16 Δεκ 2010

Το "Σύνδρομο του ΑΣΕΠ" και η Κυβέρνηση των ΔΕΚΟ.

   Θα έχεις προσέξει ή απλώς ακούσει την επαναλαμβανόμενη φράση από τα χείλη πολλών κυβερνητικών στελεχών περί ημών - ως χώρα - που "δίνουμε εξετάσεις" σχετικά με την επιτυχία των μέτρων ή περί της επιδεικνυόμενης στήριξης αυτών από τους πολίτες. Ε, λοιπόν αυτό εννοώ ως "Σύνδρομο του ΑΣΕΠ". Η Κυβέρνηση αλλά και μεγάλος αριθμός πολιτών ταυτίζονται με τη λογική που θέλει να μας έχουν βάλει κάποια "θέματα" οι Ευρωπαίοι ή το ΔΝΤ, στα οποία αν εμείς "γράψουμε" καλά, ο εφιάλτης μας τελείωσε.
   Θα μας δώσουν και χρήματα και επιμήκυνση θα μας κάνουν - στο χρέος πάντα(!?) - και μπορεί και να μας κεράσουν και καμιά μπύρα μαύρη στη Φρανκφούρτη της ΕΚΤ. Δηλαδή, όπως με την ελληνική εφεύρεση του ΑΣΕΠ, όπου έτσι και περάσεις κάποιες εξετάσεις - δύσκολες ή εύκολες, αδιάβλητες ή μη δεν έχει σημασία - κάποια στιγμή και μια φορά στη ζωή σου, από εκεί και πέρα μισθοδοτείσαι για πάντα. Ή συνταξιοδοτείσαι. Βρέξει-χιονίσει. Εργάζεσαι δεν εργάζεσαι μετά. Πέρασες στις εξετάσεις. Και για όσους πάσχουν από το "Σύνδρομο του ΑΣΕΠ" αυτό μετράει κι όχι πόσο αποδίδεις ή αν σε χρειάζονται στη συγκεκριμένη θέση μετά από πέντε χρόνια.
   Αυτή τη λογική του ελληνικού δημοσίου έχει υιοθετήσει κι ο Γιώργος. Και ο Παπανδρέου και ο Παπακωνσταντίνου. Κι αναρωτιούνται:"Μα βρε παιδί μου αφού κάνω ό,τι μου λένε, γιατί δεν πάω καλά; Αφού περνάω τις εξετάσεις. Γιατί δεν μου δίνουν Ευρωομόλογα; Γιατί;"
   Δυστυχώς, αυτή η επιφανειακά δίκαιη λογική του "εγώ θα γράψω/πάρω μέτρα καλά κι εσύ θα με διορίσεις/πληρώσεις/σώσεις" διατρέχει την απλοϊκή σκέψη του Έλληνα πολίτη. "Εγώ φιλαράκι πέρασα με ΑΣΕΠ. Και τώρα κάνε στην άκρη και άσε να περάσει ο επόμενος". Μου απάντησε πρόσφατα κάποιος υπάλληλος σε υπηρεσία του δημοσίου. Κι εγώ έκανα στην άκρη. Κι αυτός πέρασε άλλους δυο "επόμενους" και ξαφνικά σχόλασε.
   Όπως όμως στην ελεύθερη αγορά δεν μετράνε τόσο οι εξετάσεις και τα διπλώματα όσο οι ανάγκες της αγοράς και οι ικανότητες του εργαζόμενου και η επιχειρηματικότητα, έτσι και στην περίπτωση της Ελληνικής οικονομίας: Δεν μετράει πόσο προσπαθείς. Δεν μετράει πόσους μισθούς και συντάξεις θα κόψεις. Αλλά πόσο αποτελεσματικός είσαι. Αυτό μετράει. Αν τώρα εσύ πάνω στην προσπάθειά σου για ανάταξη έκανες και λάθη κόβοντας περισσότερο απ' ότι έπρεπε ή κόβοντας εκεί που δεν έπρεπε...ας πρόσεχες. Καμία αγορά και κανείς επενδυτής δε σου χρωστάει. Εσύ του χρωστάς.
     Στην παρούσα φάση λοιπόν ο Γιώργος πηγαίνει στας Ευρώπας με τη λογική του ΑΣΕΠ: Κύριοι και νομοσχέδια ψήφισα που ισοπεδώνουν τις αμοιβές προς τα κάτω και μισθούς έκοψα και συντάξεις. Και θα το ξανακάνω. Και επαγγέλματα άνοιξα και συναίνεση πήρα. Τι άλλο θέλετε; Δεν πέρασα τις εξετάσεις; Δεν θα με διορίσετε; Εεεε...ήθελα να πω δε θα με δανείσετε;
      Γιώργο μου δε δανείζουν οι Ευρωπαίοι. Δανείζουν οι αγορές. Και τώρα είσαι στην εξής φάση: Κάνεις ό,τι λένε οι Ευρωπαίοι - και το ΔΝΤ - δεν κάνεις όμως ότι θα ήθελαν οι αγορές. Κι αυτές έχουν το χρήμα.
      Εσύ όμως ρε Γιώργη έχεις Κυβέρνηση των ΔΕΚΟ. Τι σημαίνει Κυβέρνηση των ΔΕΚΟ; Έχεις πεισθεί ό,τι η Κυβέρνησή σου πρέπει να παράγει πολιτική σύμφωνα με τις "ντιρεκτίβες" μιας γραφειοκρατείας (της Ευρωπαϊκής), ερήμην των αγορών και ανεξαρτήτως αποτελέσματος και απόδοσης μέτρων. Όπως οι ελληνικές ΔΕΚΟ. Λειτουργούν ερήμην της ελεύθερης αγοράς, σύμφωνα πάντα με τις οδηγίες της εκάστοτε Κυβέρνησης, θεωρώντας αυτονόητο ότι πρέπει να υπάρχουν εσαεί. Ανεξάρτητα αν παράγουν κέρδος, σε κάθε περίπτωση τις χρηματοδοτεί ο προϋπολογισμός, ως νόμος του κράτους. Έπιασες τον παραλληλισμό; Όχι; Μα στον είπε και η Μέρκελ: Μια Όπελ είσαι Γιώργο. Μια εταιρεία. Κι ο παραλληλισμός δεν είναι τυχαίος!


Δεν υπάρχουν σχόλια: