Καλά το Μνημόνιο. Ούτε τους Κανόνες του Παιχνιδιού δε Διαβάζετε;

Έχω πολλές φορές θέσει το εξής απλό ερώτημα, σε διάφορα άρθρα μου: Εντάξει, η ελληνική πολιτική, η οικονομία και η κοινωνία χαρακτηρίζεται από αδιαφάνεια, κομματοκρατία και ωχαδελφισμό. Όμως, μήπως πέρα από αυτά η ένταση της κρίσης και η παντελής αδυναμία εξόδου από αυτήν δεν οφείλεται τόσο στη διαφθορά και στην "λαμογιά" ή στο ίδιον πολιτικό όφελος αλλά πολύ απλούστερα στην ανικανότητα;

Διαβάζω λοιπόν ότι:"Σύμφωνα με πληροφορίες, η νομική υπηρεσία του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου επέμεινε στο να τηρηθεί «το γράμμα του νόμου» σύμφωνα με το οποίο στη Σύνοδο Κορυφής συμμετέχουν αρχηγοί κρατών ή πρωθυπουργοί." και ως εκ τούτου η πρόθεση της Κυβέρνησης να εκπροσωπηθεί η χώρα από τον ΥΠΕΞ δεν κατέστη υλοποιήσιμη. 

Και πάλι αναρωτιέμαι.
Το "λαμόγιο" είναι αναγκαστικά και "γάτα". Ο κομματάρχης, ο χρόνια γατζωμένος στην εξουσία είναι έμπειρος υποτίθεται. Ο τεμπέλης την ψάχνει τη δουλειά για να δει πως θα αποφύγει επιπλέον φόρτο εργασίας. Όλες αυτές οι κατηγορίες ψάχνουν "παραθυράκια", "τρύπες" και κατά κανόνα "σε πουλάνε και σε αγοράζουν". Όμως εδώ φαίνεται κάτι άλλο!

Εδώ, και μεσούσης της κρίσης και επίσης μεσούσης της υπόσχεσης περί διαπραγμάτευσης και επαναδιαπραγμάτευσης του Μνημονίου, διαπιστώνεται ότι οι διοικούντες ούτε τους κανόνες του συστήματος που συμμετέχουν δεν έχουν μελετήσει.
Προσπαθούν να μας πείσουν ότι έχουν την πρόθεση και την ικανότητα να κάτσουν στο ίδιο τραπέζι με την Τρόικα, με τεχνοκράτες, με τέλος πάντων πρόσωπα με εμπειρία και γνώση αλλά όπως αποδεικνύεται ούτε τα απλά δεν κάθισαν να μάθουν.

Μήπως τελικά, τίποτα από όλα όσα θεωρούμε για τους εαυτούς μας -ως Έλληνες - δεν ισχύει; Δηλαδή μήπως ζούμε σε ένα εθνικό μύθο θεωρώντας ανοήτως ότι "ο Έλληνας έτσι και τον αφήσουν ήσυχο θα μεγαλουργήσει"; Μήπως το στερεότυπο ότι "τελευταία στιγμή θα τα καταφέρουμε γιατί έτσι κάνουμε εμείς" είναι μια αυταπάτη;

Και εν τέλει μήπως είμαστε μια κοινωνία αφελών και αδαών που κατ' αναλογία παράγουμε και μια ανώφελη οικονομία και βεβαίως επιλέγουμε διαρκώς μια ανίκανη ηγεσία;

Αποτελεί στοιχείο εμπειρίας, γνώσης, ικανότητας και αποτελεσματικότητας να σχεδιάζεται στο πόδι μια υψίστης -κατά τα δικά τους λεγόμενα - σημασίας εθνική αντιπροσώπευση και την τελευταία στιγμή να μαθαίνουμε απ' έξω ότι:"συγγνώμη παιδιά, είστε εκτός κανόνων";
Πριν από λίγο καιρό ένας πολιτικός είχε δηλώσει ανερυθρίαστα ότι δεν είχε μελετήσει το Μνημόνιο (μολονότι Υπουργός και μέλος του Υπουργικού Συμβουλίου αλλά και Βουλευτής). Σήμερα, μια ολόκληρη θεσμική αλυσίδα (από το Γραφείο του Πρωθυπουργού μέχρι το ΥΠΕΞ ή άλλο αρμόδιο) ακριβοπληρωμένη με το υστέρημα του Έλληνα αλλά και του Ευρωπαίου φορολογούμενου (αφού με δανεικά πληρώνουμε) απέτυχε παταγωδώς να συγκροτήσει μια νομικά αποδεκτή αντιπροσωπεία.

Θεωρείτε λοιπόν ότι αυτός ο πανάκριβος συρφετός θα έχει και καλό αποτέλεσμα σε μια κρίσιμη διαπραγμάτευση; Εγώ όχι!

Έχω Γεμίσει Καθρεφτάκια και Χάντρες...

...από την εποχή των "Βάσεων που έφευγαν", μέχρι την "Ισχυρή Ελλάδα", την "Επανίδρυση του Κράτους" και το "Λεφτά Υπάρχουν" μέχρι σήμερα που ο Σαμαράς ανέλαβε τα καθήκοντα του Πρωθυπουργού της χώρας και καμώνεται τον ελπιδοφόρο.

Δυστυχώς, δεν αναμένεται να αλλάξει η μεγαλειώδης παράδοση που θέλει αυτή η χώρα να αποτελεί ένα τεράστιο πεδίο συναλλαγής μεταξύ πολιτών και εξουσίας, μεταξύ κομμάτων και κομματικών πελατών.

Ναι, ο πολιτικός εκείνος που τα τελευταία δύο χρόνια αρνήθηκε να αντικρίσει κατάματα την κατάσταση και να υπερασπιστεί στοιχειωδώς τις αξίες της ελεύθερης οικονομίας μετακινούμενος με ευκολία από την κατάργηση του Μνημονίου μέχρι την πλήρη υπεράσπισή του, βρίσκεται πλέον στην ηγεσία της χώρας.

Καταφανώς προσκείμενος μόνο στο κομματικό και βεβαίως στο πολιτικό του συμφέρον, άλλαζε θέσεις γύρω από έναν κοινό πυρήνα, μια στενή κομματική λογική:διαφοροποιούμαι από τον κατά την περίσταση αντίπαλό μου -πριν ο Παπανδρέου και κατόπιν ο Τσίπρας - με μόνο στόχο να διατηρήσω την πρώτη θέση στα εκλογικά ποσοστά.

Από Ζάππειο σε Ζάππειο, η οικονομική του πολιτική προσαρμοζόταν σε ολοένα και πιο λαϊκίστικες και κρατικίστικες θέσεις.
Λόγος παλαιοκομματικός, πολύ εύκολα αποδεκτός από μια κοινωνία που έχει εκπαιδευτεί όλα αυτά τα χρόνια να ακούει μόνο αυτού του είδους τη ρητορική.

Μίλησε για όλα εκείνα που είτε δεν μπορεί, είτε δεν πρέπει να κάνει σε μια κοινωνία που άλλοτε δε θέλει και άλλοτε δεν μπορεί να ακούσει κάτι διαφορετικό.

Υποσχέθηκε χιλιάδες θέσεις εργασίας, κραύγαζε στο Ζάππειο πριν λίγες ημέρες ότι ο "επιχειρηματίας είναι φίλος" -γιατί να χάσουμε λίγες παραπάνω ψήφους αφελών; - ενώ ταυτόχρονα υποσχόταν να μεγαλώσει και να διευρύνει ένα κράτος αποδιοργανωμένο και μια δημόσια διοίκηση πηγή όλων των δεινών της χώρας. Ναι. Υποσχέθηκε Ειδική Υπηρεσία απεμπλοκής Επενδύσεων,Γενική Γραμματεία Εξωστρέφειας και Έκτακτο μηχανισμό από ειδικούς, που θα παρακολουθεί τι προχωράει και τι όχι, πού μπλοκάρει και τι εισηγείται για να το ξεμπλοκάρουμε. Με απευθείας λογοδοσία στον ίδιο τον Πρωθυπουργό!
Θα χτυπήσει το κράτος με περισσότερο κράτος!
Και βέβαια έχει υποσχεθεί "χρυσή εφεδρεία" για στρατιές δημοσίων υπαλλήλων (κανονικά αυτό λέγεται άδεια μετ' αποδοχών!) και οπωσδήποτε αύξηση μισθών και συντάξεων σε ειδικές κατηγορίες.

Αν αυτά δεν είναι κι άλλα καθρεφτάκια κι άλλες χάντρες για τη συλλογή μου τότε τι είναι;

Αλλά ας μιλήσουμε σοβαρά.
Η παρούσα Κυβέρνηση δεν αποτελεί παρά τη σύμπραξη όλων εκείνων των κομματικών δυνάμεων που γιγάντωσαν και προστάτεψαν και εξακολουθούν να προστατεύουν τους κομματικούς τους στρατούς, τους υπαλλήλους χιλιάδων θέσεων στον αδηφάγο δημόσιο τομέα, τους συνδικαλιστές δεκάδων άχρηστων ΔΕΚΟ και τους προστατευμένους επαγγελματίες και επαγγέλματα.

Ένωσαν τις δυνάμεις τους σε μια τελευταία προσπάθεια να περισώσουν τον κρατισμό που τους εξέθρεψε, τους ανέδειξε πολιτικά, τους διατηρεί στο προσκήνιο. Τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και τα κόμματα που σήμερα μετέχουν στην Κυβέρνηση, στην πραγματικότητα ανταγωνίστηκαν για το ποιος θα προστατέψει καλύτερα και πιο αποτελεσματικά αυτό το σαθρό πελατειακό σύστημα. Ποιος θα περισώσει τις περισσότερες κρατικές θέσεις, ποιος θα αφήσει τα περισσότερα επαγγέλματα κλειστά, ποιος θα διατηρήσει τις περισσότερες ΔΕΚΟ στην καμπούρα του Ελληνικού Λαού.
Νίκησαν εκείνοι που υποσχέθηκαν ότι θα το επιτύχουν αυτό διατηρώντας παράλληλα τη χώρα στο κοινό νόμισμα. Ο Αλέξης απλά έλεγε την αλήθεια ότι αυτό δε γίνεται και θα έκανε ό,τι μπορούσε να μην αλλάξει τίποτα αλλά δεν μπορούσε να εγγυηθεί και την παραμονή της χώρας στο ευρώ.
Οι νυν κυβερνώντες -υπερβαίνοντας κι αυτήν ακόμα την κοινή λογική - πήγαν ακόμη πιο πέρα.

Ο Θεός να μας φυλάξοι. Και δεν είναι ορθογραφικό λάθος.

Έλα, Παραδέξου το: Δεν Θέλεις Κανέναν!

Αλλά και τι να κάνεις κι εσύ καημένε ψηφοφόρε μου!

Βολεμένος για χρόνια με τα κόμματα εξουσίας, τα είχες συνηθίσει. Το γούσταρες αυτό το κράτος που είχες τη δυνατότητα με λίγα ή πιο πολλά ευρώ με ασήμαντες ή πιο σημαντικές γνωριμίες να κατορθώνεις να κάνεις τη δουλίτσα σου.

Σε διόριζε, σου κράταγε το επάγγελμα κλειστό και προστατευμένο, σε άφηνε να χτίζεις σε βουνά και λαγκάδια, σου έκανε χίλιες-δυό χάρες: διακανονισμούς με την εφορία, διαγραφές χρεών, σε άφηνε να μην αποδίδεις το ΦΠΑ, σου έκλεινε τσαχπίνικα το μάτι μπροστά στο γκισέ του ΙΚΑ. Σκουπίδια τα έβαζε αλλού,μακρυά από σένα, και σου έχτιζε γήπεδα στα βουνά (ήταν όνειρο του μακαρίτη του παππού σου να δει γήπεδο στον Άνω Τραγανώνα με 2 κατοίκους!), σχολεία των πέντε μαθητών και Νοσοκομεία χωρίς γιατρούς και νοσοκόμους.

Ναι το γούσταρες.

Ήξερες ότι αργά ή γρήγορα, με επιμονή κι υπομονή κάποιος πολιτικάντης από αυτούς που ψήφιζες, που σε καλούσαν για καφεδάκι πριν από τις εκλογές, που σε έπαιρναν τηλέφωνο για να σου θυμίσουν ότι: "Ο κύριος Ταδόπουλος θα χαρεί πολύ να σας δει από κοντά στο γραφείο του".

Μια χαρά ήταν όλα!

Και ξαφνικά, εκεί που αναζητούσες τόπο διακοπών εκείνη την Άνοιξη του 2010, έπεσες από τα σύννεφα!
Οι κουτόφραγκοι σου έκοψαν τα δανεικά!

Και τώρα μου έγινες ξαφνικά ΣΥΡΙΖΑίος! Και ολίγον και Χρυσαυγίτης!
Έλα τώρα, πες την αλήθεια! Ιδέα δεν έχεις ούτε από ΣΥΡΙΖΑ και Μαοική Αριστερά ούτε τι σημαίνει "Νέα Τάξη του Εθνικισμού".
Σκοτίστικες!
Όπως καθόλου δε σε ενδιέφερε αν αυτός που κυβερνούσε λεγόταν ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, Καραμανλής, Σαμαράς, Σημίτης ή Παπανδρέου. Εσύ τη δουλίτσα σου ήθελες να κάνεις!

Εσύ άλλο πράγμα θες από αυτούς!
Να κόψουν το λαιμό τους και να βρουν ένα τρόπο για να ξαναγυρίσεις πίσω στο χρόνο, να συνεχίσεις αυτό που έκανες!

-Να πηγαίνεις στο γραφειάκι σου στο Δημόσιο κατά τις 10 να πλακώνεσαι με τους πολίτες και στις 1 να την κάνεις για καφέ!
-Να εξακολουθείς να στέλνεις λάδι από το χωριό στο βουλευτή που σου εξασφάλισε την άδεια ταξί
-Να μετράς μέρες μέχρι τα 40κοστά σου γενέθλια όπου σε περιμένει το εφάπαξ και η δια βίου σύνταξη
-Να σηκώνεις το τηλέφωνο και να κανονίζεις με τον κολλητό του Υπουργού το δανειάκι για την επιχείρηση.

Αυτά θες!
Άστα τώρα τα χαζά ότι μου ζητάς κοινωνική δικαιοσύνη, αριστερή παπάτζα και Τσιπραίικη ψευτοεπανάσταση.
Μπούρδες κι άμα δεν το πιστεύεις κάτσε να σου βάλω διαγώνισμα:
-Τι λέει ο Μαρξ για τους δημοσίους υπαλλήλους βρε; Ε;
-Για τα δάνεια; Ξέρεις;
-Για το νόμισμα; Ιδέα δεν έχεις!

Κι επειδή εσύ μανάρι μου είσαι και Ελληνάρας (Έλληνας έπαψες να είσαι από τότε που ξανάδωσες την Πρωθυπουργία στον "ευχαριστώ τους Αμερικανούς" ε; αριστερούλη μου εσύ!) έχεις βγάλει και τα ευρά σου έξω μπας κι ο Αλέξης κάνει την κουτουράδα και δε βάλει κι αυτός την υπογραφάρα του φαρδιά πλατιά στην Μάνταμ Μέρκελ (που δεν το πιστεύω αλλά λέμε τώρα...) και εσύ αγοράσεις τη μαιζονέτα του απέναντι για ένα κομμάτι ψωμί!

Μ' αυτό το πλευρό να κοιμάσαι σύντροφε! (μούγινες και σύντροφος τρομάρα σου! Ποιος; Εσύ! που ωρύεσαι στην τράπεζα για το δίφραγκο από το επιτόκιο! "Γιατί 5,75% κύριέ μου; 5,76% λέει στο διαφημιστικό σας! Άχρηστοι!!!")

Λοιπόν άκου να δεις: Την πάτησες!
Αυτή τη φορά για τα καλά!
Τα λέμε από Δευτέρα!

Το Απόρρητο Σενάριο της Επόμενης Ημέρας!

Των εκλογών φυσικά.

Ο Αλέξης -σαν έτοιμος από καιρό - έκλεισε την πόρτα πίσω του και κάθισε στην δερμάτινη πολυθρόνα.
-Έτσι είναι λοιπόν το Γραφείο του Πρωθυπουργού! σκέφτηκε.

Σε μια στιγμή πέρασαν από μπροστά του όλα τα σπουδαία πολιτικά βήματα που έπρεπε να κάνει μέχρι να φτάσει εδώ: τη σαΐτα που έριξε στον δάσκαλο στο Δημοτικό, όταν άκουσε για πρώτη φορά για την 28η Οκτωβρίου, την αποβολή που έφαγε όντας μόλις στην Α' Γυμνασίου όταν ζωγράφισε ένα κατακόκκινο σφυροδρέπανο στο βιβλίο της Οικιακής Οικονομίας και μετά το πέταξε με δύναμη στον πίνακα, όταν για πρώτη φορά εξελέγη Πρόεδρος του 15μελούς στο Λύκειο υποσχόμενος ότι θα εξασφαλίσει μέσω επαναδιαπραγμάτευσης με το Λυκειάρχη πάνω από 19 σε όλους τους συμμαθητές του. Και σε όλα τα μαθήματα φυσικά!

-Τελικά είναι ταλέντο η πολιτική...μουρμούρισε.

Χαμογέλασα ειρωνικά γιατί σκέφτηκε κάτι μπαρμπάδια της Αριστεράς που του έλεγαν να προσέχει τι λέει, πως το λέει και κυρίως να είναι ντόμπρος απέναντι στο λαό.

-Μπούρδες! μονολόγησε. Η πολιτική είναι ταλέντο! Ή τόχεις ή δεν τόχεις!

-Κι εσύ αγόρι μου τόχεις! φώναξε κι έφτιαξε κάπως τη φράτζα, ρίχνοντας μια κλεφτή ματιά στο γυαλιστερό πρες-παπιέ που τώρα αντανακλούσε το σχεδόν εφηβικό του πρόσωπο.

-Και τώρα...ας ασχοληθούμε και με τα σοβαρά! Δουλειά λοιπόν!

Πάτησε ένα γαλάζιο κουμπάκι στο τηλέφωνο και η γλυκιά φωνή της γραμματέως ακούστηκε:

-Παρακαλώ κύριε Πρωθυπουργέ!
-Ε...πως σε λένε κοπελιά; ρώτησε ο Αλέξης.
-Τζίνα κύριε Πρωθυπουργέ! Απάντησε η γραμματέας.
-Λοιπόν, Τζίνα θέλω να μιλήσω με την Μέρκελ. Μπορώ; Και θα με φωνάζεις Αλέξη.
-Τώρα κύριε...ε..Αλέξη;
-Ναι. Τώρα αμέσως.
-Μάλιστα.
Πέρασαν λίγα λεπτά. Το τηλέφωνο χτύπησε κι ο Αλέξης σήκωσε το ακουστικό με αυτοπεποίθηση.
-Ναι;
-Αλέξη, η Καγκελάριος της Γερμανίας στη γραμμή.
Για τη δική σας διευκόλυνση παρακάμπτω τα διαδικαστικά και μεταφέρω τους διαλόγους στα ελληνικά.
-Αλέξη;
-Κυρία Καγκελάριε τι κάνετε;
-Καλά Αλέξη, συγχαρητήρια για την εκλογή σου.
-Ευχαριστώ κυρία Καγκελάριε. Ξέρετε σας καλώ για να ξεκινήσουμε.
-Τι Αλέξη; Απάντησε η Μέρκελ απορημένη.
-Την επαναδιαπραγμάτευση. Ξέρετε εμείς θέλουμε να κ...
Η γραμμή διακόπηκε. Ο χαρακτηριστικός ήχος ακούστηκε κι ο Αλέξης φώναξε τη γραμματέα.
-Τζίνα! Έπεσε η γραμμή!
-Να ξανακαλέσω;
-Ναι.
Μετά από λίγα λεπτά...
-Κυρία Καγκελάριε;
-Αλέξη;
-Έπεσε η γραμμή. Λοιπόν εμείς θα...
-Αλέξη.
-Ναι;
-Άστο!
-Δηλαδή;
-Άστο. Τα λέμε.
Η γραμμή ξανάκλεισε.

Την επόμενη μέρα ο Αλέξης, ο νεοεκλεγείς Πρωθυπουργός, έκανε το πρώτο του διάγγελμα στον Ελληνικό Λαό:
"Ελληνίδες και Έλληνες, φίλοι και φίλες, σύντροφοι και συντρόφισσες. Η Κυβέρνηση της Αριστεράς είναι πραγματικότητα. Και το πρόγραμμά μας για την καταγγελία του Μνημονίου γίνεται κι αυτό πραγματικότητα και δεν ήταν άλλη μια υπόσχεση. Γι' αυτό προχωράμε άμεσα στα παρακάτω μέτρα:
-Διπλασιάζουμε τη φορολογία στα εισοδήματα πάνω από 20.000ευρώ. Αυτό το εισόδημα είναι υπερβολικό για μια χώρα με τόση ανεργία και τόσους ανθρώπους χωρίς εισόδημα.
-Φορολογούμε τα ακίνητα πάνω από 30 τετραγωνικά ως ελάχιστη πράξη ανταπόδοσης μιας Αριστερής Κυβέρνησης προς τους άστεγους συμπολίτες μας
-Η ελληνική ναυτοσύνη και οι χιλιάδες Έλληνες ναυτικοί δεν μας αφήνουν αδιάφορους όπως τις προηγούμενες Κυβερνήσεις: το αφορολόγητο του ναυτικού κεφαλαίου γίνεται πλέον απαραβίαστo.
-Η Αριστερά της ισότητας, η Αριστερά της δικαιοσύνης είναι Κυβέρνηση: όλοι οι μισθοί και οι συντάξεις, χωρίς εμείς να εξετάζουμε ποιος είναι ο υπάλληλος και τι ψηφίζει, μειώνονται κατά 20%. Τέλος οι διακρίσεις, τέλος οι ανισότητες και τα παραθυράκια.
-Η περιουσία του ελληνικού λαού, του μικροσυνταξιούχου και του μεροκαματιάρη που είναι στις τράπεζες προστατεύεται με τις κοινές μετοχές που επιλέγουμε ως επαναστατικό τρόπο επανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών.

Και δε σταματάμε. Δεν τελειώσαμε!
Μέχρι το τέλος της τετραετίας που μας εμπιστεύτηκε ο Λαός μας, θα έχουμε καταβάλλει κάθε προσπάθεια επαναδιαπραγμάτευσης για την αύξηση των μισθών στον ιδιωτικό τομέα. Για την κατάργηση των χαρατσιών. Για όλα τα μέτρα που οι προδοτικές και αντιδραστικές πολιτικές ντόπιες και ξένες έχουν επιβάλλει. Ήδη, γίνεται προσπάθεια να συζητήσουμε με τους εταίρους μας σε νέα βάση για την αύξηση του επιδόματος ανεργίας. Και θα το καταφέρουμε! Να είστε σίγουροι! Στο μεθεπόμενο κιόλας συμβούλιο κορυφής οι Ευρωπαίοι θα εξαναγκαστούν να εξετάσουν το ενδεχόμενο μια τέτοια φιλολαϊκή πρόταση να περάσει ως σημείο που χρειάζεται επαναδιαπραγμάτευση μόλις η χώρα ολοκληρώσει τον μόλις τρίτο κύκλο επαφών της με την Τρόικα που ήδη αποδυναμώνουμε.
Γιατί αυτό θα πει Κυβέρνηση Αριστεράς.
Με γοργά βήματα θα ξαναφέρουμε τη χώρα στο δρόμο της κοινωνικής δικαιοσύνης!"

Για την αντιγραφή, Τυχαίος. 

Μνημόνιο, Φοροδιαφυγή και Διέξοδος: Πρόκληση ή Σύνθημα;

Από μια πολύ ενδιαφέρουσα ανταλλαγή απόψεων, προέκυψε ένα ερώτημα, το οποίο μένει να απαντηθεί από τη συλλογική σοφία ή από το εγγύς μέλλον:
Ένα μεγάλο ή έστω ένα επαρκές ή έστω κάποιο μέρος του οικονομικού προβλήματος της χώρας λύνεται αν συλληφθεί η φοροδιαφυγή, η εισφοροδιαφυγή ή η πάσης φύσεως διαφθορά.

Πόσο κοντά στην πραγματικότητα βρίσκεται η παραπάνω υπόθεση;
Δηλαδή - για να μιλήσουμε πρακτικά - σε ποιο βαθμό μπορεί η χώρα να αποφύγει μέτρα, μνημονιακά πάντα, αν θεωρήσουμε ότι μπορεί να επιμείνει στην περίφημη "πάταξη της φορο/εισφορο διαφυγής" και πόσο εφικτό είναι να εξασφαλίσει επιπλέον έσοδα από αυτή την  προσπάθεια, σε τέτοιο βαθμό που θα της επέτρεπαν να αποκτήσει ρευστότητα και να μη χρειαστεί να της επιβληθούν κι άλλες "περικοπές";

Άποψη του γράφοντος:

Το ερώτημα έχει δύο πολύ βασικές παραμέτρους:
-Την ηθική του παράμετρο και
-Την οικονομική.

Η ηθική παράμετρος η οποία απαντά στο ερώτημα αν ΠΡΕΠΕΙ να παταχθεί η φοροδιαφυγή, η διαφθορά και η παρανομία νομίζω ότι σε ένα πολύ μεγάλο μέρος αναγνωστών δε θα συναντήσει διαφωνούντες: είναι υποχρέωση της πολιτείας να καταβάλλει τη μέγιστη δυνατή προσπάθεια ώστε να συλλέγονται οι νόμιμοι φόροι και εισφορές, να διώκονται οι παράνομοι και να καταδιώκεται η διαφθορά προς όφελος της κοινωνίας. Ξεκάθαρο, απλό και ευθύ.

Το ενδιαφέρον όμως βρίσκεται στην οικονομική όψη του θέματος.
Εντάξει, όλοι επιθυμούμε να συλληφθεί η φοροδιαφυγή, το μαύρο χρήμα, η διαφθορά και η παρανομία. Ποιο θα είναι όμως το πραγματικό αποτέλεσμα στην οικονομία; Ποια θα είναι η πραγματική επίδραση στην παρούσα κατάσταση που βρίσκεται η χώρα;

Καμία.
Παρακαλώ εδώ, ας μη γίνει σύγχυση μεταξύ του τι επιθυμεί κάποιος (ναι, επιθυμούμε την πάταξη της διαφθοράς) και του τι αναμένει να συμβεί εφόσον πραγματοποιηθεί η επιθυμία του ( άιντε και συνελήφθη η διαφθορά, πόσο μεγάλος είναι ο "θησαυρός";)

Το Ελληνικό Δημόσιο λοιπόν έχει δύο βασικές παραμέτρους με τις οποίες "τρέχει" και είναι σχετικές με το θέμα μας:
-Ένα έλλειμμα, που ξεκίνησε το 2010 από το 16% περίπου και βαίνει μειούμενο μεν αλλά όχι σε βιώσιμα για την οικονομία επίπεδα
-Την έκτασή του, που αφορά στο 55% περίπου - άλλοι το μετρούν μέχρι και το 75%- του ΑΕΠ. Προσέξτε: μην συνδέετε τον αριθμό των ΔΥ, ή ό,τι άλλο με το ποσοστό επί του ΑΕΠ. Αυτό το μέγεθος αφορά στην έκταση του κράτους στην οικονομία.

Βεβαίως έχει κι ένα τεράστιο χρέος αλλά προς χάριν της συζήτησης θα το αγνοήσω, προσχωρώντας για λίγο στην άποψη πως δε θα πληρωθεί ΚΑΝΕΙΣ "τοκογλύφος" δανειστής και πως το χρέος αυτό δεν μας "ανήκει".

Γιατί λοιπόν πιστεύω ότι ακόμη κι αν καταβληθεί αξιόλογη προσπάθεια στον τομέα της πάταξης της διαφθοράς, της φοροδιαφυγής και του "μαύρου χρήματος" το Μνημόνιο είναι αναπόφευκτο κι απαραίτητο;

Για τους παρακάτω λόγους:
-Η ύπαρξη του ελλείμματος υποδηλώνει ότι ακόμη κι αν μηδενιστεί όλο το χρέος κι όλη η φοροδιαφυγή, η διαφορά μεταξύ των εσόδων που προβλέπω ότι θα εισπράξω και των δαπανών εξακολουθεί να παράγει χρέος.
-Η έκταση του κράτους στην οικονομία πρακτικά λειτουργεί ως μονοπώλιο. Το ελληνικό κράτος βρίσκεται παντού και "πουλάει" τα πάντα: νερό, ρεύμα, παιδεία, υγεία, τρένα, τηλεπικοινωνίες, νεκροταφεία, εκτάσεις, κτίρια, μετοχές, τυχερά παιχνίδια μέχρι και χαλιά! Σε καταστάσεις μονοπωλίου οι άλλοι ανταγωνιστές είτε πτωχεύουν είτε αλλάζουν έδρα. Δεν συμφέρει η δημιουργία επιχείρησης ώστε να ανταγωνιστεί κανείς το κράτος. Βεβαίως θα μου πει κάποιος "μα καλά σε όλες τις χώρες δεν συμβαίνει αυτό;". Απαντώ: όχι σε αυτή την έκταση. Και αναφέρομαι πάντα στο ποσοστό της οικονομικής δραστηριότητας του κράτους στο ΑΕΠ. Το ελληνικό κράτος δεν περιορίζεται σε "κλασσικές" κρατικές παροχές. Εμφανίζεται ως πωλητής ασφαλειών (και ιδιωτικών και δημόσιων!), ως πωλητής αδειών επαγγελμάτων, ως μεσολαβητής (μεσίτης δηλαδή!) μεταξύ πελατών και καταστηματαρχών προσδιορίζοντας τιμές, προσοντολόγια και θέσεις καταστημάτων.
Αποτέλεσμα: Μια τεράστια, γιγαντιαία επιχείρηση το "Ελληνικό Κράτος ΑΕ" που έχει απίστευτη γκάμα προϊόντων προσπαθεί να επιβιώσει. Έχει όμως ένα πρόβλημα: Δεν αγοράζει κανείς τα προϊόντα της!
-Κανέναν ξένο κεφάλαιο δεν ήρθε να αγοράσει ας πούμε άδειες ταξί ή φαρμακείων.
-Κανένα ξένο κεφάλαιο δεν ήρθε να αγοράσει υπηρεσίες παιδείας ή υγείας.
-Κανένα ξένο κεφάλαιο δεν ήρθε να αγοράσει ας πούμε ασφάλιση από το ΙΚΑ!
Και γιατί ξένο κεφάλαιο; Απλό: γιατί το χρήμα που κυκλοφορεί στη χώρα δεν επαρκεί επειδή πρέπει να εισάγουμε όλα τα άλλα απαραίτητα προϊόντα,από Μιράζ μέχρι Ενέργεια κι από λεμόνια μέχρι οδοντογλυφίδες.
Μην παρασύρεστε από κατά καιρούς αξιόλογες προσπάθειες εξαγωγών ή τοπικής παραγωγής. Οι ανάγκες μας είναι θηριώδεις! Τι να κάνει το 3% μπροστά στο 55%! Ή δείτε το αλλιώς: ξέρετε κάποιο ελληνικό προϊόν ή υπηρεσία που να είχε πωλήσεις 340δις όπως το ελληνικό χρέος; Μάλλον όχι!


Όλα τα προϊόντα αυτού του κράτους τα αγοράζουμε οι πολίτες και οι επιχειρήσεις που κατοικοεδρεύουμε εδώ! Πάντοτε αναφέρομαι σε ποσά και σε έκταση επαρκή ώστε να αποτελέσουν αξιόλογη συζήτησης κατάσταση.

Ένα μόνο προϊόν πουλούσαμε μέχρι το 2010, με επιτυχία: ομόλογα! Κρατικό χρέος!
Ναι, αυτό το προϊόν είχε επιτυχία και αυτό φαίνεται από τις "πωλήσεις": έφτασε τα 340δις ευρώ!
Ξαφνικά όμως κι αυτό το προϊόν σταμάτησαν οι ξένοι να το αγοράζουν.
Κι έτσι απέμεινε το "κουφάρι" μιας τεράστιας επιχείρησης -του ελληνικού κράτους- που εξακολουθεί να παράγει άχρηστα προϊόντα.

Εν κατακλείδι λοιπόν τι έχουμε;
Μια επιχείρηση που παράγει δανειζόμενη (θυμηθείτε: με έλλειμμα) προϊόντα που εκ των προτέρων δεν αγοράζει κανείς!

Όσο χρήμα και να της δώσεις, από όπου και να το βρεις, είτε από φοροδιαφυγή, είτε από εξωγήινους, είτε από την Κίνα και τη Ρωσία (πάντα το προσθέτω μιας και κάποιοι αρέσκονται για κάποιο λόγο που δε γνωρίζω να θεωρούν ότι οι δυο χώρες έχουν κεφάλαια τρελά και διαθέσιμα για εμάς!) αυτή η επιχείρηση (το ελληνικό κράτος!) δεν πρόκειται να ορθοποδήσει!

Επίκληση προς Μέρκελ (Προσοχή! Μόνο για Μνημονιακούς!)

 Καγκελαρίας το αγλάισμα και Τριμερούς το καύχημα, επέβλεψον εφ' ημών και καθάρισον ημάς εκ των κηλίδων της διαφθοράς. Τους αχρήστους οργανισμούς εξαφάνισον, τους εκ πολιτικών διορισθέντας απόλυσον, τα κεκλεισμένα επαγγέλματα άνοιξον.

Συ η τας ημετέρας καταθέσεις στηρίζουσα, η τας ημετέρας τράπεζας επανακεφαλαιοποιούσα, τους μισθούς και συντάξεις και εφάπαξ και επιδόματα πληρούσα δια του συναφθέντος δανείου και τα μυριάδες ασφαλιστικά ημών ταμεία διατηρούσα, παν αμάρτημα το παρ' αριστερών συνιστωσών πραχθέν εν λόγω ή έργω ή διανοία παράβλεψον.

 

Ανέλαβε αγαθή τας πολιτικάς ημών αδυναμίας και ανάπεμψον τους αντιπροσώπους σου ίνα:

τας ΔΕΚΟ πωλήσωσιν και παύσουσιν την καθ' ημών πλουσίαν βιωτή των   τα επιδόματα αρνίου καταργηθώσιν

τας συντάξεις εφήβων τεσσαρακοντούτων καταργήσωσιν

τας συντάξεις αγάμων θυγατέρων κόψουσιν

τα ευγενή ταμεία εις βάρος των πολιτών απομυζώντα ενοποιήσωσιν

τα αυθαίρετα οικήματα καταπατητών δημοσίων εκτάσεων γκρεμίσουσιν

τους βλέποντας αλλά τους τυφλούς υποκρινόμενους συνταξιούχους αναβλεψάντων τιμώρησον

τους δυναστεύοντας τον πολίτην δημοσίους υπαλλήλους εξαλείψουσιν

τους Υπουργούς πράττοντας όχι υπέρ των πολιτών αλλά υπέρ των συντεχνιών εξουθενώσουσιν

τους υπερμάχους της βίας, κουκουλοφόρους, υποστηριζομένους από κόμματα προς άγραν ψήφον αδράνησον

τους φοροδιαφεύγοντας και εισφοροδιαφεύγοντας εντόπισον

τους συμβούλους, οδηγούς, γραμματείς και φαρισαίους των πολιτικών μας απέλυσον

τα προνόμια κατάργησον 

τον λαόν απαλλάξουσιν από τη δυναστεία του ΠΑΜΕ του κλείνοντος τους λιμένας, τους αερολιμένας και τας οδούς

τους πολιτικάντηδες παραπλανώντες τον λαόν δια αργυρίων που υπάρχουσιν, αποκαλύψουσιν

 

Μην εγκαταλείψεις τους Έλληνας και περιέλαβε αυτούς εις την Ευρώπην. Μην αφήσεις αυτούς οδηγηθώσιν εις τον δρόμον της απομόνωσης, της Σοβιετίας και της εξαθλιώσεως.

Αγία Μέρκελ υπήκουσε και στέρξε εις βοήθειαν ημών.

Αντι-Μνημονίστας! Που Ήταν Κρυμμένοι Όταν Βουλιάζαμε;

Διαβάζω με μεγάλη προσοχή δακρύβρεχτα κείμενα, αναλύσεις και ανακοινώσεις του -ναι, πλειοψηφικού! - ρεύματος των απανταχού "αντι-μνημονιακών".

Δεν αναφέρομαι σε κάποιο συγκεκριμένο κόμμα ή παράταξη αλλά συνολικά στην "αντι-μνημονιακή" προσέγγιση από όπου κι αν προέρχεται. Από την Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ μέχρι την λαϊκιά Δεξιά των Ανεξαρτήτων Ελλήνων κι από την εθνικιστική Χρυσή Αυγή μέχρι την όψιμη μεταστροφή της μνημονιακής πρώην Υπουργού κας Κατσέλη.

 

Το ερώτημά μου λοιπόν είναι το εξής:

Όταν η χώρα υπερδανειζόταν, όταν η χώρα στο βωμό του πολιτικού κόστους μοίραζε απλόχερα και αλόγιστα συντάξεις σε βρέφη κι επιδόματα σε εφήβους, όταν η χώρα μοίραζε προνόμια, πλασματικές υπερωρίες, "δωρεάν" Παιδεία και Υγεία αποσιωπώντας εντέχνως ότι τίποτα δεν είναι δωρεάν, που ακριβώς διαφωνούσαν όλοι αυτοί που σήμερα εμφανίζονται έτοιμοι να κατακρίνουν τους πάντες και τα πάντα;

 

-Πότε αντέδρασαν όταν τα συνδικάτα έκλειναν επιχειρήσεις ιδιωτικές και δημόσιες για επιδόματα αρνιού και πλυσίματος χεριών;

 

-Πότε αντέδρασαν όταν τα δανεικά γινόντουσαν άχρηστες πανεπιστημιακές σχολές για να διοριστούν ημέτεροι καθηγητές και υπάλληλοι αλλά και για να ανθίσουν τα σουβλατζίδικα και οι γκαρσονιέρες της εκλογικής περιφέρειας του κάθε κομματάρχη;

 

-Πότε αντέδρασαν όταν χτιζόντουσαν γιγάντια νοσοκομεία σε κάθε ραχούλα, όσοι σήμερα κόπτονται για την έλλειψη φαρμάκων; Βλέπετε τα κτίρια μπορούν να γίνουν προεκλογική φωτογραφία. Και τα εγκαίνια μπορούν να γίνουν κομματικό γεγονός. Τα λεφτά για τα φάρμακα όμως; 

 

-Πότε αντέδρασαν σε διορισμούς, πότε έγινε μια απεργία ώστε να πάψει το δημόσιο να εξυπηρετεί κομματικά συμφέροντα;

 

-Πότε αντέδρασαν όταν ο κόσμος πλήρωνε για τερατώδεις επιδοτήσεις σε κρατικές αστικές συγκοινωνίες με άθλιες υπηρεσίες αλλά με αλώβητα τα προνόμια των κομματικά διορισμένων;

 

-Πότε υπερασπίστηκαν τον κρατικό προϋπολογισμό που οι ίδιοι ψήφιζαν; Και οι "άλλοι" οι μικρότεροι πότε κατέβηκαν στους δρόμους όχι για την Νικαράγουα και τον Ορτέγκα αλλά για την τήρηση του νόμου που όριζε δαπάνες και έσοδα;

 

-Πότε ασχολήθηκαν έστω και για τα μάτια του κόσμου με την φοροδιαφυγή ΑΛΛΑ με την ίδια ζέση που σήμερα ασχολούνται με το επίδομα ανεργίας;

 

-Πότε έστω και ΕΝΑ κόμμα προχώρησε σε αναδιάρθρωση του συνδικαλιστικού του τομέα ώστε να εξοβελιστεί από την κομματική και συνδικαλιστική πρακτική το κλείσιμο των δρόμων, των λιμανιών, των αεροδρομίων;

 

-Πότε έστω και ΕΝΑΣ πολιτικός είπε ΟΧΙ στον υπερδανεισμό, όχι όμως στα λόγια αλλά στην ΠΡΑΞΗ, επιβάλλοντας στο Υπουργείο του, στο χώρο της πολιτικής του επιρροής ή εισηγούμενος στο κόμμα του και στην κοινωνία την παύση της αλόγιστης σπατάλης, την καθιέρωση της σχέσης ανάμεσα σε παροχές και εισφορές ή την διακοπή των διορισμών;

 

-Πότε ΜΙΑ επαγγελματική τάξη υπερασπίστηκε με τόση μανία, όπως υπερασπίζεται σήμερα τα κεκτημένα της, την ΒΙΩΣΙΜΟΤΗΤΑ του κλάδου της; Είδατε εσείς ποτέ ΕΝΑ συνδικάτο ή ΜΙΑ επαγγελματική τάξη να αναγνωρίζει την οικονομική κατάσταση και να εισηγείται ΜΕΙΩΣΕΙΣ μισθών και παροχών προκειμένου η επιχείρηση ή ο οργανισμός που εργάζονται να γίνει βιώσιμος για να μην πω την κακιά λέξη κερδοφόρος;

 

Πολλές ιδέες ακούω και διαβάζω σχετικά με την αντι-μνημονιακή πολιτική. Καταγγελία, απαγκίστρωση, επαναδιαπραγμάτευση, λογιστικός έλεγχος και ο πλούτος απόψεων δεν έχει τέλος. Εξαιρετική παραγωγικότητα προς μια στείρα και "στεγνή" από άποψη ρευστότητας, κατεύθυνση.

Ποτέ όμως δεν παρατηρήθηκε από τους ίδιους που σήμερα νυχθημερόν εμφανίζονται ως μνημονιο-φάγοι, μια ανάλογη καταιγίδα ιδεών ή μια ανάλογη ένταση στην προσπάθεια να μην φτάσουμε ως εδώ.

Αντίθετα, πάντοτε ακούγαμε για ανάγκη περισσότερων διορισμών, περισσότερων προνομίων, ακόμα μεγαλύτερων συντάξεων, ακόμη πιο υψηλών απολαβών πάντοτε σε βάρος της χώρας. 

Που ήταν λοιπόν κρυμμένοι όλοι αυτοί τις ημέρες εκείνες;

Μνημονίστας! Τι Πετύχαμε Μέχρι Τώρα...και Προχωράμε!

Για όσους είχαν απογοητευτεί από το κομματικό κράτος, όσους πίστευαν ότι δεν υπάρχει προοπτική να "σπάσει" το κατεστημένο της συναλλαγής μεταξύ των κομματικών πελατών και των κομμάτων εξουσίας, όσους καταδυναστεύονταν από τους πάσης φύσεως συνδικαλιστές και ακόλουθους της εξουσίας και για όσους θεωρούσαν ότι με το υφιστάμενο σύστημα αναπαραγωγής της εξουσίας που έφερνε στην Κυβέρνηση τα ίδια πρόσωπα από τη Μεταπολίτευση και μετά, ήρθε το Μνημόνιο.

Με "όπλο" την πιο απόλυτα πειστική επιχειρηματολογία, το ζεστό χρήμα, και με την οργάνωση Βορειο-Ευρωπαϊκής κουλτούρας, εγκαταστάθηκε στη χώρα και μέσα σε μόλις δύο χρόνια κατάφερε:

-Να αποδομήσει θεαματικά, και μάλιστα με κωμικό  τρόπο σε κάποιες φάσεις, τους εκπροσώπους "παραδοσιακών" πολιτικών τζακιών, εξαναγκάζοντας τον έναν να μείνει στην Ιστορία με το "λεφτά υπάρχουν" και τον άλλον να κάνει δηλώσεις στήριξης ενός πρώην μεγάλου κόμματος!

-Να εξαρθρώσει πλήρως το κομματικό κατεστημένο στέλνοντας στο "χρονοντούλαπο" άλλοτε πανίσχυρους ψευτο-σοσιαληστές και μεγαλοστελέχη πράσινα και γαλάζια!

-Να δώσει ώθηση σε πολιτικές μεταβολές, φέρνοντας στο προσκήνιο όλες τις πολιτικές δυνάμεις, εξαναγκάζοντας τους άλλοτε ρουσφετολάγνους εκλογείς να αναπτύξουν άλλα πολιτικά κριτήρια ψήφου.

-Να κλείσει κανάλια, εφημερίδες και ΜΜΕ που απομυζούσαν φέτες εξουσίας.

-Να αναδείξει τις στρεβλώσεις της ελληνικής κοινωνίας, που ο "δικτυωμένος" μπαμπάς και η "τίγκα στο ακίνητο" μαμά εξασφάλιζαν εργασία στο Δημόσιο για το εκλεκτό τους τέκνο που συνήθως σπούδαζε ένα άσχετο κυριλέ και γραφειάτο αντικείμενο και μετά είχε και την απαίτηση να κερδίζει το παντεσπάνι του από τον κρατικό κορβανά.

-Να ανατρέψει εκ θεμελίων ψευδαισθήσεις της ελληνικής κοινωνίας πως η Υγεία σημαίνει άκριτο χτίσιμο τεράστιων Νοσοκομείων σε κάθε ραχούλα ή άχρηστων Πανεπιστημιακών Τμημάτων σε κάθε κοτρωνοχώρι, με αντάλλαγμα βεβαίως τις ψήφους του τοπικού κομματάρχη. Το ψέμα της "δωρεάν" Παιδείας και Υγείας κατέρρευσε και μαζί του η κουτοπονηριά της ελληνικής ιδεολογικής "επαρχίας".

-Να συγκλονίσει χιλιάδες καλοπληρωμένους 40ρηδες συνταξιούχους που καμώνονταν τους "απαραίτητους" για την λειτουργία του κράτους και της χώρας, να αμφισβητήσει το "ιερό δικαίωμα" των "ανύπαντρων" θυγατέρων δημοσίων υπαλλήλων στην άδικη και πανάκριβη συνταξιοδότηση και να θέσει στο τραπέζι προς συζήτηση το εις βάρος όλων μας εφαπαξάκι, "κατάκτηση" των "πατρικίων" τεμπελχανάδων.

-Να θέσει προ των ευθυνών τους όλες τις πολιτικές δυνάμεις ακόμη κι αυτές που ανώδυνα μπορούσαν μέχρι πρόσφατα να λαϊκίζουν, να αποδομούν, να κινούνται με ελευθεριότητα πρωταγωνίστριας ταινιών προχωρημένης τέχνης.

-Να θέσει προ των ευθυνών τους πολίτες που με ελαφρότητα πίστευαν και στήριζαν κάθε πολιτική ανοησία που πετούσαν οι μπαρουφολόγοι πολιτικοί μας και αποκάλυψε στην ολότητά τους τα μείζονα προβλήματα, τον πυρήνα του οικονομικού μας ζητήματος, εκεί που ακριβώς οι ανεύθυνοι εξουσιολάγνοι έκρυβαν με επιμέλεια προκειμένου να μην αναλάβουν το "πολιτικό κόστος" και να παραμείνουν στο θώκο της εξουσίας.

Το Μνημόνιο υποκατέστησε τη δική μας ανευθυνότητα, πολιτών και πολιτικών, έθεσε τα ζητήματα όπως ακριβώς έχουν, μας μίλησε με ειλικρίνεια για τις αδυναμίες μας, σήκωσε το χαλί που κρυβόμασταν και προσποιούμασταν τους "απογόνους του Περικλέους".

Μέχρι σήμερα στον πολιτικό διάλογο ακούγαμε ωραία λόγια, ψεύτικες υποσχέσεις, ανεδαφικές διακηρύξεις. Κανείς δεν είχε το σθένος, την τιμιότητα και την υπευθυνότητα να μας πει:"Κοιτάξτε κυρίες και κύριοι, αν αποφασίσετε να δουλέψετε και να κόψετε τις σπατάλες καλώς, αν όχι αδειάστε μας τη γωνιά." Ορθά και κοφτά.
Όλοι μας κορόιδεψαν και εξακολουθούν να μας κοροϊδεύουν κι ακόμη και τώρα φτιάχνουν προγράμματα που γνωρίζουν ότι ούτε μια λέξη δεν πρόκειται να τηρήσουν.
Όμως -ευτυχώς - υπάρχει το Μνημόνιο. Ευτυχώς υπάρχει ένα αξιόπιστο πλαίσιο, σκληρό και άκαμπτο, σοβαρό και αναπόφευκτο.
Δεν καταλαβαίνει ούτε από πλαστικά σημαιάκια, ούτε από πολιτικούς τραμπουκισμούς, ούτε από επιρροή σε κανάλια, ούτε καν από τη γνωστή τακτική του "τηλεφωνήματος" από τους κομματάρχες και τα τσιράκια τους. Επίσης, δεν καταλαβαίνει ούτε από ανόητες τακτικές επαναστατικής γυμναστικής συνδικαλιστικο-κομματικών γκρουπούσκουλων που είχαν εξουθενώσει στην απεργία και στην πορεία την κοινωνία στο βωμό των επιδομάτων τους και των προνομίων τους.

Το Μνημόνιο είναι εδώ! Αν μπορείτε κι αν τολμάτε ή αν έστω έχετε την ψευδαίσθηση ότι μπορείτε να αναμετρηθείτε με την οργάνωση και τα ποσά που διαθέτει ιδού!
Θα αποδειχθεί για μια ακόμη φορά ότι όλες οι πολιτικές δυνάμεις που καμώνονταν τον "δράκο" της ελληνικής πολιτικής σκηνής -αλλοτινοί παντοδύναμοι διαχειριστές της ζωής και της δραστηριότητάς μας - δεν είναι παρά κνώδαλα, ασύντακτοι και ανίκανοι πολιτικάντιδες.