Ποια Οικονομική Κρίση; Ζήτω η Georgemania!

Δύο σε ένα το παρόν άρθρο. Θα τολμήσουμε μια αποτίμηση των πρώτων κινήσεων της Κυβέρνησης του κ. Παπανδρέου και στη συνέχεια θα εξετάσουμε τα τεκταινόμενα στη Νέα Δημοκρατία, επιχειρώντας να αποτυπώσουμε την τρέχουσα εικόνα του πολιτικού τοπίου.

Georgemania λοιπόν. Με συνταγή Γιώργου, συγκροτήθηκε Κυβέρνηση "αντισυμβατική", με νέα και παλιά πρόσωπα, με ισορροπίες και ανισορροπίες αλλά πάνω απ' όλα τουλάχιστον ενδιαφέρουσα επικοινωνιακά. Αξίζει όμως - πέρα από όσα γράφονται και ακούγονται - να επικεντρωθούμε στα εξής:

• Διαφαίνεται μια έντονη ροπή της νέας Κυβέρνησης στο "μικρο-μάνατζμεντ" κι όχι στην χάραξη γενικής πολιτικής ανά τομέα. Η Κυβέρνηση του κ. Παπανδρέου χαρακτηρίζεται από μια εντελώς αντίθετη φιλοσοφία από εκείνη του κ. Καραμανλή. Οι Υπουργοί επεμβαίνουν ή διαχειρίζονται θέματα που  - κανονικά - ανήκουν στην αρμοδιότητα, το πολύ, Διευθυντή Υπουργείου. Το "μικρο-μάνατζμεντ" αποδίδει εξαιρετικά στον επικοινωνιακό τομέα ( απλά φανταστείτε ο ...Υπουργός Οικονομικών να διαπραγματεύεται ο ίδιος με την επιχείρησή σας κάποια σύμβαση αντί να στείλει τους τεχνοκράτες του Υπουργείου του ή  τον Πρωθυπουργό να έρχεται στο...χώρο σας με έναν Ισπανό Αρχιτέκτονα ώστε να επιβλέψει ο ίδιος τη διαμόρφωση της περιοχής) αλλά πολύ εύκολα μπορεί να εξελιχθεί σε έναν πραγματικό επικοινωνιακό "εφιάλτη" για τον "μικρο-μάνατζερ". Τα θέματα της κυβερνητικής διαχείρισης είναι εξαιρετικά πολλά και αρκετά από αυτά εξαιρετικά περίπλοκα, ώστε να "φορτώνονται" σε πολιτικά πρόσωπα. Ο χρόνος θα δείξει αν αυτή η επιλογή του κ. Παπανδρέου θα αποδειχθεί αποτελεσματική ή καταστροφική. Αν σας τρόμαξε η τελευταία λέξη, θα αναφέρω ένα απλό παράδειγμα για να ενισχύσω το επιχείρημα: Ανακοινώθηκε από τον αρμόδιο Υπουργό η προσπάθεια περιστολής των κρατικών οχημάτων. Ακούγεται - και φυσικά είναι - ως ένα πολύ θετικό μέτρο. Αν έρθουμε όμως στην πραγματικότητα - και δη στην ελληνική!- αναρωτηθείτε τι θα συμβεί αν, επί παραδείγματι, περικοπεί το υπηρεσιακό όχημα ενός υψηλόβαθμου δημόσιου παράγοντα, ενδεχομένως σε πολιτική θέση, ενώ ο πρόεδρος μιας ΔΕΚΟ, επίσης ορισμένος από την Κυβέρνηση, θα διατηρεί το πολυτελές όχημα της δημόσιας εταιρείας για τις μετακινήσεις του! 
• Η άσκηση της κυβερνητικής πολιτικής διαχέεται σε πολλούς τομείς ταυτόχρονα, χωρίς να φαίνεται κάποιο "κεντρικό θέμα" και βέβαια σε καμιά περίπτωση δεν προκρίνεται η οικονομική κρίση - χάριν της οποίας προκηρύχθηκαν οι πρόσφατες εκλογές και αποτέλεσε και το διακύβευμα της προεκλογικής περιόδου - ως καίριο ζήτημα προς επίλυση. Η παραπάνω εκτίμηση ενισχύεται σημαντικά από την επιλογή του κ. Παπανδρέου να αναδιατάξει και να αναδιανείμει τόσο έντονα τα υπουργικά χαρτοφυλάκια και τις αρμοδιότητες εκάστου. Βέβαια, θα ήταν άκαιρο να κρίνει κανείς την Κυβέρνηση  τόσο πρώιμα για ένα τόσο σοβαρό θέμα. Εντούτοις, η ίδια Κυβέρνηση είναι που αποφάσισε σε τόσο σύντομο διάστημα να μας "προκαλέσει" το -τουλάχιστον επικοινωνιακό- ενδιαφέρον σε μια σειρά από ζητήματα, χωρίς η οικονομική κρίση να είναι ένα από αυτά. Δεν αναφέρομαι στα μονίμως προβληματικά οικονομικά της χώρας αλλά στην ιδιαίτερη συγκυρία που βιώνει η παγκόσμια οικονομία. Προκαλεί εντύπωση το γεγονός ότι ένα από τα πρώτα νομοσχέδια ακούγεται ότι θα αφορά στο εκλογικό σύστημα και όχι σε μια σειρά μέτρων σχετικών με την ιδιαίτερη κατάσταση της οικονομίας. Επ' αυτού θα αναμένουμε τις προγραμματικές δηλώσεις της Κυβέρνησης προκειμένου να αποκτήσουμε μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα για τις προθέσεις της.

Το παράδοξο είναι ότι και στο χώρο της Νέας Δημοκρατίας, η Georgemania φαίνεται να αποτελεί κι εκεί την τρέχουσα τάση. Ενώ είχαν δρομολογηθεί από τον κ. Καραμανλή οι καταστατικές διαδικασίες για την εκλογή νέου Προέδρου του κόμματος, η εκλογή από τη βάση προέκυψε στο πλαίσιο της άποψης "κάντο όπως ο Γιώργος" και εκόντες άκοντες οι ενδιαφερόμενοι για την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας συμφώνησαν να προσφύγουν στην περίφημη πια "βάση". Θα αναφερθούμε και στο μέλλον φυσικά στα τεκταινόμενα στο χώρο της κεντροδεξιάς παράταξης, επί του παρόντος όμως θα επισημάνουμε τα παρακάτω:

• Η Νέα Δημοκρατία του 2009 δεν είναι το ΠΑΣΟΚ του 2004 ή του 2007. Ο κομματικός μηχανισμός, η υποδομή, η δομή του κόμματος δεν δείχνει έτοιμη να διαχειρισθεί τόσο πολιτικά όσο και πρακτικά μια διαδικασία με συμμετοχή της βάσης για την εκλογή αρχηγού. Επιπλέον, το ΠΑΣΟΚ έχει θέσει μέτρα σύγκρισης στον αριθμό των συμμετεχόντων μελών ή φίλων καθώς είχε προέλθει από μια "φυσιολογική" ήττα φθοράς κι όχι από μια ήττα με στοιχεία εκλογικής κατάρρευσης στην οποία μάλιστα η ΝΔ προσήλθε αυτοβούλως, απογοητεύοντας ακόμη και μέρος του σκληρού της πυρήνα. Είναι λοιπόν πιθανό η προσέλευση να κινηθεί σε εξαιρετικά χαμηλά επίπεδα, εφόσον η όλη διαδικασία εξελιχθεί εν θερμώ και να προκαλέσει ακόμη μεγαλύτερους τριγμούς στην αξιωματική αντιπολίτευση.
• Η πολλαπλότητα και οι πολιτικές ιδιότητες των - μέχρι τώρα - υποψηφίων φέρουν τα στοιχεία του έντονου πολιτικού παρελθόντος, όπως η ίδρυση κομμάτων ή κινήσεων στο παρελθόν αλλά και στοιχεία πολιτικής "εντοπιότητας". Με απλά λόγια, αναρωτιέμαι ποια θα είναι τα ποσοστά του κ. Σαμαρά ή του κ. Αβραμόπουλου στην Κρήτη, τα ποσοστά της κ. Μπακογιάννη στην Βόρεια Ελλάδα ή στη Μεσσηνία και τι θα συμβεί στην περίπτωση που προκύψει γεωγραφική υποεκπροσώπηση ή μια υψηλή ανισομέρεια στην ηλικιακή κατανομή των μελών που θα προσέλθουν στις κομματικές κάλπες. Η Νέα Δημοκρατία θέτει σε αμφισβήτηση την μέχρι σήμερα διαμορφωθείσα παραταξιακή της εικόνα μέσα από μια πρωτόγνωρη γι' αυτήν διαδικασία ανάδειξης αρχηγού, σε μια εξαιρετικά δυσμενή συγκυρία. Ανεξαρτήτως του τελικού αποτελέσματος η Νέα Δημοκρατία δεν θα είναι καθόλου ίδια με εκείνη που έχασε στην πρόσφατη εκλογική αναμέτρηση.
  

Συμπερασματικά, το αποτέλεσμα των εκλογών της 4ης Οκτωβρίου δημιούργησε πολύ περισσότερα ερωτηματικά από όσα απάντησε. Φυσιολογικά, θα λέγαμε ότι αποκτήσαμε - ως χώρα - μια ισχυρή Κυβέρνηση, ώστε να ανταποκριθεί στις περιστάσεις και στις απαιτήσεις των καιρών. Μας προέκυψε όμως, μέχρι τώρα, πέραν της ισχυρής κατά τα φαινόμενα Κυβέρνησης, μια εντελώς νέα και απροσδόκητη  -και εκ των πραγμάτων υπό "δοκιμασία"- φιλοσοφία διακυβέρνησης και μια αξιωματική αντιπολίτευση που αναζητά ταυτότητα, κατεύθυνση και αρχηγό. Τελικά, μάλλον - όπως σημειώναμε και σε προηγούμενο άρθρο μας - η "χοντρή κυρία δεν τραγούδησε ακόμα"!