"Όση ώρα εγώ μιλάω εσείς παραγγέλνετε!"
Υπουργός Υγείας
Έχει πράγματι ενδιαφέρον να παρατηρεί κανείς την εξέλιξη του Πρωθυπουργικού σχεδιασμού, όπως αυτός άρχισε να ξετυλίγεται από την ημέρα που αιφνιδίως αποφάσισε να κλείσει τη Δημόσια Τηλεόραση.
Η αποτυχία ουσιαστικής ανάταξης των εσόδων, είτε μέσω ουσιαστικών αποκρατικοποιήσεων, είτε μέσω περιορισμού των δαπανών - αποτυχία αναμενόμενη καθώς η τρικομματική ηγετική ομάδα της χώρας ήταν ούτως ή άλλως ταγμένη στην προστασία του κομματικού κράτους - οδήγησε σε μια σειρά προσχεδιασμένων επιλογών που τελικό σκοπό έχουν την διεξαγωγή πρόωρων εκλογών.
Εκλογών που ας μη γελιόμαστε, έχουν ως ελατήριο την εκ νέου καθυστέρηση έναντι οιουδήποτε τιμήματος, την αποφυγή ραγδαίων και σημαντικών απολύσεων στο δημόσιο. Με απλά λόγια, οι πρόωρες εκλογές δεν θα είναι τίποτα άλλο από μια επιπλέον προσπάθεια καθυστερήσεων, μήπως και σωθούν κάποιες χιλιάδες αργόμισθων ψηφοφόρων.
Η αδυναμία της δικομματικής Κυβέρνησης - όπως και των προηγούμενων βεβαίως - να προχωρήσουν σε γνήσια και γενναία μέτρα συρρίκνωσης του δημόσιου τομέα, επιβάλλει την εφεύρεση της "Νέας Ελλάδας", την εικονική αναδόμηση του πολιτικού σκηνικού και τελικώς τη δοκιμασία στις κάλπες και αυτού του σχήματος. Όχι για κανένα άλλο λόγο, παρά μόνο για το διαγωνισμό "Σώστε τους Αργόμισθους"!
Ναι, ο κ. Σαμαράς προσπάθησε να μας πείσει με μια σειρά κινήσεων ότι είναι ο άνθρωπος της ελεύθερης αγοράς. Ναι, αποκρατικοποίησε την ΑΤΕ, ναι προσπάθησε με τον ΟΠΑΠ, με τη ΔΕΣΦΑ και επιστράτευσε προληπτικά τους βαριά εργαζόμενους καθηγητές που απειλούσαν με απεργία εν μέσω εξετάσεων.
Και ναι, ο κ. Σαμαράς προσπαθεί να κάνει και κάτι με τους αγωγούς - άνευ ουσίας αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία - κι όλα αυτά είναι πολύ καλά. Επίσης πολύ καλό ήταν το κλείσιμο της ΕΡΤ. Όχι το άνοιγμά της που θα ακολουθήσει. Αλλά ας μην του χρεώσουμε και κάτι που δεν έγινε ακόμη!
Κι όμως, όπως γράφαμε σε προηγούμενο άρθρο μας, μολονότι όλα αυτά είναι θαυμάσια, ο κ. Σαμαράς έφτασε στο όριό του. Στο όριο ενός αμιγώς επαγγελματία Έλληνα πολιτικού. Στον κολοφώνα του!
Μέχρι εκεί μπορεί. Και ενώ σε άλλες εποχές θα τρίβαμε τα μάτια μας με αυτές τις κινήσεις, σήμερα όχι μόνο δεν αρκούν αλλά η πρακτική τους αξία στην οικονομική δίνη που βρισκόμαστε, τείνει στο μηδέν.
Οπωσδήποτε κάποιος έπρεπε να τα κάνει και όλα αυτά. Αλλά είναι τόσο λίγα, τόσο ανεπαίσθητα μικρά που χρησιμεύουν μόνο ως ανούσια επιχειρήματα σε κομματικά ακροατήρια.
Ευχαριστούμε για αυτά τα ολίγα κύριε Σαμαρά, αλλά μάλλον είναι ώρα να φεύγετε! Όχι μόνο γιατί η χώρα χρειάζεται πολύ πιο επιθετικές και θαρραλέες κινήσεις προς την απελευθέρωση της οικονομίας αλλά και να διαφυλάξετε τη δική σας υστεροφημία.
Τι αποφάσισε λοιπόν να μας "πουλήσει" το πρωθυπουργικό "πολιτικό μάρκετινγκ";
Το νέο προϊόν: "Νέα Ελλάδα"!
Μια πολιτική παρλαπίπα, όπου ο άνεργος και ο καλοπληρωμένος αργόμισθος του Δημοσίου, ο επιχειρηματίας του ιδιωτικού τομέα κι ο κομματικά διορισμένος σύμβουλος της ΔΕΚΟ, ο ιδιωτικός υπάλληλος και ο προαλειφόμενος για Ευρωβουλευτής βολεμένος συνδικάλας θα αγωνίζονται μαζί υπό τη νέα επωνυμία του κ. Σαμαρά.
Κι ενώ κάποτε ο κ. Παπανδρέου υφάρπαζε ψήφους και εξουσία υποσχόμενος ότι τα "λεφτά υπάρχουν", καθοδηγώντας τις διψασμένες για διορισμό και δουλίτσες με το δημόσιο μάζες προς τις κάλπες, σήμερα ο κ. Σαμαράς ζητά την πολιτική μας ανοχή κι επιζητά την μελλοντική μας ψήφο, στο όνομα της Ελλάδας.
Όχι όμως δημιουργώντας συνθήκες ίδιες και ίσες για όλους, αλλά προσπαθώντας να πάρει ψήφο και πολιτική ισχύ εκ νέου, με τις διαφορές υπέρ των βολεμένων.
Και για να προλάβω τους καλούς αναγνώστες που θα αναρωτηθούν γιατί ενώ αναγνωρίζω στον κ. Σαμαρά κινήσεις προς την ορθή κατεύθυνση, προτείνω την πολιτική του αποδοκιμασία, θα σημειώσω ότι κάθε πολιτικός είναι υπηρέτης της χώρας. Αν μας "κάνει" για ένα διάστημα ή για μια "αγγαρεία" καλώς. Αν "κουράστηκε" ή αν οι πολιτικές του δυνάμεις δεν αρκούν για το παραπέρα, τότε...αντίο!
Κι αν η Αριστερά, μέσα στον οικονομικό της παραλογισμό, μπορεί να δημιουργήσει τις συνθήκες εκείνες που θα οδηγήσουν σε μια ολική κατάρρευση του κομματικού κράτους εξαιτίας της απόλυτης έλλειψης ρευστότητας που το τρέφει, τότε καλώς να ορίσει!
Το ευκταίο θα ήταν η συγκρότηση ενός εθνικού σχεδίου ρεαλιστικού και ορθολογικού για έξοδο από την κρίση και επιστροφή στις αγορές.
Όσο αυτό δεν υπάρχει και κυριαρχεί η συνθηματολογία, η επανάληψη επικοινωνιακών μοτίβων και η ανακύκλωση των ίδιων προσώπων που έρμαια κι αυτά στην προσπάθεια για πολιτική επιβίωση αναγκάζονται να καταπίνουν περισπούδαστες δηλώσεις τους προκειμένου να βρουν μια θεσούλα γύρω από τον γενναιόδωρο κρατικό κορβανά, δυστυχώς το Μνημόνιο, τα νέα μέτρα και οι επιπτώσεις στην κοινωνία θα μας τυραννούν για πολύ ακόμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου