Μνημόνιο, Φοροδιαφυγή και Διέξοδος: Πρόκληση ή Σύνθημα;

Από μια πολύ ενδιαφέρουσα ανταλλαγή απόψεων, προέκυψε ένα ερώτημα, το οποίο μένει να απαντηθεί από τη συλλογική σοφία ή από το εγγύς μέλλον:
Ένα μεγάλο ή έστω ένα επαρκές ή έστω κάποιο μέρος του οικονομικού προβλήματος της χώρας λύνεται αν συλληφθεί η φοροδιαφυγή, η εισφοροδιαφυγή ή η πάσης φύσεως διαφθορά.

Πόσο κοντά στην πραγματικότητα βρίσκεται η παραπάνω υπόθεση;
Δηλαδή - για να μιλήσουμε πρακτικά - σε ποιο βαθμό μπορεί η χώρα να αποφύγει μέτρα, μνημονιακά πάντα, αν θεωρήσουμε ότι μπορεί να επιμείνει στην περίφημη "πάταξη της φορο/εισφορο διαφυγής" και πόσο εφικτό είναι να εξασφαλίσει επιπλέον έσοδα από αυτή την  προσπάθεια, σε τέτοιο βαθμό που θα της επέτρεπαν να αποκτήσει ρευστότητα και να μη χρειαστεί να της επιβληθούν κι άλλες "περικοπές";

Άποψη του γράφοντος:

Το ερώτημα έχει δύο πολύ βασικές παραμέτρους:
-Την ηθική του παράμετρο και
-Την οικονομική.

Η ηθική παράμετρος η οποία απαντά στο ερώτημα αν ΠΡΕΠΕΙ να παταχθεί η φοροδιαφυγή, η διαφθορά και η παρανομία νομίζω ότι σε ένα πολύ μεγάλο μέρος αναγνωστών δε θα συναντήσει διαφωνούντες: είναι υποχρέωση της πολιτείας να καταβάλλει τη μέγιστη δυνατή προσπάθεια ώστε να συλλέγονται οι νόμιμοι φόροι και εισφορές, να διώκονται οι παράνομοι και να καταδιώκεται η διαφθορά προς όφελος της κοινωνίας. Ξεκάθαρο, απλό και ευθύ.

Το ενδιαφέρον όμως βρίσκεται στην οικονομική όψη του θέματος.
Εντάξει, όλοι επιθυμούμε να συλληφθεί η φοροδιαφυγή, το μαύρο χρήμα, η διαφθορά και η παρανομία. Ποιο θα είναι όμως το πραγματικό αποτέλεσμα στην οικονομία; Ποια θα είναι η πραγματική επίδραση στην παρούσα κατάσταση που βρίσκεται η χώρα;

Καμία.
Παρακαλώ εδώ, ας μη γίνει σύγχυση μεταξύ του τι επιθυμεί κάποιος (ναι, επιθυμούμε την πάταξη της διαφθοράς) και του τι αναμένει να συμβεί εφόσον πραγματοποιηθεί η επιθυμία του ( άιντε και συνελήφθη η διαφθορά, πόσο μεγάλος είναι ο "θησαυρός";)

Το Ελληνικό Δημόσιο λοιπόν έχει δύο βασικές παραμέτρους με τις οποίες "τρέχει" και είναι σχετικές με το θέμα μας:
-Ένα έλλειμμα, που ξεκίνησε το 2010 από το 16% περίπου και βαίνει μειούμενο μεν αλλά όχι σε βιώσιμα για την οικονομία επίπεδα
-Την έκτασή του, που αφορά στο 55% περίπου - άλλοι το μετρούν μέχρι και το 75%- του ΑΕΠ. Προσέξτε: μην συνδέετε τον αριθμό των ΔΥ, ή ό,τι άλλο με το ποσοστό επί του ΑΕΠ. Αυτό το μέγεθος αφορά στην έκταση του κράτους στην οικονομία.

Βεβαίως έχει κι ένα τεράστιο χρέος αλλά προς χάριν της συζήτησης θα το αγνοήσω, προσχωρώντας για λίγο στην άποψη πως δε θα πληρωθεί ΚΑΝΕΙΣ "τοκογλύφος" δανειστής και πως το χρέος αυτό δεν μας "ανήκει".

Γιατί λοιπόν πιστεύω ότι ακόμη κι αν καταβληθεί αξιόλογη προσπάθεια στον τομέα της πάταξης της διαφθοράς, της φοροδιαφυγής και του "μαύρου χρήματος" το Μνημόνιο είναι αναπόφευκτο κι απαραίτητο;

Για τους παρακάτω λόγους:
-Η ύπαρξη του ελλείμματος υποδηλώνει ότι ακόμη κι αν μηδενιστεί όλο το χρέος κι όλη η φοροδιαφυγή, η διαφορά μεταξύ των εσόδων που προβλέπω ότι θα εισπράξω και των δαπανών εξακολουθεί να παράγει χρέος.
-Η έκταση του κράτους στην οικονομία πρακτικά λειτουργεί ως μονοπώλιο. Το ελληνικό κράτος βρίσκεται παντού και "πουλάει" τα πάντα: νερό, ρεύμα, παιδεία, υγεία, τρένα, τηλεπικοινωνίες, νεκροταφεία, εκτάσεις, κτίρια, μετοχές, τυχερά παιχνίδια μέχρι και χαλιά! Σε καταστάσεις μονοπωλίου οι άλλοι ανταγωνιστές είτε πτωχεύουν είτε αλλάζουν έδρα. Δεν συμφέρει η δημιουργία επιχείρησης ώστε να ανταγωνιστεί κανείς το κράτος. Βεβαίως θα μου πει κάποιος "μα καλά σε όλες τις χώρες δεν συμβαίνει αυτό;". Απαντώ: όχι σε αυτή την έκταση. Και αναφέρομαι πάντα στο ποσοστό της οικονομικής δραστηριότητας του κράτους στο ΑΕΠ. Το ελληνικό κράτος δεν περιορίζεται σε "κλασσικές" κρατικές παροχές. Εμφανίζεται ως πωλητής ασφαλειών (και ιδιωτικών και δημόσιων!), ως πωλητής αδειών επαγγελμάτων, ως μεσολαβητής (μεσίτης δηλαδή!) μεταξύ πελατών και καταστηματαρχών προσδιορίζοντας τιμές, προσοντολόγια και θέσεις καταστημάτων.
Αποτέλεσμα: Μια τεράστια, γιγαντιαία επιχείρηση το "Ελληνικό Κράτος ΑΕ" που έχει απίστευτη γκάμα προϊόντων προσπαθεί να επιβιώσει. Έχει όμως ένα πρόβλημα: Δεν αγοράζει κανείς τα προϊόντα της!
-Κανέναν ξένο κεφάλαιο δεν ήρθε να αγοράσει ας πούμε άδειες ταξί ή φαρμακείων.
-Κανένα ξένο κεφάλαιο δεν ήρθε να αγοράσει υπηρεσίες παιδείας ή υγείας.
-Κανένα ξένο κεφάλαιο δεν ήρθε να αγοράσει ας πούμε ασφάλιση από το ΙΚΑ!
Και γιατί ξένο κεφάλαιο; Απλό: γιατί το χρήμα που κυκλοφορεί στη χώρα δεν επαρκεί επειδή πρέπει να εισάγουμε όλα τα άλλα απαραίτητα προϊόντα,από Μιράζ μέχρι Ενέργεια κι από λεμόνια μέχρι οδοντογλυφίδες.
Μην παρασύρεστε από κατά καιρούς αξιόλογες προσπάθειες εξαγωγών ή τοπικής παραγωγής. Οι ανάγκες μας είναι θηριώδεις! Τι να κάνει το 3% μπροστά στο 55%! Ή δείτε το αλλιώς: ξέρετε κάποιο ελληνικό προϊόν ή υπηρεσία που να είχε πωλήσεις 340δις όπως το ελληνικό χρέος; Μάλλον όχι!


Όλα τα προϊόντα αυτού του κράτους τα αγοράζουμε οι πολίτες και οι επιχειρήσεις που κατοικοεδρεύουμε εδώ! Πάντοτε αναφέρομαι σε ποσά και σε έκταση επαρκή ώστε να αποτελέσουν αξιόλογη συζήτησης κατάσταση.

Ένα μόνο προϊόν πουλούσαμε μέχρι το 2010, με επιτυχία: ομόλογα! Κρατικό χρέος!
Ναι, αυτό το προϊόν είχε επιτυχία και αυτό φαίνεται από τις "πωλήσεις": έφτασε τα 340δις ευρώ!
Ξαφνικά όμως κι αυτό το προϊόν σταμάτησαν οι ξένοι να το αγοράζουν.
Κι έτσι απέμεινε το "κουφάρι" μιας τεράστιας επιχείρησης -του ελληνικού κράτους- που εξακολουθεί να παράγει άχρηστα προϊόντα.

Εν κατακλείδι λοιπόν τι έχουμε;
Μια επιχείρηση που παράγει δανειζόμενη (θυμηθείτε: με έλλειμμα) προϊόντα που εκ των προτέρων δεν αγοράζει κανείς!

Όσο χρήμα και να της δώσεις, από όπου και να το βρεις, είτε από φοροδιαφυγή, είτε από εξωγήινους, είτε από την Κίνα και τη Ρωσία (πάντα το προσθέτω μιας και κάποιοι αρέσκονται για κάποιο λόγο που δε γνωρίζω να θεωρούν ότι οι δυο χώρες έχουν κεφάλαια τρελά και διαθέσιμα για εμάς!) αυτή η επιχείρηση (το ελληνικό κράτος!) δεν πρόκειται να ορθοποδήσει!