Αυτονόητα, σε κάθε εκλογική αναμέτρηση, είναι δυνατόν να αναγνωσθούν ή να διαγνωσθούν διάφορα πολιτικά συμπεράσματα. Ιδιαίτερα δε, σε περιόδους κρίσιμες με πληθώρα σημαντικών διλλημάτων να τίθενται στους πολίτες, κάθε ψήφος επενδύεται με την ένταση που διέπει τον ψηφοφόρο απέναντι στα θέματα που τον απασχολούν.
Η ψήφος αποτελεί την αδιάιρετη συνισταμένη των απόψεων του κάθε πολίτη και δεν διαχωρίζεται σε επί μέρους διάφορες προσεγγίσεις. Είναι μία και ως τέτοια λειτουργεί. Βεβαίως, στη σκέψη του κάθε ενός μπορεί να αποκτά άλλη διάσταση, άλλες προεκτάσεις και άλλη ερμηνεία. Στην πράξη όμως, η ψήφος είναι ό,τι και το χρήμα. Μια αξία, της οποίας η προέλευση και η πρόθεση διάθεσης δεν τη διαφοροποιεί και δεν μεταβάλλει το αποτέλεσμά της.
Σε αυτές τις εκλογές, του Α΄ γύρου των Δημοτικών και Περιφερειακών, υπήρξε μια πολύ σημαντική παράμετρος που σαφώς διαπιστώνει κανείς αλλά δεν αναφέρεται, καθώς ουδείς πολιτικός σχηματισμός δεν αποδέχεται την υποστήριξη του Μνημονιακού προγράμματος, πλην ίσως μιας αναγκαίας επιδερμικής εφαρμογής του προφανώς από την κυβερνητική πλευρά.
Η παράμετρος του Μνημονίου.
Και το ερώτημα που τίθεται είναι: στο αποτέλεσμα αυτής της κάλπης καταγράφηκε απόρριψη του Μνημονίου από τους πολίτες;
Η απάντηση είναι όχι. Δεν καταγράφηκε κάτι ασυνήθιστο, δυναμικά αντικείμενο της Μνημονιακής πολιτικής, ούτε στοιχειοθετείται ένα ανησυχητικό πολιτικό κλίμα ικανό να ανατρέψει την πορεία του Μνημονίου.
Δεν αναφέρομαι στην εκλογική ισχύ των κομμάτων. Αλλά στη δυνατότητα της Μνημονιακής πολιτικής να συνεχίσει απρόσκοπτα, προβάλλοντας την πορεία του σε αυτά τα εκλογικά αποτελέσματα.
Οι αυξομειώσεις των ποσοστών των κομμάτων, των υποψηφίων και η αποδοχή ή μη των προσώπων όπως καταγράφηκαν στην κάλπη σε καμιά περίπτωση δεν συνάδουν με συνολική, δυναμική απόρριψη του Μνημονίου.
Για άλλη μια φορά λοιπόν μετά τις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2010 (μετά την έναρξη του Μνημονίου) και μετά τις διπλές εκλογές του 2012, έρχονται και αυτές οι εκλογές -όπως εκτιμούμε ότι θα έρθουν και οι Ευρωεκλογές την επόμενη Κυριακή - να αποτυπώσουν το πολύ απλό κι ευθύ γεγονός: το εκλογικό σώμα αποδέχεται το Μνημόνιο, πολιτικά, δεν το ανατρέπει και κατά συνέπεια υπάρχει και η ευρύτερη πολιτική νομιμοποίηση να συνεχιστούν οι μεταρρυθμίσεις ακόμη πιο έντονα, ακόμη πιο δυναμικά.
Τα υπόλοιπα αφορούν τους κομματικούς μηχανισμούς, τους πολιτικούς και τα μέλη ή τους φίλους των κομμάτων. Και βεβαίως όπως αποδεικνύεται η λεγόμενη "αντι-Μνημονιακή" πολιτική δεν έχει πλέον πολιτικό περιεχόμενο, καθώς το Μνημόνιο δεν ανατρέπεται εκλογικά, αλλά καταντά απλώς συνθηματολογία. Το Μνημόνιο είναι πια το επίσημο πρόγραμμα της χώρας, έχει διέλθει επιτυχώς τέσσερις μέχρι σήμερα εκλογικές αναμετρήσεις και θα διέλθει μια ακόμα, και βεβαίως σε όλες αυτές έχει τεθεί ως δίλλημα στον λαό ο οποίος και απάντησε θετικά υπέρ του Μνημονίου οψέποτε ρωτήθηκε.
Ευτυχώς για τη χώρα και τους πολίτες της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου