Ο Ευάγγελος, το Όλον ΠΑΣΟΚ και η Ορφανή Ήττα

Πολύ πριν γίνει γνωστή η ημερομηνία των εκλογών, αλλά ακόμη μέχρι και μια ημέρα πριν, είχαμε διατυπώσει από αυτό το ιστολόγιο μια σειρά θέσεων σχετικά με τις διεργασίες στο ΠΑΣΟΚ και την αρνητική αντανάκλασή τους στην κοινωνία και κατ' επέκταση στο εκλογικό σώμα. Το αποτέλεσμα των εκλογών απεικονίζει ξεκάθαρα τη στάση των ψηφοφόρων απέναντι στις εξελίξεις του συνόλου του πολιτικού φάσματος και σε ό,τι αφορά στο ΠΑΣΟΚ θεωρούμε πως δικαιωθήκαμε απολύτως. Αρκεί οποιοσδήποτε απλώς να αναγνώσει τον τίτλο και μόνο του άρθρου μας της προηγουμένης των εκλογών. Όμως στον τίτλο αυτόν υπήρχε και ένα ερωτηματικό, που όμως δεν έτυχε ιδιαίτερης προσοχής από δύο αναγνώστες που μας έκαναν την τιμή να αποστείλουν τα σχόλιά τους, μολονότι τους ευχαριστούμε γι' αυτά. "Καληνύχτα Γιώργο, Καλημέρα Ευάγγελε(;)" τιτλοφορούνταν το άρθρο μας και στον επίλογό του σημειώναμε:"Το μείζον ενδιαφέρον επικεντρώνεται στο ΠΑΣΟΚ της επόμενης μέρας, εξ'
ου και ο τίτλος του άρθρου μας. Από τις εξελίξεις στο εσωτερικό του θα
εξαρτηθούν άμεσα και καθοριστικά οι δομές του πολιτικού μας σκηνικού
για την επόμενη πενταετία τουλάχιστον, στην Ελλάδα."
Ας διατυπώσουμε λοιπόν ορισμένες απόψεις σχετικά με την κατάσταση στο ΠΑΣΟΚ πάντοτε υπό το επικοινωνιακό πρίσμα, που άλλωστε αποτελεί και την προμετωπίδα του ιστολογίου μας.
Ο κ. Βενιζέλος το κρίσιμο βράδυ της ήττας κινήθηκε πολιτικά προσπαθώντας να ισορροπήσει ανάμεσα σε δύο αντίρροπες δυνάμεις: από τι μια έπρεπε να είναι προσηλωμένος στις επιταγές που επέβαλλε η θέση του στην κομματική ιεραρχία και από την άλλη ήταν απαραίτητο για τον ίδιο να διαφοροποιηθεί επικοινωνιακά από την εκλογική ήττα προβάλλοντας τον εαυτό του ως την άμεση επόμενη λύση για το ΠΑΣΟΚ, χωρίς να αφήσει χρόνο για διεργασίες που θα τον συμπεριελάμβαναν στον κύκλο των υπευθύνων. Εκτιμάμε πως δεν τήρησε τις ισορροπίες. Σίγουρα η τακτική του απέδωσε σημαντικά στον επικοινωνιακό τομέα αλλά δυστυχώς πρόσκαιρα. Κατόρθωσε να προσελκύσει τα βλέμματα, να επικοινωνήσει το μήνυμα του και να κατισχύσει έναντι των εν δυνάμει συνυποψηφίων του για την αρχηγία στο κόμμα. Κανείς άλλος δεν θα έχει την ευκαιρία να πράξει κάτι ανάλογο, αφού πολύ απλά δεν θα έχουμε-τουλάχιστον εξ' όσων γνωρίζουμε(!)- σύντομα άλλη βραδιά εκλογών. Ο κ. Βενιζέλος ήταν ο νικητής εκείνου του σύντομου επικοινωνιακού αγώνα, αλλά δυστυχώς οι εκλογές για την ανάδειξη νέου αρχηγού στο ΠΑΣΟΚ δεν προβλέπεται να διεξαχθούν σε άμεσο χρόνο ώστε να μπορεί να κεφαλαιοποιήσει τα κέρδη του από αυτή τη νίκη. Στο προφίλ του καταγράφηκε η αρνητική εικόνα της επίσπευσης των διαδικασιών αποκαθήλωσης του αρχηγού.
Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ δεν αναδείχθηκε μόνο μέσα από συλλογικές και καταστατικές διαδικασίες. Ο κ. Παπανδρέου ταυτίζεται με απαραβίαστα σύμβολα του συλλογικού ασυνειδήτου του οπαδού του κινήματος. Δεν έχει τόσο σημασία αν συμφωνεί ή διαφωνεί κανείς με τα θεμελιώδη μεγέθη της ελληνικής πολιτικής πραγματικότητας. Η ουσία του ζητήματος είναι η απόλυτη ταύτιση του κ. Παπανδρέου, όχι ως προσωπικότητας ή ως πολιτικής πρότασης, αλλά ως βαθέως συμβολισμού συνιστώσας σε αυτό που - ο κ. Βενιζέλος- έχει αποκαλέσει το "όλον ΠΑΣΟΚ". Κατά συνέπεια η αναπόφευκτη σύγκρουση μεταξύ των δύο πολιτικών ανδρών δεν είναι δυνατόν να περιορισθεί σε μια αντιπαράθεση ιδεολογικών ρευμάτων. Πρόκειται να εξελιχθεί σε μια πλήρη σύγκρουση μεταξύ του θυμικού του κινήματος και της λογικής-και της "λογιστικής" αν θέλετε, υπό την έννοια της εμπλοκής και του κ. Σημίτη στη διαδικασία-του. Ως τέτοιου μεγέθους σύγκρουση πρέπει να αναγνωσθεί τουλάχιστον στο ψυχολογικό επίπεδο και ανάλογα θα πρέπει να είναι τα αποτελέσματα που αναμένονται.
Αναμφίβολα η πολιτική "ενηλικίωση" του κ. Παπανδρέου πραγματοποιείται υπό δυσμενείς για το ΠΑΣΟΚ όρους. Σίγουρα η διαδοχή του κ. Σημίτη στην ηγεσία δεν έγινε ούτε υπό τις πλέον ομαλές συνθήκες ούτε βεβαίως υπό καθεστώς κληρονομικής διαδοχής του "τιμαρίου". Όμως η αντικατάσταση του κ. Παπανδρέου σε τρεισήμισι μόλις χρόνια από την ανάληψη της ηγεσίας του κινήματος, υπό την εποπτεία εκείνου που τον έχρισε διάδοχό του-δηλαδή την εποπτεία του κ. Σημίτη- και υπό την πίεση του πλέον προβεβλημένου στελέχους του κινήματος-δηλαδή του κ. Βενιζέλου- δεν εξασφαλίζει και το πλέον υγιές περιβάλλον ώστε να καταστεί δυνατή η περαιτέρω διαχείριση της κρίσης του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Δεν είναι καθόλου βέβαιον ότι ο κ. Βενιζέλος διαθέτει την απαραίτητη πολιτική ισχύ ώστε να σηκώσει το βάρος της υποκατάστασης- ή αποκατάστασης, ό,τι προτιμάτε(!)- των συμβόλων του ΠΑΣΟΚ τα οποία υφίστανται τα αποτελέσματα μιας βαριάς ήττας, να αντιπαρατεθεί και να βγει αλώβητος από μια μετωπική σύγκρουση με θεμελιώδη μεγέθη του κινήματος-και του πολιτικού συστήματος ευρύτερα- και στη συνέχεια να συντάξει το σύνολο του κόμματος ώστε να ασκηθεί ισχυρή αντιπολίτευση απέναντι στη ΝΔ. Ταυτόχρονα ο κ. Βενιζέλος έχει θέσει, οικειοθελώς, εαυτόν σε σύγκριση και με το αντίπαλον δέος και αναφερόμαστε στον κ. Καραμανλή. Εφόσον ο ίδιος δημόσια και με ιδιαίτερο σημειολογικό βάρος επέλεξε να αυτοχρισθεί ως εν δυνάμει αρχηγός του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αυτομάτως τόσο επικοινωνιακά όσο και ουσιαστικά συγκαταλέγεται στους αντιπάλους του κ. Καραμανλή στο κρίσιμο ερώτημα της "καταλληλότητας". Αναφορικά με αυτό το ζήτημα, σίγουρα η συγκυρία δεν τον ευνοεί.
Συνολικά, η αντιπαράθεση στο ΠΑΣΟΚ δεν θα είναι ούτε ανώδυνη ούτε επιφανειακή. Ο κ. Βενιζέλος αναλαμβάνει σε σύντομο χρόνο να επιλύσει ζητήματα για τα οποία ο κ. Παπανδρέου απλά δεν χρειάζεται να ασχοληθεί ή τουλάχιστον να δαπανήσει πολιτικό δυναμικό γι΄αυτά. Επιπλέον, δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι το "βαθύ" ελληνικό πολιτικό σύστημα θα έβλεπε με καλό μάτι την αποστρατεία ενός μέλους μιας από τις ισχυρότερες και ιστορικότερες πολιτικές οικογένειας της χώρας. Επί του παρόντος, η ήττα του ΠΑΣΟΚ παραμένει χωρίς γονείς-δεν παραιτήθηκε κανείς(!)- και μάλλον δεν θα ασχοληθεί κανείς μαζί της. Αλλά επ' αυτού θα ασχοληθούμε σε επόμενο άρθρο.

Technorati Tags: Βενι΄ζελος, Παπανδρέου, ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, Εκλογές 2007, Εκλογές, αντιπολίτευση

Powered by ScribeFire.