Παραμύθι Χωρίς Όραμα!

Δεν υπάρχει μικρός δράκος. Αν το φανταστείς είναι γελοίο. Ένας μικρός δράκος το πολύ-πολύ να σου ανάβει με την ανάσα του τον ξυλόφουρνο για καμιά πίτα. Ο δράκος πρέπει να είναι μεγάλος. Και τρομαχτικός. Και στο πάτημά του να γκρεμίζονται σπίτια, καλύβια, κερατέες, βατραχονήσια και λαγονήσια. Δεν είναι ανάγκη να τον αντικρύσεις για να τρομάξεις. Αρκεί να ακούσεις τους συγχωριανούς.

-Δράκος!

Η ανατριχίλα κι ο τρόμος κάνουν το κορμί σου φραπέ. Καμιά φορά κι ειδικά άμα βρεις μπροστά σου και τον ίδιο το δράκο και φλαμπέ.

Έτσι και τα παραμύθια. Όταν μιλάνε για δράκους, εννοούνε τους μεγάλους. Ακόμη κι αυτά που στο κάτω-κάτω ως παραμύθια θα δικαιούντο να μιλάνε για ό,τι θέλουν. Όποιος λοιπόν σου μίλησε για μικρό δράκο, δε σου λέει την αλήθεια.

Έτσι δε σου είπαν και την αλήθεια όταν σου μίλησαν για μικρή κρίση. Δεν υπάρχει μικρή κρίση. Αν ήταν μικρή δε θα μπαίναν στον κόπο να στην αναφέρουνε καν. Είναι μεγάλη. Όπως κι ο δράκος. Και μέχρι σήμερα, δεν την είδες την κρίση. Την άκουγες μόνο από τους συγχωριανούς. Κι από το ήρεμο κύρηγμα του Παπα- Αντρέα που σαν πλατάγισμα κουπιού από κανώ στη γαλήνια θάλασσα, που έφτανε μελωδικά στ' αυτιά σου:"Εφτά υπάρχουν! Εφτά υπάρχουν" σε νανούριζε ο γλυκός παπάς. Τι εφτά; Δράκοι. Κάποιοι άκουσαν λεφτά. Και πήγαν.

Ο Αύγουστος όμως έδρασε κι έβρασε. Και τα σπαρτά και τα γεννήματα τα έκαψε και πείνα πέφτει στο έρημο το χωριό. Δεν έχει πια πολιτικά καταφύγια για να κουκουλωθείς και να τη γλυτώσεις. Κι άστους να λένε για διαπραγμάτευση και σαμάρι στο δράκο. Ο δράκος δεν σαμαρώνεται. Επίσης δεν μπορείς να πας να τον σκοτώσεις και να τον καρατζαφέρεις πίσω στο χωριό για να τον δείξεις και να πεις:

-Να ωρέ κλεφτόπουλα τι κάνουν οι Έλληνες!

Ήρθε λοιπόν ο μήνας του Δράκου. Ήρθε η ώρα να τον γνωρίσεις από κοντά. Να συστηθείτε.

Σεπτέμβρης.

Ο δράκος δεν έγινε δράκος για τα λεφτά. Ξέρεις κανένα δράκο φτωχό; Κάτι θησαυρούς κρύβει στη σπηλιά, με μοντέλες τριγυρνάει που τις πασάρουν χωριανοί για να τον εξευμενίσουν αλλά ο δράκος δεν βρίσκει χαρά απ' όλα αυτά. Πρόσκαιρα μόνο χαλαρώνει. Απολαμβάνει να τρομάζει τα χωριά, να φτύνει φωτιά και θειάφι σε ανυπεράσπιστους γενικώς να συμπεριφέρεται όπως αρμόζει σε ένα ανελέητο και φρικιαστικό θηρίο.

Το δικό μας θηρίο έχει τρία κεφάλια, είναι τροϊκανό που λένε και όλα αυτά τα κάνει εις τριπλούν. Σαν το άλμα. Το πήδημα δηλαδή σε απλά ελληνικά.

Κι αν ο άλφα συμμαχεί με τον βήτα κι ακούς εσύ και λες με το νου σου "Μπράβο! που να τολμήσει τώρα να εμφανιστεί ο δράκος!" και ρίχνεις και καμιά "κατάρ" στον ωξαποδώ, να ξέρεις ότι χάνεις το χρόνο σου. Δεν καταλαβαίνει απ' αυτά ο δράκος. Μόνο ένας μπορεί και τον διαφεντεύει. Ο βάρβαρος με το ασημένιο κράνος και το τσεκούρι. Ο Βόρειος.

Κι εσύ έστειλες να μιλήσει με το Βόρειο ένας ευάγγελός σου.Και τι να του πει; Μπένι λοιπόν στη σπηλιά του Βόρειου και βγαίνει ταραγμένος.

-Επιλεκτική λιμοκτονία, αναγγέλει ο ευάγγελός σου, αποτέλεσμα της συζήτησης με το Βόρειο και τη σιγή στο χωριό και τη γενική απραξία που είχαν επιβάλλει οι δημόσιοι ακατάλληλοι έσκισε το ουρλιαχτό του ανήμερου θηρίου. Κι όλοι ψάχναν ταξί για να φύγουν από το χωριό, να μεταναστεύσουν. Αλλά έπεσαν σε μέρα γενικής απεργίας οι κακόμοιροι οι χωριανοί.

Έρχεται λοιπόν ο δράκος το Σεπτέμβρη.

Κι οι χωριανοί από τον τρόμο είχαν χάσει τα λογικά τους. Χωράτευαν ο ένας με τον άλλο κι έλεγε ο ένας να διορίσουμε κι άλλους δημόσιους ακατάλληλους κι έλεγε ο άλλος ότι θα τους σώσει όλους η Ευρώπη, η όμορφη κόρη που καβάλησε τον ταύρο τόσο μυαλό είχε και δαύτη, κι ο τρίτος γελώντας καμωνόταν πως δράκος δεν υπάρχει. Κάποιοι άλλοι τσακωνόντουσαν για το ποιος έφερε πρώτος το δράκο στο χωριό, ενώ παραπέρα μια παρέα χωριανών φώναζε πως αυτό που έρχεται δεν είναι ακριβώς ο δράκος αλλά κάτι μεταξύ πεκινουά - ξέρεις το κινέζικο σκυλί- και γερμανικού ποιμενικού.

Όμως ήταν δράκος. Και το παραμύθι δεν έχει τέλος.