Πλησιάζοντας Στο "Σημείο Μηδέν".

Τι γίνεται πατριώτη; Όλα καλά; Πάντα καλά!

Τι λέγαμε στα προηγούμενα, να σε τσεκάρω αν διαβάζεις κιόλας όχι τίποτε άλλο. Λέγαμε λοιπόν πολύ απλά ότι οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ γνώριζαν σε βάθος την κατάσταση και γνωρίζουν βεβαίως και που πάμε. Εμείς η πλέμπα στην καλύτερη να παίρνουμε μια μυρωδιά κι αυτή εκ των υστέρων.
Που βαδίζομεν λοιπόν; Εκεί που έχει προδιαγραφεί για τη χώρα: Στην ελεγχόμενη αναδιάρθρωση του χρέους ή πιο απλά σε μια ελεγχόμενη χρεωκοπία, η οποία - τεχνικά - αποσκοπεί σε δυο στόχους: Πρώτον να "προσαρμόσει" την κοινωνία σταδιακά ώστε να ανταποκριθεί όσο μπορεί στα νέα οικονομικά δεδομένα και δεύτερον να ελαχιστοποιήσει κατά το δυνατόν τις ζημίες για τους πιστωτές μας, διασώζοντας το χρηματοπιστωτικό σύστημα. Τα νούμερα για το δημόσιο χρέος δεν βγαίνουν, το Πρόγραμμα Σταθερότητας είναι αστείο και να το διαβάσει κανείς, οι ρυθμοί υλοποίησης ελληνικότατοι και το κυριότερο η Κυβέρνηση μάλλον έχει "παραδοθεί" ανήμπορη να αντιδράσει εξόν από κανά επικοινωνιακό παιχνιδάκι για εσωτερική κατανάλωση. Αλλά και διεθνώς το σύστημα αναμένει τη γενίκευση και την ενίσχυση των αναταράξεων εξαιτίας των εθνικών χρεών. Μπαίνουμε σιγά-σιγά ως παγκόσμιο σύστημα στη δεύτερη φάση της κρίσης. Τη φάση της κρίσης χρέους.
Θα μου πεις τώρα πρόκειται για πραγματική πτώχευση; Δηλαδή θα το κλείσουμε το μαγαζί; Όχι βέβαια. Το κεντρικό πρόβλημα παραμένει "ταμειακό" δηλαδή παραμένει "απλώς" πρόβλημα ρευστότητας και επιτείνεται από το αρνητικό διεθνές κλίμα. Οπότε στην πράξη η αγοραστική δύναμη θα μειώνεται, επιχειρήσεις θα υποφέρουν μέχρις εσχάτων, η ανεργία θα αυξάνεται με συνέπεια και τα δημοσιονομικά να επιδεινώνονται μέχρι και επισήμως να "αποτύχουμε" στις τρίμηνες εξετάσεις της περίφημης πια "τρόικας" η οποία και θα κλείσει τη στρόφιγγα της - ούτως ή άλλως ακριβής - ρευστότητας που μας παρέχει. Και μετά;
Μετά...ένα μέρος του χρέους πρέπει με κάποιο τρόπο να "εξαφανιστεί". Πως; Πολλές είναι οι εφικτές λύσεις. Από το να αγοράσει η ΕΚΤ ένα μέρος και να το "διαγράψει" αντικαθιστώντας το με δικά της ρευστά διαθέσιμα, μέχρι να επαναδιαπραγματευτεί η χώρα μέρος του χρέους της με τους πιστωτές της. Ο κατάλογος των εναλλακτικών είναι μακρύς αλλά όχι χωρίς συνέπειες για τα παραδοσιακά οικονομικά "υποζύγια". Εμένα κι εσένα.
Εκεί λοιπόν στο "σημείο μηδέν", εκεί που πρακτικά θα πρέπει να "διαβούμε" πραγματικά ως κοινωνία το Ρουβίκωνα μιας νέας εποχής, σε εκείνο το σημείο θα γίνουμε παρατηρητές ενός πολιτικο-κοινωνικού "σουπερνόβα"!
Τι εννοώ; Απλούστατα, μια αναδιάρθρωση του χρέους υπό την απειλή στάσης πληρωμών θα αποτελέσει στην ουσία μια βαθιά και έντονη αναδιάρθρωση της χώρας και του κοινωνικού της ιστού. Το χρέος δεν αποτελεί παρά μια μετρήσιμη παράμετρο του συνολικού ελλειμματικού εθνικού δυναμικού, το οποίο και αναγκαστικά θα επαναπροσδιοριστεί. Ψήγματα αυτής της διαδικασίας διακρίνουμε ακόμη και τώρα όπου αν τα συνταιριάξουμε,  άμεσα θα αντιληφθούμε την πορεία των πραγμάτων:

• Σταδιακή εισροή κεφαλαίων από χώρες εκτός Ευρώπης (Κίνα).
• Σταδιακή προσαρμογή στις απαιτήσεις της γείτονος Τουρκίας και ευρύτερη προσαρμογή της εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής όχι επί των απειλών αλλά επί των οικονομικών δεδομένων.
• Μεταβολή της εσωτερικής διάρθρωσης του διοικητικού χάρτη της χώρας με απαλοιφή ιστορικών και συμβολικών οροθεσίων.
• Ένταξη στον πυρήνα του εθνικού ιστού αλλογενών ή αλλοδαπών μέσω της ελληνοποίησής τους καθώς και εγκόλπωση στην κοινωνική και πολιτιστική ζωή αλλότριων προς τα καθ' ημάς στοιχείων (τεμένους κλπ)
  
• Απομάκρυνση - και μάλιστα βίαιη - από το "ιδιαίτερο" μοντέλο ζωής των Ελλήνων, με επιμήκυνση του εργασιακού βίου σε μια χώρα όμως με πενιχρές παραγωγικές βάσεις. Πιο απλά, πως να εργαστεί κανείς 40 χρόνια σε μια χώρα με πολύ λίγες θέσεις εργασίας; Μακροπρόθεσμα είναι βέβαιον ότι το επίπεδο διαβίωσης θα διολισθήσει για μεγάλες κοινωνικές ομάδες σε επίπεδα εξαθλίωσης ή στην καλύτερη περίπτωση φτώχειας διότι η πλειονότητα δεν θα δύναται να εργασθεί επί 40ετία και κατά συνέπεια ελάχιστοι αναλογικά θα λαμβάνουν σύνταξη τέτοια που να εξασφαλίζει ικανοποιητικό επίπεδο ζωής. Κρίνω το αποτέλεσμα και όχι αν είναι δίκαιο, εφικτό ή παράλογο. Συνολικά, ως κοινωνία θα καταστούμε φτωχότεροι για πολλά χρόνια και μάλιστα  η ηλικιακή διαστρωμάτωση της φτώχειας θα ανέρχεται σε ηλικίες. Δηλαδή θα έχουμε πιο πολλούς ηλικιωμένους φτωχούς οι οποίοι εκ των πραγμάτων θα έχουν και περισσότερες ανάγκες. Από την άλλη επίσης μακροπρόθεσμα, οι επιχειρήσεις θα ωφεληθούν, αφού οι εργαζόμενοι θα εργάζονται πιο παραγωγικά - αφού οι πλέον ηλικιωμένοι ή μη παραγωγικοί θα απολύονται ευκολότερα - ενώ το κόστος θα μειώνεται.
  

Συνοψίζοντας λοιπόν, πιο φτωχοί αλλά με καλύτερες επιχειρήσεις, πιο πολυπολιτισμικοί, πιο "άχρωμοι" εθνικά, λιγότερο Ευρωπαίοι, περισσότερο "Κινέζοι", με πιο αδύναμο κοινωνικό Κράτος και ταυτόχρονα λιγότερο Κράτος. Πάει κάπου το μυαλό σου για το συγκεκριμένο "μοντέλο" ζωής; Έχεις δίκιο. Πρόκειται για το Αμερικανο-Σαξωνικό Μοντέλο! Θα μου πεις και σε χαλάει αυτό; Εγώ απλώς κατονόμασα τον, κατά τη γνώμη μου, "νικητή" στη μάχη Γαλλο-Γερμανών βέρσους Αμερικανο-Σαξώνων. Δυστυχώς όλες οι ενδείξεις συγκλίνουν στην αδυναμία των Ευρωπαίων να υπερασπιστούν το ευρώ -συμβολικά αλλά και ουσιαστικά - και ταυτόχρονα το δικό τους πολιτισμικό και πολιτικό ιδιοπροσωπείο σε σχέση με εκείνο των ΗΠΑ. Το κοινωνικό Κράτος, την Εθνική συνείδηση και όχι την πούλπα των πολιτισμών, την Χριστιανική Ευρώπη σε σχέση με την "άχρωμη" - και άβουλη - μάζα.
Οι Ευρωπαίοι ηγέτες φοβήθηκαν τις αγορές, υποτάχθηκαν στα μονεταριστικά κελεύσματα και αντί να χτίσουν ένα αξιόπιστο, αλλά ακριβό, ευρωπαϊκό τοίχος προστασίας του κοινού νομίσματος προτίμησαν ένα ήδη έτοιμο: το ΔΝΤ. Το έφεραν - με σχέδιο και προμελέτη - στην Ευρωπαϊκή ήπειρο σκεπτόμενοι ότι η "βαρύτητα" του ονόματος του ΔΝΤ θα καθησυχάσει τους επενδυτές αντί να καταβάλλουν οι ίδιοι, οι Γάλλοι και οι Γερμανοί δηλαδή, τα ποσά που θα έκαναν αξιόπιστη την αμιγώς ευρωπαϊκή λύση. Φοβήθηκαν το φάντασμα του πληθωρισμού, όντας ανήμποροι και οι ίδιοι να διαχειριστούν πολιτικά την κρίση και προτίμησαν να δεχτούν την κυριαρχία του αμερικανικού παράγοντα. Να στο πω ευθέως: αντί να σηκώσουν ανάστημα και να εξηγήσουν στους πολίτες τους ότι θα πρέπει να καταβάλλουν ως μέλη μιας κοινής οικογένειας το αντίτιμό τους - μέσω μιας πληθωριστικής πίεσης - για την διατήρηση της αυτόνομης αλλά αξιόπιστης ευρωπαϊκής προοπτικής προτίμησαν να καταφύγουν για ακόμη μια φορά εκείθεν του Ατλαντικού.
Η οικονομική κρίση διεθνώς βρίσκεται ακόμα σε εξέλιξη και θα βιώσουμε τη δεύτερη φάση της οσονούπω. Η κρίση του χρέους - όχι του Ελληνικού προφανώς - διεθνώς θα ταράξει για μια ακόμη φορά τα λιμνάζοντα νερά του συστήματος. Οι Ευρωπαίοι προτίμησαν για μια ακόμη φορά την ασφάλεια του αμερικανικού "μπούνκερ". Κρίμα.

Η Χοντρή Κυρία Τραγούδησε ή Μήπως Όχι Ακόμη;

      Στις 5 Οκτωβρίου 2009, μια μέρα μετά τις εκλογές και βεβαίως μετά τη νίκη του κ. Παπανδρέου και του ΠΑΣΟΚ είχαμε αναρτήσει ένα άρθρο με τίτλο "Ήρθαν τα Πάνω-Κάτω αλλά η Χοντρή Κυρία Τραγούδησε;" και προσπαθούσαμε να απαντήσουμε στο ανεξήγητο -για τότε- ερώτημα γιατί ο κ. Καραμανλής "έτρεξε" από τα τέλη του 2008 μέχρι και τις εκλογές το πιο ηττοπαθές και εξόφθαλμα παιδαριώδες πολιτικό πρόγραμμα προκειμένου να αναδειχθεί το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία.
      Από τότε μέχρι και σήμερα, μετά την υπαγωγή της χώρας υπό διεθνή κηδεμονία, παρατηρούμε ένα επίσης εξόφθαλμα αφελές σενάριο που συνοψίζεται στα παρακάτω, με ελαφρές παραλλαγές:

• Η χώρα συσσώρευε ένα υπέρογκο χρέος για περίπου 30 χρόνια. Οι δανειστές μας "ξαφνικά" ανακάλυψαν - με τη βοήθεια αμερικανικών οίκων αξιολόγησης - ότι τελούμε σε αφερεγγυότητα. Να θυμίσω ότι η Ελλάδα είναι εδώ για αιώνες, συσσωρεύει χρέος για δεκαετίες ενώ οι βασικές οικονομικές της δομές - πράγματι προβληματικές - παραμένουν σταθερές επίσης για μακρό χρονικό διάστημα. Οι οίκοι αξιολόγησης καθώς και οι πιστωτές μας - μεγάλες τράπεζες του εξωτερικού και ασφαλιστικά ταμεία - ήταν μακροχρόνιοι παρατηρητές και επενδυτές σε ελληνικά ομόλογα για πολλά χρόνια. Είχαν αξιολογήσει και αγοράσει ελληνικά ομόλογα τριακονταετίας(!) και συνέχιζαν να επενδύουν σε αυτά μέχρι πρόσφατα. Δηλαδή ξύπνησαν ένα πρωινό του Γενάρη και ανακάλυψαν όλως τυχαίως ότι η Ελλάδα δεν ήταν η αξιόπιστη και ισχυρή οικονομία που όλοι πίστευαν και είχαν επενδύσει πάνω από 300δις Ευρώ! "Αθώοι" πιστωτές και αξιολογητές δηλαδή που δεν ήξεραν τίποτα και "έπαιζαν" δισεκατομμύρια!
• Είμαστε μέλη σε ένα κάρο οικονομικούς και πολιτικούς οργανισμούς και επιπλέον μέλος της Ευρωζώνης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης για δεκαετίες. ΔΝΤ, ΟΟΣΑ, Κομισιόν, ΕΚΤ, Τράπεζες, όλοι αυτοί μας είχαν στο μικροσκόπιο για χρόνια. Έβγαζαν μελέτες, αναλύσεις, μας μετρούσαν τακτικότατα. Επιπλέον ήμασταν για αρκετό καιρό σε επιτήρηση από την Κομισιόν μετά το 2004. Από την απογραφή Αλογοσκούφη. Το σενάριο θέλει όλοι αυτοί να μην μπορούσαν να βγάλουν άκρη με τα ελληνικά οικονομικά. Κρυμμένα χρέη, κρυμμένα ελλείμματα και μια κυβέρνηση Καραμανλή η οποία κάλυπτε με μαεστρία - ικανή να "τυφλώσει" και τους πιο ικανούς αναλυτές - τεράστια ποσά. "Αθώοι" λοιπόν επιτηρητές, "αθώοι" διεθνείς οργανισμοί άγονταν και φέρονταν από μια ομάδα Ελλήνων πολιτικών. Ξαφνικά κι αυτοί ένα πρωί ανακάλυψαν ότι κάτι "μαγειρεύουν" οι πονηροί Έλληνες. Ανακάλυψαν μεγάλες συντάξεις και υπέρογκους μισθούς και βεβαίως το ελληνικό δημόσιο. Δεν ήξεραν τίποτα.
  
• Το εγχώριο πολιτικό σύστημα επίσης δεν γνώριζε τίποτα. Το ΠΑΣΟΚ ως αντιπολίτευση επεξεργαζόταν προγράμματα κυβερνητικά μη λαμβάνοντας υπόψη άλλα δεδομένα και βεβαίως δεν γνώριζε τίποτα για τα απίστευτα και εξόχως τραγικά που μας συμβαίνουν σήμερα. Ο Γιώργος προεκλογικά έλεγε ότι "υπάρχουν λεφτά" ενώ μετά τις εκλογές ομολόγησε ότι βρήκε έναν "Τιτανικό" έτοιμο να πέσει σε παγόβουνο. Κανείς σε ολόκληρη την πολυπρόσωπη και πανταχού παρούσα ελληνική δημόσια διοίκηση δεν είχε πάρει χαμπάρι. "Αθώοι" συνδικαλιστές μέλη του ΠΑΣΟΚ - οι οποίοι κατέχουν και τις ηγετικές θέσεις στο συνδικαλιστικό χώρο - δεν είχαν καμία πληροφόρηση για την πραγματική εικόνα στην οικονομία και ουδόλως παρενέβησαν σε καμία χρονική στιγμή ώστε να προφυλάξουν το κόμμα, τον αρχηγό τους ή και τη χώρα αν θέλετε από τις συνέπειες. "Αθώοι" πολιτικοί δεν είχαν ιδέα. Ο Γιώργος δήλωνε στο ντιμπέιτ προεκλογικά ότι συζητά με νομπελίστες, με την ηγεσία της Ευρώπης, με πολιτικούς από όλον τον κόσμο και όλοι του έλεγαν πόσο κατάλληλο είναι το πρόγραμμά του. Όλοι ήταν "αθώοι". Κανείς δεν ήξερε τίποτα. Επιπλέον κανείς δεν ήξερε τίποτα από τους "δαιμόνιους" Έλληνες δημοσιογράφους. Μπορούν να βάλουν κρυφές κάμερες παντού, να "πιάσουν" τους διαλόγους οποιουδήποτε. Αλλά μια τόσο εξόφθαλμη κατάσταση ούτε καν την μυρίστηκαν. "Αθώοι" κι αυτοί
  
• Και ερχόμαστε στο πιο απίθανο σημείο του σεναρίου. Τι λέει λοιπόν αυτό το κομμάτι; Διαβάστε το για μια φορά ακόμη. Ο Καραμανλής και η Κυβέρνησή του άσκησαν την εξουσία με τόσο αδέξιο ή και εγκληματικό τρόπο που κατόρθωσαν να κρύψουν το χρέος και το έλλειμμα από εκατοντάδες πολιτικούς και οικονομικούς θεσμικούς και μη παρατηρητές, στη συνέχεια να αιφνιδιάσουν την Ελληνική Κυβέρνηση του κ. Παπανδρέου αλλά και την Ευρώπη, να αποσταθεροποιήσουν το Ευρώ, να αποσταθεροποιήσουν τις αγορές ενώ μέχρι και την Παρασκευή να έχουν κατορθώσει να συγκληθεί το G7 για χάρη της χώρας μας και οι διεθνείς παράγοντες από την Ιαπωνία μέχρι την Ουάσιγκτον να τρέχουν και να μη φτάνουν. Κι όλα αυτά για χάρη -τελικά και απλοποιημένα - ενός προσώπου, του πρώην Πρωθυπουργού - και μιας χώρας που αντιπροσωπεύει μόλις το 2,5% του ΑΕΠ της Ευρωζώνης.

Δεν θα γίνω σε καμιά περίπτωση απολογητής κανενός. Από την άλλη όμως δυσκολεύομαι πάρα πολύ να πιστέψω όλο αυτό το συνοθύλευμα "αθώων". Δηλαδή ρε παιδί μου τόσοι πολύ "αθώοι" και "αφελείς" υπάρχουν στον κόσμο της οικονομίας και της πολιτικής; Τόσα δις Ευρώ τοποθετούνται με τόση ελαφρότητα πάνω σε χώρες που ανά πάσα στιγμή ένας ηγέτης τους μέσα σε λίγα χρόνια μπορεί να τους φέρει τα πάνω-κάτω; Τόσο εύθραυστη είναι η παγκόσμια οικονομία που έτσι και εκλεγεί ένας αντίστοιχος ηγέτης τύπου "Καραμανλή" του σεναρίου που παρακολουθούμε, σε κάποια μικρούτσικη χώρα θα ζητάμε σπηλιά να κρυφτούμε; Μπορεί να κάνω και λάθος και τα πράγματα να είναι κι έτσι. Αλλά θα σου πω και τη δική μου γνώμη. Έτσι για να υπάρχει κι αυτή. Πάμε λοιπόν.

• Ήξεραν όλοι. Μα όλοι. Και πολιτικοί και δημοσιογράφοι και διεθνείς οργανισμοί και οι πάντες. Και ξέρουν ακόμα. Και γιατί έγινε και μπήκε η Ελλάδα υπό επιτήρηση και πως. Και το πιο ανησυχητικό είναι ότι ξέρουν και τι ακολουθεί ακόμη. Με την ίδια ανεξήγητη "ταχύτητα" που ο Καραμανλής παρέδωσε την εξουσία τον Οκτώβριο με την ίδια και μεγαλύτερη "ταχύτητα" έτρεξε ο Παπανδρέου να μας βάλει υπό το ΔΝΤ. Κάποιοι γνώριζαν και κάποιοι πίεζαν. Δεν είναι σίγουρα τυχαία τα γεγονότα που συνέβησαν στη θητεία Καραμανλή (από τις υποκλοπές και τα "νέα Δεκεμβριανά" μέχρι τις τεράστιες πυρκαγιές τους αγωγούς και το βέτο για τα Σκόπια) ούτε είναι τυχαία τα γεγονότα που συνέβησαν από την εκλογή Παπανδρέου μέχρι σήμερα (από την έκρηξη των spreads μέχρι την παράξενη καθυστέρηση της γερμανικής βοήθειας και την υπαγωγή μας στο ΔΝΤ).
  
• Η αιτία των ελληνικών δεινών δεν είναι ο Καραμανλής όπως η αιτία της τρέχουσας κρίσης χρέους στο παγκόσμιο οικονομικό περιβάλλον δεν είναι η Ελλάδα. Οι μεγάλοι επενδυτές δεν την ξέρουν την Ελλάδα ούτε από το χάρτη. Βεβαίως ο Καραμανλής δεν ήταν ούτε ο καλύτερος αλλά ούτε και ο χειρότερος ηγέτης που πέρασε ποτέ. Είναι σαφές ότι στην παρούσα συγκυρία λειτουργεί επικοινωνιακά ως ο "αίρων τας αμαρτίας" όπως και η Ελλάς λειτουργεί με τον ίδιο τρόπο για την Ευρωπαϊκή οικονομία. Ούτε η Ελλάδα είναι η πιο ισχυρή και υγιής οικονομία - το αντίθετο μάλιστα - αλλά σε καμία περίπτωση δεν έχει την ισχύ ώστε όντως να αποσταθεροποιήσει σε αυτήν την χρονική και ποσοτική κλίμακα το σύστημα. Θες αποδείξεις για όλα αυτά;  Δεν έχω. Μόνο ερωτήματα αντί αποδείξεων. Ερώτημα πρώτον: Γιατί για πρώτη φορά ενώ έχουμε κρίση δανεισμού τα διάφορα επιτόκια δεν έχουν φθάσει στον ουρανό; Αφού το Κράτος δεν έχει ρευστό γιατί δεν έχουν - όπως συμβαίνει σε όλες μα όλες τις ανάλογες περιπτώσεις - ανέβει τα επιτόκια διατραπεζικής; Και προλαμβάνω όποιον μου απαντήσει ότι είμαστε ενταγμένοι στο πιστωτικό σύστημα του ευρώ γιατί θα του απαντήσω ότι κάθε χώρα έχει τη δική της επιτοκιακή πολιτική (εξ΄ου και οι διαφορές επιτοκίων από χώρα σε χώρα του ευρώ). Ερώτημα δεύτερον: Πως είναι δυνατόν χώρες-υποδείγματα στη δημοσιονομική πειθαρχία (Ιρλανδία) ή χώρες με ελάχιστο δημόσιο τομέα (Πορτογαλία) ή χώρες με τεράστια παραγωγική βάση (Γαλλία και Ιταλία) - και αναφέρομαι μόνο στην ευρωζώνη- να έχουν διογκωμένο έλλειμμα και να τίθενται υπό αμφισβήτηση η πιστοληπτική τους ικανότητα και προαναγγέλλουν κι αυτές σκληρά δημοσιονομικά μέτρα; Άντε να το δεχτώ ότι η Ελλάδα έχει απίστευτα προβλήματα. Οι άλλες χώρες όμως; Δηλαδή αν δεν είχαμε διογκωμένο δημόσιο και είχαμε και καμιά διακοσαριά εργοστάσια και μηδενική διαφθορά δεν θα είχαμε πρόβλημα; Η τρέχουσα εμπειρία λέει ότι θα είχαμε. Όπως έχουν οι χώρες που προανέφερα. Και τότε τι θα λέγαμε ότι φταίει; Ο καιρός, ο Καραμανλής, ο κυρ-Γιάννης ο συνταξιούχος, ποιος;

Έχω την αίσθηση ότι τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά από το σενάριο που μας "παίζουν" νυχθημερόν ΜΜΕ, πολιτικοί και διάφοροι περίεργοι. Στο επόμενο άρθρο θα προσπαθήσω να αναλύσω λίγο παραπάνω τα πράγματα. Πάντως ακόμη δεν έχει τραγουδήσει η Χοντρή Κυρία!

Θα Παραιτηθεί Έστω και Ένας;

Αυτές τις στιγμές που η Ελληνική Κυβέρνηση παραδίδει την εθνική κυριαρχία στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, προτιμώ να αντιγράψω και να σας θυμίσω κομμάτια της ελληνικής Ιστορίας. Έτσι, χωρίς άλλα λόγια και χωρίς ειρμό.

"το πρωί της 27ης Απριλίου 1941 οι πρώτοι Γερμανοί μπήκαν στην Αθήνα. Οι κάτοικοι της Αθήνας περίμεναν τους Γερμανούς να μπουν στην πόλη πολλές μέρες πριν και βρίσκονταν κλεισμένοι στα σπίτια τους με τα παράθυρά τους κλειστά. Το προηγούμενο βράδυ το Αθηναϊκό Ραδιόφωνο έβγαλε την ακόλουθη ανακοίνωση: Ακούτε τη φωνή της Ελλάδας. Έλληνες, σταθείτε αποφασισμένοι, περήφανοι και αξιοπρεπείς. Πρέπει να φανείτε αντάξιοι της ιστορίας σας. Η ανδρεία και η νίκη του στρατού μας έχει ήδη αναγνωριστεί. Το δίκαιο του σκοπού μας θα αναγνωριστεί και αυτό. Κάναμε το καθήκον μας με εντιμότητα. Φίλοι! Έχετε την Ελλάδα στην καρδιά σας, ζήστε εμπνευσμένοι από τη φλόγα του τελευταίου θριάμβου της και τη δόξα του στρατού μας. Η Ελλάδα θα ζήσει ξανά και θα είναι σπουδαία, γιατί πολέμησε έντιμα για ένα δίκαιο σκοπό και για την ελευθερία. Αδέλφια! Να έχετε κουράγιο και υπομονή. Να έχετε δύναμη ψυχής. Θα ξεπεράσουμε αυτές τις δυσκολίες. Έλληνες! Με την Ελλάδα στο μυαλό σας θα πρέπει να είστε περήφανοι και αξιοπρεπείς. Υπήρξαμε ένα έντιμο έθνος και γενναίοι στρατιώτες"

"Οι Γερμανοί κατευθύνθηκαν αμέσως στην Ακρόπολη και ύψωσαν τη Ναζιστική σημαία. O Εύζωνας που εκτελούσε χρέη σκοπού, Κωνσταντίνος Κουκίδης, κατέβασε την Ελληνική Σημαία, αρνούμενος να την παραδώσει στους εισβολείς τύλιξε τον εαυτό του με αυτή και πήδηξε από τον βράχο"

Ήταν 1941 όταν η Πηνελόπη Δέλτα, συγγραφέας, αυτοκτόνησε με δηλητήριο, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την κατάληψη της Αθήνας από τους Γερμανούς. Στον τάφο της, στον κήπο του σπιτιού της, χαράχτηκε η λέξη ΣIΩΠH.
18 Απριλίου 1941. Ο πρωθυπουργός της Ελλάδας Αλέξανδρος Κορυζής δεν αντέχει την ατιμωτική ανακωχή, δεν αποποιείται την οποιαδήποτε ευθύνη, δε δέχεται την άδικη μοίρα της Ελλάδας και αυτοκτονεί στην Αθήνα.
(από την ελληνική wikipedia)

Ακολουθεί απόσπασμα από το Ημερολόγιο του τότε Αρχιεπισκόπου Αθηνών Χρυσάνθου Φιλιππίδη.
29 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1941 Προς το εσπέρας, έρχεται εις επίσκεψίν μου ο κ. Πλάτων Χατζημιχάλης Επίτροπος του Ιερού Ναού Μεταμορφώσεως Πλάκας. Και μου αναγγέλλει ότι εσχηματίσθη κυβέρνησις υπό τον Τσολάκογλου και ότι αυτός ανέλαβε το Υπουργείον Εθνικής Οικονομίας.... και υπέγραψε Συμβόλαιο με τους Γερμανούς.
Του απήντησα ότι λυπούμαι πολύ, διότι διά Συμβολαίου και εντολή των Γερμανών σχηματίζεται κυβέρνησις και ιδίως διότι μετέχει ο κ. Χατζημιχάλης τον οποίον εθεώρουν τίμιον Έλληνα.
Ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρύσανθος αρνείται εντολή να ορκίσει την κυβέρνηση.Η πράξη αντίστασης αυτή θα του στοιχίσει το αξίωμά του. Θα αντικατασταθεί σε ένα μήνα από τον Αρχιεπίσκοπο Δαμασκηνό.

Και πάλι από την ελληνική wikipedia:
Στις 30 Απριλίου του 1941 και ώρα 11 το πρωί ο Τσολάκογλου, χωρίς την παρουσία του Αρχιεπισκόπου Χρύσανθου, που είχε αρνηθεί να τον ορκίσει, ορκίσθηκε από μόνος του (- διορίστηκε) στα Παλαιά Ανάκτορα, (σημερινή Βουλή). Κατά την πρωθυπουργία του προσπάθησε να διατηρήσει τη δραχμή ως κατοχικό νόμισμα, πλην όμως η δέσμευσή του από τις Αρχές κατοχής είχε σαν συνέπεια τη συνεχή υποτίμηση, που οδήγησε σε ραγδαίες αυξήσεις τιμών και πείνα, ενώ η χρυσή λίρα τότε αποθησαυριζόταν. Για την κατάσταση εκείνη οι Γερμανοί επέρριψαν ακέραιη την ευθύνη στους Ιταλούς που δεν έπραξαν τίποτε, κατά αρμοδιότητα που διατηρούσαν, για να προλάβουν αυτή την οικονομική εξέλιξη, αν και εισήγαγαν στη συνέχεια τη λεγόμενη "μεσογειακή δραχμή". Μετά την απελευθέρωση, ο Τσολάκογλου συνελήφθη και παραπέμφθηκε στο διά της Συντακτικής Πράξεως με αριθμό 6/1945 συσταθέν Ειδικό Δικαστήριο, κατηγορούμενος για παράνομη συνθηκολόγηση που είχε προβεί με τον εχθρό, χαρακτηριζόμενη ως «συνθηκολόγησιν εν ανοικτώ πεδίω» και «πριν η υπ' αυτόν στρατιωτική δύναμις εκπληρώση πάν ό,τι το στρατιωτικόν καθήκον επιβάλλει» , καθώς και για εθνική αναξιότητα για την συνεργασία του, στη συνέχεια, με τις κατοχικές Δυνάμεις, αναλαμβάνοντας Πρωθυπουργός της χώρας. Στις 31 Μαΐου του 1945, το Ειδικό αυτό Δικαστήριο τον καταδίκασε σε θάνατο, αλλά το Συμβούλιο Χαρίτων μετέτρεψε την ποινή σε ισόβια κάθειρξη.

Και συνεχίζει η ελληνική wikipedia για τις μαύρες ημέρες της Κατοχής:
"Οι Γερμανοί δέσμευσαν όλα τα αγαθά, το φυσικό πλούτο και την παραγωγή. Οι ελεύθερες ζώνες, τα τελωνεία, οι γενικές αποθήκες, οι αποθήκες συγκέντρωσης προϊόντων, τα εμπορικά βιομηχανικά αποθέματα λεηλατήθηκαν για τις ανάγκες των στρατευμάτων κατοχής ή και για να σταλούν πολύτιμα φορτία στη Γερμανία και στην Ιταλία. Ακόμη και τα λαχανικά δεσμεύονταν για λογαριασμό των στρατευμάτων κατοχής και έτσι, από την πρώτη στιγμή, η προμήθεια τροφίμων και όλων των χρειωδών έγινε προβληματική για τον ελληνικό πληθυσμό. Συγχρόνως τα εισοδήματα, οι μισθοί και τα ημερομίσθια εκμηδενίζονται με ραγδαίο ρυθμό κάτω από την πίεση ενός καλπάζοντος πληθωρισμού, ενώ η εξαφάνιση των τροφίμων έχει ως άμεσο επακόλουθο την εμφάνιση της μαύρης αγοράς."

2 Μαΐου 2010: Η Ελλάδα παραδίδεται στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Θα παραιτηθεί έστω και ένας;

Ένα Όνειρο Τρελλό...!

       Κουράστηκα να ακούω και να διαβάζω όλη μέρα τα μέτρα του ΔουΝουΤου και άραξα στον καναπέ. Ήπια και κανά δυο μπιρόνια να χαλαρώσω. Εντάξει μπορεί να ήταν και παραπάνω από δυο και μάλλον με πήρε ο ύπνος. Ονειρεύτηκα που λες αναγνώστη μου ένα όνειρο τρελλό κι απίστευτο.
       Ήμουνα λέει σε μια άλλη χώρα. Όχι στην Ελλάδα, αλλά η χώρα του ονείρου μου ήταν ίδια κι απαράλλαχτη μ' αυτή. Με τα ίδια ακριβώς προβλήματα. Κι εκεί ο Πρωθυπουργός τους έλεγε ότι δεν υπάρχει άλλη λύση και η υποταγή, η πείνα και η δυστυχία και η προσφυγή στο ΔΝΤ ήταν μονόδρομος. Αλλά ένα πρωί,  ακριβώς πριν η χώρα αυτή του ονείρου μου ξαναζήσει την Κατοχή υπογράφοντας την καταδίκη της, ξαφνικά ο Πρόεδρός της αποφάσισε να δράσει. Να δράσει για τη σωτηρία αυτής της χώρας, για τη σωτηρία του λαού της και να διασώσει την υπερηφάνεια και την αξιοπρέπειά της. Πήρε λοιπόν δυο-τρεις ανθρώπους μαζί του και χωρίς να πει προηγουμένως τίποτα σε κανέναν,  πήγε στο Ραδιομέγαρο αυτής της χώρας και απηύθυνε στους πολίτες το παρακάτω διάγγελμα:
"Συμπατριώτες και συμπατριώτισσες,
Η χώρα μας βρίσκεται σε μια εξαιρετικά δύσκολη κι επικίνδυνη κατάσταση εξαιτίας τόσο των δικών μας σοβαρών λαθών όσο και της ανηλεούς επίθεσης που δέχθηκε το τελευταίο διάστημα από διεθνή κερδοσκοπικά κέντρα. Οι εταίροι και φίλοι μας, αντί να επιδείξουν κοινοτική αλληλεγγύη και να μας βοηθήσουν παρέχοντάς μας την απαραίτητη πολιτική και οικονομική στήριξη απαξιώνοντας όλους εκείνους που προχώρησαν σε κερδοσκοπικές επιθέσεις εναντίον μας αλλά και εναντίον της Ένωσής μας και του κοινού μας νομίσματος, προτίμησαν να μας οδηγήσουν σε μια άνευ προηγουμένου άβυσσο ανέχειας και δυστυχίας, παρέχοντάς μας δάνεια με όρους τοκογλυφικούς και κυρίως απάνθρωπους.
Οι περιστάσεις, κατά κοινή εκτίμηση, επιβάλλουν έκτακτες λύσεις. Τόσο έκτακτες που αποφάσισα να θέσω υπό την κρίση σας τα παρακάτω:
Να κηρύξω τη χώρα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, σε όση έκταση τούτο απαιτείται, χωρίς να θίγεται κανένα άλλο δικαίωμα των πολιτών εκτός από όσα ρητά θα ακούσετε στη συνέχεια.
Να διαλύσω την παρούσα Βουλή και να αναθέσω εντολή σχηματισμού Κυβέρνησης σε πρόσωπο εγνωσμένου κύρους επιστήμονα του εξωτερικού και την υποχρέωση να προκηρύξει εκλογές σε έξι μήνες από τώρα. Στην Κυβέρνηση αυτή θα μετάσχουν μόνο Έλληνες τεχνοκράτες, άμισθοι και με ρητή υποχρέωση να απέχουν μετά την διάλυση αυτής της Κυβέρνησης έκτακτης ανάγκης από κάθε πολιτική δραστηριότητα στη συνέχεια. Η Κυβέρνηση αυτή θα προχωρήσει με ειδικά νομοθετικά διατάγματα στα ακόλουθα μέτρα:
-Κατάσχεση της περιουσίας όλων των βουλευτών, πρώην Υπουργών, Πρωθυπουργών, μέχρι και επιπέδου Προέδρων δημοσίων οργανισμών που άσκησαν εξουσία από τη Μεταπολίτευση μέχρι σήμερα, συμπεριλαμβανομένου και εμού. Σε όλα αυτά τα πρόσωπα θα απονεμηθεί -υπό προϋποθέσεις - ισόβια σύνταξη χιλίων πεντακοσίων ευρώ και εκεί θα εξαντληθεί η υποχρέωση της Πολιτείας απέναντί τους. Κάθε άλλη παροχή αλλά και κάθε περιουσιακό τους στοιχείο θα κατασχεθεί. Συστήνεται Ειδικό Δικαστήριο από συνταξιούχους ανώτατους δικαστές μετά από κλήρωση ώστε να διερευνηθούν άμεσα και σε βάθος τα αίτια και τα πρόσωπα που μας οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση.
-Η κινητή και ακίνητη περιουσία της Εκκλησίας καθώς και κάθε ακίνητη περιουσία που δεν έχει δηλωθεί στο κτηματολόγιο περιέρχεται από σήμερα με δική μου πράξη στο Κράτος και καθίσταται ενυπόθηκη για την έκδοση ειδικού καλυμμένου ομολόγου για τις άμεσες δανειακές ανάγκες της χώρας.
-Οι κρατικές τράπεζες ενοποιούνται από σήμερα με ειδική πράξη μου, σε μία. Οι μετοχές αυτού του σχήματος μαζί με τις υπόλοιπες μετοχές του Δημοσίου σε διάφορες εταιρείες ενεχυριάζονται για την άντληση άμεσης ρευστότητας από τις διεθνείς αγορές. Ομοίως, εισάγεται άμεσα στο Χρηματιστήριο η Κτηματική Εταιρεία του Δημοσίου ώστε να αντληθεί περαιτέρω ρευστότητα. Προς το παρόν το Κράτος θα κρατήσει την πλειοψηφία των μετοχών.
-Όσες υπεράκτιες εταιρείες διαθέτουν περιουσιακά στοιχεία στην χώρα μας αλλά δεν ασκούν επιχειρηματική δραστηριότητα αυτά κατάσχονται άμεσα. Θα αποδίδεται και πάλι η περιουσία στο φυσικό ή νομικό πρόσωπο που εμφανισθεί ως κύριος μέτοχος της υπεράκτιας εταιρείας εφόσον πραγματοποιηθεί ενδελεχής φορολογικός έλεγχος και πληρωθεί έκτακτος φόρος ίσος με το 50 τοις εκατό της εμπορικής αξίας της περιουσίας αυτής. Διατίθεται γι΄αυτό προθεσμία δεκαπέντε ημερών από σήμερα. Ειδάλλως η περιουσία αυτή περιέρχεται στο Κράτος και εκποιείται υπέρ του δημοσίου χρέους.
-Το Κράτος εγγυάται για αυτό το χρόνο τα τρέχοντα επίπεδα μισθών και συντάξεων όλων των εργαζομένων με μία προϋπόθεση. Η διοίκηση των δημοσίων οικονομικών υπηρεσιών (εφορίες και τελωνεία) ανατίθεται σε ιδιώτες επιχειρηματίες, οι οποίοι θα αμείβονται με ποσοστό επί των εισπράξεων. Όποιος δημόσιος υπάλληλος δεν επιθυμεί αυτή την μεταβολή μπορεί να συνταξιοδοτηθεί με την ελάχιστη σύνταξη. Όσοι παραμείνουν θα διατηρήσουν στο ακέραιο τις οικονομικές τους απολαβές αλλά δεν θα απολαμβάνουν τη μονιμότητα ενώ θα εργάζονται με τους όρους που θα ορίσει ο ιδιώτης μάνατζερ.
-Για όσο διάστημα η χώρα μας αποτελεί το επίκεντρο κερδοσκοπικών επιθέσεων με αποτέλεσμα να καθίσταται τοκογλυφικός ο δανεισμός από τις αγορές, θα διαπραγματευτούμε τη σύναψη δανείων απευθείας με άλλα Κράτη και όχι μέσω τραπεζών, προκειμένου αυτή η διαπραγμάτευση να γίνεται με πολιτικούς και όχι οικονομικούς όρους. Σε πρώτη φάση θα απευθυνθούμε στην Ένωση επικαλούμενοι έκτακτη ανάγκη και απαιτώντας να ενεργοποιηθεί όχι κάποιος ειδικός μηχανισμός αλλά εκείνος που προβλέπεται για τις χώρες που υφίστανται ειδική κατάσταση που δεν μπορούν να διαχειριστούν κατά μόνας ζητώντας όχι δάνειο αλλά  έκτακτη οικονομική βοήθεια. Αν οι Εταίροι μας δεν κάνουν δεκτό το αίτημά μας, τότε θα διευρύνουμε άμεσα τον κύκλο επαφών μας με άλλες χώρες  όπως η Ρωσία ή η Κίνα ή ακόμη και η Σαουδική Αραβία, παρέχοντάς τους ειδικές διευκολύνσεις σε αντάλλαγμα χαμηλότοκων δανείων. Τέτοιες διευκολύνσεις θα ήταν η ατελής και προνομιακή χρήση των στρατιωτικών και πολιτικών μας αεροδρομίων, των λιμένων ή των θαλασσίων διαύλων μας. Είναι σαφές ότι αυτές οι κινήσεις εμπεριέχουν υψηλό ρίσκο και θα διακυβευθούν συμμαχίες, όμως αυτή είναι η στιγμή που χρειαζόμαστε φίλους και συμμάχους και τώρα θα δοκιμασθούν αυτά εν τοις πράγμασι.
-Ως ύστατη λύση και εφόσον αποτύχουν τα παραπάνω, θα προχωρήσουμε σε επαναδιαπραγμάτευση του δημόσιου χρέους αλλά με πολιτικούς όρους και απευθείας με τις κυβερνήσεις των πιστωτριών τραπεζών και όχι με τις τράπεζες. Αναμφίβολα, η επαναδιαπραγμάτευση του χρέους θα πλήξει βαθιά και για πολλά χρόνια τη χώρα. Όμως θέλω από τώρα να διαβεβαιώσω τους πάντες στο εσωτερικό και στο εξωτερικό ότι η επαναδιαπραγμάτευση του χρέους της χώρας θα είναι μέρος μόνο μιας συνολικής πολιτικής διαπραγμάτευσης στην οποία θα συμπεριλαμβάνεται οπωσδήποτε γενικότερη αναθεώρηση της στάσης μας απέναντι σε ένα πακέτο ζητημάτων που σχετίζονται με τη συμμετοχή της χώρας σε διεθνείς ειρηνευτικές αποστολές, με προμήθειες αμυντικού εξοπλισμού, επανεξέταση κάτω υπό τις εξαιρετικά δυσμενείς συνθήκες που θα υπάρξουν μιας σειράς  προηγούμενων συμφωνιών σχετικά με την πώληση στρατηγικών μας δικτύων όπως οι Τηλεπικοινωνίες όπου είναι πιθανή η επανακρατικοποίηση. Επίσης θα επανεξετάσουμε - εφόσον οδηγηθούμε σε μια τέτοια κατάσταση - εάν θα εξακολουθεί να είναι χρήσιμη η παρουσία μεγάλων ξένων επιχειρήσεων διαφόρων κατηγοριών - από αλυσίδες λιανικής μέχρι τράπεζες της αλλοδαπής -  στη χώρα μας, εφόσον θα αποτελούν τροχοπέδη για την εθνική μας υπόσταση σε μια τέτοια ζοφερή κατάσταση. Ακόμη στη συνολική ατζέντα μιας τέτοιας διαπραγμάτευσης θα συμπεριλαμβάνεται η απαίτηση αποζημιώσεων από τον  Β'ΠΠ ενώ δεν αποκλείεται και η περιστασιακή ή μόνιμη απαγόρευση εισαγωγής πολυτελών καταναλωτικών προϊόντων από χώρες που θα συμβάλλουν αρνητικά στην παροχή οικονομικής βοήθειας προς εμάς.
Με λίγα λόγια, στην περίπτωση που η χώρα μας δεν τύχει της κοινοτικής αλληλεγγύης που απορρέει και επιβάλλεται από τις συνθήκες της Ένωσης, οδηγούμενη έτσι στην επαναδιαπραγμάτευση του χρέους της, τότε και μόνον τότε θα επανεξετάσει ως μια αδιάσπαστη ενότητα το σύνολο των μέχρι σήμερα αποφάσεών και σχέσεών της προκειμένου να ελαχιστοποιήσει τις απώλειες της. Μια τέτοια λύση την απευχόμαστε αλλά είμαστε έτοιμοι να τη δεχτούμε επισημαίνοντας στους Εταίρους μας εκ των προτέρων τις συνέπειες για την Ένωση και το κοινό μας νόμισμα. Να προσθέσω το αυτονόητο, ότι ο χρόνος, το εύρος, το είδος της αναδιαπραγμάτευσης του χρέους καθώς και των επί μέρους ζητημάτων που κατά τη γνώμη μας πρέπει να συνεξεταστούν, τελούν υπό τη δική μας διακριτική ευχέρεια. Επίσης, νομίζω ότι είναι σαφές πως επαναδιαπραγμάτευση του χρέους μας θα σημάνει και την αποχώρησή μας από το κοινό νόμισμα. Επαναλαμβάνω ότι μια τέτοια επιλογή δεν είναι ούτε προς το συμφέρον της χώρας μας ούτε προς το συμφέρον της Ένωσης καθώς και των πιστωτών μας και θα υιοθετηθεί μόνον στην περίπτωση που η χώρα δεν θα τύχει της αυτονόητης κοινοτικής αλληλεγγύης.
Ας το καταλάβουν λοιπόν οι πιστωτές μας, οι φίλοι και οι σύμμαχοί μας αλλά και οι κερδοσκόποι: Αν οδηγηθούμε στο ΔΝΤ είμαστε αποφασισμένοι να κοστίσουμε πολύ πιο ακριβά από όσο μας κοστολογούν, προκαλώντας πολύ μεγαλύτερες απώλειες από εκείνες που έχουν ήδη ασφαλίσει. Αποτελούμε όχι μόνο οικονομική αλλά και γεωπολιτική και γεωγραφική και ιστορική αξία. Η πιστοληπτική μας ικανότητα δεν ορίζεται μόνο από την οικονομική μας συνιστώσα αλλά και αθροίζεται με την πολιτική μας βαρύτητα στα Βαλκάνια, στην Ευρώπη και στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο. Οι χώρες δεν είναι επιχειρήσεις ή μαγαζιά. Δανείζονται και δανείζουν όχι μόνο χρήμα αλλά και ισχύ και συμμαχίες και σχέσεις. Ας μας επαναξιολογήσουν λοιπόν με ευρύτερους και πληρέστερους όρους, συμπεριλαμβάνοντας στο μοντέλο αξιολόγησης που χρησιμοποιούν -πέραν του οικονομικού κινδύνου - και εκείνον να επαναπροσδιορίσουμε, με τη συνολική μεταβολή της στάσης μας, την αρχιτεκτονική του ευρωπαϊκού χάρτη και ιδιαίτερα στο μαλακό ευρωπαϊκό υπογάστριο..."

Ξύπνησα απότομα. Στην τηλεόραση ο Γιώργος ήταν έτοιμος να ανακοινώσει τα μέτρα. Ησύχασα. Ευτυχώς ήταν ένα κακό και τρελλό όνειρο. Η ασφάλεια και η ηρεμία που θα μου παρείχε το ΔΝΤ από εδώ και μπρος θα μου εξασφάλιζαν μια ήρεμη ζωή κι έναν ήρεμο ύπνο...χωρίς όνειρα!