Χωρίς αμφιβολία, από τις πλέον συναρπαστικές στιγμές στην επιστημονική ζωή του ασχολούμενου περί την πολιτική επικοινωνία, αποτελούν εκείνες οι χρονικές περίοδοι όπου οι εκτιμήσεις του δε συμπίπτουν με τις απόψεις της τρέχουσας φιλολογίας. Σημειώναμε, ακριβώς στο προηγούμενο άρθρο μας, την μοναδική στρατηγική που κατά την άποψή μας θα πρέπει να ακολουθήσει ο επικοινωνιακός σχεδιασμός της Νέας Δημοκρατίας ώστε να αντιστρέψει την αρνητική τάση που καταγράφεται στο εκλογικό σώμα για το κυβερνών κόμμα. Ασφαλώς και αυτό προκύπτει αν έχει παρακολουθήσει κανείς τις κατά καιρούς αναλύσεις μας, η ανάρτησή μας δεν προέκυψε από κομματική τοποθέτηση αλλά από μελέτη των κατά καιρούς δημοσιοποιούμενων δημοσκοπικών δεδομένων και της τρέχουσας πολιτικής επικαιρότητας.
Η στρατηγική της "ρηγματώδους αντιστροφή τάσης" εν ολίγοις, επιβάλλει την- προσχεδιασμένη- ραγδαία επιτάχυνση των πολιτικών γεγονότων, ώστε μεγάλες ομάδες αναποφάσιστων ψηφοφόρων -οι οποίοι στην τρέχουσα συγκυρία συγκροτούν υπολογίσιμη εκλογική μάζα-καθώς και διεσπαρμένοι σε άλλους πολιτικούς χώρους απογοητευμένοι πρώην ψηφοφόροι της ΝΔ, να επιστρέψουν υπό το "βάρος" των πολιτικών εξελίξεων στο κυβερνών κόμμα και μάλιστα σε μικρό χρονικό διάστημα. Η συγκεκριμένη στρατηγική δεν αποφέρει μακροπρόθεσμα εκλογικά οφέλη, καθόσον ανήκει στη γκάμα των "βραχυχρόνιων επιλογών" (short-term option) και συναφώς προϋποθέτει την σχετικά άμεση προκήρυξη εκλογών.
Θα ακολουθήσει η Νέα Δημοκρατία τη συγκεκριμένη στρατηγική; Δεν το γνωρίζουμε. Η μοναδική ένδειξη που μπορούμε να διαγνώσουμε προς αυτήν την κατεύθυνση στο πολιτικό μας σκηνικό είναι η επιτάχυνση και η επικοινωνιακή ωρίμανση θεμάτων που είχαν απασχολήσει από αρκετά έως πολύ έντονα στο παρελθόν την κοινή γνώμη (όπως οι υποθέσεις "Παυλίδη" και "SIEMENS"). Ενώ λοιπόν δημιουργούνται προϋποθέσεις πρόωρης προσφυγής στις κάλπες - με ενδεχόμενη διαγραφή βουλευτή του κυβερνώντος κόμματος, απότοκη των γνωστών γεγονότων εντός και εκτός Κοινοβουλίου- βρισκόμαστε μπροστά στο παράδοξο φαινόμενο η υπολειπόμενη δημοσκοπικά Κυβέρνηση να "φλερτάρει" με την προκήρυξη εθνικών εκλογών, η δημοσκοπικά ευημερούσα αξιωματική αντιπολίτευση να αφίσταται της πανταχόθεν διακηρυγμένης- μέχρι πρότινος- θέσης της περί επιτακτικής ανάγκης προσφυγής στην λαϊκή ετυμηγορία. Βεβαίως, ποικίλοι αναλυτές και "αναλυτές" έσπευσαν να δικαιολογήσουν τη στάση του ΠΑΣΟΚ καταφεύγοντας στο "εργαλείο" της αποφυγής αλλαζονικής συμπεριφοράς, θεωρώντας ότι το εκλογικό σώμα συμπεριφέρεται ως παιδαγωγός των "ατακτούντων" πολιτικών σχηματισμών! Κατά τη δική μας άποψη, απλά το ΠΑΣΟΚ προσπαθεί να παγιώσει την εκλογική του άνοδο, αποσπώντας "θετική" ψήφο, αρνούμενο με τη στάση του το ευμετάβλητο μιας ψήφου "τιμωρίας" της ΝΔ, υποκείμενη στη στρατηγική της "ρηγματώδους αντιστροφής τάσης" που περιγράψαμε πιο πάνω. Ας σημειώσουμε ότι τόσο ο εν δημοσκοπική πτώση ευρισκόμενος ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, ο ανά πάσα στιγμή εν κινδύνω διασπάσεως ευρισκόμενος ΛΑΟΣ, όσο και το εν ανόδω ευρικόμενα ΚΚΕ και καινοφανείς "Οικολόγοι" δεν θα ευνοούσαν το σενάριο μιας εξαιρετικά "πολωτικής" προεκλογικής περιόδου, για ευνόητους λόγους.
Ταυτόχρονα και ενόψει του κύματος της οικονομικής κρίσης, η οποία επικοινωνιακά είναι ήδη εδώ, παράγεται ένα ακόμη παράδοξο. Έχουμε αναφέρει και στο παρελθόν ΄ότι στο επίκεντρο κάθε εκλογικής αναμέτρησης τοποθετούνται από τους πολίτες προσωπικότητες και όχι προγράμματα ενώ το μείζον εκλογικό διακύβευμα παραμένει διαχρονικά η οικονομία. Το σύνηθες δίλλημα στο οποίο καλείται το εκλογικό σώμα να τοποθετηθεί δεν είναι άλλο από την επιλογή του πλέον κατάλληλου προσώπου (και στο "κατάλληλος" παρακαλώ θεωρήσατε γενναία δόση συναισθηματικών κατηγορημάτων) για τη διαχείριση των οικονομικών ζητημάτων. Όλα ξεκινούν και όλα καταλήγουν στην Οικονομία. Που ευρίσκεται το παράδοξο της παρούσης φάσεως; Ακριβώς στο γεγονός ότι η οικονομία έχει ήδη ευρεθεί στο επίκεντρο της καθημερινότητας των πολιτών με τη μορφή της περίφημης πια "οικονομικής κρίσης" προεξοφλώντας στο εκλογικό σώμα την οικονομική δυσπραγία σχεδόν ανεξάρτητα από την επιλογή προσώπου ή κομματικού φορέα.
Δεδομένης της παραπάνω κατάστασης, το αμέσως επόμενο ζήτημα που απασχολεί το εκλογικό σώμα- μετά τον κύκλο της οικονομίας - συνιστά εκείνο της ασφάλειας. Δεν θα κουράσουμε εδώ με τετριμμένες αναφορές περί "συντηρητικής στροφής της κοινωνίας" κλπ. Επικοινωνιακά, το ζήτημα της ασφάλειας και ο σχετικός διάλογος βρίσκονται σε εξέλιξη, θα είναι σχετικά απλό να μετασχηματιστεί "εν κινήσει" σε προεκλογικό κεντρικό θέμα αναφοράς και ας σημειώσουμε ότι τουλάχιστον για την ανανεωτική αριστερά δεν θα αποτελέσει προνομιακό πεδίο προεκλογικού λόγου.
Από την άλλη πλευρά, το ΠΑΣΟΚ θα διαπράξει μέγιστο στρατηγικό σφάλμα αν -δελεαζόμενο από τη ρευστή ψήφο που θα προέλθει από την αριστερή του "δεξαμενή" - υποβαθμίσει το ζήτημα της ασφάλειας των πολιτών και επικεντρώσει την προεκλογική του ατζέντα μονοθεματικά -όπως μέχρι πρόσφατα συνήθιζε να πράττει- στον τομέα της οικονομίας. Είναι απαραίτητο να διατυπώσει πολιτικό- όχι αντιπολιτευτικό -λόγο σε αυτόν τον τομέα εφόσον επιθυμεί να απευθυνθεί σε κρίσιμες εκλογικές μάζες που τελικώς κρίνουν το αποτέλεσμα.
Η στρατηγική της "ρηγματώδους αντιστροφή τάσης" εν ολίγοις, επιβάλλει την- προσχεδιασμένη- ραγδαία επιτάχυνση των πολιτικών γεγονότων, ώστε μεγάλες ομάδες αναποφάσιστων ψηφοφόρων -οι οποίοι στην τρέχουσα συγκυρία συγκροτούν υπολογίσιμη εκλογική μάζα-καθώς και διεσπαρμένοι σε άλλους πολιτικούς χώρους απογοητευμένοι πρώην ψηφοφόροι της ΝΔ, να επιστρέψουν υπό το "βάρος" των πολιτικών εξελίξεων στο κυβερνών κόμμα και μάλιστα σε μικρό χρονικό διάστημα. Η συγκεκριμένη στρατηγική δεν αποφέρει μακροπρόθεσμα εκλογικά οφέλη, καθόσον ανήκει στη γκάμα των "βραχυχρόνιων επιλογών" (short-term option) και συναφώς προϋποθέτει την σχετικά άμεση προκήρυξη εκλογών.
Θα ακολουθήσει η Νέα Δημοκρατία τη συγκεκριμένη στρατηγική; Δεν το γνωρίζουμε. Η μοναδική ένδειξη που μπορούμε να διαγνώσουμε προς αυτήν την κατεύθυνση στο πολιτικό μας σκηνικό είναι η επιτάχυνση και η επικοινωνιακή ωρίμανση θεμάτων που είχαν απασχολήσει από αρκετά έως πολύ έντονα στο παρελθόν την κοινή γνώμη (όπως οι υποθέσεις "Παυλίδη" και "SIEMENS"). Ενώ λοιπόν δημιουργούνται προϋποθέσεις πρόωρης προσφυγής στις κάλπες - με ενδεχόμενη διαγραφή βουλευτή του κυβερνώντος κόμματος, απότοκη των γνωστών γεγονότων εντός και εκτός Κοινοβουλίου- βρισκόμαστε μπροστά στο παράδοξο φαινόμενο η υπολειπόμενη δημοσκοπικά Κυβέρνηση να "φλερτάρει" με την προκήρυξη εθνικών εκλογών, η δημοσκοπικά ευημερούσα αξιωματική αντιπολίτευση να αφίσταται της πανταχόθεν διακηρυγμένης- μέχρι πρότινος- θέσης της περί επιτακτικής ανάγκης προσφυγής στην λαϊκή ετυμηγορία. Βεβαίως, ποικίλοι αναλυτές και "αναλυτές" έσπευσαν να δικαιολογήσουν τη στάση του ΠΑΣΟΚ καταφεύγοντας στο "εργαλείο" της αποφυγής αλλαζονικής συμπεριφοράς, θεωρώντας ότι το εκλογικό σώμα συμπεριφέρεται ως παιδαγωγός των "ατακτούντων" πολιτικών σχηματισμών! Κατά τη δική μας άποψη, απλά το ΠΑΣΟΚ προσπαθεί να παγιώσει την εκλογική του άνοδο, αποσπώντας "θετική" ψήφο, αρνούμενο με τη στάση του το ευμετάβλητο μιας ψήφου "τιμωρίας" της ΝΔ, υποκείμενη στη στρατηγική της "ρηγματώδους αντιστροφής τάσης" που περιγράψαμε πιο πάνω. Ας σημειώσουμε ότι τόσο ο εν δημοσκοπική πτώση ευρισκόμενος ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, ο ανά πάσα στιγμή εν κινδύνω διασπάσεως ευρισκόμενος ΛΑΟΣ, όσο και το εν ανόδω ευρικόμενα ΚΚΕ και καινοφανείς "Οικολόγοι" δεν θα ευνοούσαν το σενάριο μιας εξαιρετικά "πολωτικής" προεκλογικής περιόδου, για ευνόητους λόγους.
Ταυτόχρονα και ενόψει του κύματος της οικονομικής κρίσης, η οποία επικοινωνιακά είναι ήδη εδώ, παράγεται ένα ακόμη παράδοξο. Έχουμε αναφέρει και στο παρελθόν ΄ότι στο επίκεντρο κάθε εκλογικής αναμέτρησης τοποθετούνται από τους πολίτες προσωπικότητες και όχι προγράμματα ενώ το μείζον εκλογικό διακύβευμα παραμένει διαχρονικά η οικονομία. Το σύνηθες δίλλημα στο οποίο καλείται το εκλογικό σώμα να τοποθετηθεί δεν είναι άλλο από την επιλογή του πλέον κατάλληλου προσώπου (και στο "κατάλληλος" παρακαλώ θεωρήσατε γενναία δόση συναισθηματικών κατηγορημάτων) για τη διαχείριση των οικονομικών ζητημάτων. Όλα ξεκινούν και όλα καταλήγουν στην Οικονομία. Που ευρίσκεται το παράδοξο της παρούσης φάσεως; Ακριβώς στο γεγονός ότι η οικονομία έχει ήδη ευρεθεί στο επίκεντρο της καθημερινότητας των πολιτών με τη μορφή της περίφημης πια "οικονομικής κρίσης" προεξοφλώντας στο εκλογικό σώμα την οικονομική δυσπραγία σχεδόν ανεξάρτητα από την επιλογή προσώπου ή κομματικού φορέα.
Δεδομένης της παραπάνω κατάστασης, το αμέσως επόμενο ζήτημα που απασχολεί το εκλογικό σώμα- μετά τον κύκλο της οικονομίας - συνιστά εκείνο της ασφάλειας. Δεν θα κουράσουμε εδώ με τετριμμένες αναφορές περί "συντηρητικής στροφής της κοινωνίας" κλπ. Επικοινωνιακά, το ζήτημα της ασφάλειας και ο σχετικός διάλογος βρίσκονται σε εξέλιξη, θα είναι σχετικά απλό να μετασχηματιστεί "εν κινήσει" σε προεκλογικό κεντρικό θέμα αναφοράς και ας σημειώσουμε ότι τουλάχιστον για την ανανεωτική αριστερά δεν θα αποτελέσει προνομιακό πεδίο προεκλογικού λόγου.
Από την άλλη πλευρά, το ΠΑΣΟΚ θα διαπράξει μέγιστο στρατηγικό σφάλμα αν -δελεαζόμενο από τη ρευστή ψήφο που θα προέλθει από την αριστερή του "δεξαμενή" - υποβαθμίσει το ζήτημα της ασφάλειας των πολιτών και επικεντρώσει την προεκλογική του ατζέντα μονοθεματικά -όπως μέχρι πρόσφατα συνήθιζε να πράττει- στον τομέα της οικονομίας. Είναι απαραίτητο να διατυπώσει πολιτικό- όχι αντιπολιτευτικό -λόγο σε αυτόν τον τομέα εφόσον επιθυμεί να απευθυνθεί σε κρίσιμες εκλογικές μάζες που τελικώς κρίνουν το αποτέλεσμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου