Το πρωθυπουργοκεντρικό μοντέλο διακυβέρνησης που επιτάσσει το Ελληνικό Σύνταγμα αναμφισβήτητα επιβάλλει και ενισχύει αντίστοιχα προσωποπαγή μοντέλα στην εγχώρια κομματική πρακτική. Τα πρόσωπα των αρχηγών των κομμάτων εξουσίας είναι εκείνα που φωτίζονται περισσότερο, ενώ οι ιδεολογίες, τα προγράμματα και οι πολιτικές έπονται.
Σε αυτό το πολιτικό περιβάλλον κινήθηκε και το επικοινωνιακό σκηνικό του Σαββατοκύριακου. Πρωθυπουργός και αρχηγός του ΠΑΣΟΚ συντόνισαν τις εξορμήσεις τους σε Θεσσαλονίκη και Άμφισσα, με αφορμή κομματικές υποχρεώσεις, προκειμένου να επικοινωνήσουν κεντρικά μηνύματα της προεκλογικής τακτικής τους.
Θα ξεκινήσουμε με μερικές γενικές παρατηρήσεις, κοινές και για τους δύο αρχηγούς, σημαντικές όμως για την εξαγωγή ενδιαφερόντων συμπερασμάτων: Σημαντικό συστατικό στοιχείο και των δύο πολιτικών δραστηριοτήτων ήταν η, εκούσια ή ακούσια, επιλογή του χρόνου, ήτοι η Κυριακή. Το ακροατήριο-στόχος, το οποίο φυσικά δεν ήταν μόνο το κομματικό ακροατήριο των ομιλούντων, αναμφίβολα αποτελούσε ο πληθυσμός της επαρχίας και ιδιαίτερα τα κατώτερα, εισοδηματικά, στρώματα με μέση και άνω ηλικία και σαφώς το κοινό των αγροτικών περιοχών. Σίγουρα δεν απευθύνονταν στους νέους, στους κατοίκους των μεγάλων αστικών κέντρων καθώς και σε εκείνους με -οικονομική κυρίως-δυνατότητα ανάπτυξης άλλων δραστηριοτήτων (εκδρομή, έξοδος κλπ) εφόσον, απλούστατα, ένα ηλιόλουστο Σαββατοκύριακο δεν προσφέρεται για "προεκλογική γυμναστική". Τα συμπεράσματα και η δημόσια συζήτηση όμως επί των ομιλιών ή του επικοινωνιακού "περιβάλλοντος" που τις συνόδευσε (παρασκήνιο, παραπολιτικά κλπ) θα τύχουν διεξοδικής αναλύσεως την επερχόμενη εβδομάδα. Εδώ το κοινό είναι ευρύτερο, αφορά όμως τις πιο ευαισθητοποιημένες πολιτικά ομάδες, τον πληθυσμό κυρίως με ανώτερη μόρφωση ή/και εισοδήματα που διατηρεί ενδιαφέρον σχετικά με την "αντανάκλαση" των πολιτικών γεγονότων, τις αναλύσεις επ' αυτών κλπ.
Το δεύτερο κοινό σημείο, που μάλλον έρχεται για να ενισχύσει το πρώτο, είναι η βασική δομή των μηνυμάτων όπως αυτά σχημάτισαν με τις ομιλίες τους οι δύο αρχηγοί. Αμφότεροι κινήθηκαν στη λογική των ισχυρών-αλλά όχι πολωτικών- αντιθέσεων, οριοθετώντας τις μεταξύ τους διαχωριστικές γραμμές. Έθεσαν διλήμματα στο πολιτικό τους ακροατήριο, αντιπαρατιθέμενοι στη βάση των θετικών και αρνητικών τους σημείων-έκαστος βέβαια κατά τη δική του κρίση. Δόθηκε και από τους δύο ιδιαίτερη έμφαση σε έργα και υποσχέσεις που εκτελέσθηκαν ή πραγματοποιήθηκαν- ή όχι!- από την παράταξη του καθενός καθώς και σημεία από το πρόγραμμα που πρόκειται να ακολουθήσουν. Αναμφίβολα και οι δύο ομιλίες ήταν γραμμένες σε απόλυτη αντιστοιχία, σε αντίστιξη θα έλεγε κανείς. Παρά λοιπόν τις αντιθέσεις, η υφολογική "ομοιομορφία" άμβλυνε τις διαφορές και κατέστησε κατά τι πιο ασαφή τα μηνύματα.
Σε ότι αφορά στα επιμέρους σημεία υπήρξαν διαφορές στην προσέγγιση που ακολούθησαν οι κ. Καραμανλής και Παπανδρέου στην ανάπτυξη του πολιτικού τους λόγου. Ο κ. Παπανδρέου επιμένει στην τακτική επίθεσης εναντίον των βασικών πυλώνων της επικοινωνιακής πολιτικής της ΝΔ: της αδυναμίας εκπλήρωσης των προεκλογικών της υποσχέσεων και της αδυναμίας της να ενδύεται το μανδύα της αδιάφθορης δύναμης. Καταγράψαμε όμως και μια διαφοροποίηση: την επίκληση Παπανδρέου στον παππού και στον πατέρα του. Εδώ έχουμε μια πολύ σημαντική τακτική επιλογή του κ. Παπανδρέου, στην οποία μάλλον συνεισέφερε και ο κ. Λαλιώτης και μάλλον θα τη δούμε να επαναλαμβάνεται. Αξιοποιεί σημαντικά σύμβολα του ευρύτερου κεντρώου/σοσιαλιστικού χώρου-όπως είναι ο Γεώργιος Παπανδρέου αλλά και ο Ανδρέας-που με κατάλληλο χειρισμό είναι δυνατόν να αποφέρουν πολύ μεγάλα ποσοστά συσπείρωσης. Ταυτόχρονα λειτουργεί ως αντίπαλο δέος στην εικόνα του κ. Καραμανλή με τη σύζυγό του, όπως καλλιεργήθηκε και παρουσιάσθηκε από το ταξίδι του ζεύγους στην Αυστραλία. Με απλά λόγια αν είχε κανείς τη δυνατότητα να ζητήσει μια αντιπροσωπευτική φωτογραφία από τον καθένα, πραγματοποιώντας ένα φανταστικό επικοινωνιακό πείραμα, για να κατασκευάσει για παράδειγμα μια προεκλογική αφίσα, ο κ. Παπανδρέου έδωσε μια ¨οικογενειακή" με τον ίδιο, το Γεώργιο και τον Ανδρέα, ενώ ο κ. Καραμανλής μια επίσης οικογενειακή με τον ίδιο και τη Νατάσα. Πριν σπεύσετε να απαντήσετε στο ερώτημα "ποιος έπραξε καλύτερα", αναρωτηθείτε πρώτα ποιος νέος κάτω των 30 γνωρίζει τον Γεώργιο Παπανδρέου και αντίστοιχα ποιος αριστερός άνω των 50 θα ήθελε να βλέπει την κ. Καραμανλή. Ο κάθε πολιτικός αρχηγός λοιπόν απευθύνεται σε διαφορετικό κοινό: ο μεν κ. Παπανδρέου είναι προφανές ότι θέλει να επανασυσπειρώσει το κόμμα του, ενώ ο δε κ. Καραμανλής προσπαθεί να διατηρήσει τη μερίδα του λέοντος στο "μεσαίο χώρο".
Technorati Tags: Ομιλίες, κυβέρνηση, αντιπολίτευση, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ
Σε αυτό το πολιτικό περιβάλλον κινήθηκε και το επικοινωνιακό σκηνικό του Σαββατοκύριακου. Πρωθυπουργός και αρχηγός του ΠΑΣΟΚ συντόνισαν τις εξορμήσεις τους σε Θεσσαλονίκη και Άμφισσα, με αφορμή κομματικές υποχρεώσεις, προκειμένου να επικοινωνήσουν κεντρικά μηνύματα της προεκλογικής τακτικής τους.
Θα ξεκινήσουμε με μερικές γενικές παρατηρήσεις, κοινές και για τους δύο αρχηγούς, σημαντικές όμως για την εξαγωγή ενδιαφερόντων συμπερασμάτων: Σημαντικό συστατικό στοιχείο και των δύο πολιτικών δραστηριοτήτων ήταν η, εκούσια ή ακούσια, επιλογή του χρόνου, ήτοι η Κυριακή. Το ακροατήριο-στόχος, το οποίο φυσικά δεν ήταν μόνο το κομματικό ακροατήριο των ομιλούντων, αναμφίβολα αποτελούσε ο πληθυσμός της επαρχίας και ιδιαίτερα τα κατώτερα, εισοδηματικά, στρώματα με μέση και άνω ηλικία και σαφώς το κοινό των αγροτικών περιοχών. Σίγουρα δεν απευθύνονταν στους νέους, στους κατοίκους των μεγάλων αστικών κέντρων καθώς και σε εκείνους με -οικονομική κυρίως-δυνατότητα ανάπτυξης άλλων δραστηριοτήτων (εκδρομή, έξοδος κλπ) εφόσον, απλούστατα, ένα ηλιόλουστο Σαββατοκύριακο δεν προσφέρεται για "προεκλογική γυμναστική". Τα συμπεράσματα και η δημόσια συζήτηση όμως επί των ομιλιών ή του επικοινωνιακού "περιβάλλοντος" που τις συνόδευσε (παρασκήνιο, παραπολιτικά κλπ) θα τύχουν διεξοδικής αναλύσεως την επερχόμενη εβδομάδα. Εδώ το κοινό είναι ευρύτερο, αφορά όμως τις πιο ευαισθητοποιημένες πολιτικά ομάδες, τον πληθυσμό κυρίως με ανώτερη μόρφωση ή/και εισοδήματα που διατηρεί ενδιαφέρον σχετικά με την "αντανάκλαση" των πολιτικών γεγονότων, τις αναλύσεις επ' αυτών κλπ.
Το δεύτερο κοινό σημείο, που μάλλον έρχεται για να ενισχύσει το πρώτο, είναι η βασική δομή των μηνυμάτων όπως αυτά σχημάτισαν με τις ομιλίες τους οι δύο αρχηγοί. Αμφότεροι κινήθηκαν στη λογική των ισχυρών-αλλά όχι πολωτικών- αντιθέσεων, οριοθετώντας τις μεταξύ τους διαχωριστικές γραμμές. Έθεσαν διλήμματα στο πολιτικό τους ακροατήριο, αντιπαρατιθέμενοι στη βάση των θετικών και αρνητικών τους σημείων-έκαστος βέβαια κατά τη δική του κρίση. Δόθηκε και από τους δύο ιδιαίτερη έμφαση σε έργα και υποσχέσεις που εκτελέσθηκαν ή πραγματοποιήθηκαν- ή όχι!- από την παράταξη του καθενός καθώς και σημεία από το πρόγραμμα που πρόκειται να ακολουθήσουν. Αναμφίβολα και οι δύο ομιλίες ήταν γραμμένες σε απόλυτη αντιστοιχία, σε αντίστιξη θα έλεγε κανείς. Παρά λοιπόν τις αντιθέσεις, η υφολογική "ομοιομορφία" άμβλυνε τις διαφορές και κατέστησε κατά τι πιο ασαφή τα μηνύματα.
Σε ότι αφορά στα επιμέρους σημεία υπήρξαν διαφορές στην προσέγγιση που ακολούθησαν οι κ. Καραμανλής και Παπανδρέου στην ανάπτυξη του πολιτικού τους λόγου. Ο κ. Παπανδρέου επιμένει στην τακτική επίθεσης εναντίον των βασικών πυλώνων της επικοινωνιακής πολιτικής της ΝΔ: της αδυναμίας εκπλήρωσης των προεκλογικών της υποσχέσεων και της αδυναμίας της να ενδύεται το μανδύα της αδιάφθορης δύναμης. Καταγράψαμε όμως και μια διαφοροποίηση: την επίκληση Παπανδρέου στον παππού και στον πατέρα του. Εδώ έχουμε μια πολύ σημαντική τακτική επιλογή του κ. Παπανδρέου, στην οποία μάλλον συνεισέφερε και ο κ. Λαλιώτης και μάλλον θα τη δούμε να επαναλαμβάνεται. Αξιοποιεί σημαντικά σύμβολα του ευρύτερου κεντρώου/σοσιαλιστικού χώρου-όπως είναι ο Γεώργιος Παπανδρέου αλλά και ο Ανδρέας-που με κατάλληλο χειρισμό είναι δυνατόν να αποφέρουν πολύ μεγάλα ποσοστά συσπείρωσης. Ταυτόχρονα λειτουργεί ως αντίπαλο δέος στην εικόνα του κ. Καραμανλή με τη σύζυγό του, όπως καλλιεργήθηκε και παρουσιάσθηκε από το ταξίδι του ζεύγους στην Αυστραλία. Με απλά λόγια αν είχε κανείς τη δυνατότητα να ζητήσει μια αντιπροσωπευτική φωτογραφία από τον καθένα, πραγματοποιώντας ένα φανταστικό επικοινωνιακό πείραμα, για να κατασκευάσει για παράδειγμα μια προεκλογική αφίσα, ο κ. Παπανδρέου έδωσε μια ¨οικογενειακή" με τον ίδιο, το Γεώργιο και τον Ανδρέα, ενώ ο κ. Καραμανλής μια επίσης οικογενειακή με τον ίδιο και τη Νατάσα. Πριν σπεύσετε να απαντήσετε στο ερώτημα "ποιος έπραξε καλύτερα", αναρωτηθείτε πρώτα ποιος νέος κάτω των 30 γνωρίζει τον Γεώργιο Παπανδρέου και αντίστοιχα ποιος αριστερός άνω των 50 θα ήθελε να βλέπει την κ. Καραμανλή. Ο κάθε πολιτικός αρχηγός λοιπόν απευθύνεται σε διαφορετικό κοινό: ο μεν κ. Παπανδρέου είναι προφανές ότι θέλει να επανασυσπειρώσει το κόμμα του, ενώ ο δε κ. Καραμανλής προσπαθεί να διατηρήσει τη μερίδα του λέοντος στο "μεσαίο χώρο".
Technorati Tags: Ομιλίες, κυβέρνηση, αντιπολίτευση, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου