Βρείτε το Κορόιδο! (ένα άρθρο για όσους βιάζονται να βγουν στις Αγορές)

"Στο τραπέζι του πόκερ, αν δεν έχεις βρει το κορόιδο μέσα σε μισή ώρα...είσαι εσύ!"

Αγνώστου

          Τα δύο τελευταία άρθρα, αφορώντα στην τρέχουσα φημολογία περί εξόδου της χώρας στις αγορές, κέντρισαν όπως φαίνεται ιδιαίτερα το ενδιαφέρον των αναγνωστών μας, γι' αυτό και επανερχόμαστε.

Θα ήταν εξαιρετικά ευτυχές το γεγονός της εξόδου στην ελεύθερη αγορά χρήματος, εάν αυτό συνέβαινε ως αποτέλεσμα της μεταρρυθμιστικής προσπάθειας και της επιτυχούς ανάταξης της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας.

Σε μια τέτοια περίπτωση, οι αγορές θα προσέτρεχαν να χρηματοδοτήσουν μια οικονομία σε ανάπτυξη, προκειμένου να αποκομίσουν μελλοντικά κέρδη, προερχόμενα από αυτή ακριβώς την αναπτυξιακή προοπτική. Εσείς προσέξτε εδώ τη λέξη-κλειδί: θα "προσέτρεχαν", το οποίο μεταφράζεται σε χαμηλά επιτόκια δανεισμού και άρα σε μια βιώσιμη χρηματοδότηση της ελληνικής οικονομίας. Με χαμηλά επιτόκια μπορείς να χρηματοδοτήσεις την ανάπτυξη και να την ενισχύσεις. Με επιτόκια απαγορευτικά, η ανάγκη χρηματοδότησης δεν είναι αναπτυξιακή αλλά προφανώς προκύπτουσα από λόγους επιβίωσης.

Εν ολίγοις, με ένα επιτόκιο δανεισμού μεγαλύτερο από τον προβλεπόμενο ρυθμό ανάπτυξης κανένας δανεισμός - όσο μικρός κι αν είναι - δεν αποτελεί επιτυχία αλλά ανάγκη.

Και κανείς δε δανείζεται για "δοκιμαστικούς λόγους" ή για λόγους "τεχνικούς". Δανείζεται γιατί έχει ανάγκη τη ρευστότητα. Και η ρευστότητα καλύπτεται με δανεισμό όταν εμφανίζει ή εκτιμάται ότι θα εμφανίσει κενά.

Και γιατί να εμφανίσει κενά;

Τρεις είναι οι βασικές παραδοχές σχετικά με τις επερχόμενες εξελίξεις:

-Προφανώς η ελληνική πολιτική ελίτ δεν θέλει -και πιθανώς ούτε είναι ικανή - να προχωρήσει σε ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις (συρρίκνωση Δημοσίου Τομέα, πώληση ή κλείσιμο δημοσίων επιχειρήσεων, άνοιγμα επαγγελμάτων και αγορών κλπ) 

-Το πρόβλημα του τεράστιου χρέους θα αποτελέσει ζήτημα διαπραγμάτευσης ανάμεσα στην Ελληνική Κυβέρνηση και στην Τρόικα, πιθανώς μετά τις Ευρωεκλογές.

-Ένα επόμενο "Μνημόνιο" ή συμφωνία μεταξύ της Ελλάδας και των δανειστών της είναι μεταξύ των επιλογών που βρίσκονται μπροστά μας.

Ο χρόνος και οι πολιτικές διεργασίες που θα χρειαστούν προκειμένου να ολοκληρωθούν οι παραπάνω συζητήσεις καθώς και οι όροι που ενδεχομένως τεθούν ώστε να υλοποιηθεί η διευθέτηση του χρέους, δεν είναι απίθανο να προκαλέσουν κενά στην απαιτούμενη ρευστότητα. Ένα έργο που το έχουμε ξαναδεί στο παρελθόν, όταν οι δόσεις καθυστερούσαν έως ότου αποκαθίστατο η ομαλή χρηματοδότηση αφού όμως η Κυβέρνηση προχωρούσε στα αναγκαία εισπρακτικά μέτρα ή παρεμβάλλονταν εκλογές ή άλλες πολιτικές αναδιατάξεις.

Στην παρούσα συγκυρία, περαιτέρω εισπρακτικά μέτρα είναι μάλλον εκτός συζήτησης, ενώ η λήψη ουσιαστικών μέτρων θα κόστιζε πολιτικά.στην παρούσα Κυβέρνηση.

Ως μοναδική λύση διεξόδου και εξεύρεσης της αναγκαίας ρευστότητας (εκτός άλλων χρηματοδοτικών εργαλείων που ήδη έχουν ανακοινωθεί όπως η αξιοποίηση λιμνάζουσας ρευστότητας σε φορείς της Γενικής Κυβέρνησης κλπ) έναντι ακόμη και ακριβού - μολονότι όχι απαγορευτικού - επιτοκίου, είναι οι αγορές.

Συμπερασματικά, και από την πολιτική σκοπιά του θέματος, βρισκόμαστε προ σημαντικών συζητήσεων και εξελίξεων που θα αφορούν στην ελληνική οικονομία προφανώς σε σχέση με το ογκώδες χρέος όπου οι διακυμάνσεις και πιθανώς οι σοβαρές αναταράξεις που θα αντιμετωπίσουμε, στις σχέσεις μας με τους δανειστές, θα απαιτήσουν εφεδρείες ρευστότητας.

Το "κορόιδο" βέβαια στην όλη ιστορία, όπως αντιλαμβάνεστε, δεν είναι άλλος από τον φορολογούμενο πολίτη, ο οποίος θα κληθεί να πληρώσει ένα υπέρογκο επιτόκιο (οτιδήποτε άνω του επιτοκίου των "μνημονιακών" δανείων) ώστε να εξαγοραστεί χρόνος υπέρ της πολιτικής σκηνής.