Διακινήθηκε πρόσφατα στην ελληνική blogoσφαιρα ένα μήνυμα-πρόσκληση για μάζωξη -λέει - των bloggers προκειμένου να διαμαρτυρηθούμε -ξαναλέει - για ένα νομοσχέδιο που θα φέρει η κυβέρνηση ώστε να κοντρολλάρει τα γραμμένα μας. Κι εμείς δεν πήγαμε. Κι εκείνοι που πήγαν στο Σύνταγμα την Κυριακή αράξανε στην πλατεία να συλλογιστούνε τα μελλούμενα.
Πολιτικής ανάλυσης το ιστολόγιό μας - και επικοινωνιακής καμιά φορά - και αναρωτιέμαι αν ετούτο το γεγονότο αξίζει να του αφιερώσουμε ένα αρθράκι. Θαρρώ ότι του αξίζει γιατί και πολιτικό είναι το θέμα και εξόχως επικοινωνιακό, άσχετο αν δεν παίζει στα windows των οκτώ.
Έγιναμε λοιπόν και blogger ωρέ αδέρφια. Πίνουμε το φραπεδάκι μας το απόγευμα, το ποτάκι μας το βραδάκι ή κανά γαλατάκι χλιαρό μέσα στα άγρια χαράματα κι αντί να στοχαζόμαστε μόνοι κι έρημοι χτυπάμε και ένα ποστ έτσι να το κοινωνήσουμε το θέμα που μας καρφώθηκε στο μυαλό. Κατά πως του ρχεται του καθενός ή της καθεμιάς το σβουράμε στο διαδίκτυο, μας πιάνει και το επαναστατικό μας τραβάμε κι ένα μανιφέστο διαμαρτυρίας και πέφτουμε για ύπνο ελαφρύ και απονήρευτο, αφού το καθήκον μας προς την κοινωνία το κάναμε και με το παραπάνω.
-Τι κάνεις τα βράδια και δεν έρχεσαι στην παρέα ρε Μήτσο;
-Ε, τώρα έχω και το blog ρε παιδιά, πρέπει να ποστάρω καθ εκάστην.
-Αααα! Είσαι blogger ρε συ;
-Ε ναι! τι λέμε τώρα!
Blogger λοιπόν ο Μήτσος, blogger και η Παναγιώτα και δώστου να γράφουνε και να γράφουνε για να ανεβάσουν την επισκεψιμότητα και δώστου να μοιράζουν το url δεξιά κι αριστερά. Κάνε και σε μένα κλικ ρε μπάρμπα! Είναι κι εκείνες οι ιστορίες για κάτι bloggers στη Νέα Υόρκη και το Λονδίνο που γράφανε σου λέει για τη ζωή τους, για το αγαπημένο τους χρώμα και πως η γάτα τους σώθηκε από την Κατρίνα στη Νέα Ορλεάνη και ξαφνικά τους ανακάλυψε το κοινό, το CNN και η New York Post και τώρα αγναντεύουν τον Ειρηνικό, μέσα από το κότερο, με ένα ντακουίρι στο ένα χέρι και το Macbook Air στο άλλο. Τέτοια επανάσταση μιλάμε! (στα media για να μην παρεξηγηθούμε κιόλας).
Βέβαια είναι κι άλλοι. Οι mega-bloggers! Με την επισκεψιμότητα την τρελή! Που ευχαριστούνε τα 2 μύρια επισκέπτες και ευχαριστούνε και τους συνεργάται και αποκαλύπτουνε ότι δεν έχει αποκαλυφθεί και γνωρίζουνε ότι δεν γνωρίζουμε αλλά γνωρίζουνε πότε πρέπει να το γνωρίζουμε. Μιλάμε για τους bloggers με το Μ κεφαλαίο, που τριγυρνάνε με -μαύρο για να γράφει στο γυαλί- μπλουζάκι που αντί να γράφει "Σουβλατζίδικο Οι Πέντε Αδερφές" (για να είμαστε και στο πνεύμα των ημερών γιατί τα γνωστά "πέντε αδέρφια" παντρεύονται τον Αύγουστο στην Τήλο) έχει σταμπωμένο πάνω: tha-ta-kseraso-ola-an-then-ta-paro-xontra.blogspot.com.
Δεν θα ξεχάσω και τον blogger anonymous. Ναι, ναι αυτόν που πήγε διακριτικά και κρυφοκοίταζε στην πλατεία Συντάγματος μπας και γίνει τελικά ο τζερτζελές, μετά κατάλαβε το παραμύθι και χώθηκε στην πολυθρονάρα να ρουφήξει τα φραπέδια του. Απέναντι από τον Άγνωστο Στρατιώτη. Κοίτα να δεις πως συναντήθηκαν οι ανώνυμοι, σε μια συμπαντική συνωμοσία, σε μια στρέβλωση ιστορίας και επικαιρότητας, ξάπλα και οι δυο!
Κι όλοι τούτοι περπατάνε περήφανα στον κυβερνοχώρο και οι άλλοι - οι μη-bloggers!-τριγύρω τους λοξοκοιτάζουν και ψιθυρίζουν "σσσ..οι bloggers!". Και από κοντά στην πορεία -την εικονική πάντα!- και πολιτικοί ("την ξέρω σας λέω την τεχνολογία, έχω και blog! -Ααα! Μα τι μας λέτε τώρα αγαπητέ βουλευτά, έχετε και blog! Απίστευτο!" ) και δημοσιογράφοι ("θα του δείξω εγώ του μεγαλο-εκδότη! Θα ανοίξω μια bloggαρα και θα τον ξετινάξω! Ώρε Πούλιτζερ περίμενέ μεεεε!") και κατίνες ("Έχω βρει ένα blog για το γαλλικό μανικιούρ άλλο πράμα!") και περίεργοι ("Στημένο, ΚΑΡΑΣΤΗΜΕΝΟ, το ματς Ουζουμπούρου-Βανουάτου, ακούστε τι σας λέει ο Μιχαλάρας και παίξτε το καρφωτό άσσο, με χι-δύο για κάλυψη!").
Τι σας κάνει να πιστεύετε ότι όλοι αυτοί μπορούν να βρουν στέγη κάτω από το ιερό οικοδόμημα της "ελευθερίας διακίνησης των ιδεών"; Ποιος σας είπε ότι μπορούν όλοι αυτοί -που έγιναν bloggers ακριβώς επειδή είναι εντελώς διαφορετικοί -ξαφνικά να γίνουν όμοιοι σε κάτι και μάλιστα να γίνουν τα τούβλα ενός τοίχου που πάνω τους θα γράψουμε "όχι στο νομοσχέδιο-φίμωτρο"; Και γιατί να μη διαμαρτυρηθούν, ας πούμε, οι ζαχαροπλάστες ή οι μπετατζήδες ή οι κομμώτριες; Δεν τους αφορά νομίζετε, αγαπητοί μου συνιστολογίτες και συνιστολογίτισσες, η ελευθερία της έκφρασης ή το απόρρητο της ιδιωτικής ζωής; Δεν θα έπρεπε να απευθύνεται και προς αυτούς η πρόσκληση; Όμως όχι. Μόνο όσοι έχουν την ξεχωριστή ιδιότητα του blogger, την εξόχως προσδιοριστική δια το άτομόν μας, μπορούν να κατανοήσουν και να μετάσχουν σε μια ελίτ διαμαρτυρία. Οι άλλοι απλά ας παρακολουθούν - από μακρυά αν γίνεται -αλλά παρακαλώ ησυχία γιατί διαμαρτύρονται οι bloggers! Ίσως θα μπορούσαμε να το επεκτείνουμε πιο συστηματικά αυτό το concept. Να κάνουμε δηλαδή τον αποκριάτικο χορό των bloggers, ή το ετήσιο προσκύνημα των bloggers στα Ιεροσόλυμα, ή ακόμη και να ιδρύσουμε το "Blogger's Guild"! Πέραν πάσης αμφιβολίας όμως, πρέπει να κινητοποιηθούμε για αναγραφεί το θρήσκευμα "Βλογκερ" -εννοείται με ελληνικούς χαρακτήρες!- στις νέες ταυτότητες.
Βρε μπας και παρανοήσαμε εντελώς;
Πολιτικής ανάλυσης το ιστολόγιό μας - και επικοινωνιακής καμιά φορά - και αναρωτιέμαι αν ετούτο το γεγονότο αξίζει να του αφιερώσουμε ένα αρθράκι. Θαρρώ ότι του αξίζει γιατί και πολιτικό είναι το θέμα και εξόχως επικοινωνιακό, άσχετο αν δεν παίζει στα windows των οκτώ.
Έγιναμε λοιπόν και blogger ωρέ αδέρφια. Πίνουμε το φραπεδάκι μας το απόγευμα, το ποτάκι μας το βραδάκι ή κανά γαλατάκι χλιαρό μέσα στα άγρια χαράματα κι αντί να στοχαζόμαστε μόνοι κι έρημοι χτυπάμε και ένα ποστ έτσι να το κοινωνήσουμε το θέμα που μας καρφώθηκε στο μυαλό. Κατά πως του ρχεται του καθενός ή της καθεμιάς το σβουράμε στο διαδίκτυο, μας πιάνει και το επαναστατικό μας τραβάμε κι ένα μανιφέστο διαμαρτυρίας και πέφτουμε για ύπνο ελαφρύ και απονήρευτο, αφού το καθήκον μας προς την κοινωνία το κάναμε και με το παραπάνω.
-Τι κάνεις τα βράδια και δεν έρχεσαι στην παρέα ρε Μήτσο;
-Ε, τώρα έχω και το blog ρε παιδιά, πρέπει να ποστάρω καθ εκάστην.
-Αααα! Είσαι blogger ρε συ;
-Ε ναι! τι λέμε τώρα!
Blogger λοιπόν ο Μήτσος, blogger και η Παναγιώτα και δώστου να γράφουνε και να γράφουνε για να ανεβάσουν την επισκεψιμότητα και δώστου να μοιράζουν το url δεξιά κι αριστερά. Κάνε και σε μένα κλικ ρε μπάρμπα! Είναι κι εκείνες οι ιστορίες για κάτι bloggers στη Νέα Υόρκη και το Λονδίνο που γράφανε σου λέει για τη ζωή τους, για το αγαπημένο τους χρώμα και πως η γάτα τους σώθηκε από την Κατρίνα στη Νέα Ορλεάνη και ξαφνικά τους ανακάλυψε το κοινό, το CNN και η New York Post και τώρα αγναντεύουν τον Ειρηνικό, μέσα από το κότερο, με ένα ντακουίρι στο ένα χέρι και το Macbook Air στο άλλο. Τέτοια επανάσταση μιλάμε! (στα media για να μην παρεξηγηθούμε κιόλας).
Βέβαια είναι κι άλλοι. Οι mega-bloggers! Με την επισκεψιμότητα την τρελή! Που ευχαριστούνε τα 2 μύρια επισκέπτες και ευχαριστούνε και τους συνεργάται και αποκαλύπτουνε ότι δεν έχει αποκαλυφθεί και γνωρίζουνε ότι δεν γνωρίζουμε αλλά γνωρίζουνε πότε πρέπει να το γνωρίζουμε. Μιλάμε για τους bloggers με το Μ κεφαλαίο, που τριγυρνάνε με -μαύρο για να γράφει στο γυαλί- μπλουζάκι που αντί να γράφει "Σουβλατζίδικο Οι Πέντε Αδερφές" (για να είμαστε και στο πνεύμα των ημερών γιατί τα γνωστά "πέντε αδέρφια" παντρεύονται τον Αύγουστο στην Τήλο) έχει σταμπωμένο πάνω: tha-ta-kseraso-ola-an-then-ta-paro-xontra.blogspot.com.
Δεν θα ξεχάσω και τον blogger anonymous. Ναι, ναι αυτόν που πήγε διακριτικά και κρυφοκοίταζε στην πλατεία Συντάγματος μπας και γίνει τελικά ο τζερτζελές, μετά κατάλαβε το παραμύθι και χώθηκε στην πολυθρονάρα να ρουφήξει τα φραπέδια του. Απέναντι από τον Άγνωστο Στρατιώτη. Κοίτα να δεις πως συναντήθηκαν οι ανώνυμοι, σε μια συμπαντική συνωμοσία, σε μια στρέβλωση ιστορίας και επικαιρότητας, ξάπλα και οι δυο!
Κι όλοι τούτοι περπατάνε περήφανα στον κυβερνοχώρο και οι άλλοι - οι μη-bloggers!-τριγύρω τους λοξοκοιτάζουν και ψιθυρίζουν "σσσ..οι bloggers!". Και από κοντά στην πορεία -την εικονική πάντα!- και πολιτικοί ("την ξέρω σας λέω την τεχνολογία, έχω και blog! -Ααα! Μα τι μας λέτε τώρα αγαπητέ βουλευτά, έχετε και blog! Απίστευτο!" ) και δημοσιογράφοι ("θα του δείξω εγώ του μεγαλο-εκδότη! Θα ανοίξω μια bloggαρα και θα τον ξετινάξω! Ώρε Πούλιτζερ περίμενέ μεεεε!") και κατίνες ("Έχω βρει ένα blog για το γαλλικό μανικιούρ άλλο πράμα!") και περίεργοι ("Στημένο, ΚΑΡΑΣΤΗΜΕΝΟ, το ματς Ουζουμπούρου-Βανουάτου, ακούστε τι σας λέει ο Μιχαλάρας και παίξτε το καρφωτό άσσο, με χι-δύο για κάλυψη!").
Τι σας κάνει να πιστεύετε ότι όλοι αυτοί μπορούν να βρουν στέγη κάτω από το ιερό οικοδόμημα της "ελευθερίας διακίνησης των ιδεών"; Ποιος σας είπε ότι μπορούν όλοι αυτοί -που έγιναν bloggers ακριβώς επειδή είναι εντελώς διαφορετικοί -ξαφνικά να γίνουν όμοιοι σε κάτι και μάλιστα να γίνουν τα τούβλα ενός τοίχου που πάνω τους θα γράψουμε "όχι στο νομοσχέδιο-φίμωτρο"; Και γιατί να μη διαμαρτυρηθούν, ας πούμε, οι ζαχαροπλάστες ή οι μπετατζήδες ή οι κομμώτριες; Δεν τους αφορά νομίζετε, αγαπητοί μου συνιστολογίτες και συνιστολογίτισσες, η ελευθερία της έκφρασης ή το απόρρητο της ιδιωτικής ζωής; Δεν θα έπρεπε να απευθύνεται και προς αυτούς η πρόσκληση; Όμως όχι. Μόνο όσοι έχουν την ξεχωριστή ιδιότητα του blogger, την εξόχως προσδιοριστική δια το άτομόν μας, μπορούν να κατανοήσουν και να μετάσχουν σε μια ελίτ διαμαρτυρία. Οι άλλοι απλά ας παρακολουθούν - από μακρυά αν γίνεται -αλλά παρακαλώ ησυχία γιατί διαμαρτύρονται οι bloggers! Ίσως θα μπορούσαμε να το επεκτείνουμε πιο συστηματικά αυτό το concept. Να κάνουμε δηλαδή τον αποκριάτικο χορό των bloggers, ή το ετήσιο προσκύνημα των bloggers στα Ιεροσόλυμα, ή ακόμη και να ιδρύσουμε το "Blogger's Guild"! Πέραν πάσης αμφιβολίας όμως, πρέπει να κινητοποιηθούμε για αναγραφεί το θρήσκευμα "Βλογκερ" -εννοείται με ελληνικούς χαρακτήρες!- στις νέες ταυτότητες.
Βρε μπας και παρανοήσαμε εντελώς;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου