Δώδεκα Λίθοι: Μαργαριτάρι

Ένα μίνι διαδικτυακό μυθιστόρημα σε συνέχειες...

ΚΕΦΑΛΑΙΟ  ΤΡΙΤΟ

Μαργαριτάρι

 -Η μισή αλήθεια είναι χειρότερη από ένα ολόκληρο ψέμα, άρχισε ο Μίλτος Λαμπωτάς, ο μυστηριώδης καλοντυμένος μουσάτος. Και συνέχισε.

-Το ψέμα, θα αποκαλυφθεί, θα αντικατασταθεί απ΄την αλήθεια κάποια στιγμή ή θα το καταλάβει κανείς εύκολα. Η μισή αλήθεια παραπλανά, σε απομακρύνει απ΄την πραγματικότητα. Έχει μέσα της μισό ψέμα αλλά και την ύπουλη πρόθεση να σε πάει πιο μακρυά. Εσείς λοιπόν ξέρετε τη μισή αλήθεια. Κι αυτό δε σας αφήνει να δείτε όλη την αλήθεια.

-Και ποια είναι η αλήθεια τέλος πάντων; ρώτησε ο Γιάννης.

-Η αλήθεια είναι ότι ο αστυνόμος Ζωναίος σας παραπλάνησε. Σας απέκρυψε ότι αυτός μαζί με τον πρώην Υπουργό τον Αριστογένη εμπνεύστηκαν την υπόθεση των δώδεκα. Αυτοί ήταν που οργάνωσαν και δρομολόγησαν όλο το σχέδιο. Κι αυτοί είναι που τώρα προσπαθούν να μαζέψουν όλα τα στοιχεία στο Υπουργείο Εξωτερικών. 

-Μα γιατί; ρώτησε η Μαίρη.

-Για διαφορετικούς λόγους, απάντησε ο Λαμπωτάς. Ο Ζωναίος ήθελε να μαζέψει πολύτιμους λίθους από απληστία κι ο Αριστογένης γιατί είναι ένας τρελλός κοινωνικός επιστήμονας που ήθελε να εφαρμόσει τις παρανοϊκές του θεωρίες οργανώνοντας ένα τεράστιο κοινωνικό πείραμα στις ακραίες συνθήκες της κρίσης, βασιζόμενος στις θεωρείες του πατέρα του.

-Κι εσείς; Ποιος είστε εσείς; ρώτησε ο Γιάννης.

-Είμαι ο Μίλτος Λαμπωτάς. Πρώην τραπεζίτης και τώρα θα έλεγα ένα είδος αργόσχολου τύπου που προσπαθεί να βοηθήσει την κοινωνία που δοκιμάζεται. Με το δικό μου τρόπο βέβαια. Έμαθα για τους λίθους από τον Κλεισθένη και το βρήκα πολύ ενδιαφέρον παιχνίδι στην αρχή. Κάποια στιγμή κατά τύχη είδα τον αμέθυστο του Γιάννη και του έδωσα κάποια χρήματα. Το είχα κάνει πάρα πολλές φορές. Η μοίρα όμως έπαιξε πολύ πιο παράξενο παιχνίδι. Μετά ο Κλεισθένης πέθανε και στη συνέχεια μετά το θάνατο του Κλεισθένη κατάλαβα ότι κάτι πολύ περίεργο κρυβόταν. Τελικά με λίγα παραπάνω χρήματα, έμαθα ότι ο Ζωναίος έστησε την παγίδα στον Κλεισθένη και τον οδήγησε στην καρδιακή προσβολή. Τα υπόλοιπα τα ξέρετε. 

-Και πως ξέρουμε ότι λέτε αλήθεια και δε θα βάλετε τους μπράβους σας να μας καθαρίσουν; ρώτησε η Μαίρη γεμάτη τρόμο.

-Πάμε μια μικρή βόλτα, είπε μαλακά ο Λαμπωτάς και χτύπησε ελαφρά στον ώμο τον οδηγό του που ξεκίνησε. Στο μεταξύ είχαν επιβιβαστεί και οι δυο σωματοφύλακες του Λαμπωτά στη λιμουζίνα.

Παιρνώντας έξω απ΄το Υπουργείο Εξωτερικών, κόσμος και περιπολικά ήταν μαζεμένοι. Μια ομάδα αστυνομικών συνόδευαν το Ζωναίο και τον Αριστογένη σε μια κλούβα. Ο Γιάννης και η Μαίρη κοίταξαν το Λαμπωτά.

-Μάλλον θα βρήκαν τον κατάλογο με τους αποδέκτες των μεγάλων φορτίων λίθων, αυτό που έψαχναν, είπε ο Λαμπωτάς.

Ένα ασθενοφόρο θα μετέφερε τον αιμόφυρτο Πείσανδρο που τώρα βρισκόταν πάνω σ΄ένα φορείο.

-Μα τι...ο Γιάννης δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει την ερώτηση.

-Χτύπησαν τον υπάλληλο πολύ άσχημα και μετά μάλλον θα τον πέταγαν απ΄το παράθυρο. Το έχουν ξανακάνει. Ίσως να ενοχοποιούσαν εσάς αν βρισκόντουσαν σε δύσκολη θέση, είπε ο Λαμπωτάς.

-Και τώρα; ρώτησε η Μαίρη.

-Τώρα καλή μου, τίποτα. Η ζωή συνεχίζεται, εσείς όμως νομίζω ότι είναι γραφτό να τη συνεχίσετε μαζί, είπε ο Λαμπωτάς. Έβγαλε απ΄το παλτό του ένα κουτάκι και το έδωσε στο Γιάννη.

-Γιατί δεν της το προσφέρεις; είπε ο Λαμπωτάς κι έκλεισε το μάτι γελώντας.

Ένα τεράστιο μαργαριτάρι πάνω σ΄ένα δαχτυλίδι από λευκόχρυσο φάνηκε στο άνοιγμα του κουτιού. Κάτω απ΄το δαχτυλίδι βρισκόταν ένα κλειδί, μάλλον σπιτιού.

-Ο φίλος μου ο Κλεισθένης δε νομίζω να είχε αντίρρηση αν μένατε σπίτι του, συνέχισε ο Λαμπωτάς. Εξάλλου πίστευε κράδαντα ότι οι πολύτιμοι λίθοι σώζουν ζωές...

ΤΕΛΟΣ