Αναμενόμενη η κοινωνική ένταση ως μοναδική λογική επικοινωνιακή επιλογή της Κυβέρνησης. Ήδη από τις 6 Φεβρουαρίου είχαμε προσδιορίσει τις εξελίξεις -όπως μπορεί κανείς να δει στο προηγούμενο άρθρο μας περί "κοινωνικής μηχανικής"- και τώρα θα επικεντρωθούμε σε μια αποτίμηση της παρούσας κατάστασης του πολιτικού σκηνικού, εφόσον σειρά πρόσφατων γεγονότων μας επιτρέπει να εξάγουμε χρήσιμα συμπεράσματα για το μέλλον.
Η πολιτική των "δεν" εγκαινιάστηκε από τον Πρωθυπουργό. Τα περίφημα "τρία δεν" του κ. Καραμανλή, διατυπωθέντα ως άλλος χρησμός μαντείου, αποτέλεσε την επιτομή του ασφαλιστικού νομοσχεδίου και προωθήθηκε ως επικοινωνιακό εύρημα. Ομοίως- και στη γραμμή που χάραξε ο αρχηγός της ΝΔ-ο κ. Παπανδρέου, στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, αντιπαρέθεσε ένα τεράστιο "δεν" προς τα στελέχη του κόμματός του τα οποία εποφθαλμιούσαν καίριες θέσεις στο μετα-συνεδριακό σύστημα λήψης αποφάσεων του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Στη συνέχεια ο κ. Τσίπρας στη συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ απάντησε με ένα "δεν" στην πρόταση του κ. Παπανδρέου σχετικά με την πολυσυζητημένη συνεργασία τους. Το ΚΚΕ λείπει από την εικόνα, αλλά το κόμμα της παραδοσιακής αριστεράς μάλλον πλανάται από ιδρύσεως στον αστερισμό της άρνησης.
Η τρέχουσα πολιτική ορολογία στη χώρα μας λοιπόν αυτοπροσδιορίζεται αρνητικά, ορίζει τι δεν πρόκειται να πράξει, αφήνοντας στο περιθώριο το θετικό ορισμό της πολιτικής: το δέον. Τι πρέπει να πράξει ή τι θέλουν οι πολιτικοί μας να πράξουν συγκροτώντας την όποια πρόταση εξουσίας τους. Στοιχείο παθογένειας της πολιτικής ο αρνητικός αφορισμός των πραγμάτων, αφήνει χώρο ελιγμών στον πολιτικό που θα επιλέξει να επιχειρηματολογήσει δια της πλαγίου, αποσιωπώντας τις πραγματικές του προθέσεις, εάν υπάρχουν τέτοιες.
Η πολιτική των "δεν" από την πλευρά της Κυβέρνησης καταδεικνύει την ένδεια προτάσεων που ωθείται όμως -οποία αντίφαση!- από την αδήριτη ανάγκη παραγωγής έστω και υποτυπώδους έργου. Η ΝΔ απουσίαζε επί μακρόν, όντας στην αξιωματική αντιπολίτευση, από την εξουσία γεγονός που διατήρησε κενό το ιστορικό φορτίο της ΝΔ. Ο χρόνος της εξουσίας σταμάτησε γι' αυτήν όταν απώλεσε τη σχετική πλειοψηφία του εκλογικού σώματος. Οι εγγραφές στην συλλογική μνήμη του κόμματος, ειδικά για τη γενιά του κ. Καραμανλή και των συνομήλικων συνεργατών του, ήταν ανύπαρκτες. Σταδιακά μορφοποιεί ένα πολιτικό στίγμα, οριοθετώντας το μέσω συγκρούσεων με ποικίλους κοινωνικούς εταίρους, τους παραδοσιακούς αρνητές της εκάστοτε προσπάθειας περιορισμού της επιρροής των τελευταίων στο σύστημα εξουσίας. Το ζητούμενο λοιπόν δεν είναι η ασφαλιστική μεταρρύθμιση. Είναι ο αγώνας επικράτησης μεταξύ δύο αντιπάλων, όπου ο ένας διψά για ενίσχυση του πολιτικού του κεφαλαίου -ο κ. Καραμανλής στην περίπτωσή μας- ενώ ο άλλος - το συνδικαλιστικό σύστημα-προσπαθεί να διατηρήσει την παραδοσιακή ισχύ του στο ελληνικό σύστημα εξουσίας.
Η ΝΔ δεν θα ήταν δυνατόν να προχωρήσει με επιτυχία στην επόμενη εκλογική αντιπαράθεση χωρίς να έχει καταγράψει στο ενεργητικό της τουλάχιστον μια νικηφόρα έξοδο από μια ισχυρή κοινωνική σύγκρουση σε επίπεδο ισχύος. Πρόγευση αυτής της πρόθεσης πήραμε από τις κινητοποιήσεις για την Παιδεία. Δεν επαρκεί και για τις επόμενες εκλογές. Για να γίνει πλέον κατανοητό το ζήτημα, απλά φανταστείτε την κατάσταση όπου το κυβερνών κόμμα δεν συναντούσε καμία αντίθεση στο νομοθετικό του έργο. Οι περίφημες μεταρρυθμίσεις θα περνούσαν στα "ψιλά" των ΜΜΕ, ενώ αντίθετα τα μείζονα θέματα αντιπαράθεσης θα περιοριζόντουσαν στο "σκάνδαλο Ζαχόπουλου", στα "ομόλογα" και σε άλλα ζητήματα "χαμηλής πολιτικής". Ομοίως κ. Καραμανλής θα έμενε στην Ιστορία ως ο Πρωθυπουργός της απόλυτης απουσίας έργου. Τώρα, έχει θέσει διλήμματα στην κοινωνία, έχει πάρει θέση γι' αυτά και προκαλεί όσους έχουν αντίθετη άποψη να τοποθετηθούν ενεργά. Παρατηρούμε ότι στην προσπάθεια διατήρησης των κεκτημένων τους, οι εκ συνδικαλιστικού καθήκοντος κοινωνικοί εταίροι τροφοδοτούν αφειδώς το πολιτικό βιογραφικό του Πρωθυπουργού με νέες σελίδες. Κι όλα αυτά χωρίς καμία κυβερνητική προσπάθεια για ουσιαστική παραγωγή έργου. Τα "δεν" του κ. Καραμανλή ουσιαστικά μας είπαν ότι δεν θα μας κάνουν φτωχότερους. Αυτή είναι η προσφορά της. Επικοινωνιακά ακούγεται όμορφα. Η αποστολή μιας Κυβέρνησης ουσιαστικού έργου όμως είναι να παρέχει το πλαίσιο ώστε η ζωή των πολιτών να τείνει προς την ευημερία, όχι προς τη στασιμότητα.
Η πολιτική των "δεν" εγκαινιάστηκε από τον Πρωθυπουργό. Τα περίφημα "τρία δεν" του κ. Καραμανλή, διατυπωθέντα ως άλλος χρησμός μαντείου, αποτέλεσε την επιτομή του ασφαλιστικού νομοσχεδίου και προωθήθηκε ως επικοινωνιακό εύρημα. Ομοίως- και στη γραμμή που χάραξε ο αρχηγός της ΝΔ-ο κ. Παπανδρέου, στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, αντιπαρέθεσε ένα τεράστιο "δεν" προς τα στελέχη του κόμματός του τα οποία εποφθαλμιούσαν καίριες θέσεις στο μετα-συνεδριακό σύστημα λήψης αποφάσεων του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Στη συνέχεια ο κ. Τσίπρας στη συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ απάντησε με ένα "δεν" στην πρόταση του κ. Παπανδρέου σχετικά με την πολυσυζητημένη συνεργασία τους. Το ΚΚΕ λείπει από την εικόνα, αλλά το κόμμα της παραδοσιακής αριστεράς μάλλον πλανάται από ιδρύσεως στον αστερισμό της άρνησης.
Η τρέχουσα πολιτική ορολογία στη χώρα μας λοιπόν αυτοπροσδιορίζεται αρνητικά, ορίζει τι δεν πρόκειται να πράξει, αφήνοντας στο περιθώριο το θετικό ορισμό της πολιτικής: το δέον. Τι πρέπει να πράξει ή τι θέλουν οι πολιτικοί μας να πράξουν συγκροτώντας την όποια πρόταση εξουσίας τους. Στοιχείο παθογένειας της πολιτικής ο αρνητικός αφορισμός των πραγμάτων, αφήνει χώρο ελιγμών στον πολιτικό που θα επιλέξει να επιχειρηματολογήσει δια της πλαγίου, αποσιωπώντας τις πραγματικές του προθέσεις, εάν υπάρχουν τέτοιες.
Η πολιτική των "δεν" από την πλευρά της Κυβέρνησης καταδεικνύει την ένδεια προτάσεων που ωθείται όμως -οποία αντίφαση!- από την αδήριτη ανάγκη παραγωγής έστω και υποτυπώδους έργου. Η ΝΔ απουσίαζε επί μακρόν, όντας στην αξιωματική αντιπολίτευση, από την εξουσία γεγονός που διατήρησε κενό το ιστορικό φορτίο της ΝΔ. Ο χρόνος της εξουσίας σταμάτησε γι' αυτήν όταν απώλεσε τη σχετική πλειοψηφία του εκλογικού σώματος. Οι εγγραφές στην συλλογική μνήμη του κόμματος, ειδικά για τη γενιά του κ. Καραμανλή και των συνομήλικων συνεργατών του, ήταν ανύπαρκτες. Σταδιακά μορφοποιεί ένα πολιτικό στίγμα, οριοθετώντας το μέσω συγκρούσεων με ποικίλους κοινωνικούς εταίρους, τους παραδοσιακούς αρνητές της εκάστοτε προσπάθειας περιορισμού της επιρροής των τελευταίων στο σύστημα εξουσίας. Το ζητούμενο λοιπόν δεν είναι η ασφαλιστική μεταρρύθμιση. Είναι ο αγώνας επικράτησης μεταξύ δύο αντιπάλων, όπου ο ένας διψά για ενίσχυση του πολιτικού του κεφαλαίου -ο κ. Καραμανλής στην περίπτωσή μας- ενώ ο άλλος - το συνδικαλιστικό σύστημα-προσπαθεί να διατηρήσει την παραδοσιακή ισχύ του στο ελληνικό σύστημα εξουσίας.
Η ΝΔ δεν θα ήταν δυνατόν να προχωρήσει με επιτυχία στην επόμενη εκλογική αντιπαράθεση χωρίς να έχει καταγράψει στο ενεργητικό της τουλάχιστον μια νικηφόρα έξοδο από μια ισχυρή κοινωνική σύγκρουση σε επίπεδο ισχύος. Πρόγευση αυτής της πρόθεσης πήραμε από τις κινητοποιήσεις για την Παιδεία. Δεν επαρκεί και για τις επόμενες εκλογές. Για να γίνει πλέον κατανοητό το ζήτημα, απλά φανταστείτε την κατάσταση όπου το κυβερνών κόμμα δεν συναντούσε καμία αντίθεση στο νομοθετικό του έργο. Οι περίφημες μεταρρυθμίσεις θα περνούσαν στα "ψιλά" των ΜΜΕ, ενώ αντίθετα τα μείζονα θέματα αντιπαράθεσης θα περιοριζόντουσαν στο "σκάνδαλο Ζαχόπουλου", στα "ομόλογα" και σε άλλα ζητήματα "χαμηλής πολιτικής". Ομοίως κ. Καραμανλής θα έμενε στην Ιστορία ως ο Πρωθυπουργός της απόλυτης απουσίας έργου. Τώρα, έχει θέσει διλήμματα στην κοινωνία, έχει πάρει θέση γι' αυτά και προκαλεί όσους έχουν αντίθετη άποψη να τοποθετηθούν ενεργά. Παρατηρούμε ότι στην προσπάθεια διατήρησης των κεκτημένων τους, οι εκ συνδικαλιστικού καθήκοντος κοινωνικοί εταίροι τροφοδοτούν αφειδώς το πολιτικό βιογραφικό του Πρωθυπουργού με νέες σελίδες. Κι όλα αυτά χωρίς καμία κυβερνητική προσπάθεια για ουσιαστική παραγωγή έργου. Τα "δεν" του κ. Καραμανλή ουσιαστικά μας είπαν ότι δεν θα μας κάνουν φτωχότερους. Αυτή είναι η προσφορά της. Επικοινωνιακά ακούγεται όμορφα. Η αποστολή μιας Κυβέρνησης ουσιαστικού έργου όμως είναι να παρέχει το πλαίσιο ώστε η ζωή των πολιτών να τείνει προς την ευημερία, όχι προς τη στασιμότητα.
1 σχόλιο:
Hello. This post is likeable, and your blog is very interesting, congratulations :-). I will add in my blogroll =). If possible gives a last there on my blog, it is about the Servidor, I hope you enjoy. The address is http://servidor-brasil.blogspot.com. A hug.
Δημοσίευση σχολίου