Η Κυβέρνηση, η Συγκυβέρνηση και η (πιο) Νέα Διακυβέρνηση!

Επιφανειακά, η κατάσταση του πολιτικού τοπίου όπως απεικονίζεται μέσω των δημοσκοπήσεων θα στερούσε από τον οποιονδήποτε σχολιαστή κάθε απόπειρα διατύπωσης διαφορετικής άποψης σχετικά με την εξέλιξη των πραγμάτων. Το ΠΑΣΟΚ εμφανίζεται ως η επόμενη επιλογή του εκλογικού σώματος να αναλάβει την κυβερνητική εξουσία, ενώ ταυτόχρονα το ενδεχόμενο των "δίδυμων" ή εν γένει πρόωρων εκλογών, με ορατό καταληκτικό ορίζοντα το Μάρτιο του 2010, οδηγεί σε -εξίσου - πρόωρα συμπεράσματα και πυροδοτεί σενάρια για την επόμενη ημέρα στη Νέα Δημοκρατία.

Έχουμε ήδη αναφερθεί στις ενδείξεις που σωρεύονται στην κατεύθυνση της αντιστροφής της τρέχουσας δημοσκοπικής τάσης, ανατρέποντας την παραπάνω εικόνα. Είναι απαραίτητο βεβαίως να διευκρινίσουμε ότι αναφερόμαστε, σε αυτή τη φάση, σε αντιστροφή τάσης (ως "κλείσιμο της ψαλίδας" θα το ξέρετε οι περισσότεροι) και όχι σε ανατροπή των συσχετισμών. Σε κάθε περίπτωση, οι επερχόμενες εξελίξεις δεν υποστηρίζουν σενάρια μεταβολής της ηγεσίας στο κυβερνών κόμμα, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά στα συμπεράσματα που προκύπτουν από την ανάλυση της πολιτικής επικοινωνίας.

Αναφορικά με το ΠΑΣΟΚ, θα εξετάσουμε την επικοινωνιακή του στρατηγική κατά το τελευταίο διάστημα αποτιμώντας τη μέσα στη συνολική εικόνα.

Η δημοσκοπική επικράτηση του ΠΑΣΟΚ έγινε ορατή από τα μέσα του Σεπτεμβρίου του 2008 όπως καταγράφαμε εδώ, ενώ ήδη είχαμε περιγράψει -εμείς τουλάχιστον - από πολύ νωρίς, το τοπίο όπως έτεινε να διαμορφωθεί ήδη από εδώ. Τα χαρακτηριστικά αυτής της ανατροπής μπορούμε να τα συνοψίσουμε ως εξής:

• Η άνοδος των δημοσκοπικών ποσοστών του ΠΑΣΟΚ δεν συνδέθηκε με ταυτόχρονη ισόρυθμη ενίσχυση των ποσοστών δημοφιλίας του κ. Παπανδρέου. Το πολιτικό "καύσιμο" συνεπώς δεν επαρκεί για μια πτήση διαρκείας στην εκλογική κορυφή.
  

• Η συγκυρία της βελτίωσης των ποσοστών του κόμματος συνδέθηκε με γεγονότα περιορισμένης εμβέλειας στο βάθος του πολιτικού χρόνου (Βατοπέδι κλπ)και όχι με θεμελιώδης ανατροπές στο πλέγμα των πολιτικών συσχετισμών. Πρακτικά, αυτό σημαίνει ότι το ΠΑΣΟΚ επωφελήθηκε μέρος της αποσυσπείρωσης της Νέας Δημοκρατίας καθώς και της ευρύτερης ρευστότητας του πολιτικού σκηνικού, πηγάζουσας από την αρνητική εικόνα της Νέας Δημοκρατίας αλλά και από τη ραγδαία "αποσυμπίεση" των ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ, τα οποία η συμπαθής ενναλακτική αριστερά ούτως ή άλλως αδυνατούσε να συγκρατήσει, ελλείψη πολιτικού και επικοινωνιακού εκτοπίσματος.
  

Θα ήταν απολύτως παιδαριώδες αν θεωρεί κανείς ότι το ΠΑΣΟΚ οφείλει τη δημοσκοπική πρωτοκαθεδρία του στην επικοινωνιακή παρουσία του Πρωθυπουργού στη ΔΕΘ. Ομοίως παιδαριώδες θα ήταν να θεωρηθεί ότι η ανατροπή πολιτικών συσχετισμών πραγματοποιείται με την διαχείριση των παραπολιτικών ή σκανδαλοθηρικών  στηλών των ΜΜΕ. Τετριμμένα και μονότονα αξίζει να επαναληφθεί ότι το εκλογικό σώμα επιλέγει με βάση το συναισθηματικό φορτίο απέναντι σε παραταξιακούς ηγέτες στη βάση του - εσαεί επίκαιρου - οικονομικού διλλήματος. Η υπόλοιπη φιλολογία παραμένει στο επικοινωνιακό πεδίο, ενισχύοντας ή αποδυναμώνοντας ποτε όμως δημιουργώντας, τάσεις και συσχετισμούς εκλογικής ισχύος.

Σε στρατηγικό επίπεδο, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης εξακολουθεί να συνομιλεί με το εκλογικό σώμα με όρους του "μεσαίου χώρου" (θα μπορούσαμε να αναφέρουμε πλέιστα όσα παραδείγματα αλλά η επαναδραστηριοποίηση του κ. Σημίτη αποτελεί εμβληματικό γεγονός),  δεσμευμένο από συγκεκριμένες επιλογές ηγετικών στελεχών του τα οποία είχαν και στο παρελθόν καθορίσει το πλαίσιο πολιτικής λειτουργίας του κινήματος  κινούμενα στο ίδιο πλαίσιο,  μη λαμβάνοντας όμως υπόψη τη διαφορά στη σημερινή πραγματικότητα όπως οριοθετείται από την παρούσα οικονομική συγκυρία. Το ΠΑΣΟΚ αδυνατεί να συνάψει συμμαχίες και να αθροίσει δυνάμεις από ευρύτερους κοινωνικούς χώρους μολονότι ο αρχηγός του διαθέτει αναμφισβήτητα αυτό το δυναμικό. Επικοινωνιακά, το "φαινόμενο ΣΥΡΙΖΑ" ανεστραμμένο ως προς το δίπολο αρχηγός-κόμμα είναι πιθανό να προσβάλλει τη δημοσκοπική πρωτοπορία του κινήματος.

Επιπλέον, η επικοινωνιακή τακτική του ΠΑΣΟΚ εμφανίζεται και πάλι εγκλωβισμένη σε ένα -μάλλον μόνιμου χαρακτήρα- σφάλμα: η μονοθεματική εμμονή στη σκανδαλολογία του αφαιρεί τη δυνατότητα προώθησης της εικόνας "κυβερνησιμότητας", κάτι που  θα ανέμενε κανείς να συμβαίνει σε ένα κόμμα που ήδη έχει επισήμως και πολλαπλώς προβάλλει την ανάγκη διεξαγωγής πρόωρων εκλογών. Αντίστοιχη επικοινωνιακή αποτυχία είχε βιώσει η αξιωματική αντιπολίτευση στο θέμα των υποκλοπών ή των ομολόγων, κατά την προεκλογική εκστρατεία του 2007. Είναι σαφές βεβαίως ότι για να μεταβληθούν θεμελιωδώς οι πολιτικοί συσχετισμοί δεν επαρκούν βελτιώσεις στο επικοινωνιακό πεδίο. Δηλαδή, δεν έχασε τις εκλογές το ΠΑΣΟΚ επειδή είχε μονοθεματική ατζέντα. Απλώς, δεν μπορεί με αυτή τη μεθοδολογία να κεφαλαιοποιήσει εκλογικά κέρδη που θα προέλθουν από την αμιγώς πολιτική λειτουργία του.

Δείγμα της λανθασμένης επικοινωνιακής τακτικής και πολιτικής στρατηγικής του ΠΑΣΟΚ αποτελεί η συσπείρωση της κεντροδεξιάς παράταξης, όπως σηματοδοτήθηκε με τη φράση του κ. Καρατζαφέρη περί "συγκυβέρνησης". Η άσκηση πολιτικής πίεσης σε λάθος σημεία, από την πλευρά του ΠΑΣΟΚ, είναι φανερό ότι θα προκαλέσει δυσμενή για το ίδιο αποτελέσματα τόσο στην κεντρική πολιτική σκηνή όσο και στο εκλογικό σώμα. Στην παρούσα φάση, οι επιλογές του ΠΑΣΟΚ οδηγούν:

•  στην εκ νέου απόκλιση του από την κεντροαριστερά, η οποία ενδιαφέρεται για την ανάδειξή της σε αυτόνομο ρυθμιστικό παράγοντα της πολιτικής σκηνής και ως εκ τούτου ευνοείται από το ενδεχόμενο της συνολικής εμπλοκής του διπολικού συστήματος σε σκανδαλοθηρικού χαρακτήρα "περιπέτειες". Θα ήθελε να παραμείνει εκτός του "γκρίζου" κάδρου των σκανδάλων, κρίνοντας τους πάντες και όχι εκ των υστέρων "κρινόμενη" από συμμετοχή της σε μια ανασφαλή και αμφισβητούμενη συγκυβέρνηση.
  
•  στη σύγκλιση ΝΔ και ΛΑΟΣ -χωρίς μάλιστα να εμπλέκεται η ΝΔ σε αυτό και ούτως να παραμένει απενοχοποιούμενη από ενδεχόμενη συμμετοχή στο "αμάρτημα" συνεργασίας με τα "άκρα"! Η παραταξιακή πολιτική του ΛΑΟΣ αποτελεί μονόδρομο επιβίωσης του κόμματος και συνεπώς νομοτελειακά "βάζει πλάτη" στις δύσκολες συγκυρίες όπως τώρα. Αντίθετα, θα ήταν εξαιρετικά δύσκολο για το ΛΑΟΣ να κάνει το ίδιο σε σχέση με τη ΝΔ, στο ενδεχόμενο άσκησης  προγραμματικής αντιπολίτευσης από πλευράς ΠΑΣΟΚ, η οποία θα αναδείκνυε τα κεντρικά προβλήματα της ελληνικής πραγματικότητας.
  
•  στην παροχή ελεύθερου πολιτικού χώρου στο κυβερνών κόμμα ώστε να προωθήσει "κυβερνητικού" (διάβαζε οικονομικού) χαρακτήρα μέτρα, βελτιώνοντας τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι τα όποια οικονομικά μέτρα της Κυβέρνησης στοχεύουν στην ενίσχυση αδύναμων οικονομικά ομάδω, για δύο λόγους κατά την άποψή μας: Πρώτον, η ΝΔ μάλλον έχει αντιληφθεί την αποσύνθεση του "μεσαίου χώρου" και έχει πάψει πλέον να επικεντρώνεται σε αυτήν την κατεύθυνση (εδώ αξίζει να κάνουμε μνεία της ενίσχυσης της "λαϊκής Δεξιάς" στο κόμμα της ΝΔ) και δεύτερον έχουν μικρό σχετικά κόστος ενώ αφορούν σε μεγάλη μερίδα των "δυσαρεστημένων" ψηφοφόρων. Σε αυτό το πεδίο το ΠΑΣΟΚ έχει επιλέξει να μην εμφανίζεται επικοινωνιακά, αποδυναμώνοντας το μήνυμά του. Η "πράσινη" ανάπτυξη δεν δείχνει να επικοινωνείται σωστά ώστε να προσλαμβάνεται από το εκλογικό σώμα ως εφικτή και κυρίως άμεση κυβερνητική πρόταση.

Εν κατακλείδι, και εφόσον δεν μεταβληθεί η επικοινωνιακή πολιτική της αξιωματικής αντιπολίτευσης - η οποία εκ των πραγμάτων έχει την δημοσκοπική πρωτοβουλία - μάλλον αναμένει τον κ. Καραμανλή ένα έστω ετεροχρονισμένο πασχαλινό εκλογικό δώρο! Είδομεν!

Πασχαλινά Παράδοξα ή η Χαρμολύπη στην Πολιτική!

                Χωρίς αμφιβολία, από τις πλέον συναρπαστικές στιγμές στην επιστημονική ζωή του ασχολούμενου περί την πολιτική επικοινωνία, αποτελούν εκείνες οι χρονικές περίοδοι όπου οι εκτιμήσεις του δε συμπίπτουν με τις απόψεις της τρέχουσας φιλολογίας. Σημειώναμε, ακριβώς στο προηγούμενο άρθρο μας, την μοναδική στρατηγική που κατά την άποψή μας θα πρέπει να ακολουθήσει ο επικοινωνιακός σχεδιασμός της Νέας Δημοκρατίας ώστε να αντιστρέψει την αρνητική τάση που καταγράφεται στο εκλογικό σώμα για το κυβερνών κόμμα. Ασφαλώς και αυτό προκύπτει αν έχει παρακολουθήσει κανείς τις κατά καιρούς αναλύσεις μας, η ανάρτησή μας δεν προέκυψε από κομματική τοποθέτηση αλλά από μελέτη των κατά καιρούς δημοσιοποιούμενων δημοσκοπικών δεδομένων και της τρέχουσας πολιτικής επικαιρότητας.

                Η στρατηγική της "ρηγματώδους αντιστροφή τάσης" εν ολίγοις, επιβάλλει την- προσχεδιασμένη- ραγδαία επιτάχυνση των πολιτικών γεγονότων, ώστε μεγάλες ομάδες αναποφάσιστων ψηφοφόρων -οι οποίοι στην τρέχουσα συγκυρία συγκροτούν υπολογίσιμη εκλογική μάζα-καθώς και διεσπαρμένοι σε άλλους πολιτικούς χώρους απογοητευμένοι πρώην ψηφοφόροι  της ΝΔ, να επιστρέψουν υπό το "βάρος" των πολιτικών εξελίξεων στο κυβερνών κόμμα και μάλιστα σε μικρό χρονικό διάστημα. Η συγκεκριμένη στρατηγική δεν αποφέρει μακροπρόθεσμα εκλογικά οφέλη, καθόσον ανήκει στη γκάμα των "βραχυχρόνιων επιλογών" (short-term option) και συναφώς προϋποθέτει την σχετικά άμεση προκήρυξη εκλογών.

                 Θα ακολουθήσει η Νέα Δημοκρατία τη συγκεκριμένη στρατηγική; Δεν το γνωρίζουμε. Η μοναδική ένδειξη που μπορούμε να διαγνώσουμε προς αυτήν την κατεύθυνση στο πολιτικό μας σκηνικό είναι η επιτάχυνση και η επικοινωνιακή ωρίμανση θεμάτων που είχαν απασχολήσει από αρκετά έως πολύ έντονα στο παρελθόν την κοινή γνώμη (όπως οι υποθέσεις "Παυλίδη" και "SIEMENS").  Ενώ λοιπόν δημιουργούνται προϋποθέσεις πρόωρης προσφυγής στις κάλπες - με ενδεχόμενη διαγραφή βουλευτή του κυβερνώντος κόμματος, απότοκη των γνωστών γεγονότων εντός και εκτός Κοινοβουλίου- βρισκόμαστε μπροστά στο παράδοξο φαινόμενο η υπολειπόμενη δημοσκοπικά Κυβέρνηση να "φλερτάρει" με την προκήρυξη εθνικών εκλογών, η δημοσκοπικά ευημερούσα αξιωματική αντιπολίτευση να αφίσταται της πανταχόθεν διακηρυγμένης- μέχρι πρότινος- θέσης της περί επιτακτικής ανάγκης προσφυγής στην λαϊκή ετυμηγορία. Βεβαίως, ποικίλοι αναλυτές και "αναλυτές" έσπευσαν να δικαιολογήσουν τη στάση του ΠΑΣΟΚ καταφεύγοντας στο "εργαλείο" της αποφυγής αλλαζονικής συμπεριφοράς, θεωρώντας ότι το εκλογικό σώμα συμπεριφέρεται ως παιδαγωγός των "ατακτούντων" πολιτικών σχηματισμών! Κατά τη δική μας άποψη, απλά το ΠΑΣΟΚ προσπαθεί να παγιώσει την εκλογική του άνοδο, αποσπώντας "θετική" ψήφο, αρνούμενο με τη στάση του το ευμετάβλητο μιας ψήφου "τιμωρίας" της ΝΔ, υποκείμενη στη στρατηγική της "ρηγματώδους αντιστροφής τάσης" που περιγράψαμε πιο πάνω. Ας σημειώσουμε ότι τόσο ο εν δημοσκοπική πτώση ευρισκόμενος ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, ο ανά πάσα στιγμή εν κινδύνω διασπάσεως ευρισκόμενος ΛΑΟΣ, όσο και το εν ανόδω ευρικόμενα ΚΚΕ και καινοφανείς "Οικολόγοι" δεν θα ευνοούσαν το σενάριο μιας εξαιρετικά "πολωτικής" προεκλογικής περιόδου, για ευνόητους λόγους.

                Ταυτόχρονα και ενόψει του κύματος της οικονομικής κρίσης, η οποία επικοινωνιακά είναι ήδη εδώ, παράγεται ένα ακόμη παράδοξο. Έχουμε αναφέρει και στο παρελθόν ΄ότι στο επίκεντρο κάθε εκλογικής αναμέτρησης τοποθετούνται από τους πολίτες προσωπικότητες και όχι προγράμματα ενώ το μείζον εκλογικό διακύβευμα παραμένει διαχρονικά η οικονομία. Το σύνηθες δίλλημα στο οποίο καλείται το εκλογικό σώμα να τοποθετηθεί δεν είναι άλλο από την επιλογή του πλέον κατάλληλου προσώπου (και στο "κατάλληλος" παρακαλώ θεωρήσατε γενναία δόση συναισθηματικών κατηγορημάτων) για τη διαχείριση των οικονομικών ζητημάτων. Όλα ξεκινούν και όλα καταλήγουν στην Οικονομία. Που ευρίσκεται το παράδοξο της παρούσης φάσεως; Ακριβώς στο γεγονός ότι η οικονομία έχει ήδη ευρεθεί στο επίκεντρο της καθημερινότητας των πολιτών με τη μορφή της περίφημης πια "οικονομικής κρίσης" προεξοφλώντας στο εκλογικό σώμα την οικονομική δυσπραγία σχεδόν ανεξάρτητα από την επιλογή προσώπου ή κομματικού φορέα.

                Δεδομένης της παραπάνω κατάστασης, το αμέσως επόμενο ζήτημα που απασχολεί το εκλογικό σώμα- μετά τον κύκλο της οικονομίας - συνιστά εκείνο της ασφάλειας. Δεν θα κουράσουμε εδώ με τετριμμένες αναφορές περί "συντηρητικής στροφής της κοινωνίας" κλπ. Επικοινωνιακά, το ζήτημα της ασφάλειας και ο σχετικός διάλογος βρίσκονται σε εξέλιξη, θα είναι σχετικά απλό να μετασχηματιστεί "εν κινήσει" σε προεκλογικό κεντρικό θέμα αναφοράς και ας σημειώσουμε ότι τουλάχιστον για την ανανεωτική αριστερά δεν θα αποτελέσει προνομιακό πεδίο προεκλογικού λόγου.

                Από την άλλη πλευρά, το ΠΑΣΟΚ θα διαπράξει μέγιστο στρατηγικό σφάλμα αν -δελεαζόμενο από τη ρευστή ψήφο που θα προέλθει από την αριστερή του "δεξαμενή" - υποβαθμίσει το ζήτημα της ασφάλειας των πολιτών και επικεντρώσει την προεκλογική του ατζέντα μονοθεματικά -όπως μέχρι πρόσφατα συνήθιζε να πράττει- στον τομέα της οικονομίας. Είναι απαραίτητο να διατυπώσει πολιτικό- όχι αντιπολιτευτικό -λόγο σε αυτόν τον τομέα εφόσον επιθυμεί να απευθυνθεί σε κρίσιμες εκλογικές μάζες που τελικώς κρίνουν το αποτέλεσμα.

               

              

Παρακαλούνται οι Επιβάτες να Δέσουν τις Ζώνες τους: "Ρηγματώδης" Αντιστροφή Τάσης!

Εξαιρετικά ενδιαφέρουσες οι πρόσφατες εξελίξεις στην πολιτική σκηνή της χώρας κατά το τελευταίο δίμηνο, αγαπητέ αναγνώστη, πάντοτε από την πλευρά της πολιτικής επικοινωνίας.

Δεν θα απαριθμήσουμε τα γεγονότα, είναι άλλωστε γνωστά. Αξίζει όμως να σημειώσουμε δύο ζητήματα, χρήσιμα για την ανάλυση που θα ακολουθήσει:

-Πρώτον: Ο Πρωθυπουργός διαφαίνεται να κινείται προς την κατεύθυνση της επιτάχυνσης του πολιτικού χρόνου, παρεμβαίνοντας τόσο εντός Κοινοβουλίου όσο και εκτός, τονίζοντας την προσωπική του εικόνα.

-Δεύτερον: Το ΠΑΣΟΚ και ειδικότερα ο αρχηγός του μάλλον υπαναχωρεί από την αρχική του θέση, της πρότασης περί πρόωρων εκλογών, όντας βεβαίως εγκλωβισμένος στην επιλογή του αυτή και επιπλέον, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης δημοσκοπικά διατηρεί μεν την πρώτη θέση έχοντας όμως τερματίσει την επιταχυνόμενη ανοδική του πορεία.

Εν ολίγοις, ο κ. Καραμανλής εμφανίζεται μάλλον διατεθειμένος να αναλάβει πρωτοβουλίες -οι οποίες βεβαίως οδηγούν σε εκλογές- προκειμένου να επαναφέρει το κόμμα του στην πρωτοκαθεδρία, μέσω της στρατηγικής που θα ονομάζαμε "ρηγματώδη αντιστροφή" (cracking reverse strategy).

Το σχετικά αυξημένο ποσοστό των αναποφάσιστων ψηφοφόρων -προερχόμενων κατά μείζονα λόγο από το κυβερνών κόμμα- σε συνδυασμό με τη "διάχυση" απογοητευμένων οπαδών της Νέας Δημοκρατίας σε γειτονικούς της πολιτικούς σχηματισμούς καθώς και με τα χαμηλά επίπεδα συσπείρωσης οδήγησε το κόμμα του κ. Καραμανλή στη δεύτερη θέση και μάλιστα με ποσοστό πολύ μικρότερο σε σχέση με τη συνήθη εκλογική του δύναμη. Ψήφος διαμαρτυρίας και τιμωρίας συνάμα. Η στρατηγική της ρηγματώδους αντιστροφής προβλέπει την απότομη απόσπαση μεγάλου τμήματος των "περιπλανώμενων" ψηφοφόρων -όχι όμως του συνόλου- από τους χώρους όπου αυτοί "περιπλανώνται" αφήνοντας στη θέση τους "ρήγματα", δηλαδή σε πρώτη ανάγνωση "ανεξήγητα" δημοσκοπικά κενά. Ως δημοσκοπικό κενό (gap) ορίζεται η διαφορά από μέτρηση σε μέτρηση των ποσοστών ενός κόμματος όταν αυτή δεν υλοποιείται ομαλά και σταδιακά αλλά απότομα - ανάμεσα σε δύο διαδοχικές μετρήσεις - και χωρίς προηγούμενη ένδειξη ή άλλη προφανή αιτία. Η εφαρμογή αυτής της στρατηγικής απαιτεί τρεις προϋποθέσεις:

- Τον τερματισμό της ανόδου του πρώτου κόμματος. Στην περίπτωσή μας είναι μάλλον ορατή η εξάντληση των εκλογικών δεξαμενών του ΠΑΣΟΚ. Σε αντίθετη περίπτωση, αν δηλαδή το κόμμα του κ. Παπανδρέου συνεχίσει την ανοδική του πορεία αντλώντας εκλογική δύναμη από σχεδόν ολόκληρο το πολιτικό φάσμα τότε το εκλογικό παίγνιο έχει κριθεί οριστικά.

- Τη θεαματική μεταβολή στο επικοινωνιακό προφίλ του πολιτικού σχηματισμού που υιοθετεί τη "ρηγματώδη αντιστροφή". Παρατηρούμε τη ρητορική της Νέας Δημοκρατίας να μετακινείται στο χώρο της λαϊκής Δεξιάς ενώ σποραδικά δε διστάζει να "δανιστεί" την ήπια έκδοση του πολιτικού λεξιλογίου του ΛΑΟΣ. Στο πλαίσιο αυτό δε θα αποτελούσε έκπληξη μια σειρά κινήσεων του Πρωθυπουργού με σκοπό τη σχεδόν πλήρη -αλλά πάντοτε διαχειριστική - αποκοπή από σφάλματα του παρελθόντος (διαγραφή βουλευτών και στελεχών που επιβάρυναν το κλίμα, δυναμικές παρεμβάσεις με έντονο το προσωπικό και επικοινωνιακό στοιχείο σε "τρέχοντα" θέματα κλπ)

- Την άμεση - ακριβώς μετά την καταγραφή των πρώτων δημοσκοπικών ενδείξεων - προσφυγή στις κάλπες προκειμένου να "κεφαλαιοποιηθούν" τα εκλογικά κέρδη από την κίνηση της "ρηγματώδους αντιστροφής".

Εκτιμάμε ότι κατά τις επόμενες μετρήσεις της κοινής γνώμης θα καταγραφούν φαινόμενα που θα εντάσσονται στην ακολουθούμενη στρατηγική πολιτικής επικοινωνίας που περιγράψαμε:

-Μείωση των ποσοστών του ΛΑΟΣ, όχι όμως σε επίπεδα που δεν θα του επιτρέπουν να εισέλθει στο Κοινοβούλιο. Ομοίως αναμένεται να καταγραφεί και οριακή μείωση των ποσοστών του ΠΑΣΟΚ. Αμφότερα τα δύο "μπλοκ" ψηφοφόρων αναμένεται να αθροισθούν στα ποσοστά της Νέας Δημοκρατίας.

-Ραγδαία μείωση του ποσοστού των αναποφάσιστων ψηφοφόρων και ραγδαία αντίστοιχα αύξηση του ποσοστού του Κυβερνώντος κόμματος, προερχόμενη από τη δεξαμενή των αναποφάσιστων.

-Σχετικά μικρή ενίσχυση των ποσοστών του ΚΚΕ, συμπίεση του ΣΥΡΙΖΑ και "εξαφάνιση" των Οικολόγων. Τα δημοσκοπικά κενά αναγκαστικά θα κάνουν την εμφάνισή τους στο σύνολο των "παικτών" του πολιτικού σκηνικού, ως "αντίδραση" του εκλογικού σώματος στις πολιτικές κινήσεις του κόμματος που επιχειρεί τη "ρηγματώδη αντιστροφή".

-Ραγδαία ενίσχυση της συσπείρωσης της Νέας Δημοκρατίας σε συνδυασμό με αντίστοιχη αύξηση των ποσοστών "καταλληλότητας" του Πρωθυπουργού.

Καλή Ανάσταση!