Καλοκαίρι και η εποχή επιβάλλει τα πράγματα να περιγράφονται απλά. Όχι απλοϊκά! Απλά.
Τρίτος χρόνος της κρίσης, κατά την άποψη του γράφοντος διανύσαμε μόνο τον προθάλαμο, την "εισαγωγή" στα κρίσιμα που έπονται, και ακόμη στο συλλογικό νου των Ελλήνων δεν είναι ξεκάθαρος ο δρόμος που πρέπει να ακολουθήσουν.
Η ελληνική πολιτική, κοινωνική και οικονομική σκέψη δεν έχει ακόμη κατορθώσει να διαμορφώσει τις δικές της απαντήσεις στις σύγχρονες προκλήσεις. Αποφεύγει να αντικρίσει την πραγματικότητα, αναβάλλει, φαντασιώνεται ουτοπίες, δύσκολα όμως αρθρώνει λόγο ουσίας.
Το αμείλικτο ερώτημα εξακολουθεί να παραμένει: θέλει να σωθεί ο Έλλην; Να βγει όντως από την κρίση που τον μαστίζει;
Μια ματιά τριγύρω, θα δείξει την πραγματική εικόνα:
Μόλις μέσα σε τρία χρόνια, ο "απόγονος του Περικλέους" αποφάσισε να αντιδράσει στην κρίση όχι με ορθολογικές επιλογές, ούτε με "νοικοκυραίικες" λογικές.
Στράφηκε σε καταστροφικές, αποκρουστικές ή ουτοπικές ιδεολογίες δείχνοντας το πραγματικό του πρόσωπο.
Έδωσε σε ανιστόρητες και ανήθικες πολιτικές δυνάμεις το έρεισμα της Δημοκρατίας, προκαλώντας την Ιστορία:"Δώστε χρήμα ή γίνομαι Ναζιστής" είναι το συμπέρασμα. Γιατί να μην το πούμε απλά; Και γιατί να μην το καταδείξουμε; Αφού αυτή είναι η σκληρή κι ωμή πραγματικότητα.
Μη φανταστεί κανείς ότι πρόκειται και για καμιά σπουδαία κοινωνική διεργασία! Στο βάθος, πρόκειται για επιλογή που εδράζεται στην "ευκολία" του τσαμπουκά: Όχι, δε θα δουλέψω. Όχι, δε θα προσαρμοστώ. Και βέβαια όχι, δε θέλω να πληρώσω. Θα σου δείξω τα "μπράτσα" μου, θα σταθώ με θράσος απέναντί σου και θα σε τρομάξω! Απλώς για να μην πληρώσω.
Κι αν μερικούς τους τρομάζει η ναζιστική ιδεολογία, προστρέχουν σε εναλλακτικές "εύκολες" επιλογές, με κατά βάση το ίδιο ζητούμενο:
Από την φαντασία των 600δις που θα έσωζαν τη χώρα(!) μέχρι την ονείρωξη της άρνησης πληρωμής του χρέους κι από την επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου, μέχρι τα απιθανικομμύρια των υδρογονανθράκων, όλες οι εναλλακτικές περιορίζονται στην εξής μία: Γίνεται να βγούμε από την κρίση με κάποιο "μαγικό" τρόπο;
Ναι, για κάποιους -πολλούς!- γίνεται! Για πολλούς είναι εφικτή η σύνταξη των 1500 ευρώ στα 45 και η τροφοδότησή της από έναν μισθό των 500 ευρώ όταν και όπου υπάρχει! Ή από μια ανεργία του 27%!
Και πάλι έρχεται το ερώτημα: Θέλει πράγματι να σωθεί ο Έλλην;
Κι αν θέλει πραγματικά, πως γίνεται να γεμίζει τα παράνομα διασκεδαστήρια και ταυτόχρονα να ωρύεται που το κράτος δεν έχει έσοδα; Πως γίνεται να στερεύει το κράτος από ρευστότητα και να μην έχει ακόμη ξεκαθαρίσει τις φορολογικές δηλώσεις των πολιτών; Είναι λογικό για μια οικονομία που φυτοζωεί με δανεικά να συζητά ακόμη - με...θρησκευτικά επιχειρήματα!- αν πρέπει να ανοίγουν καταστήματα την Κυριακή; Κι αν ο "φίλος του επιχειρηματία" Σαμαράς δεν επιτρέπει να αγοράσει κανείς αύριο μια άδεια ταξί, ή να πουλήσει βρεφικό γάλα στο ψιλικατζίδικο φαντάσου τι θα κάνει ο νέος "λαϊκός ήρωας" Τσίπρας!
Ο κατάλογος ατέλειωτος!
Το συμπέρασμα ένα: Όχι! Δε θέλει!
Και πως νομιμοποιείται ηθικά εκείνος που θέλει να σε σώσει όταν εσύ δε θέλεις; Απλώς δε νομιμοποιείται!
Άφησέ τον λοιπόν στη μοίρα που εκείνος επέλεξε για τον εαυτό του. Στην αντίφασή του και στην διπολικού τύπου προσωπικότητά του, που ταυτόχρονα θεωρεί το δανειστή του υπεύθυνο και για τα υπερβολικά δανεικά και για τα καθόλου δανεικά.
Και πως θα τον αφήσεις στη μοίρα του;
Κατ' αρχήν μην τον κοροϊδεύεις, αφήνοντας να εννοηθεί πως μπορεί να σωθεί με τον τρόπο που ο ίδιος προτιμά. Φύγε κι άστον να κάνει αυτό που επιθυμεί!
Τόσες χώρες υπάρχουν να σε υποδεχτούν να εργαστείς, να επιχειρήσεις ή να ζήσεις.
Μην αγοράζεις τα προϊόντα του. Μην παίζεις το παιχνίδι του με τις ανόητες αυξομειώσεις ΦΠΑ. Αστεία πράγματα στην εποχή του παγκόσμιου εμπορίου. Κάνε αγορές από όπου μπορείς από το εξωτερικό. Αν πράγματι θέλει να σωθεί θα πρέπει να παράγει κάτι αξιόλογο και ανταγωνιστικό. Και θα το κάνει. Αν δε θέλει δεν μπορεί να τον σώσει κανείς. Μην στερείς από τον εαυτό σου την ποιότητα και τη σωστή τιμή, επειδή κάποιος σου καμώνεται τον κακομοίρη!
Δε βαρέθηκες ακόμη τον μουτρωμένο και άξεστο ταβερνιάρη ή ξενοδόχο των παμβρώμικων δωματίων-κλουβιών ενός νησιού που δεν έχει ούτε γιατρό; Αποδείξεις δεν είχε ούτε πριν την κρίση, οπότε δεν το αναφέρω! Ψάξε για αξιοπρεπή και φτηνά καταλύματα διακοπών στο εξωτερικό. Μην πέφτεις θύμα της τουριστικής αφίσας και τελικά καταλήγεις να τρως πανάκριβη σάπια ντομάτα στην "χωριάτικη" και μάλιστα στη "μαύρη αγορά" και βαφτισμένη στο μηχανόλαδο! Άστον αυτόν! Θα σωθεί μόνος του με τον τρόπο που προτιμά.
Εσύ, μην ξεχνάς, είσαι Ευρωπαίος πολίτης. Τα συμφέροντά σου είναι στην Ευρώπη. Εκμεταλλεύσου το και μην αφήσεις ούτε λεπτό να σε παρασύρει η Ελλάδα του Ναζισμού, της μιζέριας των "ανοικτών διαγωνισμών" για την ΕΡΤ(!), των προφάσεων πως "δεν πρέπει να κοπούν άλλο μισθοί και συντάξεις" (ας μην κοπούν, αρκεί να τις πληρώνει όποιος το ισχυρίζεται!) και της λοιπής μπουρδολογίας.
Ο Έλλην δε θέλει να σωθεί κι ας τον αφήσουμε στην ησυχία του.
Αλλά κυριολεκτικά όμως!
Τρίτος χρόνος της κρίσης, κατά την άποψη του γράφοντος διανύσαμε μόνο τον προθάλαμο, την "εισαγωγή" στα κρίσιμα που έπονται, και ακόμη στο συλλογικό νου των Ελλήνων δεν είναι ξεκάθαρος ο δρόμος που πρέπει να ακολουθήσουν.
Η ελληνική πολιτική, κοινωνική και οικονομική σκέψη δεν έχει ακόμη κατορθώσει να διαμορφώσει τις δικές της απαντήσεις στις σύγχρονες προκλήσεις. Αποφεύγει να αντικρίσει την πραγματικότητα, αναβάλλει, φαντασιώνεται ουτοπίες, δύσκολα όμως αρθρώνει λόγο ουσίας.
Το αμείλικτο ερώτημα εξακολουθεί να παραμένει: θέλει να σωθεί ο Έλλην; Να βγει όντως από την κρίση που τον μαστίζει;
Μια ματιά τριγύρω, θα δείξει την πραγματική εικόνα:
Μόλις μέσα σε τρία χρόνια, ο "απόγονος του Περικλέους" αποφάσισε να αντιδράσει στην κρίση όχι με ορθολογικές επιλογές, ούτε με "νοικοκυραίικες" λογικές.
Στράφηκε σε καταστροφικές, αποκρουστικές ή ουτοπικές ιδεολογίες δείχνοντας το πραγματικό του πρόσωπο.
Έδωσε σε ανιστόρητες και ανήθικες πολιτικές δυνάμεις το έρεισμα της Δημοκρατίας, προκαλώντας την Ιστορία:"Δώστε χρήμα ή γίνομαι Ναζιστής" είναι το συμπέρασμα. Γιατί να μην το πούμε απλά; Και γιατί να μην το καταδείξουμε; Αφού αυτή είναι η σκληρή κι ωμή πραγματικότητα.
Μη φανταστεί κανείς ότι πρόκειται και για καμιά σπουδαία κοινωνική διεργασία! Στο βάθος, πρόκειται για επιλογή που εδράζεται στην "ευκολία" του τσαμπουκά: Όχι, δε θα δουλέψω. Όχι, δε θα προσαρμοστώ. Και βέβαια όχι, δε θέλω να πληρώσω. Θα σου δείξω τα "μπράτσα" μου, θα σταθώ με θράσος απέναντί σου και θα σε τρομάξω! Απλώς για να μην πληρώσω.
Κι αν μερικούς τους τρομάζει η ναζιστική ιδεολογία, προστρέχουν σε εναλλακτικές "εύκολες" επιλογές, με κατά βάση το ίδιο ζητούμενο:
Από την φαντασία των 600δις που θα έσωζαν τη χώρα(!) μέχρι την ονείρωξη της άρνησης πληρωμής του χρέους κι από την επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου, μέχρι τα απιθανικομμύρια των υδρογονανθράκων, όλες οι εναλλακτικές περιορίζονται στην εξής μία: Γίνεται να βγούμε από την κρίση με κάποιο "μαγικό" τρόπο;
Ναι, για κάποιους -πολλούς!- γίνεται! Για πολλούς είναι εφικτή η σύνταξη των 1500 ευρώ στα 45 και η τροφοδότησή της από έναν μισθό των 500 ευρώ όταν και όπου υπάρχει! Ή από μια ανεργία του 27%!
Και πάλι έρχεται το ερώτημα: Θέλει πράγματι να σωθεί ο Έλλην;
Κι αν θέλει πραγματικά, πως γίνεται να γεμίζει τα παράνομα διασκεδαστήρια και ταυτόχρονα να ωρύεται που το κράτος δεν έχει έσοδα; Πως γίνεται να στερεύει το κράτος από ρευστότητα και να μην έχει ακόμη ξεκαθαρίσει τις φορολογικές δηλώσεις των πολιτών; Είναι λογικό για μια οικονομία που φυτοζωεί με δανεικά να συζητά ακόμη - με...θρησκευτικά επιχειρήματα!- αν πρέπει να ανοίγουν καταστήματα την Κυριακή; Κι αν ο "φίλος του επιχειρηματία" Σαμαράς δεν επιτρέπει να αγοράσει κανείς αύριο μια άδεια ταξί, ή να πουλήσει βρεφικό γάλα στο ψιλικατζίδικο φαντάσου τι θα κάνει ο νέος "λαϊκός ήρωας" Τσίπρας!
Ο κατάλογος ατέλειωτος!
Το συμπέρασμα ένα: Όχι! Δε θέλει!
Και πως νομιμοποιείται ηθικά εκείνος που θέλει να σε σώσει όταν εσύ δε θέλεις; Απλώς δε νομιμοποιείται!
Άφησέ τον λοιπόν στη μοίρα που εκείνος επέλεξε για τον εαυτό του. Στην αντίφασή του και στην διπολικού τύπου προσωπικότητά του, που ταυτόχρονα θεωρεί το δανειστή του υπεύθυνο και για τα υπερβολικά δανεικά και για τα καθόλου δανεικά.
Και πως θα τον αφήσεις στη μοίρα του;
Κατ' αρχήν μην τον κοροϊδεύεις, αφήνοντας να εννοηθεί πως μπορεί να σωθεί με τον τρόπο που ο ίδιος προτιμά. Φύγε κι άστον να κάνει αυτό που επιθυμεί!
Τόσες χώρες υπάρχουν να σε υποδεχτούν να εργαστείς, να επιχειρήσεις ή να ζήσεις.
Μην αγοράζεις τα προϊόντα του. Μην παίζεις το παιχνίδι του με τις ανόητες αυξομειώσεις ΦΠΑ. Αστεία πράγματα στην εποχή του παγκόσμιου εμπορίου. Κάνε αγορές από όπου μπορείς από το εξωτερικό. Αν πράγματι θέλει να σωθεί θα πρέπει να παράγει κάτι αξιόλογο και ανταγωνιστικό. Και θα το κάνει. Αν δε θέλει δεν μπορεί να τον σώσει κανείς. Μην στερείς από τον εαυτό σου την ποιότητα και τη σωστή τιμή, επειδή κάποιος σου καμώνεται τον κακομοίρη!
Δε βαρέθηκες ακόμη τον μουτρωμένο και άξεστο ταβερνιάρη ή ξενοδόχο των παμβρώμικων δωματίων-κλουβιών ενός νησιού που δεν έχει ούτε γιατρό; Αποδείξεις δεν είχε ούτε πριν την κρίση, οπότε δεν το αναφέρω! Ψάξε για αξιοπρεπή και φτηνά καταλύματα διακοπών στο εξωτερικό. Μην πέφτεις θύμα της τουριστικής αφίσας και τελικά καταλήγεις να τρως πανάκριβη σάπια ντομάτα στην "χωριάτικη" και μάλιστα στη "μαύρη αγορά" και βαφτισμένη στο μηχανόλαδο! Άστον αυτόν! Θα σωθεί μόνος του με τον τρόπο που προτιμά.
Εσύ, μην ξεχνάς, είσαι Ευρωπαίος πολίτης. Τα συμφέροντά σου είναι στην Ευρώπη. Εκμεταλλεύσου το και μην αφήσεις ούτε λεπτό να σε παρασύρει η Ελλάδα του Ναζισμού, της μιζέριας των "ανοικτών διαγωνισμών" για την ΕΡΤ(!), των προφάσεων πως "δεν πρέπει να κοπούν άλλο μισθοί και συντάξεις" (ας μην κοπούν, αρκεί να τις πληρώνει όποιος το ισχυρίζεται!) και της λοιπής μπουρδολογίας.
Ο Έλλην δε θέλει να σωθεί κι ας τον αφήσουμε στην ησυχία του.
Αλλά κυριολεκτικά όμως!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου