Willkommen Herr Reichenbach!

Καλώς Ήλθατε κύριε Ράιχενμπαχ!

Η έλευσή σας στην Ελλάδα πέρασε σχετικά απαρατήρητη εξαιτίας άλλων πιο πιεστικών θεμάτων που απασχολούν την επικαιρότητα και κυρίως την οικονομική κατάσταση των πολιτών.

Εσείς όμως - νομίζω κι εγώ - γνωρίζουμε ότι η δική σας παρουσία αποτελεί τόσο από την ουσιαστική όσο και από τη σημειολογική πλευρά ένα εξαιρετικά σημαντικό και καταλυτικό γεγονός. Κατά τη δική μου γνώμη ακόμη πιο σημαντικό από την εγκατάσταση της Τρόικας.

Ο λόγος;

Με τη σύμπραξη των ελλήνων πολιτικών, άλλων δια των ενεργειών και των πράξεών τους και άλλων δια της εκκωφαντικής σιωπής και αδράνειάς τους, και των γερμανικών επιδιώξεων η χώρα οδηγήθηκε σε ένα κρίσιμο σημείο μετασχηματισμού. Αυτό που βρισκόμαστε εδώ κι ένα χρόνο. Αντί να αναλάβουμε λοιπόν οι Έλληνες τις τύχες μας, προς την ορθή κατεύθυνση συμμαζεύοντας κράτος και προνόμια, παραδώσαμε σε εσάς τη χάραξη της πορείας αυτής. Αυτός είναι ο λόγος. Αντί λοιπόν στην παρούσα ευκαιρία - κοντά στην καταστροφή ενός σαθρού συστήματος - να αναλάβουμε να το δομήσουμε σύμφωνα με τα δικά μας συμφέροντα, παραδίδουμε εις εσάς αυτό το προνόμιο για να το δομήσετε σύμφωνα με τα δικά σας.

Είστε σημαντικός λοιπόν.

Στο πρόσωπό σας κάποιοι μπορεί να επενδύουν στην προσδοκία ότι δεδομένης της κυβερνητικής ανικανότητας και της ευρύτερης αδυναμίας του πολιτικού προσωπικού της χώρας, εσείς θα κατορθώσετε να ανασυντάξετε το διεφθαρμένο και αναποτελεσματικό δημόσιο. Πολλοί επίσης, μπορεί να ονειρεύονται ότι η παρουσία σας θα συμβάλλει στην δημιουργία μιας εντελώς διαφορετικής Ελλάδας.

Σφάλμα μέγα! Εκτός από το τεχνοκρατικό σας δυναμικό, αναμφισβήτητα είστε και φορέας μιας αντικείμενης προς τη δική μας κοσμοαντίληψης. Πίσω λοιπόν από τις όποιες προσπάθειές σας πάντοτε θα υπάρχει ως κινούν πρωταίτιο η βορειοευρωπαϊκή σας σιδηρά ράβδος, που όσο και να προσπαθήσετε να την κρύψετε θα περιμένει στη γωνία. Ο γενότυπός σας είναι σύμφυτος με αυτή όπως και ο δικός μας είναι σύμφυτος με την χαρμολύπη του πνεύματος. Κοινώς, θα αντιληφθείτε σύντομα πως αυτή η ελληνική αντίληψη παράγει θυσιαστήρια με την ίδια ευκολία που παράγει αμαρτίες. Η εγγενής μεγαλουργική αστάθεια των Ελλήνων, μπορεί ταυτόχρονα να χωρέσει - να συν-χωρέσει - τον Εφιάλτη και το Λεωνίδα, αξιοποιώντας και τους δύο σε μια μοναδική ιστορική ενατένιση εγκολπώνοντας και τους δύο. Η προτεσταντική σας ηθική δεν μπορεί να το επεξεργαστεί και η τεχνοκρατική σας παιδεία θα απορρίψει ως παράλογο ένα τέτοιο ισχυρισμό.

Εν κατακλείδι, μπορείτε να είστε βέβαιος ότι δυστυχώς το βιογραφικό σας δεν θα εμπλουτιστεί με μια ακόμη επιτυχία. Αυτός ο τόπος κατέστρεψε τόσες καριέρες προκατόχων σας, επίδοξων και φιλόδοξων σωτήρων, ηγετών ή και κατακτητών που αμφιβάλλω σφόδρα αν εσείς θα διακριθείτε έστω και κατ' ελάχιστον.

Θεωρώντας περιττό να σας κουράσω με τετριμμένα και μη ιστορικά ανάλογα, θα σας παραθέσω το επεισόδιο μιας άγνωστης μάνας από την Κρήτη με έναν δικό σας πρόγονο:

"Σ' ένα ωραιότατο χωριό, στα Μεσκλά, μια γριά έκρυβε έξη μήνες, με κίνδυνο της ζωής της, δύο Εγγλέζους στο σπίτι της. Μια μέρα οι Γερμανοί τους έπιασαν. Η γριά τρέχει στον άγριο Γερμανό φρούραρχο, στάθηκε μπροστά του και του φώναξε:

- Να ξέρεις. Κομαντάντε, πως όλες οι μανάδες στον κόσμο πονούνε κι αυτός ο πόνος των μανάδων θα φάει τη Γερμανία. Η Γερμανία θα χαθεί, βάνω την κεφαλή μου! Βάνεις στοίχημα Κομαντάντε; Εγώ βάνω την κεφαλή μου! Στεκόταν απάνω σε μια πέτρα, από' ξω από το καμένο σπίτι της η γριά τούτη και μας μιλούσε, με ορθό το κεφάλι, κουρελιασμένη σαν φάντασμα."

Να ξέρεις λοιπόν Κομαντάντε ότι δύσκολα θα το χάσει το στοίχημα!