Μετά από ένα σύντομο διάλειμμα - η προηγούμενη ανάρτηση αφορούσε στο blogging με καλοκαιρινό ύφος και στυλ!- επανερχόμεθα στα καθ' ημάς, ήτοι στην ανάλυση των πολιτικών και επικοινωνιακών τεκταινομένων.
Δεν έρχεται να προσθέσει κάτι καινούριο η υπόθεση Siemens στην κατεστημένη πολιτική αντίληψη του εκλογικού σώματος. Έτσι απλά. Πρόκειται για μια επανέκδοση χιλιοπαιγμένου σεναρίου στην ελληνική πολιτική σκηνή. Αυτό το έργο το έχει ξαναδεί το εκλογικό σώμα με άλλους πρωταγωνιστές και σε διαφορετική χρονική συγκυρία. Πως λειτουργεί όμως η επανεμφάνισή του στις τρέχουσες εξελίξεις;
Κατ' αρχάς να σημειώσουμε ότι ακυρώνει την επικοινωνιακή ατζέντα των περιφερειακών πολιτικών δυνάμεων (ΚΚΕ-ΣΥΡΙΖΑ και λιγότερο το ΛΑΟΣ), η οποία και είχε κυριαρχήσει στο πρόσφατο παρελθόν με τα ζητήματα ανεργίας-ακρίβειας-καθημερινότητας. Βεβαίως, στο εκλογικό σώμα εξακολουθούν να κυριαρχούν αυτά τα θέματα, όμως η απουσία διαλόγου και πολιτικών εξελίξεων επί αυτών και εξ' αυτών καθιστά αδύναμη την επικοινωνιακή παρουσία των κομμάτων που τη διαχειρίζονται. Η υπόθεση Siemens είναι "παιχνίδι για μεγάλα παιδιά".
Επιπλέον, παράγει κλίμα αβεβαιότητας στο εσωτερικό -στα στελέχη και στους κομματικούς μηχανισμούς- των δύο μεγάλων κομμάτων, ενισχύοντας την παρουσία των αρχηγών, ενώ συσπειρώνει γύρω από το πρόσωπο των δύο ηγετών (Καραμανλή -Παπανδρέου) κοινωνικές ομάδες οι οποίες θέτουν εν αμφιβόλω τους πάντες και τα πάντα -για όσο διαρκεί αυτή η ομιχλώδης εικόνα-αναθέτοντας σε αυτούς την υποχρέωση της κάθαρσης. Μην ξεχνάμε ότι και οι δύο ηγέτες διαθέτουν το προνόμιο της άμεσης επαφής με την κοινωνία, με τα κόμματα απλώς να χρησιμεύουν ως οχήματα για διεκδίκηση της εξουσίας.
Εδώ ακριβώς εδράζεται η υπόθεσή μας για την κατάσταση της επόμενης μέρας, της μετα-Siemens πολιτικής περιόδου.
Είχαμε επισημάνει και στο παρελθόν τη νομοτελειακή σύμπραξη - όχι σε επίπεδο συνειδητής και εκούσιας πολιτικής επιλογής αλλά σε εξ' ανάγκης συγχρονισμό και συντονισμό των κινήσεων - των δυνάμεων του δικομματισμού, προκειμένου το σύστημα να αυτοπροστατευθεί.
Ακριβώς για το ζήτημα της αυτοπροστασίας εκτιμούμε ότι θα καταγραφεί ένας ανταγωνισμός καθαρτηρίων πράξεων -επικοινωνιακού χαρακτήρα- και στα δύο μεγάλα κόμματα με επιλεκτική προβολή των επιδράσεων αυτών στο εκλογικό σώμα.
Στο σημείο αυτό, το επικοινωνιακό ισοζύγιο μάλλον ενισχύει τον κ. Παπανδρέου. Στο πεδίο της ηθικής υπεροχής ο κ. Καραμανλής ήταν κυρίαρχος, εκμεταλλευόμενος την αδυναμία του ΠΑΣΟΚ να υπερασπιστεί επαρκώς και για λόγους που έχουμε αναλύσει, το πολιτικό του παρελθόν. Τώρα ένας αντίπαλος εμφανίζεται στο πεδίο αυτό. Ο κ. Παπανδρέου δεν άφησε την ευκαιρία ανεκμετάλλευτη, κεφαλαιοποίησε στο μέγιστο την υπόθεση Siemens, απομακρύνοντας τον κ. Σημίτη -προσωπικότητα "σύμβολο" της περιόδου του - πολλαπλασιάζοντας τις επικοινωνιακές συνέπειες της εμπλοκής του κ. Τσουκάτου. Δεν περιορίστηκε στην επιβολή μέτρων κομματικής πειθαρχίας κατά των αμιγώς εμπλεκομένων, αλλά επικοινωνεί την εικόνα του δυναμικού ηγέτη που δεν επιδέχεται ηθικών και πολιτικών παρεκκλίσεων σε οποιοδήποτε επίπεδο ενώ πολιτικά αποσυνδέεται από την περίοδο Σημίτη, ενισχύοντας την αξιοπιστία του πολιτικού του λόγου, όταν αυτός θα στηλιτεύει την Κυβέρνηση. Η συνήθης - και επιτυχής - αντίδραση της συμπολίτευσης " χάος παραλάβαμε" ακυρώνεται στην πράξη από την ατάκα "κι εμείς το ίδιο" που κάλλιστα μπορεί πλέον να χρησιμοποιείται από την αντιπολίτευση.
Όμως, όπως ήδη αναφέραμε, ο κ. Καραμανλής -ή "ηθική μυγοσκοτώστρα" κατά Λαζόπουλο- έχει πλέον ανταγωνιστή στο γήπεδο που ο ίδιος έχτισε. Πλέον το εκλογικό σώμα έχει επιλογές. Καλείται να απαντήσει σε ένα διαφορετικό δίλημμα: Όχι αν προτιμά κάθαρση ή διαπλοκή αλλά ποιου είδους καθαρτικό! ΝΔ ή ΠΑΣΟΚ; Η συνέχεια αναμένεται με ενδιαφέρον.
Technorati Tags: ΠΑΣΟΚ, ΝΣ, Καραμανλής, Παπανδρέου, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ, ΛΑΟΣΔεν έρχεται να προσθέσει κάτι καινούριο η υπόθεση Siemens στην κατεστημένη πολιτική αντίληψη του εκλογικού σώματος. Έτσι απλά. Πρόκειται για μια επανέκδοση χιλιοπαιγμένου σεναρίου στην ελληνική πολιτική σκηνή. Αυτό το έργο το έχει ξαναδεί το εκλογικό σώμα με άλλους πρωταγωνιστές και σε διαφορετική χρονική συγκυρία. Πως λειτουργεί όμως η επανεμφάνισή του στις τρέχουσες εξελίξεις;
Κατ' αρχάς να σημειώσουμε ότι ακυρώνει την επικοινωνιακή ατζέντα των περιφερειακών πολιτικών δυνάμεων (ΚΚΕ-ΣΥΡΙΖΑ και λιγότερο το ΛΑΟΣ), η οποία και είχε κυριαρχήσει στο πρόσφατο παρελθόν με τα ζητήματα ανεργίας-ακρίβειας-καθημερινότητας. Βεβαίως, στο εκλογικό σώμα εξακολουθούν να κυριαρχούν αυτά τα θέματα, όμως η απουσία διαλόγου και πολιτικών εξελίξεων επί αυτών και εξ' αυτών καθιστά αδύναμη την επικοινωνιακή παρουσία των κομμάτων που τη διαχειρίζονται. Η υπόθεση Siemens είναι "παιχνίδι για μεγάλα παιδιά".
Επιπλέον, παράγει κλίμα αβεβαιότητας στο εσωτερικό -στα στελέχη και στους κομματικούς μηχανισμούς- των δύο μεγάλων κομμάτων, ενισχύοντας την παρουσία των αρχηγών, ενώ συσπειρώνει γύρω από το πρόσωπο των δύο ηγετών (Καραμανλή -Παπανδρέου) κοινωνικές ομάδες οι οποίες θέτουν εν αμφιβόλω τους πάντες και τα πάντα -για όσο διαρκεί αυτή η ομιχλώδης εικόνα-αναθέτοντας σε αυτούς την υποχρέωση της κάθαρσης. Μην ξεχνάμε ότι και οι δύο ηγέτες διαθέτουν το προνόμιο της άμεσης επαφής με την κοινωνία, με τα κόμματα απλώς να χρησιμεύουν ως οχήματα για διεκδίκηση της εξουσίας.
Εδώ ακριβώς εδράζεται η υπόθεσή μας για την κατάσταση της επόμενης μέρας, της μετα-Siemens πολιτικής περιόδου.
Είχαμε επισημάνει και στο παρελθόν τη νομοτελειακή σύμπραξη - όχι σε επίπεδο συνειδητής και εκούσιας πολιτικής επιλογής αλλά σε εξ' ανάγκης συγχρονισμό και συντονισμό των κινήσεων - των δυνάμεων του δικομματισμού, προκειμένου το σύστημα να αυτοπροστατευθεί.
Ακριβώς για το ζήτημα της αυτοπροστασίας εκτιμούμε ότι θα καταγραφεί ένας ανταγωνισμός καθαρτηρίων πράξεων -επικοινωνιακού χαρακτήρα- και στα δύο μεγάλα κόμματα με επιλεκτική προβολή των επιδράσεων αυτών στο εκλογικό σώμα.
Στο σημείο αυτό, το επικοινωνιακό ισοζύγιο μάλλον ενισχύει τον κ. Παπανδρέου. Στο πεδίο της ηθικής υπεροχής ο κ. Καραμανλής ήταν κυρίαρχος, εκμεταλλευόμενος την αδυναμία του ΠΑΣΟΚ να υπερασπιστεί επαρκώς και για λόγους που έχουμε αναλύσει, το πολιτικό του παρελθόν. Τώρα ένας αντίπαλος εμφανίζεται στο πεδίο αυτό. Ο κ. Παπανδρέου δεν άφησε την ευκαιρία ανεκμετάλλευτη, κεφαλαιοποίησε στο μέγιστο την υπόθεση Siemens, απομακρύνοντας τον κ. Σημίτη -προσωπικότητα "σύμβολο" της περιόδου του - πολλαπλασιάζοντας τις επικοινωνιακές συνέπειες της εμπλοκής του κ. Τσουκάτου. Δεν περιορίστηκε στην επιβολή μέτρων κομματικής πειθαρχίας κατά των αμιγώς εμπλεκομένων, αλλά επικοινωνεί την εικόνα του δυναμικού ηγέτη που δεν επιδέχεται ηθικών και πολιτικών παρεκκλίσεων σε οποιοδήποτε επίπεδο ενώ πολιτικά αποσυνδέεται από την περίοδο Σημίτη, ενισχύοντας την αξιοπιστία του πολιτικού του λόγου, όταν αυτός θα στηλιτεύει την Κυβέρνηση. Η συνήθης - και επιτυχής - αντίδραση της συμπολίτευσης " χάος παραλάβαμε" ακυρώνεται στην πράξη από την ατάκα "κι εμείς το ίδιο" που κάλλιστα μπορεί πλέον να χρησιμοποιείται από την αντιπολίτευση.
Όμως, όπως ήδη αναφέραμε, ο κ. Καραμανλής -ή "ηθική μυγοσκοτώστρα" κατά Λαζόπουλο- έχει πλέον ανταγωνιστή στο γήπεδο που ο ίδιος έχτισε. Πλέον το εκλογικό σώμα έχει επιλογές. Καλείται να απαντήσει σε ένα διαφορετικό δίλημμα: Όχι αν προτιμά κάθαρση ή διαπλοκή αλλά ποιου είδους καθαρτικό! ΝΔ ή ΠΑΣΟΚ; Η συνέχεια αναμένεται με ενδιαφέρον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου