Τι ΔΕΝ ξέρει ο Παπαδήμος!

...και παρακαλώ μην του τα πείτε και μας...φύγει!

• ΔΕΝ ξέρει ότι η βίαιη ανατροπή της από καιρού ήδη διαταραγμένης αναλογίας εργαζομένων-συνταξιούχων καθιστά αναξιόπιστη την υπόσχεση περί κρατικής εγγύησης της πληρωμής συντάξεων. Η βίαιη ανατροπή εντοπίζεται ακριβώς στο εφεύρημα της εργασιακής εφεδρείας που δεν είναι τίποτα άλλο από την άκριτη συσσώρευση συνταξιούχων η οποίοι σε βάθος χρόνου απλώς δε θα μπορούν να συνταξιοδοτούνται με τους σημερινούς όρους. Προφανώς του διαφεύγει ότι οι απολύσεις στο Δημόσιο με παράλληλο δραστικό περιορισμό της έκτασης του Δημοσίου τομέα και των δραστηριοτήτων του είναι μονόδρομος.
• ΔΕΝ ξέρει ότι η διατήρηση ενός πολύπλοκου, δυσβάσταχτου και άδικου φορολογικού συστήματος διαιωνίζει τις συνθήκες διαφθοράς και φοροδιαφυγής. Ο Κώδικας Βιβλίων και Στοιχείων και κάθε μορφής έκτακτης φορολόγησης έπρεπε να είχαν καταργηθεί...προχτές. Όλη η φορολογική νομοθεσία πρέπει να χωράει σε μια σελίδα. Απλά, δίκαια και κατανοητά. Φτάσαμε στον τραγέλαφο το κράτος να φορολογεί την κατοικία, η οποία μπορεί και να μην αποδίδει κάποιο εισόδημα ενώ έχει ενσωματώσει εργασία και άλλα κεφάλαια, έχει φορολογηθεί ήδη όταν αγοράστηκε και εξακολουθεί να φορολογείται ενώ από την άλλη το ίδιο κεφάλαιο αν δεν έχει γίνει κατοικία αλλά έχει γίνει κατάθεση, χρυσές λίρες, μασούρι στο στρώμα δεν φορολογείται μολονότι δεν επιστρέφει στην οικονομία! 
• ΔΕΝ ξέρει ότι υπό αυτές τις συνθήκες, κανείς ιδιώτης επενδυτής δεν πρόκειται να αναλάβει ζημίες μέσω της διαδικασίας του PSI υποκύπτοντας στο δίλημμα να χάσει 50% των κεφαλαίων του τώρα προκειμένου να πάρει το 50% αργότερα γιατί πολύ απλά κανείς δεν πιστεύει ότι αυτό το 50% θα μπορεί να το αποπληρώσει το Ελληνικό Δημόσιο με το δρόμο που έχει πάρει. Και κανείς νουνεχής επενδυτής δεν θα συνεχίσει να επενδύει σε μια χώρα και συγκεκριμένα στο χρέος (!) μιας χώρας που εξακολουθεί να έχει το κεφάλι βαθιά στην άμμο.
• ΔΕΝ ξέρει ότι αν το κράτος εξακολουθεί να υποκρίνεται τον επιχειρηματία πουλώντας νερό, ρεύμα, μεταφορές, υπηρεσίες και άλλα αγαθά (από λαϊκές αγορές μέχρι...δημοτικά σφαγεία!) απλώς στρεβλώνει τον ανταγωνισμό διατηρώντας ψηλά τις τιμές και κατά συνέπεια αυξάνει την ανεργία αφού δεν επιτρέπει να ανοίξουν άλλες επιχειρήσεις στον ίδιο τομέα και με τους ίδιους όρους, ενώ διατηρεί ψηλά τα κόστη αποπνίγοντας κάθε ελπίδα ανάπτυξης άλλων τομέων. Επιπλέον, απορροφά και την ελάχιστη ποσότητα διαθέσιμης ρευστότητας ως προνομιακός "επιχειρηματίας" - αφού το ίδιο νομοθετεί για πάρτη του - στραγγίζοντας την αγορά, και βεβαίως πολλαπλασιάζει τις "μαύρες τρύπες" αφού τα επισφαλή δάνεια των ΔΕΚΟ τελικώς τα "φορτώνεται" ο κρατικός προϋπολογισμός.
• ΔΕΝ ξέρει ότι διατηρώντας προνόμια και κλειστά επαγγέλματα όχι μόνο συντηρεί ένα ανήθικο και αντικοινωνικό σύστημα αλλά διακρατεί σε αδράνεια τεράστια κεφάλαια που νέμονται λίγοι σε βάρος των πολλών και μάλιστα με αδιαφανείς όρους. Δεν είναι δυνατόν δυο-τρεις νέοι φαρμακοποιοί να μην μπορούν - ακόμη! - να ανοίξουν ένα φαρμακείο, δεν γίνεται με 18% ανεργία δυο-τρεις νέοι απόφοιτοι κάποιας τεχνικής σχολής να μην μπορούν να αγοράσουν ένα ταξί και να λειτουργήσουν μια επιχείρηση μεταφορών, δεν νοείται να μην μπορεί ένας επιχειρηματίας να ανοίξει ένα ιδιωτικό κέντρο υγείας στην επαρχία προσλαμβάνοντας νέους επιστήμονες γιατρούς, είναι ανήκουστο μια ομάδα δικηγόρων από την Τρίπολη, την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη να μην μπορούν να συστήσουν μια νομική εταιρεία και να τη διαφημίσουν αλλά ούτε και να φτιάξουν μια απλή συμβολαιογραφική εταιρεία.

Ναι, αγαπητοί μου δεν τα ξέρει αυτά ο Πρωθυπουργός μας. Γιατί αν τα ήξερε θα τα δρομολογούσε και επειδή δεν είναι πολιτικό πρόσωπο αλλά επιλογή έκτακτης ανάγκης ή θα τα υλοποιούσε ή θα υπέβαλλε την παραίτησή του. Δεν έχει ανάγκη να σκεφτεί το πολιτικό κόστος.

ΔΕΝ γίνεται, δεν υπάρχει που λένε και οι νεοέλληνες, τούτες τις κρίσιμες ώρες:

• Να διατηρούνται τόσες ΔΟΥ σε κάθε πόλη, κωμόπολη και χωριό. Μία σε κάθε νομό - το πολύ - και τα υπόλοιπα (εισπράξεις, πληρωμές κλπ) στις τράπεζες και δι΄αλληλογραφίας. 
• Να διατηρούμε Πανεπιστήμια, Σχολές, Τμήματα, Στρατόπεδα σε κάθε ραχούλα, προκειμένου να εξυπηρετηθούν μικρά και μεγαλύτερα τοπικά συμφέροντα.
• Να μισθοδοτούνται από τον κρατικό προϋπολογισμό ιερείς, μουφτήδες και όλη η Ιεραρχία κάθε δόγματος. Ή η Εκκλησία είναι κομμάτι του Δημοσίου άρα και η περιουσία της άρα και η μισθοδοσία και η συνταξιοδότηση των λειτουργών της ή δεν είναι κομμάτι του Δημοσίου και άρα αναλαμβάνει η ίδια τα οικονομικά βάρη. Πως γίνεται πάντα τα βάρη να πέφτουν στον κρατικό κορβανά και τα κέρδη στον Εκκλησιαστικό παράγοντα δεν το έχω καταλάβει.
• Να εξακολουθούν να χρηματοδοτούνται από τον κρατικό προϋπολογισμό κόμματα. Ναι, να αναζητήσουν μόνα τους κεφάλαια. Ξέρουν αυτά.
• Να διατηρούμε -άκουσον άκουσον! - μια διαφορετική μπάντα για κάθε ένστολο σώμα. Μέτρησα έξι(!) διαφορετικές μπάντες - ναι, μουσικές!- μία για το Στρατό, μία για το Ναυτικό, την Αεροπορία, το Λιμενικό, την Αστυνομία, την Πυροσβεστική και δεν ξέρω πόσες άλλες ακόμα μπορεί να υπάρχουν! Κάποιος μου εξήγησε ότι υπάρχουν και ξεχωριστές μπάντες σε κάθε πόλη του κάθε σώματος! Χώρια οι Δημοτικές! Φαίνεται ότι το Δημόσιο έχει μια στρατιά ολόκληρη μουσικούς!

Αυτά και άλλα πολλά δεν τα ξέρει ο κ. Παπαδήμος. Δεν πρέπει να τα ξέρει. Ένας τεχνοκράτης με τέτοια εμπειρία δεν θα ήταν δυνατόν να τα ξέρει και να παραμένει στη θέση του χωρίς να κάνει τίποτα γι΄αυτά! Χωρίς καν να μας έχει κοινοποιήσει ένα σχέδιο για το πως και πότε έχει σχεδιάσει να τα διορθώσει. Είπαμε δεν μετράει το πολιτικό κόστος ένας τεχνοκράτης Πρωθυπουργός. Ή μήπως το μετράει; Λέτε...;

Ο Νεο-Εθνικο-Νομισματισμός και το Αριστερο-Δεξιό Αντι-Μνημόνιο!

Αυτό ήταν! Το γράψαμε και το μυθιστορηματάκι - δεν ξέρω αν σ' άρεσε, εμένα πάλι μ' άρεσε πολύ - και θα κυκλοφορήσει δωρεάν και σε pdf για τις γιορτές, βελτιωμένο και πλήρες. Πληροφορίες εντός και σε λίγο! 

Σχετικά με τα τρέχοντα τώρα. 

Φαίνεται ότι έχουμε μπει για τα καλά στο στάδιο της "Κατάθλιψης" που περιγράφαμε εδώ και τα χαρακτηριστικά αυτού του σταδίου διαπερνούν κάθετα ολόκληρη την κοινωνική λειτουργική δομή. 


Κατά τα άλλα ουδέν νεώτερον, αφού και καινούρια μέτρα υπάρχουν στον ορίζοντα και η brand-new Κυβερνησάρα μας μόνο ως πολιτικός σάκος του μποξ χρησιμεύει στο πολιτικό μας κατεστημένο.


Η τάση λοιπόν στην κοινωνία διαφαίνεται άκρως παθογόνα. Εντείνεται ένας νεο-εθνικο-νομισματισμός, μια αλλοτρίωση της ορθής οικονομικής και πολιτικής πρακτικής, που αναβιβάζει την έννοια του εθνικού νομίσματος ως τη θαυματουργή φιλοσοφική λίθο που θα αναζωογονήσει τη θανούσα ελληνική οικονομία.
Το ενδιαφέρον είναι ότι σε αυτή την τάση ευθυγραμμίζονται ετερόκλητες πολιτικές δυνάμεις που κινούνται στα πολιτικά άκρα, δεξιά και αριστερά, προπομπός ίσως μιας ευρύτερης μαζικής άρνησης της πραγματικότητας.


Εκείνο που κεντρίζει όμως ιδιαίτερα το πολιτικό μας αισθητήριο είναι μια αποστροφή του κ. Πρωθυπουργού δανεισμένη από τον Τζ. Κένεντι και πολύ τετριμμένη, αφού επαναλαμβάνεται οψέποτε η εκάστοτε πολιτική ηγεσία δεν διαθέτει ούτε άποψη, ούτε ισχύ, ούτε βούληση, ούτε ικανότητα. "Ρωτήστε τι μπορείτε να κάνετε εσείς για την Πατρίδα σας"! Τι μπορούμε να κάνουμε εμείς; Μπορούμε να σας υπενθυμίσουμε το καθήκον σας. Όχι ότι δεν τα ξέρουν αλλά αφού μας κάνουν πλάκα υποκρινόμενοι ότι αυτοί έκαναν ό,τι μπορούσαν ή κάνουν ό,τι μπορούν, ας κάνουμε τον κόπο -ως προσφορά προς την Πατρίδα - να τους υπενθυμίσουμε το ελάχιστο καθήκον τους.

• Γιατί - ας πούμε - δεν απολύθηκαν όσοι διορίστηκαν στο Δημόσιο εκτός ΑΣΕΠ, κάνοντας χρήση των νόμων που αφορούσαν συνεργάτες και συγγενείς βουλευτών και πολιτικών, αντί να οδηγηθούν στην εφεδρεία οι ολίγες χιλιάδες δημοσίων υπαλλήλων; Το οικονομικό αποτέλεσμα θα ήταν το ίδιο - στην πραγματικότητα μηδενικό αφού δεν συρρικνώνεται δραστικά το Δημόσιο - αλλά το ηθικό αποτέλεσμα στην κοινωνία τεράστιο. Γιατί δεν το κάνετε για την Πατρίδα κ. Πρωθυπουργέ;
• Διαβάζουμε για την αστοχία στην είσπραξη των εσόδων. Γιατί κ. Πρωθυπουργέ δεν συνδέετε το ύψος των απολαβών των αρμοδίων οργάνων και των αρμοδίων προς την είσπραξη των δημοσίων εσόδων υπαλλήλων με το ύψος των ποσών που κατορθώνουν να εισπράττουν; Γιατί οι υπάλληλοι της Χ ΔΟΥ ή της Υ εισπρακτικής υπηρεσίας να πληρώνονται ακέραιο το μισθό τους ενώ δεν κατορθώνουν να εισπράξουν, όπως τον ίδιο μισθό θα εισπράξουν κι εκείνοι που πράττουν το καθήκον τους; Γιατί δε θεσμοθετείτε την διαφοροποίηση, την ανταμοιβή και τον ανταγωνισμό; Πρώτη φορά το ακούτε;
• Ακόμη καλύτερα, γιατί δε διασυνδέετε τις απολαβές των υπαλλήλων ή των λειτουργών του Δημοσίου σε όλους τους τομείς με το βαθμό ικανοποίησης που απολαμβάνουν από τους πολίτες που εξυπηρετούν; Γιατί να αμείβεται το ίδιο ένας γιατρός ή ένας δάσκαλος που οι ίδιοι οι πολίτες θα βαθμολογούν τις υπηρεσίες του με υψηλό βαθμό από έναν που δεν εισπράττει την ίδια βαθμολογία;

Και παρακαλώ μη μου πει κανείς ότι δε γίνεται. Σε βήματα, για να το καταλάβουν όλοι οι καρεκλοκένταυροι:


Ο Λάθος Τρόπος:
Ανεξάρτητα που και πόσο εργάζεται ο εφοριακός, ο δάσκαλος, ο γιατρός, ο νοσοκόμος, πληρώνεται τον ίδιο μισθό, είτε εξυπηρετεί έναν είτε εκατό φορολογούμενους, μαθητές, ασθενείς και επίσης ανεξάρτητα αν τους εξυπηρετεί καλά, μέτρια ή καθόλου.


Ο Σωστός Τρόπος:
Σε κάθε μονάδα του Δημοσίου, ιατρική, σχολική, οικονομική ή άλλη, αποδίδεται ένα ελάχιστο ποσό λειτουργίας από τον κρατικό προϋπολογισμό. Στο ποσό αυτό συμπεριλαμβάνεται και η μισθοδοσία. Αν η συγκεκριμένη μονάδα αποκτήσει περισσότερους πελάτες-πολίτες καθιστάμενη πιο φιλική, πιο αποδοτική πιο λειτουργική και κατορθώσει να προσελκύσει κόσμο, τότε θα απολαμβάνει μεγαλύτερο ποσό χρηματοδότησης. Είναι στην ευχέρεια του προϊσταμένου της μονάδας να χρησιμοποιήσει αυτό το ποσό κάνοντας τον προγραμματισμό του, για βελτίωση των μισθών του προσωπικού. για πρόσληψη υπαλλήλων ή για καινούριο εξοπλισμό, προκειμένου να προσελκύσει περισσότερους πελάτες-πολίτες και να απολάβει μεγαλύτερο ποσό από τον προϋπολογισμό. Αν οι πολίτες δεν την προτιμούν, η μονάδα κλείνει και οι υπάλληλοι απολύονται. Απλό.


Πάλι πρώτη φορά το ακούτε, οι κινούντες το δάχτυλο στους πολίτες;


Τα ξέρετε. Αυτά θέλω να κάνετε εσείς για την Πατρίδα κύριοι της Κυβέρνησης.


Να το κάνω πιο "λιανά"; Ένα πιο χειροπιαστό παράδειγμα:


Γιατί οι εφορίες δεν φροντίζουν να δημιουργήσουν ένα ανθρώπινο περιβάλλον που θα προσελκύσει τους πολίτες αντί να τους απωθεί; Το ισοδύναμο μιας ΔΟΥ είναι ένα υποκατάστημα τράπεζας. Γιατί οι πολίτες προτιμούν να πληρώσουν -ας πούμε - τα τέλη κυκλοφορίας στις τράπεζες κι όχι στις ΔΟΥ; Γιατί να μην εισπράττουν οι ΔΟΥ το ζεστό χρήμα; Μα γιατί κανείς δε θέλει να στηθεί στην ουρά από τα ξημερώματα για ένα χαρτάκι τελών κυκλοφορίας. Κανείς δε θέλει να χάσει το χρόνο του περνώντας από τρία διαφορετικά γραφεία μέχρι να φύγει με το σήμα των τελών. Οπότε προτιμά την τράπεζα. Και η τράπεζα θα αποκτήσει και τη ρευστότητα και με ένα ικανό υπάλληλο, έναν επιπλέον πελάτη. 


Ποιος προϊστάμενος ΔΟΥ προσπάθησε να ανταγωνιστεί ποτέ μια τράπεζα; 
Μπορεί; Ναι. Θέλει; Όχι! Θα έπρεπε να θέλει; Και πάλι όχι γιατί δεν έχει κίνητρο. 


Ποιος λοιπόν δεν δημιουργεί τις κατάλληλες συνθήκες; 
Μήπως εκείνος που σήμερα ζητάει να ρωτήσουμε τι κάνουμε εμείς για την Πατρίδα. 
Μήπως κι αυτός είναι αιχμάλωτος του Αριστερο-Δέξιου μετώπου που τελικά τείνει να μας επιβάλλει το νεο-εθνικο-νομισματισμό ως όπιο για την παραπέρα εξαθλίωσή μας;

Δώδεκα Λίθοι: Μαργαριτάρι

Ένα μίνι διαδικτυακό μυθιστόρημα σε συνέχειες...

ΚΕΦΑΛΑΙΟ  ΤΡΙΤΟ

Μαργαριτάρι

 -Η μισή αλήθεια είναι χειρότερη από ένα ολόκληρο ψέμα, άρχισε ο Μίλτος Λαμπωτάς, ο μυστηριώδης καλοντυμένος μουσάτος. Και συνέχισε.

-Το ψέμα, θα αποκαλυφθεί, θα αντικατασταθεί απ΄την αλήθεια κάποια στιγμή ή θα το καταλάβει κανείς εύκολα. Η μισή αλήθεια παραπλανά, σε απομακρύνει απ΄την πραγματικότητα. Έχει μέσα της μισό ψέμα αλλά και την ύπουλη πρόθεση να σε πάει πιο μακρυά. Εσείς λοιπόν ξέρετε τη μισή αλήθεια. Κι αυτό δε σας αφήνει να δείτε όλη την αλήθεια.

-Και ποια είναι η αλήθεια τέλος πάντων; ρώτησε ο Γιάννης.

-Η αλήθεια είναι ότι ο αστυνόμος Ζωναίος σας παραπλάνησε. Σας απέκρυψε ότι αυτός μαζί με τον πρώην Υπουργό τον Αριστογένη εμπνεύστηκαν την υπόθεση των δώδεκα. Αυτοί ήταν που οργάνωσαν και δρομολόγησαν όλο το σχέδιο. Κι αυτοί είναι που τώρα προσπαθούν να μαζέψουν όλα τα στοιχεία στο Υπουργείο Εξωτερικών. 

-Μα γιατί; ρώτησε η Μαίρη.

-Για διαφορετικούς λόγους, απάντησε ο Λαμπωτάς. Ο Ζωναίος ήθελε να μαζέψει πολύτιμους λίθους από απληστία κι ο Αριστογένης γιατί είναι ένας τρελλός κοινωνικός επιστήμονας που ήθελε να εφαρμόσει τις παρανοϊκές του θεωρίες οργανώνοντας ένα τεράστιο κοινωνικό πείραμα στις ακραίες συνθήκες της κρίσης, βασιζόμενος στις θεωρείες του πατέρα του.

-Κι εσείς; Ποιος είστε εσείς; ρώτησε ο Γιάννης.

-Είμαι ο Μίλτος Λαμπωτάς. Πρώην τραπεζίτης και τώρα θα έλεγα ένα είδος αργόσχολου τύπου που προσπαθεί να βοηθήσει την κοινωνία που δοκιμάζεται. Με το δικό μου τρόπο βέβαια. Έμαθα για τους λίθους από τον Κλεισθένη και το βρήκα πολύ ενδιαφέρον παιχνίδι στην αρχή. Κάποια στιγμή κατά τύχη είδα τον αμέθυστο του Γιάννη και του έδωσα κάποια χρήματα. Το είχα κάνει πάρα πολλές φορές. Η μοίρα όμως έπαιξε πολύ πιο παράξενο παιχνίδι. Μετά ο Κλεισθένης πέθανε και στη συνέχεια μετά το θάνατο του Κλεισθένη κατάλαβα ότι κάτι πολύ περίεργο κρυβόταν. Τελικά με λίγα παραπάνω χρήματα, έμαθα ότι ο Ζωναίος έστησε την παγίδα στον Κλεισθένη και τον οδήγησε στην καρδιακή προσβολή. Τα υπόλοιπα τα ξέρετε. 

-Και πως ξέρουμε ότι λέτε αλήθεια και δε θα βάλετε τους μπράβους σας να μας καθαρίσουν; ρώτησε η Μαίρη γεμάτη τρόμο.

-Πάμε μια μικρή βόλτα, είπε μαλακά ο Λαμπωτάς και χτύπησε ελαφρά στον ώμο τον οδηγό του που ξεκίνησε. Στο μεταξύ είχαν επιβιβαστεί και οι δυο σωματοφύλακες του Λαμπωτά στη λιμουζίνα.

Παιρνώντας έξω απ΄το Υπουργείο Εξωτερικών, κόσμος και περιπολικά ήταν μαζεμένοι. Μια ομάδα αστυνομικών συνόδευαν το Ζωναίο και τον Αριστογένη σε μια κλούβα. Ο Γιάννης και η Μαίρη κοίταξαν το Λαμπωτά.

-Μάλλον θα βρήκαν τον κατάλογο με τους αποδέκτες των μεγάλων φορτίων λίθων, αυτό που έψαχναν, είπε ο Λαμπωτάς.

Ένα ασθενοφόρο θα μετέφερε τον αιμόφυρτο Πείσανδρο που τώρα βρισκόταν πάνω σ΄ένα φορείο.

-Μα τι...ο Γιάννης δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει την ερώτηση.

-Χτύπησαν τον υπάλληλο πολύ άσχημα και μετά μάλλον θα τον πέταγαν απ΄το παράθυρο. Το έχουν ξανακάνει. Ίσως να ενοχοποιούσαν εσάς αν βρισκόντουσαν σε δύσκολη θέση, είπε ο Λαμπωτάς.

-Και τώρα; ρώτησε η Μαίρη.

-Τώρα καλή μου, τίποτα. Η ζωή συνεχίζεται, εσείς όμως νομίζω ότι είναι γραφτό να τη συνεχίσετε μαζί, είπε ο Λαμπωτάς. Έβγαλε απ΄το παλτό του ένα κουτάκι και το έδωσε στο Γιάννη.

-Γιατί δεν της το προσφέρεις; είπε ο Λαμπωτάς κι έκλεισε το μάτι γελώντας.

Ένα τεράστιο μαργαριτάρι πάνω σ΄ένα δαχτυλίδι από λευκόχρυσο φάνηκε στο άνοιγμα του κουτιού. Κάτω απ΄το δαχτυλίδι βρισκόταν ένα κλειδί, μάλλον σπιτιού.

-Ο φίλος μου ο Κλεισθένης δε νομίζω να είχε αντίρρηση αν μένατε σπίτι του, συνέχισε ο Λαμπωτάς. Εξάλλου πίστευε κράδαντα ότι οι πολύτιμοι λίθοι σώζουν ζωές...

ΤΕΛΟΣ