;
Δώσε βάση. Θα ξεκινήσω ανάποδα, από τα γεγονότα που έχεις και πιο πρόσφατα και θα σε πάω και πιο πίσω.
- Απομακρύνθηκε από τη βασική του θέση -όταν ήταν στην αντιπολίτευση ο ίδιος - περί της στάσης του κ. Σημίτη σε ζητήματα διαφθοράς. Δικαιολόγησε ως λεκτικές ακρότητες τις εμβληματικές του εκφράσεις για εκείνη την περίοδο διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, σοκάροντας μεγάλη μερίδα ψηφοφόρων αλλά και στελεχών της Νέας Δημοκρατίας, που χρησιμοποίησαν τις ίδιες ακριβώς φράσεις για να κάνουν αντιπολίτευση από το καφενείο ως τη Βουλή και από τα τηλε-παράθυρα ως τις συγκεντρώσεις σε χωριά και πλατείες. Το έκανε δημόσια και επίσημα σε προεκλογική του συνέντευξη.
- Έκλεισε τη Βουλή με τη δικαιολογία -χωρίς καμιά επικοινωνιακή υποστήριξη και προετοιμασία- της διεξαγωγής της προεκλογικής εκστρατείας με πολιτικούς όρους κι όχι με όρους σκανδαλολογίας, επέτρεψε όμως στον κυβερνητικό του εκπρόσωπο να αναρωτιέται για το ρόλο του κ. Παπακωνσταντίνου στο ΔΣ του ΟΤΕ. Η πλήρης επικοινωνιακή αντίφαση.
- Πηγαίνοντας πιο πίσω, επέτρεψε να περιφέρονται δηλώσεις αποδιδόμενες στον ίδιο, περί "κουρασμένου" Πρωθυπουργού χωρίς να τις διαψεύσει και βεβαίως χωρίς ο ίδιος να "όφειλε" να τις κάνει σε συνέντευξη ή δημόσια αντιπαράθεσή του. "Αυθορμήτως" πρόσθεσε μια ανούσια και επικοινωνιακά επιζήμια επικοινωνιακή παράμετρο σε μια κρίσιμη για το εκλογικό αποτέλεσμα περίοδο.
-Ενώ ο ίδιος, παλαιότερα, είχε εδραιώσει την πεποίθηση ότι οποιοσδήποτε κρατικός ή κυβερνητικός λειτουργός θα απομακρυνόταν σχεδόν πάραυτα με την εμπλοκή του σε "γκρίζες" καταστάσεις -θυμίζω εδώ τις περιπτώσεις Τσιτουρίδη, Μαγγίνα κλπ-στη συνέχεια ανέχθηκε υποθέσεις που επικοινωνιακά ήταν πολύ πιο επιζήμιες. Προτίμησε είτε την αδράνεια- βλέπε περιπτώσεις "Δεκεμβριανών" όπου ουδείς πολιτικός ή υπηρεσιακός παράγων απομακρύνθηκε- είτε την παλινωδία ,με χαρακτηριστικό παράδειγμα την απουσία της κοινοβουλευτικής ομάδας της Νέας Δημοκρατίας από ψηφοφορίες στη Βουλή για Εξεταστικές ή προανακριτικές επιτροπές. Μη με ρωτάς "και τι να έκανε με 151 βουλευτές". Πολιτική σημαίνει επιλογές κι όχι εγκλωβιστικές τακτικές.
Θα μπορούσε κανείς να γεμίσει σελίδες επί σελίδων με παρόμοια παραδείγματα της "ιδιόμορφης" επικοινωνιακής τακτικής του κ. Καραμανλή. Ας θυμηθούμε λίγο και τις επόμενες των εκλογών ημέρες. Δεν γνωρίζω αν η Κυβέρνηση είχε προσχεδιάσει την ενασχόληση με το θέμα των λαθρομεταναστών την επομένη των εκλογών. Αλλά όταν αυτή η επιλογή υιοθετείται την επομένη μιας αναμέτρησης με το ΛΑΟΣ να αναδεικνύεται τρίτο κόμμα τότε η Κυβέρνηση εμφανίζεται συρόμενη και όχι ελέγχουσα τις εξελίξεις. Επίσης, όταν εκείνο που εμφανίζεται να λαμβάνεται ως μήνυμα από την ήττα της 7ης Ιουνίου είναι η "επιτάχυνση του κυβερνητικού έργου" τότε ακυρώνεται έστω και η υπόνοια ότι θα μπορούσε να υπάρξει ουσιώδης αλλαγή στο κυβερνών κόμμα ή στην Κυβέρνηση. Η ανάδειξη του αυτονόητου ως μήνυμα από μια εκλογική ήττα προδικάζει ότι το κυβερνών κόμμα ούτε το αυτονόητο ακολουθούσε πριν αλλά ούτε και το δυναμικό έχει για να το πράξει αμέσως μετά.
Τι συμπέρασμα βγάζεις από όλα αυτά; Θα σου το δικό και κρίνεις ανάλογα:
Δυο πράγματα είναι δυνατόν να συμβαίνουν. Το πρώτο είναι το αυτονότητο: Ο κ. Καραμανλής με μια σειρά εσφαλμένων επικοινωνιακών επιλογών απλά οδηγεί σε ήττα -αργά ή γρήγορα - τη Νέα Δημοκρατία. Χαίρω πολύ θα μου πεις και με το δίκιο σου. Το άλλο όμως που μπορεί να συμβαίνει είναι πιο μπελαλίδικο. Άκου.
Ο Καραμανλής επιδίωξε και εν πολλοίς κατάφερε- εφόσον η τακτική που περιγράψαμε παραπάνω ήταν εκούσια ακολουθούμενη- δύο σημαντικούς στρατηγικούς στόχους:
Πρώτον, με την τακτική του στα "Δεκεμβριανά" να συρρικνωθεί εκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ και να εξαφανίσει τον κίνδυνο της συγκρότησης μιας Κυβέρνησης συνεργασίας ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ. Το ΠΑΣΟΚ πρέπει να επιδιώξει την αυτοδυναμία ακόμη και δια διαδοχικών εκλογικών αναμετρήσεων ή να παραμείνει ακόμη μια τετραετία στην αντιπολίτευση με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την εσωτερική του ηρεμία.
Δεύτερον, οδήγησε την εκλογική του βάση είτε στην αποχή είτε στο ΛΑΟΣ. Ο Πρωθυπουργός διέγνωσε ότι το κυρίαρχο ρεύμα στο εκλογικό σώμα δεν ήταν η αναζήτηση απαραίτητα νέου κυβερνητικού σχήματος αλλά η συγκρότηση ενός ρεύματος διαμαρτυρίας. Αυτή τη "διαμαρτυρική" ψήφο δεν την έχασε, απλά δεν την εισέπραξε. Εν δυνάμει μπορεί να την επαναδιεκδικήσει.
Ξέρεις τι λείπει από τον παραπάνω συλλογισμό; Η δυνατότητα επαναδιεκδίκησης. Η Νέα Δημοκρατία - ως κόμμα - αδυνατεί να ανακτήσει το εκλογικό της δυναμικό όπως γράφαμε και στο προηγούμενο άρθρο. Ο κ. Καραμανλής όμως μπορεί. Απουσιάζει από το τοπίο το γεγονός εκείνο που θα μεταστρέψει αποφασιστικά τη ροή των κεντροδεξιών ψηφοφόρων -γιατί κεντροδεξιά "παίζεται" το παιχνίδι υπό την έννοια ότι αυτού του φάσματος ψηφοφόροι μετατέθηκαν είτε στο ΛΑΟΣ είτε στην αποχή αναδεικνύοντας νικητή το ΠΑΣΟΚ- και πάλι προς τη Νέα Δημοκρατία. Μια δυνατότητα θα ήταν η "αυθόρμητη" επιστροφή στο "μαντρί" του κ. Καρατζαφέρη, απαλάσσοντας τον Πρωθυπουργό από την "υποχρέωση" να "συνεργαστεί με τα άκρα", ενώ ενδοκομματικά θα του προσέφερε σημαντικά οφέλη η αντι-Μητσοτακική ρητορική του αρχηγού του ΛΑΟΣ. Πολύ καλο για να είναι αληθινό. Ευρύτερα, μια εξέλιξη σε άλλο πεδίο (υπόθεση "Siemens" ή κάπου αλλού) θα μπορούσε υπό προϋποθέσεις να λειτουργήσει προς αυτήν την κατεύθυνση.
Σε κάθε άλλη περίπτωση, θα μιλάμε για Κυβέρνηση "ολκληρωμένης ωρίμανσης" και τοιουτρόπως....φέεεεετα μέχρι την ήττα!
Δώσε βάση. Θα ξεκινήσω ανάποδα, από τα γεγονότα που έχεις και πιο πρόσφατα και θα σε πάω και πιο πίσω.
- Απομακρύνθηκε από τη βασική του θέση -όταν ήταν στην αντιπολίτευση ο ίδιος - περί της στάσης του κ. Σημίτη σε ζητήματα διαφθοράς. Δικαιολόγησε ως λεκτικές ακρότητες τις εμβληματικές του εκφράσεις για εκείνη την περίοδο διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, σοκάροντας μεγάλη μερίδα ψηφοφόρων αλλά και στελεχών της Νέας Δημοκρατίας, που χρησιμοποίησαν τις ίδιες ακριβώς φράσεις για να κάνουν αντιπολίτευση από το καφενείο ως τη Βουλή και από τα τηλε-παράθυρα ως τις συγκεντρώσεις σε χωριά και πλατείες. Το έκανε δημόσια και επίσημα σε προεκλογική του συνέντευξη.
- Έκλεισε τη Βουλή με τη δικαιολογία -χωρίς καμιά επικοινωνιακή υποστήριξη και προετοιμασία- της διεξαγωγής της προεκλογικής εκστρατείας με πολιτικούς όρους κι όχι με όρους σκανδαλολογίας, επέτρεψε όμως στον κυβερνητικό του εκπρόσωπο να αναρωτιέται για το ρόλο του κ. Παπακωνσταντίνου στο ΔΣ του ΟΤΕ. Η πλήρης επικοινωνιακή αντίφαση.
- Πηγαίνοντας πιο πίσω, επέτρεψε να περιφέρονται δηλώσεις αποδιδόμενες στον ίδιο, περί "κουρασμένου" Πρωθυπουργού χωρίς να τις διαψεύσει και βεβαίως χωρίς ο ίδιος να "όφειλε" να τις κάνει σε συνέντευξη ή δημόσια αντιπαράθεσή του. "Αυθορμήτως" πρόσθεσε μια ανούσια και επικοινωνιακά επιζήμια επικοινωνιακή παράμετρο σε μια κρίσιμη για το εκλογικό αποτέλεσμα περίοδο.
-Ενώ ο ίδιος, παλαιότερα, είχε εδραιώσει την πεποίθηση ότι οποιοσδήποτε κρατικός ή κυβερνητικός λειτουργός θα απομακρυνόταν σχεδόν πάραυτα με την εμπλοκή του σε "γκρίζες" καταστάσεις -θυμίζω εδώ τις περιπτώσεις Τσιτουρίδη, Μαγγίνα κλπ-στη συνέχεια ανέχθηκε υποθέσεις που επικοινωνιακά ήταν πολύ πιο επιζήμιες. Προτίμησε είτε την αδράνεια- βλέπε περιπτώσεις "Δεκεμβριανών" όπου ουδείς πολιτικός ή υπηρεσιακός παράγων απομακρύνθηκε- είτε την παλινωδία ,με χαρακτηριστικό παράδειγμα την απουσία της κοινοβουλευτικής ομάδας της Νέας Δημοκρατίας από ψηφοφορίες στη Βουλή για Εξεταστικές ή προανακριτικές επιτροπές. Μη με ρωτάς "και τι να έκανε με 151 βουλευτές". Πολιτική σημαίνει επιλογές κι όχι εγκλωβιστικές τακτικές.
Θα μπορούσε κανείς να γεμίσει σελίδες επί σελίδων με παρόμοια παραδείγματα της "ιδιόμορφης" επικοινωνιακής τακτικής του κ. Καραμανλή. Ας θυμηθούμε λίγο και τις επόμενες των εκλογών ημέρες. Δεν γνωρίζω αν η Κυβέρνηση είχε προσχεδιάσει την ενασχόληση με το θέμα των λαθρομεταναστών την επομένη των εκλογών. Αλλά όταν αυτή η επιλογή υιοθετείται την επομένη μιας αναμέτρησης με το ΛΑΟΣ να αναδεικνύεται τρίτο κόμμα τότε η Κυβέρνηση εμφανίζεται συρόμενη και όχι ελέγχουσα τις εξελίξεις. Επίσης, όταν εκείνο που εμφανίζεται να λαμβάνεται ως μήνυμα από την ήττα της 7ης Ιουνίου είναι η "επιτάχυνση του κυβερνητικού έργου" τότε ακυρώνεται έστω και η υπόνοια ότι θα μπορούσε να υπάρξει ουσιώδης αλλαγή στο κυβερνών κόμμα ή στην Κυβέρνηση. Η ανάδειξη του αυτονόητου ως μήνυμα από μια εκλογική ήττα προδικάζει ότι το κυβερνών κόμμα ούτε το αυτονόητο ακολουθούσε πριν αλλά ούτε και το δυναμικό έχει για να το πράξει αμέσως μετά.
Τι συμπέρασμα βγάζεις από όλα αυτά; Θα σου το δικό και κρίνεις ανάλογα:
Δυο πράγματα είναι δυνατόν να συμβαίνουν. Το πρώτο είναι το αυτονότητο: Ο κ. Καραμανλής με μια σειρά εσφαλμένων επικοινωνιακών επιλογών απλά οδηγεί σε ήττα -αργά ή γρήγορα - τη Νέα Δημοκρατία. Χαίρω πολύ θα μου πεις και με το δίκιο σου. Το άλλο όμως που μπορεί να συμβαίνει είναι πιο μπελαλίδικο. Άκου.
Ο Καραμανλής επιδίωξε και εν πολλοίς κατάφερε- εφόσον η τακτική που περιγράψαμε παραπάνω ήταν εκούσια ακολουθούμενη- δύο σημαντικούς στρατηγικούς στόχους:
Πρώτον, με την τακτική του στα "Δεκεμβριανά" να συρρικνωθεί εκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ και να εξαφανίσει τον κίνδυνο της συγκρότησης μιας Κυβέρνησης συνεργασίας ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ. Το ΠΑΣΟΚ πρέπει να επιδιώξει την αυτοδυναμία ακόμη και δια διαδοχικών εκλογικών αναμετρήσεων ή να παραμείνει ακόμη μια τετραετία στην αντιπολίτευση με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την εσωτερική του ηρεμία.
Δεύτερον, οδήγησε την εκλογική του βάση είτε στην αποχή είτε στο ΛΑΟΣ. Ο Πρωθυπουργός διέγνωσε ότι το κυρίαρχο ρεύμα στο εκλογικό σώμα δεν ήταν η αναζήτηση απαραίτητα νέου κυβερνητικού σχήματος αλλά η συγκρότηση ενός ρεύματος διαμαρτυρίας. Αυτή τη "διαμαρτυρική" ψήφο δεν την έχασε, απλά δεν την εισέπραξε. Εν δυνάμει μπορεί να την επαναδιεκδικήσει.
Ξέρεις τι λείπει από τον παραπάνω συλλογισμό; Η δυνατότητα επαναδιεκδίκησης. Η Νέα Δημοκρατία - ως κόμμα - αδυνατεί να ανακτήσει το εκλογικό της δυναμικό όπως γράφαμε και στο προηγούμενο άρθρο. Ο κ. Καραμανλής όμως μπορεί. Απουσιάζει από το τοπίο το γεγονός εκείνο που θα μεταστρέψει αποφασιστικά τη ροή των κεντροδεξιών ψηφοφόρων -γιατί κεντροδεξιά "παίζεται" το παιχνίδι υπό την έννοια ότι αυτού του φάσματος ψηφοφόροι μετατέθηκαν είτε στο ΛΑΟΣ είτε στην αποχή αναδεικνύοντας νικητή το ΠΑΣΟΚ- και πάλι προς τη Νέα Δημοκρατία. Μια δυνατότητα θα ήταν η "αυθόρμητη" επιστροφή στο "μαντρί" του κ. Καρατζαφέρη, απαλάσσοντας τον Πρωθυπουργό από την "υποχρέωση" να "συνεργαστεί με τα άκρα", ενώ ενδοκομματικά θα του προσέφερε σημαντικά οφέλη η αντι-Μητσοτακική ρητορική του αρχηγού του ΛΑΟΣ. Πολύ καλο για να είναι αληθινό. Ευρύτερα, μια εξέλιξη σε άλλο πεδίο (υπόθεση "Siemens" ή κάπου αλλού) θα μπορούσε υπό προϋποθέσεις να λειτουργήσει προς αυτήν την κατεύθυνση.
Σε κάθε άλλη περίπτωση, θα μιλάμε για Κυβέρνηση "ολκληρωμένης ωρίμανσης" και τοιουτρόπως....φέεεεετα μέχρι την ήττα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου