Νέα Δημοκρατία: Η Ώρα του Ragnarök;

"Στη Σκανδιναβική μυθολογία το Ράγκναροκ (Ragnarok ή Ragnarök), που σημαίνει η μοίρα των θεών, είναι η μάχη του τέλους του κόσμου. Το αποτέλεσμα της μάχης θα είναι καταστροφικό όχι μόνο για τους περισσότερους θεούς, τους γίγαντες και τα τέρατα, αλλά και για ολόκληρο το σύμπαν. Η μοναδικότητα της έννοιας του Ράγκναροκ έγκειται στο γεγονός πως οι θεοί μέσω προφητείας γνωρίζουν ήδη τι θα συμβεί: πότε θα διεξαχθεί η μάχη, ποιός θα σκοτωθεί από ποιόν. Κατανοούν επίσης την αδυναμία τους να εμποδίσουν την διεξαγωγή της μάχης."

                                                                                                                                                                                                                               Από την Ελληνική Wikipedia

                 Στο άρθρο που αναρτήσαμε δύο ημέρες προ των εκλογών, παρουσιάσαμε σε αδρές γραμμές ένα προβλεπτικό μοντέλο για τα εκλογικά αποτελέσματα των Ευρωεκλογών. Ας θυμηθούμε τι αναφέραμε ως πρόβλεψη σε εκείνη τη δημοσίευση: "δική μας εκτίμηση θεωρεί εξαιρετικά αμφίρροπο το αποτέλεσμα της 7ης Ιουνίου σε ότι αφορά στη διαφορά των δύο μεγάλων κομμάτων, με το κεντρικό ποσοστό γύρω από το οποίο θα ταλαντεύονται να βρίσκεται κοντά στο 37%. Η διαφορά μεταξύ τους δύσκολα-πάντοτε κατά τη δική μας - θα ξεπεράσει το 2%. Δεν θα μας εξέπληττε ένα αποτέλεσμα με το ΠΑΣΟΚ να λαμβάνει κοντά στο 38% και η Νέα Δημοκρατία να κυμαίνεται στο 36,5%. Το ΚΚΕ θα ενισχυθεί αρκετά, η πρόβλεψη του μοντέλου μας το ανεβάζει στο 8,8%, ενώ κοντά στο 4,5% ως 4,8% διαβλέπουμε το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ. Για το ΛΑΟΣ, υπάρχει κατά την άποψή μας, σοβαρή πιθανότητα να αποτελέσει το διακύβευμα της βραδιάς -σχετικά με το αν θα ξεπεράσει το 3% ή όχι σε "ντέρμπι" με τους Οικολόγους-Πράσινους, με τον ένα από τους δύο να ξεπερνά το "κατώφλι". Οι "λοιποί" μάλλον θα κυμανθούν οριακά λίγο πάνω ή λίγο κάτω του 6%."

                  Σύμφωνα με τα επίσημα αποτελέσματα, από την ιστοσελίδα του ΥΠΕΣ, έχουμε: ΠΑΣΟΚ 36.64 %, ΝΔ 32.29 %, ΚΚΕ 8.35 %, ΛΑΟΣ 7.15 %, ΣΥΡΙΖΑ 4.70 % και ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ-ΠΡΑΣΙΝΟΙ 3.49 %. Το μοντέλο μας "προέβλεψε" με προσέγγιση περί το 1~1,5% το ποσοστό του ΠΑΣΟΚ, με 0,5% του ΚΚΕ, του ΣΥΡΙΖΑ με 0,1% (!) και των ΟΙΚΟΛΟΓΩΝ-ΠΡΑΣΙΝΩΝ με 0,4%. Αντίθετα απέτυχε να μας δώσει με ικανοποιητική ακρίβεια το ποσοστό της ΝΔ και κατά συνέπεια τη διαφορά των δύο μεγάλων κομμάτων, καθώς και το ποσοστό του ΛΑΟΣ.
 
                  Όπως είναι φανερό, το μοντέλο προσεγγίζει τα πραγματικά δεδομένα με πολύ καλή ακρίβεια σε τουλάχιστον τρία "σημεία" -ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ και ΟΙΚΟΛΟΓΟΥΣ-ΠΡΑΣΙΝΟΥΣ, ενώ  προσεγγίζει σχετικά ικανοποιητικά τα ποσοστά του ΠΑΣΟΚ. Θεωρούμε λοιπόν ότι μοντελοποιεί επαρκώς την ελληνική πολιτική πραγματικότητα και με βάση αυτό θα προσπαθήσουμε να ερμηνεύσουμε την αποτυχία πρόβλεψης των ποσοστών της ΝΔ και του ΛΑΟΣ, με κριτήρια και όρους πολιτικής επικοινωνίας.

                  Κατ' αρχάς, η άποψή μας για την περίφημη πια "αποχή" είναι η εξής: Το πλήθος των ψηφοφόρων που απείχαν μας επιτρέπει - χωρίς να έχουμε σοβαρή απώλεια στην ακρίβεια- να θεωρήσουμε ότι ακολουθεί την ίδια κατανομή με το "δείγμα" των ψηφοφόρων που προσήλθαν τελικά στην κάλπη. Με πιο απλά λόγια, η αποχή είχε πρακτικά ουδέτερη επίδραση στο εκλογικό αποτέλεσμα. Κατά συνέπεια δε θα τη λάβουμε υπόψη στην ανάλυση που ακολουθεί. Αντίθετα, η αποχή έχει βαρύνουσα σημασία για τις επόμενες εξελίξεις αφού:

• Τεχνικά, αποτελεί χώρο που θα μπορούσε να διεκδικηθεί -έστω και θεωρητικά- τόσο από τα υπάρχοντα κόμματα όσο και από ενδεχόμενους νέους πολιτικούς σχηματισμούς.
• Αποδεικνύει ότι η πόλωση που αναπτύχθηκε ειδικά κατά τις τελευταίες ημέρες της προεκλογικής περιόδου δεν είχε ακροατήριο. Παρέμεινε στο επίπεδο των κομμάτων και δεν πέρασε στις εκλογικές τους βάσεις.
  

                  Η μοντελοποίηση που εφαρμόζουμε λοιπόν ανέδειξε τα παρακάτω χαρακτηριστικά του πολιτικού τοπίου, σε σχέση με τη Νέα Δημοκρατία:

• Είναι σαφές ότι ή άνοδος των ποσοστών του ΛΑΟΣ και αντίστοιχα η πτώση εκείνων της ΝΔ, αποτελούν στενά συσχετισμένα μεγέθη. Ο κεντροδεξιός χώρος παραμένει συμπαγής χωρίς διαρροές, με υπολογίσιμες όμως ανακατατάξεις στο εσωτερικό του. Επίσης, καταδεικνύεται ότι το σύνολο της κεντροδεξιάς είναι σε θέση να κυριαρχίσει στην πολιτική σκηνή- υπό προϋποθέσεις. Η τελευταία ένδειξη επιβεβαιώνεται και σε Ευρωπαϊκό επίπεδο, ενώ ας σημειωθεί ότι στο δικό μας μοντέλο συνυπολογίζονται και  οι τάσεις που διαμορφώνονται στο ευρύτερο πολιτικό περιβάλλον όπως έχουμε ήδη προαναφέρει στο άρθρο της Παρασκευής. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι οι επερχόμενες εξελίξεις θα καθορισθούν αποφασιστικά από τις μετακινήσεις και τις τάσεις στο χώρο της κεντροδεξιάς και των ψηφοφόρων της και αυτό θα είναι το στοχευμένο ακροατήριο του κ. Καραμανλή, ίσως και του ΠΑΣΟΚ σε κάποιο βαθμό. Αντίθετα, η κεντροαριστερά συγκροτεί πιο αδύναμο πόλο στην τρέχουσα περίοδο και οι όποιες ανακατατάξεις σε αυτόν το χώρο δεν διαθέτουν την απαιτούμενη πολιτική ισχύ.
  

• Το κύριο πρόβλημα του Πρωθυπουργού πλέον, σε ό,τι αφορά στην επικοινωνία του με το εκλογικό σώμα, είναι το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας - όσο κι αν ακούγεται παράδοξο αυτό-καθώς και η περιορισμένη απήχηση που έχει το κυβερνών κόμμα στον κεντροδεξιό χώρο. Η Νέα Δημοκρατία φορτίστηκε εξαιρετικά αρνητικά με τη σειρά των επεισοδίων στο σήριαλ των σκανδάλων ή "σκανδάλων" ενώ παρουσίασε σοβαρές ενδείξεις αδυναμίας του κομματικού μηχανισμού της στην προεκλογική περίοδο αλλά και την ημέρα των εκλογών. Αδυναμία κινητοποίησης ψηφοφόρων, έλλειψη πληροφόρησης σχετικά με το πραγματικό εκλογικό αποτέλεσμα -θα θυμάστε τις διαφορετικές δηλώσεις του κ. Μεϊμαράκη μετά τα exit polls- έλλειψη σχεδίου επικοινωνιακής διαχείρισης του αποτελέσματος.

                   Από τα παραπάνω προκύπτει ότι οι εκτιμήσεις σχετικά με το κυβερνών κόμμα δεν είναι καθόλου ευοίωνες:
      

•        Ο κ. Καραμανλής δεν διαθέτει όπως αποδεικνύται ένα ισχυρό "κόμμα-εργαλείο" ώστε να προωθήσει την πολιτική του. Ταυτόχρονα ο ενισχυμένος χώρος των κεντροδεξιών ψηφοφόρων εμφανίζεται να διαθέτει δύο "μνηστήρες" όπου το εκλογικό κέρδος του ενός είναι ζημία για τον άλλο. Μολονότι το ΛΑΟΣ -όπως έχουμε εκτιμήσει και στο παρελθόν- δεν διαθέτει πολιτικό βάθος ώστε να αποτελέσει μια μελλοντική σταθερά του συστήματος, στην παρούσα φάση εμφανίζεται υπολογίσιμη δύναμη. Ο πολιτικός χρόνος πιέζει  τον κ. Καραμανλή, εφόσον ήδη είναι ορατή η ημερομηνία της διαδικασίας για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας και κατά συνέπεια πιθανής προκήρυξης εθνικών εκλογών, γεγονός που σημαίνει ότι ο ίδιος θα έχει την όποια πρωτοβουλία για το χρόνο των εκλογών μέχρι το τέλος του 2009, οπότε και θα πρέπει να "συμπιέσει" όλες τις επιλογές του μέσα σε χρόνο ανεπαρκή ώστε να μεταβληθούν οι τρεχοντες συσχετισμοί.
  
•       Παράλληλα, η ατζέντα του Πρωθυπουργού δείχνει να δεσμεύεται από το εκλογικό αποτέλεσμα σε μια "δεξιότερη" κατεύθυνση, γεγονός που ακυρώνει τις επιδιώξεις για εκμετάλλευση των αποτελεσμάτων στο οικονομικό πεδίο, όπου μάλλον θα επιθυμούσε ο ίδιος να οδηγήσει τα πράγματα. Επίσης, το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών ακυρώνει μια σειρά επικοινωνιακών ελιγμών του Πρωθυπουργού που αφορούσαν την στενότερη επαφή του με το χώρο του κέντρου, όπως για παράδειγμα η θετική αναφορά του στον κ. Σημίτη. Είναι σαφές ότι το "οικονομικό" επικοινωνιακό "πακέτο" του Πρωθυπουργού θα είχει ως αποδέκτη τον -αποδεκατισμένο- "μεσαίο χώρο". Αναπάντεχα -και αυτό διαφαίνεται από τις εσπευσμένες κινήσεις Υπουργών και βουλυτών της Κυβέρνησης-παρόμοια σχέδια ακυρώνονται και τη θέση τους παίρνουν ζητήματα "παραδοσιακού" δεξιού ενδιαφέροντος.
  
•        Τα σενάρια συνεργασίας ΝΔ-ΛΑΟΣ ίσως φαντάζουν μια εφαρμόσιμη λύση στο πρόβλημα του κυβερνώντος κόμματος. Η διαρροή όμως των διαμαρτυρόμενων ψηφοφόρων θα καταστεί ανεξέλεγκτη, με μη ελεγχόμενες συνέπειες στο αποτέλεσμα των επόμενων εθνικών εκλογών. 
•         Το μοναδικό σημείο στήριξης της Νέας Δημοκρατίας ώστε να προκαλέσει εξελίξεις θα ήταν η ανάδειξη του ΛΑΟΣ ως υπεύθυνου ενδεχόμενης ήττας της "παράταξης" και αντίστοιχα "παράδοσης" της εξουσίας στο ΠΑΣΟΚ. Το ενδιαφέρον σημείο αυτής της πολιτικής θα ήταν ότι σε μια τέτοια περίπτωση το πολιτικό μέλλον του ΛΑΟΣ θα καθίστατο εξαιρετικά αβέβαιο έως και δυσοίωνο, εφόσον ένα τέτοιο μήνυμα περνούσε στην εκλογική βάση του κόμματος.
  

                Συμπερασματικά, η Νέα Δημοκρατία βρέθηκε σε μια εξαιρετικά "άβολη" πολιτική θέση μετά την 7η Ιουνίου. Ενώ ηγείται ενός κυρίαρχου -εκλογικά- χώρου αδυνατεί να ελέγξει τις εξελίξεις και να προβάλλει εκ νέου ως διεκδικητής της εξουσίας, ενώ ταυτόχρονα- και αυτό είναι το στρατηγικό μέρος των απωλειών- έχασε μια σειρά επιλογών της. Αντίθετα το ΠΑΣΟΚ απέκτησε την ψυχολογία του νικητή, χωρίς να κυριαρχεί πολιτικά και με δεδομένο το πλεονέκτημα να είναι σε θέση να προκαλέσει τη διεξαγωγή πρόωρων εκλογών το Μάρτιο του 2010, ανεξάρτητα των σχεδιασμών του Πρωθυπουργού. Το σύνθημα "ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε" θα ήταν μια καλή συμβουλή για το κυβερνών κόμμα. Όπως στο μύθο του Ράγκναροκ, της Σκανδιναυικής Μυθολογίας, για τη Νέα Δημοκρατία, ενώ η ίδια αδυνατεί να εμποδίσει τις εξελίξεις, φαίνεται προδιαγεγραμμένος πλέον ο χρόνος που θα απωλέσει την εξουσία, ποιος θα την κερδίσει στη θέση της, πως θα την κερδίσει και ποιοι θα βυθιστούν μαζί της. Το "Λυκόφως των Θεών" θα βρει εφαρμογή στην ελληνική πολιτική σκηνή; Οψόμεθα!






            

Ένα Προτεινόμενο Προβλεπτικό Εκλογικό Μοντέλο

               Η κοινή γνώμη καθ' όλο το προηγούμενο διάστημα αλλά ιδιαίτερα κατά την βαίνουσα προς ολοκλήρωση προεκλογική περίοδο,  τροφοδοτήθηκε με ένα μεγάλο αριθμό δημοσκοπήσεων και στατιστικών δεδομένων. Παράλληλα, η επικαιρότητα -εντόνως ρέουσα - διαμορφώνει, σε συνδυασμό και σε αλληλεπίδραση, με το δημοσκοπικό ορυμαγδό ένα εξαιρετικά δύσκολο στην πρόβλεψη εκλογικό τοπίο. Είναι σαφές ότι όλες οι μετρήσεις συγκλίνουν στην σχεδόν βέβαιη επικράτηση του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Το μέγεθος όμως της διαφοράς, το εκλογικό ποσοστό που θα προοιωνίζει ή όχι αυτοδυναμία σε επόμενες εθνικές εκλογές, η διαμόρφωση του πολιτικού σκηνικού της επόμενης ημέρας με την παρουσία ή όχι των "Οικολόγων-Πρασίνων", είναι μερικά μόνο από τα ζητήματα που είδη συζητώνται δημόσια. Θα προσπαθήσουμε να δώσουμε κάποιες απαντήσεις χρησιμοποιώντας ένα επιστημονικό εργαλείο που αναπτύξε η ομάδα tyxaios.

                Το δικό μας προβλεπτικό μοντέλο για τα εκλογικά αποτελέσματα - το οποίο φυσικά δεν μπορούμε να αναπτύξουμε εδώ σε όλη του την έκταση- στηρίζεται σε μια σειρά παραμέτρων κοινωνικού και ψυχολογικού-συναισθηματικού χαρακτήρα, που αφορούν στο εκλογικό σώμα, όπως:

• Ο βαθμός ωριμότητας του κοινωνικού συνόλου, σχετικά με την ικανότητά του να επεξεργάζεται και να εσωτερικεύει τα πολιτικά γεγονότα και να αποφαίνεται σε σχέση με αυτά. Το εκλογικό σώμα- ως πολιτικό ενεργούμενο του κοινωνικού συνόλου - μετασχηματίζει τα πολιτικά μυνήματα σε πολιτική πράξη, ψήφο ή ακόμη και αποχή, με ρυθμό και διαδικασίες που προσδιορίζονται από αυτόν το βαθμό ωριμότητας.

• Το ευρύτερο πολιτικό κοινωνικό και οικονομικό περιβάλλον. Δεν θεωρούμε τυχαίο το γεγονός ότι παράλληλη συζήτηση σχετικά με τη σκανδαλολογία και τη διαφθορά απασχολεί και την πολιτική ζωή της Μ. Βρετανίας ή και άλλες χώρες της ευρωπαϊκής γειτονιάς μας. Ο καμβάς πάνω στον οποίο απλώνεται η πολιτική συμπεριφορά των επί μέρους κοινωνιών είναι κοινός και αυτό δεν μπορεί να αγνοηθεί.

• Η ιδιομορφίες και η ιδιοσυστασία της ελληνικής κοινωνίας. Η ιστορική διακριτότητα των κοινωνιών τις ιονίζει με διαφορετικό συναισθηματικό και ψυχολογικό φορτίο, πολλώ δε μάλλον την καθ' ημάς με τόσο έντονη και πλούσια ιστορική παρουσία και συναφείς συλλογικές μνήμες.

              Ποσοτικοποιώντας τις παραμέτρους που σημειώνουμε πιο πάνω, είμαστε σε θέση να κατασκευάσουμε ένα λειτουργικό μοντέλο που σε συνδυασμό με τα δημοσκοπικά και εκλογικά δεδομένα να παράγει προβλέψεις εκλογικών αποτελεσμάτων με μια ουσιώδη διαφορά από τα ήδη υφιστάμενα μοντέλα: ενσωματώνει την μακροσκοπική "ψυχολογία της κάλπης" στα αποτελέσματά του. Πιο απλά, αυτό που κάνει το μοντέλο μας δεν είναι παρά να "παραμορφώνει" ή να "φιλτράρει" αν θέλετε την στατική δημοσκοπική εικόνα και να την εξάγει ως τρέχον εκλογικό αποτέλεσμα, προσθέτοντάς της μια καίρια -κατά την άποψή μας - πολιτική ψυχοδυναμική παράμετρο.

              Τα αποτελέσματα της εφαρμογής του μοντέλου μας, τόσο διαχρονικά όσο και σε σχέση με την επικείμενη εκλογική διαδικασία, συνοψίζονται στα ακόλουθα συμπεράσματα:

• Όσο κι αν διαφεύγει της προσοχής μας, κεντρικό και κυρίαρχο πολιτικό γεγονός της πρόσφατης πολιτικής μας ιστορίας παραμένει η εκλογική νίκη της Νέας Δημοκρατίας το 2004. Επρόκειτο για μια ουσιαστική μεταστροφή του εκλογικού σώματος και της κοινωνίας, ανάλογη με εκείνη που συνέβη το 1981. Η συγκεκριμένη μεταβολή στάσης δεν ήταν ούτε ευκαιριακή ούτε καθορισμένη από τα πρόσωπα, τους ηγέτες ή την τότε επικαιρότητα. Όχι ότι δεν είναι σημαντικά τα πρόσωπα και οι πολιτικές. Οι σημαίνουσες κοινωνικές μεταβολές όμως είναι αυτές που κατευθύνουν τα γεγονότα. Εκείνα λοιπόν τα αποτελέσματα αποτελούν τη βάση "μέτρησης" οποιασδήποτε μετέπειτα εκλογικής μάχης, μέχρι να μεταβληθούν εκ νέου θεμελιώδη κοινωνικά - και όχι πολιτικά -δεδομένα.
• Το πραγματικό δίλημμα σε κάθε εκλογική αναμέτρηση μετά το 2004, είναι η σχέση -θετική, ουδέτερη ή αρνητική- της στατιστικά σημαντικής μερίδας των ψηφοφόρων με τη διακυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Όλα τα άλλα διλήμματα αποτελούν ή ευκαιριακή συνθηματολογία ή παραλλαγές του παραπάνω. Ένας πολιτικός σχηματισμός που έλαβε την προτίμηση του 45,36% των εκλογέων, το 2004, θα απωλέσει την πλειοψηφία από πολίτες που ήδη -και σε κομβικό στορικό σημείο- τον είχαν επιλέξει και όχι από πολίτες που πρέπει να υπερβούν ψυχολογικά και συναισθηματικά φράγματα για να τον υπερψηφίσουν. Επρόκειτο για "στρατηγική" επιλογή του εκλογικού σώματος, αν θέλετε.
• Η "κινητικότητα" των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ είναι σαφώς μεγαλύτερη από αυτήν της Νέας Δημοκρατίας. Το γεγονός αυτό δεν εδράζεται στις ιδιαιτερότητες των παρατάξεων αλλά σε αυτα που αναφέραμε πιο πάνω, δηλαδή στην κεντρική πολιτική επιλογή μεγάλης μερίδας των πολιτών που δεν μεταβάλλεται εύκολα ή τουλαχιστον δεν υπάρχουν οι ενδείξεις στην κοινωνία για μια τέτοια μεταβολή. Το ΠΑΣΟΚ δεν έχει αυξήσει δυναμικά τα προηγούμενα ποσοστά του. Να θυμίσουμε εδώ ότι το αποτέλεσμα για το ΠΑΣΟΚ στις Εθνικές εκλογές του 2007 ήταν 40,55%. Η πλειονότητα των δημοσκοπήσεων δεν πλησιάζει καν αυτό το ποσοστό για την αξιωματική αντιπολίτευση και μάλιστα ενόψει Ευρωεκλογών.
  
• Ο ρυθμός "απομάκρυνσης" ψηφοφόρων από το εκλογικό δυναμικό της Νέας Δημοκρατίας μπορεί μεν να συνεχίσθηκε από το 2004- υπενθυμίζουμε ότι στις εκλογές του 2007 η ΝΔ απώλεσε το 3,51% του ποσοστού της- δεν βρίσκεται όμως  σην παρούσα συγκυρία, στο μέγιστο αλλά κατά τη δική μας εκτίμηση έχει σταθεροποιηθεί. Το εκλογικό σώμα βρίσκεται σε φάση "στερεοποιήσης" σε ότι αφορά το κεντροδεξιό του κομμάτι ενός εξακολουθεί να διατηρείται σε υψηλή "ρευστότητα" στα κεντροαριστερά. Σημειώνουμε και πάλι ότι οι παραπάνω εκτιμήσεις αφορούν όχι σε δημοσκοπικά ευρήματα αλλά -κατά τη δική μας αντίληψη- απεικονίζουν την εκλογική κοινωνική και ψυχολογική στάση όπως θα εκφρασθεί τελικά στην κάλπη.
• Εν κατακλείδι, η δική μας εκτίμηση θεωρεί εξαιρετικά αμφίρροπο το αποτέλεσμα της 7ης Ιουνίου σε ότι αφορά στη διαφορά των δύο μεγάλων κομμάτων, με το κεντρικό ποσοστό γύρω από το οποίο θα ταλαντεύονται να βρίσκεται κοντά στο 37%. Η διαφορά μεταξύ τους δύσκολα-πάντοτε κατά τη δική μας - θα ξεπεράσει το 2%. Δεν θα μας εξέπληττε ένα αποτέλεσμα με το ΠΑΣΟΚ να λαμβάνει κοντά στο 38% και η Νέα Δημοκρατία να κυμαίνεται στο 36,5%. Το ΚΚΕ θα ενισχυθεί αρκετά, η πρόβλεψη του μοντέλου μας το ανεβάζει στο 8,8%, ενώ κοντά στο 4,5% ως 4,8% διαβλέπουμε το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ. Για το ΛΑΟΣ, υπάρχει κατά την άποψή μας, σοβαρή πιθανότητα να αποτελέσει το διακύβευμα της βραδιάς -σχετικά με το αν θα ξεπεράσει το 3% ή όχι σε "ντέρμπι" με τους Οικολόγους-Πράσινους, με τον ένα από τους δύο να ξεπερνά το "κατώφλι". Οι "λοιποί" μάλλον θα κυμανθούν οριακά λίγο πάνω ή λίγο κάτω του 6%.

Σας ευχόμαστε ένα απολαυστικό τριήμερο!