Άλλη Μια Δικαίωση για το tyxaios.blogspot.com

Δηλαδή όχι μόνο μια. Παραπάνω.
Κοιτάξτε.
Γράφαμε από τον Ιούνιο του 2011

Populus non potest peccare ή Τα Πέντε Στάδια της Θλίψης...

και επίσης μετέπειτα, στις 8 Σεπτεμβρίου του 2011 εδώ:

Έρχεται η Εθνική Κατάθλιψη...

Μόλις χθες ένα πολύ μεγάλο διεθνές μέσο η Wall Street Journal έγραψε:

Next Stage of Crisis Grief: Acceptance

Δεν το πιστεύετε; Απλώς διαβάστε!

Τώρα, σχετικά με εγχώριους επιστημονικούς φορείς που οψίμως κόπτονται περί της ορθότητας του Μνημονίου, όπως εδώ, με ημερομηνία 25 Ιανουαρίου του 2012!:

Ξεσπαθώνει κατά τρόικας ο ΙΟΒΕ

όπου αναφέρεται επί λέξει:

"Εξηγούν πως αν εφαρμοστεί μείωση μισθών, χωρίς να προηγηθούν οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και οι παρεμβάσεις στην αγορά προϊόντος τότε οδηγούμαστε σε αύξηση ανεργίας και παρατηρείται το φαινόμενο αύξηση των τιμών ενώ οι αμοιβές πέφτουν.

Επισημαίνεται ότι σε μια οικονομία με αγκυλώσεις και δυσκαμψίες όπως η ελληνική και με υπερβάλλουσα προσφορά στην αγορά προϊόντος και εργασίας, μια μείωση των μισθών οδηγεί σε άνοδο της ανεργίας και υποχώρηση της οικονομικής δραστηριότητας, καθώς περιορίζει τον κύριο καθοριστικό παράγοντα του επιπέδου της παραγωγής, τη ζήτηση."

Εμείς, αυτά τα γράφαμε από τις 30 Απριλίου του 2010 λίγο πριν επισημοποιηθεί η είσοδος της χώρας σε αυτήν την περιπέτεια.

Τι λέγαμε;

Διαβάστε εδώ:

Αγαπητό ΔΝΤ...!

Όπου αναφέρουμε επί λέξει:

"Οπότε μη σου κάνει εντύπωση αν θα ανεβαίνει η ανεργία ενώ θα αυξάνεται η κατανάλωση!"

Κατά τύχη; Όχι γιατί επανήλθαμε με νέο άρθρο στις 8 Οκτωβρίου του 2010 (ναι! 2010 δεν είναι λάθος!) 

αυτό:

Το Φάντασμα του Στασιμοπληθωρισμού είναι Εδώ! Σε Τρομάζει;

 Τι λέγαμε; Επί λέξει:

"Αυτοί λοιπόν οδηγούνται στο "κλείσιμο", η ανεργία αυξάνεται, οι ίδιοι - οι "κλέισαντες" ντε!- τρώνε από τα "έτοιμα" γι' αυτό και οι καταθέσεις μειώνονται. Ακούς; Μειώνονται. Μη σου περνάνε το παραμύθι ότι οι καταθέσεις φεύγουνε μαζικά για φορολογικούς παραδείσους. Απλώς η επιχειρηματικότητα καταντά ασύμφορη και περιμένουν να περάσει η μπόρα τρώγοντας τα λεφτά που είχαν στην άκρη.  Κλείνοντας όμως τις επιχειρήσεις τους. Ταυτόχρονα οι εναπομείναντες απλά δεν μειώνουν το επίπεδο τιμών. Διαφορετικά πρέπει να κλείσουν! 

Και θα μου πεις, καλά που είναι η ελληνική ιδιαιτερότητα; Μα τα υψηλά επίπεδα σωρευμένου αδήλωτου πλούτου και επίσης το υψηλό ποσοστό κατοχής περιουσίας και ιδιαίτερα ακίνητης. Και οι δύο πηγές εισοδήματος θα μειωθούν σταδιακά. 
Συμπέρασμα; Ο στασιμοπληθωρισμός, όπως είδες, επιτίθεται στα εισοδήματα όλων των τάξεων. Και των εργαζομένων και των επιχειρήσεων. Δεν αφήνει απέξω κανέναν. Μη με ρωτήσεις αν "αυτοί" δεν τα 'ξεραν αυτά. Τα ΄ξεραν. Απλώς πόνταραν στη θεωρία ότι ο πληθωρισμός θα πέσει. Το γράφαν και στο Μνημόνιο. 1,9% υπολόγιζαν, πάνω από 5% θα τους κλείσει το έτος. Μη μου πεις ότι δεν το 'χεις διαβάσει ακόμα το Μνημόνιο. Απ' έξω να το ξέρεις θα σε εξετάσω. Έτσι τους έλεγε η θεωρία έτσι έγραψαν. Λάθος τους. Είπαμε η Ελλάδα είναι η απόλυτα ειδική περίπτωση."


Όχι... δεν πρόκειται φυσικά περί "προφητείας"!


Πρόκειται περί... Ισίδωρου Πόσδαγλη!


Ευχαριστούμε!

Προς τους κ.κ. Βουλευτές που δεν ψήφισαν...

...την απελευθέρωση του ωραρίου των φαρμακείων.

Για την ιστορία το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας για το συγκεκριμένο άρθρο:

Άρθρο 29 για την απελευθέρωση του ωραρίου των φαρμακείων: Ναι: 101, Όχι: 65, Παρών: 87 (δεν έγινε δεκτό).

Δεν γνωρίζω το σκεπτικό του κάθε ενός Βουλευτή που καταψήφισε το συγκεκριμένο άρθρο. Όμως, οι συνέπειες  του συγκεκριμένου αποτελέσματος είναι προβλέψιμες και βεβαίως η επιλογή των Βουλευτών που καταψήφισαν συνδέεται άμεσα με τις συνέπειες αυτές.

• Ανεργία

         Η απελευθέρωση του ωραρίου καταστημάτων και ειδικότερα των φαρμακείων στα οποία ο πολίτης καταφεύγει προκειμένου να προμηθευτεί είδη σχεδόν υποχρεωτικά - εφόσον αφορούν στην υγεία του - οδηγεί σε τρία πιθανά σενάρια:

• Ο ιδιοκτήτης του καταστήματος δεν μπορεί να υποστηρίξει το απελευθερωμένο ωράριο. Δηλαδή, εξαιτίας των οικονομικών του φαρμακείου δεν μπορεί να προσλάβει επιπλέον προσωπικό και φυσιολογικά δεν μπορεί να διατηρεί μόνος του το κατάστημά του ανοικτό για πάρα πολλές ώρες. Το κατάστημα-φαρμακείο δεν μπορεί να αντέξει τον ανταγωνισμό μεγαλύτερων φαρμακείων και τελικά ή μεταβιβάζεται ή κλείνει.
• Το κατάστημα προκειμένου να υποστηρίξει το απελευθερωμένο ωράριο είτε "συμφωνεί" με τους υπαλλήλους του να εργάζονται παραπάνω - με τον ίδιο (το πιθανότερο) είτε με ελαφρά αυξημένο μισθό - είτε ο ίδιος διατηρεί ανοικτό, με κόπο, το κατάστημά του για πολλές ώρες.
• Προκειμένου το φαρμακείο να παραμείνει ανοικτό για πολλές ώρες, ο καταστηματάρχης "αναγκάζεται" να προσλάβει προσωπικό.      

Συμπέρασμα: Είτε διατηρούνται θέσεις εργασίας, είτε δημιουργούνται καινούριες είτε ο καταστηματάρχης-φαρμακοποιός φεύγει από την αγορά, αφήνοντας τη θέση του στην αγορά. σε κάποιο μεγαλύτερο κατάστημα (με περισσότερες θέσεις εργασίας) είτε "επιτρέπει" την είσοδο στο επάγγελμα ενός νέου επαγγελματία. Απλούστερα, παύει η κυριαρχία του ενός προστατευμένου επαγγελματία και ανοίγει ο δρόμος για τη δημιουργία θέσεων εργασίας. 

• Δημόσια Έσοδα (από φόρους κλπ)

         Η αγορά του φαρμάκου είναι περίπου δεδομένη, καθώς σχετίζεται όπως είπαμε με την υγεία. Κατά συνέπεια, η διεύρυνση του ωραρίου οδηγεί με βεβαιότητα στην ενίσχυση των φορολογικών εσόδων, με πολλούς τρόπους. Είτε μέσω της δημιουργίας θέσεων εργασίας, είτε μέσω της αύξησης της κατανάλωσης. Μην ξεχνάτε ότι οι φαρμακοποιοί διαθέτουν στο κατάστημά τους εκτός των φαρμάκων και άλλα προϊόντα - καλλυντικά κλπ - χωρίς βεβαίως οι ίδιοι να αποδέχονται την πώληση "δικών τους" προϊόντων -πχ βρεφικά γάλατα - σε άλλους, εκτός φαρμακείων, χώρους πώλησης. Αυτήν την αγορά - εκτός της αγοράς φαρμάκου - προστατεύει η συγκράτηση και οριοθέτηση του ωραρίου. Αντίθετα, η καταψήφιση της συγκεκριμένης διάταξης περιορίζει τη δυνατότητα ενίσχυσης των εσόδων αυτών.

Συμπέρασμα: Είναι ήδη γνωστό - πιο γνωστό δε γίνεται - πως κάθε απώλεια εσόδων οδηγεί σε νέα μέτρα. Η καταψήφιση λοιπόν του ωραρίου, απλώς θα συμβάλλει στην ανάγκη - στο βαθμό που της αναλογεί- λήψης νέων εισπρακτικών μέτρων.

Ποιο είναι το μήνυμα;

• Καθόλου δεν απασχολεί τους καταψηφήσαντες Βουλευτές η κατάσταση στην πραγματική οικονομία, καθόλου δεν απασχολεί η ανεργία, η συρρίκνωση των εσόδων και οι συνέπειές τους. Αντίθετα, απασχολεί φοβερά η διατήρηση των δεσμών με συγκεκριμένες επαγγελματικές τάξεις και η διατήρηση των σχέσεων πολιτικής-συντεχνιών.
• Η προσέλκυση επενδύσεων και επενδυτών κατόπιν τέτοιας διάστασης μεταξύ λόγων και έργων, δηλαδή ενώ λεκτικά αναζητούμε τα χρήματα των επενδυτών ενώ επί του πρακτέου διατηρούμε την προστασία των "δικών μας", μόνο τρανταχτά γέλια μπορεί να προκαλέσει στους οιονεί ενδιαφερόμενους και τολμηρούς να επενδύσουν στην χώρα μας.

Το επιχείρημα "καλά, από τους φαρμακοποιούς θα σωθεί η Ελλάδα;" το παρακάμπτω ως ανάξιο απαντήσεως καθόσον δεν προσφέρεται ένα άρθρο για την ανάλυση της αγοράς φαρμάκου στη χώρα μας και αφετέρου εάν αθροιστικά υπολογίσει κανείς τις συνέπειες από την φαινομενικά αθώα εναλλαγή στη φράση, του "φαρμακοποιού" με τον "ταξιτζή", τον "δικηγόρο", τον "δημόσιο υπάλληλο" τον "συνταξιούχο" τότε ναι, από όλους αυτούς θα σωθεί η Ελλάδα.

CODE: ISIDOROS POSDAGLIS

Είναι Καλύτερα που Δεν το Διάβασες!

Αναφέρομαι στη σχετική δήλωση του κ. Χρυσοχοΐδη εδώ.

Ναι, κατά τη γνώμη μου είναι καλύτερα που δεν το διάβασε. Για ποιον καλύτερα;
Για τη χώρα, για τους πολίτες, για όλους μας.

Γιατί;

Προσωπική μου άποψη είναι πως το πολιτικό προσωπικό της χώρας υπολείπεται δραματικά σε σχέση με τις στοιχειωδώς απαιτούμενες γνώσεις και ικανότητες πολλώ δε μάλλον αρετές.

Βεβαίως, έχει προσαρμοστεί να λειτουργεί εξαιρετικά αποδοτικά στη διατήρηση ενός πελατοκεντρικού, ψηφοθηρικού, σπάταλου δημόσιου τομέα,  και αυτό φαίνεται στα ποσοστά δημοτικότητας αλλά και στα εκλογικά αποτελέσματα. Μην ξεχνάμε ότι η πλειονότητα όλων των προσώπων που σήμερα διαχειρίζονται την οικτρή κατάσταση που βιώνουμε, απολάμβανε - και μην αυταπατάσθε θα συνεχίσει να απολαμβάνει για πολλά χρόνια ακόμη -  την εμπιστοσύνη μιας μεγάλης μερίδας των ψηφοφόρων.

Εν ολίγοις, πρόκειται για ανθρώπους που θαυμάσια μπορούν να διαχειριστούν απεργίες, διαδηλώσεις, συγκεντρώσεις, ίντριγκες, να σκεφτούν πολλά κι απίθανα ονόματα για επιδόματα, παροχές - πάντοτε εις βάρος του κρατικού προϋπολογισμού - προκειμένου να κερδίσουν λίγους παραπάνω ψηφοφόρους. Μπορούν να σχεδιάσουν προεκλογικές εκστρατείες, να εκφωνήσουν ομιλίες, να συνεργαστούν με κρατικοδίαιτους συνδικαλιστές, να χτίσουν ένα σωρό ανόητα φράγματα ώστε να εμποδίσουν κάθε προσπάθεια καινοτομίας, επένδυσης, απεξάρτησης από την κρατική αγκαλιά. 

Επίσης, μπορούν να διορίσουν μετακλητούς υπαλλήλους, να σκεφτούν τρόπους για να παρακάμψουν διαδικασίες ώστε να τακτοποιήσουν γνωστούς, φίλους και συγγενείς. Πάντα όμως εις βάρος του κρατικού προϋπολογισμού και βεβαίως πάντα με νόμιμο τρόπο. 

Αλλά μέχρι εκεί.

Αδυνατούν να ανταπεξέλθουν σε καταστάσεις κρίσης, σε στιγμές που πρέπει οι - πραγματικοί, όχι οι Παπαδήμοι(!) - τεχνοκράτες να  παράξουν λύσεις. Δεν έχουν - κι ούτε θέλουν να αποκτήσουν - εμπειρία πραγματικής άσκησης διοίκησης, η οποία να προσβλέπει στο μακροπρόθεσμα ωφέλιμο έργο, με σχέδιο και με προοπτική, εις βάρος όμως της πολιτικής τους εικόνας ή εις βάρος των προσωπικών πολιτικών τους συμφερόντων.

Όπως σημειώναμε και σε προηγούμενο άρθρο μας, δεν έχουν ποτέ την αίσθηση ότι οι πολίτες τους προσέλαβαν για να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους. Αντίθετα, οι πολιτικοί μας νιώθουν ότι οι πολίτες πρέπει να τους χρωστούν περίπου ευγνωμοσύνη μόνο και μόνο επειδή καταδέχονται να ασχοληθούν με τα κοινά. Ανεξαρτήτως αποτελέσματος, απόδοσης, επιτυχίας ή αποτυχίας. 

Στην παρούσα συγκυρία λοιπόν, που οι περιστάσεις απαιτούν εξαιρετικά υψηλού επιπέδου προσόντα και βιογραφικά, ψυχικές αντοχές, καθαρό μυαλό και εμπειρία, πως μπορεί κανείς να εμπιστευθεί αυτό το πολιτικό προσωπικό, με τις ιδιότητες που περιγράψαμε και είναι γνωστές; 

Παραπέρα, φανταστείτε αυτό το πολιτικό προσωπικό να θεωρήσει ότι κατέχει γνώσεις και ικανότητες που όμως δεν τις έχει ούτε ως άκουσμα. Φανταστείτε, να έχει την λανθασμένη βεβαιότητα ότι όντως μελετώντας το Μνημόνιο, τις Συμβάσεις, τα τεχνικά κείμενα, μπορεί να αποκτήσει άποψη και ακόμη χειρότερα ότι μπορεί να συμβάλλει και με κάποιο τρόπο.

Πρόκειται για το ανάλογο παράδειγμα να θεωρήσει κάποιος ότι επειδή ένας στενός συγγενής του ασθένησε, λόγω της πολύχρονης γνωριμίας και σχέσης μαζί του είναι σε θέση να έχει άποψη για τη θεραπεία του ασθενούς, τις αγωγές και ενδεχομένως ότι μπορεί να τον εγχειρήσει κιόλας!

Θα φοβόμουν πάρα πολύ αν άκουγα ότι οι πολιτικοί μας διάβασαν, μελέτησαν επιμελώς και είναι σε θέση - πάντοτε με τις δεδομένες τους ιδιότητες - να έχουν και τεκμηριωμένη άποψη για τα θέματα. 

Θα φοβόμουν όπως φοβήθηκα όταν άκουσα τον ΥΠΟΙΚ κ. Βενιζέλο τον Σεπτέμβρη του 2011 να αναγγέλλει την "προγραμματισμένη" αποχώρηση της Τρόικα, με στόμφο και ύφος ανθρώπου που "ξέρει". Φευ! Δεν ήξερε τίποτα, όπως αποδείχθηκε μόλις λίγες μέρες μετά!

Θα φοβόμουν, όπως φοβήθηκα όταν άκουσα τον κ. Παπακωνσταντίνου παλαιότερα να περιπαίζει - πάλι με το ύφος του ανθρώπου που έχει "φάει με το κουτάλι" τις αγορές - τους κερδοσκόπους λέγοντας ότι θα "χάσουν τα πουκάμισά τους". Σήμερα, απομείναμε εμείς με τα ράκη αντί ενδυμάτων.

Θα φοβόμουν, όπως φοβήθηκα όταν άκουσα τον κ. Παπανδρέου να βάζει "πιστόλια στα τραπέζια".

Θα φοβόμουν, όπως φοβήθηκα όταν άκουσα τον κ. Σαμαρά να διαχωρίζει με κουτοπονηριά τη δανειακή σύμβαση από τα μέτρα που χρειάζονται, ωσάν οι δανειστές να αποτελούνται μόνο από Έλληνες δημοσίους υπαλλήλους κοντά στη σύνταξη,  κι όχι από "τσακάλια".

Φράσεις, δηλώσεις, περισπούδαστες αναλύσεις και διδαχές από στόματος πολιτικών μας που -ευτυχώς! - έμειναν μόνο στα λόγια.

Ναι, λοιπόν. Η μοναδική ελπίδα γι΄αυτή τη χώρα είναι να μην διαβάζει κανείς από τους ιθύνοντες αυτά που υπογράφει. 

Οι Γερμανοί, το Ευρώ, η Ευρωζώνη και άλλα παραμύθια...

       Συνεχίζοντας την έρευνα σχετικά με την σχέση Γερμανίας-Ευρώ-Ευρωζώνης, φαίνονται ορισμένα πολύ ενδιαφέροντα πράγματα. 

          Αν δεν σας άρεσε ο Πόσδαγλης, κανένα πρόβλημα. Πάμε να δούμε τι άλλο υπάρχει.

          Το 2009, πολύ πριν μπουν στο τραπέζι οι όροι της νέας οικονομίας με τα "κουρέματα", τα "μνημόνια" και όλα τα συναφή, γράφτηκε ένα άρθρο στην "Daily Mail", τη γνωστή βρετανική εφημερίδα που πέρασε μάλλον απαρατήρητο. Τι έλεγε αυτό το άρθρο; 

             Κατ αρχάς υπάρχει εδώ για όποιον ενδιαφέρεται.

        Για όσους βαρεθούν να το διαβάσουν παραθέτουμε κάποια αποσπάσματα.

       Μετά από πολλά χρόνια, αποχαρακτηρίστηκε το έγγραφο με κωδικό EW-Pa 128, του αμερικανικού στρατού το οποίο αναφέρει ότι στις 10 Αυγούστου του 1944 στο ξενοδοχείο Maison Rouge στο Στρασβούργο και υπό το βάρος της επικείμενης ήττας των Ναζί, συναντήθηκαν μερικές πολύ ισχυρές προσωπικότητες των Ναζί προκειμένου να συζητήσουν για το μέλλον και πως θα διατηρήσουν ζωντανό το όραμα του Ράιχ.

                  Εν ολίγοις – το άρθρο είναι στα αγγλικά και στη διάθεση του καθενός (όχι γραμμένο από τον Ισίδωρο Πόσδαγλη για τους αμφισβητίες) – η κεντρική ιδέα του κειμένου λέει το εξής:

«Germany and France were the drivers behind the European Coal and Steel Community (ECSC), the precursor to the European Union. The ECSC was the first supranational organisation, established in April 1951 by six European states. It created a common market for coal and steel which it regulated. This set a vital precedent for the steady erosion of national sovereignty, a process that continues today.»

Δηλαδή ότι η Γερμανία και η Γαλλία ήταν οι δυνάμεις πίσω από την ΕΚΑΧ – την ένωση πρόδρομο της ΕΟΚ και κατόπιν της ΕΕ- και την ίδρυσή της το 1951 (Σ.Σ. Ο Πόσδαγλης εκδίδει το πόνημά του ένα χρόνο μετά για τους ανιστόρητους που έσπευσαν να πουν ότι το 1952 ήταν περίπου στην προϊστορική εποχή!!!) υποσκάπτοντας την ΕΘΝΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ (!) και αυτό είναι κάτι που συνεχίζεται και σήμερα. Προσοχή: ΔΕΝ τα γράφει ο Πόσδαγλης αυτά. Είναι άρθρο της Daily Mail του 2009!!!

Επίσης καταγράψτε άλλη μια φράση-κλειδί του άρθρου: «Some of the leading figures in the Nazi economy became leading builders of the European Union.» Δηλαδή ορισμένοι από τις ηγετικές προσωπικότητες της οικονομίας των Ναζί έγιναν οι ηγήτορες της ΕΕ!!! Αλίμονο, ο αρθρογράφος δεν αναφέρει κάποια ονόματα, κανείς δεν τολμά να το κάνει εξάλλου.

Μπορεί κάποιος να αντιπαραθέσει το επιχείρημα: «Εντάξει, αυτά τα λένε οι Βρετανοί, κλασσικοί πολέμιοι της ιδέας της Ευρωπαϊκής Ενοποίησης.»

Για να δούμε.

Στο επόμενο άρθρο μας θα απαντήσουμε στα ερωτήματα:

·         Ποιο ήταν το «Λόμπυ των Χημικών» (the chemical lobby) των Ναζί και πως συνεχίστηκε η επιρροή και η παρουσία του στην εποχή μετά το Β΄ ΠΠ μέχρι σήμερα και πως επηρεάζουν την τύχη της Ελλάδας και της Ευρώπης;

·         Ποια η σχέση αυτού του «Λόμπυ» με τα πετρέλαια και τον ορυκτό πλούτο της Ελλάδας;

·         Ποια είναι μερικά από τα πιο ηχηρά και πασίγνωστα ονόματα Γερμανών ή «κοντά στους Γερμανούς» προσωπικοτήτων (Γάλλων, Πολωνών κλπ) που διαμόρφωσαν και διαμορφώνουν τον Ευρωπαϊκό οικονομικό χάρτη;

Για πρόγευση και επειδή οι αναγνώστες μας είναι δύσπιστοι και καλά κάνουν, πάρτε κι ένα Pdf έτσι για να μη λένε μερικοί, μερικοί…μη φοβάστε, δεν είναι του Πόσδαγλη!

Προπαγάνδα ή Αλήθεια;

Προφανώς ο Πόσδαγλης είναι ένα θέμα που "καίει".
Αρκετοί επειδή δεν βρίσκουν στο διαδίκτυο σχετικές αναφορές για τον ίδιο και το έργο του, θεωρούν ότι το όλο ζήτημα είναι ψέμα, προπαγάνδα, hoax ή οτιδήποτε άλλο.
Εντάξει λοιπόν: ο Πόσδαγλης δεν υπήρξε ποτέ. Όνειρο ζω μη με ξυπνάτε.

Όμως!

Για να δούμε υπάρχουν αλλού σε διαφορετικές πηγές -ανεξάρτητες - ψήγματα αυτών που ισχυρίζεται ο "ιδεατός" - υποτίθεται - Πόσδαγλης;

• Χάρτης-Γερμανοί-Αμερικάνοι-Πετρέλαια.

τι γράφει ο οικονομικός συντάκτης κ. Κωνσταντίνος Κόλμερ στο βιβλίο του «Τα πετρέλαια της Ελλάδος» (Εκδόσεις "Λιβάνη", 2006  όπου γράφει «......... Το πετρέλαιο που υπάρχει στην Ελλάδα το είχαν επισημάνει οι Γερμανοί γεωλόγοι της Βέρμαχτ, κατά την διάρκεια της Κατοχής, όταν ερευνούσαν όλο τον ορυκτόν πλούτο της χώρας. Ως διά μαγείας τα σχετικά πορίσματα βρέθηκαν το 1973 στα χέρια της γερμανικής εταιρείας «Βίντερσχαλ», η οποία, προκειμένου να μην εμφανισθεί η ίδια, προτίμησε να συνεταιρισθεί με την καναδική «Ωσεάνικ». 

Από το apodimos.gr

Προπαγάνδα κι αυτό; Τυχαίο; Στημένο; Το βιβλίο του Κόλμερ -πλούσιο σε χάρτες!- γράφτηκε το 2006, σε ανύποπτο χρόνο και μπορείτε να το αγοράσετε οπουδήποτε και σήμερα. Οι διάφοροι ινστρούχτουρες που βγήκαν να μιλήσουν για προπαγάνδα σχετικά με τον Πόσδαγλη, δεν διαβάζουν ούτε τα σύγχρονα βιβλία και τρέχουν σε...παλαιοπωλεία; 

Προσέξατε τι γράφει; Το επαναλαμβάνω: "Το πετρέλαιο που υπάρχει στην Ελλάδα το είχαν επισημάνει οι Γερμανοί γεωλόγοι της Βέρμαχτ, κατά την διάρκεια της Κατοχής, όταν ερευνούσαν όλο τον ορυκτόν πλούτο της χώρας.". 

Συγγραφέας Κόλμερ 2006, όχι Πόσδαγλης 1952!

Συγγνώμη σύντροφοι: Πρώτη φορά ακούτε ότι οι Ναζί στην Κατοχή έκαναν λεπτομερή γεωλογική έρευνα; Και πρώτη φορά ακούτε ότι το αρχείο πέρασε σε Αμερικανούς; Πρώτη φορά όμως ακούτε για τον Πόσδαγλη ε; 

• Στο χάρτη που δημοσιεύεται εδώ -ευχαριστούμε! -και αλλού (επίσης ευχαριστούμε) φαίνονται κάποια στοιχεία.

Ορισμένοι βιάστηκαν να "δουν" αγωγούς πετρελαίου, τονίζοντας - ηθελημένα ή άθελα - τη "συνομωσιολογική" πλευρά. Όμως ο χάρτης του Πόσδαγλη αναφερόταν σε αγωγό; Τόσο "απλά";

Πριν βιαστούν  ορισμένοι να κρίνουν το χάρτη δίκην "παντογνώστη", ας στοχαστούν και ας ψάξουν στο διαδίκτυο ή αλλού για κάτι που θα μπορούσαν να διαβάσουν κι εδώ. Κι αυτό προπαγάνδα, κι εδώ ο "φανταστικός" Πόσδαγλης; Πρώτη φορά ακούν οι σύντροφοι που βιάστηκαν να μιλήσουν και να κρίνουν, για το γεωπολιτικό "όνειρο" των Γερμανών; Ναι; Την πλωτή διασύνδεση Αραβικών -διάβαζε πετρελαιοπαραγωγών - χωρών μέσω Σουέζ και διέλευση από άλλες επίσης ενεργειακά ενδιαφέρουσες χώρες (Ελλάδα, Ρουμανία ) μέσω πλωτών καναλιών και Δούναβη, με τα μεγάλα λιμάνια του Βορρά; Ο Πόσδαγλης το λέει; Μα αυτός δεν υπάρχει καν! Ψάξτε εσείς να βρείτε ποιος ή ποιοι άλλοι τα λένε -όχι ο Πόσδαγλης φυσικά:"υπάρχουν φιλόδοξα σχέδια - μελέτες χωρίς κόστος για ένα πλωτό ποτάμι που θα μπορεί να συνδεθεί με τον Δούναβη, το Ρότερνταμ, Άμστερνταμ, Αμβούργο. ". 

Προφανώς δεν ισχυρίζομαι ότι γνωρίζουν όλοι για τον Πόσδαγλη. Αυτό είναι ξεκάθαρο. Προφανώς όμως δεν είναι ανάγκη να γνωρίζει κανείς τον Αινστάιν ως πρόσωπο για να γνωρίζει Φυσική ή τον Αριστοτέλη για να μιλήσει για Φιλοσοφία. 

Εξάλλου ο Πόσδαγλης δεν υπήρξε ποτέ! Έτσι δεν είναι;

Υ.Γ. Ευχαριστώ όλους όσους ζητούν το βιβλίο ή το χάρτη. Το βιβλίο δεν το έχω στην κατοχή μου εντούτοις θα το "βρω". Ως αντίγραφο φυσικά. Υπάρχουν ακόμη Έλληνες εκεί όπου δεν φαντάζεται κανείς. Όσο για το χάρτη, για τους μεν πραγματικά ενδιαφερόμενους για την ουσία θα είναι ικανοποιημένοι εφόσον πρόκειται για πιστό αντίγραφο, για τους "άλλους" απλώς ας μην ασχολούνται.  Όχι, το πρωτότυπο δεν θα το δείτε-δούμε μάλλον ποτέ, αφού είπαμε δε βρίσκεται στις βιβλιοθήκες "κοινών θνητών". Δυστυχώς μόνο αντίγραφα θα βλέπουμε. Αν και θεωρούσα αυτονόητη την διευκρίνιση ας το γράψω και ξεκάθαρα. Ναι, κάποιος φίλος μου έστειλε αντίγραφο της σελίδας του χάρτη κι όχι ΤΟΝ χάρτη. Φανταστείτε ότι πάτε με το σημειωματάριό σας σε μια βιβλιοθήκη με σπάνια βιβλία και αντιγράφετε μια σελίδα από ένα βιβλίο που δεν μπορείτε ή δεν σας επιτρέπεται να φωτογραφήσετε, να σκανάρετε ή να σκίσετε τη σελίδα. Αυτά!

Ο Χάρτης του Ισίδωρου Πόσδαγλη

Επειδή ακούστηκαν και ειπώθηκαν ήδη πολλά για τον Ισίδωρο Πόσδαγλη και είναι φανερό ότι ενόχλησε πολλούς η υπενθύμιση του βιβλίου του ακόμη και προερχόμενους από τον ιδεολογικό χώρο που ήταν ενταγμένος, δε θα ήθελα να συνεχίσω να αρθρογραφώ γι' αυτόν. Εξάλλου ποιος μπορεί να τον αμφισβητήσει πλέον; Τα γεγονότα μιλούν.

Από την άλλη, επειδή δε θα ήθελα να μου "κατεβάσουν" και πάλι το ιστολόγιο -εντάξει! κατά λάθος θα ήταν!- αν θα δημοσίευα ειδικά το χάρτη του βιβλίου "Πατριωτική Οικονομική Πολιτική" του Ισίδωρου Πόσδαγλη, αν κάποιος ενδιαφέρεται ας μου στείλει ένα email εδώ tyxaios2@gmail.com

Θα συνιστούσα όχι από τον κανονικό σας λογαριασμό και εννοείται με κανένα αντίτιμο.

Όποιος θέλει τον δημοσιεύει με δική του ευθύνη (εγώ δεν θα το κάνω...)

Εντάξει, ο Ισίδωρος Πόσδαγλης δεν υπήρξε ποτέ! Ξεχάστε τον! Διαγράψτε τον από την Ιστορία και τη μνήμη σας. 

Μπορείτε;

Το Βιβλίο του Ισίδωρου Πόσδαγλη.

          Στο προηγούμενο άρθρο μας μιλήσαμε για τον Αγωνιστή και Πατριώτη Ισίδωρο Πόσδαγλη, που πολλοί θέλουν να μας κάνουν να ξεχάσουμε. Γράφτηκαν πολλά και περιέργως έγινε μια προσπάθεια να αμφισβητηθεί η αξία του Πόσδαγλη. "Υπάρχει πραγματικά το βιβλίο;" ρωτούσαν. Για τους δύσπιστους ή τους "δύσπιστους": Ναι, υπάρχει.

Αυτά.

Υ.Γ. Πάντως είναι εντυπωσιακό να συζητείται τόσο πολύ το "ταπεινό" βιβλιαράκι ενός ξεχασμένου Έλληνα επιστήμονα...

Ισίδωρος Πόσδαγλης: Ο Εθνικός Αγωνιστής, Ο Πατριώτης Οικονομολόγος

Τέτοιες μέρες είναι καλό να θυμόμαστε αυτά που οι άλλοι έχουν ξεχάσει.

Ήταν Γενάρης του 1952, όταν ο Ισίδωρος Πόσδαγλης ολοκλήρωνε το πόνημά του "Πατριωτική Οικονομική Πολιτική", ένα μικρό βιβλιαράκι που "κάποιοι" φρόντισαν να εξαφανιστεί. Αντίτυπά του μοιράζονταν από χέρι σε χέρι μέχρι και τα τέλη της δεκαετίας του 1980, περίπου τρεις δεκαετίες μετά την πρώτη του έκδοση από τις οικονομικές εκδόσεις "Μπιστιρλή", το γνωστό στους μυημένους εξειδικευμένο εκδοτικό οίκο που από τις αρχές του αιώνα εξέδιδε τα πλέον προχωρημένα επιστημονικά συγγράμματα για λίγους και εκλεκτούς.

Ποιος ήταν ο Ισίδωρος Πόσδαγλης; 

Γεννήθηκε στη Λαμία το 1907. Εντάχθηκε από πολύ νωρίς, ήδη από το 1922 στην ηλικία των 15 χρονών, στον "Όμιλο Ελεύθερης Σκέψης" κι άρχισε να διαμορφώνει την πατριωτική του οικονομική θεωρία.

Μετά, έφυγε για τη Σοβιετική Ένωση όπου σπούδασε οικονομικά στο Κρατικό Πανεπιστήμιο  της Μόσχας -το γνωστό μετονομασθέν σε Λομονόσοφ - και στη συνέχεια εργάστηκε μαζί με μερικά από τα πιο κορυφαία μυαλά της εποχής του σε ορισμένα από τα πιο προχωρημένα και άκρως απόρρητα οικονομικά προγράμματα της τότε Σοβιετίας.

Το 1940 επιστρέφει στην Ελλάδα, εντάσσεται στην Αντίσταση και με το τέλος του πολέμου συλλαμβάνεται από τους Άγγλους και παραδίδεται στη Χωροφυλακή. Μένει φυλακισμένος, "ξεχασμένος" για χρόνια. Στο κρατητήριο ολοκληρώνει το βιβλίο "Πατριωτική Οικονομική Πολιτική" που δεν πέρασε απαρατήρητο από τον εκδοτικό οίκο "Μπιστιρλή", ο οποίος και το εκδίδει. Το βιβλίο είναι δυναμίτης, αφού περιέχει μερικά από τα πιο πρωτοποριακά μοντέλα οικονομικής πρόβλεψης που έχουν κατασκευαστεί ποτέ. Επιπλέον, προβάλλει το πατριωτικό μοντέλο της οικονομίας και προκαλεί πάταγο στους τότε διεθνείς οικονομικούς κύκλους και σε πρόσωπα που διαμόρφωναν τη διεθνή οικονομική πολιτική.

Αυτά για την ιστορία. Απλά να προσθέσουμε ότι αρκετοί Έλληνες που εργάζονται σε μεγάλους διεθνείς Οίκους - που σήμερα κάποιοι εξ΄αυτών των Οίκων μας ταλανίζουν - έχουν δει στις βιβλιοθήκες Διευθυνόντων Συμβούλων και άλλων κορυφαίων στελεχών το βιβλιαράκι του Ισίδωρου Πόσδαγλη. Του μεγάλου Αγωνιστή και Οικονομολόγου. Ίσως κάποια στιγμή αξίζει να ασχοληθούμε και να αναφέρουμε πολύ περισσότερα για ένα από τα μεγαλύτερα οικονομικά μυαλά που γέννησε αυτός ο τόπος.

Τι έγραφε στο βιβλίο του ο Πόσδαγλης και γιατί δεν θέλουν να το ξέρουμε;

Μερικές μόνο αναφορές από το βιβλίο του Πόσδαγλη - το οποίο θυμίζουμε γράφτηκε στα 1952 - είναι ικανές να ανατρέψουν, κυριολεκτικά να τινάξουν στον αέρα το σάπιο οικοδόμημα της αδιέξοδης οικονομικής πολιτικής που ακολουθείται. Διαβάστε:

Στο δεύτερο κεφάλαιο με τίτλο "Εθνικό Χρέος και Εθνικό Έλλειμμα" σημειώνει ο Πόσδαγλης, στις σελίδα 17:

"Όταν τα δανεισμένα κεφάλαια του διεθνούς καπιταλισμού βρεθούν στο όριο της απόδοσής τους τότε ακολουθεί μια απομείωση του Εθνικού Χρέους, που επιβάλλουν δια της βίας. Τότε θα επικαλεστούν την ανάγκη πλέριας συμμετοχής όλων των δανειστών, εννοώντας μ΄ αυτά τα λόγια ότι πρέπει να πληρώσουν οι αποταμιεύσεις των εργατών, των αγροτών και του λαού. Κυλάνε έτσι το χρέος τους από το Κράτος που στέρεψε από απόδοση στο γόνιμο χωράφι του αγρότη για να πάρουν κι από εκεί κέρδη."

Και συνεχίζει ο Πόσδαγλης πιο κάτω, στη σελίδα 22 στο ίδιο κεφάλαιο:

"Όταν η Ευρώπη μετά τον Πόλεμο θα φτιάσει το Νόμισμα για να απορροφήσει τα λαϊκά κεφάλαια, τότες θα στραφούν προς την Ελλάδα να της κόψουν το Χρέος που θα της έχουν φορτώσει, με σκοπό να τραβήξουν από τους εργαζόμενους και τους αγρότες ότι θα έχουν μαζέψει από το τέλος του Πολέμου και μετά". Αν βρίσκετε εντυπωσιακό να προβλέψει κανείς το κοινό νόμισμα από ένα κρατητήριο στα 1952 περιμένετε να δείτε παρακάτω:

"Ελλάδα, Πορτογαλία, Ιρλανδία, Ισπανία και Ιταλία θα γίνουν στόχος του διεθνούς κεφαλαίου μόλις φτιάσουνε το Νόμισμα. Το άθροισμα των δικών τους χρεών - που με τέχνη και κόπο θα τους έχουν φορτώσει - θα ισορροπεί, θα αντιπροσωπεύει το Χρέος μιας ψευτο-ένωσης, ώστε να ισοφαρίζει τα κέρδη των Γερμανο-Γάλλων και των ιμπεριαλιστών συμμάχων τους.". Σελίδα 24!

Αυτά γράφει ο Πόσδαγλης, με στοιχεία, αριθμούς και διαγράμματα, είπαμε από το 1952!

Στο τέταρτο κεφάλαιο "Τα Κόμματα" γράφει ο Πόσδαγλης στη σελίδα 121:

"Όταν ο λαός πρέπει να καθοδηγηθεί προς την απομείωση του Χρέους τότε χρειάζεται μια γενικής φύσης Κυβέρνηση (Σ.Σ.: Ο Πόσδαγλης μάλλον εννοεί μια Κυβέρνηση συνεργασίας), που θα αντιπαλεύει τα λαϊκά συμφέροντα σ' όλο το πλάτος της ιδεολογικής αντιπάλης. Ο διεθνής παράγοντας του καπιταλισμού θα φροντίσει ώστε να μην υπάρχουν δυνατότητες άλλες απ΄αυτές που θα λέει η γενικής φύσης Κυβέρνηση." Μήπως σας θυμίζει κάτι;

Γιατί όμως στην Ελλάδα; Τα εξηγεί όλα ο Πόσδαγλης:

"Αμερικανοί και Γερμανοί δεν μπορούν να ζήσουν πιο πέρα απ΄ το τέλος του αιώνα γιατί θαναι τόση η ανάγκη τους για κεφάλαια, όπως βλέπουμε ακριβώς στον πίνακα πιο πάνω, που θα πρέπει να βγάλουν τα πετρέλαια για τα οποία οι ίδιοι οι Γερμανοί ήρθαν να κάνουν Κατοχή στην Πατρίδα μας. Θα δείτε να ξαναβρίσκονται Σύμμαχοι, να συγκεντρώνουν και πάλι τις δυνάμεις τους και να ασχολούνται με το χάρτη που ξέρουν όλοι τους και τον έχουν κλεισμένο στα συρτάρια τους.Και οι ξένοι και οι ντόπιοι συνεργάτες τους."

Σε ποιο χάρτη αναφέρεται αυτός ο μεγάλος και ξεχασμένος αγωνιστής; Ίσως τα πούμε σε ένα άλλο άρθρο...

Θα Παπαδημήσουμε Τελικά?

"But know this:  The next election is 14 months away.  And the people who sent us here -- the people who hired us to work for them -- they don’t have the luxury of waiting 14 months."

(Αλλά να γνωρίζετε τούτο: Οι επόμενες εκλογές απέχουν 14 μήνες. Και οι πολίτες που μας έστειλαν εδώ - αυτοί που μας προσέλαβαν ώστε να δουλέψουμε γι΄αυτούς- δεν έχουν την πολυτέλεια να περιμένουν 14 μήνες.")

Πρόεδρος των ΗΠΑ Μ. Ομπάμα, 8 Σεπτεμβρίου 2011, κατά την ομιλία του στο Κογκρέσο με θέμα την απασχόληση.

Πολύ με εντυπωσίασε η επικοινωνιακή σκηνοθετημένη Πρωθυπουργική παρουσία σε γεύματα πενομένων συμπολιτών μας. Και επίσης η αφ' υψηλού Προεδρική ευαρέσκεια προς τον κ. Παπαδήμο συνδυαζόμενη με την προτροπή προς τα ΜΜΕ να απέχουν των σχολιασμών επί του κυβερνητικού έργου.

Κι εγώ λοιπόν απαξιώ να σχολιάσω, καθόσον ήδη είχα τοποθετηθεί επί του θέματος: Τεχνοκράτης που αποδέχεται να συμπράξει και να συνυπάρξει κυβερνητικά με ήδη φθαρμένα, αποδεδειγμένα άσχετα και εν πολλοίς επικίνδυνα λόγω ασχετοσύνης και κομματικής ιδιοτέλειας πολιτικά στελέχη που καμώνονται τον ειδήμονα περί των οικονομικών και των άλλων οργανωτικών προβλημάτων, δεν είναι τεχνοκράτης. Είναι ή εκκολαπτόμενος πολιτικός - νεοελληνικής κοπής - ή εις εκ των πολλών μετρίων που αναρριχήθηκαν λόγω πολιτικών διασυνδέσεων και αυτοαποκαλούνται "μάνατζερ" με πολύ ναρκισσισμό. 

Θα ασχοληθώ με την εξ΄Εσπερίας πολιτική κουλτούρα και δη εκείνη που ενδημεί εκείθεν του Ατλαντικού.

Θα απομονώσω λοιπόν τη φράση του Προέδρου Ομπάμα, δείγμα αυτής της πολιτικής κουλτούρας:"αυτοί που μας προσέλαβαν". 

Δε γνωρίζω και δεν ενδιαφέρομαι αγαπητέ μου αναγνώστη για την άποψή σου σχετικά με την αμερικανική πολιτική. Επίσης δε γνωρίζω αν όταν κοιτάζεις τι συμβαίνει στο εξωτερικό σε διέπει μια ιδιαίτερη αναζήτηση της τελειότητας και εξ΄αυτού απορρίπτεις συλλήβδην παν τι το ξένο. Εννοώ δηλαδή αν σου έρχεται στο μυαλό αυθόρμητα η φράση-καπέλο:" Έλα μωρέ τι να μας πουν και οι Αμερικάνοι (Άγγλοι, Σουηδοί, Γερμανοί, Κογκολέζοι...) λες και δεν ξέρουμε τι κάνουν κι αυτοί", γνωρίζοντας όμως πόσο σε έχουν κάνει να υποφέρεις οι ημεδαποί πολιτικοί. Τους οποίους βεβαίως εξακολουθείς να στηρίζεις. Ακόμη δε γνωρίζω σε τι ποσοστό έχεις την όψιμη παράμετρο της συνομωσιολογίας - κλασσικό δείγμα μιας κοινωνίας σε κρίση - ώστε να σου έρχεται στο μυαλό η δεύτερη φράση-καπέλο:"Καλά τώρα, όλοι ξέρουν ότι πίσω απ΄τον Ομπάμα (το Σαρκοζύ, τη Μέρκελ, τον Κάστρο, τον Πούτιν κλπ) είναι οι "άλλοι"." Και όπου "άλλοι" κάποιοι βάζουν τους Ρότσιλντ, τους Μασώνους, τους Ιλλουμινάτι, την Κόκα-Κόλα, τους Εξωγήινους ή τους Ελ.

Γι΄αυτό σου λέω. Δεν με ενδιαφέρει αυτή τη στιγμή η άποψή σου για το θέμα. Θα σου πω τη δική μου.

Είναι πολύ σπουδαίο πράγμα λοιπόν ο Ηγέτης μιας χώρας να έχει την αίσθηση και να το εκστομίζει από το πιο επίσημο βήμα ότι "τον προσέλαβαν". Πρόσεξε: Όχι αυτό το υπέροχο και αλαζονικό που λένε εδώ οι δικοί μας σε κάθε ευκαιρία:"Μα εγώ είμαι εκλεγμένος εκπρόσωπος του Λαού!" και με αυτό το "διαβατήριο" ανοίγουν ή έτσι προστάζει ο πολιτικός να κάνουν, οι πόρτες.

Όχι λοιπόν. Το σημαντικό είναι να έχει την αίσθηση ο Ηγέτης - ο εκλεγμένος Ηγέτης- ότι τον προσέλαβαν. Για συγκεκριμένο χρόνο, για συγκεκριμένο έργο, με συγκεκριμένο μισθολόγιο και παροχές. Για να κάνει τη "δουλειά". Με όλες τις ευθύνες -ναι! τις ευθύνες - που περιβάλλουν το αξίωμά του όταν εάν δεν καταφέρει να ολοκληρώσει το έργο που του ανατέθηκε.

Αν λοιπόν έχει την αίσθηση ότι "προσελήφθη" δεν χάνει το χρόνο του προσπαθώντας να φτιάξει "προφίλ" σε γεύματα αστέγων. Δεν σπαταλά τις δυνάμεις του προσπαθώντας να "πείσει" τους Υπουργούς του να συμφωνήσουν στα αυτονόητα. Δεν παζαρεύει με τις κομματικές καμαρίλες πόσο και εάν θα κόψει επικουρικές συντάξεις φαληρισμένων ταμείων.

Σχεδιάζει, αποφασίζει και πράττει. Στο ενδιάμεσο αν κριθεί απαραίτητο επικοινωνεί τις προθέσεις του. Γιατί; Μα γιατί έχει το "άγχος" της ολοκλήρωσης της αποστολής  που του ανατέθηκε. Αν γίνει "δημόσιος υπάλληλος" του "μισθού βρέξει-χιονίσει" τότε ναι, μπορεί να αναλωθεί στις δημόσιες σχέσεις, στο κουτσομπολιό, καμιά συναυλία, τίποτα φιλανθρωπικά γκαλά και πάει λέγοντας.

Ο πραγματικός τεχνοκράτης, ο μάνατζερ που επίμονα προσπαθεί να ολοκληρώσει το έργο του δεν έχει χρόνο και ενέργεια γι΄αυτά. Γιατί "προσελήφθη".

Θα πετύχει στο έργο του; Κανείς δεν ξέρει.

Όμως είναι σίγουρο ότι θα αποτύχει αν "ταμπουρωθεί" πίσω από τη "σιγουριά" του "δημοσίου".

Μια άλλη ενδιαφέρουσα φράση από την ομιλία του Προέδρου Ομπάμα είναι ότι οι πολίτες δεν μπορούν να περιμένουν. Δεν έχουν την πολυτέλεια - στην αμερικανική περίπτωση - των 14 μηνών. Στη δική μας περίπτωση δεν έχουμε την πολυτέλεια καν ημερών. 

Ο χρόνος παρήλθε. Οι πολίτες δεν είναι άβουλα όντα. Ούτε απαθείς δέκτες. Χρειάζεται να ξέρουν, να συμμετέχουν στις αποφάσεις, να έχουν ολοκληρωμένη εικόνα για το τι πρόκειται να συμβεί και ποιες είναι οι εναλλακτικές. Δεν μπορούν να περιμένουν. Δεν γίνεται ακόμη κι αυτή την ώρα τα κόμματα και οι πολιτικοί να μην τους λένε την αλήθεια. 

Συμπέρασμα;

Αυτό που φαίνεται ότι πάει να συμβεί θα είναι ίσως μοναδικό στα χρονικά, εξ΄ου και η λογοπαιγνική λεξοπλασία του τίτλου. Ένας τεχνοκράτης - που δεν ενεργεί ως τεχνοκράτης - παρέα με πολιτικούς που υποκρίνονται τους τεχνοκράτες, παραδομένοι στην αποχαύνωση και στην αδράνεια, βαριεστημένοι και αδύναμοι να φτιάξουν ένα ολοκληρωμένο σχέδιο ώστε να διασωθεί η χώρα και σαφώς ανέτοιμοι να συγκρουστούν με την κοινωνία και τα συνδικαλιστικά κατεστημένα.

Λοιπόν ο κίνδυνος είναι να μην...χρεωκοπήσουμε αλλά να...παπαδημήσουμε!