Τι είναι ανοησία; Να αναμένει κανείς διαφορετικό αποτέλεσμα όταν όμως χρησιμοποιεί τις ίδιες μεθόδους.
Η διεθνής κοινότητα όσες φορές και με οποιονδήποτε τρόπο κι αν ερωτηθεί από το ελληνικό πολιτικό σύστημα, απαντά με τον ίδιο τρόπο: Διαρθρωτικές αλλαγές. Γενναίες και ειλικρινείς. Τολμηρές και αποδοτικές. Μονόδρομος.
Ο κ. Σαμαράς προφανώς θεώρησε ότι η Γερμανίδα καγκελάριος αν ερχόταν στην Αθήνα, αν ένιωθε την κοινωνική αντίδραση στην ατμόσφαιρα, αν γοητευόταν από τον ελληνικό φθινοπωριάτικο ήλιο, θα εξέπεμπε κύματα ενθουσιασμού και θα μετέβαλλε τις θέσεις της.
Δυστυχώς όμως, δεν του έκανε τη χάρη.
Επανέλαβε για μια ακόμη φορά το αυτονόητο: αν κάνει η Ελλάδα το καθήκον της - απέναντι στην ίδια τη χώρα - τότε και η διεθνής κοινότητα θα πράξει τα δέοντα. Ακριβώς μια από τα ίδια.
Ιδεοληψίες περί δήθεν "διεθνούς απομόνωσης" και άλλες φαιδρότητες δεν είναι παρά εγχώρια πολιτικά ληγμένα προϊόντα για αφελείς ή υστερόβουλους. Ουδέποτε η διεθνής κοινότητα εγκατέλειψε την Ελλάδα καθώς εμπράκτως στηρίζει τη χώρα με δισεκατομμύρια κάθε τόσο.
Που βρισκόμαστε τώρα; Μα εκεί από όπου ξεκινήσαμε: Η βασική απόφαση, η μείζονα μεταβολή, η αποφασιστική κίνηση δεν έχει ακόμα υλοποιηθεί. Με ευθύνη του συνόλου του πολιτικού συστήματος και των εκφραστών του στην κοινωνία, συνδικαλιστών, συντεχνιών και ομάδων πίεσης.
Μία είναι η κεντρική διαρθρωτική αλλαγή που θα συνταράξει πραγματικά τα λιμνάζοντα και όζοντα ύδατα της ελληνικής οικονομίας: Οι απολύσεις, ευθείες και χωρίς εφεδρειακές περικοκλάδες, των Δημοσίων Υπαλλήλων που δεν χρειάζονται. Και βεβαίως η άρση της μονιμότητας όλων των υπολοίπων.
Αυτό περιμένει η οικονομία, αυτό περιμένει η υγιής κοινωνία, αυτό περιμένει και η διεθνής κοινότητα.
Οι απολύσεις:
-Θα καταδείξουν την ειλικρινή βούληση του πολιτικού συστήματος να διακόψουν τους δεσμούς με το αμαρτωλό παρελθόν της άκριτης λαφυραγωγικής διαχείρισης του κράτους και των πόρων του.
-Θα επιβεβαιώσουν την απόφαση πως δε θα επανέλθει η ελληνική οικονομία στον αμαρτωλό κύκλο του υπέρμετρου δανεισμού.
-Θα εκπέμψουν πολύ ισχυρό μήνυμα στην κοινωνία πως το πολιτικό σύστημα έπαψε να αποτελεί τον αξιόπιστο εταίρο στην πελατειακή συναλλαγή και θα ωθήσουν κυρίως τους νέους εργαζόμενους στην πραγματική οικονομία.
-Θα συμβάλλουν στην παραγωγική ανασυγκρότηση των Δημοσίων Υπηρεσιών καθώς θα παγιώσουν την αντίληψη ότι ο πολίτης είναι εκείνος που πρέπει να απολαμβάνει υπηρεσίες κι όχι οι υπηρεσίες να απολαμβάνουν εις βάρος του πολίτη, προνόμια και αργομισθία.
Απλά πράγματα.
Τι γίνεται σε διαφορετική περίπτωση; Μα το προφανές.
-Όσο οι πολιτικοί επιμένουν να εκπροσωπούν συμφέροντα συντεχνιακά και συνδικαλιστικά, και να καπηλεύονται εκείνους που πραγματικά θυσιάζονται, θα απομείνουν να συνδιαλλέγονται με ολοένα και μικρότερο κομμάτι της κοινωνίας. Γιατί τι άλλο εκπροσώπησε ο κ. Σαμαράς όταν μιλούσε για "θυσίες" στην κ. Μέρκελ όταν γνωρίζει ότι οι Δημόσιοι Υπάλληλοι και οι συντεχνίες υπέστησαν τα ελάχιστα προκαλώντας με την υπέρμετρη φορολογία τεράστιες επιπτώσεις στον ιδιωτικό τομέα, επιμένοντας να σταματήσει εδώ το πρόγραμμα περικοπών ώστε να περισώσει τους ψηφοφόρους του;
-Οι επιχειρήσεις και το αξιόλογο εργατικό δυναμικό δεν πρόκειται να συνεχίσουν για πολύ να υπηρετούν ένα τυραννικό, φοροεισπρακτικό και πελατειακό κράτος: μετά το παράδειγμα της ΦΑΓΕ θα ακολουθήσουν κι άλλοι.
-Η διεθνής κοινότητα όταν τα πραγματικά προβλήματα στην παγκόσμια οικονομία θα απαιτήσουν την αυξημένη προσοχή της, δε θα χάσει άλλο χρόνο και χρήμα περιμένοντας πότε το πολιτικό σύστημα θα αποφασίσει να προσγειωθεί στον πραγματικό κόσμο.
Ας το πάρουν λοιπόν απόφαση.
Τα υγιή κομμάτια της κοινωνίας, οι πυλώνες και οι "αιμοδότες" της παραγωγικής μηχανής της ελληνικής οικονομίας, η τεχνογνωσία, η υπεραξία που πράγματι κρύβεται στη χώρα θα αποδημήσει. Θα αναζητήσει ευκαιρίες και θα αξιοποιήσει τα σύγχρονα και παραγωγικά εργαλεία που προσφέρονται σε άλλες χώρες.
Κι αν το μυαλό σας πάει - χαμογελώντας ειρωνικά - στη Βουλγαρία, η ΦΑΓΕ έδειξε το δρόμο. Λουξεμβούργο, Ολλανδία, Βέλγιο κι άλλες χώρες, με ικανοποίηση θα δεχόντουσαν φιλόδοξα εγχειρήματα, μακρυά από τον καταστροφικό παραλογισμό της απίθανης γραφειοκρατίας, της μιζέριας του λαδώματος, της γελοίας αμορφωσιάς που οδηγεί στην κωμική αντιστροφή της πυραμίδας προσόντων και θέσης! (ναι, στην Ελλάδα μπορεί κάποιος στο Δημόσιο να είναι Διευθυντής με απολυτήριο Λυκείου αλλά να "διοικεί" διδάκτορες!)
Όχι, δεν περιμένουμε άλλο!
Η ανοχή εξαντλήθηκε και μαζί της η εποχή της σιωπηρής συναλλαγής.
Η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών ως αποτέλεσμα της αναμενόμενης δόσης καθυστερεί για ένα και μόνο ουσιαστικό λόγο: το πολιτικό μας σύστημα προσπαθεί μανιωδώς να περισώσει την "πελατειακή του αξιοπιστία" υψώνοντας τις τελευταίες του ασπίδες πέριξ των προστατευομένων του. Πρακτικά, επαγγελματίες και επιχειρήσεις περιμένουν την ανακεφαλαιοποίηση ώστε να δουν τα ψήγματα της σωτήριας ρευστότητας, η οποία όμως δεν έρχεται εξαιτίας της επίμονης άρνησης και κωλυσιεργείας της τριμερούς Κυβέρνησης να πράξει τα δέοντα στο Δημόσιο Τομέα.
Ήδη οι πιο τολμηροί αποχωρούν γιατί μάλλον βαρέθηκαν να περιμένουν. Θα ακολουθήσουν κι άλλοι, πολλοί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου