Ελληνική Οικονομία: Μια Παράσταση Χωρίς Χάπυ...Ε.Ν.Τ. !

Μη μου πεις ότι δε στάπα! Αφιέρωσα άρθρα επί άρθρων εδώ και μήνες πριν για να σου αναλύσω ό,τι βλέπεις να συμβαίνει σήμερα. Καμιά Ευρώπη και καμιά Ευρωζώνη δεν πρόκειται να δώσει μία. Περιμένεις εσύ την 25η Μαρτίου να σου κράξουν ομοθυμαδόν οι Ευρωπαίοι "Ζήτω η Έλλας"; (ο τονισμός δεν είναι λάθος αφού κι ο Πλανητάρχης έτσι το προτιμάει). Ένα μεγαλοπρεπές ΌΧΙ θα σου πουν. Ούτε Ευρωπαϊκά Νομισματικά Ταμεία ούτε διμερείς βοήθειες ούτε τίποτα.
Και θα με ρωτήσεις με το δίκιο σου: "Και τώρα τι θα γίνει;" Τίποτα θα σου απαντήσω. Απλά θα δανείζεσαι πιο ακριβά. Άσε με να σου το κάνω πιο ξάστερο και μην ακούς ότι σου λένε δεξιά κι αριστερά. Τα πράματα είναι απλά. Η κρίση η παγκόσμια στράγγιξε τις τράπεζες από χρήμα. Τα κράτη - οι Κεντρικές τους Τράπεζες δηλαδή - σπρώξανε τόνους χρήμα για να στηρίξουν τα τραπεζικά ιδρύματα -αμερικανικά κι ευρωπαϊκά - ώστε να μην καταρρεύσουν. Γνωστά μέχρι εδώ. Όμως το χρήμα που τους λείπει τώρα ποιος θα το πληρώσει; Όλοι όσοι "καίγονται" για ρευστό. Όλα τα κράτη δηλαδή που χρειάζονται ζεστό χρήμα για τις ανελαστικές τους δαπάνες και μάλιστα χρήμα δανεικό γιατί δικό τους δεν έχουν. Σου θυμίζω κάποιον; Την Ελλάδα μήπως; Α, γεια σου. Όσο λοιπόν η Ελλάδα, αλλά και όλοι όσοι δανείζονται για να πληρώσουν μισθούς-συντάξεις, "πεινάνε" για ζεστό δανεικό χρήμα τόσο τα επιτόκια θα ανεβαίνουν, γιατί χρήμα στην αγορά δεν υπάρχει. Με λίγα λόγια το χρήμα ακρίβυνε γιατί λιγόστεψε - πήγε στις "τρύπες" των διεθνών τραπεζών - κι εσύ θέλεις όλο και περισσότερο. Αυξάνεται η ζήτηση, μειώνεται η προσφορά, ανεβαίνουν οι τιμές! Πανάρχαιος νόμος και δοκιμασμένος.
Τι καταλαβαίνεις απ' ότι σου λέω; Απλούστατα, κανείς δεν έχει - και να θέλει - ώστε να σου δανείσει φτηνά και δεν τον χαλάει και η ιδέα ένα κράτος - όπως η Ελλάδα - κι όχι μια εταιρεία ή μια τράπεζα ας πούμε, που αύριο μπορεί και να κλείσει που λέει ο λόγος, να του δίνει τόκο πάνω από 6% στα λεφτά του. Δύσκολοι καιροί, λίγο χρήμα και οι δανειζόμενες χώρες είναι μια ευκαιρία για καλή επένδυση.
Θα δανείζεσαι ακριβά λοιπόν μέχρι εκεί που δεν πάει. Κι άμα δεν πάει; Αααα, εδώ είναι το καλό κόλπο.
Τι θα πει άμα δεν πάει. Δηλαδή τι θα γίνει άμα δεν βρίσκεις φράγκα για δανεικά, έστω και ακριβά; Οι φίλοι σου οι Ευρωπαίοι έχουν σκεφτεί τη λύση. Θα ήθελαν να πας στο ΔΝΤ, όχι όμως υπό πτώχευση - γι' αυτό και δεν το συζητάνε - γιατί τότε θάρθει μεν το ΔΝΤ να σε "στρώσει" ΑΛΛΑ θα επαναδιαπραγματευτεί και το χρέος σου. Αυτός είναι ο εφιάλτης του Ευρωπαίου Έλληνά μου. Δεν τον πειράζει αν απολυθούνε όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι σου και πως θα πληρώσεις εσύ το δάνειο. Αν κηρύξεις πτώχευση θα ματώσεις εσύ αλλά κι αυτός θα πάθει κολούμπρα πραγματική. Ξέρεις πόσα φράγκα έχουν παίξει πάνω σου σε ασφάλιστρα κινδύνου; Δηλαδή δίνω 100 κι άμα πτωχεύσει η Ελλάδα παίρνω δέκα μύρια; Ξέρεις ποιος θα πληρώσει αυτά τα ασφάλιστρα; Οι τράπεζές τους! Ξέρεις ποιος έχει τα ομόλογά σου, ώστε άμα πτωχεύσεις θα μείνουν με τα μισά χαρτιά στο χέρι; Τα ασφαλιστικά τους ταμεία! Ξέρεις τι μπινελίκι έχει να πέσει στη Μέρκελ άμα πας στο ΔΝΤ ζητώντας προστασία από τους πιστωτές σου; Ξέρεις που θα βρεθούνε τα χρηματιστήρια έτσι και τα ελληνικά ομόλογα γίνουνε μαρουλόφυλλα; Θα μου πεις μακάρι να μην το δούμε ποτέ αυτό γιατί κι εμείς θα ουρλιάξουμε. Δίκιο έχεις. Αλλά ποιος χάνει; Και οι δύο. Υπάρχει τρόπος να κερδίσουν και οι δύο, δηλαδή κι εσύ να δανείζεσαι κι αυτοί να μη δώκουνε μια; Υπάρχει! Κατ΄αρχήν οι Ευρωπαίοι ονειρεύονται να δώκει τα φράγκα το ΔΝΤ - οι καρμίριδες! - αλλά να κοντρολάρουνε αυτοί την κατάσταση. Λες και το ΔΝΤ - οι αμερικάνοι δηλαδή - τρώνε κουτόχορτο. Αν το ΔΝΤ δώκει φράγκα θα μπαστακωθεί και θα παίζει με την ισοτιμία του Ευρώ πεντόβολα! Κι άσε τους Ευρωπαίους να κουρεύονται. Άρα το ΔΝΤ δεν είναι λύση παρόλο που πολύ το ακούς. Η λύση είναι οι Οίκοι. Ναι ρε φίλε οι Οίκοι! Όχι ρε αυτοί που σκέφτεσαι. Αυτοί είναι πιο τίμιοι. Οι άλλοι οίκοι. Οι Φιτσ και οι φίλοι του.
Δεν θα με εξέπληττε λοιπόν, οι τρεις Οίκοι να βγάλουνε μια ωραία εκθεσούλα που να λένε "και τι ωραία που τα κάνει ο Γιώργος" και "πόσο τα συμμαζεύει τα πράματα" και τέτοια. Ξέρουνε αυτοί τα κόλπα, να σου κατεβάσουνε λιγουλάκι - όσο χρειάζεται - τα σπρέντ ώστε να δανείζεσαι πανάκριβα, οι Ευρωπαίοι να μη βάλουνε μια, να σε επιτηρούνε μια χαρά κι εσύ να είσαι ευχαριστημένος μέχρι τα επόμενα μέτρα αλλά και η Κυβερνησάρα μας να δηλώνει περήφανη που τα καταφέραμε "μόνοι μας"!
Γράφτο λοιπόν κι έχε το να το λες στα καρντάσια σου. Όπου νάναι θα βγούνε οι Οίκοι και θα καθαρίσουνε για πάρτη μας. Μόνο ρε συ, πες τους που το διάβασες πρώτα ντάξει;

Στις 3 του Μάρτη Πέθανε το ΠΑΣΟΚ της 3ης Σεπτέμβρη!

Η Ελληνική Ιστορία ίσως ποτέ δεν υπήρξε πιο σαρκαστική. Η ροή του χρόνου και των γεγονότων φαίνεται να κλείνει με τέλειο τρόπο έναν σημαντικό ιστορικό κύκλο της νεώτερης Ελλάδας, που ξεκίνησε να διαγράφει την τροχιά του με τον Ανδρέα Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ, τοποθετώντας τον υιό Παπανδρέου αυτή τη φορά στον άχαρο ρόλο να τελειώσει ό,τι ξεκίνησε ο ιδρυτής του Κινήματος.
Η σημερινή 3η του Μάρτη σημειοδοτεί με το πιο ισχυρό μήνυμα, δι' αποφάσεων σάρκας εκ της σαρκός του ιστορικού ΠΑΣΟΚ, το τέλος και την κατάρρευση του  σκληρού ιδεολογικού πυρήνα της διακήρυξης της 3ης του Σεπτέμβρη: της ισότιμης ανάδειξης των μέσων και κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων ως παραγόντων της οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής μας ζωής.
Ο Γιώργος Παπανδρέου ανέλαβε το ιστορικό βάρος να προσχωρήσει από την πολιτική επιλογή - τη σοσιαλιστική ιδεολογία - στην αδήριτη αναγκαιότητα - την υποταγή στον παγκοσμιοποιημένο καπιταλισμό - δηλώνοντας έτσι με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο το τέλος μιας εποχής. Της εποχής που χαρακτηρίσθηκε από την σχεδόν απόλυτη επικράτηση - ακόμη και επί ημερών του υποτιθέμενου αντιπάλου δέους του κατ' επίφασιν "κοινωνικού φιλελευθερισμού" της ΝΔ - της ιδεολογίας των "κεκτημένων δικαιωμάτων" και των "ανελαστικών δαπανών".
Είναι σαφές ότι οι συνέπειες της ιστορικού βάρους επιλογής του κ. Παπανδρέου θα αρχίσουν να ξεδιπλώνονται μπροστά μας όταν οι "μαγικοί αριθμοί"  2,4+2,4, τα ποσά σε δις € που αφορούν στις μειώσεις σε μισθούς και στα έσοδα από τους πρόσθετους φόρους αντίστοιχα, του οδυνηρού "πακέτου Παπανδρέου" ενσωματωθούν στην καθημερινότητά μας. Όταν το πολιτικό εργαλείο του Κινήματος, το υπερμεγέθες, σπάταλο, επανδρωμένο με μόνιμους και "πανίσχυρους" υπαλλήλους, δυσλειτουργικό και "πανταχού παρόν" Ελληνικό Δημόσιο αντιληφθεί τις ακριβείς επιπτώσεις των νέων μέτρων. Η ανώδυνη υπέρβαση σε ιδεολογικό επίπεδο των πολιτικών ορίων, δυστυχώς γίνεται εξαιρετικά οδυνηρή όταν υλοποιείται, και ειδικά όταν οι καλούμενοι να υλοποιήσουν την εν λόγω υπέρβαση δεν είναι άλλοι από εκείνους που εξετράφησαν και ανδρώθηκαν μέσα στη συγκεκριμένη ιδεολογία. Απλούστερα, αναρωτιέμαι για την αποτελεσματικότητα των μέτρων, την απόδοση της από καιρού παραπαίουσας γιγάντιας κρατικής μηχανής καθώς και την ευστάθεια του δομικού σκελετού του πασοκικού οικοδομήματος υπό το καθεστώς τόσο έντονων δονήσεων. Η σολομώντεια ισότητα των αριθμών - όσα κόβω από μισθούς τόσα θα πάρω κι από φόρους- παραπέμπει σε μια άτεχνη αμηχανία και συνάμα αδυναμία της ιδεολογικής πλατφόρμας του κυβερνώντος κόμματος να λειτουργήσει υπό συνθήκες άκρατου φιλελευθερισμού. Δεν είναι δυνατόν στο "πασοκικό σύμπαν" οι μισθωτοί να "χρωστάνε" όσα και οι προμηθευόμενοι "είδη πολυτελείας"! Κάπου χωλαίνει η όλη σύλληψη.
Από την άλλη, η προώθηση της δικαιολογίας πως δεν υπήρχαν άλλες επιλογές πασπαλισμένη με ολίγη σκόνη "επείγοντος" και "εθνικής αναγκαιότητας" πέραν του άκομψου όσο και προφανούς εμπεριεχόμενου λαϊκισμού ουδέν προσθέτουν. Ένα ολοκληρωμένο οικονομικό σχέδιο οπωσδήποτε θα προέβλεπε ένα ελάχιστο ποσό εισοδήματος απαραβίαστο "επιθέσεων" - τι να κόψεις από τα 700 € μισθού ή συντάξεως - ενώ από την άλλη θα περιελάμβανε σε κάθε περίπτωση και ένα "πακέτο" ανέξοδων "διεξόδων" για τους μη προνομιούχους, όπως - ας πούμε - η εθελούσια καθιέρωση άμισθων υπερωριών για τους θιγομένους υπαλλήλους που θα επιθυμούσαν να διατηρήσουν το επίπεδο του μισθού τους χωρίς περικοπές. Δεν θα ήταν άσχημο αντί περικοπών να εργάζονται οι Εφορίες ή άλλες δημόσιες υπηρεσίες και το απόγευμα, διατηρώντας έτσι το επίπεδο μισθών - για όσους θα το επιθυμούσαν - ενώ για τους λοιπούς να υπάρξει η ανάλογη περικοπή.
Οι αβελτηρίες του Προγράμματος Σταθερότητας - χαριτωμένες μεν αλλά επίπονες δε - προδιαγράφουν, πλέον της ιδεολογικής περαίωσης του ΠΑΣΟΚ, κι άλλες πιο σοβαρές καταστάσεις:
Πρώτον, δεν είναι καθόλου βέβαιον ότι οι σημερινές εξαγγελίες αποτελούν και τις τελικές. Δεύτερον, η διάχυση της φτώχειας θα ενεργοποιήσει δυσάρεστα φαινόμενα που δυστυχώς η κρατική μηχανή ούτε και στις καλύτερες ημέρες της δεν μπόρεσε να αντιμετωπίσει επαρκώς: εγκληματικότητα, διαφθορά, φοροδιαφυγή. Τρίτον, το μείζον της κοινωνικής αντίδρασης δεν συνιστά  η απεργία ή η σύγκρουση στο πεζοδρόμιο. Αυτή κατά το μάλλον ή ήττον  θα παρέμενε υπό συνδικαλιστικό, πολιτικό ή έστω κομματικό έλεγχο. Το μείζον πρόβλημα θα αποτελέσει η εργασιακή αδράνεια ως ατομικό αντανακλαστικό στη μείωση των αποδοχών, ιδιαίτερα των νέων και κατά τεκμήριο πλέον ενεργών εργαζομένων αλλά και πλέον πληττόμενων εκ των μέτρων ως χαμηλόμισθων. Αυτή η ατομική απογοήτευση μπορεί να προκαλέσει την πιο βαθιά ύφεση που έχουμε γνωρίσει στην πρόσφατη ιστορία μας.